even mijn hart luchten

bowieke · 19 dec 2012, 10:50

Hallo allen, ik ben hier nieuw en wil graag mijn hart eens luchten over mijn leven, toch een stuk hiervan! Om te beginnen ik kom uit een gebroken gezin, wij waren thuis met 4kinderen. Waarvan ik alleen nog overblijf, als oudste , mijn vader had een spierziekte en is op 45j overleden. Daarna zijn mijn twee zussen een tweeling ook bezweken aan die rotziekte, mijn jeugd was geen lachgertje! mijn zussen waren 28en 36 TOEN ZE STIERVEN!!Waarvan een een zoontje had. Paar jaar later is mijn moeder op 69 jarige leeftyd gestorven! Ikzelf had 1zoon ,durfde niet meer kinderen door de ziekte!Een jaar later sloeg het noodlot opnieuw toe ,een jaar na het overlijden van mijn moeder!! Op een avond brachten ze het slechtste nieuws dat je als ouder kan meemaken!Mijn zoon van toen 22was om het leven gekomen door een verkeersongeluk!!!!!!!!!!!! Toen storte mijn wereld helemaal in! VERSCHRIKKELIJK! Ben jaren door een hel gegaan ,en nu na 10 JAAR begint het wat beter te worden! IK MIS HEM ZO HARD!!!!!!!!!!!!!!!! Intussen heb ik nog borstkanker overwonnen en sukkel ik met mijn longen!Dat is beknopt mijn verhaal, het is zwaar en het lucht wat op om het met mensen te delen! ALS ER MENSEN ZIJN DIE OOK EEN KIND VERLOREN HEBBEN LAAT AUB IETS HOREN!! bedankt en groetjes

Jockey · 21 dec 2012, 00:38

Hallo Bowieke,
Zoveel verdriet in je leven moeten meemaken,heb nu ook al het èèn en ander meegemaakt in de familie,maar jou verhaal slaat toch alles hoor. Veel sterkte tijdens deze moeilijke periode,je zal met de feestdagen wel veel aan hun denken...
Lieve groeten,
Jos.

Tsiporah · 15 mar 2013, 17:59

Hallo Bowieke ... Ikzelf heb niet direct een kind verloren ... of toch ... en toch????
Jaren geleden hadden wij een auto-ongeval ... waarbij de jongste van onze 3 kinderen toen uit de auto is geslingerd en er een ernstige hersentrauma aan heeft overgehouden.
Gevolg: zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt ...
Met uw lijdensweg is het niet te vergelijken, maar sinds de dag van het ongeval dragen wij zorg over ons kind ... en dit met vallen- en weer opstaan.
Het valt niet altijd evengoed mee ... we worden ouder en we weten niet op wat wij nu het meeste zouden kunnen hopen: 'Of ... onze zoon verliezen voordat wij weggaan uit deze wereld, zodat wij hem als ouders liefdevol kunnen laten in onze armen overgaan naar een andere wereld???? ... of ... dat wij als ouders eerst kunnen gaan en zodoende onze zoon moeten overlaten in handen van derden????'
Beide toestanden brengt een diepe droefenis in ons teweeg ... want, wie wil nu zijn kind verliezen als ouder? ... maar anderzijds; wie wil zijn kind overlaten in de handen van derden????
Als ik daaraan denk, dan zie ik het een moment niet meer zitten in 't leven, maar dan denk ik er onmiddellijk bij: 'Ik leef NU en ik wil dat moment NU niet vergallen door te denken/ te leven in de toekomst' ... en dan verstilt de onrust binnenin mij en ben ik dankbaar om dat moment NU ...
Tot hier dus een deel van mijn verhaal ... ik ben dus niet echt een kind verloren en toch ben ik mijn gezonde zoon verloren - helemaal gezond en wel bij zijn geboorte - en heb ik een gehandicapt kind in de plaats gekregen ... en dat maakte het vele, vele jaren ook heel erg moeilijk om dat te leren aanvaarden.
Groetjes ...

bowieke · 15 mar 2013, 21:08

hallo, wat je daar zegt over je zoon is o zo waar.... ik wou in het begin ook dat hij nog geleefd had,maar als hij als een plant(zo zeggen ze dat toch) had moeten leven had ik hem met alle liefde en zorg omringt, ik wou hem ni kwijt hoe dan ook, maar dan denk ik nu had hij dat wel gewild, hij stond midden in het leven als een jonge man van22 .........................; ik hoop voor jullie dat je er veel liefde uit kan halen en dat krijg je volgens mij dik ervoor terug!!!!! geef hem maar een dikke knuffel van mij xxxxxxxxxxxxxxxxx en omring hem met alle liefde die je in je hebt groetjes

Gast · 15 mar 2013, 22:10

Hier wou ik toch efkens reageren,daar ik in het verhaal van Tsiporah,ergens een gelijkenis kan herkennen,waar vrienden van mij met dergelijke situatie's te maken hebben !!
En het is vanzelfsprekend dat dit heel moeilijke momenten zijn in het leven.

Voor jou bowieke,hoop ik dat jouw hartje wat gelucht is en ...het is niet altijd zoals wij het zouden willen.

Veel sterkte !!

Tsiporah · 16 mar 2013, 16:16

Je schrijft bowieke ... geef hem maar een dikke knuffel van mij xxxxxxxxxxxxxxxxx en omring hem met alle liefde die je in je hebt groetjes

Dat zal ik zeker doen, en jou wens ik heel veel sterkte toe....
We krijgen het leven hier niet altijd aangeboden op een gouden plaatje ... veelal moeten we het doen met een ijzeren schotel wat is aangevreten door bittere tranen ... en toch zit ergens dankbaarheid in een verborgen hoekje weggestopt met de wens om te worden gevonden en is er bepaalde vreugde in het leven te bekennen als we dat doorheen ons verdriet toch kunnen vinden.

Dank ook aan vergeetmenietje voor de begripvolle inbreng