paranormale ervaringen
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Er is hier, denk ik, tot nu toe nog niemand geweest die het over paragnosten gehad heeft. De meesten schreven over hun eigen belevenissen. Niets opgedrongen door een derde dus. Voor mij zijn paragnosten die op beursen staan, allemaal kwakzalvers. Daar lach ik mij krom om! Ik heb daar nog andere namen voor, maar goed!
Dit wil echter niet zeggen, dat wij dan wel op een volwassen wijze, al dan niet bewezen(?) of gefantaseerde ervaringen kunnen bespreken en dit, zonder in het verdomhoekje van die "raren" te geraken.
Er opleiding, religieuze bijbedenkingen, zelfs ziekelijke aandoeningen bij sleuren, heeft niets met deze topic te maken. Dit laatste komt- bij mij althans- over als een gebrek aan respect voor diegenen, die er dan wél, zij het op een gevoelsmatige maar toch verstandige wijze, willen en kunnen over nadenken en er durven over schrijven.
Dit wil echter niet zeggen, dat wij dan wel op een volwassen wijze, al dan niet bewezen(?) of gefantaseerde ervaringen kunnen bespreken en dit, zonder in het verdomhoekje van die "raren" te geraken.
Er opleiding, religieuze bijbedenkingen, zelfs ziekelijke aandoeningen bij sleuren, heeft niets met deze topic te maken. Dit laatste komt- bij mij althans- over als een gebrek aan respect voor diegenen, die er dan wél, zij het op een gevoelsmatige maar toch verstandige wijze, willen en kunnen over nadenken en er durven over schrijven.
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Paca,
Bedankt voor uw bericht...
Inderdaad, mensen moeten opletten voor charlatans.
Voor kaartleggers enz...
Ikzelf heb ooit ook een keer tarotkaarten laten leggen.
Ik heb de persoon in kwestie totaal niets prijsgegeven en hij kon niet verder borduren op een eventueel "verhaal".
Zo wist ik ook dat het in mijn geval dan niet ok was.
Soit, het is echter wel zo dat de topic niet over dit onderwerp gaat maar u mag uw mening altijd ventileren natuurlijk.
Groetjes,
Angel
Bedankt voor uw bericht...
Inderdaad, mensen moeten opletten voor charlatans.
Voor kaartleggers enz...
Ikzelf heb ooit ook een keer tarotkaarten laten leggen.
Ik heb de persoon in kwestie totaal niets prijsgegeven en hij kon niet verder borduren op een eventueel "verhaal".
Zo wist ik ook dat het in mijn geval dan niet ok was.
Soit, het is echter wel zo dat de topic niet over dit onderwerp gaat maar u mag uw mening altijd ventileren natuurlijk.
Groetjes,
Angel
fijne dag verder
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Janx,
Ja, niet iedereen evolueert op hetzelfde tempo.
Ik denk niet dat dat alleen met het gevoel te maken heeft tenzij ik mij vergis natuurlijk.
De kinderen van mijn echtgenoot hebben bv. totaal geen respect en dat zijn volwassenen (+40) en dat uit zich op allerlei vlakken.
Ze hebben totaal geen kaas van waarden gegeten terwijl mijn echtgenoot toch wel zeer intelligent is, over gevoelens kan praten, over waarden en respect voor anderen heeft enz...
Ja, niet iedereen evolueert op hetzelfde tempo.
Ik denk niet dat dat alleen met het gevoel te maken heeft tenzij ik mij vergis natuurlijk.
De kinderen van mijn echtgenoot hebben bv. totaal geen respect en dat zijn volwassenen (+40) en dat uit zich op allerlei vlakken.
Ze hebben totaal geen kaas van waarden gegeten terwijl mijn echtgenoot toch wel zeer intelligent is, over gevoelens kan praten, over waarden en respect voor anderen heeft enz...
fijne dag verder
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Mijn visie daarop:Ik denk niet dat dat alleen met het gevoel te maken heeft tenzij ik mij vergis natuurlijk.
