Wetenschappers bewijzen leven na de dood
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Wie vermoed je dan die het is? Maar los daarvan kun je zulke vragen beter aan de moderatoren vragen i.p.v. van aan de forumgebruikers.cappa schreef:Mag dat wel, zo'n dubbele login?
Maar daarnaast vind ik het vreemd dat je net doet alsof er niets staat geschreven. Het zijn toch wel zaken die het overdenken waard zijn.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Storinkje in de temporale kwab, dat is alles, kan perfect 'opgewekt' worden door een juiste stimulatie van dat plekje in de hersenen.André_x schreef:[…] Waar ik helemaal niet in kan meekomen is dat die huidige wetenschap de ervaringen van de OBE (uitredingen waarin men zichzelf kan zien liggen) ook in het straatje van de hersenen gooit. […]
Wat betreft je idee dat een waarnemer het experiment kan beïnvloeden via de waarneming: lees eens een goed boek over kwantummechanica en vergeet wat die Rulof er over verteld. Die brave man heeft helemaal niets van wetenschap begrepen.
Ni Dieu, Ni Maître
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Mijn vraag gaat over donatie : orgaandonatie en weefseldonatie.
Mijn opvatting is dat elke beslissing die genomen wordt vanuit vrije wil (dus vanuit naastenliefde), een goede beslissing is. Orgaan, weefseldonatie die gebeurt vanuit vrije wil, de beslissing die genomen wordt vanuit het hart, is vanuit menselijk standpunt gezien toch wel een goed zaak? Mededogen? Liefde? Dus, het niet afstaan van iets dat je toch niet meer nodig hebt, is zoiets als je "vergankelijke schatten" mee in je kist nemen, liever dan er een ander gelukkig mee te maken? Een daad van liefdeloosheid?
Of zie ik dit nu verkeerd?
Ik meen dat dit toch wel een belangrijke vraag is, gezien veel mensen zich hebben opgegeven voor donatie.
vriendelijke groet
Mijn opvatting is dat elke beslissing die genomen wordt vanuit vrije wil (dus vanuit naastenliefde), een goede beslissing is. Orgaan, weefseldonatie die gebeurt vanuit vrije wil, de beslissing die genomen wordt vanuit het hart, is vanuit menselijk standpunt gezien toch wel een goed zaak? Mededogen? Liefde? Dus, het niet afstaan van iets dat je toch niet meer nodig hebt, is zoiets als je "vergankelijke schatten" mee in je kist nemen, liever dan er een ander gelukkig mee te maken? Een daad van liefdeloosheid?
Of zie ik dit nu verkeerd?
Ik meen dat dit toch wel een belangrijke vraag is, gezien veel mensen zich hebben opgegeven voor donatie.
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
André_x - Lid geworden op: 07 feb 2012, 22:40
Hoi Zondervrees,
Persoonlijk ben ik er ook zeker van dat de huidige kwantummechanica verre van de heilige graal is in betrekking tot honderd procent zekerheid dat het zo werkelijk allemaal is en moet zijn. Elk wetenschappelijk idee staat in feite open voor verdere evolutie en kan niet een vaststaand feit zijn. Elke open onpartijdige wetenschapper weet dat wetenschap onderhevig is aan de menselijke verstandelijke evolutie en een vaststaand waargenomen feit vandaag kan over 50-100 jaar er helemaal anders uitzien. Hier wringt nu het schoentje. Gesloten en partijdig waarnemen kan nooit leiden tot een waarachtige kijk omdat men zelf tot een dood punt is gekomen en hier is dood dan ook werkelijk dood.
Een mooi stukje over KM vind ik bij Klaas Landsman. Hij beschrijft kwantummechanica als volgt:
En als ik hier nu oa. de kennis van Jozef erbij neem zitten er zeer zeker zaken in die de moeite waard zijn om te onderzoeken indien men dit met een open en onpartijdige geest wil doen. Onderzoek alles en behoud het goede en is dat zo sektarisch?
Ja, maar HOE kan dat 'storinkje' ervoor zorgen dat wat het tijdens de 'bewusteloosheid' in detail waarneemt, zo ook het eigen lichaam, gezien en onthouden wordt?Je schreef:Storinkje in de temporale kwab, dat is alles, kan perfect 'opgewekt' worden door een juiste stimulatie van dat plekje in de hersenen.
Even ter verduidelijking komt dit niet vanuit de boeken van Jozef maar vanuit het wetenschappelijk oogpunt. De wetenschap zelf heeft dit fenomeen waar genomen.Wat betreft je idee dat een waarnemer het experiment kan beïnvloeden via de waarneming: lees eens een goed boek over kwantummechanica en vergeet wat die Rulof er over verteld.
