Neurowetenschapper krijgt zelf een BDE

[Henriette 2]

Waar plaats jij in dit beeld het denken dat jij als negatief bestempelt (angst, ego, maskers, schilden). En zie je het als realistisch dit (proberen) uit te schakelen?

Ik heb dat toch al vaker vermeld Cappa?
We zouden het denken (heb ik al eens gezegd dus) kunnen onderverdelen in twee 'denkens.'
Het praktische denken (ik moet de vuilnisbak buiten zetten/ Ik moet de hond uitlaten/ het regent)
En het zoals jij het wil noemen het emotionele/psychologische denken.

Door deze te zien voor wat ze zijn kunnen ze verdwijnen.
Tenslotte weet een mens vaak niet wat 'm bezield om te reageren zoals hij reageert.
Dat kun je hier op dit forum heel goed zien.

Bovendien moet om te kúnnen doorzien (zien voor wat het is) een volstrekte eerlijkheid op jezelf toegepast worden.

Die eerlijkheid daaromtrent kan meestal niet gevonden worden.
Want meestal heeft men van zichzelf een te goed - (ik ben dé man!) of een te slecht beeld (ik stel niks voor)

Geen beeld laat dit soort psychologisch denken verdwijnen.
Dat soort denken refereert immers aan het beeld dat men van zichzelf heeft.

Cappa?

[janx]

Wetenschappelijk praat men niet over mogelijk en zeker niet over aannemelijk als het over een ziel gaat. Wetenschappers houden zich bezig met de realiteit.

Oke ... dan zal ik het als "waarschijnlijk" en "vermoedelijk" benoemen zo begint een onderzoek toch meestal?

[janx]

En een topje is een bovenstukje.
Maar wat is dan een laptopje?

tja ...Reini hier in meememende zal het op een schootbovenstukje uitdraaien? notebook of labtop (je) .... tja je weet het, mijn letterkundigheid is zeer minimaal dus ben ik nu zeer onbeleefd omdat ik mijn tekst niet door een spellingskontrole haal? Misschien een idee voor het seniorennet om deze in te bouwen?

[janx]

De enigen die er zich aan vastklampen zijn religies

En kan het niet zonder relie? Ik hang geen enkele religie aan en ben nergens mee verbonden dan enkel met het leven zelf in alle up's en down's.

Straks ga je ons nog proberen wijs te maken dat je atheïst bent zeker?

Fout beste Zondervrees je kunt het aanduiden als " leventheïst ". Een nog niet bestaand woord denk ik, maar 'k vind het wel de lading dekken.
En als we het woord hier maar lang genoeg gebruiken heb je de kans dat het ooit nog eens wordt opgenomen in het algemene taal gebruik.
made by, janx.

[angelica]

Henriette, je bedoelt zeker het praktische denken, het neutrale, niet emotionele denken. Jezelf leren kennen door je eigen gedragingen, reacties e.d. aan een kritisch zelfonderzoek te onderwerpen. Maar dan op een volstrekt eerlijke manier naar jezelf toe. Het vergt enige moed om sommige "kwaaltjes" die je bij jezelf liever niet ziet toch voor jezelf toe te willen geven. Kan soms verdraaid pijnlijk zijn. Oei, dat zorgvuldig gecreëerde zelfbeeld valt hiermee zomaar uiteen. Te vergelijken met een zeepbel die door een naald doorprikt wordt en uiteenspat. Maar dan in dit geval de bel van de illusie die door de naald van de zelfstudie doorprikt wordt en uiteenspat. En als je dan uiteindelijk een realistischer zelfbeeld hebt, kijk je om je heen, en zie je dat je niet zoveel verschilt van de mensen om je heen, dat het volmaakte niet bestaat, niet voor jezelf en ook bij de ander niet. Dan kan je jezelf beginnen te aanvaarden zoals je bent, en daarmee kan je ook anderen gemakkelijker aanvaarden, want je ziet dat je elkaars "gelijke" bent. Wat in jou leeft, leeft in meer of mindere mate ook in de andere. Dan ga je analyseren, en kom je tot de conclusie dat er één ding is dat in elk wezen hetzelfde aanwezig is. Dat maakt dat je je verbonden gaat voelen. Vervolgens heb je de bedenking dat dit afgescheiden "ikje" misschien ook wel eens een illusie is.

vriendelijke groet

[cappa]

Cappa?

AANWEZIG.

[Henriette 2]

Sorry, ik bedoelde deze:

Wat wel kan is 'je' loskoppelen van dat denken. Maar niet door het denken te veranderen, wel 'je'. En dan weer niet de fout maken om 'je' weg te willen.

Snap ik niet, dat wel 'je.'
En wat is dat met die fout en dat 'je' weg willen?

De spirituele richting wil altijd maar amputeren blijkbaar; het ik, ego, het denken. Een mens is goed zoals hij ineen steekt hoor.

Dat is een zeer hardnekkig denkbeeld bij jou hè Cappa? Dat amputeren


En de mens is niet goed en ook niet niet goed zoals hij ineensteekt.
Hij steekt simpelweg ineen zoals hij ineensteekt.
Daar heeft hij zelf NIETS aan gedaan.

