Legerdienst Heverlee (Kazerne Cdt de Hemptinne)
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Ik kan mij voorstellen Jozef Maurice! Dank u voor de reactie!Jozef Maurice schreef:.we hadden een dag les gekregen over de graden oversten ,die van landmacht kende ik , loop ik op weg naar trein een rijkswachtofficier voorbij die riep mij terug moet jij niet groeten!!! vroeg welke graad hij had?wist ik veel ,besefte zelf niet dat die ook bij het leger telden. mee naar bureau papier opgesteld voor overste dat ik ook die graden moest kennen ,heb ze nooit gekend;
De graden moesten we inderdaad ook aanleren. Als kandidaat reserve officieren was het immers geen optie om die niet te kennen. Zodus moesten we alle graden met bijhorende kentekens alsmede de wapens (met verschillende spiegelkleuren) van buiten leren. Dit viel nog mee voor de landmacht, maar we moesten die ook kennen voor de luchtmacht, zeemacht en rijkswacht. De rijkswacht was nog te doen daar die gelijklopend waren met de landmacht. Voor de luchtmacht was het al iets complexer, daar sterren vervangen werden door dikke strepen en krullen. Maar voor de zeemacht was het hek helemaal van de dam, want daar waren er niet alleen krullen en dikke strepen maar ook de titels waren totaal verschillend (vaandrig ter zee, fregat kapitein, corvet kapitein,...). Het werd dus een uurtje blokken vooraleer we dit alles onder de knie hadden, want daar was examen op.
Met vriendelijke groeten.
-
procman4 - Lid geworden op: 29 jun 2009, 11:47
- Contacteer:
Leuke anekdote over het kennen van de “graden”
Ook de gewone miliciens moesten, zij het dan minder uitgebreid, de graden in het leger kennen.
Zij stonden opgesteld in peleton en de Majoor (een bijna totaal Nederlands-onkundige) zou de proef afnemen. Ik (als bediende van de stafcompagnie) stond op een bescheiden afstand van een meter achter deze Majoor. Voorzien van een houten plankje en potlood. Om de resultaten te noteren. Wie er geslaagd was, en wie niet.
Terloops : niet geslaagd betekende : niet naar huis in het week-end. Iedere milicien in opleiding moest de Majoor 5 antwoorden geven. Drie goede was naar huis mogen, twee helaas …
Majoor : "’t Is drie streep (wijzend op zijn mouw), ’t is watte ?"
Goede antwoord : sergeant
Majoor : "’t Is één gouden ster (wijzend op de kraag van een milicien) ’t is watte ?"
Goed antwoord : onderluitenant
Enz.
Komt de majoor bij een Antwerpse milicien. Die met wisselend succes (2 goed, 2 fout) zijn laatste vraag moest beantwoorden. Dat ging als volgt :
Majoor : (op zijn kraag wijzend, naar zijn eigen gouden ster, met gouden balk er onder) : “ ‘t Is ikke ben watte” ?
Milicien : met grote vraagogen behoudt het stilzwijgen
Majoor : "Allez, vooruit, ’t is ik ben watte ?" (met wijsvinger naar zijn kraag)
Milicien : nog steeds sprakeloos
Majoor : "Allez vooruit"
Ik : (bescheiden van op de achtergrond – in een mengelmoes van verschillende dialecten – de majoor begreep dat toch niet .. :
"Ge moet zeggen welke graad de “majoor” heeft ..."
Milicien, nog steeds sprakeloos
Ik : ( andermaal) : "Ge moet zeggen welke graad de majoor heeft ! ! "
Majoor : "Allez vooruit, hedde kij dat niete verstaan ?"
Milicien : denkend aan één of andere ster, met “iets” d’er onder antwoordt in plat Antwerps : “Adjudaaant ieste klas” (*)
De Majoor (***) heeft de plank in één kolère uit mijn handen gerukt, en zelf de punten genoteerd. Hij weigerde zelfs het potloodje. En schreef met zijn eigen gouden pen. (**)
(*) Ik dacht mij te herinneren dat de graad van “Adjudant Eerste Klas” (zilveren ster, met zilveren palmtak) afgeschaft is geworden rond die periode (69 / 70). Behalve voor hen die deze graad hadden.
(**) Tussen het oefenplein, en het secretariaat van de compagnie gebruikte wij, schrijvers van dienst (ik ook) al eens een gommetje. ’t Was immers toch maar in potlood geschreven. Want … wij herinnerden ons hoe graag ook wij, nog maar enkele maanden eerder, in die eerste weken, naar huis wilden gaan.
Helaas voor die Antwerpenaar … zijn resultaat stond genoteerd in kogelpen.
(***) Bodart : gemiddelde figuur, zeker niet dik, eerder groot dan klein, brilletje.