Gevoel, in wezen is de mens enkel gevoel dat lijkt raar zo op het eerste gezicht maar is dat zo? Wat zegt mij het woordje gevoel. Gevoel is dat vermogen van het leven dat je bent, waardoor de mens zich de lessen van ervaringen eigen kan maken. De werking van je gevoel is het bewustzijn wat je hebt, die besluiten neemt. En je bewustzijn kun je verruimen als je dat wilt. Je kunt het echter ook beperken en het enkel op je eigenbelang geënt houden. In dat geval spreek je meer van egocentrisch gevoels bezit. Mensen die totaal geen rekening kunnen houden met hun medemens hebben die verruiming daar toe nog niet ontwikkeld en zullen zich dat nog eigen moeten maken. De vraag is dan kan dat in één leven, veelal heeft dat meerdere levens nodig gevuld met ervaringen die het gevoel kunnen verruimen. Je zult het misschien nog niet kunnen aanvaarden maar ieder mens hier op aarde heeft al vele en vele levens achter zich en een ieder met zijn eigen ervaringen. Daar bij bedenken dat we niet allen gelijk tijdig zijn gestart met het ontwikkelingen van levenservaringen is het niet zo verwonderlijk dat er een enorme diversiteiten in gevoelsbezit en bewustzijn tussen de mens onderling, groepen en volkeren zijn. Echter we zijn allen als mens, leventjes van het Leven met de zelfde potentie in ons. Ik zeg dit allemaal zeer beperkt en in het kort omdat het toch aan velen voorbij gaat wat dit wil zeggen.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Janx,
Ikzelf heb bepaalde levenslessen geleerd vanuit ervaringen, herhalingen uit mijn kindertijd maar dan nu als volwassene.
Vanuit mijn verstand en ervaring wist ik wel dat ik bepaalde stappen beter niet had gezet maar mijn gevoel ging er vanuit onwetendheid zeker wel voor.
Van daaruit heb ik dankzij hulp van buitenaf, boeken, gesprekken, inzichten gekregen.
Ik heb daarnaast ook te maken gekregen met mensen die totaal geen waarden als respect hebben en enkel aan zichzelf denken.
Ikzelf heb daar dan wel uit geleerd dat het goed was dat ik in mijn rust en zelfrespect was blijven staan, in mijn vastberadenheid en voor mijn waarden te gaan staan, mijn grenzen te stellen.
Het schijnt dat men meerdere levens heeft maar ja, ik leef natuurlijk NU.
Met het lezen van het boek van H. Stolp, stervensbegeleiding, mijn inzichten weet ik wel dat ik een en ander wil uitzuiveren. Maar dat is niet altijd even simpel en dan wel in het bijzonder met de mensen die geen respect naar me toonden. Ondanks het feit dat ik weet dat mensen fouten maken heb ik dus mededogen en begrip. Maar ook voel ik omwille van andere zaken die niet goed voor me zijn ook niet de behoefte om met die mensen om te gaan.
Dan stel ik mij de vraag of dit verder dient uitgezuiverd te worden.
Ik heb ook totaal geen zin om nog met hen geconfronteerd te worden in mijn "volgende levens". Ik heb er in dit leven ook geen zin in en toch is er iets in mij dat een hoger doel nastreeft.
Ik zit dus met gevoelens wat dat betreft dat niet in balans is : mededogen begrip verdriet ergernis.
Ikzelf heb bepaalde levenslessen geleerd vanuit ervaringen, herhalingen uit mijn kindertijd maar dan nu als volwassene.
Vanuit mijn verstand en ervaring wist ik wel dat ik bepaalde stappen beter niet had gezet maar mijn gevoel ging er vanuit onwetendheid zeker wel voor.
