Overlijden van mijn ma
-
Oma-C - Lid geworden op: 20 jun 2010, 15:55
- Locatie: Thuis
Dag Bout,
Ik wil je toch vandaag nog een dikke knuffel geven,
't was een zware dag voor allen die een dierbare
verloren hebben
of het nu recent is of lang geleden,
op en dag als deze is het altijd weer eventjes moeilijk.
Veel sterkte en slaapwel
Groetjes
Oma-C
Ik wil je toch vandaag nog een dikke knuffel geven,
't was een zware dag voor allen die een dierbare
verloren hebben
of het nu recent is of lang geleden, op en dag als deze is het altijd weer eventjes moeilijk.
Veel sterkte en slaapwel
Groetjes
Oma-C
"Gelukkig zijn betekent dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt".-
Bout1 - Lid geworden op: 03 nov 2006, 16:00
- Locatie: ergens in B
Gerarda, Falcon, Oma-C, Helena,
allemaal bedankt voor de steun.
Gisteren dus tegen half 2 naar onze pa, de "zus" ambetant omdat onze pa geen "plastron" wou dragen (hij vond het veel te warm daarvoor), laat die mens toch doen, hij is 81...
Dan de gebedswake. Het koor van vroeger is spijtig genoeg niet meer zoals vroeger, zovelen overleden. Maar de dames doen nog zo hun best, chapeau daarvoor, onder leiding van een nicht van ons ma, ook al 80 jaar.
Hun liedjes met Kerst waren indertijd zo goed, om nooit te vergeten...
De gebedswake was sober en ik vond het heel spijtig dat de namen van de overledenen werden voorgelezen maar dat je het kruisje achteraf moest gaan halen. Bij mijn schoonouders was dat anders; als de naam werd gezegd kon mijn man of schoonzus dat kruisje gaan halen.
Maar ja...
Ik heb het kruisje dus gaan halen en aan onze pa gegeven, allebei heel hard geweend.
Daarna allemaal nog bij onze pa thuis geweest.
allemaal bedankt voor de steun.
Gisteren dus tegen half 2 naar onze pa, de "zus" ambetant omdat onze pa geen "plastron" wou dragen (hij vond het veel te warm daarvoor), laat die mens toch doen, hij is 81...
Dan de gebedswake. Het koor van vroeger is spijtig genoeg niet meer zoals vroeger, zovelen overleden. Maar de dames doen nog zo hun best, chapeau daarvoor, onder leiding van een nicht van ons ma, ook al 80 jaar.
Hun liedjes met Kerst waren indertijd zo goed, om nooit te vergeten...
De gebedswake was sober en ik vond het heel spijtig dat de namen van de overledenen werden voorgelezen maar dat je het kruisje achteraf moest gaan halen. Bij mijn schoonouders was dat anders; als de naam werd gezegd kon mijn man of schoonzus dat kruisje gaan halen.
Maar ja...
Ik heb het kruisje dus gaan halen en aan onze pa gegeven, allebei heel hard geweend.
Daarna allemaal nog bij onze pa thuis geweest.
-
Helena van Troje - Lid geworden op: 15 apr 2006, 17:07
Toen ik gedaan had met lezen dacht ik:"Voila se, ze heeft het toch zelf aangenomen!" Hel zinvol dat jij het ging halen en dan aan je pa gaf!
Wat die namen betreft, ik heb net hetzelfde gedacht bij ons. Eerst werden de namen genoemd en dan pas later de kruisjes geven.
Nu, bij ons was ik het enige echt heel naaste familielid dat er was om het kruisje af te halen.
Voor één iemand was er niemand
Andere kruisjes werden afgehaald door buren. Tja, van één iemand weet ik dat de vrouw erg slecht te been is, daar was de broer aanwezig.
Ons kinderen waren er niet, maar de broer van Hugo was er wel. De verpleegkundigen in de familie waren er niet want die moesten werken. Ze hebben het zover gekregen dat ze allemaal in hetzelfde weekend zitten en dus ja, als er dan iets is zijn er alvast vijf mensen afwezig.
Wat die namen betreft, ik heb net hetzelfde gedacht bij ons. Eerst werden de namen genoemd en dan pas later de kruisjes geven.
Nu, bij ons was ik het enige echt heel naaste familielid dat er was om het kruisje af te halen.
