een vorm van voortbestaan na de lichamelijke dood
-
wayti - Lid geworden op: 06 aug 2008, 23:25
- Locatie: Antwerpen
mensen toch..... verbeelding kan flink op hol slagen, en men ziet altijd wat men "wil" zien; alles speelt zich gewoon af in de geest van de overledenden..
Goed zo Klaartje (tekst een beetje verbeterd..)..
Goed zo Klaartje (tekst een beetje verbeterd..)..
GOD=LIEFDE voor alles wat leeft.
-
Klaartje - Lid geworden op: 27 jan 2005, 17:22
- Locatie: Brecht
De geest van de overledenen is er niet meer Wayti..... en hij gaf de geest, duidelijk tochwayti schreef:mensen toch..... verbeelding kan flink op hol slagen, en men ziet altijd wat men "wil" zien; alles speelt zich gewoon af in de geest van de overledenden..
Goed zo Klaartje (tekst een beetje verbeterd..)..
"Een vriend is iemand, die als hij je een hand geeft eigenlijk je hart aanraakt."
Auteur: Gabriel Garcia Marquez
Auteur: Gabriel Garcia Marquez
-
wayti - Lid geworden op: 06 aug 2008, 23:25
- Locatie: Antwerpen
Een woonst in de sferen...
De schoonheid van ons huis in de sferen is geheel in harmonie met ons
innerlijk wezen. Op hoe hoger peil dit staat, des te verhevener zal de
schoonheid van onze omgeving zijn.
Je kunt je daar geen denkbeeld van vormen en ik raad je aan hierover
niet na te denken, want geen enkele voorstelling komt de werkelijkheid
nabij. Volgens de Goddelijke wetten zal men oogsten wat men gezaaid heeft.
Ook daarop kan je je medemensen niet genoeg wijzen. En druk hun
daarbij steeds op het hart dat maatschappelijke stand of positie met dit
alles niets te maken heeft. Men kan in een hutje op de heide geboren zijn
en zich toch reeds op aarde een landgoed in de sferen bouwen.’ ...
De schoonheid van ons huis in de sferen is geheel in harmonie met ons
innerlijk wezen. Op hoe hoger peil dit staat, des te verhevener zal de
schoonheid van onze omgeving zijn.
Je kunt je daar geen denkbeeld van vormen en ik raad je aan hierover
niet na te denken, want geen enkele voorstelling komt de werkelijkheid
nabij. Volgens de Goddelijke wetten zal men oogsten wat men gezaaid heeft.
Ook daarop kan je je medemensen niet genoeg wijzen. En druk hun
daarbij steeds op het hart dat maatschappelijke stand of positie met dit
alles niets te maken heeft. Men kan in een hutje op de heide geboren zijn
en zich toch reeds op aarde een landgoed in de sferen bouwen.’ ...
GOD=LIEFDE voor alles wat leeft.
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Goed, volgende ervaring.
Mijn schoonmoeder genas op een minimum van tijd (op enkele weken) van haar ziekte . De specialisten konden hun ogen niet geloven toen ze op controle kwam, ze stonden versteld dat deze oudere dame zo snel had kunnen genezen. Ze zeiden haar : "mevrouw, dat u hier, zo snel al weer rondloopt is al een wonder op zich. Beseft u wel dat u de handen van sint Pieter vastgehouden hebt". Ze herstelde op een minimum van tijd en bleef in haar eigen huis wonen. Ze was echter erg veranderd, veel stiller en in zichzelf gekeerd. Haar broer werd enige tijd later erg ziek. Op een dag waren mijn schoonmoeder en ik hem gaan bezoeken, op hartbewaking. Het ging erg slecht met hem. Hij had hoge koorts en ademde erg moeilijk. Nog amper een uur nadat we thuis waren kreeg zij telefoon dat ze direct moest komen, want hij was stervende. Ze belde me op, want geen van haar kinderen kon ze bereiken op dit moment. Ik reed met haar naar het ziekenhuis en ze insisteerde dat ik mee binnenging. Ik voelde me eerder als een indringer, omdat ik toch niet echt bij de naaste familie hoorde, die daar ook zat. Ik bleef bij nonkel staan en wenste hem in gedachte veel geluk toe en ik wenste dat het snel voor hem voorbij zou zijn. Op dat moment stierf hij. Mijn schoonmoeder en ik gingen even later in de cafetaria van het ziekenhuis iets drinken. Ze keek me aan en zei heel lief maar ernstig: "ik weet dat hij gelukkig is nu..." en op dat moment, kwamen de gelaatstrekken van haar broer zodanig in haar gezicht door, dat ik zijn gelaat in het hare zag. Ik zat haar daar maar wat aan te staren, ze praatte maar ik hoorde niet meer wat ze zei. Het was zo wonderlijk wat ik daar zag. Op dat moment kwam mijn schoonzus aan, deze zei : "ik ga nooit ver fietsen, en net nu we een lange fietstocht maken, nu net sterft nonkel Sus." En mijn schoonmoeder kijkt mij aan en zegt met een glimlach : "maar dat heeft zo moeten zijn zeker". Mijn schoonmoeder heeft, terwijl zij anders iemand was die nogal snel een traantje liet, geen traan gelaten bij alle verdere overlijdens en begrafenissen. Terwijl iedereen achter de kist liep te wenen, keek ik naar haar en ze keek naar mij en ze lachte.
