nanoTECHNOLOGIE
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
Nanotechnologie poetst uw badkamer
BRUSSEL - Nanotechnologie kan het einde betekenen van de wekelijkse poetsbeurt van de badkamer. Wetenschappers in Australië hebben een milieuvriendelijke deklaag ontwikkeld, waarbij de nanodeeltjes poetsen en ontsmetten, aldus de BBC-website.
Zelfreinigende materialen bestaan al langer, maar zijn tot nu beperkt tot gebruik buitenshuis. Er is namelijk ultraviolet licht nodig om de moleculen in de zelfreinigende deklaag te activeren.
Die deklaag bestaat uit hele kleine deeltjes titaniumdioxide, die beginnen te trillen bij ultraviolet licht met een golflengte van minder dan 380 nanometer. Het oxiderend effect is dan sterker dan een behandeling met chloor.
De vernieuwing van de wetenschappers van de 'Particles and Catalysts Research Group' van de universiteit van New South Wales ligt in de toevoegingen bij het titaniumdioxide: positief geladen ionen als ijzer en vanadium, en negatief geladen ionen als zuurstof en koolstof.
Daardoor kan de deklaag licht absorberen met hogere golflengtes, zoals het zichtbare licht in een badkamer. Zo wordt de e-coli-bacterie gedood en organische resten afgebroken. Schimmels kunnen op de deklaag niet groeien.
Bovendien is de deklaag waterafstotend. De waterdruppels, en het vuil erin, glijden weg, zonder druppelsporen. Volgens onderzoekster Rose Awal is er geen risico op huidirritatie. Wanneer het bad gevuld is met water, kan het licht onvoldoende aan de deklaag om die te activeren.
De natuurorganisatie Friends of the Earth reageert hoopvol. Door zelfreinigende materialen vermindert het gebruik van detergenten en de materialen krijgen een langere levensduur. Wel moet nog bekeken worden hoeveel energie nodig is voor de productie en hoe het nieuwe materiaal kan gerecycleerd worden.
BRUSSEL - Nanotechnologie kan het einde betekenen van de wekelijkse poetsbeurt van de badkamer. Wetenschappers in Australië hebben een milieuvriendelijke deklaag ontwikkeld, waarbij de nanodeeltjes poetsen en ontsmetten, aldus de BBC-website.
Zelfreinigende materialen bestaan al langer, maar zijn tot nu beperkt tot gebruik buitenshuis. Er is namelijk ultraviolet licht nodig om de moleculen in de zelfreinigende deklaag te activeren.
Die deklaag bestaat uit hele kleine deeltjes titaniumdioxide, die beginnen te trillen bij ultraviolet licht met een golflengte van minder dan 380 nanometer. Het oxiderend effect is dan sterker dan een behandeling met chloor.
De vernieuwing van de wetenschappers van de 'Particles and Catalysts Research Group' van de universiteit van New South Wales ligt in de toevoegingen bij het titaniumdioxide: positief geladen ionen als ijzer en vanadium, en negatief geladen ionen als zuurstof en koolstof.
Daardoor kan de deklaag licht absorberen met hogere golflengtes, zoals het zichtbare licht in een badkamer. Zo wordt de e-coli-bacterie gedood en organische resten afgebroken. Schimmels kunnen op de deklaag niet groeien.
Bovendien is de deklaag waterafstotend. De waterdruppels, en het vuil erin, glijden weg, zonder druppelsporen. Volgens onderzoekster Rose Awal is er geen risico op huidirritatie. Wanneer het bad gevuld is met water, kan het licht onvoldoende aan de deklaag om die te activeren.
De natuurorganisatie Friends of the Earth reageert hoopvol. Door zelfreinigende materialen vermindert het gebruik van detergenten en de materialen krijgen een langere levensduur. Wel moet nog bekeken worden hoeveel energie nodig is voor de productie en hoe het nieuwe materiaal kan gerecycleerd worden.
-
Christian - Lid geworden op: 31 okt 2005, 10:34
Heb met stijgende interesse de topic gelezen, waarna ik op het internet naar meer informatie ben gaan zoeken. Het eerste wat ik tegen kwam was de site van Wikipedia. Daar was onder andere sprake dat met deze technologie al onze huidige (schaarse) grondstoffen zouden kunnen worden nagemaakt. Een hoopgevend vooruitzicht
Momenteel zou het cosmeticabedrijf L’Oreal deze techniek al gebruiken voor antirimpelcrémes.