Persoonlijk ben ik er ook zeker van dat de huidige kwantummechanica verre van de heilige graal is in betrekking tot honderd procent zekerheid dat het zo werkelijk allemaal is en moet zijn. Elk wetenschappelijk idee staat in feite open voor verdere evolutie en kan niet een vaststaand feit zijn. Elke open onpartijdige wetenschapper weet dat wetenschap onderhevig is aan de menselijke verstandelijke evolutie en een vaststaand waargenomen feit vandaag kan over 50-100 jaar er helemaal anders uitzien. Hier wringt nu het schoentje. Gesloten en partijdig waarnemen kan nooit leiden tot een waarachtige kijk omdat men zelf tot een dood punt is gekomen en hier is dood dan ook werkelijk dood.
Een mooi stukje over KM vind ik bij Klaas Landsman. Hij beschrijft kwantummechanica als volgt:
Mijn persoonlijke visie is dat KM en elke ander gebied op dit moment verre van honderd procent waterdicht is en bekijk ik de evolutie van het menselijke bewustzijn is dat ook volkomen logisch. Zo lang er onlogische zaken in de buiten gebeuren en deze zijn er niet weinig, kan er geen enkele wetenschap mij overtuigen dat het de volle honderd procent waarheid in pacht heeft want anders waren er geen crisissen. Een crisis is onbewustzijn, doch ook evolutie en zo is dat ook met de huidige kennis en weten.“Vooral vanwege het onzichtbare, ‘t is de meest abstracte kunst die je je maar kunt voorstellen. De kracht zit ‘m in dat wat je niét ziet.” Met die laatste zin typeert Landsman ‘in a nutshell’ zijn fascinatie voor de kwantumfysica, de subatomaire werkelijkheid waarin elementaire deeltjes als elektronen, quarks en fotonen de dienst uitmaken. Johann von Neumann, de uitvinder van de computer, legde rond 1930 de basis voor de wiskundige formulering van de kwantummechanica. Maar volgens Landsman was dat slechts het alfabet, de grammatica moet nog worden ontdekt. “Kwantummechanica is ontzettend moeilijk, net als het bereiken van wereldvrede. Dat zijn technische problemen die bijna onoplosbaar zijn voor het menselijk brein.” Kwantummechanica stuit op de grenzen van het menselijk intellect, aldus Landsman. Grote geesten als Einstein, Bohr en Von Neumann hebben hun halve leven gewijd aan de kwantumfysica en zijn nauwelijks verder gekomen dan Von Neumann indertijd. “Zelfs Einstein is het niet gelukt de kwantummechanica te doorgronden, al is zijn kritiek heel belangrijk geweest. Newton had het gemakkelijk, want de klassieke mechanica gaat over stenen en planeten - dingen die je kunt zien. Maar kwantummechanica gaat over een onzichtbare werkelijkheid, je hebt geen idee hoe je daaraan moet beginnen. Alsof je een Chinese roman leest met enkel een woordenboek.”
En als ik hier nu oa. de kennis van Jozef erbij neem zitten er zeer zeker zaken in die de moeite waard zijn om te onderzoeken indien men dit met een open en onpartijdige geest wil doen. Onderzoek alles en behoud het goede en is dat zo sektarisch?
-
André_x - Lid geworden op: 07 feb 2012, 22:40
Hoi angelica,
Ik zal je een stukje aanreiken hoe Jozef over bloedtransfusie en het geven van het hoornvlies denkt. Men kan dan voor zichzelf uitmaken of het allemaal wel zo goed is als het ons wordt voorgehouden want stel nu eens even voor dat Jozef gelijk krijgt door de wetenschap in de toekomst? Wat dan? Ik sluit dit niet uit omdat ik graag een open geest wil houden en in zijn uitleg zitten logische zaken die op dit moment zo nog maar niet ergens te lezen zijn. Wil dit zeggen dat hij dan kletspraat verkoopt?
Ik weet het één en ander over psychologie en de psyche van de mens maar dit kan men gewoon niet allemaal uit zijn duim zuigen. Iedere open onpartijdige psycholooog moet dit bekennen indien hij/zij zich verdiept in de kennis van Jozef maar dit moet ieder voor zichzelf uitmaken en open onderzoeken is het enige middel om tot werkelijke conclusies te komen hierin. Er zitten waarlijke juwelen in...
Zelf heb ik de opgenomen V&A waarin men Jozef hoort praten. Zodra er een vraag komt geeft hij onmiddelijk antwoordt. Nooit hoor je hem met zijn mond vol tanden staan en dit voor een doodgewoon mens die maar een paar jaar op school heeft gezeten. Nou, dat roept voor mij als psycholoog voor verder onderzoek.
Krankzinnig of niet krankzinnig. Onwaarheid of waarheid. Hier wou ik achter komen en ik moet zeggen dat ik tot nu toe geen enkele tegenstrijdigheid in zijn eigen woorden ben tegen gekomen wat verstandelijk niet te verklaren valt en als zijn woord zo gek is dan ben ik dat ook maar tot nu toe kan ik nog altijd goed logische verstandelijk denken dus zo gek is het allemaal niet in mijn ogen...
-------
De man vraagt: ‘Is bloedtransfusie goed?’
Jozef zegt: ‘Voor u, ja... waarom niet? Voor mij is dat heel iets anders.’
Vrager: ‘Waarom voor mij wel en voor u niet?’
