"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
MIJN VRIEND, DIE VREEMDE...
Je bent een vriend , dacht ik,
of nee ben je een vreemde...
Ben je bang voor mij,
ben je bang voor de anderen of voor jezelf misschien?
Ik probeer je te begrijpen,
maar je blijft ondoordringbaar.
Op iedere vraag antwoord je met een vraag en
komt er steeds een raadsel bij.
Je blijft je verbergen achter een lach,
achter een onherroepelijk"de kous is af".
In je harnas verborgen,
vlucht je steeds weer weg.
Zal men ooit weten wie je bent,
wil je zo graag mysterie zijn,
waar niemand achter komt.
Je blijft jezelf verbergen achter een lach...
achter een vraag,
achter een sluier om je heen.
Achter ieder open deur ,
doe jij een andere dicht.
Na ieder schroomvoetend naderen,
jaag jij de kans weer weg.
Je zei:zoals ebbe en vloed zo ben ik.
Nooit verdwijnt de sluier om je heen en
nooit komt de zon van je eigenste zijn naar buiten.
Mijn vriend, die vreemde....
johana-maria
januari 2005
Je bent een vriend , dacht ik,
of nee ben je een vreemde...
Ben je bang voor mij,
ben je bang voor de anderen of voor jezelf misschien?
Ik probeer je te begrijpen,
maar je blijft ondoordringbaar.
Op iedere vraag antwoord je met een vraag en
komt er steeds een raadsel bij.
Je blijft je verbergen achter een lach,
achter een onherroepelijk"de kous is af".
In je harnas verborgen,
vlucht je steeds weer weg.
Zal men ooit weten wie je bent,
wil je zo graag mysterie zijn,
waar niemand achter komt.
Je blijft jezelf verbergen achter een lach...
achter een vraag,
achter een sluier om je heen.
Achter ieder open deur ,
doe jij een andere dicht.
Na ieder schroomvoetend naderen,
jaag jij de kans weer weg.
Je zei:zoals ebbe en vloed zo ben ik.
Nooit verdwijnt de sluier om je heen en
nooit komt de zon van je eigenste zijn naar buiten.
Mijn vriend, die vreemde....
johana-maria
januari 2005
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lief Visje,
wat ben ik toch altijd ontroerd door jou berichtjes,
het zijn pareltjes van liefde , schroom , goedheid
en lieve attenties die je achterlaat bij elk bezoek!
Hoe kan ik je danken Visje?!
Weet je voor het ogenblik kan ik ook niet schrijven, m'n hoofd is leeg....
wat ik hier breng is van vroeger, dat zie je wel.
Nu ben ik moe....
Daarom zijn jou lieve bezoekjes zó belangrijk Visje!
DANKJE-DANKJEWEL
met heel veel lieve groetjes
johana-maria
wat ben ik toch altijd ontroerd door jou berichtjes,
het zijn pareltjes van liefde , schroom , goedheid
en lieve attenties die je achterlaat bij elk bezoek!
Hoe kan ik je danken Visje?!
Weet je voor het ogenblik kan ik ook niet schrijven, m'n hoofd is leeg....
wat ik hier breng is van vroeger, dat zie je wel.
Nu ben ik moe....
Daarom zijn jou lieve bezoekjes zó belangrijk Visje!
DANKJE-DANKJEWEL
met heel veel lieve groetjes
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Van ganser harte DANK voor je bezoekje GIVE!
Je maakt me steeds heel blij met een berichtje, een aanmoediging!
En ja, inderdaad, er waait een poëtische wind over dit forum!
En ik geniet bij 't lezen van al deze nieuwe poëzie,
want wat ik breng is al van jaren geleden,
zit voor het ogenblik in een dorre streek....
Dat kan ook een zegen zijn he in het leven...zo'n stukje woestijn.
Nog veel liefs
een dankbare
johana-maria
Je maakt me steeds heel blij met een berichtje, een aanmoediging!
En ja, inderdaad, er waait een poëtische wind over dit forum!
