emoties : wat zijn dat en hoe ga je ermee om

[YYZ]

Is het dit misschien?

http://blog.seniorennet.be/compagnons4u ... ?ID=337083

[Albert Van den Bosch]

Is het dit misschien?

http://blog.seniorennet.be/compagnons4u ... ?ID=337083

joepie, is dit een mirakel ?

hoe heb je dat gevonden ?


hartelijk dank ... vroeger was zulk een link zetten niet mogelijk

Albert

[YYZ]

Is het dit misschien?

http://blog.seniorennet.be/compagnons4u ... ?ID=337083

joepie, is dit een mirakel ?

hoe heb je dat gevonden ?


hartelijk dank ... vroeger was zulk een link zetten niet mogelijk

Albert

Vreemd, je hebt het aan mij gegeven

[Dianthus]

Een beetje reclame maken voor Albert en een interessante blog op Sennet mag wel...


http://blog.seniorennet.be/compagnons4u ... ?ID=337083

[Dianthus]

how zie nu net dat er al een tweede pagina onder dit topic was en waar de link al was aangereikt. Och ja, beter een keertje te veel dan te weinig bij deze

[Albert Van den Bosch]

Ik krijg tot hiertoe geen reacties binnen die de topic verder brengen …

morgen vertrek ik voor enkele dagen en dacht : nog vlug even mijn gedachten op een rij zetten;

ik ben reeds in verlof en heb de tijd om hier een hele dag aan te wijden, en als ik dan verder redeneer krijg ik toch merkwaardige voortzettingen aangediend in mijn eigen denken

Ik dacht eerst aan een soort zintuiglijke INPUT (alles wat ik zie, hoor, enz…) en daaruit zou dan automatisch motorische OUTPUT volgen. Ik dacht dus echt gewoon aan een oorzaak – gevolg.

Maar nu denk ik namelijk dat het voor mij ( subjectief, waarschijnlijk toch ) in feite niks uitmaak of ik zintuiglijke waarnemeningen doe … of gewoon herinneringen ophaal .
ik denk NU dat ik daar allemaal niks van merk, mijn lichaam regelt dat ..

als we niet ALLERT zijn op ALLES wat er met ons gebeurt, dan overkomen er ons dingen waarop we GEEN "eigen zinnige aangepaste " inbreng hebben.

De herinneringen die zich aandienen zijn namelijk veel sterker dan mijn zintuiglijke waarnemingen.
Waarschijnlijk worden opgeroepen herinneringen sneller geproduceerd dan wat ons netvlies kan “optekenen en doorgeven ter beoordeling aan ons brein”. En dit gebeurt allemaal zo bliksemsnel, dat we geen onderscheid kunnen maken met onze beperkte trage denk-spreek-output.

Als WAT je ziet, en de opgeroepen herinneringen geen lading bevatten zoals gevaar, benauwdheid, verdriet, angst, enz… dan worden die herinneringen onmiddellijk gedeleted ( = verwijderd ) ... want ze zijn niet nodig, we hoeven dus niet motorisch snel of krachtig optreden.

Als we dus onze zintuigen niet helemaal onder kontrole hebben ( ziekte, verslavingen, drank, medicijnen, onderdrukking, maatschappelijk onrecht enz… ) dan reageren we NIET gepast en lijken ons allerlei dingen te overkomen … maar het is de eigen kontrole, onze verantwoordlijkszin die ondermijnd is … de situaties worden SUBJECTIEF ondergaan … doordat onze herinneringen ons parten spelen !

Als ikzelf denk aan situaties die me benauwden is het alsof ik ze herbeleef, welliswaar in een veel kleinder tijdbestek, maar inderdaad met die ONBEWUST aanwezige motorische output … die ik KAN maar niet hoef te gebruiken …

Kort samengevat :
 Herinneringen zijn gevaarlijk, want ze bevatten ONJUISTE informatie ( over vroegere soortgelijke situaties ) maar NIET met betrekking tot wat er je NU overkomt ! Toch is het prachtig, als je dit weet, want het KAN nodig zijn … zodus kan je met vertrouwen de toekomst tegemoet zien … je hebt een helper, maar het is een kind … je moet het koesteren en opvoeden en tijd insteken.
 In moeilijke situaties : praat over je gevoelens ( niet over het verleden, ga daar niet op in, doe of je het niet weet, want dat brengt je niet voorruit … en gewoonlijk wordt je toch niet ernstig genomen, of het neemt teveel tijd in beslag )
 Maak er een gewoonte van om over je gevoelens te praten, altijd weer terug. Dit zal je helpen “het gevoelde” te herkategoriseren. Let wel! Niet over wat je vroeger voelde, WEL over wat je NU voelt. Het verleden is namelijk voorbij en elke ontmoeting is een nieuw gegeven in je memorie, zorg dat het een perkecte is ... als je iets niet begrijpt : vraag ernaar want anders zit je eens te meer met een nieuwe hindernis in het NU.

