Op midzomernacht/ begon voor het lentekind de laatste winter

[reline]

Lieve Helena....

Hoe fijn dat je dochter er voor jou was....je raakte er even niet meer uit hé.....ik wou dat ik je kon helpen....

En ben je gaan fietsen? Anders.....doen...kan nog altijd...is wel vrij warm maar ideaal om te fietsen.....

En ook bij jou zijn ze de wegen aan het opbreken..staat ons ook nog te wachten....en zou minstens een half jaar duren...ik hoop dat het pas volgend voorjaar wordt....het heeft allemaal te maken met opvang van hemelwater en afvalwater volgens europese normen.

Ik duim voor je hoor!!

Een dikke knuffel, Reline

[falcon1]

Lieve Helena,

wat fijn dat je zo een lieve kinderen hebt... ze zijn onschatbaar, zeker op momenten zoals je die nu mee maakt. Ik weet wel dat je hen wil sparen en je verdriet voor jezelf houden. Maar net zoals je zegt... er komt een dag, en nog een dag, en nog eentje... Je leeft gewoon van dag tot dag en wacht wat er op ge afkomt. Je maakt dan hetzelfde mee als ik... werken en nog eens werken, net alles in orde houden toen je lieve man er nog was. En zonder je het echt beseft lukt het opeens niet meer...
Het is goed dat je die dingen doet... maar.... ook die dingen waar je wat rust bij komt of verstrooïng door krijgt! Stapje voor stapje terug je eigen weg zoeken. En er zullen nog wel eens teleurstellingen komen... en veel vragen... Maar je mag gerust zijn... ooit zal het je wel beter lukken...
Zorg nu vooral goed voor jezelf en vraag hulp voor het te ver komt...

We wensen je nog een fijne avond en hopelijk voor straks toch een rustige nacht.

Dikke nachtknuff,

Veertje & Falcon

[Oma-C]

Lieve Helena,
Fijn dat je kinderen je opvangen,
ook zij hebben verdriet en ze beseffen heel goed
hoe jij je voelt
Eén dag met de keer, meer kan je niet, en de ene dag
zal al gemakkelijker zijn als de andere.
Ik kan het niet beter uitleggen dan falcon. Hij weet het!
Je voelt aan het schrijven wie het ook meegemaakt heeft hé
ze voelen je aan en ze weten wat je voelt.
Nog een goeie avond en voorstraks 'slaap lekker'

[falcon1]

Bedankt Oma C voor je "hartverwarmertje"

ik wil nu niet afgeschilderd worden als iemand die de waarheid in pacht heeft hoor.
Rouwen is voor iedereen anders denk ik. Maar ik weet wel zeker wat "afzien" is. En daar wil ik de mensen heel graag mee helpen. Het is hier vandaag gezegd... je leeft van dag tot dag... en net als je denkt dat het je een beetje lukt gaat het opeens niet meer... die onverwachte huilbuien, machteloosheid, er zelf niet meer willen zijn, niemand die je begrijpt, niemand die je kan troosten... al die herinneringen, die vragen... Er moet zoveel verwerkt worden. Ik wil alleen maar een luisterend oor zijn en wat moed inspreken als dat nodig is...
En verder... hoop ik ooit het moment te mogen meemaken dat er even naar de toekomst kan gekeken worden... en dat is, geloof me of niet, een kwestie van tijd...
Maar goed... we leven nu nog van dag tot dag...

Ik wens iedereen hier een rustige nacht.

[reline]

Goeiemorgen Helena,

Je weet het wel en anderen merken het ...ik maakte wat jullie meemaken niet persoonlijk mee, maar was er wel heel nauw bij betrokken en begrijp vrij goed waar jullie doormoeten...en er is ook het zich inleven hé...
Ik weet dat ik vaak een beetje anders schrijf....
Weet je waarom?
Ik probeer ook het positieve niet uit het oog te verliezen....ondanks al het moeilijke ook een beetje positief denken....dat is voor jou vaak nu wel heel moeilijk tot onmogelijk.....maar fijn dat je ging fietsen en dat je weer jou agenda invult!.

Ik duim ervoor dat je vandaag weer van die plus-momenten beleefd....

Knuffel, Reline

[Helena van Troje]

Goede middag,

Hey omaC!
Ja ik ben gaan fietsen gisteren en ik heb genoten op mijn terrasje van de zon. Ik heb de luie madam gespeeld. Gedaan net alsof er vandaag een werkster zou langskomen en een butler en een keukenmeisje...
Ik ben dus het huis gaan bekijken dat ik op mijn programma gezet heb.
Straf! het was net of ik in mijn eigen huis binnenkwam, maar ietsje nieuwer uiteraard en ietsje geavanceerder in materiaal, maar de filosofie van de bouw
was heel erg vergelijkbaar. De bewoners gaan gelukkig zijn daar, het is een huis met een ziel. Ook al is het een nieuw huis.

