mijn man is overleden
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Beste Dewill,
je weet het, ik heb het je ooit nog verteld... ik bewonder jou!!!!
ik ben enorm blij dat je na "18 maanden" je wagentje terug op de rails gekregen hebt.
Ik weet dat je het verschrikkelijk moeilijk hebt gehad bij het verlies van je lief vrouwtje... en ze zal er steeds zijn voor jou. Maar bedenk ook wat zij wil voor jou! Dat je terug gelukkig bent! En dat mag je jezelf niet ontnemen!!! Zij zou dat zeker niet gewild hebben!
Dus nog één goede raad, probeer nog wat te maken van je leven... het is je van harte gegund!
Ik ben wel enorm blij dat je door je ondervinding, hier Tina even komt steunen... Jij zal als de beste weten wat ze ervaart!
Vriendelijke groetjes,
Veertje & Falcon
je weet het, ik heb het je ooit nog verteld... ik bewonder jou!!!!
ik ben enorm blij dat je na "18 maanden" je wagentje terug op de rails gekregen hebt.
Ik weet dat je het verschrikkelijk moeilijk hebt gehad bij het verlies van je lief vrouwtje... en ze zal er steeds zijn voor jou. Maar bedenk ook wat zij wil voor jou! Dat je terug gelukkig bent! En dat mag je jezelf niet ontnemen!!! Zij zou dat zeker niet gewild hebben!
Dus nog één goede raad, probeer nog wat te maken van je leven... het is je van harte gegund!
Ik ben wel enorm blij dat je door je ondervinding, hier Tina even komt steunen... Jij zal als de beste weten wat ze ervaart!
Vriendelijke groetjes,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
Gast
ja mooi ... HugieDewill ,fijn dat je hier ook eens langs dit deurtje komt ,dat zal Tina zeker veel plezier doen ,daar ben ik zeker van ...
Zo zie je maar ...je bent er ook gekomen é
En nu ga ik effen wat rust nemen
Tot weldra
-
Oma-C - Lid geworden op: 20 jun 2010, 15:55
- Locatie: Thuis
Wat mooi dat het hier echt op gang komt om voor Tina
een goede steun te zijn,
Dewill, moedig van jou;. jij weet als geen ander hoe het
eruitziet op de manier zoals Tina het meemaakt
Vanuit jouw rostoel vecht je ook tegen windmolens en
je weet ondertussen uit ondervinding dat het hier
een goeie plaats is om die steun te vinden!
verder vechten hé...je bent gelukkig al héél ver geraakt.
Sterkte...!
Helena, is ondertusen ook al een eind gevorderd
en op de goeie weg als het nodig is vindt je ons overal...
falcon onze eeuwige steun en toeverlaat
daar kunnen we altijd op rekenen, Dank dat je er bent..
Je bent altijd paraat.. nog even en je hebt wat meer tijd (tekort
Vergeet-mij nietje, jou ken ik nog niet zo goed
maar hier en daar heb ik je al wel eens gelezen,:)
ik zag muziekliefhebster;;? en je houdt ook van moppen net als Hugie.
Een beetje optimisme is gezond, en iedereen geniet ervan mee, ik toch...
Hugie voor jou ook sterkte, je hebt het ook niet gemakkelijk ...
en alles komt weer tegellijk, je bent in mijn gedachten vandaag , beterschap en een knuffelke bij de afscheidsdienst voor je broer...
eliana, een lieve groet , mooi, je versje op de andere topic...
heel mooi! Dank je...
En last but not least: Tina, Fijn dat je naar het feestje gaat
De eerste stappen zijn de zwaarste, (sorry voor de uitdrukking)
Maar ik bedoel, dat het buitenkomen de eerste keren het moeilijkste is.
Onder mensen komen is afleiding en dat heb je nodig
je niet opsluiten, jouw lieve man zou dat zeker nooit willen, je vindt mensen door ze zelf te zoeken, want ze komen niet aan je deur...
de eerste dagen zijn ze er wel
Pas nadien denken ze dat je er na een paar weken doorheen bent
en het alleen aankan.
