troost gezocht

isabella · 11 nov 2012, 19:20

ik ben hier een tijdje niet geweest, maar heb nu toch veel troost nodig, mijn man is 3 weken geleden plotseling overleden aan hartstilstand. Ik ben helemaal kapot van verdriet, we waren 45 jaar getrouwd en hij was pas 69 jaar, vorig jaar heeft hij de prostaatkanker overwonnen en nu ineens dit.
Hij was geen hartpatient. Hoe hard kan het leven toch zijn.

Oma-C · 12 nov 2012, 08:54

Mijn oprechte medeleven en heel veel sterkte...

RIEKSKE · 12 nov 2012, 08:57

ja lieve isabella
wens jou ook veel sterkte mijn man is drie weken geleden ook gestorven
was ook 69jaar
en eigelijk ook plotseling
wens jou veel sterkte
ik zie het ook alles niet meer zitten
liefs riekske

falcon1 · 12 nov 2012, 10:21

Isabelle,

we willen jou heel veel sterkte wensen in deze moeilijke dagen.
Het moet verschrikkelijk zijn om op zo'n manier je man te verliezen.

Probeer er zoveel mogelijk over te praten het zal de verwerking misschien wat gemakkelijker maken...

Afbeelding

Veertje & Falcon

Gast · 27 nov 2012, 21:39

Wat is dit erg, en zeker als ge mekaar graag zag. Mens toch wat helpen woorden ? Ik stuur je een knuffel, die zal ook wel ni veel helpen, maar het komt uit het diepst van mijn hart. Kop op, je kan het, je moet verder. Het gaat je lukken ook. Nog een knuffelke......

tulpje 11 · 11 dec 2012, 20:53

Lieve isabella,

Hoe erg toch zo je man moeten afgeven.

Veel sterkte .

Tulpje

Oma-C · 12 dec 2012, 20:38

Met een welgemeende troostknuffel..
je hebt het moeilijk ik begrijp het,
wie het meemaakte vergeet het nooit. Sterkte...

ED. · 24 dec 2012, 01:26

Ik kom hier niet dikwijls meer op dit hoekje van troost. Ik zou Isabella en al die anderen die troost nodig hebben, graag met heel mijn hart willen steunen in de moeilijke dagen. moed en sterkte.

ED.

isabella · 21 jul 2013, 18:18

tijdje niet geweest, het is nu 9 maanden geleden en het lijkt nog steeds de dag van gisteren. Verdriet en heimwee wordt alleen maar erger, maar voor de buitenwereld ben ik toch een stoere meid, maar van binnen is het zo leeg en kapot. Je voelt je zo alleen,

gerarda · 23 jul 2013, 16:02

Isabelle, ik kan me voorstellen hoe ge u voelt hoor. Het gaat niet over.
69 jaar is te vroeg maar het is altijd tevroeg hé En het zal nooit over gaan. Ik vind niet dat het moet over gaan en als het te lastig word kan een deuntje wenen wel wat soulaas brengen.
. MIjn man is nu ongeveer 2,5 jaar overleden en ik ween nog elke dag. Ik vind het niet erg want ik zou het erger vinden moest ik geen verdriet hebben voor hem.Maar het zal nooit over gaan Isabella we houden ons sterk bij de menden zo is het best want voor hen is het missschien vervelend als ge daar telkens dataat te wenen. Ik lach nog veel zelfs en dan denk ik dat mijn man blij zou zijn moest hij weten dat ik nog plezier kan maken. geniet van de mooie jaren die ge gehad hebt Isabella .
Voor mij is mijn man hier nog altijd aanwezig en zo kan ik het wat verwerken.
Hebt ge geen familie of vrienden rond u?
Ik had vrienden enik heb er hiet op het forum nog bij gekregen en dat helpt enorm om het verdriet te kunnen verwerken.

Ik wens u veel sterkte want ik hoor dat ge wat in d eput zit maar dar is wel normaal, dat zullen we nog dikwijls hebben. Ik denk dan eventjes positief en denk dan ik heb hem toch 54 jaar voor mij gehad.

Groetjes gerarda

gerarda · 23 jul 2013, 16:03

Isabelle, ik kan me voorstellen hoe ge u voelt hoor. Het gaat niet over.
69 jaar is te vroeg maar het is altijd tevroeg hé En het zal nooit over gaan. Ik vind niet dat het moet over gaan en als het te lastig word kan een deuntje wenen wel wat soulaas brengen.
. MIjn man is nu ongeveer 2,5 jaar overleden en ik ween nog elke dag. Ik vind het niet erg want ik zou het erger vinden moest ik geen verdriet hebben voor hem.Maar het zal nooit over gaan Isabella we houden ons sterk bij de menden zo is het best want voor hen is het missschien vervelend als ge daar telkens dataat te wenen. Ik lach nog veel zelfs en dan denk ik dat mijn man blij zou zijn moest hij weten dat ik nog plezier kan maken. geniet van de mooie jaren die ge gehad hebt Isabella .
Voor mij is mijn man hier nog altijd aanwezig en zo kan ik het wat verwerken.
Hebt ge geen familie of vrienden rond u?
Ik had vrienden en ik heb er hier op het forum nog bij gekregen en dat helpt enorm om het verdriet te kunnen verwerken.

Ik wens u veel sterkte want ik hoor dat ge wat in d eput zit maar dar is wel normaal, dat zullen we nog dikwijls hebben. Ik denk dan eventjes positief en denk dan ik heb hem toch 54 jaar voor mij gehad.

Groetjes gerarda

isabella · 23 jul 2013, 17:51

Gerarda bedankt voor je lieve antwoord en ik ween ook nog elke dag, voor de buitenwereld de stoere meid, want je wilt niet als een zeur overkomen, maar van binnen is het stuk. Ik doe mijn dingen die ik moet doen, vooral nu met het mooie weer zie je echtparen gezellig weggaan en samen fietsen en samen op terras zitten en dat doet zo'n vreselijke pijn. Maar dat zal jij ook wel herkennen. Alles is voor het eerst nu, eerst de feestdagen en verjaardagen en nu de zomer.
Ik heb zelf geen familie meer, Theo had nog wel een broer en met hem en zijn vrouw heb ik nog wel kontakt en ik heb een hele lieve kat, waar ik veel steun en liefde van krijg.
ik was ook 45 jaar getrouwd en we kennen elkaar al 50 jaar, zoiets laat je niet zomaar achter, ik vind alleen begrip bij mensen die het ook meegemaakt hebben. Ik wens jou ook nog sterkte. groetjes en knuf