Is dit nu zinnig ?
is dit nu nieuw ?
is dit helder?

[YYZ]

Ik krijg tot hiertoe geen reacties binnen die de topic verder brengen …

morgen vertrek ik voor enkele dagen en dacht : nog vlug even mijn gedachten op een rij zetten;

ik ben reeds in verlof en heb de tijd om hier een hele dag aan te wijden, en als ik dan verder redeneer krijg ik toch merkwaardige voortzettingen aangediend in mijn eigen denken

Ik dacht eerst aan een soort zintuiglijke INPUT (alles wat ik zie, hoor, enz…) en daaruit zou dan automatisch motorische OUTPUT volgen. Ik dacht dus echt gewoon aan een oorzaak – gevolg.

Maar nu denk ik namelijk dat het voor mij ( subjectief, waarschijnlijk toch ) in feite niks uitmaak of ik zintuiglijke waarnemeningen doe … of gewoon herinneringen ophaal .
ik denk NU dat ik daar allemaal niks van merk, mijn lichaam regelt dat ..

als we niet ALLERT zijn op ALLES wat er met ons gebeurt, dan overkomen er ons dingen waarop we GEEN "eigen zinnige aangepaste " inbreng hebben.

De herinneringen die zich aandienen zijn namelijk veel sterker dan mijn zintuiglijke waarnemingen.
Waarschijnlijk worden opgeroepen herinneringen sneller geproduceerd dan wat ons netvlies kan “optekenen en doorgeven ter beoordeling aan ons brein”. En dit gebeurt allemaal zo bliksemsnel, dat we geen onderscheid kunnen maken met onze beperkte trage denk-spreek-output.

Als WAT je ziet, en de opgeroepen herinneringen geen lading bevatten zoals gevaar, benauwdheid, verdriet, angst, enz… dan worden die herinneringen onmiddellijk gedeleted ( = verwijderd ) ... want ze zijn niet nodig, we hoeven dus niet motorisch snel of krachtig optreden.

Als we dus onze zintuigen niet helemaal onder kontrole hebben ( ziekte, verslavingen, drank, medicijnen, onderdrukking, maatschappelijk onrecht enz… ) dan reageren we NIET gepast en lijken ons allerlei dingen te overkomen … maar het is de eigen kontrole, onze verantwoordlijkszin die ondermijnd is … de situaties worden SUBJECTIEF ondergaan … doordat onze herinneringen ons parten spelen !

Als ikzelf denk aan situaties die me benauwden is het alsof ik ze herbeleef, welliswaar in een veel kleinder tijdbestek, maar inderdaad met die ONBEWUST aanwezige motorische output … die ik KAN maar niet hoef te gebruiken …

Kort samengevat :
 Herinneringen zijn gevaarlijk, want ze bevatten ONJUISTE informatie ( over vroegere soortgelijke situaties ) maar NIET met betrekking tot wat er je NU overkomt ! Toch is het prachtig, als je dit weet, want het KAN nodig zijn … zodus kan je met vertrouwen de toekomst tegemoet zien … je hebt een helper, maar het is een kind … je moet het koesteren en opvoeden en tijd insteken.
 In moeilijke situaties : praat over je gevoelens ( niet over het verleden, ga daar niet op in, doe of je het niet weet, want dat brengt je niet voorruit … en gewoonlijk wordt je toch niet ernstig genomen, of het neemt teveel tijd in beslag )
 Maak er een gewoonte van om over je gevoelens te praten, altijd weer terug. Dit zal je helpen “het gevoelde” te herkategoriseren. Let wel! Niet over wat je vroeger voelde, WEL over wat je NU voelt. Het verleden is namelijk voorbij en elke ontmoeting is een nieuw gegeven in je memorie, zorg dat het een perkecte is ... als je iets niet begrijpt : vraag ernaar want anders zit je eens te meer met een nieuwe hindernis in het NU.

Is dit nu zinnig ?
is dit nu nieuw ?
is dit helder?

Nieuw is het niet, dat is gezien de afwezigheid van tijd en ruimte ook niet mogelijk. Niet?

