wat zeg je tegen zo iemand

romia · 30 dec 2012, 12:00

Deze week heeft mijn oom die in een RVT verblijft kinderloos en weduwnaar is de mededeling gekregen van de arts dat ze niets meer kunnen doen voor hem , en dat hij nog zowat een maand of 2 tegoed heeft , hij is er zich van bewust en ook nog mobiel en met zijn volle verstand , ik als neef ben zowat zijn voornaamste steun en toeverlaat . Maar wat zeg je tegen zo iemand hoe moet je daar mee om , dit is zeker niet mijn sterkste kant !! het is natuurlijk heel moelijk en erg voor hem , maar ik weet niet hoe ik hem kan bijstaan en troosten met woorden en /of daden . Heb nog vergeten te vermelden de man is intussen wel 94 jaar.

Prima Vera · 30 dec 2012, 12:18

Kan je zo iemand troosten met woorden of daden? Denk het niet. Hetgeen die mens nodig heeft is je vriendschap en je steun. Te veel troost kan trouwens nefast zijn ook. Probeer zo gewoon mogelijk te doen, niet te veel overdrijven in wat je doet. Normale gang van zaken denk ik dat voor die mens al de beste steun kan geven. Heeft hij zin om te praten? Laat hem praten, luister naar hem. Misschien dat hij dat meer gaat doen in zijn laatste dagen dan dat hij dat daarvoor deed?

napoleon 13 · 30 dec 2012, 14:44

Kan je iemand te veel troosten? Volgens mij niet! Wat je zeker niet mag doen, is minimaliseren: "de dokter weet ook niet alles" of "misschien heeft hij zich wel vergist" of nog erger "ooit moeten we allemaal gaan" of ...
Persoonlijk zou ik een keer meer op bezoek gaan, vooral goed luisteren, en indien er nog niets geregeld is, vragen of er nog speciale wensen zijn voor wanneer hij er niet meer zal zijn (en of er in het andere geval iets moet gewijzigd worden), mijn emoties niet trachten te verbergen, een knuffel geven wanneer hij het even moeilijk heeft, ...
Is hij / ben jij gelovig?
Zeker in de laatste levensfase heeft iedereen wel nood aan troost, zingeving, nauw menselijk (en fysiek) kontakt ...
Je verlaat tenslotte onvrijwillig al wat je kent en lief hebt voor een sprong in het duister ...
Durf je zwak opstellen ...
Eigenlijk een beetje zoals Prima Vera het zegt: zo gewoon mogelijk doen.

Tsiporah · 08 mar 2013, 06:07

Er gewoon zijn .... een hand vasthouden ... is al een hele troost .... zeker als het van iemand komt die intens meeleeft ... dat wordt aangevoeld zonder woorden.

Gast · 08 mar 2013, 23:25

Ik probeer dagelijks iemand te bezoeken ,waarvan het einde nadert.
Tien jaar geleden verloren zij hun zoon !!!!
Drie jaar geleden hun dochter !!!
Nu is het zijn beurt ....
Zijn eigen vrouwke probeert moedig te blijven.
"Wat zeg je dan " ?
Niet zo makkelijk hoor !!
Ik vrees ervoor....eens haar man gestorven,zij zich zal laten gaan !!
En ja ...ér zijn !!!

Tsiporah · 09 mar 2013, 08:42

Persoonlijk denk ik 'Vergeetmijnietje' dat jouw bezoekjes meer troost schenken dan dat woorden kunnen verwezenlijken.
Woorden kunnen niet troosten ... gemeende aanwezigheid is grote troost.
Lieve groetjes ...

Gast · 09 mar 2013, 11:25

@Tsiporah

Woorden kunnen niet troosten ... gemeende aanwezigheid is grote troost.

Ik ben het er volledig mee eens !!!

Ik wens dé mensen in ieder geval alle moed verder ,welke met zo'n situaties te maken hebben !!