Slapen was er weer niet bij vannacht. Dat is wel al een hele tijd bezig voor mijn man overleed. Denk een overblijfsel van onregelmatige diensten werken vroeger.

Ik ga nog wat van het zonnetje genieten en rustig doorwerken. Langzaam rap en tijd en boterhammen ...

Mijn zus is op haar duizendste gemakjes in stukjes en beetjes ons moeder haar huis aan het leegmaken. Misschien is het zo wel de juiste manier: eerst sorteren, weggooien wat niets meer waard is en dan de kleinkinderen laten komen en dan de overschot wegdoen. En ik, ik luister beschaamd naar haar rustige verslag en heb niet de moed om er naartoe te gaan alleen... Deze week gaan we samen nog een dagje, dus ik moet me gedeisd houden of ik geef forfait in de helft van de werken....

Rouwen is werken, wees maar zeker...

[falcon1]

Lieve Helena,

het lijkt toch wat positiever nieuws te zijn! Daar zijn we blij om...
Misschien toch stilaan je weg aan het vinden?

Een fietstochtje zal wel eens deugd gedaan hebben en dan eens wat nieuwe dingen ontdekken zoals dat huis dat je bezocht hebt... en, waarom niet... eens de luie madam uithangen... moet ook kunnen! Het leven is momenteel al druk genoeg voor jou.

Ik denk wel dat je zus het begrijpt dat het je momenteel moeilijk lukt om mee te helpen om het huis van je moeder op te ruimen... Twee dingen gelijk verwerken is net iets te veel denk ik.

Nog iets wat heel belangrijk is volgens mij is je dag wat structureren, wat plannen maken, regelmaat. Je zit waarschijnlijk ook op een punt dat het je allemaal niet zo veel meer kan schelen... klusjes, huishoudelijke taken, eten, ontspannen... en dan bestaat het gevaar dat op een gegeven moment niks meer lukt. Als je zorgt voor een beetje planning zal het je waarschijnlijk na verloop van tijd misschien beter lukken. Je weet wat je te doen staat en aan wat je je kan verwachten...

Helena, het is nog mooi weer, en probeer daar ook wat van te genieten...

Nog een fijne dag,

Liefs,

Veertje & Falcon

[Helena van Troje]

Fijn dat jullie me zo blijven dragen.
Het was weer de moeite vandaag....
Ik heb een paar uurtjes op spoed doorgebracht. Ben op mijn gezicht gevallen: gestruikeld over een losliggende stoepsteen... Ik hoorde mijn neus kraken binnenin en het werd wel eventjes zwart voor mijn ogen. Ben gewoon blijven liggen tot er iemand kwam helpen... Ben dan met de ziekenwagen naar spoed gevoerd waar de RX uitwees dat er niks gebroken was, oef, dus weer naar huis, na een uurtje of twee met een serieuze pijnstiller, die heel efficiënt was. Heb er nu toch nog maar eentje genomen, want de eerste was ver uitgewerkt zo te voelen. Dikke neus, blauwe ogen, koppijn en rubberen benen en geschaafde polsen...Allez het program van de dag weeral omgegooid.

[Oma-C]

O-O Helena, een tuimelperte gemaakt,
Dat kan aankomen amaai!
Alles blauw en gezwollen, het kan erg pijnlijk zijn
En het had nog erger kunnen zijn.Iest breken of zo
Eerst en vooral veel beterschap, en rustig nu maar,
Langzaam rap (je weet wel)
zodat je geen 2e smak maakt
En ja, je komt er wel "met tijd en boterhammen"
Veel sterkte en moed,en ik hoop dat de pijn snel weg is.

Dag falcon, ik wou helemaal geen bloemekes strooien hoor:)
Alhoewel je ze wel verdient
Je voelt echt mee, omdat je weet hoe mensen zich voelen
en je het zelf meemaakte, en ik vind het mooi
zoals je de mensen wil opbeuren met je schrijfsels
Ik heb bijna 20j geleden mijn man moeten afgeven
aan het vreselijk K-beest, na 5jaar ziekte,
en ik mis hem nog elke dag, maar het doet niet
zo'n pijn meer als de eerste jaren.
Ik ben wel alleen gebleven en voel me daar goed bij
Jij bent een nieuw leven begonnen (heb ik gelezen want
ik volg het troosthoekje al langer, zonder echt mee te doen.)
Ik hoop dat je samen nog vele jaren een mooi leven mag hebben.

