lutim's spiegelkrassen

[lutim]

Woedend gedicht
kwaadaardig
als een nest slangen
tanden

opstaande speren
door de holle wegen
davert
het paard van het afscheid

krijst als een brandende kraal
stampt slaat
met de voorpoten
in het gloeiend oog

het gezicht
is vermorzeld
is eens mijn zoeteke
liefhebbend geweest

vlucht werp
in kolken u
ik kom als honger en pest
vlammend van liefde

en haat zwart
ben ik verpulverd
in de as getrapt
je vreest mij niet.

[lutim]

Je zoudt denken dat jij bent
een poel om pijn uit te scheppen
en uit te storten over de hoofden
zonder dat ikzelf iets voel

zou je denken als je ziet
hoe onophoudelijk ik mijn tranen
vergiet alsof ze gratis zijn
en vormelijk

maar dat is niet zo verdomme
als ik kon zou ik voor jou
mijn leven geven
voordat je me niet meer wilt kennen

geloof me lief en spreek daarover
niet, maar als een scherpe paal
staat in mij tweesnijdend
jouw verdriet.

[lutim]

Stom gedicht dat ik maak
maar het is waar
niet ergens een beeld in het park
of spraak van roos of ondergaande zon
maar
rechtstreeks
ik leef voor jou
en zomerbloei in jou weldra
of brand in je op
een vuur op een lege akker
zonder
veel hoop
ik bied me aan
stuk voor stuk
leg ik me op het bord
eet me slorp me op
misschien ben ik medicijn
misschien
alleen maar
een mede-traan
maar sterker dan ik ben jij
en zelfs in je weg-zijn denk je enkel
aan allen en niet aan mij.

[lutim]

Ik ben wat er overblijft van u
en ik ben papier van vergeten
liefde
zijn de resten van herinnering
hier

en weggeborgen in een lade
alleen op verjaardagen nog
te bezien
en ook op je afscheid-dag
misschien

maar ik ben en blijf zolang
ik blijf levende pijn en
ik weet
niet hoe, eens zal ik weer
bij je zijn.

[lutim]

Ik zou heel klein
zijn zonder jou
nauwelijks weer te vinden
een in het slijk gezonken pad

onderwater zou ik zijn
mijn adem zou in bellen
aan de oppervlakte openspringen
zonder inhoud van woorden

want spreken zou ik niet
ik ben zo volgelopen van jou
en kan niet hopen alleen
verder gelukkig te kunnen leven.

[lutim]

Je hoort me niet
nooit ben ik nog geluid
je ziet me niet
ik trad mijn lichaam uit

niet te beschrijven is
wat ik nu geworden ben
een electron of een geest
iets wat ik niet ken

maar dicht bij jou blijf ik
warmte meer dan licht
met mijn niet-meer-vingers
streel ik je gezicht.

[lutim]

Als jij mij niet weerklinkt
ben ik zonder geluid
een klok zonder klepel
een niet-bespeelde tamboerijn
zonder mondstuk een fluit

als een tuin ben ik waarin
geen bloemen staan geen enkele boom
waarin geen stemmen zingen
waarin nooit in het maanlicht
is bemind.

Als jij mij niet weerklinkt.

[lutim]

Ik moet niet meer spreken
niets zeggen
taal is nog niet rijp genoeg
nog niet opengebarsten
in de ogen van de schedel

ik moet zwijgen niet oproepen
wat verboden is niet de gevangen bliksem
in de kamer hangen los te breken
als ik niet meer denk aan jou

als ik niet meer slaap
doof en stom zijn
zonder-hopen
mijn tong inslikken misschien
als de angst ontvlamt.

zal ik je ooit weerzien...

[lutim]

Ik zie vele bloemen in deze tuin
en denk aan jou, zie eens lief
hoe mooi is wat ik zeggen wou

maar jij bent er alleen maar
om te wenen of zie je toch
wat ik je wijs en ben je daarom blij
en om mij

dan geef ik mijn ogen en alles
wat ik lees en ik zoek
wat ik vergeten ben
om het jou te geven

voel je me proef je me
jij bent een letter in ieder woord
dat ik schrijf, jij blijft
in mij zoals ik in jou .

[lutim]

Vergeef me zoeteke
alles wat ik niet volledig
met je deelde
het is te laat daarom
breek ik nu

bouw ik van de brokken
een beeld om kaarsen
voor op te steken
die niemand
doven kan

en al zonk ik niet
in het diep als
jij me riep
toch blijf jij
mijn alles

ben jij het die
ik altijd heb bemind.

[lutim]

Neergestrooid in de tijd
in het verleden het weggaan
in delen verspreid in straten en stegen
ik kom je overal tegen

en altijd ben je glimlach
teder en hand die streelt
mijn zwakke denken
ik hoor je spreken zelfs

wij tweeën zeg je verleden
en heden zoeteke lief
ik begeer je nog meer
al bemin je me niet meer.

[ria]

In stilte
kom ik hier
schroomvol
lezen,
kan je zo misschien
opnieuw
genezen?
Gedeelde pijn,
is halve pijn,
veel vrienden
die hier
voor je zijn!

ria

[lutim]

De polder ben ik ingegaan
er is geen sterven en vergaan
want alles is slechts bezig
met zijn nieuw ontstaan

ik ben nog te wijd
en niet tot dit bereid
te rusten en te wachten
tot ook ik word bevrijd

uit dit niet-weten
al is het dat ik dit herken
het troost me niet
ik ben nog niet gereed
ik mis je nog te erg.

[lutim]

Ik heb je lief
ik heb je lief
dit is geen gedicht
ik heb je lief
en wil je dragen in het licht
dat uit mijn denken stroomt
op mijn handen
wil ik dragen
het offer van mijzelf
ik heb je lief
ik heb je lief
je lach wil ik houden
je lippen verzegelen met geluk
nooit meer zul je huilen
nooit meer alleen zijn
nooit meer moe zijn
nooit meer pijn hebben
ik heb je lief
ik heb je lief
ik wil je sluiten in mij
mijn meisje
mijn alles.

[lutim]

Laat het geluk komen over mij
een geluk van wolken suiker
en rozige schapen
waarin ik ronddrijf
en talen ken van engelen
die als warm licht rond mij zijn

en in een tulpenblad zweef jij voorbij
alleen je glimlach maar
en de groene geur van je ogen
ik steek mijn hand naar je uit
steeds weer
steeds weer.