Neenee, dan begint het pas... kom maar hier, wij zijn er voor jou,
Huil maar als het komt : "tranen verdunnen het verdriet..." écht waar..
En zoals Helena zegt: niks moet...alles mag.
En vooral denk aan jezelf, op tijd eten en drinken en jezelf
eens verwennen. Het hoort er allemaal bij..
Maar weet vooral dat het héél veel tijd vraagt 
Sorry dat ik hier iedereen zomaar aansprak maar ik
vond het mooi dat mensen die zelf in de miserie zitten
elkaar hier vinden en steunen.
Een sterkteknuffel en een vriendelijke groet
van Oma-C.
een goede steun te zijn,
Dewill, moedig van jou;. jij weet als geen ander hoe het
eruitziet op de manier zoals Tina het meemaakt
Vanuit jouw rostoel vecht je ook tegen windmolens en
je weet ondertussen uit ondervinding dat het hier
een goeie plaats is om die steun te vinden!
verder vechten hé...je bent gelukkig al héél ver geraakt.
Sterkte...!
Helena, is ondertusen ook al een eind gevorderd
en op de goeie weg
als het nodig is vindt je ons overal... falcon onze eeuwige steun en toeverlaat
daar kunnen we altijd op rekenen, Dank dat je er bent..
Je bent altijd paraat.. nog even en je hebt wat meer tijd (tekort
Vergeet-mij nietje, jou ken ik nog niet zo goed
maar hier en daar heb ik je al wel eens gelezen,:)
ik zag muziekliefhebster;;? en je houdt ook van moppen net als Hugie.
Een beetje optimisme is gezond, en iedereen geniet ervan mee, ik toch...
Hugie voor jou ook sterkte, je hebt het ook niet gemakkelijk ...
en alles komt weer tegellijk, je bent in mijn gedachten vandaag , beterschap en een knuffelke bij de afscheidsdienst voor je broer...
eliana, een lieve groet , mooi, je versje op de andere topic...
heel mooi! Dank je...
En last but not least: Tina, Fijn dat je naar het feestje gaat
De eerste stappen zijn de zwaarste, (sorry voor de uitdrukking)
Maar ik bedoel, dat het buitenkomen de eerste keren het moeilijkste is.
Onder mensen komen is afleiding en dat heb je nodig
je niet opsluiten, jouw lieve man zou dat zeker nooit willen, je vindt mensen door ze zelf te zoeken, want ze komen niet aan je deur...
de eerste dagen zijn ze er wel
Pas nadien denken ze dat je er na een paar weken doorheen bent
en het alleen aankan.
Neenee, dan begint het pas... kom maar hier, wij zijn er voor jou,
Huil maar als het komt : "tranen verdunnen het verdriet..." écht waar..
En zoals Helena zegt: niks moet...alles mag.
En vooral denk aan jezelf, op tijd eten en drinken en jezelf
eens verwennen. Het hoort er allemaal bij..
Maar weet vooral dat het héél veel tijd vraagt
Sorry dat ik hier iedereen zomaar aansprak maar ik
vond het mooi dat mensen die zelf in de miserie zitten
elkaar hier vinden en steunen.
Een sterkteknuffel en een vriendelijke groet
van Oma-C.
Laatst gewijzigd door Oma-C op 11 jun 2012, 22:32, 1 keer totaal gewijzigd.