Voor één iemand was er niemand
Andere kruisjes werden afgehaald door buren. Tja, van één iemand weet ik dat de vrouw erg slecht te been is, daar was de broer aanwezig.Ons kinderen waren er niet, maar de broer van Hugo was er wel. De verpleegkundigen in de familie waren er niet want die moesten werken. Ze hebben het zover gekregen dat ze allemaal in hetzelfde weekend zitten en dus ja, als er dan iets is zijn er alvast vijf mensen afwezig.
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Beste Bout, net zoals Helena zegt... heel fijn van jou dat jij het kruisje bent gaan halen en aan je vader gaf... Dat was tenminste een intens moment tussen jou en je vader!
Hoelang al dat kerkelijk gebeuren gaat stand houden weet ik niet maar het is tegenwoordig allemaal zo gemaakt... mensen hebben blijkbaar het geduld niet meer om er iets innigs van te maken...
Bout en Helena, het valt me nu wel op dat jullie beiden nu ook het probleem aanhalen van het kruisje afhalen na de viering... 4 Jaar geleden was dat bij mij ook zo. Ik weet nog dat iedereen in de viering of noem het bezinning (er was zelfs geen priester) nadien naar het kerkhof gingen en daarna iedereen naar huis. Ik stond daar moederziel alleen voor de kerk om het kruisje af te halen. Ik was gewoon kapot op dat moment van de emoties. Uiteindelijk zag ik nog een schoonzus en heb haar bijna moeten smeken om met mij mee binnen te gaan... Ik vond dat de familie van mijn vrouw dat tenminste nog moesten meemaken...
En nog zo iets eigenaardigs... De familie van mijn vrouw was het nauwste betrokken bij haar overlijden. Bij de begrafenis waren er vooraan in de kerk enkele rijen vrij gehouden. Omdat ik als eerste binnenging, ging ik op de eerste rij zitten... en de rest sloot aan.... op de tweede rij... Men liet me daar moederziel allleen zitten! Dat zijn zo van die dingen die je nadien heel diep zitten. Ok dat ze het ook allemaal moeilijk hadden en met hun eigen verdriet bezig waren... maar toch.
En vanaf dat moment heb ik ook alles alleen moeten klaren, maar dat ga ik hier nu niet vertellen want dan zit ik straks weer met een depressie...
Misschien dat dat alles ook een beetje de reden is dat ik hier af en toe langskom op Hoekje van Troost... Ik zou jullie graag willen vrijwaren van zo'n toestanden en luisteren naar jullie verhaal...
Pfff, das weer een heel verhaal hé, net als jullie er ook allemaal eentje hebben... Ieder huisje draagt zijn kruisje....
We wensen jullie nog een fijne avond en rustige nacht...
Liefs,
Veertje & Falcon
Hoelang al dat kerkelijk gebeuren gaat stand houden weet ik niet maar het is tegenwoordig allemaal zo gemaakt... mensen hebben blijkbaar het geduld niet meer om er iets innigs van te maken...
Bout en Helena, het valt me nu wel op dat jullie beiden nu ook het probleem aanhalen van het kruisje afhalen na de viering... 4 Jaar geleden was dat bij mij ook zo. Ik weet nog dat iedereen in de viering of noem het bezinning (er was zelfs geen priester) nadien naar het kerkhof gingen en daarna iedereen naar huis. Ik stond daar moederziel alleen voor de kerk om het kruisje af te halen. Ik was gewoon kapot op dat moment van de emoties. Uiteindelijk zag ik nog een schoonzus en heb haar bijna moeten smeken om met mij mee binnen te gaan... Ik vond dat de familie van mijn vrouw dat tenminste nog moesten meemaken...
En nog zo iets eigenaardigs... De familie van mijn vrouw was het nauwste betrokken bij haar overlijden. Bij de begrafenis waren er vooraan in de kerk enkele rijen vrij gehouden. Omdat ik als eerste binnenging, ging ik op de eerste rij zitten... en de rest sloot aan.... op de tweede rij... Men liet me daar moederziel allleen zitten! Dat zijn zo van die dingen die je nadien heel diep zitten. Ok dat ze het ook allemaal moeilijk hadden en met hun eigen verdriet bezig waren... maar toch.
En vanaf dat moment heb ik ook alles alleen moeten klaren, maar dat ga ik hier nu niet vertellen want dan zit ik straks weer met een depressie...
Misschien dat dat alles ook een beetje de reden is dat ik hier af en toe langskom op Hoekje van Troost... Ik zou jullie graag willen vrijwaren van zo'n toestanden en luisteren naar jullie verhaal...