Volgens mij wist ze, sinds ze zo nabij de dood gestaan had, wat ik ook weet, en zij voelde wat ik voelde en zij voelde aan dat ik dit allemaal al wist en het gaf haar kracht en ze voelde zich niet alleen met dit weten. En toch hebben we er nooit over gesproken, maar we keken elkaar aan, en ik wist en ook zij wist, wat er is, wat er komen zal. En het was zo raar. Het was een soort van gesprek door middel van oogcontact, van voelen, zeg maar, het was kort en zonder woorden, maar er was een weten in dat aanvoelen.
Ik heb er nooit met iemand van de familie over gepraat. Ze zouden me ook niet geloofd hebben, ook al stonden ze nu toch meer open voor deze zaken en geloofden ze dat "er wel meer moet zijn".
vriendelijke groet
Mijn schoonmoeder genas op een minimum van tijd (op enkele weken) van haar ziekte . De specialisten konden hun ogen niet geloven toen ze op controle kwam, ze stonden versteld dat deze oudere dame zo snel had kunnen genezen. Ze zeiden haar : "mevrouw, dat u hier, zo snel al weer rondloopt is al een wonder op zich. Beseft u wel dat u de handen van sint Pieter vastgehouden hebt". Ze herstelde op een minimum van tijd en bleef in haar eigen huis wonen. Ze was echter erg veranderd, veel stiller en in zichzelf gekeerd. Haar broer werd enige tijd later erg ziek. Op een dag waren mijn schoonmoeder en ik hem gaan bezoeken, op hartbewaking. Het ging erg slecht met hem. Hij had hoge koorts en ademde erg moeilijk. Nog amper een uur nadat we thuis waren kreeg zij telefoon dat ze direct moest komen, want hij was stervende. Ze belde me op, want geen van haar kinderen kon ze bereiken op dit moment. Ik reed met haar naar het ziekenhuis en ze insisteerde dat ik mee binnenging. Ik voelde me eerder als een indringer, omdat ik toch niet echt bij de naaste familie hoorde, die daar ook zat. Ik bleef bij nonkel staan en wenste hem in gedachte veel geluk toe en ik wenste dat het snel voor hem voorbij zou zijn. Op dat moment stierf hij. Mijn schoonmoeder en ik gingen even later in de cafetaria van het ziekenhuis iets drinken. Ze keek me aan en zei heel lief maar ernstig: "ik weet dat hij gelukkig is nu..." en op dat moment, kwamen de gelaatstrekken van haar broer zodanig in haar gezicht door, dat ik zijn gelaat in het hare zag. Ik zat haar daar maar wat aan te staren, ze praatte maar ik hoorde niet meer wat ze zei. Het was zo wonderlijk wat ik daar zag. Op dat moment kwam mijn schoonzus aan, deze zei : "ik ga nooit ver fietsen, en net nu we een lange fietstocht maken, nu net sterft nonkel Sus." En mijn schoonmoeder kijkt mij aan en zegt met een glimlach : "maar dat heeft zo moeten zijn zeker". Mijn schoonmoeder heeft, terwijl zij anders iemand was die nogal snel een traantje liet, geen traan gelaten bij alle verdere overlijdens en begrafenissen. Terwijl iedereen achter de kist liep te wenen, keek ik naar haar en ze keek naar mij en ze lachte.
Volgens mij wist ze, sinds ze zo nabij de dood gestaan had, wat ik ook weet, en zij voelde wat ik voelde en zij voelde aan dat ik dit allemaal al wist en het gaf haar kracht en ze voelde zich niet alleen met dit weten. En toch hebben we er nooit over gesproken, maar we keken elkaar aan, en ik wist en ook zij wist, wat er is, wat er komen zal. En het was zo raar. Het was een soort van gesprek door middel van oogcontact, van voelen, zeg maar, het was kort en zonder woorden, maar er was een weten in dat aanvoelen.