[gerarda]

Oei Oei Helena. ik schrok nogal toen ik las dat ge gevallen bent.
Ik hoop dat ge snel hersteld.
Ja het is op de voetpaden overal wel triestig gesteld hé. Ik ben ook altijd heel voorzichtig en ben toch ook al enkele malen bijna gestruikeld.
Zelfs hier bij mij thuis heb ik drie treden om naar de tuin te gaan en ik ben ook altijd bang om daar eens te vallen. Zeker nu mijn man er niet meer is. Vroeger ging ik niet meer naar het tuinhuis als hij al in zijn bed lag.


Groetjes en hopelijk een goede nachtrust Gerarda

[falcon1]

Helena,

was dat effe schrikken! Dat zag er allemaal niet zo goed uit. Uiteindelijk een geluk bij een ongeluk, maar toch... Verzorg je goed... en... voorzichtig hé....

Gerarda, ik kan me voorstellen dat je nu wat voorzichtiger bent nu je alleen bent... Dat zijn zo van die (on)praktische dingen waar andere mensen niet bij stil staan... Zoals een kapotte pompsteendop hé

Oma C, bedankt. Je zal wel weten wat het is om alleen te zijn na zovele jaren! En ja, gelukkig heb ik Veertje nog leren kennen. Als 52 jarige weduwe zonder kinderen er opeens alleen voor staan dat hield ik niet vol...
Maar hoe het verder verlopen is heb ik zeker aan onze echtgenoten hier boven te danken!

En daar wil ik dan ook bij afsluiten, jullie lieve echtegenoten laten je niet in de steek...

Helena, doe dat goed hé meiske, en als het effe niet lukt... dat hier zeker komen vertellen!

Dikke knuff,

Falcon

(Sorry, alleen mijn naam omdat ik momenteel in Limburg ben voor mijn werk. Maar bij leven en welzijn ben ik straks terug thuis, aan 't zeetje)

[Helena van Troje]

Hallo iedereen,

Gisteren was het best confronterend op de "bemoedigingsdag" op de mantel. Maar ik ben niet alleen en dat troost toch een beetje

Vandaag heel hard gewerkt en precies niets gedaan. Het is en blijft een onmogelijke opdracht ons moeder haar huis leeg te maken.
De eerste triage blijft maar duren. En dan heeft mijn zus al zo hard gewerkt....

[falcon1]

Hey Helena,

wat is eigenlijk die "bemoedigingsdag"? Heb ik eigenlijk nog nooit van gehoord...

Ik kan best begrijpen dat het huis ledigen van je moeder niet zo vlot. Het doet me herinneren aan het moment dat ik hetzelfde deed met mijn eigen huis. Alles appart zetten of in dozen doen wat je nog kon gebruiken... heb ik toen afgezien. Dan de spullen die een emotionele waarde hebben. En dan de dingen die je door plaatsgebrek moest wegdoen. Dan kwam er een opkoper en toen heb ik een horror moment meegemaakt. Volgens die mannen heeft niks nog waarde. Een stoel of tafel bekijken ze als brandhout... terwijl voor mij daar een stuk geschiedenis in zat en daardoor toch een emotionele waarde kreeg.
Toen alles achter de rug was heb ik twee weken ziekenverlof gekregen... zo kapot was ik...
Dus... ik wil maar zeggen dat ik goed begrijp dat je veel gedaan hebt maar de indruk hebt dat er niks gebeurd is...

Toch wens ik je nog veel moed en sterkte om verder te gaan...

Nog een fijne avond en hopelijk kan je deze nacht toch een beetje de slaap vatten....

Liefs,

Veertje & Falcon

[Oma-C]

Hallo Helena,
Toch weer hard gewerkt, al zie je er mssn nog niet veel van,
maar emotioneel zal het wel zwaar zijn
Herinneringen opruimen is een moeilijke taak,
je wil wel mooie dingen behouden.
Alles bewaren is een onbegonnen zaak.
Veel papierwerk zal er zeker ook nog zijn,
dat allemaal nakijken is al een dagwerk
En dat mensen niks nog waarderen zoals falcon zegt
maakt het ééns zo moeilijk.
Emotionele waarde telt niet voor anderen hé.
Ze willen al die meubelen wel maar liefst gratis
(om verder te verkopen in hun 2e hands
of 'antiekhuizen' dan heeft het ineens wél waarde)
Hoe is het met de hoofdpijn Helena? ik hoop beter?
Doe het maar rustig aan, morgen komt ook nog langs....
Groetjes van Oma-C

[Helena van Troje]

Het was weer niet gemakkelijk vandaag.