Limburg*De Vallei van de Zwarte Beek
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
De Gamma-uil
Dit is een echte trekvlinder, die in het voorjaar vanuit het zuiden in grote aantallen onze gebieden binnentrekt en zich hier vervolgens voortplant. De wijfjes van de hier geboren generatie zijn meestal onvruchtbaar, maar er trekken maandenlang immigranten onze gebieden binnen, zodat er ook maandenlang rupsen te vinden zijn.. Deze rupsen zijn, net als de vlinder, in normale omstandigheden, niet in staat om hier te overwinteren. In de herfst valt er een zuidwaardse trek waar te nemen...
De vlinder dankt zijn naam aan de Griekse letter gamma, de witte tekening die zijn vleugels siert.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Berkenzwam
De berkenzwam (Piptoporus betulinus) is de niet eetbare vrucht van een schimmel uit de familie van de Fomitopsidaceae.
De vruchten van de schimmel groeien het hele jaar door.
Berken die in moerassen of op een beschaduwde plaats staan lopen het meeste gevaar om door de schimmel te worden aangestast.
De nog levende zwam heeft een roestbruine kleur, de dode zwam is bedekt met een korzelig, wit vlies.
De buisjes van de zwam staan altijd horizontaal, hoe de tak ook aan de boom zit of op de grond ligt. De sporen kunnen zich hierdoor altijd verspreiden.
De dode zwam werd vroeger gebruikt om vuur mee te maken. Gedroogd zijn ze heel lang te bewaren. De droge zwam open snijden lukt nauwelijks. Het verdroogde mycelium is taai. Het vlees wordt verkocht onder de naam polyporus en wordt door entomologen gebruikt om gedroogde insecten op te prikken voor verzamelingen. In de natuur worden de droge zwammen opgevreten door zwamkeverlarven. Alleen het witte vlies is ook voor deze kevers onverteerbaar.
Bomen die besmet zijn met de berkenzwam, leggen vroeg of laat het loodje.
de beek maakt alweer een kronkeling...
vochtige bodem
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
De meerjarige platte tonderzwam (Ganoderma applanatum, ook wel Ganoderma lipsiense) leeft eerst als parasiet op een levende boom, waar hij intensieve witrot kan veroorzaken. Wanneer de boom is gestorven leeft de zwam verder als saprofyt.
De waaiervormige hoed is 10 tot 40 cm groot, kaneelkleurig tot roestbruin met een witte rand. Aan de bovenzijde is de hoed tijdens de sporulatie vaak bedekt met een laag bruine sporen. De zeer fijne poriën aan de onderkant zijn wit en rond. Hier vindt men soms ook tepelgallen, cilindrische tonnetjes gemaakt door vliegen voor hun larven.
In vroeger tijden werd van de platte tonderzwam poeder gemaakt voor gebruik in tondeldozen. Het is een houtige zwam, die niet eetbaar is.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wapendrager
De wapendrager (Phalera bucephala) is een van de eigenaardigste vlinders uit de familie van de tandvlinders die voorkomt in Midden-Europa.
De voorvleugels zijn zilvergrijs met een donkergele ronde punt. De wapendrager kan zich hiermee perfect camoufleren door, in rusthouding, zijn vleugels op te rollen langs zijn lichaam en zijn kop in te trekken, daardoor lijkt hij op een afgebroken berkentakje. Bij gevaar spreidt hij zijn vleugels uit waardoor hij plotseling op een gezicht lijkt met grote ogen en een lichte neusvleugel.
Ze komen voor in tuinen, parken, weiden en loofbossen. Ze zijn wijdverbreid en heel gewoon overal in Nederland -voor een geoefend oog- waar te nemen.
Door de perfecte camouflage is de levenswijze van de wapendrager zeer onopvallend. Ze zijn het beste waar te nemen aan het begin van de nacht als ze gaan vliegen en op het licht afkomen. De vliegperiode is van mei tot en met juni.
De rupsen zijn ruim zes centimeter lang en behaard. De grondkleur is geel met smalle en brede zwarte lengtebanden. De waardplanten zijn de wilg, populier, berk, linde en els.
bron:wikipedia
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Vuurvlindertje
De kleine vuurvlinder is de enige van deze familie die in ons land algemeen voorkomt. De bovenkant is altijd oranje met onregelmatige zwarte vlekken. De onderkant van de achtervleugel is grijsbruin met kleine vlekjes. Het meest onderscheidend kenmerk ten opzichte van andere vuurvlindersoorten is de zeer eenvoudig getekende onderkant van de achtervleugel. De rupsen leven op zuring en duizendknoop. Soms hebben de vlinders een rij blauwe vlekjes langs de achtervleugelrand. Tekening en grootte van de koperrode band op de achtervleugels kunnen variëren. Het is een snelle vlieger.
Komt vrij algemeen voor, nooit in grote aantallen. Vooral in droge graslanden en heiden.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Verkeersslachtoffer?