Pfff, das weer een heel verhaal hé, net als jullie er ook allemaal eentje hebben... Ieder huisje draagt zijn kruisje....
We wensen jullie nog een fijne avond en rustige nacht...
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
gerarda - Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55
Hallo Falcon,falcon1 schreef: Beste Bout, net zoals Helena zegt... heel fijn van jou dat jij het kruisje bent gaan halen en aan je vader gaf... Dat was tenminste een intens moment tussen jou en je vader!
Hoelang al dat kerkelijk gebeuren gaat stand houden weet ik niet maar het is tegenwoordig allemaal zo gemaakt... mensen hebben blijkbaar het geduld niet meer om er iets innigs van te maken...
Bout en Helena, het valt me nu wel op dat jullie beiden nu ook het probleem aanhalen van het kruisje afhalen na de viering... 4 Jaar geleden was dat bij mij ook zo. Ik weet nog dat iedereen in de viering of noem het bezinning (er was zelfs geen priester) nadien naar het kerkhof gingen en daarna iedereen naar huis. Ik stond daar moederziel alleen voor de kerk om het kruisje af te halen. Ik was gewoon kapot op dat moment van de emoties. Uiteindelijk zag ik nog een schoonzus en heb haar bijna moeten smeken om met mij mee binnen te gaan... Ik vond dat de familie van mijn vrouw dat tenminste nog moesten meemaken...
En nog zo ie
ts eigenaardigs... De familie van mijn vrouw was het nauwste betrokken bij haar overlijden. Bij de begrafenis waren er vooraan in de kerk enkele rijen vrij gehouden. Omdat ik als eerste binnenging, ging ik op de eerste rij zitten... en de rest sloot aan.... op de tweede rij... Men liet me daar moederziel allleen zitten! Dat zijn zo van die dingen die je nadien heel diep zitten. Ok dat ze het ook allemaal moeilijk hadden en met hun eigen verdriet bezig waren... maar toch.
En vanaf dat moment heb ik ook alles alleen moeten klaren, maar dat ga ik hier nu niet vertellen want dan zit ik straks weer met een depressie...
Misschien dat dat alles ook een beetje de reden is dat ik hier af en toe langskom op Hoekje van Troost... Ik zou jullie graag willen vrijwaren van zo'n toestanden en luisteren naar jullie verhaal...
Pfff, das weer een heel verhaal hé, net als jullie er ook allemaal eentje hebben... Ieder huisje draagt zijn kruisje....
We wensen jullie nog een fijne avond en rustige nacht...
Liefs,
Veertje & Falcon
Misschien geloofd ge het niet maar ik denk al enkele dagen. Falcon is er altijd om ons te troosten , maar hoewel hij Veertje heeft denk ik toch dat hij het soms ook eens lastig heeft wat zijn overleden echtgenote betrefd.
Ik durfde u nooit iets vragen Falcon omdat ik mij niet wil opdringen . We moeten tenslotte zelf beslissen wat we willen vertellen.
Wat ge daar tegenkwam op de begrafenis van uw echtgenote is werkelijk onmenselijk.Maar voor mij moet ik wel zeggen dat het bijna bij iedereen zo is, dat men slechte ervaring heeft met familie.
Ik heb wel enkele familieleden die mij heel dierbaar zijn en die mij bijstonden bij het overlijden van Marc maar de meeste vriendschap komt van vrienden.
Hierbij kan ik u alleen maar ook veel sterkte toewensen en laat de familie voor wat ze waard is en geniet van Veertje en hopelijk ook wat vrienden.
Reken ons daar dan maar bij.
Groetjes Gerarda
-
gerarda - Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55
Proficiat Bout heel goed van u . Doe zo voort. Laat u respecteren en rekening houden met u.Bout1 schreef:Gerarda, Falcon, Oma-C, Helena,
allemaal bedankt voor de steun.
Gisteren dus tegen half 2 naar onze pa, de "zus" ambetant omdat onze pa geen "plastron" wou dragen (hij vond het veel te warm daarvoor), laat die mens toch doen, hij is 81...
Dan de gebedswake. Het koor van vroeger is spijtig genoeg niet meer zoals vroeger, zovelen overleden. Maar de dames doen nog zo hun best, chapeau daarvoor, onder leiding van een nicht van ons ma, ook al 80 jaar.