Van daaruit heb ik dankzij hulp van buitenaf, boeken, gesprekken, inzichten gekregen.
Ik heb daarnaast ook te maken gekregen met mensen die totaal geen waarden als respect hebben en enkel aan zichzelf denken.
Ikzelf heb daar dan wel uit geleerd dat het goed was dat ik in mijn rust en zelfrespect was blijven staan, in mijn vastberadenheid en voor mijn waarden te gaan staan, mijn grenzen te stellen.
Het schijnt dat men meerdere levens heeft maar ja, ik leef natuurlijk NU.
Met het lezen van het boek van H. Stolp, stervensbegeleiding, mijn inzichten weet ik wel dat ik een en ander wil uitzuiveren. Maar dat is niet altijd even simpel en dan wel in het bijzonder met de mensen die geen respect naar me toonden. Ondanks het feit dat ik weet dat mensen fouten maken heb ik dus mededogen en begrip. Maar ook voel ik omwille van andere zaken die niet goed voor me zijn ook niet de behoefte om met die mensen om te gaan.
Dan stel ik mij de vraag of dit verder dient uitgezuiverd te worden.
Ik heb ook totaal geen zin om nog met hen geconfronteerd te worden in mijn "volgende levens". Ik heb er in dit leven ook geen zin in en toch is er iets in mij dat een hoger doel nastreeft.
Ik zit dus met gevoelens wat dat betreft dat niet in balans is : mededogen begrip verdriet ergernis.
fijne dag verder
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Beste Angel, je hoeft niets anders te doen dan je eigen gevoel te volgen. Mensen die niet met jouw gevoelens overeen komen kun je gewoon hun eigen weg laten gaan zonder dat je je daar in hoeft te mengen. Je behoeft je daar niet schuldig over te voelen of te denken dat je die perse iets moet aanreiken of proberen te veranderen. Zij gaan hun eigen evolutie weg en jij de jouwe. Mensen die oprecht jouw hulp vragen kun je naar beste weten en gevoel ondersteunen meer is niet nodig en mogelijk. Iedereen heeft zijn eigen oorzaak en gevolg en dat is niet de jouwe. Gewoon leven zonder dat je zelf iemand bewust benadeeld is meer dan genoeg het overige komt op je pad en weeg het af wat je daarmee kunt doen zonder schade aan wat dan ook te berokkenen, dus ook niet aan je zelf. liefde is niet altijd geven en zorgen ook het kunnen laten ervaren , zonder zelf in te grijpen kan liefde zijn opdat de ander kan leren en bewust worden van gevolgen die het veroorzaakt. Het is niet jouw leven en een ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen daden of nalatigheden, dus niet jij.Angel schreef:Maar ook voel ik omwille van andere zaken die niet goed voor me zijn ook niet de behoefte om met die mensen om te gaan.
Dan stel ik mij de vraag of dit verder dient uitgezuiverd te worden."
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
Reini - Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
- Locatie: Brasschaat
Angel schreef:
Is op ieder mens toepasbaar, Angel.angel22 schreef:
Ikzelf heb bepaalde levenslessen geleerd vanuit ervaringen, herhalingen uit mijn kindertijd maar dan nu als volwassene.
Vanuit mijn verstand en ervaring wist ik wel dat ik bepaalde stappen beter niet had gezet maar mijn gevoel ging er vanuit onwetendheid zeker wel voor.
Van daaruit heb ik dankzij hulp van buitenaf, boeken, gesprekken, inzichten gekregen.
Ik heb daarnaast ook te maken gekregen met mensen die totaal geen waarden als respect hebben en enkel aan zichzelf denken.
Ikzelf heb daar dan wel uit geleerd dat het goed was dat ik in mijn rust en zelfrespect was blijven staan, in mijn vastberadenheid en voor mijn waarden te gaan staan, mijn grenzen te stellen.
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Janx,
Ik las als bepaalde zaken niet uitgezuiverd zijn, je dat in je volgend leven terugkrijgt.