De uitleg op Wikipedia is zeer begrijpelijk en is zeker een aanrader voor leken zoals ik.
Enkele bedenkingen toch, wat als de technologie in verkeerde handen terechtkomt zoals dat is gebeurd met de kernsplitsing?
Kan hier een zelfde situatie ontstaan als bij het klonen en celkerntransplantatie?
Momenteel zou het cosmeticabedrijf L’Oreal deze techniek al gebruiken voor antirimpelcrémes.
De uitleg op Wikipedia is zeer begrijpelijk en is zeker een aanrader voor leken zoals ik.
Enkele bedenkingen toch, wat als de technologie in verkeerde handen terechtkomt zoals dat is gebeurd met de kernsplitsing?
Kan hier een zelfde situatie ontstaan als bij het klonen en celkerntransplantatie?
Clowns zijn we eigenlijk allemaal,
achter onze maskers een eigen taal,
om onze echte inborst niet te verraden,
spelen we ons nummertje maskerade.
achter onze maskers een eigen taal,
om onze echte inborst niet te verraden,
spelen we ons nummertje maskerade.
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
Inderdaad Christian het beletten dat nanotech in verkeerde handen komt is een groter probleem dan deze technologie op zich.Er worden op hoog niveau daar serieuse debatten gehouden zowel in Europa als in Amerika.
Ben echt benieuwd hoe dit zal aflopen en of de trein nog te stoppen is indien het nodig zou zijn.
Ben echt benieuwd hoe dit zal aflopen en of de trein nog te stoppen is indien het nodig zou zijn.
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
Teleporteren binnen bereik
bron:planet.nl
(P7) Binnen een paar decennia kun je jezelf exact in je eigen vormen in 3D over internet naar aan ander transporteren.
Dit 'teleporteren' is nabij volgens de professors Todd Mowry en Seth Goldstein van de Carnegie Mellon University in Pennsylvania.
Het gaat om het principe van computergestuurde bewegingen van een massa, opgbouwd uit synthetische atomen, aldus de enthousiaste wetenschappers. De bewegingen van een persoon worden geregistreerd en op een andere plaats nagebootst door de synthetische materie. Min of meer op de manier waarop de klei-aninmatiefilms van het bedrijf Aardman, zoals Wallace en Gromit en Chicken Run, gerealiseerd zijn. Door kleine tussenstapjes na te bootsen kan een illusie van echt bewegen gewekt worden.
De wetenschappers noemen als ander voorbeeld de techniek die is gebruikt om 'hoofdrolspeler' Gollum in de films van Lord Of The Rings te animeren. Het personage van dit onooglijke manneke was zo waarheidsgetrouw omdat de bewegingen van een echte acteur zijn gebruikt om Gollum te laten optreden in de film.
Maar in plaats van in een schermillusie moeten in dit geval de digitale contouren en bewegingen worden omgezet in echte massa. De BBC noemt het principe 'claytronics', in plat Nederlands te vertalen met 'kleitronica'.
De grote vraag is dan waaruit de materie zal gaan bestaan. Goldstein en Mowry denken aan opbouw van materiaal uit wat ze noemen 'nano-dust', minuscule deeltjes die geprogrammeerd kunnen worden om zich onderling te binden en te bewegen.
bron:planet.nl
(P7) Binnen een paar decennia kun je jezelf exact in je eigen vormen in 3D over internet naar aan ander transporteren.
Dit 'teleporteren' is nabij volgens de professors Todd Mowry en Seth Goldstein van de Carnegie Mellon University in Pennsylvania.
Het gaat om het principe van computergestuurde bewegingen van een massa, opgbouwd uit synthetische atomen, aldus de enthousiaste wetenschappers. De bewegingen van een persoon worden geregistreerd en op een andere plaats nagebootst door de synthetische materie. Min of meer op de manier waarop de klei-aninmatiefilms van het bedrijf Aardman, zoals Wallace en Gromit en Chicken Run, gerealiseerd zijn. Door kleine tussenstapjes na te bootsen kan een illusie van echt bewegen gewekt worden.
De wetenschappers noemen als ander voorbeeld de techniek die is gebruikt om 'hoofdrolspeler' Gollum in de films van Lord Of The Rings te animeren. Het personage van dit onooglijke manneke was zo waarheidsgetrouw omdat de bewegingen van een echte acteur zijn gebruikt om Gollum te laten optreden in de film.