Ik heb er nooit met iemand van de familie over gepraat. Ze zouden me ook niet geloofd hebben, ook al stonden ze nu toch meer open voor deze zaken en geloofden ze dat "er wel meer moet zijn".
vriendelijke groet
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
werewoef - Lid geworden op: 05 apr 2005, 17:53
Beste Angelina, ook dit verhaal is wonderlijk en hoopvol en ik hoop dan ook dat het voor sommigen onder ons geen kruimels gaan zijn die van tafel gevallen zijn .
Het spiritueel ontwaken bij ieder van ons kan starten op verschillende leeftijden en op verschillende wijzen . Eenmaal op dit pad, kan je nog moeilijk terug omdat de hogere bewustzijnstoestanden , als ze zich in jou openbaren , zo hoopvol en verheugend kunnen zijn .
Avondgroetjes-werewoef
Het spiritueel ontwaken bij ieder van ons kan starten op verschillende leeftijden en op verschillende wijzen . Eenmaal op dit pad, kan je nog moeilijk terug omdat de hogere bewustzijnstoestanden , als ze zich in jou openbaren , zo hoopvol en verheugend kunnen zijn .
Avondgroetjes-werewoef
AMEN en AUM
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Dank je Werewoef,
eenmaal op dat pad kan je niet meer terug, want het pad is evolutie.
Naar mijn bescheiden mening ben je altijd op dat pad, want je zit in dat proces. Ik zie het zo : god is de bezieling in alles en iedereen (is het leven in alles en iedereen), en dit is in een proces (van geboorte en sterven) tot terugkeer aan de bron (zichzelf) : is bewustwording van zichzelf. Althans, zo voel ik het toch heel sterk aan.
lieve avondgroetjes terug en slaapwel
eenmaal op dat pad kan je niet meer terug, want het pad is evolutie.
Naar mijn bescheiden mening ben je altijd op dat pad, want je zit in dat proces. Ik zie het zo : god is de bezieling in alles en iedereen (is het leven in alles en iedereen), en dit is in een proces (van geboorte en sterven) tot terugkeer aan de bron (zichzelf) : is bewustwording van zichzelf. Althans, zo voel ik het toch heel sterk aan.
lieve avondgroetjes terug en slaapwel
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Nog even dit Werewoef,
ik heb in die jaren ondervonden, dat je innerlijke negatieve, ook het negatieve in de geest aantrekt, maar dat je innerlijke positieve, ook het positieve in de geest aantrekt, begrijp je wat ik bedoel? Heb je angst, of spanning, woede, ergernis, dan trek je het negatieve aan. Maar zolang je dat niet voelt, weet je dat niet, maar...oh wee als je dat begint te voelen/ervaren, dan wordt het pas moeilijk, want dan ervaar je zo'n beetje waarover in de boeken van Rulof sprake is, die duistere sferen. Maar ook het positieve in je , zoals liefde (in al zijn vormen) zoals genegenheid, empathie, mededogen, zachtmoedigheid, ook dat trek je aan. Maar, en nu weet ik niet hoe ik het moet uitleggen, er is iets in je dat veel krachtiger is dan deze twee tegenpolen, het is iets in je, dat erboven uitstijgt. Het is, eerder het neutrale, het ontvankelijke, het objectieve, de stilte. Het is een kalmte in je, een stilte die je dan kunt ondervinden. Als je je belaagd voelt door iets negatief, dan is die stilte, dat neutrale in je een ongelooflijke kracht. Ik denk dat die stilte, dat neutrale, dat dat de bezieling is, die we god in de mens noemen en in alles. Ook dit soort ervaringen heb ik gehad, maar die zullen voor sommigen nog minder geloofwaardig overkomen, denk ik. Maar je kan het voelen, zelfs zien, horen, ja zelfs ruiken, zowel de negatieve energieën als de positieve energieën. En het is niet iets dat je zomaar kan oproepen (enfin, ik toch niet maar ben dan ook geen medium), maar het komt, of het komt niet, het gebeurt gewoon. Als je dan een negatieve energie voelt, dan is, raar maar waar, niet de tegenovergestelde energie de meest krachtige, maar juist die neutrale energie, die stilte, kalmte in je is de grootste kracht. En die energieën die kan je oproepen door middel van je gedachten, gevoelens. En als je dit allemaal pas begint te voelen, ja, dan weet je in het begin ook niet waar je het hebt. En dan wordt je in het begin, door deze onwetendheid, dit vreemde, net angstig en ongerust. Maar wat je dan ook niet weet, is dat je juist door je angst en je onrust, dat negatieve aantrekt. Ja, ik heb geleerd dat je het negatieve of positieve aantrekt naar gelang je innerlijke gevoels- en gedachtenleven. Maar erboven uitstijgt door je innerlijke rust, objectiviteit. Nu, dat gevoels- gedachtenleven is de geest, maar die stilte, dat neutrale, dat is de ziel, zuiver ontvankelijk en stil, dat is het goddelijke in je.