Nu, ik leef natuurlijk in het NU, in dit leven.
Ik sta voor uitzuiveren, harmonie.
U zegt om mijn gevoel te volgen.
Het probleem is dat ik mededogen en begrip voel maar dus ook boosheid en verdriet. Nu, dat is maar met momenten (als ik ermee geconfronteerd word).
Het is niet in balans noch uitgezuiverd.
Ik heb zoveel redenen om geen contact meer met die persoon te willen.
Maar ik voel dus mededogen en begrip.
Wat moet ik er dan mee ?
En ja, respect is fundamenteel voor me. En ik kan niet om met mensen die anderen manipuleren.
Ik respecteer anderen en laat anderen vrij.
Ok, niet iedereen is hetzelfde maar dit is toch fundamenteel voor me.
Ik heb het boek "de problemen laten bij wie ze horen" gelezen en inderdaad, je kan anderen niet helpen. Je kan wel vragen stellen opdat ze tot hun eigen oplossingen komen.
Oorzaak en gevolg/karma : ja, ik heb in die tijd mijn grenzen gesteld en dat werd niet aanvaard maar ik ben blij dat ik dat gedaan heb.
Dat is juist, liefde is niet altijd geven. Door niet te geven, kan je ook belangrijke lessen geven maar niet iedereen verstaat dat. En dan zeker niet degene waarmee ik niet meer wil omgaan.
Maar ik blijf altijd op hetzelfde terugkomen. Hoe zit dat dan met mijn begrip en mededogen.
Dat is juist, ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen daden, gedachten enz...
Fijne avond,
Angel
Ik las als bepaalde zaken niet uitgezuiverd zijn, je dat in je volgend leven terugkrijgt.
Nu, ik leef natuurlijk in het NU, in dit leven.
Ik sta voor uitzuiveren, harmonie.
U zegt om mijn gevoel te volgen.
Het probleem is dat ik mededogen en begrip voel maar dus ook boosheid en verdriet. Nu, dat is maar met momenten (als ik ermee geconfronteerd word).
Het is niet in balans noch uitgezuiverd.
Ik heb zoveel redenen om geen contact meer met die persoon te willen.
Maar ik voel dus mededogen en begrip.
Wat moet ik er dan mee ?
En ja, respect is fundamenteel voor me. En ik kan niet om met mensen die anderen manipuleren.
Ik respecteer anderen en laat anderen vrij.
Ok, niet iedereen is hetzelfde maar dit is toch fundamenteel voor me.
Ik heb het boek "de problemen laten bij wie ze horen" gelezen en inderdaad, je kan anderen niet helpen. Je kan wel vragen stellen opdat ze tot hun eigen oplossingen komen.
Oorzaak en gevolg/karma : ja, ik heb in die tijd mijn grenzen gesteld en dat werd niet aanvaard maar ik ben blij dat ik dat gedaan heb.
Dat is juist, liefde is niet altijd geven. Door niet te geven, kan je ook belangrijke lessen geven maar niet iedereen verstaat dat. En dan zeker niet degene waarmee ik niet meer wil omgaan.
Maar ik blijf altijd op hetzelfde terugkomen. Hoe zit dat dan met mijn begrip en mededogen.
Dat is juist, ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen daden, gedachten enz...
Fijne avond,
Angel
fijne dag verder
-
Dianthus - Lid geworden op: 10 apr 2011, 15:10
Hoi Angel,
Persoonlijk zie ik het een beetje zo dat wanneer ik mijn gevoel volg, ik daarin een onderscheid maak tussen gevoel en emoties. Gevoel is rustig, beheerst,... waarbij een emotie onrustig, onbeheerst,... wil zijn.