Hun liedjes met Kerst waren indertijd zo goed, om nooit te vergeten...
De gebedswake was sober en ik vond het heel spijtig dat de namen van de overledenen werden voorgelezen maar dat je het kruisje achteraf moest gaan halen. Bij mijn schoonouders was dat anders; als de naam werd gezegd kon mijn man of schoonzus dat kruisje gaan halen.
Maar ja...
Ik heb het kruisje dus gaan halen en aan onze pa gegeven, allebei heel hard
geweend.
Daarna allemaal nog bij onze pa thuis geweest.
Groetjes Gerarda
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Gerarda, niemand dringt zich hier op hoor. Ik heb soms wel gevoel dat het moeilijk praten is met een "man"...Ik durfde u nooit iets vragen Falcon omdat ik mij niet wil opdringen .
Maar het feit dat deze topics mij zo aantrekken heeft waarschijnlijk ook met mijn beroep te maken want ik werk in de welzijnssector en heb er geleerd hoe je met mensen moet omgaan...
Anderzijds weet ik wat jullie meemaken en probeer "op afstand" een beetje steun te geven...
Dat is heel waar, en daarbij moet je zeker geen rekening houden met mij... Vertel gewoon wat op je hart ligt, net zoals ik tegen Dewill ook al zei! Iedereen is hier even belangrijk!We moeten tenslotte zelf beslissen wat we willen vertellen.
Misschien dat ik het soms té vlot uitleg... tja, das dan weer een minder goede eigenschap van mij
Ja, met momenten hebben we ook nog onze moeilijke dagen hoor!
Maar het feit dat ik hier kan schrijven is ook nog verwerken... We hebben wel het geluk dat we steeds bij elkaar terecht kunnen... dat is zo.
Maar Veertje is ook mijn rechterhand om hier dingen objectief neer te schrijven... ook zij is er mee bezig... ik ben de schrijver...
En dat het opeens niet meer "boterde" tussen mij en de familie van mijn vrouw had wel een reden...
Maar vrienden heb ik genoeg hoor. Ik zit al gans mijn leven in het verenigingsleven en daar ben ik terug mee begonnen... heel fijn, maar enorm tijdrovend...
We zijn echter enorm blij dat we ons ook tot uw vriendenkring mogen rekenen
Ondanks het sobere weer wens ik jullie toch warmte in jullie hart...
Nog een fijne dag...
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
Bout1 - Lid geworden op: 03 nov 2006, 16:00
- Locatie: ergens in B
Bedankt allemaal voor de reacties.
Momenteel heb ik het weer moeilijk, raar, dat overvalt me altijd 's avonds.
Ik heb zo'n spijt dat we niks uitgepraat hebben
...
Dat binnenkomen in die kleine kamer waar ze sinds haar ziekte sliep; onze pa en "zus" naast haar op dat bed en ik kon er niet bij...
Sorry voor mijn ego-bericht, 't moest me efkes van 't hart
Momenteel heb ik het weer moeilijk, raar, dat overvalt me altijd 's avonds.
Ik heb zo'n spijt dat we niks uitgepraat hebben
...Dat binnenkomen in die kleine kamer waar ze sinds haar ziekte sliep; onze pa en "zus" naast haar op dat bed en ik kon er niet bij...
Sorry voor mijn ego-bericht, 't moest me efkes van 't hart
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Bout,
wat erg voor jou...
Misschien dat de feestdagen er mee te maken hebben. Maar tijd brengt raad, geloof me.
Je moet nu vooral je situatie tegenover je moeder leren aanvaarden! Maar je kan nog veel voor haar betekenen hoor! Heb je een foto van je moeder in je huis staan? Praat er mee... het zal je zeker opluchten Een bloemetje op het kerkhof... Laat zien dat je haar mist....
Wat je zus betreft... tja, daar zal nog een duchtig woordje mee moeten gepraat worden... Vertel haar op een rustige wijze wat op je hart ligt. Ik ken haar natuurlijk niet, maar je zal dan wel het gevoel krijgen dat je gedaan hebt wat je kan... Gewoon stoute schoenen aantrekken en vertellen hoe je je voelt...
Wens je nog veel sterkte en een rustige nacht.
Liefs,
Veertje & Falcon
wat erg voor jou...
Misschien dat de feestdagen er mee te maken hebben. Maar tijd brengt raad, geloof me.