Deze mooie marter lag dood langs de kant van een rustige weg
De schuimcicade Philaenus spumarius (Cercopidae); ook schuimbeestje, koekoeksspog of schuimbeestje genoemd, kennen we allemaal wel van de slijmerige schuimhoopjes die we soms aan de planten zien kleven.
In het schuim zit er telkens een 5 tot 7 mm grote onvolwassen schuimcicade. Deze nimf zuigt zoals een bladluis het plantensap uit de stengel of de bladeren. Hierdoor zullen de aangetaste bladeren vervormen en stengels kunnen krom trekken.
Amerikaanse eik
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Vandaag fotografeerde ik in een weide deze Wespspin, met naast haar een ingesponnen pakketje...haar partner?
even opzoeken op wikipedia...
De wespspin (Argiope bruennichi) is een spin uit de familie Araneidae, ook wel echte spinnen genoemd. Andere benamingen zijn wespenspin, tijgerspin of wielwebspin, en de wetenschappelijke naam wordt soms wel eens als Argiope bruennichii gespeld.
De naam 'wespspin' heeft alles te maken met het uiterlijk; de spin kan niet steken en de beet is ongevaarlijk voor mensen. De naam is vooral te danken aan het relatief zeer grote vrouwtje. Ze heeft een zwart achterlijf met heldere gele, witte en diepzwarte grillige banden, vooral vlak voor het afzetten van de eitjes is het achterlijf sterk opgezwollen. De buikzijde van het achterlijf heeft twee gele strepen in de lengterichting. Het cephalothorax of kopborststuk is zilverachtig behaard en de poten zijn duidelijk bruinzwart met geelgrijs gebandeerd. Ondersteboven zittend in het web valt de spin daardoor goed op, maar wordt door veel vijanden juist met rust gelaten vanwege het wesp-achtige uiterlijk. De wespspin is één van de grootste Europese spinnen, en is vanwege de lengte en kleuren moeilijk over het hoofd te zien, zelfs voor mensen die niets van spinnen weten is de soort ook makkelijk op naam te brengen. Vrouwtjes worden ongeveer 15 millimeter lang, gemeten van de kaken tot aan de punt van het achterlijf, door de grote dikke poten lijkt de spin aanzienlijk groter. Mannetjes zijn dofbruin en veel kleiner, ze worden maximaal 5 millimeter. Vanwege hun geringe grootte worden de mannetjes maar zelden opgemerkt.
Bij deze soort wordt het mannetje na de paring vrijwel altijd ingesponnen en opgegeten door het vrouwtje. Dit lijkt zielig, maar het mannetje heeft na de paring toch geen functie meer, zijn sperma is immers opgebruikt. Bovendien heeft het vrouwtje iets om op te eten, wat de ontwikkeling van zijn nageslacht ten goede komt . Als het mannetje geluk heeft is het vrouwtje pas verveld, dan zijn haar kaken nog zacht en maakt hij de grootste kans om te paren zonder opgegeten te worden voor zijn sperma is afgegeven.
Een mannetje leeft ook aanzienlijk korter; nadat hij volwassen is slechts enkele dagen. Ongeveer een maand na de paring, rond augustus, worden de eitjes afgezet in een relatief enorme gelige eicocon. Een cocon bevat honderden eitjes en wordt door het vrouwtje bewaakt tot ze sterft. Ongeveer een maand nadat de cocon is gesponnen komen de jonge spinnetjes (spiderlings) uit het ei, maar verlaten de cocon pas in maart van het volgende jaar.
Gedurende de winter kunnen de donker gestreepte eicocons worden aangetroffen, ze zijn moeilijk over het hoofd te zien omdat ze zo groot zijn als een golfbal en meestal tussen grashalmen of struiken worden opgehangen.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Een bos van balsemien....
Platgelopen door ree of...everzwijn, richting Zwarte beek.
Een everzwijn liet in ieder geval zijn "sporen" na...
Vele toppen van balsemien zagen "zwart" van de "rode" mieren...
De zomereik, pracht van een boom.
De vlinder lijkt veel van zijn glans verloren te hebben...weet iemand zijn naam?
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
2 groene wantsen (verschillende stadia) in het maisveld
Insecten kennen een volledige of onvolledige gedaanteverwisseling. Bij de volledige metamorfose zijn er achtereensvolgens de volgende stadia: ei, larve (rups), pop, imago. Het volwassen insect heeft direct de eindvorm bereikt en groeit dus niet meer. Bij de onvolledige gedaanteverwisseling ontbreekt een stadium, dikwijls het popstadium. Dat is bij wantsen het geval. Ook bijvoorbeeld sprinkhanen hebben dat. Het dier moet dus nog verder groeien.
Wantsen die net geboren zijn lijken al op de volwassen exemplaren. Waar bij vlinders het voorstadium van het imago een rups en een pop is, zijn dit bij wantsen nimfen. De vorm is al aanwezig doch bepaalde onderdelen moeten nog komen. De vleugels zijn slechts in aanleg aanwezig. Ze voeden zich meestal ook op dezelfde wijze als de volwassen exemplaren.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...