En ik geniet bij 't lezen van al deze nieuwe poëzie,
want wat ik breng is al van jaren geleden,
zit voor het ogenblik in een dorre streek....
Dat kan ook een zegen zijn he in het leven...zo'n stukje woestijn.
Nog veel liefs
een dankbare
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
"Begrijpen, aanvaarden, loslaten... "
Ik weet niet goed wat eerst komt als men iets ergs,
iets verdrietigs en pijnlijk meemaakt ?Aanvaarden, begrijpen, loslaten????
Zonder begrijpen komen we misschien nooit tot aanvaarden?
In het begrijpen van onszelf en de andere, van de gebeurtenissen,
van het leven met z'n vragen en waaroms....moeten we energie en tijd steken.
Het gaat niet zomaar , niet vanzelf....
Aanvaarden is erkennen dat we de controle
van het leven en al wat er gebeurt
niet altijd in eigen handen hebben....
Gaandeweg, langzaamaan groeit in mij de ervaring dat
loslaten een innerlijke vrijheid en ruimte geeft,
alsook de kracht om verder te gaan en zo een weg baant
naar bevrijding, aanvaarding en begrijpen!!!
Zomaar enkele bedenkingen
johana-maria
Ik weet niet goed wat eerst komt als men iets ergs,
iets verdrietigs en pijnlijk meemaakt ?Aanvaarden, begrijpen, loslaten????
Zonder begrijpen komen we misschien nooit tot aanvaarden?
In het begrijpen van onszelf en de andere, van de gebeurtenissen,
van het leven met z'n vragen en waaroms....moeten we energie en tijd steken.
Het gaat niet zomaar , niet vanzelf....
Aanvaarden is erkennen dat we de controle
van het leven en al wat er gebeurt
niet altijd in eigen handen hebben....
Gaandeweg, langzaamaan groeit in mij de ervaring dat
loslaten een innerlijke vrijheid en ruimte geeft,
alsook de kracht om verder te gaan en zo een weg baant
naar bevrijding, aanvaarding en begrijpen!!!
Zomaar enkele bedenkingen
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana-maria,
Ik hoop dat je niet denkt dat ik je vergeten ben !
Maar ik heb moeilijke momenten beleefd de laatste
dagen en heb weinig geschreven maar toch veel
gelezen en vooral bij jou !
Weer zoveel dingen herkend en erkend maar aanvaard .....
that's the question !!!
Ben zo veranderd in zo weinig tijd.........
'k zal binnenkort terug meer schrijven denk ik en misschien
eindelijk de oude gedichten vertalen ?
Veel liefs en tot ziens lieve Johana-maria
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Jij bent zo prachtig, Bosrankje!
Jij bent zo prachtig in je openheid , je eenvoud,
je meeleven en voelen.
"Ik ben zo veranderd..." ja, door verdriet , pijn , lijden,
moeilijke dingen en tijden, veranderen we zeker wel...
Kijk naar een bloem , een boom na een storm!
Toch weet ik dat ondanks alles jij prachtig blijft en "gerijpt" !
Daarom dit mooi gedicht van Timmermans voor jou:
"De dag ging als een bloem verslensen,
het laatste blad verbrandt.
De vrede nevelt over 't land,
de rust dauwt op de mensen.
Uit stilte en uit sterrenlicht
wordt dan een altaar opgericht.
En luister nu, hoe alle dingen zingen,
en alles zingend in elkaar vervliedt,
de mensen en de dingen,
de vreugd, het kwaad en het verdriet,
lijk duizend ' schoon accoorden
van één en 't zelfde lied!
O zalig uur,waarop de ziel, gerijpt
van zangen , zonder beeld of woorden
Gods wil begrijpt."
Dit laatste kan het moeilijkste zijn: 'Gods wil begrijpen'
'aanvaarden'
Ook voor mij gaat dat niet zo goed Bosrankje
Begrijpen , aanvaarden....
Misschien langzaamaan "in stilte en in sterrenlicht"
Ik vergeet je niet
johana-maria
Jij bent zo prachtig in je openheid , je eenvoud,
je meeleven en voelen.