Zo heb ik het althans toch moeten leren.
Slaapwel, groetjes
Nu ben ik eens heel benieuwd naar jullie mening, zowel Janx als Werewoef als Wayti.
ik heb in die jaren ondervonden, dat je innerlijke negatieve, ook het negatieve in de geest aantrekt, maar dat je innerlijke positieve, ook het positieve in de geest aantrekt, begrijp je wat ik bedoel? Heb je angst, of spanning, woede, ergernis, dan trek je het negatieve aan. Maar zolang je dat niet voelt, weet je dat niet, maar...oh wee als je dat begint te voelen/ervaren, dan wordt het pas moeilijk, want dan ervaar je zo'n beetje waarover in de boeken van Rulof sprake is, die duistere sferen. Maar ook het positieve in je , zoals liefde (in al zijn vormen) zoals genegenheid, empathie, mededogen, zachtmoedigheid, ook dat trek je aan. Maar, en nu weet ik niet hoe ik het moet uitleggen, er is iets in je dat veel krachtiger is dan deze twee tegenpolen, het is iets in je, dat erboven uitstijgt. Het is, eerder het neutrale, het ontvankelijke, het objectieve, de stilte. Het is een kalmte in je, een stilte die je dan kunt ondervinden. Als je je belaagd voelt door iets negatief, dan is die stilte, dat neutrale in je een ongelooflijke kracht. Ik denk dat die stilte, dat neutrale, dat dat de bezieling is, die we god in de mens noemen en in alles. Ook dit soort ervaringen heb ik gehad, maar die zullen voor sommigen nog minder geloofwaardig overkomen, denk ik. Maar je kan het voelen, zelfs zien, horen, ja zelfs ruiken, zowel de negatieve energieën als de positieve energieën. En het is niet iets dat je zomaar kan oproepen (enfin, ik toch niet maar ben dan ook geen medium), maar het komt, of het komt niet, het gebeurt gewoon. Als je dan een negatieve energie voelt, dan is, raar maar waar, niet de tegenovergestelde energie de meest krachtige, maar juist die neutrale energie, die stilte, kalmte in je is de grootste kracht. En die energieën die kan je oproepen door middel van je gedachten, gevoelens. En als je dit allemaal pas begint te voelen, ja, dan weet je in het begin ook niet waar je het hebt. En dan wordt je in het begin, door deze onwetendheid, dit vreemde, net angstig en ongerust. Maar wat je dan ook niet weet, is dat je juist door je angst en je onrust, dat negatieve aantrekt. Ja, ik heb geleerd dat je het negatieve of positieve aantrekt naar gelang je innerlijke gevoels- en gedachtenleven. Maar erboven uitstijgt door je innerlijke rust, objectiviteit. Nu, dat gevoels- gedachtenleven is de geest, maar die stilte, dat neutrale, dat is de ziel, zuiver ontvankelijk en stil, dat is het goddelijke in je.
Zo heb ik het althans toch moeten leren.
Slaapwel, groetjes
Nu ben ik eens heel benieuwd naar jullie mening, zowel Janx als Werewoef als Wayti.
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer
-
cappa - Lid geworden op: 17 feb 2009, 17:49
Op zich volledig juist, Angelica, zij het dat er niets aangetrokken wordt, maar de ingesteldheid van je brein bepaalt gewoon wat je ziet.angelica schreef:ik heb in die jaren ondervonden, dat je innerlijke negatieve, ook het negatieve in de geest aantrekt, maar dat je innerlijke positieve, ook het positieve in de geest aantrekt,
En op dezelfde manier kan je gewoon je andere quote bekijken.
Je beseft toch dat je dat gewoon zelf doet?en op dat moment, kwamen de gelaatstrekken van haar broer zodanig in haar gezicht door, dat ik zijn gelaat in het hare zag.
