Poëzie en gedichten - Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Spinrag in mijn ogen
spinrag over mijn ziel,
sinds ik onderging in
angstig - stil gedogen,
de pijn en de vernedering.
Geschapen, rein en transparant
als kind in woord en spel,
toen jij mij lokte aan je hand
naar het diepste van de hel.
Sindsdien tors ik een diepe pijn
noch kind, noch vrouw te kunnen zijn.
In mijn lichaam vele wonden,
mijn hart en ziel geschonden.
Gehuil, geroep, tandengeknars,
dat wordt je wrede lot.
Tenzij jij om vergeving vraagt
aan mij - en ook aan God.
Men zegt wel eens dat ook jij
dit lot hebt ondergaan,
dat maakt het voor mij nog moeilijker,
jouw daden te verstaan.
Respect voor zichzelf,
voor elke mens, voor ieder kind.
Ik hoop en bid
dat jij die weg ooit weder vindt.
Ria
15 juni 2006 - 0.30'
Opgedragen aan alle kinderen,
aan alle vrouwen en mannen
wiens leven ooit door deze hel is gegaan.
spinrag over mijn ziel,
sinds ik onderging in
angstig - stil gedogen,
de pijn en de vernedering.
Geschapen, rein en transparant
als kind in woord en spel,
toen jij mij lokte aan je hand
naar het diepste van de hel.
Sindsdien tors ik een diepe pijn
noch kind, noch vrouw te kunnen zijn.
In mijn lichaam vele wonden,
mijn hart en ziel geschonden.
Gehuil, geroep, tandengeknars,
dat wordt je wrede lot.
Tenzij jij om vergeving vraagt
aan mij - en ook aan God.
Men zegt wel eens dat ook jij
dit lot hebt ondergaan,
dat maakt het voor mij nog moeilijker,
jouw daden te verstaan.
Respect voor zichzelf,
voor elke mens, voor ieder kind.
Ik hoop en bid
dat jij die weg ooit weder vindt.
Ria
15 juni 2006 - 0.30'
Opgedragen aan alle kinderen,
aan alle vrouwen en mannen
wiens leven ooit door deze hel is gegaan.
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Lieve Ria
Te dikwijls dit gebeuren
een daad die je niet kan vergeven
je kan ze alleen betreuren
maar ze moeten er wel verder mee leven.
Vergeten zullen ze het nooit
het leven gaat voort
terug vertrouwen, misschien ooit
maar het leven is verstoord.
Teveel tranen, maar ook wel troost
of de daders aankloppen bij God
betwijfel ik
ook al is er geen verbod
Maar ook voor troost
kan je bij Hem terecht.
Gelukkig.
Liefs xxx *BiBi*
Te dikwijls dit gebeuren
een daad die je niet kan vergeven
je kan ze alleen betreuren
maar ze moeten er wel verder mee leven.
Vergeten zullen ze het nooit
het leven gaat voort
terug vertrouwen, misschien ooit
maar het leven is verstoord.
Teveel tranen, maar ook wel troost
of de daders aankloppen bij God
betwijfel ik
ook al is er geen verbod
Maar ook voor troost
kan je bij Hem terecht.
Gelukkig.
Liefs xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve vrienden, dank voor jullie bezoek en de woorden van waardering en aanmoediging.
Eigenlijk ben ik niet gewoon van zulke teksten (gedichten) te schrijven.
Omdat ik van het leven hou, puur en ongeschonden.
Maar ik mag niet blind zijn voor alle ellende rondom ons.
De laatste tijd ben ik heel begaan met de mens achter de boosheid, achter het kwade.
Bij ieder kind dat ter wereld komt, zo hulpeloos, maar tevens zo onschuldig, kan men zich de vraag stellen, wat gaat dat kleine mensje worden? Zal hij/zij een goede mens worden, een medemens voor elkeen?
Of groeit er uit dit kleine onschuldige wichtje een misdadiger in spé.
Wie zal het zeggen? Wat zal het mee bepalen?