En hij rookte Belga filter. Eén pakje per dag. Want wij miliciens-bedienden van de staf moesten de vuilbakken van de bureau's (ook de zijne) dagelijks ledigen en alle vertrouwelijke papieren verbranden. Alleen dat lege Belga pakje kreeg een andere bestemming.
Gek hé, hoe men zich dat nog herinnert na 45 jaar.
Gelukkig verjaren schriftvervalsingen na 30 j
Ook de gewone miliciens moesten, zij het dan minder uitgebreid, de graden in het leger kennen.
Zij stonden opgesteld in peleton en de Majoor (een bijna totaal Nederlands-onkundige) zou de proef afnemen. Ik (als bediende van de stafcompagnie) stond op een bescheiden afstand van een meter achter deze Majoor. Voorzien van een houten plankje en potlood. Om de resultaten te noteren. Wie er geslaagd was, en wie niet.
Terloops : niet geslaagd betekende : niet naar huis in het week-end. Iedere milicien in opleiding moest de Majoor 5 antwoorden geven. Drie goede was naar huis mogen, twee helaas …
Majoor : "’t Is drie streep (wijzend op zijn mouw), ’t is watte ?"
Goede antwoord : sergeant
Majoor : "’t Is één gouden ster (wijzend op de kraag van een milicien) ’t is watte ?"
Goed antwoord : onderluitenant
Enz.
Komt de majoor bij een Antwerpse milicien. Die met wisselend succes (2 goed, 2 fout) zijn laatste vraag moest beantwoorden. Dat ging als volgt :
Majoor : (op zijn kraag wijzend, naar zijn eigen gouden ster, met gouden balk er onder) : “ ‘t Is ikke ben watte” ?
Milicien : met grote vraagogen behoudt het stilzwijgen
Majoor : "Allez, vooruit, ’t is ik ben watte ?" (met wijsvinger naar zijn kraag)
Milicien : nog steeds sprakeloos
Majoor : "Allez vooruit"
Ik : (bescheiden van op de achtergrond – in een mengelmoes van verschillende dialecten – de majoor begreep dat toch niet .. :
"Ge moet zeggen welke graad de “majoor” heeft ..."
Milicien, nog steeds sprakeloos
Ik : ( andermaal) : "Ge moet zeggen welke graad de majoor heeft ! ! "
Majoor : "Allez vooruit, hedde kij dat niete verstaan ?"
Milicien : denkend aan één of andere ster, met “iets” d’er onder antwoordt in plat Antwerps : “Adjudaaant ieste klas” (*)
De Majoor (***) heeft de plank in één kolère uit mijn handen gerukt, en zelf de punten genoteerd. Hij weigerde zelfs het potloodje. En schreef met zijn eigen gouden pen. (**)
(*) Ik dacht mij te herinneren dat de graad van “Adjudant Eerste Klas” (zilveren ster, met zilveren palmtak) afgeschaft is geworden rond die periode (69 / 70). Behalve voor hen die deze graad hadden.
(**) Tussen het oefenplein, en het secretariaat van de compagnie gebruikte wij, schrijvers van dienst (ik ook) al eens een gommetje. ’t Was immers toch maar in potlood geschreven. Want … wij herinnerden ons hoe graag ook wij, nog maar enkele maanden eerder, in die eerste weken, naar huis wilden gaan.
Helaas voor die Antwerpenaar … zijn resultaat stond genoteerd in kogelpen.
(***) Bodart : gemiddelde figuur, zeker niet dik, eerder groot dan klein, brilletje.
En hij rookte Belga filter. Eén pakje per dag. Want wij miliciens-bedienden van de staf moesten de vuilbakken van de bureau's (ook de zijne) dagelijks ledigen en alle vertrouwelijke papieren verbranden. Alleen dat lege Belga pakje kreeg een andere bestemming.
Gek hé, hoe men zich dat nog herinnert na 45 jaar.
Gelukkig verjaren schriftvervalsingen na 30 j
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Hilarische anekdote Procman4, totaal herkenbaar! Prachtig geschreven trouwens.procman4 schreef:Leuke anekdote over het kennen van de “graden”
Ook de gewone miliciens moesten, zij het dan minder uitgebreid, de graden in het leger kennen.
Zij stonden opgesteld in peleton en de Majoor (een bijna totaal Nederlands-onkundige) zou de proef afnemen. Ik (als bediende van de stafcompagnie) stond op een bescheiden afstand van een meter achter deze Majoor. Voorzien van een houten plankje en potlood. Om de resultaten te noteren. Wie er geslaagd was, en wie niet.
.....
Gek hé, hoe men zich dat nog herinnert na 45 jaar.
Gelukkig verjaren schriftvervalsingen na 30 j
Op het moment dat ik mijn dienst deed, dit was in '75 - '76, waren er nog zilveren sterren met een palmpje onder. De titel was dan op dit moment: "Adjudant chef".