Ik schreef al enkele malen over patroonherkenning waar ons visuele brein uitzonderlijk goed in is. Enkele overeenkomsten die er zeker zullen zijn tussen beide gezichten is voldoende om de trekken van het tweede gezicht op te roepen.
Niet te veel hocus-pocus of dwalende geesten bij bedenken. Dat hoeft absoluut niet.
-
wayti - Lid geworden op: 06 aug 2008, 23:25
- Locatie: Antwerpen
Zeer mooie ervaring Angelica..
Eén van de duizenden andere, in de 25 jaar dat ik hier intens mee bezig ben komen steeds meer en meer mensen naar mij met dergelijke ervaringen en de meesten durfden er pas voor de eerste keer over praten omdat ze anders uitgelachen werden... Ik heb in al die tijd ook heel wat bijzondere foto's toegekregen van mensen alsook enkele bandstemmen. Deze ervaringen doen zich over de hele wereld voor en zij die ze echt beleven weten nu beter. Dat het woord dood zou moeten vervangen worden door overgang..
Voor enkelen moeilijk verteerbaar op dit forum maar dat zal het ook wel voor bijvoorbeeld Jules Verne geweest zijn toen hij zijn boek "mensen op de maan" schreef.. Hij heeft tot 1968 moeten wachtten voor het bewijs werd geleverd.
Eén van de duizenden andere, in de 25 jaar dat ik hier intens mee bezig ben komen steeds meer en meer mensen naar mij met dergelijke ervaringen en de meesten durfden er pas voor de eerste keer over praten omdat ze anders uitgelachen werden... Ik heb in al die tijd ook heel wat bijzondere foto's toegekregen van mensen alsook enkele bandstemmen. Deze ervaringen doen zich over de hele wereld voor en zij die ze echt beleven weten nu beter. Dat het woord dood zou moeten vervangen worden door overgang..
Voor enkelen moeilijk verteerbaar op dit forum maar dat zal het ook wel voor bijvoorbeeld Jules Verne geweest zijn toen hij zijn boek "mensen op de maan" schreef.. Hij heeft tot 1968 moeten wachtten voor het bewijs werd geleverd.
GOD=LIEFDE voor alles wat leeft.
-
cappa - Lid geworden op: 17 feb 2009, 17:49
Ja, da's bekend in neurologie en psychiatrie. Mensen gaan jaren gebukt onder bepaalde ervaringen - stemmen horen, zaken zien die er niet zijn, vreemde gewaarwordingen en denkbeelden, handelingen die ze eigenlijk niet willen, enz. - ze durven er niet over spreken, trekken zich terug, gaan zich zaken inbeelden, alles is goed om met die zaken in het reine te komen.wayti schreef:Zeer mooie ervaring Angelica..
Eén van de duizenden andere, in de 25 jaar dat ik hier intens mee bezig ben komen steeds meer en meer mensen naar mij met dergelijke ervaringen en de meesten durfden er pas voor de eerste keer over praten omdat ze anders uitgelachen werden...
De uiteindelijke wetenschap dat het niets anders is dan dikwijls slechts een licht afwijkende werking in de hersenen kan die mensen gewoon hun leven terug geven. Soms gewoon met medicatie, soms met een operatie, soms is gewoon het besef genoeg om hen vrede te geven.
-
angelica - Lid geworden op: 13 jun 2011, 12:14
- Locatie: Oostmalle
Hmmm, wat dat aantrekken van energie betreft, omtrent dat denk ik dat het allemaal in ons bewustzijn is. Waar je je bewust van bent, dat ervaar je, dat voel je. Het zou dus best eens kunnen zijn dat je het allemaal zelf doet. Wat zei mijn yogaleraar me? Alles is (in) het bewustzijn. Alles is in je.
Misschien kan het best boeiend worden om beide visies eens naast elkaar te leggen en eens in zich op te nemen. Het zal niemand schaden, het kan enkel verrijkend werken. Als dat op een vriendelijke manier kan gebeuren, waarom niet?
En ja, Wayti, een van de duizenden anderen. Maar al goed, anders moest ik ook nog aan mijn verstand gaan twijfelen.
Misschien kan het best boeiend worden om beide visies eens naast elkaar te leggen en eens in zich op te nemen. Het zal niemand schaden, het kan enkel verrijkend werken. Als dat op een vriendelijke manier kan gebeuren, waarom niet?
En ja, Wayti, een van de duizenden anderen. Maar al goed, anders moest ik ook nog aan mijn verstand gaan twijfelen.
Schoonheid ligt in het oog van de toeschouwer