Dus maw. volg ik mijn gevoel of volg ik mijn (onrustige) emoties? Voel ik boosheid dan heb ik de keuze om de boosheid te manifesteren of om die emotie te aanvaarden en te laten zijn voor wat het is en me er niet door in de greep laat nemen zodat die emotionele toestand kan overwaaien.
En als laatste zie ik het ook zo dat als ik onbegrip, boosheid, irritatie,...van iemand anders terug krijg dan heeft dit meer te maken met die andere persoon, indien ik me er zelf niet mee identificeer want identificeer ik me daarmee dan wil dat ook iets over mezelf zeggen.
Dit in het kort hoe ik erover voel&denk.
Groetjes,
kevin
Persoonlijk zie ik het een beetje zo dat wanneer ik mijn gevoel volg, ik daarin een onderscheid maak tussen gevoel en emoties. Gevoel is rustig, beheerst,... waarbij een emotie onrustig, onbeheerst,... wil zijn.
Dus maw. volg ik mijn gevoel of volg ik mijn (onrustige) emoties? Voel ik boosheid dan heb ik de keuze om de boosheid te manifesteren of om die emotie te aanvaarden en te laten zijn voor wat het is en me er niet door in de greep laat nemen zodat die emotionele toestand kan overwaaien.
In mijn ogen hoef je er niets mee te 'doen'. Mededogen en begrip zijn in mijn ogen geen emoties en deze laten zijn geeft dan ook een goed (rustig) gevoel waarbij:Ik heb zoveel redenen om geen contact meer met die persoon te willen.
Maar ik voel dus mededogen en begrip.
Wat moet ik er dan mee ?
deze emoties zijn of onrustige gevoelens. De vraag in mijn ogen hierbij is welke keuze wil je maken? Wil je je goed gevoel volgen (zijn) of wil je je onrustige emoties zijn?maar dus ook boosheid en verdriet
En als laatste zie ik het ook zo dat als ik onbegrip, boosheid, irritatie,...van iemand anders terug krijg dan heeft dit meer te maken met die andere persoon, indien ik me er zelf niet mee identificeer want identificeer ik me daarmee dan wil dat ook iets over mezelf zeggen.
Dit in het kort hoe ik erover voel&denk.
Groetjes,
kevin
Windows XP Pro Service Pack 3/ W8.1 Pro MC, Intel Desktop D 945 PSN , Intel Pentium D 3.40GHz , 4GB DDR2 800Mhz, Samsung 1TB S-ATA II 32MB, Samsung SSD 840 250GB , Sapphire Radeon HD 5450 1GB DDR3 PCIE HDMI, iiyama ProLite 22''
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Soms is het kunnen loslaten een verademing. Persoonlijk heb in mijn leven geleerd om los te kunnen laten omreden dat ik geen enkele invloed op die situatie kon hebben. Dat heeft niets te maken met onverschilligheid of egoïsme maar gewoon omdat datgene een eigen weg wil volgen ongeacht de eventuele behulpzame wegwijzers.angel schreef:Hoe zit dat dan met mijn begrip en mededogen.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Janx,
Het is eigenlijk zo dat ik over het algemeen het wel kan loslaten en inderdaad dat voelt goed maar als ik op een of andere manier (mail,...) geconfronteerd word dan voel ik ergernis.
Boosheid en verdriet is maar sporadisch maar is er wel fel geweest.
Ik heb echter mijn waardigheid behouden ten aanzien van haar maar de gevoelens zijn er wel/geweest.
En als ik dan geconfronteerd word met haar manipulatie voel ik des te meer ergernis.
Ik weet het, mensen tonen niet altijd de zaken op de goede manier - ik heb ook fouten gemaakt (maar niet ten aanzien van haar).
En ik maar er nog.
Dat is zo, men kan geen enkele invloed of controle uitoefenen op anderen en toch zijn er die het proberen...en dan stel ik mijn grenzen zoals met hetgeen er gebeurd is en nog gebeurd.
