Overlijden van mijn ma

falcon1 · 07 nov 2011, 23:36

Tja Bout,

het moet ook wel verschrikkelijk erg zijn voor je vader om na zo veel jaren samen te leven je vrouw te verliezen waar je steeds lief en leed mee hebt gedeeld!
Nogmaals, rouwen kost venorm veel energie en let er vooral op dat hij voldoende eet en rust heeft!

Oma C, jij hebt je deel precies ook wel gehad! Ik bewonder jou moed om zo verder te gaan... zoveel tegenslag zou ik niet aankunnen denk ik...

Liefs,

Veertje & Falcon

Oma-C · 08 nov 2011, 14:37

Dag Bout,
Ik kan je alleen veelmoed en sterkte wensen,
je bent goed voor je papa, daar kan je van genieten
zolang de man er nog is, 't is soms rap veranderd
maar dan heb je die goeie herinneringen toch nog hé

Een knuffelke en hou moed.
Afbeelding

Groetjes,
Oma-C

(off topic)
falcon, ja een mens leert uit ervaring hé

je moet wel verder, achterom kijken lost niks op

Voor jou en je vrouwtje ook een lieve groet

Bout1 · 11 nov 2011, 21:10

Dag Oma-C,
die tekst heb ik ooit van ons ma gekregen, op zo'n bord dat je moet ophangen, was voor mijn verjaardag. Ik was pas getrouwd.
Heb bij haar thuis ook nog een tekst gevonden, was een klein vaasje en daarop stond: een dochter is een klein meisje dat opgroeit tot een goede vriendin. ???
Ik ben het beu om de "zus" zoveel te moeten zien tegenwoordig

Groetjes.

Oma-C · 11 nov 2011, 21:24

Goeienavond Bout,
Ik kom je nog een beetje moed brengen,
Niet teveel nadenken over je zus,
doe wat je wil doen, niks moet.
In het leven is het voor iedereen hetzelfde.
het enige wat "moet" is dat we allemaal eens moeten sterven.
Voor de rest moet er niks,
We mogen niet verbittert geraken,denk eraan, liefde is een werkwoord.
Probeer van elke dag het beste te maken, voor je gezin, jezelf,
en de mensen om je heen. Een ander kan dat voor jou niet doen.

Denk maar: "wie goed doet, goed ontmoet".

Slaapwel en tot later....
Oma-C

falcon1 · 11 nov 2011, 23:12

Denk maar: "wie goed doet, goed ontmoet".

Mooi gezegd Oma C.

Boutje toch... nog zo boos om het verleden...
Draai je hoofd nu eens om en kijk eens naar de toekomst!!!!
Laat je leven niet verknallen voor iets wat toch niet te veranderen is!
Maar toch kan ik je ergens begrijpen... het bloed kruipt waar het niet gaan kan hé

We wensen je nog een hele fijne avond...

Liefs,

Veertje & Falcon

Bout1 · 14 nov 2011, 19:11

Oma-C en Veertje & Falcon,
bedankt voor de steunende woorden.
Onze pa trekt goed zijn plan, had dit nooit verwacht...
Ik bel wel elke avond met hem, hij blijft soms op tot 1u30 om tv te kijken of te lezen (heb hem een boek gegeven over zijn geboortedorp). Soms is het 9u30 voor hij opstaat, zegt hij. Waarom zou hij vroeger moeten opstaan eh, vroeger stond hij één uur op voorhand op, voor ons ma. Zodat de living warm was, hij had koffie gezet, hij zorgde echt wel goed voor haar...

Helena van Troje · 14 nov 2011, 22:35

Bout, fijn dat je elke avond belt naar je pa. Maakt dat hij zich toch niet vergeten voelt.
In zijn routine herken ik mijn eigen dagindeling.
Ik herken ook onze voormalige dagindeling toen we nog met twee waren. Onze living is altijd lekker warm, maar Hugo stond altijd eerst op om lekkere koffie te zetten. Ik heb moeite om op gang te geraken sinds ik niet meer uitwerken ga.