In mijn eenheid in de BSD was er op de supply een Adjudant chef, die was toevallig ook van het Antwerpse. Als hij zich voorstelde ging het zo: "Huppeldepup, Adjudaaant chef van de supply", met een grote klemtoon op "chef" zodat het naar voor kwam alsof hij de opperste chef was van de Supply (in de hiërarchie was er in de Supply nog een Kapitein en een KRO boven hem). Hij hield er trouwens van te zeggen: "Maaane Supply" (Mijn Supply). Overigens was hij een uiterst competent man, die alles wist van de Supply, tot de nummers toe van heel wat stukken en die op een natuurlijke manier respect afdwong. Hij zette zich in voor die Supply alsof het zijn eigen bedrijf was. Achteraf bekeken was het dan ook niet helemaal misplaatst dat hij zichzelf de "chef" van de Supply noemde.
Laatst gewijzigd door NDN op 11 sep 2017, 09:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.
-
procman4 - Lid geworden op: 29 jun 2009, 11:47
- Contacteer:
Sneeuw in het hartje van de zomer
Om één of andere reden, kreeg mijn kamergenoot Emile (Miel), de opdracht van zijn chef (5 strepen) “een pak” te gaan halen bij de chef van de keuken.
Wat was er concreet aan de hand ?
De chef van de 1e Cie had de chef van de keuken een plezier gedaan, en … werd daar voor beloond met “iets” uit de voorraad van de keuken.
Als Miel daar aankwam, en zich na een saluut, kenbaar maakte, en het pak overhandigd kreeg, bleek het te gaan om 9 kilo klontjes suiker.
Dat wij, gewone miliciens daar door tijdelijk zonder suiker zouden zitten …. Wie zou zich daar zorgen om maken
Omdat de verpakking (suiker Tienen) te zichtbaar op het pak stond zei de chef van de keuken, met een vette knipoog :
“Hier sé, steek het maar in deze zak, anders valt dat te fel op”
En die zak, was een lege plastieken zak van “strooizout”.
Dus Miel, met 9 kg suiker, in een zak van strooizout onder zijn arm, vertrok terug naar de 1e Cie, dwars over het grote oefenplein.
Bijkomend : het was hartje zomer, een dikke 20 graden warm.
Komt hij daar toch wel één of andere sergeant tegen, en daar hij het pak onder de rechterarm droeg, deed hij de verplichte groet met een opgeheven hoofd, en een stijf uitgevoerde draai met zijn nek, richting sergeant.
Maar … dit was niet naar de zin van de “franstalige“ sergeant, die Miel aanriep.
Al snel bleek dat Miel geen woord Frans kende. Miel die "wel" Frans kende, maar het verdomde, en zelfs een heel mooi Nederlands praatte, praatte in zulke omstandigheden in zijn eigen dialect, een beetje bijgeschaafd.
De conversatie verliep als volgt :
Sergeant : “ ’t Is waarom kij mij niet groet”
Miel : “Sergeant ik heb gegroet, maar kon niet salueren, met dit pak onder mijn rechterarm. Mijn linkerarm is ik namelijk gekwetst aan de bovenarm, wat mij verplicht, om dit zware pak met mijn rechterhand vast te houden”
---- Bleek onmiddellijk dat de franstalige sergeant maar de helft van zijn veel te lange uitleg had begrepen.
Sergeant : “ ’t Is van waar kij kom ? ” “Enne … ’t is waar kij naar gaat ?”
Miel : “ Sergeant ik kom van de keuken al waar ik een pak moest gaan halen in opdracht van mijn chef. Ik moet dit pak naar de chef van de 1e Cie brengen. Ik voer alleen maar een opdracht uit van mijn meerdere”
---- De sergeant begreep er nauwelijks de helft van.
Sergeant “ Enne watte zit in die pak ? “
Miel die voelde dat hij de situatie in de hand had, en niet de sergeant : “ Strooizout, sergeant, strooizout tegen de “sniejf” - - (sneeuw).
Sergeant : “Watte, … zout tegen watte”
Miel : “ Tegen de sniejf, sergeant”
Sergeant : “Tegen watte ?”
Miel “ Tegen de sniejf, de snie.ie.ie.j.j.j.f.f , sergeant”
Sergeant het hopeloze van zijn interventie inziende : “ Allez, ’t is koet, ga maar”
Miel nogmaals groetend, maar niet saluerend : “ Dank u wel sergeant”
Het strooizout
is goed aangekomen in de 1e Cie.
