Overlijden van mijn ma

[Oma-C]

Dag Bout,
Van mij ook een sterkteknuffel,
Laat je leven niet vergallen door wat geweest is,
je leeft vandaag, en probeer van deze dag, met
de mensen die je dierbaar zijn, mooi te maken.
Morgen is weer een andere dag 'dan zien we wel weer' zeg ik altijd.
Schrijf niet allen de moeilijke dingen op, maar ook
de mooie dingen die je meemaakt, het is fijn als je
het nog eens overleest, dat er goeie dingen ook waren
Je kan veel dingen zelf sturen en nadien kan je
daar fier op terugkijken zo van:
"ik heb er het beste van gemaakt" begrijp je wat ik bedoel.
In elk gezin had je wel kinderen die een beetje 'voorgingen'
dat was bij mij thuis ook , ik was de oudste en ik moest
steeds "het voorbeeld zijn" voor de andere zussen en als
er iets scheefliep was het mijn schuld
Maar ik voelde me daarom niet minde.
Later toen de ouders hulp nodig hadden was ik de enige
die er voor klaarstond en daar trek ik mij aan op;
Zo voel ik nu: "ik heb het wel gedaan"
Een zondagse knuffel en groetjes
Oma-C

[Bout1]

Nogmaals bedankt voor de reacties.
Oma-C, er zijn zeker ook mooie herinneringen en die zal ik blijven koesteren... Maar de slechte herinneringen overheersen, mijn 2 broers hebben het ook heel moeilijk momenteel.
't Is en blijft je moeder... Had vroeger nooit gedacht dat ik er zo zou van afzien, elke avond bekijk ik haar foto die in 't funerarium is genomen en dan komen de tranen.
Pa heeft ook al gezegd dat hij beter niet meer naar 't kerkhof gaat, 't is voor hem vlakbij en hij rijdt met zo'n "electrische" fiets, of hoe noemt dat???
Nu 1 november is er een mis om 14u voor alle overledenen van de parochie (ik woon daar wel niet), dochter en haar vriend komen ook.
De rest van de familie zal er ook wel zijn, ook de "zus", haar man en haar dochters...

[falcon1]

Bout,

ergens zal je die gevoelens toch van je af moeten zetten...
Het is zoals je zegt... het is tenslotte je moeder en moest je het haar nog kunnen vragen... ze zou je zeker nooit in de steek laten! De rol van je zus was blijkbaar zeer misplaatst... maar dan nog... Misschien dat je moeder het zo niet gewild heeft,maar mislijd is door je zus, of niet anders durfde!
Eigenlijk zijn het nu achterhaalde feiten. Ik weet het, ze maken je verdrietig en het is moeilijk om er overheen te kunnen... maar je hebt ook nog je eigen leven... en je moeder zal er wel over waken dat alles terug goed komt!

We wensen dat je binnenkort terug innerlijke rust hebt en alles kan relativeren... iets wat nu blijkbaar nog niet kan...

Liefs,

Veertje & Falcon

[Bout1]

Heb via een ongetrouwde nicht van mijn ma vernomen dat ons ma wist dat het met "zus" nooit zou goedkomen en ze had daar vrede mee... Ze zei ook dat ons ma mij graag zag, waarom heeft ze dat nooit getoond???
Onze pa belde 30 september om 8u30 dat ons ma dood op haar bed lag.
Waarom verwijten van onze pa dat het aan mij en broers lag dat ons ma zo plots is overleden??? Ze zou zich dat te veel aangetrokken hebben.
Ik weet het niet meer

[gerarda]

Heb via een ongetrouwde nicht van mijn ma vernomen dat ons ma wist dat het met "zus" nooit zou goedkomen en ze had daar vrede mee... Ze zei ook dat ons ma mij graag zag, waarom heeft ze dat nooit getoond???
Onze pa belde 30 september om 8u30 dat ons ma dood op haar bed lag.
Waarom verwijten van onze pa dat het aan mij en broers lag dat ons ma zo plots is overleden??? Ze zou zich dat te veel aangetrokken hebben.
Ik weet het niet meer

