tussen HEMEL en AARDE
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Het Kruisken
't Eerste,dat mij moeder vragen
leerde,in lang verleden dagen
als ik hakkelde,ongeriefd
nog van woorden,'t was,te gader
bei mijn handjes doende: "Vader,
geef me een kruisken,als 't u belieft"
'k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer,en wierd geslegen
op mijn kake zacht en zoet...
Ach,ge zijt mij,bei te gader,
afgestorven,moeder,vader,
't geen mij nu nog leedschap doet!
Maar,dat kruisken,'t is geschreven,
diep mij in den kop gebleven,
teeken van mijn erfgebied:
die den schedel mij aan scherven
sloege,en hiete 't kruisken derven,
nog en hadde hij 't kruisken niet!
Guido Gezelle
't Eerste,dat mij moeder vragen
leerde,in lang verleden dagen
als ik hakkelde,ongeriefd
nog van woorden,'t was,te gader
bei mijn handjes doende: "Vader,
geef me een kruisken,als 't u belieft"
'k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer,en wierd geslegen
op mijn kake zacht en zoet...
Ach,ge zijt mij,bei te gader,
afgestorven,moeder,vader,
't geen mij nu nog leedschap doet!
Maar,dat kruisken,'t is geschreven,
diep mij in den kop gebleven,
teeken van mijn erfgebied:
die den schedel mij aan scherven
sloege,en hiete 't kruisken derven,
nog en hadde hij 't kruisken niet!
Guido Gezelle
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Haar stap was langzaam,
geen voetdruk liet ze na, zwaar
ging haar adem in en uit,
als fijne rooksignalen.
Niet meer verpozen,
niet meer dralen;
Trok zij niet voor hem
dit mooie feestkleed aan?
Zou hij haar wel verwachten,
liep hij haar tegemoet?
Hoe dikwijls niet
liet zij hem wachten?
ach, zij wist het weer:
‘ want hij is lief en hij is goed.’
Ijle lucht deed haar longen pijn,
ze wou zo graag heel dicht
bij hem en in zijn armen zijn.
Lang had zij hem geweerd,
gevloekt, bezweerd…
Zijn liefde hield toch stand,
en nu het einde naderde,
schonk zij hem haar gekwetste hart,
oprecht, in volle overgave…
Hij vader van barmhartigheid,
nam haar zachtjes bij de hand.
Dit is pure genade,
dit is het hoogste goed
als vader en kind elkaar ontmoeten,
in liefde omhelzen en begroeten,
dit noemt men PARADIJS.
M.Chr.
geen voetdruk liet ze na, zwaar
ging haar adem in en uit,
als fijne rooksignalen.
Niet meer verpozen,
niet meer dralen;
Trok zij niet voor hem
dit mooie feestkleed aan?
Zou hij haar wel verwachten,
liep hij haar tegemoet?
Hoe dikwijls niet
liet zij hem wachten?
ach, zij wist het weer:
‘ want hij is lief en hij is goed.’
Ijle lucht deed haar longen pijn,
ze wou zo graag heel dicht
bij hem en in zijn armen zijn.
Lang had zij hem geweerd,
gevloekt, bezweerd…
Zijn liefde hield toch stand,
en nu het einde naderde,
schonk zij hem haar gekwetste hart,
oprecht, in volle overgave…
Hij vader van barmhartigheid,
nam haar zachtjes bij de hand.
Dit is pure genade,
dit is het hoogste goed
als vader en kind elkaar ontmoeten,
in liefde omhelzen en begroeten,
dit noemt men PARADIJS.
M.Chr.
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Als een roos die langzaam open komt
opent zich in mij de vaste grond
waarop ik rustig bouwen kan
De schoonheid komt langzaam
aan het Licht,
God van mijn verlangen
die Liefde is,
zichtbaar in elke bloem of mens
voorbij de grens
van niet meer weten,
vergeten
vormt zich een nieuwe horizon
De Bron wordt herkend
komt stralend aan het Licht
mijn zicht wordt ruimer
de weg breder
mijn hart opent zich totaal,
wil alles geven alles delen,
Die Liefde laat mensen ogen stralen
als sterretjes, diamanten
Hij wil ons verwarmen
omarmen,
koesteren keer op keer,
Zo op te bloeien
maakt me stil van vrede en geluk
die God in me zelf overmand!
Tineke Ebing
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Als ik weet dat er een almachtige God is,
die mij liefheeft
en zich over mij ontfermt,
hoe zou ik dan bekommerd kunnen zijn
of ongerust?