(En ik heb de volgende dagen, suikerklontjes van op de bureau van de Staf Cie mee naar de refter genomen, want ik drink geen zwarte koffie zonder suiker
-
Om één of andere reden, kreeg mijn kamergenoot Emile (Miel), de opdracht van zijn chef (5 strepen) “een pak” te gaan halen bij de chef van de keuken.
Wat was er concreet aan de hand ?
De chef van de 1e Cie had de chef van de keuken een plezier gedaan, en … werd daar voor beloond met “iets” uit de voorraad van de keuken.
Als Miel daar aankwam, en zich na een saluut, kenbaar maakte, en het pak overhandigd kreeg, bleek het te gaan om 9 kilo klontjes suiker.
Dat wij, gewone miliciens daar door tijdelijk zonder suiker zouden zitten …. Wie zou zich daar zorgen om maken
Omdat de verpakking (suiker Tienen) te zichtbaar op het pak stond zei de chef van de keuken, met een vette knipoog :
“Hier sé, steek het maar in deze zak, anders valt dat te fel op”
En die zak, was een lege plastieken zak van “strooizout”.
Dus Miel, met 9 kg suiker, in een zak van strooizout onder zijn arm, vertrok terug naar de 1e Cie, dwars over het grote oefenplein.
Bijkomend : het was hartje zomer, een dikke 20 graden warm.
Komt hij daar toch wel één of andere sergeant tegen, en daar hij het pak onder de rechterarm droeg, deed hij de verplichte groet met een opgeheven hoofd, en een stijf uitgevoerde draai met zijn nek, richting sergeant.
Maar … dit was niet naar de zin van de “franstalige“ sergeant, die Miel aanriep.
Al snel bleek dat Miel geen woord Frans kende. Miel die "wel" Frans kende, maar het verdomde, en zelfs een heel mooi Nederlands praatte, praatte in zulke omstandigheden in zijn eigen dialect, een beetje bijgeschaafd.
De conversatie verliep als volgt :
Sergeant : “ ’t Is waarom kij mij niet groet”
Miel : “Sergeant ik heb gegroet, maar kon niet salueren, met dit pak onder mijn rechterarm. Mijn linkerarm is ik namelijk gekwetst aan de bovenarm, wat mij verplicht, om dit zware pak met mijn rechterhand vast te houden”
---- Bleek onmiddellijk dat de franstalige sergeant maar de helft van zijn veel te lange uitleg had begrepen.
Sergeant : “ ’t Is van waar kij kom ? ” “Enne … ’t is waar kij naar gaat ?”
Miel : “ Sergeant ik kom van de keuken al waar ik een pak moest gaan halen in opdracht van mijn chef. Ik moet dit pak naar de chef van de 1e Cie brengen. Ik voer alleen maar een opdracht uit van mijn meerdere”
---- De sergeant begreep er nauwelijks de helft van.
Sergeant “ Enne watte zit in die pak ? “
Miel die voelde dat hij de situatie in de hand had, en niet de sergeant : “ Strooizout, sergeant, strooizout tegen de “sniejf” - - (sneeuw).
Sergeant : “Watte, … zout tegen watte”
Miel : “ Tegen de sniejf, sergeant”
Sergeant : “Tegen watte ?”
Miel “ Tegen de sniejf, de snie.ie.ie.j.j.j.f.f , sergeant”
Sergeant het hopeloze van zijn interventie inziende : “ Allez, ’t is koet, ga maar”
Miel nogmaals groetend, maar niet saluerend : “ Dank u wel sergeant”
Het strooizout
is goed aangekomen in de 1e Cie.(En ik heb de volgende dagen, suikerklontjes van op de bureau van de Staf Cie mee naar de refter genomen, want ik drink geen zwarte koffie zonder suiker
-
-
Jozef Maurice - Lid geworden op: 23 sep 2010, 17:56
- Locatie: Serskamp
dank u voor de leuke reactie's.
ik was dus bij het 18é eskadron lichte vliegtuigen .na de feesten was het opkuisen geblazen , samen met de oudere miliciens, we waren met amper een 45tal miliciens een majoor een luit.piloot paar sergant piloten twee alluette helicopter, een dornier vlietuig vijf zitplaatsen piloot incl., twee of drie pipercup, piloot +passagier ,in de hangar werkten beroeps militairen een paar bv's, daarna werden de nieuwelingen taken toebedeeld ,ik werd in de keuken geplaatst delrue in ons kantine,jef goris kon lassen werd bij de chille verheyen chauffage plaatser. geplaatst voor allerlei werken in de kazerne, op een dag zei (piet manage) sergant verantwoordelijke keuken dat er de volgende dag geen boter op tafel kwam zowel bij ons ,als bij onderoficieren en bv's , maar wel smout !! had je na de maaltijd,de smout potten moeten zie bij ons ,allemaal leeg ??? maar de muren en tafels dropen het smout naar beneden, de oo.en bv kwamen klagen ,maar de kok had niet de sleutel van de berging dus werd de chef thuis opgebeld moest onmiddelijk komen, heeft mee de troep moeten opkuisen .