Hij vindt zichzelf niet goed zoals hij ineensteekt wanneer hij last heeft van zichzelf.
En dat 'last hebben van zichzelf' wordt vaak niet herkend.
Men meent dan last te hebben van de ander/ buitenwereld.

????? hadde daar al iets op gezeid?

[cappa]

????? hadde daar al iets op gezeid?

Wa zoude gere hore?

[Henriette 2]

Wadde gij te zeggenep.

[cappa]

Wat wel kan is 'je' loskoppelen van dat denken. Maar niet door het denken te veranderen, wel 'je'. En dan weer niet de fout maken om 'je' weg te willen.

Snap ik niet, dat wel 'je.'
En wat is dat met die fout en dat 'je' weg willen?

Tiens, je spreekt hier al jaren van 'ik', en als ik het vervang door 'je' lukt het niet meer.

Aan het denken kun je misschien wat sleutelen d.m.v. therapieën of eventueel meditatie, maar weg zul je het nooit krijgen m.i.
Wat wel in aanmerking komt voor modificatie (zij het volgens mij niet bewust stuurbaar) is het 'ik'. Maar niet vertrekkend van een negatief (en beperkt) beeld van 'ik', maar 'ik' beschouwend als een werkzaam en noodzakelijk (virtueel) iets in het brein. Dat 'ik' evolueert van iets dat de aandacht en macht voor zich opeist (maar dat niet of slechts zeer ten dele kan bereiken), naar een 'ik' dat als werkzaam centrum ten dienste staat van het geheel lichaam-brein-geest.
Jung beschreef deze evolutie en de groeicrisissen die hierbij horen verbijsterend duidelijk in zijn individuatietheorie. Zeker lezen of herlezen.

[cappa]

Ter documentatie enkele citaten van Jung:

De schijnbare eenheid van het individu, dat met nadruk zegt : ‘Ik wil, ik denk’, valt uiteen, en lost zich op onder invloed van de botsing met het onbewuste... Aangezien de ‘andere’, zoals geleidelijk aan blijkt, zelf een tweeheid, ja zelfs een veelheid van tegenstellingsparen is, wordt zijn ik algauw tot een speelbal van vele ‘mores’, en daarmee treedt de verduistering van het licht in, d.w.z. een ontkrachting van het bewustzijn en een desoriëntering aangaande de betekenis en omvang van zijn persoonlijkheid. (p.37)

Het is een wezenlijke reinigingsprocedure, waarin ‘alle overbodigheden in het vuur worden verteerd’ en de basisfeiten naar voren komen. En wat is fundamenteler dan het inzicht : Dat ben ik! Hier komt een eenheid tevoorschijn, die toch een veelheid is of was. Het is niet meer het vroegere ik met zijn ficties en kunstmatige vondsten, maar een ander, objectief ik, dat daarom beter het zelf genoemd kan worden. Het is niet langer een selectie van passende ficties, maar een reeks harde feiten, die te samen het kruis vormen, dat uiteindelijk iedereen moet dragen, of die het noodlot betekenen dat men is.
("Psychologie van de overdracht, Ontwikkeling tot individuatie" - C.G. Jung)

Ik weet immers uit ervaring dat iedere dwang, hetzij suggestie of raadgeven of andere methoden van overreding, uiteindelijk alleen maar de hoogste en beslissende beleving verhindert, namelijk het alleen-zijn met zijn zelf, of hoe men de objectiviteit van de ziel ook maar wil noemen. Hij moet inderdaad alleen zijn om er achter te komen waardoor hij wordt gedragen, zodra hij dat zelf niet meer kan. Uitsluitend en alleen maar deze ervaring verschaft hem een onverwoestbaar fundament. (p34)
("Psychologie und Alchemie, Droom en Individuatie" - C.G. Jung)

De mens is een psychisch proces, dat hij niet, of maar ten dele, beheerst. Daarom kun je geen vaststaand oordeel hebben over jezelf of over je leven. Anders zou je daarover alles al weten, maar zoiets kun je je hoogstens inbeelden.

Al mijn meningen, mijn wensen en gedachten, de hele fantasmagorie van het aardse bestaan viel van me af, of werd me beroofd – een uiterst pijnlijk proces. Maar er bleef ook iets over, want het was alsof ik alles wat ik ooit beleefd had of gedaan had, alles wat om me heen gebeurd was, nu bij me had. Ik zou ook kunnen zeggen: het was bij mij en dat was ‘ik’. Ik bestond er om zo te zeggen uit. Ik bestond uit mijn verleden en had absoluut het gevoel: dat ben ‘ik’ nu. Ik ben deze bundeling van wat volbracht en geweest is.
("Herinneringen, Dromen, Gedachten" - C.G.Jung)

[cappa]

Ook Joseph Campbell, een van de grootste mythe-kenners, beschrijft uitgebreid het proces, dat blijkbaar zo fundamenteel is in de menselijke ontwikkeling.