Maar in plaats van in een schermillusie moeten in dit geval de digitale contouren en bewegingen worden omgezet in echte massa. De BBC noemt het principe 'claytronics', in plat Nederlands te vertalen met 'kleitronica'.
De grote vraag is dan waaruit de materie zal gaan bestaan. Goldstein en Mowry denken aan opbouw van materiaal uit wat ze noemen 'nano-dust', minuscule deeltjes die geprogrammeerd kunnen worden om zich onderling te binden en te bewegen.
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
8/05 De onzichtbare man is op komst
Het onzichtbaar maken van voorwerpen en zelfs van mensen was tientallen jaren lang een thema voor sciencefiction-boeken en films. Maar de Sunday Times onthult dat dit als gevolg van recente wetenschappelijke ontwikkeling binnenkort realiteit kan worden.
Onderzoeken van de manier waarop licht functioneert hebben namelijk geleid tot de blauwdruk voor een nieuwe 'beschermende laag' die zaken onzichtbaar kan maken. We wisten al dat de meeste materialen de fotons (de basis van licht) in zich opnemen en ze omzetten in warmte. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom zonlicht warm aanvoelt op onze huid. Nu zijn wetenschappers bezig met het ontwikkelen van een materiaal dat die fotons 'vastpakt' zonder ze op te nemen of door te laten, zoals glas doet, en afleidt 'als water dat rond een stok stroomt'.
Volgens een van die vorsers, de aan het Londense Imperial College verbonden fysica Sir John Pendry, kunnen die materialen hetzelfde resultaat kunnen opleveren als de 'onzichtbare mantel' die we kennen uit de Harry Potterfilms - al voegt hij daar snel aan toe dat zijn ontdekking voorlopig vooral kan dienen voor objecten zoals het verbergen van militaire uitrusting als tanks of zelfs oorlogsschepen. 'Onze bedekkingslaag maakt elk voorwerp waarop het is aangebracht inderdaad onzichtbaar'. Maar op de onzichtbare man waarover H.G. Wells een beroemd (en verfilmd) boek schreef, is het nog wat langer wachten.
Gazet van Antwerpen
Het onzichtbaar maken van voorwerpen en zelfs van mensen was tientallen jaren lang een thema voor sciencefiction-boeken en films. Maar de Sunday Times onthult dat dit als gevolg van recente wetenschappelijke ontwikkeling binnenkort realiteit kan worden.
Onderzoeken van de manier waarop licht functioneert hebben namelijk geleid tot de blauwdruk voor een nieuwe 'beschermende laag' die zaken onzichtbaar kan maken. We wisten al dat de meeste materialen de fotons (de basis van licht) in zich opnemen en ze omzetten in warmte. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom zonlicht warm aanvoelt op onze huid. Nu zijn wetenschappers bezig met het ontwikkelen van een materiaal dat die fotons 'vastpakt' zonder ze op te nemen of door te laten, zoals glas doet, en afleidt 'als water dat rond een stok stroomt'.
Volgens een van die vorsers, de aan het Londense Imperial College verbonden fysica Sir John Pendry, kunnen die materialen hetzelfde resultaat kunnen opleveren als de 'onzichtbare mantel' die we kennen uit de Harry Potterfilms - al voegt hij daar snel aan toe dat zijn ontdekking voorlopig vooral kan dienen voor objecten zoals het verbergen van militaire uitrusting als tanks of zelfs oorlogsschepen. 'Onze bedekkingslaag maakt elk voorwerp waarop het is aangebracht inderdaad onzichtbaar'. Maar op de onzichtbare man waarover H.G. Wells een beroemd (en verfilmd) boek schreef, is het nog wat langer wachten.
Gazet van Antwerpen
-
kotje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 19:09
- Locatie: 9880 AALTER
Padre schreef:
Als het licht rond een voorwerp stroomt dat met zo'n stof zou bestreken zijn en dat licht komt in ons oog dan verlengen we dit licht volgens een rechte lijn zodanig dat deze stof voor voorwerpen zou staan die we anders wel zouden zien en is het dus zichtbaar. Spijtig maar voor mij klinkt dit ongeloofwaardig.
Nu zijn wetenschappers bezig met het ontwikkelen van een materiaal dat die fotons 'vastpakt' zonder ze op te nemen of door te laten, zoals glas doet, en afleidt 'als water dat rond een stok stroomt'.