Jozef: ‘Omdat, mijnheer, mij de dood niets zegt. Ik heb met leven en
dood gesproken. De dood heeft voor mij niets meer te betekenen.
Indien ik het leven zou behouden door een bloedtransfusie, geloof me,
dan nam ik liever de dood, de overgang, want ik zou geen raad meer
weten met het bloed van een ander mens in mij. Zo sensitief ben ik
en ook mijn organisme, dat ik die kwelling niet zou kunnen beleven.
U en miljoenen mensen hangen aan het leven, ik niet. Ik heb het
eeuwigdurende in mij, u wilt dit nog niet en daarom neemt u het
leven hier, uw bloedtransfusie. Ik niet, of de meesters zouden het mij
moeten bevelen en dan nog ben ik heer en meester over deze toestand!
Ik heb zelf te beslissen wat ik doe met mijn leven en niet de meesters.
Daarom is bloedtransfusie goed voor elkeen, die van zijn eeuwigdurend
leven nog geen bezit heeft gemaakt. Indien u mij kunt aanvaarden,
zeg ik u nog dit: Ik ben met dit leven gereed. Wat u thans
nog van mij hoort is winst, dat zeggen de meesters trouwens ook! U
kunt er niet over beslissen om er nu maar uit te gaan, want u staat dan
voor de zelfmoord. Ik niet meer, ik heb leven en dood in handen
gekregen, ik kan eruit gaan, wanneer ik dit wil. En toch ben ik vrij van
het organisme.
Ziet u, dat is heel iets anders! Ik kom hier terug vanuit een sfeer, die
voor mijn leven het geestelijke álles is en deze taak uitmaakt.
En die taak is af. Ik had reeds in 1940 kunnen vertrekken, u leest dit
in de boeken ‘Het Ontstaan van het Heelal!’ Maar ik ben er nog. Wil
ik nu gaan, dan moet ik mij daarop instellen. Ik zink dan terug en verdwijn
hier spoedig. Doch zolang ik nog bezieling heb om te vechten,
sta ik hier nog. Toch komt straks de universele tijd van verdwijnen,
het vertrek en dan ga ik terug, vanwaar kwam; doch dit hebt u zich
nog eigen te maken!
Daarom sta ik als persoonlijkheid voor de bloedtransfusie scherp. Ik
neem dat zo maar niet, ik ga dan liever weg hier. Dat gesmeek om wat
leven en bestaan is voor mij niets meer. Geloof me, ik ben los van het
leven, volkomen vrij, u allen vraagt nog! En daardoor moet u de wetten
van uw leven aanvaarden en doen wat u kunt, om dit leven te
behouden en er dus zelf geen einde aan te maken. Niet tegen de
wetenschap ingaan! Is dit nu geen rechtvaardig woord?’
De vragensteller gaat verder: ‘U bent dus niet tegen bloedtransfusie?’
Jozef zegt: ‘Neen, mijnheer, natuurlijk niet!!’
Iemand anders vraagt nu: ‘Is ook bloedtransfusie niet gevaarlijk voor
de mens?’
Jozef zegt nu: ‘Luister mensen, ik zal u iets machtigs vertellen. Vergeet
niet, elke faculteit staat nog in de kinderschoenen. U kunt uw bloedtransfusie
niet beleven, anders – geloof dit, want dit is de heilige waarheid
en hiervan kunnen ook de doktoren leren – anders kreeg u door
uw goede bloedtransfusie van een ander mens de kanker of de t.b.c.
geïnjecteerd; omdat u echter te vroeg hier vertrekt, kan het bloed zich
niet ontplooien of u zou eens wat anders beleven. Gelooft u mij,
zuster?’
De zuster, een aanwezige verpleegster: ‘Ja zeker, een openbaring is het
voor mij.’
Jozef gaat verder: ‘De doktoren onderzoeken het bloed en zien dat het
goed is voor uw leven. Maar... in datzelfde bloed leeft uw gehele voorgeslacht.
U moet levens teruggaan, wilt gij de reine kern van dit bloed
kunnen beleven en zien. De doktoren stellen het dagbewustzijn van
het bloed vast en dit wil zeggen, de eerste graden er van en kijken nu
of er niets in dat bloed aanwezig is, dat voor uw lichaam funest is,
afbraak geeft. Maar... zij kunnen de diepte van het bloed nog niet peilen.
Want in de derde en de vierde graad voor het bloed leven die kernen,
leeft die ziekte, die afbraak en komt niet tot volle ontplooiing,
omdat, zoals ik u al zei, uw leven hier te kort is. Wanneer gij echter
tweehonderd jaren had te leven, kwam dat bloed tot ontwaking en
eerst dán kunnen wij vaststellen, welk bloed u heeft ontvangen. Zuiver
of ziek. Maar geen bloed in de mens is vrij van álle ziekten, dat verzeker
ik u. Dit kunt gij aanvaarden. De moeite waard, mijnheer?’
‘Machtig is het, mijnheer Rulof. Ik had dit waarlijk niet verwacht.’
