God en Denken

[Henriette 2]

Naar aanleiding van het topic: "wij zijn God:" ook wel omschreven als: 'IK BEN dezelfde voor alle wezens, Ik BEN dezelfde in alle wezens.
Ik BEN de Weg, de Waarheid en het LEVEN.'

Met het daarin tot uiting gekomen 'denken' wil ik starten met de bewering:
Wat ons verwijdert van het besef: 'Ik BEN God' is het Denken.

Zijn er hier mensen die het maar enigszins boeit?

[angelica]

Mij heb je mee, maar dat wist je waarschijnlijk al.

vriendelijke groet

[Zondervrees]

Je bewering gebruikt twee kernbegrippen: "god" en "denken". Het is moeilijk om je bewering af te wegen als het mogelijk niet duidelijk is wat jij precies onder die begrippen begrijpt. Zou je zo goed willen zijn jouw definitie van deze begrippen te geven?

[Henriette 2]

Ik zal het proberen:

Een defintie van God is niet te geven.
En denken zou ik definiëren als 'de verhalen/'tales' die zich in je hoofd' afspelen.

Laat ik beginnen met zeggen dat ik 'n korte weg/aanduiding kan aangeven en we kunnen er ook lang en breed over discussiëren.
Geen van beide is beter of slechter dan de ander.
Er zal gebeuren wat noodzakelijk is. (Zoals alles noodzakelijkerwijs gebeurt.)

De kortste aanduiding tot dit inzicht is: Stel je eens voor dat er helemaal géén taal (tales) zou bestaan.
Taal immers, is denken.

Door de taal 'denken' wij ons doorheen het leven.
Het blijkt ons vrijwel onmogelijk hoe 'het' zou zijn zonder taal (denken).

[cappa]

Vanuit mijn optiek versmal je 'denken' dan tot wat je kunt noemen 'bewust denken'. Het overgrote deel van het denken, met al zijn permanente herzieningen, veranderingen onder invloed van interne en externe prikkels, het associaties-leggen, gebeurt in het brein maar zijn we totaal niet bewust. Zelfs 's nachts gaat het door. Het is de normale breinwerking.

Daarvan worden we ons een heel klein deeltje bewust. Dat is min of meer gerelateerd aan aandacht, en heeft mogelijk te maken met informatie waarvan het brein denkt dat het onmiddelijk ter beschikking moet zijn voor meerdere hersengebieden. Een soort clipboard dus. Nog altijd zeer normale functies in de breinwerking.

Ik onderstel dat wat jij denken noemt, en als verwerpelijk beschouwt, misschien omschreven kan worden als 'slaafs denken'. Het heeft dan te maken met hoe je denken ervaart en hoe je er tegenover staat.
Niet het denken op zich is dan verkeerd, maar de manier dat je het ervaart.

Met je bewering dat taal = denken kan ik, gezien bovenstaande, helemaal niet akkoord gaan.

[Zondervrees]

[...] Een defintie van God is niet te geven. [...]

In dat geval is deze discussie onzinnig en kan zij enkel van misverstand naar misverstand struikelen.

[Clausewitz]

Cappa:

Ik onderstel dat wat jij denken noemt, en als verwerpelijk beschouwt, misschien omschreven kan worden als 'slaafs denken'.

Volledig akkoord.Het begrip denken wordt hier door sommigen zodanig uitgerafeld dat het absoluut niks meer betekent.

[Henriette 2]

Vanuit mijn optiek versmal je 'denken' dan tot wat je kunt noemen 'bewust denken'. Het overgrote deel van het denken, met al zijn permanente herzieningen, veranderingen onder invloed van interne en externe prikkels, het associaties-leggen, gebeurt in het brein maar zijn we totaal niet bewust. Zelfs 's nachts gaat het door. Het is de normale breinwerking.

Akkoord.
Werkzaamheid van "Leven."
Of niet?

