overlijden man

[kriko]

Dank dat jullie nog aan mij denken. De voorbije 2 maanden waren zeer zwaar. De zoon en schoondochter komen elke dag eens binnen maar die gaan ook werken en hebben hun tijd nodig.
2 namiddagen op de week ga ik nu naar de computer- en naailes. Ik kan er niet tegen om ganse dagen alleen thuis te zitten. En zo heb ik ook 's avonds nog wat te doen. De avonden die zijn zeer moeilijk en dan komen ook de tranen,zeker bij het slapen gaan. Vandaag was een zeer slechte dag en zo ben ik ook terug op het forum terecht gekomen. Hugo zijn foto hangt aan de muur en ik kon er niet voorbij of ik begon te wenen. Het schijnt steeds maar moeilijker te gaan ipv beter. Ik heb schrik voor de maanden die nu komen met de lange donkere avonden.

[falcon1]

Lieve Kriko,

bedankt dat je nog even langs kwam...
We konden wel veronderstellen dat je het nog moeilijk zou hebben...
Maar je moet er niet mee inzitten om dat hier te komen vertellen.
Fijn dat je toch terug wat sociale contacten hebt door je cursussen en dat je daar thuis ook mee kan bezig zijn. Maar inderdaad die avonden en nachten zijn zeker verschrikkelijk.
En vermits je emotioneel "op het randje" zit, heb je niet veel nodig om "over de rand" te gaan... je mist je lieve Hugo op zo'n momneten enorm hard!
Maar stel jezelf nu even de vraag: wat zou Hugo nu van jou verlangen?
Prbeer in gedachten even met hem verder te leven... praat met hem... houdt zijn kussen vast, of kledij... Je gaat zijn aanwezigheid nog voelen! Ergens is hij er nog voor jou... Tot de dag dat hij vindt dat je op je eigen benen kan staan... dan is zijn taak volbracht...
Nogmaals, je bent echt goed bezig en verlies de moed niet door een slechtere dag... Begin morgen gewoon opnieuw...
En al geloof je er niet in... ooit zal het je wel lukken... maar dat is voor later...
Nu is het Carpe Diem... pluk de dag... en tracht die goed door te komen.
Ergens zal Hugo je wel bij de hand nemen om je verder te helpen...

Hopelijk heb je toch nog een rustige nacht gehad en gaat het molentje in je hoofd niet te fel draaien...

Liefs,

Veertje & Falcon

[Oma-C]

Dag Kriko,
ik kom je nog even een beetje sterkte wensen

Groetjes,
Oma-C.

[falcon1]

Hey Kriko,

al even niks meer van je gehoord... kan je je wat bezig houden?
Alvast veel sterkte...

Nog een rustige nacht.

Liefs,

Veertje & Falcon

[Oma-C]

Dag Kriko,

Een beetje moed en sterkte kom ik je brengen,
We zullen maar denken 'geen nieuws is goed nieuws'
Hoe gaat het met je?
Een fijn weekend nog en laat je nog eens iets 'horen'?

Groetjes,
Oma-C

[gerarda]

ik weet niet goed hoe te beginnen want het doet toch zo'n pijn.
Mijn man is overleden op 23 juli na een slepende ziekte (chronische leukemie) van 10 jaar. Hij was amper 58.
De laatste 5 jaar zijn jaren geweest van chemo,een paar goede maanden, terug chemo.
In mei 2009 heeft hij een stamceltransplantatie gehad die niet gelukt is, maar door de chemo en de bestralingen volgden er toch terug een paar goede maanden. Tot in oktober 2010 de kanker er terug was. De enige oplossing was terug cellen van de donor geven met kans op afstoting.
Wat in november 2010 dan ook gebeurde. De gevolgen waren verschrikkelijk:
kerstmis en nieuwjaar brachten we door in het ziekenhuis. Door de hoge dosis cortisonen verbeterde de toestand en mocht hij naar huis.7 maanden heeft hij in zijn bed in de living doorgebracht. door de vele medicatie en zware cortisone verminderde zijn spierkracht met de dag. Telkens men probeerde de cortisone te verminderen kwam er een nieuwe opstoot. Op het einde kon hij zonder hulp niet meer van de living naar de keuken gaan.
En toch klaagde hij nooit.
En dan was er die verschrikkelijke laatste week. Op vrijdagmorgen kreeg hij een longembolie. Met de ziekenwagen naar het uz en na 2 dagen op hartbewaking mocht hij op een gewone kamer. Direct was er terug de hoop dat hij na een paar dagen mee naar huis zou mogen.
Toen ik de donderdagmiddag in het ziekenhuis kwam had hij een gezwollen en pijnlijke arm waar het infuus gestoken had. Er was een infectie en om 4 uur is hij naar intensieve gebracht waar hij om middernacht overleden is na een hartstilstand. Dat het niet goed ging wist ik maar dat het zo vlug zou gaan. De dagen zijn nog te dragen: je hebt je werk ,de zoon en schoondochter komen effen binnen of buren en vrienden. Maar de avonden zijn niet te doen, er is niets waar ik mijn gedachten kan aan vasthouden.
Dat de pijn zo hard kon zijn had ik nooit gedacht.
Bedankt dat ik het eens van mij kon afschrijven.

Innige deelneming met het overlijden van uw echtgenoot.
Het moet zeker verschrikkelijk zijn voor u nadat u al zo een lange tijd moest strijden met hem, ik weet wat het is mijn man is overleden 4 maart, en hoewel ik natuurlijk nog heel veel verdriet heb en dat dit zo zal blijven zolang ik nog leef , maar ik troost me voor één ding en dat is dat hij niet lang ziek geweest is.

Ik kan u maar een raad geven kom zoveel mogelijk hier op het senoirennet met de mensen praten, het helpt enorm om uw verdriet te verwerken.

Ik wens u veel sterkte
Groetjes Gerarda

[Oma-C]

Dag Kriko,

Een knuffelke om het weekend goed door te komen

groetjes,
Oma-C