Je pa ziet je graag daar ben ik heel zeker van

falcon1 · 19 nov 2011, 12:20

Bout en Helena,

dat is echt wel herkenbaar hoor. 's Avonds door de eenzaamheid de slaap niet kunnen vatten en dan 's morgens aan een nieuwe dag moeten beginnen waar je enorm tegenop ziet! Dat zijn nu net de dingen die je iemand moeilijk kunt uitleggen denk ik. En doe daar door de dag nog wat tegenslag bij en de gevolgen kan je raden.

Het heeft voor mij ook maanden geduurd vooralleer alles een heel klein beetje gepland kreeg... vroeger werd alles gedeeld... lief en leed...
Die gedachte zal altijd wel blijven denk ik. Maar door routine zal het minder moeilijk worden.

We wensen je nog een fijn weekend...

Liefs,

Veertje & Falcon

Oma-C · 19 nov 2011, 13:40

Een knuffelke om het weekend goed door te komen

groetjes, Oma-C

gerarda · 25 nov 2011, 16:37

Bout ik heb ook veel slechte dingen meegemaakt zoals gij. Eerst met mijn zuster en later met mijn schoonmoeder dat blijft zeker in je hoofd zitten en maakt het je moeilijk. Ik had er soms maagpijn van , en ik heb inderdaad een heel gevoelige maag ik heb mij al laten onderzoeken en ze vinden niets maar dat komt door die spanningen die ik vroeger had en ik heb beginnen nadenken dat zij dat toch niet waart zijn en dan ben ik begonnen om daar met andere mensen over te spreken nu en dan hoor als dit zo eens de gelegenheid was en wat ik vooral mee begonnen ben was er mee lachen en dat doet mij goed.
Ik zou feitelijk een boek kunnen schrijven.
Ik zal eens een voorbeeld vertellen.Toen mijn man zijn legerdienst gedaan was in mijn stad en hij weer naar zijn ouderlijk huis ging in een andere stad mocht ik daar maar éénmaal in de maand naartoe gaan. (van schoonmama

)
En wij aten frieten met biefstuk en telkens zei ze tegen haar man papa gij wilt dat stuk vet hé gij eet dat graag hé en telkens zei hij jaja maar ik keek daar niet naar. En toen wij huwden kocht ik een entrecôte (met dat vet dus) en dan viel mijn frank; Ik zei tegen mijn man uw pa kreeg het stuk vet en ik at zeker zijn biefstuk op en mijn man zei ja. En het waren geen arme mensen hoor.
maar alles voor haar en niets voor haar man en haar zoon.
Om dan maar te zwijgen van de steken onder water als ze u alleen had om je te vernederen.Ge moet gij daarmee lachen anders gaat ge daar kapot van.

Veel moed Bout en geniet van uw leven.
Groetjes Gerarda

Bout1 · 27 nov 2011, 17:36

ALLEMAAL nog eens bedankt voor de steunende woorden!
Amai, Gerarda, uw schoonmoeder .
Dat was ook een keiharde vrouw.
Manipuleren, daar ken ik alles van... Mijn moeder en de zus.
Zolang ik met ons ma maar rond reed de zaterdagnamiddag, toen ging het nogal. Ze kon soms wel boos worden als ik wat vroeger naar huis wou want wou nog naar daar, daar... Zeg, ik werkte fulltime, kuisen deed ik tijdens de week ('s avonds) om toch maar de zaterdag tijd te hebben voor mijn ma.
Dan kwam ik daar soms de zaterdag namiddag aan en moest zij persé de keuken nog kuisen...
Ik heb altijd (gratis) met haar rondgereden, heb daar geen spijt van, trakteerde haar dan ook nog regelmatig op een snack.
De laatste jaren ging ons ma met het gezin van de zus uit eten met verjaardag van ons ma, wij werden zelfs niet uitgenodigd voor een drankje.
Pa had niks te zeggen.
Een verjaardagskaart werd wel verwacht, maar als mijn broers of ikzelf verjaarden; soms belde ze dan wel eens maar niet altijd.
Toch heb ik het haar vergeven maar vergeten kan ik niet...