Jozef: ‘Dan dank ik u voor uw vraag en u ziet het alweer, de
‘Universiteit van Christus’ kent ook die wetten. De meesters kunnen
ze ons verklaren, het is de heilige waarheid!’
Iemand anders vraagt nu: ‘Is het geven van het hoornvlies, dus het
licht van onze ogen, aan een blinde ook goed?’
Jozef zegt: ‘Ook een mooie vraag, dame... Wat zoudt ge er zelf van
denken, dames en heren? Is dit niet de moeite waard? Is dit niet het
mooiste, het machtigste dus, wat gij de mens kunt geven van uzelf?
Gij helpt een mens aan het licht in de ogen. Iemand in Amsterdam op
de lezingen stelde meester Zelanus dezelfde vraag. Meester Zelanus
vroeg haar: ‘Doet u het?’ ‘Ja’, zei ze, ‘ik doe het.’ ‘Wel’, zei meester
Zelanus, ‘dan zal ik u iets vertellen.’
Eerst stelt Jozef Rulof opnieuw de vraag aan de mensen hier in de zaal.
‘Dus u geeft ook uw hoornvlies aan een blinde? Ik wil eerst weten wat
u doet, dames en heren, voordat ik u zal gaan vertellen, wat de
meesters ervan denken. Doet u het?’
Velen willen hun hoornvlies aan de blinde mens schenken. Dan zegt
Jozef Rulof: ‘Meester Zelanus zei: ‘Ik doe het, indien de mens met
mijn licht – hij sprak tegen een volgelinge van ons – goed doet, liefde
is, dus door mijn licht het leven kan en wil dienen, geen stukken en
brokken slaat, niet snauwend is, niet moordt, want dat is alles mogelijk.
Dit alles komt tot mij en heb ik nu in de sferen te verwerken. Zou
ik iemand licht geven en met en door mijn licht doet die mens kwaad,
dan loop ík in de sferen rond met ellende. Juist die persoonlijkheid
doet het en daar zit ik aan vast, mijn leven is het! Is die mens, die persoonlijkheid,
liefde, ja, dan kan die mens door mijn licht mij zelfs dienen
en helpen. Maar o wee, wanneer er stukken en brokken worden
gemaakt, wanneer die mens afbreekt, dan krijg ik dat alles te beleven
en dat is niet zo mooi. Ik verzeker u, ellende is het! Ik doe het dus niet!
Wat zei nu die dame? ‘Ik doe het al niet meer, ik trek mijn woorden
terug.’ Toen zei meester Zelanus nog: ‘Dat moet u zelf weten. Ik geef
u thans de geestelijke werkelijkheid en die is waarheid: door die mensen
beleeft u ellende, geestelijke narigheid. De mens, die niet in staat
is te dienen, lief te hebben, kan moorden door uw licht.
Dát geeft u de mens nu, door uw licht, uw goed doen. En dat geeft de
mens de mogelijkheid om af te breken, te slaan en te trappen, wat
vroeger voor hem niet mogelijk was!
U hoort het, wij mensen bekijken alles vanuit ons eigen leven. Voor
ziel en geest, voor gene zijde, is toch alles anders. De mens kent zichzelf
niet en niets van het leven achter de kist. Geeft ge nog uw lichtje,
dame, mijnheer? U denkt er zeker nu al anders over? Ik zeg u, ik wilde
het ook eens doen. En als ik pertinent weet, dat de blinde mens
goed doet, lief is, kunt gij mijn bloed, mijn hart, mijn hersens, álles
van mij krijgen, nu al, als ge wilt. Voor Christus zet ik alles in en ik
meen het! Maar niet voor afbraak! Niets geef ik aan afbraak, want ik
geef een ander de mogelijkheid om kwaad te doen en dat loopt mij
achterna. Ik zit eraan vast. Wetten zijn het, die wij als mens niet kunnen
ontlopen! En hieraan denkt geen mens. Daarom is de mens dan
ook onbewust!’
Dit is enorm... de mannen en vrouwen zeggen al: ‘Ik doe het niet!’
Wie kan hier één woord tegenin brengen? Wie wil de wetten van ziel
en geest ondersteboven gooien voor die van de stof? Een kind begrijpt
het.
‘Dit is waarlijk een ruimtelijk antwoord’, geeft Jozef de mensen nog
en zo is het! Leerzaam zijn al deze avonden, de zaal is dan ook altijd
vol. De mens ontwaakt, het zijn geestelijke colleges. Wij gaan weer
naar huis met een schat aan wijsheid. Liefde komt er in de mensen en
dit geeft ons Jozef Rulof als ‘Jeus van moeder Crisje.’ Een openbaring
is het!
Is dit nu zo krankzinnig? Voor sommigen (nog) wel maar voor mij in ieder geval niet en daar is helemaal niets mis mee. Ieder neemt waar en gelooft naar zijn eigen bewustzijn en daarom is men het nog zoveel oneens met elkaar. Een beetje openheid kan wonderen doen hierbij.