Je moet nu vooral je situatie tegenover je moeder leren aanvaarden! Maar je kan nog veel voor haar betekenen hoor! Heb je een foto van je moeder in je huis staan? Praat er mee... het zal je zeker opluchten Een bloemetje op het kerkhof... Laat zien dat je haar mist....
Wat je zus betreft... tja, daar zal nog een duchtig woordje mee moeten gepraat worden... Vertel haar op een rustige wijze wat op je hart ligt. Ik ken haar natuurlijk niet, maar je zal dan wel het gevoel krijgen dat je gedaan hebt wat je kan... Gewoon stoute schoenen aantrekken en vertellen hoe je je voelt...
Wens je nog veel sterkte en een rustige nacht.
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Hey Bout,
even niks van je gehoord... geen nieuws is goed nieuws wordt er gezegd. Hopelijk is dat ook zo.
We wensen je nog een fijne dag.
Liefs,
Veertje & Falcon
even niks van je gehoord... geen nieuws is goed nieuws wordt er gezegd. Hopelijk is dat ook zo.
We wensen je nog een fijne dag.
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
Bout1 - Lid geworden op: 03 nov 2006, 16:00
- Locatie: ergens in B
Falcon, er staan hier 2 recente foto's van ons ma, één dat op het gedenkenisprentje stond en één dat genomen is op een dagtrip. Daarop staat ze er op zoals ze was. Dat op het prentje was een foto, genomen op het huwelijksfeest van oudste dochter van de zus (verleden jaar), wij waren daar niet. 't Was een kopie uit een album dus niet duidelijk.
Raar, maar aan haar graf laat ik geen traan, niks. Maar 's avonds ween ik veel, 't is ook nog maar 5 weken geleden.
Gisteren was er de Hubertus-viering in ons dorpje en pa hebben we gehaald, hij heeft genoten. Daarna thuis had ik nog paar dvd's over zijn geboortedorp (via Heemkring); één over de oorlog en één over het leven in de jaren 30-40-50. Hij was heel content maar ook moe, ventje heeft hem om 18u naar huis gebracht. Hij heeft regelmatig geweend, mijn dochter is ook nog efkes langs geweest en dat vond hij heel fijn (is toch een hele afstand dat ze moest doen, 130 km heen en weer, maar die vind dat niet erg, rijd graag met de wagen).
Groetjes
Raar, maar aan haar graf laat ik geen traan, niks. Maar 's avonds ween ik veel, 't is ook nog maar 5 weken geleden.
Gisteren was er de Hubertus-viering in ons dorpje en pa hebben we gehaald, hij heeft genoten. Daarna thuis had ik nog paar dvd's over zijn geboortedorp (via Heemkring); één over de oorlog en één over het leven in de jaren 30-40-50. Hij was heel content maar ook moe, ventje heeft hem om 18u naar huis gebracht. Hij heeft regelmatig geweend, mijn dochter is ook nog efkes langs geweest en dat vond hij heel fijn (is toch een hele afstand dat ze moest doen, 130 km heen en weer, maar die vind dat niet erg, rijd graag met de wagen).
Groetjes
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Bout,
je klinkt toch al wat positiever...
Fijn wat je gedaan hebt voor je vader! Maar het is normaal dat hij zo snel vermoeid is... rouwen kost veel energie! Misschien dat je daar toch even moet over waken.
Ik bewonder ook je dochter dat ze toch even de moeite nam om bij opa te zijn. Je mag er zeker van zijn dat hij dat heel erg aprecieert, al wordt dat niet gezegd.
Wat je zegt over dat gevoel dat je hebt bij het graf van je moeder is ook niet abnormaal hoor. Ik heb dat ook niet echt... Bij het graf wordt je geconfronteerd met de werkelijk... dat ze er niet meer zijn... maar in je binnenste voel je dat niet... ze zijn er nog wel... in herinneringen, in je hart... en dat is goed...
Bout... je hebt nog veel te verwerken, maar ik ben er zeker van... het gaat de goede kant op... vertrouw op jezelf...
Nog een fijne avond en een rustige nacht...
Liefs,
Veertje & Falcon
P.s.: nog een heel klein vraagske... zou het kunnen dat je uit de streek bent van Tommeke Boonen? Ik dacht dat het eerst ergens in je profiel stond...
je klinkt toch al wat positiever...
Fijn wat je gedaan hebt voor je vader! Maar het is normaal dat hij zo snel vermoeid is... rouwen kost veel energie! Misschien dat je daar toch even moet over waken.