Als het licht rond een voorwerp stroomt dat met zo'n stof zou bestreken zijn en dat licht komt in ons oog dan verlengen we dit licht volgens een rechte lijn zodanig dat deze stof voor voorwerpen zou staan die we anders wel zouden zien en is het dus zichtbaar. Spijtig maar voor mij klinkt dit ongeloofwaardig.
Volgens ons verstand kan er niets bestaan, toch bestaat dit alles. Paradox?
ASUS 3gigabyte Win7
Waar komen we vandaan? Wie zijn we? Waar gaan we naartoe?
ASUS 3gigabyte Win7
Waar komen we vandaan? Wie zijn we? Waar gaan we naartoe?
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
(BBC News Online, 2 augustus 2005)
Nanotechnologie is aangewend voor het doden van kankercellen zonder schade aan te richten bij het gezonde weefsel. Deze techniek werkt door microscopische synthetische buisjes, genoemd koolstofnanobuizen, te steken in kankercellen. Als de buizen dan blootgesteld worden aan infrarood licht vanuit een laser worden ze verhit en doden de kankercel, terwijl cellen zonder nanobuizen ongeschonden blijven.
Een van de lang bestaande problemen in de medische wetenschap is hoe we kanker moeten genezen zonder de gezonde cellen te vernietigen. De standaard methode van chemotherapie vernietigt zowel de kankercellen als de gezonde cellen. dat is de reden waarom de patiënten vaak hun haar verliezen en er veel bijwerkingen optreden. Voor ons is de 'Holy Grail' om een weg te vinden, die selectief de kankergezwellen vernietigt, maar niet het gezonde weefsel aantast, zegt Hongjie Dai van de Stanford Universiteit.
De koolstofnanobuizen, die gebruikt werden door het Stanford team hebben een breedte die slechts de helft van de breedte is van een DNA molecuul en duizenden kunnen gemakkelijk binnen een cel passen. Onder normale omstandigheden kan het infrarood licht door het lichaam gaan zonder enige schade aan te richten. Het Stanford team bemerkten echter, dat als zij een oplossing van koolstofnanobuizen plaatsten onder een infrarode laser bundel, dat de oplossing verwarmd werd tot 70°C in twee minuten. Ze plaatsten toen de buizen in de cellen en zagen dat deze snel werden vernietigd door de gegenereerde warmte. Hongjie Dai zei dat de methode juist eenvoudig en verbazend is. We gebruiken een intrinsieke eigenschap van nanobuizen voor het ontwikkelen van een wapen dat kankercellen vernietigt. De volgende stap was om een weg te vinden om de nanobuizen te introduceren in de kankercellen maar niet in de gezonde cellen. De onderzoekers deden dit door gebruik te maken van het feit dat in tegenstelling van dat normale cellen, het oppervlak van kankercellen bedekt is met receptoren voor een vitamine bekend onder de engelse naam 'folate'. Daarom werden de nanobuizen gecoat met folate moleculen waardoor gemakkelijk toegang tot de kankercellen werd verkregen, maar onmogelijk om met de gezonde cellen in verbinding te geraken. Het blootstellen aan de laserstraal werd fataal voor de zieke cellen, maar liet de gezonde cellen ongemoeid achter. Details van het werk aan de Stanford Universiteit is gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
Het team van onderzoekers denkt dat het mogelijk is deze techniek nog meer te verfijnen door bijvoorbeeld een antibody aan de nanobuis vast te maken om een speciale soort kankercel op te sporen. Men is reeds bezig om de methode pasklaar te maken voor lymfklieren in muizen. Verder onderzoek is echter noodzakelijk om uit te vinden of het kan worden toegepast in complexere omgevingen van tumoren en uiteindelijk bij mensen.
Nanotechnologie is aangewend voor het doden van kankercellen zonder schade aan te richten bij het gezonde weefsel. Deze techniek werkt door microscopische synthetische buisjes, genoemd koolstofnanobuizen, te steken in kankercellen. Als de buizen dan blootgesteld worden aan infrarood licht vanuit een laser worden ze verhit en doden de kankercel, terwijl cellen zonder nanobuizen ongeschonden blijven.