Bout, ik wil er u nogmaals attend op maken zoals hier nog mensen zeggen u moet uzelf niet schuldig voelen en u had het nooit kunnen oplossen.
Ik wil mijn leven niet vergelijken met wat u tegenkwam ik had een lieve moeder maar mijn zuster was ook een bazige en hoewel mijn moeder het wist liet ze zich door haar beinvloeden.Zelfs als wij als zusters ruzie maakten moesten we het bijleggen, ik vind dat niet verkeerd hoor, maar als dat met iemand is die graag baas speelt bent ge beter dat ge er gewoon geen kontact meer mee houd.
Mijn moeder zei altijd, ik moet vechten met haar (figuurlijk bedoel ik , met woorden dus ) en gelijk kreeg mijn ma nooit , dus ma gaf het op en zweeg voor de rust.En tot nu toe kan ik dat nog altijd niet begrijpen hoe men zich zo door één persoon kan laten beinvloeden.
Zoals ik al zei, ik heb op een heel andere manier geleefd en heb een heel gelukkig huwelijk gehad en heb een heel goed kontact met mijn zoon, schoondochter en kleinkinderen.
Vergeet het verleden Bout, ge had er niets kunnen aan doen. En gij hebt nergens schuld aan.
Ik denk zelfs dat uw moeder er zelfs geen schuld aan had, dat is de mentaliteit van de vorige generatie. U moeder werd geleerd als kind . zwijgen en braaf zijn.


Groetjes Gerarda

[falcon1]

Beste Bout,

heel wijze woorden van Gerarda en Oma C.

Maar ik denk dat het voor ons moeilijk inschatten is hoe erg je gans de situatie vindt! Ik lees nu ook dat je vader jullie verweet dat je moeder overleden was... Je moet dat toch anders zien... Hij zal waarschijnlijk bedoelen: waarom al onenigheid... dat had je moeder niet gewild...
Iedereen die iemand geliefd verliest stelt eerst altijd die éne vraag: waarom.
Dan komt er een woede omdat je je in de steek gelaten voelt en dat gaat later over in een gemis en veel verdriet...
Het is voor iedereen anders hoor... maar het hoort bij rouwen... en dat is een lang en moeilijk proces waar er heel wat moet verwerkt en aanvaard worden...

Daarom hoop ik de Allerheiligen toch wat rustig wil verlopen en we wensen jullie ik elk geval héél veel sterkte!

Liefs,

Veertje & Falcon

[Bout1]

Bedankt allemaal!
Vandaag met onze pa naar ziekenzorg (eetdag) geweest. Daarna nog iets gaan drinken in een taverne, 't was 17u en pa vond dat veel te vroeg om naar huis te gaan. 81 jaar...
Ik heb nu van mijn hart een steen gemaakt, en we zijn vertrokken. Nog efkes naar 't kerkhof (de kransen waren heel lelijk, dus alles in de groenbak gekieperd, alleen de krans van kvlv was nog mooi).
Dan pa naar huis gebracht, 'zus" weer aan de telefoon, met pa.
Wie gaat met Allerheiligen het kruisje van ons ma vooraan in de kerk halen; zij weer direct (ons ... wil dat wel doen, oudste kleinkind).
Dat is erover, ik als oudste dochter ga naar voor, ik ga wel heel veel "bleiten" maar dat laat ik niet voorbij gaan.

[Helena van Troje]

Bout jij hebt het recht als oudste dochter dat kruisje te gaan halen en niemand anders! Laat je niet doen.

Ik zal alleen zijn met Allerheiligen, we moeten dat van ons moeke op dezelfde moment gaan halen in R. en ik hier. Mijn zus gaat in R. Schijnt nu ook een schoonbroer dat van mijn schoonmoeder te moeten gaan halen in K.

Wie vindt die cirque toch uit?

[gerarda]

Ja Bout ge zult werkelijk eens uit uw sloef moeten schieten. want nu vind ik toch dat ze te ver gaan.Ik zeg altijd als ge zwijgt voor de rust voelt ge u daar niet goed bij en zij doen verder hun goesting. Maar zwijgen voor de rust is geen oplossing, opeens zal het toch barsten en dan hebt ge toch ruzie (wat ge nu tracht te vemijden) Ik ben ook zo opgevoed, zwijgen voor de rust maar als ik getrouwd was deed ik dit ook met mijn schoonmoeder tot mijn emmer overliep en toen schoot ik uit mijn sloef en voelde mij honderd keer beter. Zo ben ik dan gans mijn leven verder gegaan.Direct zeggen waar het op staat op een vriendelijke manier en weet ge dat ik veel vriendinnen heb, zelfs als ik verhuisd ben hielden buren nog kontact met mij. zelfs nu nog.

