Communicatie

[socrates]

Enkel aardlingen, meer bepaald mensen, zijn van mening dat er een opperwezen nodig was/is om het universum te maken en te besturen. De poll impliceert dat er een god zou bestaan, wie dat niet aanneemt kan dus niet stemmen.

[YYZ]

Enkel aardlingen, meer bepaald mensen, zijn van mening dat er een opperwezen nodig was/is om het universum te maken en te besturen. De poll impliceert dat er een god zou bestaan, wie dat niet aanneemt kan dus niet stemmen.

De vraag stelt zich wie dan wel bv de zon bedacht heeft. Als een mens bestaat uit 99,9999 ...% lege ruimte, zou het best wel eens kunnen dat de mens de zon bedacht heeft. Ergo, het bewijs voor het bestaan hebben we te danken aan wetenschap, natuurlijk niet aan diegenen die er nog nooit over nagedacht hebben.

[socrates]

En wat zegt dan die wetenschap over god ?

[YYZ]

En wat zegt dan die wetenschap over god ?

Wetenschap zegt iets over de mens, we weten nog steeds niet wat 'mens' nu is. Knap lastig dus, noch over de 'mens' kunnen we iets bewijzen, noch over God. Wat wetenschap wel stelt is dat alles voor 99,9999...% lege ruimte is, hoe we dat 'leeg' correct dienen te interpreteren, nog een andere zaak. Wat zou je daar zelf van maken?

[socrates]

Woorden zijn slechts "vertalingen" van gedachten.Op hun beurt vaak al een aantal keren omgezet van taal X naar taal T. Ik heb daarom niet het flauwste benul van wat "men" met leegte bedoelt.
Ik stelde enkel dat het zijn van het universum niet noodzakelijk het zijn van een "maker" vereist.

[YYZ]

Woorden zijn slechts "vertalingen" van gedachten.Op hun beurt vaak al een aantal keren omgezet van taal X naar taal T. Ik heb daarom niet het flauwste benul van wat "men" met leegte bedoelt.
Ik stelde enkel dat het zijn van het universum niet noodzakelijk het zijn van een "maker" vereist.

Beetje er rond heen fiesten kan altijd, wie heeft gedachten dan bedacht? Dat moet dan iets anders zijn, het leven?

[YYZ]

We hebben lang hoop gekoesterd dat allerhande remedies ook tot uitvoering zouden gebracht kunnen worden, realisme is aan de orde om te besluiten dat de mensheid daar niet in lukt. Het valt zwaar voor een mens om deze niet arbitraire vaststelling te moeten accepteren, de uiterst pijnlijke confrontatie met deze waarheid laat ons op verschillende manieren reageren, van totale ontkenning, misplaatste romantiek, het elimineren van zowat alles dat hiernaar verwijst, aanvallen op de integriteit en veel meer andere psychische afweermechanismen die hiervoor in aanmerking komen. Het intellect ageert als een spartelend kind en accentueert hiermee duidelijk z’n tekortkomingen, een stervensproces waarbinnen geen tegenspraak geduld wordt. In deze fase heerst er nog totaal onbegrip over wat de toekomst brengen kan, het sterven gaat tegelijkertijd gepaard met de barensweeën van een nieuwe menselijkheid, nog meer dan ooit is het dan vastgrijpen aan strohalmen waarvan men weet – zij het niet geheel bewust – dat ze geen soelaas meer bieden. Een ethische upgrade is aan de orde maar dat wordt met alle machtsmiddelen tegengewerkt door diegenen die dachten dat het beter zou zijn om hun medemensen belachelijk te maken, te domineren, te kleineren, te negeren en alle belangrijke informatie uit het daglicht weg te houden. Aan charlatans is er nog nooit een gebrek geweest, wees en blijf alert, lieve mensen. Het onderzoek werpt z’n vruchten af, er werd voor gewaarschuwd nochtans. We hebben de mensheid gedood, zo Nietzsche zei.