"Gelukkig zijn betekent dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt".-
tina316 - Lid geworden op: 21 mei 2012, 03:37
- Locatie: oostende
Hugie bedankt voor je mooi berichtje over internet vriendschap het is zo waar ik krijg meer steun van jullie allen op internet dan hier
Ik heb het heel moeilijk gehad gisteravond en was blij dat ik naar huis kon ,ik ben meer naar de wc gevlucht om te huilen dan wat anders Iedereen was per koppel en ik voelde mij zo alleen Ze speelden dan nog het lied van op mijn man zijn begrafenis en dat deed me helemaal wanhopig voelen ,maar in een zaal vol volk kon ik daar moeilijk beginnen wenen en daarom was mijn toevlucht de wc of de tuin Als er nog feestjes zijn weet ik niet of ik voorlopig nog zal gaan Eind deze maand is het huwelijk van mijn man zijn zuster haar zoon en ik weet echt niet of ik het zal kunnen opbrengen om te gaan alles is zo kort bij Lieve hugie ik ben blij voor jou dat je de zin in het leven hebt teruggevonden na 18 maanden maar dan denk ik zo ik heb nog een heel lange weg te gaan en nu heb ik niet het gevoel dat ik er ooit zal geraken Ik zal misschien wel moeten alleen al omdat er hier nog 2 poezen zijn die me nodig hebben en de kleinste kat was mijn man zijn lievelingetje Hij noemde haar altijd zijn kleine meisje en was zo komiek met haar Ik ben heel dankbaar dat jullie er zijn
Ik heb het heel moeilijk gehad gisteravond en was blij dat ik naar huis kon ,ik ben meer naar de wc gevlucht om te huilen dan wat anders Iedereen was per koppel en ik voelde mij zo alleen Ze speelden dan nog het lied van op mijn man zijn begrafenis en dat deed me helemaal wanhopig voelen ,maar in een zaal vol volk kon ik daar moeilijk beginnen wenen en daarom was mijn toevlucht de wc of de tuin Als er nog feestjes zijn weet ik niet of ik voorlopig nog zal gaan Eind deze maand is het huwelijk van mijn man zijn zuster haar zoon en ik weet echt niet of ik het zal kunnen opbrengen om te gaan alles is zo kort bij Lieve hugie ik ben blij voor jou dat je de zin in het leven hebt teruggevonden na 18 maanden maar dan denk ik zo ik heb nog een heel lange weg te gaan en nu heb ik niet het gevoel dat ik er ooit zal geraken Ik zal misschien wel moeten alleen al omdat er hier nog 2 poezen zijn die me nodig hebben en de kleinste kat was mijn man zijn lievelingetje Hij noemde haar altijd zijn kleine meisje en was zo komiek met haar Ik ben heel dankbaar dat jullie er zijn
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Tina,
het feestje dan niet zo goed verlopen? Ik had het eigenlijk wel verwacht.
En dat je het zo moeilijk had is eigenlijk voor iedereen heel begrijpelijk denk ik. Niemand zal het abnormaal vinden dat je weent! Ze zullen het misschien wel moeilijk hebben om je te troosten...
Je hebt inderdaad nog een hele weg af te leggen en ik zal eerlijk zijn, het zal soms ook heel zwaar zijn. Maar hoe dan ook, je zal het redden... stapje voor stapje, met vallen en opstaan...
Maar vergeet niet in al je verdriet ook aan jezlf te denken.
Ik las dat je ook een lieve kat hebt. Dat was ook nog het enige dat ik had na het overlijden van mijn vrouw (nu 5,5 jaar geleden). En ik moet zeggen... had ik die niet gehad zou ik het in het begin nooit gehaald hebben.
Maar ook de steun van de mensen hier op troost hebben mij er door geholpen... alleen zou ik het nooit gekund hebben!!!!
Als je het goed vind gaan we samen met jou op stap door je rouwverwerking en zullen we trachten om je weer recht te helpen als je pad te moeilijk wordt... Je hoeft dit niet alleen te doen...
Een dikke troostknuff,
Veertje & Falcon
het feestje dan niet zo goed verlopen? Ik had het eigenlijk wel verwacht.
En dat je het zo moeilijk had is eigenlijk voor iedereen heel begrijpelijk denk ik. Niemand zal het abnormaal vinden dat je weent! Ze zullen het misschien wel moeilijk hebben om je te troosten...
Je hebt inderdaad nog een hele weg af te leggen en ik zal eerlijk zijn, het zal soms ook heel zwaar zijn. Maar hoe dan ook, je zal het redden... stapje voor stapje, met vallen en opstaan...
Maar vergeet niet in al je verdriet ook aan jezlf te denken.