[Dianthus]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu en haal geen oude koeien terug uit de sloot want die stinken toch maar uren in de wind.

[YYZ]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu en haal geen oude koeien terug uit de sloot want die stinken toch maar uren in de wind.

Vind ik een goeie, dank

[Albert Van den Bosch]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu en haal geen oude koeien terug uit de sloot want die stinken toch maar uren in de wind.

Vind ik een goeie, dank :wink: :wink:

tja... ik dacht ... laat ik het eens met andere woorden zeggen

... maar dan worden het inderdaad oude koeien ... :D

albert

[cappa]

Is dit nu zinnig ?

Neen.

[YYZ]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu en haal geen oude koeien terug uit de sloot want die stinken toch maar uren in de wind.

Vind ik een goeie, dank

tja... ik dacht ... laat ik het eens met andere woorden zeggen

... maar dan worden het inderdaad oude koeien ...

albert

In het nu bestaan geen oude koeien, ook geen nieuwe. Alles wordt gerecycleerd . Maar hoe zat het nu alweer met die herinneringen, dat is al andere koek.

[Albert Van den Bosch]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu ... Maar hoe zat het nu alweer met die herinneringen, dat is al andere koek.

Als herinneringen de basis zijn van ons denken heeft dit verregaande consequenties.

Want wij kunnen er niet over oordelen of een herinnering een feit is OF een samenvatting van meerdere gelijkaardige feiten. En vermits dit “denken” werkellijk ‘ vliegensvlug gaat menen we vermoedelijk ONTERECHT dat we nagedacht hebben … terwijl wat in ons opkomt slechts de conclusie is van VROEGER denken : herinneringen daaraan !



Vandaar dat wetenschappers zich de vraag stelden : is ons leven dan gedetermineerd ? Staat alles al vast ? Tijdens onderzoeken bleek namelijk dat ons hart al reacties toont vooraleer iets gebeurt. Maar, voor mij is dat nu duidelijk : onze visuele waarnemingen + daarna de verwerking door hersenen + daarna evaluatie + dan eerst de eerste signalen naar zenuwen, enz … Dit zijn verschrikkelijk lange tijdspannes in vergelijking met het oproepen van gelijkaardige herinneringen en bijhorende conclusies. Dus : het fysische lichaam heeft diezelfde informatie reeds verwerkt en dient frakties sneller reeds de nodige adrenaline, spuit als het ware zuurstof in de spieren die benodigd zullen zijn … warmt als het ware alle mogelijke lichaamsvochten op, stimuleert reeds alle zenuwcellen die vermoedelijk in aktie moeten treden. Vandaar dus NIKS voorbestemdheid … gewoon dubbele check-up …

Als we ons hiervan bewust zijn … dan stellen we ons steeds de vraag, nadat we een oplossing “bedachten” : is dit de enige oplossing? Zijn er andere alternatieven. Opnieuw zullen zich gedachten opdringen die “op nadenken gebaseerde conclusies” lijken. Maar weerom, en alweer weerom MOETEN wij onze rede raadplegen in het NU. Vandaar dat trager spreken … niet direct reageren … en goed luisteren naar wat gezegd wordt primordiaal is.



Al de nieuwe voornemens die we ons maken …. NU wil ik dit of dat anders doen : om af te vallen, stoppen met roken, allerlei andere verslavingen ... het zijn vermoedelijk voorheen gemaakte voornemens … het is de HERiNNERiNG daaraan. niks nieuw. En die voornemens hebben ons niet gebaat ! want we zitten nog steeds met allerlei oude gewoonten waar we niet vanaf raken !

Nu wordt het, voor mij althans, duidelijk dat “mensen “ in vele gevallen DENKEN dat ze nadachten. …. maar onbewust : alleen maar allerlei ZEER OUDE herinneringen oprakelen … en dus steeds met dezelfde voornemens aan de slag willen gaan : en die hielden geen stand … waarom doet er niet toe.

Nu weten we waarom nadenken soms niet helpt : we denken dat we nadenken! We herinneren ons oplossingen van voorheen … En het is noodzakelijk om NIEUWE oplossingen te bedenken.



Ook onze taal is een grote hindernis, omdat onze formuleringen lange zinnen zijn. En wij spreken die in onzelf, of uiten die rechtstreeks. En dat vergt veel tijd omdat dat maar tegen de snelheid van het geluid gaat ( 300 meter per sekonde) . En chemische processen gaan tientallen keren sneller ( lTER VERGELIJKING : lichtsnelheid is 300.000 km = 300.000.000 meter per sekonde (X 1miljoen keer sneller ) .