falcon1 · 27 nov 2011, 18:47

Hey Bout,

ik denk dat die laatste regel wel heel belangrijk is...
Misschien met de tijd dat de scherpe kantjes er wel af gaan, maar momenteel kan je dat niet hé.
Het zit precies wel heel diep!
Als je ziet dat Gerarda na zoveel jaar het er soms nog moeilijk mee heeft...
Maar spijtig genoeg kan je de klok niet terugdraaien en hopelijk zal je zus het misschien ooit beseffen wat ze je tekort gedaan heeft.
Alfijn dat je het je moeder kan vergeven.

We wensen je nog een fijne zondagavond.

Liefs,

Veertje & Falcon

Oma-C · 27 nov 2011, 18:59

Dag Bout,

Probeer opzij te zetten wat geweest is, je gaat er zelf
van onderdoor, en daar is niemand iets mee

Mijn schonfamilie wou me ook niet en ik heb het
verdragen tot m'n man is overleden, heb ze altijd laten doen.
Ik ga niet uitwijden over wat er allemaal gebeurd is,
'voorbij is voorbij'

mijn man was te braaf, die zei ook niks.
(Had zelfs op z'n 54ste nog angst van z'n tiran-vader)
Na het overlijden heb ik hen gezegd dat ik niks meer met hen
te maken wou hebben, mijn kinderen wisten ook
al jaren hoe ze mij (en de kinderen)behandelden, die kwamen er
al veel vroeger niet meer

dat was hun keuze!
Ik zou het zeker niet verbieden of zo, maar ze waren slimmer.
Ik ben nog naar de begrafenis van zijn beide ouders geweest uit
respect voor m'n overleden man, het waren zijn ouders.
Alleen nar de kerk en het kerkhof niet naar de koffietafel.

Ik heb er al 20jaar niks meer mee te maken,
en ik voel me er goed bij.
Merci moet ik niet zeggen want er was niks;
Geen greintje liefde of respect! Ik hield de eer aan mezelf
en heb alleen nog m'n kinderen en schoondchter en kleinzoon

méér familie heb ik niet meer.
Ik mis niets waarvan ik geen liefde of vriendschap kreeg.

Mijn ouders hebben zich er nooit me bemoeid,
die probeerden het zelfs te compenseren

Ik werd er ook ziek van.... en nu voel ik me goed.

Probeer het van je af te zetten je zal je beter voelen.
Een warme knuffel, maar je moet het zelf doen

Groetjes, Oma-C

Bout1 · 05 dec 2011, 20:39

Hier ben ik nog eens met mijn gezaag...
Morgen zou ma dus 79 geworden zijn maar mijn broers en ikzelf waren de laatste jaren niet meer welkom op die dag.
Ooit hebben we (broers met hun vrouw en ikzelf met ventje (+ de 4 overige kleinkinderen) sandwiches belegd bij mijn ouders thuis, taart gekocht, koffie gezet, bier voor de mannen en allemaal samen "lang zal ze leven" gezongen.
Daar was ze precies toch content over.
Sorry, ik ga meer reageren op jullie want ik voel me momenteel een "egoïst"

falcon1 · 05 dec 2011, 20:57

Bout,

dit is geen zagen hoor! Waar het hart van vol is....
Dus als er jou iets dwars zit moet je dat kunnen vertellen!
Blijkbaar zie je af en toe toch nog positieve dingen bij je moeder. Maar het zal je toch nog wat tijd kosten denk ik...

Een verjaardag is natuurlijk altijd een speciale dag...

Veel sterkte nog...

Liefs,

Veertje & Falcon