Of je nu groot bent of klein, in welk stadium of welke fase van je leven ook, de 'roep' geeft altijd het signaal dat het gordijn opgehaald moet worden voor een mysterie van transfiguratie – een rite of moment van spirituele overgang – dat, als het voltooid is, neerkomt op een sterven en een geboorte. Je bent de bekende horizon van je leven ontgroeid. de oude concepten, idealen en emotionele patronen voldoen niet langer; het is tijd een drempel over te gaan.

De psychische krachten worden er binnenwaarts door gestuwd en het verdwenen continent van de onbewuste kinderlijke en archetypische voorstellingen wordt erdoor geactiveerd. Het resultaat kan natuurlijk desintegratie van het min of meer gave bewuste zijn (neurose, psychose: de toestand van de betoverde Daphne), maar als anderzijds de persoonlijkheid in staat is de nieuwe krachten te absorberen en te integreren zal de betrokkene een bijna bovenmenselijke graad van bewustzijn van zichzelf en oppermachtige beheersing van zijn eigen persoonlijkheid ervaren. Dit is het basisprincipe van de Indiase yogadiscipline. Het is ook de weg van vele scheppende geesten in het Westen geweest. Deze introversie kan niet echt worden omschreven als een reactie op een specifieke oproep. Het is eerder de weloverwogen ontzagwekkende weigering met iets anders genoegen te nemen dan met het diepste, verhevenste, rijkste antwoord op de tot dan toe niet-gekende vraag van een vanbinnen wachtende leegte. Een totale negering of verwerping van de door het leven geboden voorwaarden met als resultaat dat de een of andere transformerende kracht het probleem naar een niveau van nieuwe dimensies tilt waar het plotseling en definitief wordt opgelost.

Het kind van het lot staat een lange periode van anonimiteit te wachten. Dit is een periode vol grote gevaren, handicaps en tenachterstelling. Hij blijft binnenwaarts gericht, gevangen in zijn eigen diepten of hij wordt in het onbekende gestort; in beide gevallen is wat hem omgeeft een onbekende duisternis.
("De held met de duizend gezichten" - Joseph Campbell)

En natuurlijk zal Goethe, het grote genie, niet ontbreken. Hij laat zijn Faust zeggen:

“Vermesse dich, die Pforter aufzureissen, an dener jener gern vorüberschleicht…”
(Waag het eens, de poorten open te rukken, waaraan ieder het liefst voorbijsluipt…) (Faust)

En weer een ander auteur geeft het weer anders weer:

Fundamental growth results from the "reciprocal interpenetration" of conscious and unconscious; the mixing of rational order with the irrational energies of life. These polar opposites must be reconciled in the experience of the individual; they must be integrated in a vibrant, pulsating wholeness of personalitity in which every function fulfills its proper place in the economy of an ever-expanding whole, in which no function is repressed or underestimated. Expansion is from fulfillment to ever greater fulfillment, though crises of growth in which the individualized conciousness assimilates an ever larger share of universal being. In this process of growth the individual learns to recognize that he has ultimate meaning ONLY through his participation in the universal whole. Instead of acting from his merely concious center, the ego, he moves on, rhythmically and serenely, to the center of the integrated totality of his being, which Jung calls 'the Self'.
(Dane Rudhyar)

[Reini]

Maar niet vertrekkend van een negatief (en beperkt) beeld van 'ik', maar 'ik' beschouwend als een werkzaam en noodzakelijk (virtueel) iets in het brein. Dat 'ik' evolueert van iets dat de aandacht en macht voor zich opeist (maar dat niet of slechts zeer ten dele kan bereiken), naar een 'ik' dat als werkzaam centrum ten dienste staat van het geheel lichaam-brein-geest.

Dat is de nagel op de kop Cappa!
Het is hetgene ik me al heel lang loop af te vragen: waarom H2 persé dat denken wil stopzetten: maar inderdaad, blijkbaar ziet ze dit als een negatieve kracht in de mens.
Mogelijk krijgt iemand zoveel ongeluk over zich uitgestort, dat men alleen nog hoopt het gepieker te kunnen uitschakelen met als resultaat: vrijheid en verdwijnen van miserie.
Dat is wat ook de zelfmoordenaar doet: hij wil zijn gedachten stopzetten.
Maar het maakt positief bekeken ons grootste talent uit.
Onderscheid ons van het dierlijke.
Denken stopzetten maakt van het wezen mens slechts een zombie.

[Klaartje]

HOMO SAPIENS : de mens denkt en gebruikt al dan niet zijn hersens, soms slagen die wel eens op hol - maar we hebben ze om te denken, te voelen, te spreken enz enz...... eigenlijk een ingenieus wezen de mens

[angelica]

Cappa, dat was heel interessant. Ik herken hier veel van Raja yoga. Ook onze yogaleraar verwijst nu en dan naar uitspraken van Jung. Het zelf, is het Atman in de mens. Leegte, of stilte. Objectieve waarnemer. Het is dan datgene van de mens dat onveranderlijk is


vriendelijke groet