Ik zal je een stukje aanreiken hoe Jozef over bloedtransfusie en het geven van het hoornvlies denkt. Men kan dan voor zichzelf uitmaken of het allemaal wel zo goed is als het ons wordt voorgehouden want stel nu eens even voor dat Jozef gelijk krijgt door de wetenschap in de toekomst? Wat dan? Ik sluit dit niet uit omdat ik graag een open geest wil houden en in zijn uitleg zitten logische zaken die op dit moment zo nog maar niet ergens te lezen zijn. Wil dit zeggen dat hij dan kletspraat verkoopt?
Ik weet het één en ander over psychologie en de psyche van de mens maar dit kan men gewoon niet allemaal uit zijn duim zuigen. Iedere open onpartijdige psycholooog moet dit bekennen indien hij/zij zich verdiept in de kennis van Jozef maar dit moet ieder voor zichzelf uitmaken en open onderzoeken is het enige middel om tot werkelijke conclusies te komen hierin. Er zitten waarlijke juwelen in...
Zelf heb ik de opgenomen V&A waarin men Jozef hoort praten. Zodra er een vraag komt geeft hij onmiddelijk antwoordt. Nooit hoor je hem met zijn mond vol tanden staan en dit voor een doodgewoon mens die maar een paar jaar op school heeft gezeten. Nou, dat roept voor mij als psycholoog voor verder onderzoek.
Krankzinnig of niet krankzinnig. Onwaarheid of waarheid. Hier wou ik achter komen en ik moet zeggen dat ik tot nu toe geen enkele tegenstrijdigheid in zijn eigen woorden ben tegen gekomen wat verstandelijk niet te verklaren valt en als zijn woord zo gek is dan ben ik dat ook maar tot nu toe kan ik nog altijd goed logische verstandelijk denken dus zo gek is het allemaal niet in mijn ogen...
-------
De man vraagt: ‘Is bloedtransfusie goed?’
Jozef zegt: ‘Voor u, ja... waarom niet? Voor mij is dat heel iets anders.’
Vrager: ‘Waarom voor mij wel en voor u niet?’
Jozef: ‘Omdat, mijnheer, mij de dood niets zegt. Ik heb met leven en
dood gesproken. De dood heeft voor mij niets meer te betekenen.
Indien ik het leven zou behouden door een bloedtransfusie, geloof me,
dan nam ik liever de dood, de overgang, want ik zou geen raad meer
weten met het bloed van een ander mens in mij. Zo sensitief ben ik
en ook mijn organisme, dat ik die kwelling niet zou kunnen beleven.
U en miljoenen mensen hangen aan het leven, ik niet. Ik heb het
eeuwigdurende in mij, u wilt dit nog niet en daarom neemt u het
leven hier, uw bloedtransfusie. Ik niet, of de meesters zouden het mij
moeten bevelen en dan nog ben ik heer en meester over deze toestand!
Ik heb zelf te beslissen wat ik doe met mijn leven en niet de meesters.
Daarom is bloedtransfusie goed voor elkeen, die van zijn eeuwigdurend
leven nog geen bezit heeft gemaakt. Indien u mij kunt aanvaarden,
zeg ik u nog dit: Ik ben met dit leven gereed. Wat u thans
nog van mij hoort is winst, dat zeggen de meesters trouwens ook! U
kunt er niet over beslissen om er nu maar uit te gaan, want u staat dan
voor de zelfmoord. Ik niet meer, ik heb leven en dood in handen
gekregen, ik kan eruit gaan, wanneer ik dit wil. En toch ben ik vrij van
het organisme.
Ziet u, dat is heel iets anders! Ik kom hier terug vanuit een sfeer, die
voor mijn leven het geestelijke álles is en deze taak uitmaakt.
En die taak is af. Ik had reeds in 1940 kunnen vertrekken, u leest dit
in de boeken ‘Het Ontstaan van het Heelal!’ Maar ik ben er nog. Wil
ik nu gaan, dan moet ik mij daarop instellen. Ik zink dan terug en verdwijn
hier spoedig. Doch zolang ik nog bezieling heb om te vechten,
sta ik hier nog. Toch komt straks de universele tijd van verdwijnen,
het vertrek en dan ga ik terug, vanwaar kwam; doch dit hebt u zich
nog eigen te maken!
Daarom sta ik als persoonlijkheid voor de bloedtransfusie scherp. Ik
neem dat zo maar niet, ik ga dan liever weg hier. Dat gesmeek om wat
leven en bestaan is voor mij niets meer. Geloof me, ik ben los van het
leven, volkomen vrij, u allen vraagt nog! En daardoor moet u de wetten
van uw leven aanvaarden en doen wat u kunt, om dit leven te
behouden en er dus zelf geen einde aan te maken. Niet tegen de
wetenschap ingaan! Is dit nu geen rechtvaardig woord?’
De vragensteller gaat verder: ‘U bent dus niet tegen bloedtransfusie?’
Jozef zegt: ‘Neen, mijnheer, natuurlijk niet!!’