Ik denk al langer na over een tekst (gedicht misschien) over een gevangene. Een mens die moet boeten voor het gedane kwaad.
Het is bijlange niet gemakkelijk, want achter ieder persoon, goed of kwaad, gaat een mens schuil, ooit een kind, misschien wel - misschien nooit bemind.
Vroeger was een misdadiger een misdadiger. Tegenwoordiger houdt men ook rekening met zijn afkomst (genen), milieu, opvoeding (of het gebrek eraan) enz. Niet dat de misdaad daardoor minder misdaad wordt, maar men zoekt naar de wortels van al dat kwaad.
Dit alles houdt mij bezig, misschien groeit er ooit nog een gedicht uit.
Om te besluiten: "gevangenen bezoeken is een werk van barmhartigheid." Sommige mensen doen dit ipv bv. ziekenbezoek.
Ik heb heel veel respect voor hen.
Ik wens jullie een mooie dag en een zonnig weekeinde,
ria
Eigenlijk ben ik niet gewoon van zulke teksten (gedichten) te schrijven.
Omdat ik van het leven hou, puur en ongeschonden.
Maar ik mag niet blind zijn voor alle ellende rondom ons.
De laatste tijd ben ik heel begaan met de mens achter de boosheid, achter het kwade.
Bij ieder kind dat ter wereld komt, zo hulpeloos, maar tevens zo onschuldig, kan men zich de vraag stellen, wat gaat dat kleine mensje worden? Zal hij/zij een goede mens worden, een medemens voor elkeen?
Of groeit er uit dit kleine onschuldige wichtje een misdadiger in spé.
Wie zal het zeggen? Wat zal het mee bepalen?
Ik denk al langer na over een tekst (gedicht misschien) over een gevangene. Een mens die moet boeten voor het gedane kwaad.
Het is bijlange niet gemakkelijk, want achter ieder persoon, goed of kwaad, gaat een mens schuil, ooit een kind, misschien wel - misschien nooit bemind.
Vroeger was een misdadiger een misdadiger. Tegenwoordiger houdt men ook rekening met zijn afkomst (genen), milieu, opvoeding (of het gebrek eraan) enz. Niet dat de misdaad daardoor minder misdaad wordt, maar men zoekt naar de wortels van al dat kwaad.
Dit alles houdt mij bezig, misschien groeit er ooit nog een gedicht uit.
Om te besluiten: "gevangenen bezoeken is een werk van barmhartigheid." Sommige mensen doen dit ipv bv. ziekenbezoek.
Ik heb heel veel respect voor hen.
Ik wens jullie een mooie dag en een zonnig weekeinde,
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
LEVEN
Met beide handen
met heel mijn hart,
pas gisteren vol vreugde,
vandaag
overrompeld door smart.
Een geliefde zoon ging heen,
gans onverwacht,
nu is zijn moeke, zo alleen.
Ik spreid nu mijn handen,
en open mijn hart,
als je droevig bent en eenzaam
er is altijd een plekje
daar kan je heen.
Zo zijn er velen, hier onderons
als je verdrietig bent en alleen
kom dan naar één van ons.
met al mijn vriendschap, Visje
ria
Met beide handen
met heel mijn hart,
pas gisteren vol vreugde,
vandaag
overrompeld door smart.
Een geliefde zoon ging heen,
gans onverwacht,
nu is zijn moeke, zo alleen.
Ik spreid nu mijn handen,
en open mijn hart,
als je droevig bent en eenzaam
er is altijd een plekje
daar kan je heen.
Zo zijn er velen, hier onderons
als je verdrietig bent en alleen
kom dan naar één van ons.
met al mijn vriendschap, Visje
ria
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Lieve Ria,
mooi heb je dat verwoord...
ieder van ons
denkt nu aan ons lief VISJE...
en ik hoop dat ze weet
dat wij er voor haar zijn!
Liefs xxx
*BiBi*
mooi heb je dat verwoord...
ieder van ons
denkt nu aan ons lief VISJE...
en ik hoop dat ze weet
dat wij er voor haar zijn!