Vandaar dat we ter vergelijking ook naar reaktiesnelheden kunnen kijken; die gebeuren impulsief, onbewust en zonder taal : bijvoorbeeld iets dat op je hoofd dreigt te vallen ! dan nemen lichamelijke processen even over … en dan loopt een vrouw met kind los door een zware deur uit een brandend huis …

Als we het “trage denken” buiten beschouwing laten. Dan reageert het lichaam gewoon als een computer of apparaat met een programma draaiend : op/af ... STOP OR GOTO ... ja/neen ...STOP OR GOTO ... goed/slecht ... STOP OR GOTO ... juist/onjuist

- Reactie gewenst=alles gereedmaken : alle circuits op AAN. Indien geen chemische reactie vereist : alles blijft = geen circuits = AF

Indien circuits op aan :

- Zo ja : dan aanmaak en preparatie lichaam op JA

Zolang vereist op ja en indien niet meer nodig … op NEEN

Vanaf dan kan het verstand tegen lagere snelheid uiteraard overnemen ( indien we WiLLEN )

- Als dus onze rede zich moeit kan JA of NEEN veranderd worden

De rede baseert zich daarop met de overweging GOED (voor ons) of SLECHT (voor ons)

En we kunnen steeds ingrijpen met ons verstand en terug veranderen van mening



- We kunnen zelfs ook hogere doelen mee dienen … AlLEEN indien we onze INTEGRITEIT ook nog in vraag stellen : filosofisch RECHTVAARDIG of ONRECHTVAARDIG kunnen we ons ook daarop baseren en dan is het niet alleen onze rede die beslist, maar een hoger inlevings-vermogen

- En alleen dan zullen we JUIST of NIET JUIST voor het algemeen belang kunnen onderscheiden wat dus in feite is wat all mensen beweren na te streven … en dat vereist ECHT nadenken, namelijk je herinneringen OBJECTIEF steeds in vraag stellend.



De voorgaande laatste paragraaf is de overname van de fysieke situatie aan de hand van alternatieven door de rede aangereikt. Maar tijdens de meeste emotionele situaties geraken we van de regen in de drop. Want we kunnen dan niet objectief denken tenzij :

door paniek, angst, verbijstering enz…. gaan onze circuits op “automatische-piloot” dat wil zeggen : vluchten, vechten, verstijven

U las reeds in het voorgaande dat we dan een overmatige dosis herinneringen binnenkrijgen, tegen een onzettende snelheid … want er is uiteraard gevaar … en een fysieke directe onmiddelijke actie is vereist … egt ons brein ( moet zijn : ZEGGEN onze herinneringen ) … en op dat ogenblik BESLIS JE om geen tijd te verliezen met NADENKEN : want je denkt dat het je verwart en je voelt je fysiek bedreigd. En je wil fysiek reageren ( al is het maar door te roepen, te gillen, trillen, beven, stampen op de vloer ... of erger ). Maar het is NIET het nadenken dat je verwart : de konklusies verlammen je met denkbeelden aan vroeger toen je het niet aankon en dus denk je ik kan dit niet aan, ik kan hier niks aan doen …

En dus kom je niet toe aan NADENKEN of gebruik van je verstand. Je denk alleen in termen van eerdere konklusies : ik ben te dom, dit is terug hetzelfde, ik kan niks … natuurlijk kan je dan niks. Je konklusies van TOEN vertellen je dat je NIKS kon doen …. maar je KAN wel handelen ... je kon niet handelen toen ... maar NU wel

Zoals je ziet spelen je herinneringen je parten.

Ga nu niet terug naar dat verleden maar praat over je emoties, wat je jezelf herinnert NU over het laatste voorval … en hervertel het verschillende malen … NIKS over nog voorgaanden, niet uitweiden over de personen, zeker niet om iets te verduidelijken. Want dan vertel je NIET over jezelf. Het moet over jezelf gaan … en dan zal er iets met je gebeuren. Nieuwe, ECHT nieuwe voornemens zullen zich aandienen : om je niet meer te laten verlammen, beledigen, slaan, onderdrukken enz…

Hopelijk heeft iemand iets hieraan !

[YYZ]

Prachtige korte samenvatting, Albert. Blijf in het Nu ... Maar hoe zat het nu alweer met die herinneringen, dat is al andere koek.

Als herinneringen de basis zijn van ons denken heeft dit verregaande consequenties.