"Ik ben zo veranderd..." ja, door verdriet , pijn , lijden,
moeilijke dingen en tijden, veranderen we zeker wel...
Kijk naar een bloem , een boom na een storm!
Toch weet ik dat ondanks alles jij prachtig blijft en "gerijpt" !
Daarom dit mooi gedicht van Timmermans voor jou:
"De dag ging als een bloem verslensen,
het laatste blad verbrandt.
De vrede nevelt over 't land,
de rust dauwt op de mensen.
Uit stilte en uit sterrenlicht
wordt dan een altaar opgericht.
En luister nu, hoe alle dingen zingen,
en alles zingend in elkaar vervliedt,
de mensen en de dingen,
de vreugd, het kwaad en het verdriet,
lijk duizend ' schoon accoorden
van één en 't zelfde lied!
O zalig uur,waarop de ziel, gerijpt
van zangen , zonder beeld of woorden
Gods wil begrijpt."
Dit laatste kan het moeilijkste zijn: 'Gods wil begrijpen'
'aanvaarden'
Ook voor mij gaat dat niet zo goed Bosrankje
Begrijpen , aanvaarden....
Misschien langzaamaan "in stilte en in sterrenlicht"
Ik vergeet je niet
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana-Maria,
Wij vergeten elkaar niet,maar ik mis je
wel een beetje.... een hele tijd al zonder
je hier te zien....
Hopelijk gaat het je goed ?
Tot binnenkort en veel liefs van
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Johana-Maria
Het is inderdaad al even geleden. Je overwegingen hebben mij zeer ontroert. Het is wel het moeilijkste in het leven, leren loslaten.
Ik heb vroeger reeds geschreven dat mijn mooiste voorbeeld mijn eigen moeder is geweest. Toen mijn vader stierf, na meer dan 50 jaar huwelijk, in lief en leed, hebben wij haar hier opgevangen, omdat geen enkel van de kinderen nog in de vroegere gemeente woonde.
Na een paar maanden, wij boden haar die mogelijkheid, nam ze het besluit om bij ons te blijven wonen.
Dat was het tweede grote loslaten. Haar eigen huishouden - de eigen gebruiken en gewoonten - de inrichting - de herinneringen, de parochie, de vrienden, LOSLATEN - LOSLATEN.....
Ik heb haar bewonderd voor manier waarop zij dit deed.
Haar kamertje hier bij ons, het enige echte eigen hoekje, werd haar paradijsje. Ze kon er uren bezig zijn.
Maar ook de keuken, waar ze zo graag vertoefde en de hond die haar vriend werd. En de kleinkinderen, er waren er toen nog 3 thuis. En als het mooi weer was - de tuin.
Voor al de dingen die ze losliet kwamen er andere kleine zaken in de plaats, die haar toch weer gelukkig maakten.
En dan op het einde, na bijna 11 jaar, moest ze ook dat vertrouwde plekje verlaten, omdat de verzorging hier niet meer mogelijk was.
Maar weer nam ze de moed in beide handen. Haar nog kleinere kamertje in het rusthuis werd weer een thuis. Al vertelde zij soms, dat het toch elke dag opnieuw vechten was.
Ze werd er zo graag gezien, tot op vandaag - 4 jaar later - spreekt men er nog over haar.
En al vroeg ze voordien altijd, om als haar tijd gekomen was, haar naar huis te halen om hier te mogen sterven, dan zei ze later. Neen, het is goed, laat me maar van hieruit vertrekken.
Helaas, dat zelfs heeft ze niet mogen meemaken, aan machines en monitoren, maar wel omringd door al haar kinderen, is ze in het ziekenhuis naar de Hemel vertrokken.
Ze had het allerlaatste losgelaten, haar mooie, lange leven...
Maar veel, heel veel, daar ben ik zeker van, heeft ze er voor in de plaats gekregen.
Ik hoop een klein beetje van de moed en de zelfgave te mogen krijgen, die mijn moeder bezat. Zij was een blije en dankbare vrouw.