Liefs xxx
*BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Elkaar tegenkomen en samen de dag opendoen,
als 't even kan met het gouden sleuteltje van de liefde.
Op zijn minst met een kus,
met een schietgebedje of met een glimlach.
Elkaar hebben of elkaar missen,
als er maar een 'samen' is.
Innerlijk, uiterlijk..... of allebei.
Het regent aan 't raam, maar de koffie geurt
en het is goed zoals het is.
Ik hoor muziek in de regen
en vul twee glazen met water, allebei voor de helft.
Dan schenk ik het water van het ene glas
bij het water van het andere glas.
Als het glas vol is kan ik niet meer zien
welk water van 't ene glas is welk water van 't andere glas.
Zo wil ik je liefhebben.....
Toon Hermans
"GELEEND" omdat ik het zo mooi vind! ria
als 't even kan met het gouden sleuteltje van de liefde.
Op zijn minst met een kus,
met een schietgebedje of met een glimlach.
Elkaar hebben of elkaar missen,
als er maar een 'samen' is.
Innerlijk, uiterlijk..... of allebei.
Het regent aan 't raam, maar de koffie geurt
en het is goed zoals het is.
Ik hoor muziek in de regen
en vul twee glazen met water, allebei voor de helft.
Dan schenk ik het water van het ene glas
bij het water van het andere glas.
Als het glas vol is kan ik niet meer zien
welk water van 't ene glas is welk water van 't andere glas.
Zo wil ik je liefhebben.....
Toon Hermans
"GELEEND" omdat ik het zo mooi vind! ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
OMDAT IK VAN HET LEVEN HOU,
met bloemen er om heen,
bouwden wij samen aan tuin,
vol bomen, bloemen, struiken,
genietend van hun kleur,
om met je neus er in te duiken,
zo heerlijk ook hun geur.
Wees welkom in die kleine tuin,
waar nu de rozen bloeien,
we zetten nu een stap terug
de lente in, een nieuw begin.
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/
klik dan op het kruisje (X)
VOOR EEN VOLLEDIG SCHERM - klik met de rechterkant van uw muis
en dan op volledig scherm - is veel mooier
-----------------------------------------------------------------------------------
ofwel rechtstreeks met deze link
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/fo ... 20tuin.pps
met bloemen er om heen,
bouwden wij samen aan tuin,
vol bomen, bloemen, struiken,
genietend van hun kleur,
om met je neus er in te duiken,
zo heerlijk ook hun geur.
Wees welkom in die kleine tuin,
waar nu de rozen bloeien,
we zetten nu een stap terug
de lente in, een nieuw begin.
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/
klik dan op het kruisje (X)
VOOR EEN VOLLEDIG SCHERM - klik met de rechterkant van uw muis
en dan op volledig scherm - is veel mooier
-----------------------------------------------------------------------------------
ofwel rechtstreeks met deze link
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/fo ... 20tuin.pps
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
ZOLANG ER......
Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken,
vind ik ook wel de stilte midden op straat,
een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas,
dat ik zelf met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was,
had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet,
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar zwijgen,
hard als graniet
die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en mens elkaar raken.
Guilaume van der Graft.
VREUGDEVOL WEEKEND AAN ELKEEN ! ria
Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken,
vind ik ook wel de stilte midden op straat,
een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas,
dat ik zelf met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was,
had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet,
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar zwijgen,
hard als graniet
die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en mens elkaar raken.
Guilaume van der Graft.
VREUGDEVOL WEEKEND AAN ELKEEN ! ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
REGEN valt bij bakken uit de hemel,
komt niet klagen,
het is een zegen,
voor plant en gras en groen
voor mensen zonder verleden
en zij die strompelen,
zó, zonder iets te doen.
‘Wordt wakker’ mensen van deze tijd,
zien jullie het niet gebeuren?
De eenzaamheid en
de gesloten deuren.
Zelfs als de regen klettert op het dak,
of droogte mens tot stof herleidt,
geen haan die kraait,
ieder in zijn eigen hoekje
dat heet: “genoegzaamheid.”.