In een boek rond vergeven staat effectief dat vergeven niet hetzelfde is als verzoenen en dat het altijd zin heeft om je grenzen te stellen.
Maar stel nu dat die persoon toch verder blijft doen - niet rechtstreeks naar mij toe maar ik heb er hoe dan ook wél mee te maken - compleet in tegenstelling staat met hetgeen waarvoor ik sta.
Je kunt zo je grenzen blijven stellen. En dat doe ik dan ook op een bepaalde manier.
Maar ik blijf erbij, hoe zit dat dan met die onbalans, onevenwicht met mijn begrip, mededogen, ergernis, boosheid, verdriet ?
Het is niet uitgezuiverd.
Niet tussen ons maar ook niet IN MIJ.
Ik heb er al paranormale ervaringen rond gehad. Alsof ik voelde dat ik vanuit mijn Hogere Zelf reageerde.
Een fantastische ervaring.
Maar ik zit nu in mijn beperking van menszijn.
Ik stuur nog een PB.
Groetjes,
Angel
Het is eigenlijk zo dat ik over het algemeen het wel kan loslaten en inderdaad dat voelt goed maar als ik op een of andere manier (mail,...) geconfronteerd word dan voel ik ergernis.
Boosheid en verdriet is maar sporadisch maar is er wel fel geweest.
Ik heb echter mijn waardigheid behouden ten aanzien van haar maar de gevoelens zijn er wel/geweest.
En als ik dan geconfronteerd word met haar manipulatie voel ik des te meer ergernis.
Ik weet het, mensen tonen niet altijd de zaken op de goede manier - ik heb ook fouten gemaakt (maar niet ten aanzien van haar).
En ik maar er nog.
Dat is zo, men kan geen enkele invloed of controle uitoefenen op anderen en toch zijn er die het proberen...en dan stel ik mijn grenzen zoals met hetgeen er gebeurd is en nog gebeurd.
In een boek rond vergeven staat effectief dat vergeven niet hetzelfde is als verzoenen en dat het altijd zin heeft om je grenzen te stellen.
Maar stel nu dat die persoon toch verder blijft doen - niet rechtstreeks naar mij toe maar ik heb er hoe dan ook wél mee te maken - compleet in tegenstelling staat met hetgeen waarvoor ik sta.
Je kunt zo je grenzen blijven stellen. En dat doe ik dan ook op een bepaalde manier.
Maar ik blijf erbij, hoe zit dat dan met die onbalans, onevenwicht met mijn begrip, mededogen, ergernis, boosheid, verdriet ?
Het is niet uitgezuiverd.
Niet tussen ons maar ook niet IN MIJ.
Ik heb er al paranormale ervaringen rond gehad. Alsof ik voelde dat ik vanuit mijn Hogere Zelf reageerde.
Een fantastische ervaring.
Maar ik zit nu in mijn beperking van menszijn.
Ik stuur nog een PB.
Groetjes,
Angel
Laatst gewijzigd door angel22 op 20 jul 2013, 15:20, 2 keer totaal gewijzigd.
fijne dag verder
-
angel22 - Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54
Dag Dianthus,
Bedankt voor je reactie.
Ik heb persoonlijk al verschillende harde lessen gekregen ivm mijn gevoel, intuïtie volgen.
Wanneer ik het niet doe krijg ik altijd een fameuze rekening gepresenteerd.
Omdat ik dan mijn verstand volg, analyseer vanuit het verstand.
Ik hoop dat ik nu eindelijk mijn gevoel ga volgen wanneer er nog eens zoiets op mijn pad komt.
Mijn gevoel, intuïtie is inderdaad rustig, het is vaak een "waarschuwing" dat zich op een rustige manier aan mij kenbaar maakt.
De boosheid welke ik vooral jaren terug voelde werd dan nog eens versterkt door een veel te snel werkende schildklier.