Toon Hermans
Je hebt iemand nodig
Stil en oprecht
Die als het erop aankomt
Voor je bidt en voor je vecht
Pas als je iemand hebt
Die met je lacht en met je grient
Dan pas kun je zeggen
Ik heb een vriend
Als je iemand hebt
Die alles met je deelt
Tafel en een bed
Een die nooit verveelt
Als je iemand hebt
Die al je zorgen heelt
Weet je wat dat zeggen wilt?
Weet je wat dat scheelt?
Je hebt iemand nodig
....TOON
LIEFDE,
Het was alsof zij afscheid namen
maar liefde is oneindig groot
ze bleven en ze blijven samen
liefde is sterker dan de dood.
TOON HERMANS
die mij liefheeft
en zich over mij ontfermt,
hoe zou ik dan bekommerd kunnen zijn
of ongerust?
Toon Hermans
Je hebt iemand nodig
Stil en oprecht
Die als het erop aankomt
Voor je bidt en voor je vecht
Pas als je iemand hebt
Die met je lacht en met je grient
Dan pas kun je zeggen
Ik heb een vriend
Als je iemand hebt
Die alles met je deelt
Tafel en een bed
Een die nooit verveelt
Als je iemand hebt
Die al je zorgen heelt
Weet je wat dat zeggen wilt?
Weet je wat dat scheelt?
Je hebt iemand nodig
....TOON
LIEFDE,
Het was alsof zij afscheid namen
maar liefde is oneindig groot
ze bleven en ze blijven samen
liefde is sterker dan de dood.
TOON HERMANS
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
ZOLANG ER......
Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken,
vind ik ook wel de stilte midden op straat,
een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas,
dat ik zelf met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was,
had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet,
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar zwijgen,
hard als graniet
die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en mens elkaar raken.
Guilaume Van der Graft.
Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken,
vind ik ook wel de stilte midden op straat,
een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas,
dat ik zelf met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was,
had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet,
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar zwijgen,
hard als graniet
die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en mens elkaar raken.
Guilaume Van der Graft.
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
HERFSTDAG
De tuinders werkten in de bruine hoven,
De wereld was verlaten van gerucht,
En het oneindig najaar spande erboven
De paarlen sfeer van een gelaten lucht.
Zo was het hier, zo moest het elders wezen:
Herfst, land en mensen in een stil verband,
Waarboven, in berusting uitgerezen,
Een overal gelijke hemel spant.
Wat dan te doen, grijs landschap, grijze luchten,
Uit de oudste dromen van de ziel gemaakt,
Wat met dit hart te doen, welks diepste zuchten
Al haast niet meer naar deze dingen haakt?
J.C. Bloem
ria
De tuinders werkten in de bruine hoven,
De wereld was verlaten van gerucht,
En het oneindig najaar spande erboven
De paarlen sfeer van een gelaten lucht.
Zo was het hier, zo moest het elders wezen:
Herfst, land en mensen in een stil verband,
Waarboven, in berusting uitgerezen,
Een overal gelijke hemel spant.
Wat dan te doen, grijs landschap, grijze luchten,
Uit de oudste dromen van de ziel gemaakt,
Wat met dit hart te doen, welks diepste zuchten
Al haast niet meer naar deze dingen haakt?
J.C. Bloem
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Soms verlang ik hevig naar de hemel.
Niet omdat het leven te veel pijn doet,
niet om zomerzonlicht achter nevel,
maar omdat Gij zijt en mij bemint. Ik moet
al te lang hier lopen en geloven
en mijn hart verheffen naar ginds boven.
En als elke bocht voorbij, een nieuwe horizont
mij wordt geschonken, zonnewei waar ik gewond
genezen kan, en blij verwonderd zingen mag,
van hoop, geloof, en lachen naar een nieuwe dag,
en als vader en moeder mij hebben gebaard,
mij in de wereld voor Jezus hebben bewaard,
de Kerk mij wijdde, de Geest naar mij heeft geoogd,
mijn Christus’hart alle mensen bemint en verhoogt,
dan blijft de bergbron trouw de zoute zee verzoeten.
De dood, het kwaad verknaagt mijn wereldmemel.
Zoveel waar en schoon doet mij verlangen naar de hemel.
Zo kijk ik elke ochtend uit naar God ontmoeten.
Het is allemaal goed. Het smaakt naar morgen.
God is Liefde. Hij blijft eeuwig voor mij zorgen.
Herman Boon pr. 1995
Niet omdat het leven te veel pijn doet,
niet om zomerzonlicht achter nevel,
maar omdat Gij zijt en mij bemint. Ik moet
al te lang hier lopen en geloven
en mijn hart verheffen naar ginds boven.