REGEN valt bij bakken uit de hemel;
de aarde wordt nu opgekuist,
Reikt ook uw handen,
weg met die gebalde vuist.
Het is nog niet te laat, veel
kan er nog gebeuren,
zoals het openen
van jullie deuren,
het ontgrendelen van jullie hart!
ria
25.06.06
komt niet klagen,
het is een zegen,
voor plant en gras en groen
voor mensen zonder verleden
en zij die strompelen,
zó, zonder iets te doen.
‘Wordt wakker’ mensen van deze tijd,
zien jullie het niet gebeuren?
De eenzaamheid en
de gesloten deuren.
Zelfs als de regen klettert op het dak,
of droogte mens tot stof herleidt,
geen haan die kraait,
ieder in zijn eigen hoekje
dat heet: “genoegzaamheid.”.
REGEN valt bij bakken uit de hemel;
de aarde wordt nu opgekuist,
Reikt ook uw handen,
weg met die gebalde vuist.
Het is nog niet te laat, veel
kan er nog gebeuren,
zoals het openen
van jullie deuren,
het ontgrendelen van jullie hart!
ria
25.06.06
Laatst gewijzigd door ria op 26 jun 2006, 16:17, 1 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Er is groen en er is gras,
er is rood en er zijn rozen,
geel schittert fel.
Het blauw is heel discreet,
en af en toe zie je mij blozen
Het is zó heerlijk
om te zien en aan te raken;
te vertroetelen
alsof men nog een baby was;
spelend in dat groene gras.
Vogels in concert, hoog en zuiver,
geen enkele valse noot;
het is alsof ik huiver!
En zie, gans onverwacht
een bloeiende roos, knalrood!
'Geluk', dát doet mij blozen!
Ik zit op het puntje van mijn stoel,
geniet in alle talen,
" Mijn God, ik weet U ‘hier’,
al kom ik U ook tegen
in elk mensenhart.
Ik wil U danken,
en blijvend over U verhalen."
ria
25.06.06
er is rood en er zijn rozen,
geel schittert fel.
Het blauw is heel discreet,
en af en toe zie je mij blozen
Het is zó heerlijk
om te zien en aan te raken;
te vertroetelen
alsof men nog een baby was;
spelend in dat groene gras.
Vogels in concert, hoog en zuiver,
geen enkele valse noot;
het is alsof ik huiver!
En zie, gans onverwacht
een bloeiende roos, knalrood!
'Geluk', dát doet mij blozen!
Ik zit op het puntje van mijn stoel,
geniet in alle talen,
" Mijn God, ik weet U ‘hier’,
al kom ik U ook tegen
in elk mensenhart.
Ik wil U danken,
en blijvend over U verhalen."
ria
25.06.06
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Mensen die internet niet kennen, mensen die Seniorennet niet kennen, kunnen niet vermoeden dat ook uit zo iets artificieels diepe en waardevolle ontmoetingen kunnen groeien.
Achter woorden van vreugde of van verdriet, achter blijken van vriendschap en medeleven schuilt een gelaat, een mensenhart.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelf wat versteld over sta, hoe mensen via deze weg vrienden en soms ook tochtgenoten kunnen zijn.
Hoe zij er voor anderen mogen zijn en hoe ze zelf, in moeilijke momenten van anderen waardering, hulp en steun mogen ontvangen.
Alles heeft een keerzijde en het kan ook anders. Er kan ook veel stuk gemaakt worden. Maar hier, op ons forum, vind ik alleen maar goede mensen, die begaan zijn met hun medemens.
Graag wil ik iedereen bedanken, die van mij een beetje meer mens heeft gemaakt.
Ik wil vooral Tilly bedanken omdat, mede door haar inzet zoveel goede en mooie dingen kunnen gerealiseerd worden.
Ik wil ook graag Pascal bedanken en al zijn medewerkers, die elke dag Seniorennet voor ons beschikbaar maken.