Dat was niet om te lachen maar achteraf gezien blijkbaar heel nuttig want op die manier heb ik echt voor mezelf leren opkomen en consequent leren zijn. Ik bedoel dan in hetgeen ik wel of niet aanvaardde.
Voorheen kon ik wel voor mezelf opkomen maar om een of andere reden was ik niet consequent en dat is dan ook een nuloperatie.
Dankzij het feit dat mijn schildklier 4 jr geleden verwijderd werd ben ik terug de rustige persoon van voorheen.
Met meer geleerde lessen uiteraard.
Ik blijf nu wel staan voor wat ik belangrijk vind - tenzij ikzelf op een positieve manier zou evolueren en zou om kunnen gaan met die persoon die manipuleert, zie ik nu geen enkele reden om nog op een of andere manier met haar in contact te komen.
Er zijn zoveel redenen om geen contact met deze persoon te hebben.
Maar ikzelf wil ook niet blijven stilstaan en mijn eigen evolutie blokkeren.
Vandaar dat ik zo innerlijk zit te "strijden" met die gevoelens (?) die niet in evenwicht zijn.
Naar anderen toe voel ik geen boosheid, ik ben heel rustig.
Als er iets is, dan kan ik meestal wel vanuit mijn rust reageren en voor hetgeen gaan staan dat ik belangrijk vind.
Het zijn meestal de anderen die heftig reageren.
Ik blijf daar zelf kalm onder.
En blijf dan toch voor hetgeen staan dat ik belangrijk vind.
Mij proberen te manipuleren, chanteren heeft totaal geen effect en vermindert mijn positieve gevoelens.
Dat laatste is natuurlijk ook niet goed.
Ik zou moeten leren om in mededogen te blijven zitten. Dus niet dat mijn positieve gevoelens verminderen.
Wat ik bedoel met wat ik dan moet doen met mededogen en begrip is - hoe moet ik daar nu mee omgaan ivm het feit dat ik ook felle ergernis, sporadisch verdriet en boosheid voel.
Ik wens natuurlijk wel te evolueren, niet te blijven steken in die pijnlijke gevoelens - het is alleen nog niet uitgezuiverd en in evenwicht.
In mezelf in de eerste plaats.
Ik weet ook dat onder boosheid verdriet zit.
Dus hoe moet ik dat dan gaan uitzuiveren ?
Dat is juist, ik voel dus die nare en positieve gevoelens maar ik uit ze niet naar haar toe.
Ik heb dat ooit in een brief wel gedaan, beheerst, vanuit mijn waardigheid. Maar ze snapte het niet.
Het was nochtans Nederlands.
Het was wel een brief waarin zelfrespect, respect centraal stonden en de brief is dan ook in respect geschreven, anders had het zeker geen zin gehad.
De brief is jaren terug geschreven en ik sta er nog altijd achter.
Ik denk niet zozeer dat het aan mij ligt dat ze het niet verstond want haar vader zijn brieven, mails, gesprekken verstaat ze ook niet.
Mijn echtgenoot, dus haar vader, zegt nu zelf dat ze dom is.
Gelet op het feit dat mijn echtgenoot zeer intelligent is op heel wat vlakken, uiteraard heeft ie ook nog zijn lessen te leren, wil dat al wat zeggen.
Groetjes,
Angel
Bedankt voor je reactie.
Ik heb persoonlijk al verschillende harde lessen gekregen ivm mijn gevoel, intuïtie volgen.
Wanneer ik het niet doe krijg ik altijd een fameuze rekening gepresenteerd.
Omdat ik dan mijn verstand volg, analyseer vanuit het verstand.
Ik hoop dat ik nu eindelijk mijn gevoel ga volgen wanneer er nog eens zoiets op mijn pad komt.
Mijn gevoel, intuïtie is inderdaad rustig, het is vaak een "waarschuwing" dat zich op een rustige manier aan mij kenbaar maakt.
De boosheid welke ik vooral jaren terug voelde werd dan nog eens versterkt door een veel te snel werkende schildklier.