Ze heeft me zoveel geleerd - al was ik toen reeds de 50 voorbij.
Lieve Johana-Maria, je blijft in mijn hart en in mijn gedachten.
Een hartelijke omhelzing, ria
Het is inderdaad al even geleden. Je overwegingen hebben mij zeer ontroert. Het is wel het moeilijkste in het leven, leren loslaten.
Ik heb vroeger reeds geschreven dat mijn mooiste voorbeeld mijn eigen moeder is geweest. Toen mijn vader stierf, na meer dan 50 jaar huwelijk, in lief en leed, hebben wij haar hier opgevangen, omdat geen enkel van de kinderen nog in de vroegere gemeente woonde.
Na een paar maanden, wij boden haar die mogelijkheid, nam ze het besluit om bij ons te blijven wonen.
Dat was het tweede grote loslaten. Haar eigen huishouden - de eigen gebruiken en gewoonten - de inrichting - de herinneringen, de parochie, de vrienden, LOSLATEN - LOSLATEN.....
Ik heb haar bewonderd voor manier waarop zij dit deed.
Haar kamertje hier bij ons, het enige echte eigen hoekje, werd haar paradijsje. Ze kon er uren bezig zijn.
Maar ook de keuken, waar ze zo graag vertoefde en de hond die haar vriend werd. En de kleinkinderen, er waren er toen nog 3 thuis. En als het mooi weer was - de tuin.
Voor al de dingen die ze losliet kwamen er andere kleine zaken in de plaats, die haar toch weer gelukkig maakten.
En dan op het einde, na bijna 11 jaar, moest ze ook dat vertrouwde plekje verlaten, omdat de verzorging hier niet meer mogelijk was.
Maar weer nam ze de moed in beide handen. Haar nog kleinere kamertje in het rusthuis werd weer een thuis. Al vertelde zij soms, dat het toch elke dag opnieuw vechten was.
Ze werd er zo graag gezien, tot op vandaag - 4 jaar later - spreekt men er nog over haar.
En al vroeg ze voordien altijd, om als haar tijd gekomen was, haar naar huis te halen om hier te mogen sterven, dan zei ze later. Neen, het is goed, laat me maar van hieruit vertrekken.
Helaas, dat zelfs heeft ze niet mogen meemaken, aan machines en monitoren, maar wel omringd door al haar kinderen, is ze in het ziekenhuis naar de Hemel vertrokken.
Ze had het allerlaatste losgelaten, haar mooie, lange leven...
Maar veel, heel veel, daar ben ik zeker van, heeft ze er voor in de plaats gekregen.
Ik hoop een klein beetje van de moed en de zelfgave te mogen krijgen, die mijn moeder bezat. Zij was een blije en dankbare vrouw.
Ze heeft me zoveel geleerd - al was ik toen reeds de 50 voorbij.
Lieve Johana-Maria, je blijft in mijn hart en in mijn gedachten.
Een hartelijke omhelzing, ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana-Maria,
Meer dan twee weken mis ik je en ik ben niet alleen !!!
Lees aub wat iedereen die je mist geschreven heeft !
Ik ken je niet en toch heb ik het gevoel dat wij geen
vreemden zijn voor elkander, denk je dat ook ?
Dus, mijn lieve "vriendin" (mag ik dat zeggen ?) laat
iets weten. Ben een beetje ongerust.........
Ik zal er hier altijd zijn voor jou......
Veel liefs van Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve vrienden,
dank voor jullie berichtjes die ik met veel emotie las.
Dank vooral aan Bosrankje, Ria en kruimel.
Jullie waren er voor mij , dat weet ik.
Maar het was moeilijk om terug te komen.
Ik ben weken leeg en moedeloos geweest....
en kon echt niets schrijven,niets...
de PC bleef hier dagen dicht.
OM JULLIE TE DANKEN WIL IK GRAAG OP DEZE EERSTE HERFSTDAG
HET ZEER MOOIE GEDICHT VAN FELIX TIMMERMANS BRENGEN.