Iemand anders vraagt nu: ‘Is ook bloedtransfusie niet gevaarlijk voor
de mens?’
Jozef zegt nu: ‘Luister mensen, ik zal u iets machtigs vertellen. Vergeet
niet, elke faculteit staat nog in de kinderschoenen. U kunt uw bloedtransfusie
niet beleven, anders – geloof dit, want dit is de heilige waarheid
en hiervan kunnen ook de doktoren leren – anders kreeg u door
uw goede bloedtransfusie van een ander mens de kanker of de t.b.c.
geïnjecteerd; omdat u echter te vroeg hier vertrekt, kan het bloed zich
niet ontplooien of u zou eens wat anders beleven. Gelooft u mij,
zuster?’
De zuster, een aanwezige verpleegster: ‘Ja zeker, een openbaring is het
voor mij.’
Jozef gaat verder: ‘De doktoren onderzoeken het bloed en zien dat het
goed is voor uw leven. Maar... in datzelfde bloed leeft uw gehele voorgeslacht.
U moet levens teruggaan, wilt gij de reine kern van dit bloed
kunnen beleven en zien. De doktoren stellen het dagbewustzijn van
het bloed vast en dit wil zeggen, de eerste graden er van en kijken nu
of er niets in dat bloed aanwezig is, dat voor uw lichaam funest is,
afbraak geeft. Maar... zij kunnen de diepte van het bloed nog niet peilen.
Want in de derde en de vierde graad voor het bloed leven die kernen,
leeft die ziekte, die afbraak en komt niet tot volle ontplooiing,
omdat, zoals ik u al zei, uw leven hier te kort is. Wanneer gij echter
tweehonderd jaren had te leven, kwam dat bloed tot ontwaking en
eerst dán kunnen wij vaststellen, welk bloed u heeft ontvangen. Zuiver
of ziek. Maar geen bloed in de mens is vrij van álle ziekten, dat verzeker
ik u. Dit kunt gij aanvaarden. De moeite waard, mijnheer?’
‘Machtig is het, mijnheer Rulof. Ik had dit waarlijk niet verwacht.’
Jozef: ‘Dan dank ik u voor uw vraag en u ziet het alweer, de
‘Universiteit van Christus’ kent ook die wetten. De meesters kunnen
ze ons verklaren, het is de heilige waarheid!’
Iemand anders vraagt nu: ‘Is het geven van het hoornvlies, dus het
licht van onze ogen, aan een blinde ook goed?’
Jozef zegt: ‘Ook een mooie vraag, dame... Wat zoudt ge er zelf van
denken, dames en heren? Is dit niet de moeite waard? Is dit niet het
mooiste, het machtigste dus, wat gij de mens kunt geven van uzelf?
Gij helpt een mens aan het licht in de ogen. Iemand in Amsterdam op
de lezingen stelde meester Zelanus dezelfde vraag. Meester Zelanus
vroeg haar: ‘Doet u het?’ ‘Ja’, zei ze, ‘ik doe het.’ ‘Wel’, zei meester
Zelanus, ‘dan zal ik u iets vertellen.’
Eerst stelt Jozef Rulof opnieuw de vraag aan de mensen hier in de zaal.
‘Dus u geeft ook uw hoornvlies aan een blinde? Ik wil eerst weten wat
u doet, dames en heren, voordat ik u zal gaan vertellen, wat de
meesters ervan denken. Doet u het?’
Velen willen hun hoornvlies aan de blinde mens schenken. Dan zegt
Jozef Rulof: ‘Meester Zelanus zei: ‘Ik doe het, indien de mens met
mijn licht – hij sprak tegen een volgelinge van ons – goed doet, liefde
is, dus door mijn licht het leven kan en wil dienen, geen stukken en
brokken slaat, niet snauwend is, niet moordt, want dat is alles mogelijk.
Dit alles komt tot mij en heb ik nu in de sferen te verwerken. Zou
ik iemand licht geven en met en door mijn licht doet die mens kwaad,
dan loop ík in de sferen rond met ellende. Juist die persoonlijkheid
doet het en daar zit ik aan vast, mijn leven is het! Is die mens, die persoonlijkheid,
liefde, ja, dan kan die mens door mijn licht mij zelfs dienen
en helpen. Maar o wee, wanneer er stukken en brokken worden
gemaakt, wanneer die mens afbreekt, dan krijg ik dat alles te beleven
en dat is niet zo mooi. Ik verzeker u, ellende is het! Ik doe het dus niet!
Wat zei nu die dame? ‘Ik doe het al niet meer, ik trek mijn woorden
terug.’ Toen zei meester Zelanus nog: ‘Dat moet u zelf weten. Ik geef
u thans de geestelijke werkelijkheid en die is waarheid: door die mensen
beleeft u ellende, geestelijke narigheid. De mens, die niet in staat
is te dienen, lief te hebben, kan moorden door uw licht.
Dát geeft u de mens nu, door uw licht, uw goed doen. En dat geeft de
mens de mogelijkheid om af te breken, te slaan en te trappen, wat
vroeger voor hem niet mogelijk was!