[YYZ]

Een rij gevangenen zit vastgeketend in een grot en kijken naar de wand van deze grot. Omdat ze geketend zijn kunnen ze zich niet omdraaien en zien wat er zich achter hen bevindt. Buiten de grot brandt een vuur. De mensen die passeren projecteren door het vuur hun schaduwen op de wand van de grot. De gevangenen nemen daarom de schaduwen van de passanten op de muur waar als de werkelijkheid. Dan op een dag wordt één van de gevangen vrijgelaten. Hij gaat naar boven, uit de grot in het zonlicht. Voor het eerst ziet hij kleuren en drie dimensionale afbeeldingen. Hij besluit dat hij terug moet gaan de grot in om zijn medegevangenen te gaan vertellen dat wat zij voor de werkelijkheid houden onwaar is. Na zijn terugkomst hebben zijn ogen een tijdje nodig om aan de duisternis van de grot te wennen. Hij vertelt zijn medegevangenen wat hij gezien heeft buiten de grot en vertelt ze dat wat zij zien niet meer is dan een projectie van de werkelijkheid. Wat er gebeurt is dat de gevangenen boos worden en de vrijgelaten man voor gek houden. De niet vrijgelaten gevangenen leiden af uit wat ze horen en zien van de vrijgelaten man, dat het buiten de grot gevaarlijk is en dat je er gek van wordt, dus ze slaan geen acht meer op hem en gaan verder met het gadeslaan van de schaduwen op de muur. Velen van ons gedragen zich als de gevangenen in Plato’s grot wanneer we geconfronteerd worden met deze revolutionaire wetenschappelijke concepten en gaan liever terug hun grot in. In de analogie van Plato’s parabel, is het de scepticus die gevangen blijft. Nu is de tijd om uw geest te bevrijden!

[YYZ]

In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij, die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaat tegen de harde eisen die door de maatschappij aan hem worden gesteld. Mensen zijn boos en gedeprimeerd om het vreugdeloze leven dat ze gedwongen worden te leiden en luchten hun frustratie door verwerpelijke manieren van asociaal gedrag, als waren ze kinderen die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn. Onze huidige maatschappelijk ‘donkere nacht’ is deels te wijten aan de onderdrukking van het kind in ons. (Thomas Moore)

[Sparrow]

Dat is mooi YYZ, ik ben helemaal voor meer menselijkheid en reflectie/dialoog. Ga dus vooral door met datgene waar je mee bezig bent. Hou echter wel in oog, wat je zelf in een eerdere posting al aangaf, dat goedbedoelde acties/uitspraken totaal anders kunnen uitwerken, dus ook negatief, in het ene dan wel andere niveau.

Zo is dat Sparrow, veel van onze maatschappelijke problemen liggen besloten in het zgn ‘routinedenken’, alles in functie van geld waardoor menselijkheid naar de achtergrond verdreven wordt. De reacties hierop zijn dan zo divers waardoor nog meer chaos en conflict ontstaat, gezien de verschillende niveaus van ontwikkeling hebben we ook verschillende acties/besluiten nodig.

Mij zal je niet horen ontkennen dat in onze maatschappij, van hoog tot laag, alles in het teken van de afgod geld staat. Geld onze redder in nood, datgene wat ons afleid van waar het werkelijk gaat. En inderdaad van menselijk, laat staan van dialoog/zelfreflectie, ongeacht of koning geld nu wel of niet regeert, is op geen enkel vlak sprake, heb ik ook onlangs weer eens mogen ervaren. Ik verklaar hierbij dat menselijkheid en aanverwanten totaal bankroet zijn en ik denk ook niet dat er nog hoop is voor de mens. Het is de mens die de mens niet verstaat, het is de mens die niet verder kan kijken dan zijn/haar neus lang is. Ik ben klaar met de wereld, laat het redden ervan, zoals gezegd, gaarne aan de uwen over, ik ben te moe, te oud om er nog iets van te willen maken.