Want wij kunnen er niet over oordelen of een herinnering een feit is OF een samenvatting van meerdere gelijkaardige feiten. En vermits dit “denken” werkellijk ‘ vliegensvlug gaat menen we vermoedelijk ONTERECHT dat we nagedacht hebben … terwijl wat in ons opkomt slechts de conclusie is van VROEGER denken : herinneringen daaraan !



Vandaar dat wetenschappers zich de vraag stelden : is ons leven dan gedetermineerd ? Staat alles al vast ? Tijdens onderzoeken bleek namelijk dat ons hart al reacties toont vooraleer iets gebeurt. Maar, voor mij is dat nu duidelijk : onze visuele waarnemingen + daarna de verwerking door hersenen + daarna evaluatie + dan eerst de eerste signalen naar zenuwen, enz … Dit zijn verschrikkelijk lange tijdspannes in vergelijking met het oproepen van gelijkaardige herinneringen en bijhorende conclusies. Dus : het fysische lichaam heeft diezelfde informatie reeds verwerkt en dient frakties sneller reeds de nodige adrenaline, spuit als het ware zuurstof in de spieren die benodigd zullen zijn … warmt als het ware alle mogelijke lichaamsvochten op, stimuleert reeds alle zenuwcellen die vermoedelijk in aktie moeten treden. Vandaar dus NIKS voorbestemdheid … gewoon dubbele check-up …

Als we ons hiervan bewust zijn … dan stellen we ons steeds de vraag, nadat we een oplossing “bedachten” : is dit de enige oplossing? Zijn er andere alternatieven. Opnieuw zullen zich gedachten opdringen die “op nadenken gebaseerde conclusies” lijken. Maar weerom, en alweer weerom MOETEN wij onze rede raadplegen in het NU. Vandaar dat trager spreken … niet direct reageren … en goed luisteren naar wat gezegd wordt primordiaal is.



Al de nieuwe voornemens die we ons maken …. NU wil ik dit of dat anders doen : om af te vallen, stoppen met roken, allerlei andere verslavingen ... het zijn vermoedelijk voorheen gemaakte voornemens … het is de HERiNNERiNG daaraan. niks nieuw. En die voornemens hebben ons niet gebaat ! want we zitten nog steeds met allerlei oude gewoonten waar we niet vanaf raken !

Nu wordt het, voor mij althans, duidelijk dat “mensen “ in vele gevallen DENKEN dat ze nadachten. …. maar onbewust : alleen maar allerlei ZEER OUDE herinneringen oprakelen … en dus steeds met dezelfde voornemens aan de slag willen gaan : en die hielden geen stand … waarom doet er niet toe.

Nu weten we waarom nadenken soms niet helpt : we denken dat we nadenken! We herinneren ons oplossingen van voorheen … En het is noodzakelijk om NIEUWE oplossingen te bedenken.



Ook onze taal is een grote hindernis, omdat onze formuleringen lange zinnen zijn. En wij spreken die in onzelf, of uiten die rechtstreeks. En dat vergt veel tijd omdat dat maar tegen de snelheid van het geluid gaat ( 300 meter per sekonde) . En chemische processen gaan tientallen keren sneller ( lTER VERGELIJKING : lichtsnelheid is 300.000 km = 300.000.000 meter per sekonde (X 1miljoen keer sneller ) .



Vandaar dat we ter vergelijking ook naar reaktiesnelheden kunnen kijken; die gebeuren impulsief, onbewust en zonder taal : bijvoorbeeld iets dat op je hoofd dreigt te vallen ! dan nemen lichamelijke processen even over … en dan loopt een vrouw met kind los door een zware deur uit een brandend huis …

Als we het “trage denken” buiten beschouwing laten. Dan reageert het lichaam gewoon als een computer of apparaat met een programma draaiend : op/af ... STOP OR GOTO ... ja/neen ...STOP OR GOTO ... goed/slecht ... STOP OR GOTO ... juist/onjuist

- Reactie gewenst=alles gereedmaken : alle circuits op AAN. Indien geen chemische reactie vereist : alles blijft = geen circuits = AF

Indien circuits op aan :

- Zo ja : dan aanmaak en preparatie lichaam op JA

Zolang vereist op ja en indien niet meer nodig … op NEEN

Vanaf dan kan het verstand tegen lagere snelheid uiteraard overnemen ( indien we WiLLEN )

- Als dus onze rede zich moeit kan JA of NEEN veranderd worden

De rede baseert zich daarop met de overweging GOED (voor ons) of SLECHT (voor ons)