De herfst blaast op de horen,
en't wierookt in het hout;
de vruchten gloren.
De stilten weven gobelijnen
van gouddraad over't woud
met reeën, die verbaasd verschijnen
uit varens en frambozenhout,
en sierlijk weer verdwijnen...
De schoonheid droomt van boom tot boom,
doch alle schoonheid zal verdwijnen,
want alle schoonheid is slechts droom,
maar Gij zijt d'Eeuwigheid!
Heb dank dat dat Gij mijn weemoed wijdt
en zegen ook zijn vruchten.
Een ganzendriehoek in de luchten;
nu komt de wintertijd.
Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten.
Ik ben bereid.
Felix Timmermans
Zo mooi:
"Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt"
Ondanks alles:
dank voor het leven, dank voor de tijd en dank voor de eeuwigheid.
Ook aan de lieve vrienden van dit forum DANK
johana-maria
dank voor jullie berichtjes die ik met veel emotie las.
Dank vooral aan Bosrankje, Ria en kruimel.
Jullie waren er voor mij , dat weet ik.
Maar het was moeilijk om terug te komen.
Ik ben weken leeg en moedeloos geweest....
en kon echt niets schrijven,niets...
de PC bleef hier dagen dicht.
OM JULLIE TE DANKEN WIL IK GRAAG OP DEZE EERSTE HERFSTDAG
HET ZEER MOOIE GEDICHT VAN FELIX TIMMERMANS BRENGEN.
De herfst blaast op de horen,
en't wierookt in het hout;
de vruchten gloren.
De stilten weven gobelijnen
van gouddraad over't woud
met reeën, die verbaasd verschijnen
uit varens en frambozenhout,
en sierlijk weer verdwijnen...
De schoonheid droomt van boom tot boom,
doch alle schoonheid zal verdwijnen,
want alle schoonheid is slechts droom,
maar Gij zijt d'Eeuwigheid!
Heb dank dat dat Gij mijn weemoed wijdt
en zegen ook zijn vruchten.
Een ganzendriehoek in de luchten;
nu komt de wintertijd.
Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten.
Ik ben bereid.
Felix Timmermans
Zo mooi:
"Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt"
Ondanks alles:
dank voor het leven, dank voor de tijd en dank voor de eeuwigheid.
Ook aan de lieve vrienden van dit forum DANK
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Mijn lieve Johana-Maria,
Wat ben ik gelukkig je terug te zien op forum!!!!!
Mijn deur stond altijd open voor jou. Ik heb elke dag
gekeken naar de berichtjes,hopend op een seintje van
jou. Was echt ongerust en sprak nog vandaag van jou
met Alterego. Toeval bestaat niet dus...... Velen onder
ons zullen zich ook verheugen hoor, johana-maria.
Bedankt voor de mooie tekst over de herfst die je gekozen
hebt !
Tot ziens en veel liefs van je virtuele vriendin, Bosrankje
en groetjes van Alter
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Stew, dankjewel en
ja dat zou wel eens kunnen waar zijn wat je schrijft,
maar weet dat er op dit forum vele "SOULMATES" zijn!!!
Misschien zijn dichterszielen wel altijd een beetje "zielsverwanten"?!
Graag breng ik nog een herfstgedicht van Timmermans,
wetende dat enkele forumvrienden deze herfstgevoelens van
weemoed, verlangen en betreuren "in stilte en zwijgen"
met mij zullen delen.
Ik hou van de nevel bij den val der blaadren;
het stemt tot weemoed om ik weet niet wat.
Verlangen en betreuren glimmen mat,
het hart zwijgt loom in't struikgewas der aadren.
Dit is de stilte , die 't geluk laat naadren,
het ver geluk, dat iets van God bevat,
maar telkens als een zeepbel openspat
bij al 't gedruis dat wij in ons vergaadren.
Nu 't stil is ,wordt mijn ziel de zeekinkhoren
waarin ik God , die door de Heemlen bruist,
beluister, en zijn hoog bestaan kan horen.