Dat was niet om te lachen maar achteraf gezien blijkbaar heel nuttig want op die manier heb ik echt voor mezelf leren opkomen en consequent leren zijn. Ik bedoel dan in hetgeen ik wel of niet aanvaardde.
Voorheen kon ik wel voor mezelf opkomen maar om een of andere reden was ik niet consequent en dat is dan ook een nuloperatie.
Dankzij het feit dat mijn schildklier 4 jr geleden verwijderd werd ben ik terug de rustige persoon van voorheen.
Met meer geleerde lessen uiteraard.
Ik blijf nu wel staan voor wat ik belangrijk vind - tenzij ikzelf op een positieve manier zou evolueren en zou om kunnen gaan met die persoon die manipuleert, zie ik nu geen enkele reden om nog op een of andere manier met haar in contact te komen.
Er zijn zoveel redenen om geen contact met deze persoon te hebben.
Maar ikzelf wil ook niet blijven stilstaan en mijn eigen evolutie blokkeren.
Vandaar dat ik zo innerlijk zit te "strijden" met die gevoelens (?) die niet in evenwicht zijn.
Naar anderen toe voel ik geen boosheid, ik ben heel rustig.
Als er iets is, dan kan ik meestal wel vanuit mijn rust reageren en voor hetgeen gaan staan dat ik belangrijk vind.
Het zijn meestal de anderen die heftig reageren.
Ik blijf daar zelf kalm onder.
En blijf dan toch voor hetgeen staan dat ik belangrijk vind.
Mij proberen te manipuleren, chanteren heeft totaal geen effect en vermindert mijn positieve gevoelens.
Dat laatste is natuurlijk ook niet goed.
Ik zou moeten leren om in mededogen te blijven zitten. Dus niet dat mijn positieve gevoelens verminderen.
Wat ik bedoel met wat ik dan moet doen met mededogen en begrip is - hoe moet ik daar nu mee omgaan ivm het feit dat ik ook felle ergernis, sporadisch verdriet en boosheid voel.
Ik wens natuurlijk wel te evolueren, niet te blijven steken in die pijnlijke gevoelens - het is alleen nog niet uitgezuiverd en in evenwicht.
In mezelf in de eerste plaats.
Ik weet ook dat onder boosheid verdriet zit.
Dus hoe moet ik dat dan gaan uitzuiveren ?
Dat is juist, ik voel dus die nare en positieve gevoelens maar ik uit ze niet naar haar toe.
Ik heb dat ooit in een brief wel gedaan, beheerst, vanuit mijn waardigheid. Maar ze snapte het niet.
Het was nochtans Nederlands.
Het was wel een brief waarin zelfrespect, respect centraal stonden en de brief is dan ook in respect geschreven, anders had het zeker geen zin gehad.
De brief is jaren terug geschreven en ik sta er nog altijd achter.
Ik denk niet zozeer dat het aan mij ligt dat ze het niet verstond want haar vader zijn brieven, mails, gesprekken verstaat ze ook niet.
Mijn echtgenoot, dus haar vader, zegt nu zelf dat ze dom is.
Gelet op het feit dat mijn echtgenoot zeer intelligent is op heel wat vlakken, uiteraard heeft ie ook nog zijn lessen te leren, wil dat al wat zeggen.
Groetjes,
Angel
fijne dag verder
-
Fazal
Een goede raad misschien beste Angel!? NIET teveel boeken meer lezen over zulke onderwerpen!
Zulke boeken zitten meestal vol fantasie. 't Is alleen maar de verkoop dat telt!
En daarvoor, moeten de schrijvers het zo geloofwaardig mogelijk maken.
Zulke boeken zitten meestal vol fantasie. 't Is alleen maar de verkoop dat telt!
En daarvoor, moeten de schrijvers het zo geloofwaardig mogelijk maken.