ik was dus bij het 18é eskadron lichte vliegtuigen .na de feesten was het opkuisen geblazen , samen met de oudere miliciens, we waren met amper een 45tal miliciens een majoor een luit.piloot paar sergant piloten twee alluette helicopter, een dornier vlietuig vijf zitplaatsen piloot incl., twee of drie pipercup, piloot +passagier ,in de hangar werkten beroeps militairen een paar bv's, daarna werden de nieuwelingen taken toebedeeld ,ik werd in de keuken geplaatst delrue in ons kantine,jef goris kon lassen werd bij de chille verheyen chauffage plaatser. geplaatst voor allerlei werken in de kazerne, op een dag zei (piet manage) sergant verantwoordelijke keuken dat er de volgende dag geen boter op tafel kwam zowel bij ons ,als bij onderoficieren en bv's , maar wel smout !! had je na de maaltijd,de smout potten moeten zie bij ons ,allemaal leeg ??? maar de muren en tafels dropen het smout naar beneden, de oo.en bv kwamen klagen ,maar de kok had niet de sleutel van de berging dus werd de chef thuis opgebeld moest onmiddelijk komen, heeft mee de troep moeten opkuisen .
zoek oud legervrienden lichting 1964 in heverlee, drie maanden opleiding , daarna naar merzbruck 18éLTAVN
-
Danny. - Lid geworden op: 15 mei 2003, 21:42
- Locatie: Vlaams Brabant
Dit is wel niet iets dat in Heverlee gebeurde, neen, dit heb ik van mijn vader gehoord die zijn legerdienst na de eerste wereldoorlog, namelijk in 1919 vervuld heeft, maar misschien mag dit ook hiertussen die anekdotes zijn plaatse hebben
In die tijd was het Frans nog duidelijker aanwezig in het leger, als bewijs, zijn militair zakboekje waar de persoonlijke gegevens van mijn vader, alhoewel Vlaming zijnde (Flandre Orientale), enkel in het Frans in dat boekje ingeschreven werden, noteer de kleine aanvullende Nederlandstalige teksten
Bij de uitrusting van de infanteristen was er ook een rugzak, overdekt met een koeien vel, en tijdens een of andere oefening kwam er een van de officieren een beetje tactiek onderrichten, ik hoor mijn vader nog steeds de woorden herhalen van wat die officier daar liet horen, namelijk "Al de man met haar op de zak zullen sprink op de fluit van de sergeant", daarmee bedoelende dat wie een rugzak met koeien vel (ik weet niet meer of allen zo uitgerust waren) had, een tactische sprong zou moeten uitvoeren als de sergeant een fluitsignaal liet weerklinken.
Groetjes
Danny
In die tijd was het Frans nog duidelijker aanwezig in het leger, als bewijs, zijn militair zakboekje waar de persoonlijke gegevens van mijn vader, alhoewel Vlaming zijnde (Flandre Orientale), enkel in het Frans in dat boekje ingeschreven werden, noteer de kleine aanvullende Nederlandstalige teksten
Bij de uitrusting van de infanteristen was er ook een rugzak, overdekt met een koeien vel, en tijdens een of andere oefening kwam er een van de officieren een beetje tactiek onderrichten, ik hoor mijn vader nog steeds de woorden herhalen van wat die officier daar liet horen, namelijk "Al de man met haar op de zak zullen sprink op de fluit van de sergeant", daarmee bedoelende dat wie een rugzak met koeien vel (ik weet niet meer of allen zo uitgerust waren) had, een tactische sprong zou moeten uitvoeren als de sergeant een fluitsignaal liet weerklinken.
Groetjes
Danny
Windows 11 Home 64-bit, Ram 8GB, Medion Akoya E23403 All-In-One, Microsoft Defender
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Uit het dialect op te maken, heb ik de indruk dat Miel uit Oiilst (Aalst) afkomstig was.procman4 schreef: Sneeuw in het hartje van de zomer
Sergeant “ Enne watte zit in die pak ? “
Miel die voelde dat hij de situatie in de hand had, en niet de sergeant : “ Strooizout, sergeant, strooizout tegen de “sniejf” - - (sneeuw).
Sergeant : “Watte, … zout tegen watte”
Miel : “ Tegen de sniejf, sergeant”
Sergeant : “Tegen watte ?”
Miel “ Tegen de sniejf, de snie.ie.ie.j.j.j.f.f , sergeant”
Sergeant het hopeloze van zijn interventie inziende : “ Allez, ’t is koet, ga maar”
-
Maar het is terug sappig geschreven procman4! Dank u.