Het is inderdaad een absurde gedachte om te denken dat de wereld geholpen wil of kan worden, door het gebrek aan ontvankelijkheid en de bereidheid tot samenwerking is elke remedie die van buiten het eigen referentiekader komt als een bedreiging.

je legt me woorden in de mond die ik niet gezegd heb. Maar als puntje bij paaltje komt, en het er werkelijk om gaat, kiezen we vanuit onmacht liever voor de mens in zijn eigen onmenselijkheid te laten ronddolen want ze schreeuwen te hard, kunnen hun ellende niet in de vereiste taal onder woorden brengen wat toch noodzakelijk is om geholpen te kunnen worden, een beetje staan zwaaien met wat flappen geld, wat zeer onterecht wordt gezien als de universele taal die alle deuren zou openen, helpt echt niet in de allerdiepste diepte. Je kan beter zorgen dat je een goede luisteraar en vertaler bent, daar zijn er maar bitter weinig van te vinden in het land waar god zichzelf verdeeld heeft, en je moet niet van het halfzachte zijn omdat de frustratie nogal hoog kan oplopen. Ik ben vooralsnog helaas, een paar mensen daar gelaten, enkel weglopers tegen gekomen.

Op dat moment is er (nog) geen besef van wat die ‘bedreiging’ nu juist inhoudt, in het verlengde daarvan schreeuwt de maatschappij wel om sociale innovatie waardoor we kunnen spreken over een tragische absurditeit die letterlijk miljoenen mensen raakt in het diepste van hun zijn en menselijkheid. Anders gezegd, sluit uit wat ingesloten zou kunnen worden waarna we het offeren van mensen als de normaalste zaak van de wereld beschouwen,

Tja, dat is de mens nu eenmaal eigen, heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Ik weet alles van uitsluiting, ik weet er zoveel van dat ik uiteindelijk maar eieren voor mijn geld gekozen heb. Ik ben er kapot van geraakt dat ik kennelijk een taal spreek die niemand anders kent of herkent. Als ik nog eens iemand wil spreken moet ik een masker dragen anders wordt er niet met me gesproken. Ik ben dus meestal op mezelf want dat masker knelt en doet pijn aan alle kanten.

het is dan ook makkelijk te begrijpen waarom sommigen spreken over een ‘wereldwijde auto immuun ziekte’. Het is nu eenmaal zo en dat is dan de ‘gruwel’ die we - willens nillens - ook ‘leven’ noemen.

Ach ja, ik spreek allang niet meer over leven. Ik ben vergeten wat dat is, wat niet zo vreemd is aangezien mijn leven alweer ophield alvorens het echt begonnen was en heb ik er dus nooit echt van heb kunnen proeven, het was gewoonweg te kortstondig. Ik ben een echte dooie die zegt het is wat het is, het is niet anders en ik ga mijn best niet meer doen voor mensen die niks anders kunnen dan mijn kreten smoren door mij de adem te ontnemen met een kussen in de hand. Ik neem er afscheid van al is het met pijn in het hart.

Zoals gezegd de noodtoestand uitroepen is een volstrekt onzinnige bezigheid.

[Sparrow]

De noodtoestand uitroepen heeft geen zin aangezien, hoe hard je ook schreeuwt, het niet gehoord wordt door de mensen die het het zouden moeten horen.

Zit wat in, hebben daar onderzoek naar gedaan en lijkt te kloppen. Nu, wat kunnen we dan nog wel doen?

dat vraag je aan mij? Aan iemand die oud en meer dan alleen levensmoe is? Aan iemand die de moed volledig heeft opgegeven nadat het leven deze persoon een zo'n onbarmhartige harde doodsklap gegeven heeft dat het universum er nog van nadreunt? Sorry ik heb geen antwoord voor je. Ik kan voor mezelf de antwoorden nog maar nauwelijks bevatten laat staan aanvaarden.