En we kunnen steeds ingrijpen met ons verstand en terug veranderen van mening



- We kunnen zelfs ook hogere doelen mee dienen … AlLEEN indien we onze INTEGRITEIT ook nog in vraag stellen : filosofisch RECHTVAARDIG of ONRECHTVAARDIG kunnen we ons ook daarop baseren en dan is het niet alleen onze rede die beslist, maar een hoger inlevings-vermogen

- En alleen dan zullen we JUIST of NIET JUIST voor het algemeen belang kunnen onderscheiden wat dus in feite is wat all mensen beweren na te streven … en dat vereist ECHT nadenken, namelijk je herinneringen OBJECTIEF steeds in vraag stellend.



De voorgaande laatste paragraaf is de overname van de fysieke situatie aan de hand van alternatieven door de rede aangereikt. Maar tijdens de meeste emotionele situaties geraken we van de regen in de drop. Want we kunnen dan niet objectief denken tenzij :

door paniek, angst, verbijstering enz…. gaan onze circuits op “automatische-piloot” dat wil zeggen : vluchten, vechten, verstijven

U las reeds in het voorgaande dat we dan een overmatige dosis herinneringen binnenkrijgen, tegen een onzettende snelheid … want er is uiteraard gevaar … en een fysieke directe onmiddelijke actie is vereist … egt ons brein ( moet zijn : ZEGGEN onze herinneringen ) … en op dat ogenblik BESLIS JE om geen tijd te verliezen met NADENKEN : want je denkt dat het je verwart en je voelt je fysiek bedreigd. En je wil fysiek reageren ( al is het maar door te roepen, te gillen, trillen, beven, stampen op de vloer ... of erger ). Maar het is NIET het nadenken dat je verwart : de konklusies verlammen je met denkbeelden aan vroeger toen je het niet aankon en dus denk je ik kan dit niet aan, ik kan hier niks aan doen …

En dus kom je niet toe aan NADENKEN of gebruik van je verstand. Je denk alleen in termen van eerdere konklusies : ik ben te dom, dit is terug hetzelfde, ik kan niks … natuurlijk kan je dan niks. Je konklusies van TOEN vertellen je dat je NIKS kon doen …. maar je KAN wel handelen ... je kon niet handelen toen ... maar NU wel

Zoals je ziet spelen je herinneringen je parten.

Ga nu niet terug naar dat verleden maar praat over je emoties, wat je jezelf herinnert NU over het laatste voorval … en hervertel het verschillende malen … NIKS over nog voorgaanden, niet uitweiden over de personen, zeker niet om iets te verduidelijken. Want dan vertel je NIET over jezelf. Het moet over jezelf gaan … en dan zal er iets met je gebeuren. Nieuwe, ECHT nieuwe voornemens zullen zich aandienen : om je niet meer te laten verlammen, beledigen, slaan, onderdrukken enz…

Hopelijk heeft iemand iets hieraan !

Ik heb me eens laten wijsmaken dat de menselijke hersenen niet de capaciteit hebben om alle herinneringen van een mensenleven op te slaan. Vraag me aub niet hoe men dat becijferd heeft. Aangenomen dat dit waar is, stelt zich de vraag waar die herinneringen dan naartoe gaan en hoe we ze terug kunnen ophalen. Men spreekt dan over een soort van kwantumgeheugen waar we allen op aangesloten zouden zijn. Nog even en we zijn robotten en zijn ze daarboven een videogame aan het spelen waar we niet eens van op de hoogte zijn.

[Albert Van den Bosch]

quote]Ik heb me eens laten wijsmaken dat de menselijke hersenen niet de capaciteit hebben om alle herinneringen van een mensenleven op te slaan. Vraag me aub niet hoe men dat becijferd heeft. Aangenomen dat dit waar is, stelt zich de vraag waar die herinneringen dan naartoe gaan en hoe we ze terug kunnen ophalen. Men spreekt dan over een soort van kwantumgeheugen waar we allen op aangesloten zouden zijn. Nog even en we zijn robotten en zijn ze daarboven een videogame aan het spelen waar we niet eens van op de hoogte zijn.

tja ik houd het liever op het feit dat we ze kunnen ophalen ..; want anders komen we hier terecht in een topic over dat de goden dat doen, en wat fysica en brein allemaal kunnen ... ik mag er niet aan denken dat deze topic verzand daarin of over robots en dergelijke

toch bedankt voor je reactie
albert