Daarvan worden we ons een heel klein deeltje bewust. Dat is min of meer gerelateerd aan aandacht, en heeft mogelijk te maken met informatie waarvan het brein denkt dat het onmiddelijk ter beschikking moet zijn voor meerdere hersengebieden. Een soort clipboard dus. Nog altijd zeer normale functies in de breinwerking.

Akkoord.

Ik onderstel dat wat jij denken noemt, en als verwerpelijk beschouwt, misschien omschreven kan worden als 'slaafs denken'.

Niet alleen.
Ik bedoel hier het 'benoemend' denken en nog meer en voorál het zelfbeschermende denken.
Het zelfbeschermende denken komt voort uit het benoemend denken.
'Dit hier en dat daar.'
'Ik hier en jij daar.'

Het heeft dan te maken met hoe je denken ervaart en hoe je er tegenover staat.
Niet het denken op zich is dan verkeerd, maar de manier dat je het ervaart.

Wanneer het denken jou tot dusver heeft geleid naar volkomen geluk en volkomen vervulling dan ben ik akkoord en anders onderzoek ik waarom dat dan niet zo is?

Met je bewering dat taal = denken kan ik, gezien bovenstaande, helemaal niet akkoord gaan.

Helemaal akkoord.
Tenzij ik een persoonsgericht benoemend denken zie ontstaan.
Dan ben ik niet meer akkoord.

[Henriette 2]

In dat geval is deze discussie onzinnig en kan zij enkel van misverstand naar misverstand struikelen.

Ik beweer hier dat het 'mis' idd zit in het verstand.

[cappa]

Vanuit mijn optiek versmal je 'denken' dan tot wat je kunt noemen 'bewust denken'. Het overgrote deel van het denken, met al zijn permanente herzieningen, veranderingen onder invloed van interne en externe prikkels, het associaties-leggen, gebeurt in het brein maar zijn we totaal niet bewust. Zelfs 's nachts gaat het door. Het is de normale breinwerking.

Akkoord.
Werkzaamheid van "Leven."
Of niet?

Werkzaamheid van het machientje / organisme zoals het nu eenmaal geworden is door evolutie.

Ik onderstel dat wat jij denken noemt, en als verwerpelijk beschouwt, misschien omschreven kan worden als 'slaafs denken'.

Niet alleen.
Ik bedoel hier het 'benoemend' denken en nog meer en voorál het zelfbeschermende denken.
Het zelfbeschermende denken komt voort uit het benoemend denken.
'Dit hier en dat daar.'
'Ik hier en jij daar.'

Verduidelijk voor alle zekerheid eens wat jij juist benoemend denken noemt.

Voor mij vinden benoemend en zelfbeschermend denken hun oorsprong in het onbewuste breindenken. Daar worden de verbindingspatronen / associaties beïnvloed door aanwezige patronen - uit het verleden, positief en negatief - en door andere factoren uit het verleden en het heden.
Sommige van deze beïnvloedende patronen kunnen op termijn in zekere mate bijgestuurd worden door bewust ingrijpen (één voorbeeld zijn therapieën).
Ook dat benoemend en zelfbeschermend denken (e.a.) zijn volledig normaal - zij het soms beperkend - in het geheel van het functionerend wezen.

Wanneer het denken jou tot dusver heeft geleid naar volkomen geluk en volkomen vervulling dan ben ik akkoord en anders onderzoek ik waarom dat dan niet zo is?

Zie hoger.

[Wil.]

Verduidelijk voor alle zekerheid eens wat jij juist benoemend denken noemt.

Voor mij vinden benoemend en zelfbeschermend denken hun oorsprong in het onbewuste breindenken. Daar worden de verbindingspatronen / associaties beïnvloed door aanwezige patronen - uit het verleden, positief en negatief - en door andere factoren uit het verleden en het heden.
Sommige van deze beïnvloedende patronen kunnen op termijn in zekere mate bijgestuurd worden door bewust ingrijpen (één voorbeeld zijn therapieën).
Ook dat benoemend en zelfbeschermend denken (e.a.) zijn volledig normaal - zij het soms beperkend - in het geheel van het functionerend wezen.