Tenslotte is de bevolking wel de dupe en dat gaat echt niet om een handjevol mensen in een arm land dan wel over miljoenen mensen in 'welvaartstaten'. De laatste nieuwe hamburger van McDonalds mag misschien wel even voor afleiding zorgen, het zal niet volstaan om deze mensonterende toestanden te verbloemen, dat is kristalhelder voor wie het een beetje aandacht schenkt. Ook geen geheim overigens, aan informatie ontbreekt het niet.

Idd geen geheim.

Wat verwacht je van mij? Ik ben zelf zorgbehoevende en er is geen Jezus in mijn buurt die met een simpele aanraking mij als bij toverslag kan genezen, daarvoor zijn de wonden te diep, de pijn te groot. Dus hoe groot je enthousiasme ook mag zijn, ik ben niet, zoals gezegd, in staat jou te helpen met wat je voorstaat anders dan ik al gedaan heb.

Ik geloof dat ik nu wel klaar ben

[YYZ]

Dat vraag je aan mij? Aan iemand die oud en meer dan alleen levensmoe is? Aan iemand die de moed volledig heeft opgegeven nadat het leven deze persoon een zo'n onbarmhartige harde doodsklap gegeven heeft dat het universum er nog van nadreunt? Sorry ik heb geen antwoord voor je. Ik kan voor mezelf de antwoorden nog maar nauwelijks bevatten laat staan aanvaarden. Wat verwacht je van mij? Ik ben zelf zorgbehoevende en er is geen Jezus in mijn buurt die met een simpele aanraking mij als bij toverslag kan genezen, daarvoor zijn de wonden te diep, de pijn te groot. Dus hoe groot je enthousiasme ook mag zijn, ik ben niet, zoals gezegd, in staat jou te helpen met wat je voorstaat anders dan ik al gedaan heb.

Dit is congruent Sparrow en dat geldt evenzeer voor mezelf, details zouden slechts verhalen zijn zoals er miljoenen zijn. Ik kan slechts voor mezelf spreken maar ik denk dat velen deze maatschappij beu zijn. Zoals je eerder terecht zei volstaat het niet om dat te verbloemen achter wat melige woordjes, het dekt de lading geenszins. En hoe weinig levenskracht je nog schijnt te hebben, je woorden getuigen van een levenswijsheid en inzicht waar velen nog wat aan kunnen hebben. En dit zeg ik niet om je wat te paaien, dat meen ik. En hoe moe en teleurgesteld ik (en jij, zo je zegt) ook ben, ik blijf continu denken aan diegenen die na ons komen en hoe we deze wereld achterlaten voor hen. Het gefolterde vlees van miljoenen ontgaat me zeker niet, nog minder de foltering die ons nog te wachten staat, net daarom is je eigen levenservaring van onschatbare waarde. De maatschappij doet er mi goed aan om eens terug naar de ‘rijperen’ te gaan luisteren, we hebben geen nood aan het zoveelste praatgroepje dat zichzelf versmacht in woorden, gezien de situatie is het bittere ernst om nog veel erger te voorkomen. Wat we verwachten van je? Misschien volstaat het delen van je mening en inzichten, ik denk dat er nog wel mensen zijn die zich zo voelen, ik in ieder geval wel. We weten dat er mooie initiatieven op de plank liggen, als de bevolking er niet correct over geïnformeerd wordt dan blijft het natuurlijk wat roepen in de woestijn, een woestijn waar mensen als zandkorrels vechten om een stukje strand. En dat we daar levensmoe van worden, absoluut.