Ik bewonder ook je dochter dat ze toch even de moeite nam om bij opa te zijn. Je mag er zeker van zijn dat hij dat heel erg aprecieert, al wordt dat niet gezegd.
Wat je zegt over dat gevoel dat je hebt bij het graf van je moeder is ook niet abnormaal hoor. Ik heb dat ook niet echt... Bij het graf wordt je geconfronteerd met de werkelijk... dat ze er niet meer zijn... maar in je binnenste voel je dat niet... ze zijn er nog wel... in herinneringen, in je hart... en dat is goed...
Bout... je hebt nog veel te verwerken, maar ik ben er zeker van... het gaat de goede kant op... vertrouw op jezelf...
Nog een fijne avond en een rustige nacht...
Liefs,
Veertje & Falcon
P.s.: nog een heel klein vraagske... zou het kunnen dat je uit de streek bent van Tommeke Boonen? Ik dacht dat het eerst ergens in je profiel stond...
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
Oma-C - Lid geworden op: 20 jun 2010, 15:55
- Locatie: Thuis
Dag Bout,
Ik praat ook altijd tegen de foto's, ik zeg gewoon
alsof ze er nog zijn,(m'n man, ouders, zus, schoonzoon)
wat ik ga doen en zomeer, ik krijg geen antwoord
maar ik voel aan, of het goed is wat ik doe of niet doe
Ik zet er altijd een paar verse bloemen bij.
Daar heb ik zlf ook plezier van
Mijn kinderen lachen soms met dat babbelke
als ze net binnenkomen
"ons ma is weer bezig" maar ze
begrijpen het wel. En ik haal er sterkte uit.
Wat geweest is kan je niet meer veranderen, maar je kan
wel op een deftige beleefde manier zeggen wat je denkt
of zou willen laten weten aan zus en je papa.
Het heeft veel tijd nodig om lles te verwerken,
forceer het niet dat lukt toch niet
Neem gewoon de tijd om alles een plaatske te geven
Heel veel sterkte en ene knuffelke.
Groetjes,
Oma-C
Slaapwel
Ik praat ook altijd tegen de foto's, ik zeg gewoon
alsof ze er nog zijn,(m'n man, ouders, zus, schoonzoon)
wat ik ga doen en zomeer, ik krijg geen antwoord
maar ik voel aan, of het goed is wat ik doe of niet doe
Ik zet er altijd een paar verse bloemen bij.
Daar heb ik zlf ook plezier van
Mijn kinderen lachen soms met dat babbelke
als ze net binnenkomen
"ons ma is weer bezig" maar zebegrijpen het wel. En ik haal er sterkte uit.
Wat geweest is kan je niet meer veranderen, maar je kan
wel op een deftige beleefde manier zeggen wat je denkt
of zou willen laten weten aan zus en je papa.
Het heeft veel tijd nodig om lles te verwerken,
forceer het niet dat lukt toch niet
Neem gewoon de tijd om alles een plaatske te geven
Heel veel sterkte en ene knuffelke.
Groetjes,
Oma-C
Slaapwel
"Gelukkig zijn betekent dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt".-
Bout1 - Lid geworden op: 03 nov 2006, 16:00
- Locatie: ergens in B
Falcon en Veertje, en Oma-C, bedankt voor de reacties!
Onze pa is mager (altijd geweest) maar nu moet hij altijd zijn broek "opheffen", of hoe word dat gezegd...
En toch eet hij goed.
Ik vind het zo raar om hem alleen te zien, ALTIJD was ons ma bij hem..
De laatste 10 jaren toch, vroeger was ik met ons ma elke zaterdag weg; boodschappen, kledingwinkels, ze ging graag naar abdijen (die winkeltjes dan), vond dat plezant maar 't werd een verplichting dus ben daarmee gestopt.
Groetjes.
Onze pa is mager (altijd geweest) maar nu moet hij altijd zijn broek "opheffen", of hoe word dat gezegd...
En toch eet hij goed.
Ik vind het zo raar om hem alleen te zien, ALTIJD was ons ma bij hem..
De laatste 10 jaren toch, vroeger was ik met ons ma elke zaterdag weg; boodschappen, kledingwinkels, ze ging graag naar abdijen (die winkeltjes dan), vond dat plezant maar 't werd een verplichting dus ben daarmee gestopt.
Groetjes.