Dat 'onbewust breindenken' is 'achtergrond ruis'. Het is aanwezig bij alle wezens met hersenen. Kakkerlakken hebben dat ook.

Waar Henriette m.i. naar verwijst, is het taaldenken dat de mens (en sommige diersoorten) greep geeft, of lijkt te geven volgens H2, op de wereld. Wat er tijdens de slaapfase van een kakkerlak plaatsvindt, speelt dan geen rol hoewel de 'ruis' dan verdergaat.

[angelica]

Wat henriette bedoelt met het benoemende denken, is het oordelende denken. "Ik vind het weer ... te warm, te koud, nat, droog... " of "er is teveel lawaai" ... of "jij bent dom... slim.... lelijk....aantrekkelijk... " of "ik vind zus of zo" of "jij doet dit niet goed, of jij begrijpt het niet".. allemaal meningen/benoemingen/oordelen.

In plaats van gewoon te observeren en de dingen te laten voor wat ze zijn.

vriendelijke groet

[Henriette 2]

Verduidelijk voor alle zekerheid eens wat jij juist benoemend denken noemt.

Met benoemend denken bedoel ik:
Naam geven aan zaken die zich in het leven voordoen.
Zoals objecten, situaties, gebeurtenissen, tijd.
Maar die naam geven aan wat zich in het leven voordoet is gelegen in de éérste naamgeving: 'IK.'
Wanneer IK ontsta ontstaan ook alles buiten mij terwijl er niets buiten mij bestaat.
Om dat in te zien moet er geen denken plaatsvinden want het denken verdeelt onherroepelijk in 2 wat feitenlijk 1 is.
IK en de rest.

Voor mij vinden benoemend en zelfbeschermend denken hun oorsprong in het onbewuste breindenken. Daar worden de verbindingspatronen / associaties beïnvloed door aanwezige patronen - uit het verleden, positief en negatief - en door andere factoren uit het verleden en het heden.
Sommige van deze beïnvloedende patronen kunnen op termijn in zekere mate bijgestuurd worden door bewust ingrijpen (één voorbeeld zijn therapieën).
Ook dat benoemend en zelfbeschermend denken (e.a.) zijn volledig normaal - zij het soms beperkend - in het geheel van het functionerend wezen.

Wanneer dit zo is dan lijkt het toch logisch dat alles gebeurt en dat er dus idd geen IK is die het leven kan leven maar dat het Leven 'mij' leeft.
Die IK doe dit en IK doe dat moet dan ook 'n verzinsel van het denken zijn, toch?
Want die IK doet hoegenaamd niks omdat er helemaal geen IK bestaat die iets kan doen.

[Henriette 2]

Waar Henriette m.i. naar verwijst, is het taaldenken dat de mens (en sommige diersoorten) greep geeft, of lijkt te geven volgens H2, op de wereld.

Idd.
Met de nadruk op 'lijkt'
90% van het denken is controlerend denken. (greep krijgen op)

[Henriette 2]

Wat henriette bedoelt met het benoemende denken, is het oordelende denken. "Ik vind het weer ... te warm, te koud, nat, droog... " of "er is teveel lawaai" ... of "jij bent dom... slim.... lelijk....aantrekkelijk... " of "ik vind zus of zo" of "jij doet dit niet goed, of jij begrijpt het niet".. allemaal meningen/benoemingen/oordelen.

In plaats van gewoon te observeren en de dingen te laten voor wat ze zijn.

vriendelijke groet

Dit is zelfs het benoemen van het benoemde!
Het kleuren van de werkelijkheid met je persoonlijke kleurdoos.
Wanneer deze kleuring heeft plaatsgevonden is er geen enkele sprake meer van werkelijkheid maar heb je enkel jezelf getoond aan de wereld. (jouw eigen kleur bekend)
Het zegt nl. niets over het door jou gekleurde maar alles over jouw inkleuring
IK vind zus en IK vind zo.

Al dat denken geeft (je) 'n beeld van jezelf als losstaand, controlerend levend wezen.
Terwijl dat 'levend' dan in feite meer denkbeeldig is dan werkelijk levend.