[YYZ]

Mij zal je niet horen ontkennen dat in onze maatschappij, van hoog tot laag, alles in het teken van de afgod geld staat. Geld onze redder in nood, datgene wat ons afleid van waar het werkelijk gaat. En inderdaad van menselijk, laat staan van dialoog/zelfreflectie, ongeacht of koning geld nu wel of niet regeert, is op geen enkel vlak sprake, heb ik ook onlangs weer eens mogen ervaren. Ik verklaar hierbij dat menselijkheid en aanverwanten totaal bankroet zijn en ik denk ook niet dat er nog hoop is voor de mens. Het is de mens die de mens niet verstaat, het is de mens die niet verder kan kijken dan zijn/haar neus lang is. Ik ben klaar met de wereld, laat het redden ervan, zoals gezegd, gaarne aan de uwen over, ik ben te moe, te oud om er nog iets van te willen maken.

Zou je nog bereid zijn om een dialoog aan te gaan over het onderstaande? Gewoon om te zien welke kansen de mensheid laat liggen vandaag? Merk op, niet iets om zomaar klakkeloos te geloven maar om werkelijk te zien waar dit nu echt over gaat. Vooral tragisch om zien is hoe miljoenen mensen (inclusief onszelf) 'gefolterd' worden om redenen die geen economische rechtsgeldigheid kennen, hoe lang gaan we dit nog blijven ontkennen en met welke reden als we zelf het slachtoffer daarvan zijn? Op ons eentje lukt dat natuurlijk niet, dit wordt misschien anders als eenmaal duidelijk waar dit echt over gaat. Enkel een normaal gesprek is in deze wereld al een zeldzaamheid, we hebben wat dat betreft al veel slagen en verwondingen moeten incasseren, we hebben ook niets meer te verliezen omdat er simpelweg niets meer is, tenzij het leven zelf. Jarenlang studiewerk, gevangen in een beeld. Zie maar, wij zijn het in ieder geval beu om nog langer al dat economische gezwets te moeten aanhoren, zoveel is duidelijk. Merk vooral op, het is niet zo dat we politiek niet om samenwerking en dialoog gevraagd hebben, we weten verdomd goed waar we het over hebben, totale negatie van de bevolking het resultaat. Misschien vind je in het onderstaande nog dat beetje hoop, het vergt natuurlijk nog wat bijkomende toelichting die we stap voor stap kunnen geven. Heel eenvoudig zelfs, hoeven we geen raketwetenschappers voor te zijn, integendeel. Logisch boerenverstand, dat is wat we nodig hebben.

[YYZ]

Tja, dat is de mens nu eenmaal eigen, heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Ik weet alles van uitsluiting, ik weet er zoveel van dat ik uiteindelijk maar eieren voor mijn geld gekozen heb. Ik ben er kapot van geraakt dat ik kennelijk een taal spreek die niemand anders kent of herkent. Als ik nog eens iemand wil spreken moet ik een masker dragen anders wordt er niet met me gesproken. Ik ben dus meestal op mezelf want dat masker knelt en doet pijn aan alle kanten.

Ja, zo gaat dat in het leven, de mensheid wantrouwt zichzelf door zich te verschuilen achter allerhande maskers, en dan wordt het zoeken naar de mens in het verhaal. Het resultaat is te zien, we worden nu ook beschouwd als robotten en we blijven dat allemaal maar slikken. We horen dat natuurlijk niet graag maar dat is de bikkelharde realiteit, iets dat we 'democratie' plegen te noemen. Niets is minder waar, de bevrijdende alternatieven worden netjes doodgezwegen en zo de uitspraak geldt, ongekend is onbemind.

[Sparrow]

Dat vraag je aan mij? Aan iemand die oud en meer dan alleen levensmoe is? Aan iemand die de moed volledig heeft opgegeven nadat het leven deze persoon een zo'n onbarmhartige harde doodsklap gegeven heeft dat het universum er nog van nadreunt? Sorry ik heb geen antwoord voor je. Ik kan voor mezelf de antwoorden nog maar nauwelijks bevatten laat staan aanvaarden. Wat verwacht je van mij? Ik ben zelf zorgbehoevende en er is geen Jezus in mijn buurt die met een simpele aanraking mij als bij toverslag kan genezen, daarvoor zijn de wonden te diep, de pijn te groot. Dus hoe groot je enthousiasme ook mag zijn, ik ben niet, zoals gezegd, in staat jou te helpen met wat je voorstaat anders dan ik al gedaan heb.