Een van de lang bestaande problemen in de medische wetenschap is hoe we kanker moeten genezen zonder de gezonde cellen te vernietigen. De standaard methode van chemotherapie vernietigt zowel de kankercellen als de gezonde cellen. dat is de reden waarom de patiënten vaak hun haar verliezen en er veel bijwerkingen optreden. Voor ons is de 'Holy Grail' om een weg te vinden, die selectief de kankergezwellen vernietigt, maar niet het gezonde weefsel aantast, zegt Hongjie Dai van de Stanford Universiteit.
De koolstofnanobuizen, die gebruikt werden door het Stanford team hebben een breedte die slechts de helft van de breedte is van een DNA molecuul en duizenden kunnen gemakkelijk binnen een cel passen. Onder normale omstandigheden kan het infrarood licht door het lichaam gaan zonder enige schade aan te richten. Het Stanford team bemerkten echter, dat als zij een oplossing van koolstofnanobuizen plaatsten onder een infrarode laser bundel, dat de oplossing verwarmd werd tot 70°C in twee minuten. Ze plaatsten toen de buizen in de cellen en zagen dat deze snel werden vernietigd door de gegenereerde warmte. Hongjie Dai zei dat de methode juist eenvoudig en verbazend is. We gebruiken een intrinsieke eigenschap van nanobuizen voor het ontwikkelen van een wapen dat kankercellen vernietigt. De volgende stap was om een weg te vinden om de nanobuizen te introduceren in de kankercellen maar niet in de gezonde cellen. De onderzoekers deden dit door gebruik te maken van het feit dat in tegenstelling van dat normale cellen, het oppervlak van kankercellen bedekt is met receptoren voor een vitamine bekend onder de engelse naam 'folate'. Daarom werden de nanobuizen gecoat met folate moleculen waardoor gemakkelijk toegang tot de kankercellen werd verkregen, maar onmogelijk om met de gezonde cellen in verbinding te geraken. Het blootstellen aan de laserstraal werd fataal voor de zieke cellen, maar liet de gezonde cellen ongemoeid achter. Details van het werk aan de Stanford Universiteit is gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
Het team van onderzoekers denkt dat het mogelijk is deze techniek nog meer te verfijnen door bijvoorbeeld een antibody aan de nanobuis vast te maken om een speciale soort kankercel op te sporen. Men is reeds bezig om de methode pasklaar te maken voor lymfklieren in muizen. Verder onderzoek is echter noodzakelijk om uit te vinden of het kan worden toegepast in complexere omgevingen van tumoren en uiteindelijk bij mensen.
-
Padre - Lid geworden op: 12 okt 2005, 17:57
- Locatie: Ekeren
Objecten kopieren
Als we dingen atoom voor atoom kunnen opbouwen dan kunnen we ze ook atoom voor atoom uit elkaar halen. Als we daarbij onthouden op welke positie elk atoom was geplaatst kunnen we met behulp van die informatie het origineel weer opbouwen. Ook kunnen we meerdere originelen opbouwen. Deze zijn dan EXACTE kopieën van elkaar. We zouden zo bijvoorbeeld een schilderij van Rembrandt kunnen kopieren. De kopie is daarna per definitie niet te onderscheiden van het origineel (volgens de huidige natuurwetenschappelijke theorieën). Dit is hetzelfde principe als het kopieren van software, het origineel en de kopie zijn exact identiek. Alle materialistische dingen zullen met behulp van moleculaire fabricage worden gereduceerd tot informatie, oftewel software. Exacte kopieën maken van fysieke objecten wordt mogelijk. We kunnen straks ook met atomen omgaan zoals we nu al doen met bits.
Als we dingen atoom voor atoom kunnen opbouwen dan kunnen we ze ook atoom voor atoom uit elkaar halen. Als we daarbij onthouden op welke positie elk atoom was geplaatst kunnen we met behulp van die informatie het origineel weer opbouwen. Ook kunnen we meerdere originelen opbouwen. Deze zijn dan EXACTE kopieën van elkaar. We zouden zo bijvoorbeeld een schilderij van Rembrandt kunnen kopieren. De kopie is daarna per definitie niet te onderscheiden van het origineel (volgens de huidige natuurwetenschappelijke theorieën). Dit is hetzelfde principe als het kopieren van software, het origineel en de kopie zijn exact identiek. Alle materialistische dingen zullen met behulp van moleculaire fabricage worden gereduceerd tot informatie, oftewel software. Exacte kopieën maken van fysieke objecten wordt mogelijk. We kunnen straks ook met atomen omgaan zoals we nu al doen met bits.