Ik las dat je ook een lieve kat hebt. Dat was ook nog het enige dat ik had na het overlijden van mijn vrouw (nu 5,5 jaar geleden). En ik moet zeggen... had ik die niet gehad zou ik het in het begin nooit gehaald hebben.
Maar ook de steun van de mensen hier op troost hebben mij er door geholpen... alleen zou ik het nooit gekund hebben!!!!
Als je het goed vind gaan we samen met jou op stap door je rouwverwerking en zullen we trachten om je weer recht te helpen als je pad te moeilijk wordt... Je hoeft dit niet alleen te doen...
Een dikke troostknuff,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
gerarda - Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55
hallo Tina,
Het is allemaal normaal hoor Tina dat ge aan de ene kant graag weg gaat maar dat uw verdriet ineens opkomt, dat zal nog lang zo zijn, maar toch moogt ge u niet opsluiten. Onder de mensen kunt een beetje je zin verzetten zelfs zonder je man te vergeten. Wat ik wel doe is ineens wil ik naar huis en dan ben ik weg. Ge kunt het niet zolang uithouden en het plezier van anderen aanzien , allemaal normaal.
Verleden jaar had ik nog verscheidene zakdoeken nodig op een dag , maar het is nu een beetje meer dan een jaar dat mijn man overleden is en nu kan ik al enkele dagen met een zakdoek doen, hoewel hij geen ogenblik uit mijn gedachten.
Tina houd u kloek en samen met uw poes komt ge er wel bovenop.
groetjes Gerarda
Het is allemaal normaal hoor Tina dat ge aan de ene kant graag weg gaat maar dat uw verdriet ineens opkomt, dat zal nog lang zo zijn, maar toch moogt ge u niet opsluiten. Onder de mensen kunt een beetje je zin verzetten zelfs zonder je man te vergeten. Wat ik wel doe is ineens wil ik naar huis en dan ben ik weg. Ge kunt het niet zolang uithouden en het plezier van anderen aanzien , allemaal normaal.
Verleden jaar had ik nog verscheidene zakdoeken nodig op een dag , maar het is nu een beetje meer dan een jaar dat mijn man overleden is en nu kan ik al enkele dagen met een zakdoek doen, hoewel hij geen ogenblik uit mijn gedachten.
Tina houd u kloek en samen met uw poes komt ge er wel bovenop.
groetjes Gerarda
-
Helena van Troje - Lid geworden op: 15 apr 2006, 17:07
Lieve Tina, gaat het een beetje met je vandaag?
Hou je haaks en wacht niet te lang met hier te komen schrijven als het moeilijk is. Er is altijd wel iemand met een luisterlezend oog onder toetsenbereik...
zoals Gerarda zegt is het inderdaad. Ik heb het zaterdag ook ondervonden op het verjaardagsfeestje van mijn nichtje. Hoe blij ik ook was neven en nichten weer te zien, ik ben al na een goed anderhalf uur gaan lopen. De dia's met mijn oom op en het was mis. Ook hem heb ik heel graag gezien en het was het maatje van mijn man: ze maakten beide hetzelfde mee.Wat ik wel doe is ineens wil ik naar huis en dan ben ik weg. Ge kunt het niet zolang uithouden en het plezier van anderen aanzien , allemaal normaal.
Hou je haaks en wacht niet te lang met hier te komen schrijven als het moeilijk is. Er is altijd wel iemand met een luisterlezend oog onder toetsenbereik...
-
Hugie12 - Lid geworden op: 16 okt 2010, 19:07
- Locatie: Leuven
Kom je een schouderklopje geven Tina ,maar vandaag kan ik zelf niet meer schrijven.Ben gisteren naar ùijn broer gaan afscheid nemen......
Het eerste wat ik zag ,was een levensgrote foto van hem aan de muur.
Lachend keek hij me aan;sorry,het word me teveel
knuffel Hugie
Het eerste wat ik zag ,was een levensgrote foto van hem aan de muur.
Lachend keek hij me aan;sorry,het word me teveel
knuffel Hugie
blijf lachen in moeilijke tijden;dan kom je er wel dooreen