Dit is congruent Sparrow en dat geldt evenzeer voor mezelf, details zouden slechts verhalen zijn zoals er miljoenen zijn. Ik kan slechts voor mezelf spreken maar ik denk dat velen deze maatschappij beu zijn. Zoals je eerder terecht zei volstaat het niet om dat te verbloemen achter wat melige woordjes, het dekt de lading geenszins. En hoe weinig levenskracht je nog schijnt te hebben, je woorden getuigen van een levenswijsheid en inzicht waar velen nog wat aan kunnen hebben. En dit zeg ik niet om je wat te paaien, dat meen ik. En hoe moe en teleurgesteld ik (en jij, zo je zegt) ook ben, ik blijf continu denken aan diegenen die na ons komen en hoe we deze wereld achterlaten voor hen. Het gefolterde vlees van miljoenen ontgaat me zeker niet, nog minder de foltering die ons nog te wachten staat, net daarom is je eigen levenservaring van onschatbare waarde. De maatschappij doet er mi goed aan om eens terug naar de ‘rijperen’ te gaan luisteren, we hebben geen nood aan het zoveelste praatgroepje dat zichzelf versmacht in woorden, gezien de situatie is het bittere ernst om nog veel erger te voorkomen. Wat we verwachten van je? Misschien volstaat het delen van je mening en inzichten, ik denk dat er nog wel mensen zijn die zich zo voelen, ik in ieder geval wel. We weten dat er mooie initiatieven op de plank liggen, als de bevolking er niet correct over geïnformeerd wordt dan blijft het natuurlijk wat roepen in de woestijn, een woestijn waar mensen als zandkorrels vechten om een stukje strand. En dat we daar levensmoe van worden, absoluut.

Mag ik misschien heel stiekem even glimlachen aub. In jou is niet het gebrek aan levenskracht aanwezig dat bij mij speelt. Je zit vol van levenskracht, ongeacht de bron waar die uit voortkomt, wanneer je nog kan denken aan al die na jou komen. Ik geef niks om die na mij komen, ik heb geen ruimte om daar überhaupt om te kunnen geven. Het delen van mijn meningen en inzichten, is een verloren zaak beste YYZ er wordt nu eenmaal niet geluisterd door diegenen waarvan ik zou hopen dat die zouden luisteren. Ik krijg niet het idee dat jij dan ook maar het flauwste benul hebt waar vandaan ik spreek en/of ook maar enig idee heb van hoe ziek en verloren ik eigenlijk ben en waar dat door komt. Het heeft voor mij ook geen enkel nut om überhaupt te proberen je dat aan het verstand te peuteren want je wordt nog altijd overmand door je, in mijn ogen, jeugdige overmoed en ongeduld waardoor je mij niet hoort of zou willen horen, jij hoort enkel jezelf en degenen die in de zelfde fase zitten, of daar aan raken. Het is te prijzen wat je doet, maar ik doe niet meer mee.

Je zou er mijn inziens verstandiger aan doen te stoppen met het trekken aan een op sterven na dood paard. Een eindje verderop staat een jong en dartel veulen dat gaarne bereid is aan je lippen te hangen om elke druppel speeksel die je verspilt op te vangen vanwege de enorme dorst naar leven die het ervaart. Ik heb een ander soort aandacht nodig een aandacht die jij me, ondanks de waarheid die ik in je teksten zie, niet kunt of wilt geven. Het is beter om je beperking te kennen. Zoals ik het ervaar is het niet aan jou besteed met stervenden zoals ik om te gaan.