Leven en laten leven, beminnen en bemind worden, delen en krijgen,
er is zoveel, ook hier, om dankbaar voor te zijn!
ria
Achter woorden van vreugde of van verdriet, achter blijken van vriendschap en medeleven schuilt een gelaat, een mensenhart.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelf wat versteld over sta, hoe mensen via deze weg vrienden en soms ook tochtgenoten kunnen zijn.
Hoe zij er voor anderen mogen zijn en hoe ze zelf, in moeilijke momenten van anderen waardering, hulp en steun mogen ontvangen.
Alles heeft een keerzijde en het kan ook anders. Er kan ook veel stuk gemaakt worden. Maar hier, op ons forum, vind ik alleen maar goede mensen, die begaan zijn met hun medemens.
Graag wil ik iedereen bedanken, die van mij een beetje meer mens heeft gemaakt.
Ik wil vooral Tilly bedanken omdat, mede door haar inzet zoveel goede en mooie dingen kunnen gerealiseerd worden.
Ik wil ook graag Pascal bedanken en al zijn medewerkers, die elke dag Seniorennet voor ons beschikbaar maken.
Leven en laten leven, beminnen en bemind worden, delen en krijgen,
er is zoveel, ook hier, om dankbaar voor te zijn!
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Achter mijn rug hoor ik soms een gezoem,
van naarstige bijen
die zo graag zichzelf vleien;
en van ieder uit hun buurt vertellen,
wat die allemaal doen.
Zo noemen ze mij ‘te serieus,’
misschien wel waar,
een beetje ’t aardje naar mijn vaartje,
maar de wereld
laat je niet altijd de keus.
Toch ben ik een blije mens
en dankbaar bovendien,
mijn moeder heeft mij dat geleerd,
al weet ik wel
er gaat in deze wereld zoveel verkeerd.
Ik ben eens mens
die hecht aan waarden,
maar ik weet wel,
dat is niet meer zo
vanzelfsprekend op deze aarde.
Zo hebben wij gezaaid,
in de harten van onze kinderen.
Al kiezen zij soms andere wegen,
niemand zal ooit het kiemen,
al was het maar van enkele zaadjes,
kunnen verhinderen,
……niemand houdt dat tegen.
Daarom ben ik een geruste ziel,
wij leggen in God’ s handen
onze onmacht en ook wel eens verdriet,
dat is dan wel een eigen keuze.
Misschien noemt men mij daarom
‘ veel te serieus’!
27.06.06
van naarstige bijen
die zo graag zichzelf vleien;
en van ieder uit hun buurt vertellen,
wat die allemaal doen.
Zo noemen ze mij ‘te serieus,’
misschien wel waar,
een beetje ’t aardje naar mijn vaartje,
maar de wereld
laat je niet altijd de keus.
Toch ben ik een blije mens
en dankbaar bovendien,
mijn moeder heeft mij dat geleerd,
al weet ik wel
er gaat in deze wereld zoveel verkeerd.
Ik ben eens mens
die hecht aan waarden,
maar ik weet wel,
dat is niet meer zo
vanzelfsprekend op deze aarde.
Zo hebben wij gezaaid,
in de harten van onze kinderen.
Al kiezen zij soms andere wegen,
niemand zal ooit het kiemen,
al was het maar van enkele zaadjes,
kunnen verhinderen,
……niemand houdt dat tegen.
Daarom ben ik een geruste ziel,
wij leggen in God’ s handen
onze onmacht en ook wel eens verdriet,
dat is dan wel een eigen keuze.
Misschien noemt men mij daarom
‘ veel te serieus’!
27.06.06
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Beste Ria....
wat is "serieus"?
Ernstig? Stil? Niet vrolijk? Niet levenslustig?
Je bent een mens die met twee benen op aarde staat...
een vrouw met levenservaring...
tegen jullie ben ik een "snotneuzeke"
en durf af en toe nog eens "zweven"
Dan komt het wel eens van pas...
dat een "serieuse vriendin" je terug haalt op de aarde
Ik ben blij dat ik jou en je man mocht leren kennen
Nogmaals bedankt voor de "lift"
Liefs xxx
*BiBi*
wat is "serieus"?