Heb persoonlijk nooit problemen opgemerkt met franstalige oversten. In de 4e Mat was er een Cdt die franstalig was, maar hij sprak heel deftig Nederlands. Zijn accent verraadde wel dat hij franstalig was, maar niettemin. Ik heb evenwel nooit geprobeerd hem in mijn Westvloams dialect toe te spreken... Ik denk niet dat hij bijvoorbeeld weg zou geweten hebben met een "puupegoale"...
Die Cdt had het wel niet voor ons, KRO's, maar dat had niets met de taal te maken. Het was van in het begin verkeerd gelopen met hem. Wij hadden trouwens onze "blijde intrede" gemist. De dag van onze aankomst in de eenheid omwille van een misverstand in Soest afgestapt daar waar het ontvangscomité ons opwachtte aan het station van Werl. Daar gaat een gans verhaal aan vooraf, maar dat is wellicht voor later. Het was begin juli en de Cdt had zijn vertrek op verlof iets uitgesteld om ons te groeten, maar wij zijn hopeloos te laat aangekomen en de Cdt had het wachten opgegeven en was toch maar met verlof vertrokken, later dan voorzien,... voor niets!
Eens teruggekomen uit verlof (na een maand), riep hij mij en droeg mij op om alle voertuigen van de Cie (ik was MTO) volledig in orde te zetten tegen de komende manoeuvers (in september). Volledig in orde betekende tot in de puntjes, geen blutsen, geen roestplekken, geen verf die ontbrak, en natuurlijk ook alle mechanische en elektrische funkties in orde. U kunt zich voorstellen, legervoertuigen van tientallen jaren oud - volledig in orde!. Dit waren er zo eventjes een kleine honderdtal: jeeps, vrachtwagens, takelwagens en aanhangwagens. Ik heb miliciens moeten in "overuren" laten werken. 's Avonds alle voertuigen buiten en in ploegen alles in orde zetten: een ploeg voor de mechaniek, een ploeg voor de electrische funkties, een ploeg voor de carrosserie. De wisselstukken business heeft die keer goed gedraaid... Ik heb altijd gedacht dat dit een soort wraakaktie was van die Cdt want de relatie met hem is nooit goedgekomen.
Laatst gewijzigd door NDN op 06 feb 2014, 14:32, 2 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Leuke reactie Jozef Maurice.Jozef Maurice schreef:dank u voor de leuke reactie's.
ik was dus bij het 18é eskadron lichte vliegtuigen .na de feesten was het opkuisen geblazen , samen met de oudere miliciens, ... .
In Werl, waar ik in mijn eenheid vertoefde, was er het 17e Esc Lt Avn. De Alouettes werden soms ingezet om zware componenten te vervoeren, zoals een motor van een Leopard tank, wanneer dit snel moest gebeuren of tijdens oefeningen. De hangaars waar de Alouettes geparkeerd stonden werden af en toe omgevormd tot balzaal.
Reuzel of "smout" zoals men in het vloams zegt, heb ik in het leger nooit gezien. Ik kan er evenwel van genieten, met een beetje zout en peper op een stukje boterham...hhhmmm.
Met vriendelijke groeten.
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Prachtige bijdrage, Danny. Ik zou niet graag in de plaats van de sergeant geweest zijn...Danny. schreef:Dit is wel niet iets dat in Heverlee gebeurde, neen, dit heb ik van mijn vader gehoord die zijn legerdienst na de eerste wereldoorlog, namelijk in 1919 vervuld heeft, maar misschien mag dit ook hiertussen die anekdotes zijn plaatse hebben
"Al de man met haar op de zak zullen sprink op de fluit van de sergeant", daarmee bedoelende dat wie een rugzak met koeien vel (ik weet niet meer of allen zo uitgerust waren) had, een tactische sprong zou moeten uitvoeren als de sergeant een fluitsignaal liet weerklinken.
Groetjes
Danny
Heel interessant document, dit militair zakboekje, dit is een stuk geschiedenis dat een getuigenis is van de maatschappij in die tijd. Persoonlijk kan ik daarvan genieten!
Met vriendelijke groeten.
-
flupke2 - Lid geworden op: 09 jan 2005, 16:51
- Locatie: naast mijn buur
NDN schreef :"De Alouettes werden soms ingezet om zware componenten te vervoeren, zoals een motor van een Leopard tank, wanneer dit snel moest gebeuren of tijdens oefeningen. "
Dit zal zeker NIET gebeurd zijn . De draagkracht van een Alouette was ongeveer 800 kg.Dit betekent dat hij dus een totale lading (piloot inbegrepen ) van 800 kg kon vervoeren.Het maximum toegelaten gewicht "in sling" ,dus onder aan het toestel opgehangen ,bedraagt 500 kg. De motor van een Leopard tank werd nooit afzonderlijk vervangen, het was steeds een "powerpack" bestaande uit motor met versnellingsbak.Deze powerpack weegt ongeveer 5 ton en kan dus zeker niet door een Alouette II vervoerd worden.