Groetjes Gerarda

[falcon1]

Lieve Bout,

ik ben altijd zo veel van praats... maar nu kan ik effe niks zeggen... alleen dat ik Gerarda nu voor 100% moet gelijk geven. Kom nu eindelijk op voor jezelf... je hebt niks te verliezen, het zal je zelfvertrouwen zeker ten goede komen!
We geven je allemaal een duwtje in de rug

Helene, voor jou zit het anders... je moet keuzes maken en volg hierbij je hart...

Veel sterkte iedereen voor morgen... jullie zullen allemaal in onze gedachten zijn!

Liefs,

Veertje & Falcon

[Bout1]

Helena, 't is inderdaad een cirque . Komen je kinderen naar de gebedswake van je man? Alleen zijn op zo'n dagen kan toch niet...
Gerarda, ik kan boeken schrijven over de "zus", vanavond heeft jongste broer nog eens gebeld, is depressief, niet alleen door het overlijden van ons ma maar ook wat er gebeurd is in het funerarium; "zus" wou ruzie...

[Bout1]

Dag Falcon.
Ik kom zeker op voor mezelf, al jaren. Maar wat kon ik veranderen?
En toch mis ik mijn moeder zo heel erg...

[falcon1]

Lieve Bout,

Ik kom zeker op voor mezelf, al jaren. Maar wat kon ik veranderen?

Je schrijft "kon" je zal het stilaan moeten veranderen in "kan"... want kon is verleden tijd en daar kan je niks meer aan veranderen...
Grijp nu je kans om jou gedacht door te zetten, je hebt niks te verliezen (denk ik toch)
Ik heb hier op troost nog mensen die echt wel gevochten hebben voor gerechtigheid... ze zijn soms door een hel gegaan... maar ze hebben het uiteindelijk wel gehaald... Waarom zou jij dat niet kunnen? Je hebt in elk geval onze zegen! En kom het hier maar vertellen als het echt niet mee zit... we zullen je troosten en terug moed inspreken!

Nog een rustige nacht en veel sterkte voor morgen... we denken aan je...

Liefs,

Veertje & Falcon

[Helena van Troje]

Ja Bout waarschijnlijk zal ik alleen zijn. Oudste zit in Frankrijk, dochter in Duitsland, middelste zoon zit met ziek kindje van 5 maand, die ging proberen te komen, jongste tiens waar zit die? Zus gaat naar ons moeder haar dienst en de rest van de broers en zussen dar heeft er twee man al van afgezegd.

Nu hebben wij wel heel wat verpleegkundigen in de familie en dat is altijd een heel gedoe met diensten wisselen etc...

Och ja, wat ik altijd heb gedacht komt uit.

[gerarda]

Ja Bout waarschijnlijk zal ik alleen zijn. Oudste zit in Frankrijk, dochter in Duitsland, middelste zoon zit met ziek kindje van 5 maand, die ging proberen te komen, jongste tiens waar zit die? Zus gaat naar ons moeder haar dienst en de rest van de broers en zussen dar heeft er twee man al van afgezegd.

Nu hebben wij wel heel wat verpleegkundigen in de familie en dat is altijd een heel gedoe met diensten wisselen etc...

Och ja, wat ik altijd heb gedacht komt uit.

Helena als het een troost kan zijn, ik zit ook al twee dagen alleen. Gisteren begon dan weer mijn ween sessie en ik had zeker geen goesting om buiten te gaan, vandaag is het nog altijd zo, maar uit ondervinding weet ik dat ik er goed aan doe om de fotoalbums van vroeger eens te bekijken en ik ga mezelf nu forceren om met de hond te gaan wandelen.
Moed houden meisje, we slaan er ons wel door.
Ook voor Bout vermits ik op haar topic zit denk aan u zelf de anderen doen het ook hé.

Een knuffel en veel veel sterkte


Groetjes Gerarda