Ernstig? Stil? Niet vrolijk? Niet levenslustig?
Je bent een mens die met twee benen op aarde staat...
een vrouw met levenservaring...
tegen jullie ben ik een "snotneuzeke"
en durf af en toe nog eens "zweven"
Dan komt het wel eens van pas...
dat een "serieuse vriendin" je terug haalt op de aarde
Ik ben blij dat ik jou en je man mocht leren kennen
Nogmaals bedankt voor de "lift"
Liefs xxx
*BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ik wandelde door een dal
en over heuvels en bergen,
in de verte zag ik huizen
die leunden tegen rotsen en muren
en tegen elkaar.
Zo stonden ze al vele jaren,
elkaar te schragen
in blije en in droeve dagen.
Blies de wind wat fel,
dan hadden ze elkaar
om beschutting en steun te geven.
Ze waren samen oud geworden
en hier en daar
vertoonde zich spleten en gaten.
Scheen de zon wat hel,
dan zochten ze koelte bij elkaar
en ze vergaten
de ongemakken en de ouderdom.
Maar op een dag,
ik mag er niet aan denken
sloeg de bliksem in het huis van hout,
dat kramakkelig gesteund stond
te midden van zijn vrienden.
Catastrofe, als een groot laaiend kampvuur
brandde het helemaal uit.
Zijn buren en vrienden,
zagen zwart van ellende
en ze wisten niet, of die smeulende as
nog wel begreep
hoe zij allen met hem meeleefde.
Maar toen ze naar hun eigen
berookte lijven zagen,
merkten ze dat ook zij, hun beste tijd
hadden gehad.
Hoe zouden ze elkaar nog kunnen schragen
en steun geven bij storm en ontij.
Ze schreiden zwarte tranen
die stilaan het vuur hebben gedoofd.
Als ik nu wandel over die heuvels en bergen
en kijk naar dat diepe dal
zie ik huizen, beroet en oud, die uit gewoonte
nijgen naar de lege plaats
van hun houten vriend.
Zolang ze elkaar hebben,
kunnen ze al het verdriet
van hun ellendige bestaan
AAN
28.06.06 – te samen met een ochtendgroet – misschien wel luguber – maar met een happy-end
ria
en over heuvels en bergen,
in de verte zag ik huizen
die leunden tegen rotsen en muren
en tegen elkaar.
Zo stonden ze al vele jaren,
elkaar te schragen
in blije en in droeve dagen.
Blies de wind wat fel,
dan hadden ze elkaar
om beschutting en steun te geven.
Ze waren samen oud geworden
en hier en daar
vertoonde zich spleten en gaten.
Scheen de zon wat hel,
dan zochten ze koelte bij elkaar
en ze vergaten
de ongemakken en de ouderdom.
Maar op een dag,
ik mag er niet aan denken
sloeg de bliksem in het huis van hout,
dat kramakkelig gesteund stond
te midden van zijn vrienden.
Catastrofe, als een groot laaiend kampvuur
brandde het helemaal uit.
Zijn buren en vrienden,
zagen zwart van ellende
en ze wisten niet, of die smeulende as
nog wel begreep
hoe zij allen met hem meeleefde.
Maar toen ze naar hun eigen
berookte lijven zagen,
merkten ze dat ook zij, hun beste tijd
hadden gehad.
Hoe zouden ze elkaar nog kunnen schragen
en steun geven bij storm en ontij.
Ze schreiden zwarte tranen
die stilaan het vuur hebben gedoofd.
Als ik nu wandel over die heuvels en bergen
en kijk naar dat diepe dal
zie ik huizen, beroet en oud, die uit gewoonte
nijgen naar de lege plaats
van hun houten vriend.
Zolang ze elkaar hebben,
kunnen ze al het verdriet
van hun ellendige bestaan
AAN
28.06.06 – te samen met een ochtendgroet – misschien wel luguber – maar met een happy-end
ria