U hoort het, wij mensen bekijken alles vanuit ons eigen leven. Voor
ziel en geest, voor gene zijde, is toch alles anders. De mens kent zichzelf
niet en niets van het leven achter de kist. Geeft ge nog uw lichtje,
dame, mijnheer? U denkt er zeker nu al anders over? Ik zeg u, ik wilde
het ook eens doen. En als ik pertinent weet, dat de blinde mens
goed doet, lief is, kunt gij mijn bloed, mijn hart, mijn hersens, álles
van mij krijgen, nu al, als ge wilt. Voor Christus zet ik alles in en ik
meen het! Maar niet voor afbraak! Niets geef ik aan afbraak, want ik
geef een ander de mogelijkheid om kwaad te doen en dat loopt mij
achterna. Ik zit eraan vast. Wetten zijn het, die wij als mens niet kunnen
ontlopen! En hieraan denkt geen mens. Daarom is de mens dan
ook onbewust!’
Dit is enorm... de mannen en vrouwen zeggen al: ‘Ik doe het niet!’
Wie kan hier één woord tegenin brengen? Wie wil de wetten van ziel
en geest ondersteboven gooien voor die van de stof? Een kind begrijpt
het.
‘Dit is waarlijk een ruimtelijk antwoord’, geeft Jozef de mensen nog
en zo is het! Leerzaam zijn al deze avonden, de zaal is dan ook altijd
vol. De mens ontwaakt, het zijn geestelijke colleges. Wij gaan weer
naar huis met een schat aan wijsheid. Liefde komt er in de mensen en
dit geeft ons Jozef Rulof als ‘Jeus van moeder Crisje.’ Een openbaring
is het!
Is dit nu zo krankzinnig? Voor sommigen (nog) wel maar voor mij in ieder geval niet en daar is helemaal niets mis mee. Ieder neemt waar en gelooft naar zijn eigen bewustzijn en daarom is men het nog zoveel oneens met elkaar. Een beetje openheid kan wonderen doen hierbij.
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Dank voor het antwoord. Ik kan me hier niet in vinden. Dit stoot me tegen de borst, omdat ik altijd geleerd heb dat menselijk zijn en mensen helpen op de eerste plaats komt. "God is liefde voor al wat leeft" zo wordt dikwijls onderaan vermeld. Een mens in nood niet helpen lijkt me liefdeloos. Dat is mijn visie.
Als men mensen in nood niet helpt, waar blijft dan mededogen, waar blijft naastenliefde, waar blijft empathie? Als God werkelijk "liefde" is, dan zou men overeenkomstig moeten handelen? Dan dien je die liefde te ZIJN, niet slechts erover te spreken. Als jij zegt dat God liefde is voor al wat leeft, dan dien je volgens mij God IN je zelf, IN je hart te zoeken.
Maar soit, dit is mijn bescheiden mening. En meningen hoeven niet door iedereen gedeeld te worden. Verscheidenheid mag, anders zou het een eentonige boel worden.
Een volgende vraag :
Waar dient men God te zoeken? In de kerk? In een tempel of synagoge? In de natuur? In het hart van de mens zelf?
vriendelijke groet
Als men mensen in nood niet helpt, waar blijft dan mededogen, waar blijft naastenliefde, waar blijft empathie? Als God werkelijk "liefde" is, dan zou men overeenkomstig moeten handelen? Dan dien je die liefde te ZIJN, niet slechts erover te spreken. Als jij zegt dat God liefde is voor al wat leeft, dan dien je volgens mij God IN je zelf, IN je hart te zoeken.
Maar soit, dit is mijn bescheiden mening. En meningen hoeven niet door iedereen gedeeld te worden. Verscheidenheid mag, anders zou het een eentonige boel worden.
Een volgende vraag :
Waar dient men God te zoeken? In de kerk? In een tempel of synagoge? In de natuur? In het hart van de mens zelf?
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Werewoef, ik heb die uitzending niet gezien. Kijk sowieso heel weinig naar televisie. Lees liever een goed boek (al is daar tegenwoordig ook al niet veel tijd voor).
vriendelijke groet
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
Reini - Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
- Locatie: Brasschaat
Zie je 't nu welke plantrekkers het zijn Angelica ?Zij die de mond vol hebben over de geestelijke groei van de mens, door goedheid en wegcijfering voor de ander?angelica schreef:Dank voor het antwoord. Ik kan me hier niet in vinden. Dit stoot me tegen de borst, omdat ik altijd geleerd heb dat menselijk zijn en mensen helpen op de eerste plaats komt. "God is liefde voor al wat leeft" zo wordt dikwijls onderaan vermeld. Een mens in nood niet helpen lijkt me liefdeloos. Dat is mijn visie.
Als men mensen in nood niet helpt, waar blijft dan mededogen, waar blijft naastenliefde, waar blijft empathie? Als God werkelijk "liefde" is, dan zou men overeenkomstig moeten handelen? Dan dien je die liefde te ZIJN, niet slechts erover te spreken. Als jij zegt dat God liefde is voor al wat leeft, dan dien je volgens mij God IN je zelf, IN je hart te zoeken.