O broos geluk, dat in mijn ziele suist,
en uit wat stilte en weemoed wordt geboren,
maar door dit hart straks weer zo snel verhuist.
FELIX TIMMERMANS
Uit stilte wordt weemoed en verlangen geboren!
mooi!
johana-maria
ja dat zou wel eens kunnen waar zijn wat je schrijft,
maar weet dat er op dit forum vele "SOULMATES" zijn!!!
Misschien zijn dichterszielen wel altijd een beetje "zielsverwanten"?!
Graag breng ik nog een herfstgedicht van Timmermans,
wetende dat enkele forumvrienden deze herfstgevoelens van
weemoed, verlangen en betreuren "in stilte en zwijgen"
met mij zullen delen.
Ik hou van de nevel bij den val der blaadren;
het stemt tot weemoed om ik weet niet wat.
Verlangen en betreuren glimmen mat,
het hart zwijgt loom in't struikgewas der aadren.
Dit is de stilte , die 't geluk laat naadren,
het ver geluk, dat iets van God bevat,
maar telkens als een zeepbel openspat
bij al 't gedruis dat wij in ons vergaadren.
Nu 't stil is ,wordt mijn ziel de zeekinkhoren
waarin ik God , die door de Heemlen bruist,
beluister, en zijn hoog bestaan kan horen.
O broos geluk, dat in mijn ziele suist,
en uit wat stilte en weemoed wordt geboren,
maar door dit hart straks weer zo snel verhuist.
FELIX TIMMERMANS
Uit stilte wordt weemoed en verlangen geboren!
mooi!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Johana-Maria,
Met een bloemeke wil ik jou bedanken en opnieuw welkom heten.
Ik heb je echt gemist en was ook wel wat ongerust.
Goddank ben je er weer. Ik hoop dat het beter met je gaat.
Dank ook voor je lieve woorden. Je bent altijd welkom, dat weet
je wel hé.
Als we je zelfs maar af en toe hier zien verschijnen, zijn we al tevreden.
Een hartelijke omhelzing van ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve lieve Ria,
zo lief dat je komen kijken bent,
en dank je om je bezordheid als een goede, lieve
moeder en oma!!!!
Zal nog even duren eer ik weer helemaal in form en
vorm ben.Ik blijf hopen van wel!
Maar als ik bloemen zie en die allerprachtigste natuur ,
dan denk ik aan jou Ria,
zo héél spontaan en
dan wordt m'n hart toch terug wat warm.....
Blijven hopen maar....
dankbare lieve groeten
johana-maria
zo lief dat je komen kijken bent,
en dank je om je bezordheid als een goede, lieve
moeder en oma!!!!
Zal nog even duren eer ik weer helemaal in form en
vorm ben.Ik blijf hopen van wel!
Maar als ik bloemen zie en die allerprachtigste natuur ,
dan denk ik aan jou Ria,
zo héél spontaan en
dan wordt m'n hart toch terug wat warm.....
Blijven hopen maar....
dankbare lieve groeten
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Eén zinnetje van Guido Gezelle achtervolgt me deze dagen:
"........
en arm als ik en is er geen,
geen één,
die nood hebben en niet klagen kan,
die honger en niet vragen kan
die pijnen en niet gewagen kan,
hoe zeer het doet............."
GUIDO GEZELLE
Pijn van pijn
waar je nooit van spreekt,
pijn van pijn,
waar je nooit van gewaagt,
pijn van pijn
waarvan je niet zeggen kan
hoe zeer het doet......
.....hoe zeer het doet.....
johana-maria
"........
en arm als ik en is er geen,
geen één,
die nood hebben en niet klagen kan,
die honger en niet vragen kan
die pijnen en niet gewagen kan,
hoe zeer het doet............."
GUIDO GEZELLE
Pijn van pijn
waar je nooit van spreekt,
pijn van pijn,
waar je nooit van gewaagt,
pijn van pijn
waarvan je niet zeggen kan
hoe zeer het doet......
.....hoe zeer het doet.....
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."