Dit zal zeker NIET gebeurd zijn . De draagkracht van een Alouette was ongeveer 800 kg.Dit betekent dat hij dus een totale lading (piloot inbegrepen ) van 800 kg kon vervoeren.Het maximum toegelaten gewicht "in sling" ,dus onder aan het toestel opgehangen ,bedraagt 500 kg. De motor van een Leopard tank werd nooit afzonderlijk vervangen, het was steeds een "powerpack" bestaande uit motor met versnellingsbak.Deze powerpack weegt ongeveer 5 ton en kan dus zeker niet door een Alouette II vervoerd worden.
-
Danny. - Lid geworden op: 15 mei 2003, 21:42
- Locatie: Vlaams Brabant
NDN, in dat militair zakboekje zijn er ook een tiental bladzijden te vinden met militaire reglementen, en daar is zelfs sprake van lijfstraffen, en natuurlijk de dood met de kogel ...
Ik had in feite nooit zo "diep" in dat militair zakboekje gekeken, maar daar staat ook te lezen dat hij tot viermaal toe (1921, 1923, 1924 en 1931) opgeroepen werd "ter monstering van de aantallen", en verder nog bladzijden vol van ongelooflijke reglementen
Groetjes
Danny
Ik had in feite nooit zo "diep" in dat militair zakboekje gekeken, maar daar staat ook te lezen dat hij tot viermaal toe (1921, 1923, 1924 en 1931) opgeroepen werd "ter monstering van de aantallen", en verder nog bladzijden vol van ongelooflijke reglementen
Groetjes
Danny
Windows 11 Home 64-bit, Ram 8GB, Medion Akoya E23403 All-In-One, Microsoft Defender
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
U zult het wel bij het rechte eind hebben Flupke2, het was trouwens uw beroep, als ik het goed begrepen heb. Ik herinner mij wel dat Alouettes af en toe in de lucht hingen met een ferm pak eronder. Men heeft ons gezegd dat het een motor van een Leopardtank was, maar dat zal dan wel een mop geweest zijn. Ik moet toegeven dat ik het pakket nooit van dichtbij gezien heb.flupke2 schreef:NDN schreef :"De Alouettes werden soms ingezet om zware componenten te vervoeren, zoals een motor van een Leopard tank, wanneer dit snel moest gebeuren of tijdens oefeningen. "
Dit zal zeker NIET gebeurd zijn . ....Deze powerpack weegt ongeveer 5 ton en kan dus zeker niet door een Alouette II vervoerd worden.
Dank u voor die rechtzetting, Flupke2. U kent blijkbaar heel wat détails, laat niet na om die hier te delen. Het zou spijtig zijn dat die kennis verloren gaat.
Met vriendelijke groeten.
-
flupke2 - Lid geworden op: 09 jan 2005, 16:51
- Locatie: naast mijn buur
Graag gedaan hoor.De zaken die ik gepost heb weet ik inderdaad uit ervaring.Van 1975 tot 1982 "lag" ik in Köln-Bützweilerhof bij de 255 Cie Maint Lt Avn , de logistieke eenheid die het onderhoud en de bevoorrading in wisselstukken deed voor de helicopters (Alouette II) en de lichte vliegtuigen (eerst nog Dornier 27 ,later werd dat de Britten Norman).Ook de "Epervier" , het onbemande vlerkenningsvliegtuigje , werd door ons onderhouden.Mijn opdracht daar was hoofd van het magazijn wisselstukken .Daar lagen werkelijk alle onderdelen van deze toestellen .Voor iemand die bekend is met de uitdrukkingen gebruikt bij het leger : in deze eenheid werden onderhoud en herstellingen uitgevoerd op echelon 3,4 en 5.De wisselstukken werden rechtstreeks aangekocht in de fabrieken , en ook revisies van grote onderdelen zoals motoren , gear boxes ,rotorbladen enzoverder gingen naar de fabrieken.
Ook echte vliegervaring heb ik daar opgedaan.Telkens een helicopter of vliegtuig een "groot onderhoud" had ondergaan of wanneer bepaalde onderdelen waren vervangen ,moest dat toestel een testvlucht ondergaan.Deze vluchten gebeurden door testpiloten van onze eenheid.Tijdens de vlucht moesten ook de testformulieren worden ingevuld ,een deel ervan althans, maar dat kan een piloot van een helicopter niet.Hij heeft immers beide handen en voeten nodig om het toestel te besturen.Daarom moest er dus telkens iemand meevliegen.Aangezien niet iedereen dat durfde (een testvlucht is geen gewone routinevlucht!)werden er vrijwilligers gevraagd.Eén daarvan was ik.Door het meevliegen met deze testvluchten en ook ander verplaatsingen met helicopter en vliegtuig te doen kreeg ik de smaak te pakken. Ik ben dan zelf aan de opleiding tot piloot begonnen maar heb om medische redenen deze opleiding moeten stoppen.Ondertussen had ik wel een heleboel vluchturen op Marchetti en enkele op helicopter.