Maar soit, dit is mijn bescheiden mening. En meningen hoeven niet door iedereen gedeeld te worden. Verscheidenheid mag, anders zou het een eentonige boel worden.
Een volgende vraag :
Waar dient men God te zoeken? In de kerk? In een tempel of synagoge? In de natuur? In het hart van de mens zelf?
vriendelijke groet
Maar dan worden er eisen gesteld: die persoon moet dit, moet dat, en omdat ze daar geen zekerheid over krijgen doe ze dan maar niks.
Zij verraden zich zonder het zelf te beseffen.
Als jij wil kan je enkele nachten wat buitenslapers binnen nemen en hen een lekkere warme kom soep aanbieden. En een bed uiteraard.
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Ik heb er deze morgen nog dieper over nagedacht : op de duur durft een mens niet meer goed doen uit angst om verkeerd te doen. Maar , laat ik dan het woordje God eens vervangen door : "al het goede in de mens", wel, daar geloof ik steevast in. Misschien ben ik naïef, maar ik blijf geloven in de goedheid die in een mens is. Dit potentieel om "liefde te voelen, mededogen,..." dient dat dan te worden tegengewerkt? Nee toch, je zou het toch ook kunnen ontwikkelen?
Nee, als je iemand geen weefsel van jezelf mag geven, omdat de mogelijkheid bestaat dat die mens misschien ooit eens een misdrijf zou plegen, dan mag je een straatarme mens ook geen bord soep meer aanbieden, laat hem dan maar verhongeren, want "god" heeft het zo gewild, hij zou misschien, ooit, in de toekomst, eens een zwaar misdrijf kunnen plegen. Jongens, wat een gedachtegang.
Nee, voor mij persoonlijk is dit erover. Ik zal nog niet genoeg "ontwaakt" zijn, peins ik.
Wat hier gezegd werd laat me niet los, mijn nekhaar komt overeind. Ik ga nu maar werken, kan ik mijn gedachten wat verzetten.
Ik weet begot niet meer wie het was, ik vermoed ZV, maar iemand zei :"ik heb geen god nodig om goed te doen"... Awel, die uitspraak heeft me ontroerd, zo zou het toch moeten zijn, niet waar... goed doen zonder daar iets voor terug te verwachten : plaatsje in de hemel, veilig onderkomen "aan gene zijde"... gewoon belangeloos goed doen... proficiat aan diegene die het gezegd heeft.
Wie heeft die uitspraak gedaan? Misschien kunnen we daar op voort breien?
Voor mij aub geen opgelegde geboden of verboden, ik zal wel proberen om vanuit mijn hart te leven, ook al misloop ik hiermee mijn hemelse troontje.
vriendelijke groet
Nee, als je iemand geen weefsel van jezelf mag geven, omdat de mogelijkheid bestaat dat die mens misschien ooit eens een misdrijf zou plegen, dan mag je een straatarme mens ook geen bord soep meer aanbieden, laat hem dan maar verhongeren, want "god" heeft het zo gewild, hij zou misschien, ooit, in de toekomst, eens een zwaar misdrijf kunnen plegen. Jongens, wat een gedachtegang.
Nee, voor mij persoonlijk is dit erover. Ik zal nog niet genoeg "ontwaakt" zijn, peins ik.
Wat hier gezegd werd laat me niet los, mijn nekhaar komt overeind. Ik ga nu maar werken, kan ik mijn gedachten wat verzetten.
Ik weet begot niet meer wie het was, ik vermoed ZV, maar iemand zei :"ik heb geen god nodig om goed te doen"... Awel, die uitspraak heeft me ontroerd, zo zou het toch moeten zijn, niet waar... goed doen zonder daar iets voor terug te verwachten : plaatsje in de hemel, veilig onderkomen "aan gene zijde"... gewoon belangeloos goed doen... proficiat aan diegene die het gezegd heeft.
Wie heeft die uitspraak gedaan? Misschien kunnen we daar op voort breien?
Voor mij aub geen opgelegde geboden of verboden, ik zal wel proberen om vanuit mijn hart te leven, ook al misloop ik hiermee mijn hemelse troontje.
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Niet zo lang geleden heb ik inderdaad de zinsnede "ik heb geen god nodig om goed te doen" gebruikt. Maar ik eis hier zeker het auteurschap niet van op. Het is een uitdrukking die wel meer door atheisten wordt gebruikt, vooral als antwoord op het verwijt dat de atheist, wegens geen god, imoreel of amoreel zou zijn.
Ni Dieu, Ni Maître
-
Clausewitz - Lid geworden op: 15 mei 2009, 18:22
- Locatie: Vlaams Brabant
Angelica:
In de natuur is maar één wet en dát is de wet van de sterkste.De rest is wishful thinking.Waar dient men God te zoeken? In de kerk? In een tempel of synagoge? In de natuur? In het hart van de mens zelf?
Wie bewaakt de bewakers.
Seniorennet