En wat de kennis over de Leopardmotor betreft : voor ik naar Keulen trok was ik 2 jaar in Siegen bij 1 Cie mat , ook als bevoorrader wisselstukken.En daar heb ik die motoren dikwijls gezien en getransporteerd.Dat moest gebeuren met een Magirus met 6 ton laadvermogen , de MAN polybrand mochten die in principe niet vervoeren omdat ze slechts 4 ton mochten laden.
Ook echte vliegervaring heb ik daar opgedaan.Telkens een helicopter of vliegtuig een "groot onderhoud" had ondergaan of wanneer bepaalde onderdelen waren vervangen ,moest dat toestel een testvlucht ondergaan.Deze vluchten gebeurden door testpiloten van onze eenheid.Tijdens de vlucht moesten ook de testformulieren worden ingevuld ,een deel ervan althans, maar dat kan een piloot van een helicopter niet.Hij heeft immers beide handen en voeten nodig om het toestel te besturen.Daarom moest er dus telkens iemand meevliegen.Aangezien niet iedereen dat durfde (een testvlucht is geen gewone routinevlucht!)werden er vrijwilligers gevraagd.Eén daarvan was ik.Door het meevliegen met deze testvluchten en ook ander verplaatsingen met helicopter en vliegtuig te doen kreeg ik de smaak te pakken. Ik ben dan zelf aan de opleiding tot piloot begonnen maar heb om medische redenen deze opleiding moeten stoppen.Ondertussen had ik wel een heleboel vluchturen op Marchetti en enkele op helicopter.
En wat de kennis over de Leopardmotor betreft : voor ik naar Keulen trok was ik 2 jaar in Siegen bij 1 Cie mat , ook als bevoorrader wisselstukken.En daar heb ik die motoren dikwijls gezien en getransporteerd.Dat moest gebeuren met een Magirus met 6 ton laadvermogen , de MAN polybrand mochten die in principe niet vervoeren omdat ze slechts 4 ton mochten laden.
-
NDN - Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
- Locatie: Dottignies
Ja, u bent dus duidelijk een 'professional'. Twee van mijn wapenbroeders KRO's mochten eens meevliegen met zo'n Alouette. De Kpt, hoofd van het 17 Lt Avn en dus ook piloot, had dat geflikt. Spijtig genoeg voor mij was het juist tijdens een weekend dat ik naar huis was. Mijn twee collega's hebben mij alles in het lang en het breed verteld en waren sterk onder de indruk van de wendbaarheid en de flexibiliteit van zo'n Alouette.flupke2 schreef:Graag gedaan hoor.De zaken die ik gepost heb weet ik inderdaad uit ervaring.Van 1975 tot 1982 "lag" ik in Köln-Bützweilerhof bij de 255 Cie Maint Lt Avn , de logistieke eenheid die het onderhoud en de bevoorrading in wisselstukken deed voor de helicopters (Alouette II) en de lichte vliegtuigen (eerst nog Dornier 27 ,later werd dat de Britten Norman)....Ook echte vliegervaring heb ik daar opgedaan.Telkens een helicopter of vliegtuig een "groot onderhoud" had ondergaan of wanneer bepaalde onderdelen waren vervangen ,moest dat toestel een testvlucht ondergaan.... Ik ben dan zelf aan de opleiding tot piloot begonnen maar heb om medische redenen deze opleiding moeten stoppen.Ondertussen had ik wel een heleboel vluchturen op Marchetti en enkele op helicopter.
....
Het spijt mij, Flupke2, dat u het vliegen hebt moeten stopzetten, ik kan mij goed inbeelden dat dit een hele ontgoocheling is. Kunnen vliegen is zowat de ultieme droom van menig mensen en een helicopter kunnen piloteren, dat moet echt fantastisch zijn!
Met vriendelijke groeten.
-
Danny. - Lid geworden op: 15 mei 2003, 21:42
- Locatie: Vlaams Brabant
Flupke, ik dacht dat het de hersteller was die dan de eerste vlucht moest begeleiden, daar hij dan zeker zijn "best" zou gedaan hebben om zo een toestel werkelijk luchtwaardig te makenflupke2 schreef:... Daarom moest er dus telkens iemand meevliegen ...
Groetjes
Danny
Windows 11 Home 64-bit, Ram 8GB, Medion Akoya E23403 All-In-One, Microsoft Defender