En als elke bocht voorbij, een nieuwe horizont
mij wordt geschonken, zonnewei waar ik gewond
genezen kan, en blij verwonderd zingen mag,
van hoop, geloof, en lachen naar een nieuwe dag,
en als vader en moeder mij hebben gebaard,
mij in de wereld voor Jezus hebben bewaard,
de Kerk mij wijdde, de Geest naar mij heeft geoogd,
mijn Christus’hart alle mensen bemint en verhoogt,
dan blijft de bergbron trouw de zoute zee verzoeten.
De dood, het kwaad verknaagt mijn wereldmemel.
Zoveel waar en schoon doet mij verlangen naar de hemel.
Zo kijk ik elke ochtend uit naar God ontmoeten.
Het is allemaal goed. Het smaakt naar morgen.
God is Liefde. Hij blijft eeuwig voor mij zorgen.
Herman Boon pr. 1995
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
In memoriam matris
Ik wil zo klein zijn en in u verloren,
als ik het eertijds bij de aanvang was,
toen ik het ruisen van uw bloed mocht horen
en in uw hartslag de geheimen las
van het verborgen leven aller dingen,
en in uw ademen het zoet verbond,
dat liefde tekende in strelingen
om de bescherming van uw smalle mond.
wij hebben saamgezeten, eeuwigheden,
ik gans in u en gij geheel in mij:
een peinzend lied van kleine tederheden,
een strelend wonder, aan uw schoot voorbij,
gij hebt misschien uw laatste uren
dit samenstromen nog herdacht:
een hoge melodie, die ongerept bleef duren
en die u langzaam overbracht
in de valleien van de dood,
die weerklonk, duizendvoudig,
en die u opnam, licht en groot,
tot eindelijk Gods vleugelen samenvouwden
over het zingend wonder van uw schoot.
ik ben zo klein en in dit lied verloren
als ik het eertijds bij de aanvang was.
gij zijt gans om mij in het toebehoren
aan wat ons beiden eens gemeenzaam was:
het stille groeien van wat ongeboren
de liefde dromend van de dood genas.
Gabriël Smit.
Ik wil zo klein zijn en in u verloren,
als ik het eertijds bij de aanvang was,
toen ik het ruisen van uw bloed mocht horen
en in uw hartslag de geheimen las
van het verborgen leven aller dingen,
en in uw ademen het zoet verbond,
dat liefde tekende in strelingen
om de bescherming van uw smalle mond.
wij hebben saamgezeten, eeuwigheden,
ik gans in u en gij geheel in mij:
een peinzend lied van kleine tederheden,
een strelend wonder, aan uw schoot voorbij,
gij hebt misschien uw laatste uren
dit samenstromen nog herdacht:
een hoge melodie, die ongerept bleef duren
en die u langzaam overbracht
in de valleien van de dood,
die weerklonk, duizendvoudig,
en die u opnam, licht en groot,
tot eindelijk Gods vleugelen samenvouwden
over het zingend wonder van uw schoot.
ik ben zo klein en in dit lied verloren
als ik het eertijds bij de aanvang was.
gij zijt gans om mij in het toebehoren
aan wat ons beiden eens gemeenzaam was:
het stille groeien van wat ongeboren
de liefde dromend van de dood genas.
Gabriël Smit.
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
DANK lieve RIA en alle bezoekers hier,
ook van mij een fijn weekend gewenst.
BOSRANKJE, dit gedichtje speciaal ook voor jou
Ik kon niet zeggen wat ik voelde
Ik kon niet zeggen wat ik voelde,
ik heb het ook niet uitgelegd
Maar toch wist jij wat ik bedoelde
De stilte had het al gezegd.
Als ik je kuste of je griefde
in blijheid of in droefenis
De liefde is pas echte liefde
Als stilte taal geworden is...
Toon Hermans
MARIA-Christina
ook van mij een fijn weekend gewenst.
BOSRANKJE, dit gedichtje speciaal ook voor jou
Ik kon niet zeggen wat ik voelde
Ik kon niet zeggen wat ik voelde,
ik heb het ook niet uitgelegd
Maar toch wist jij wat ik bedoelde
De stilte had het al gezegd.
Als ik je kuste of je griefde
in blijheid of in droefenis
De liefde is pas echte liefde
Als stilte taal geworden is...
Toon Hermans
MARIA-Christina
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Maria-Christina,
Bedankt voor het gedichtje van Toon, lang geleden
dat ik het nog gelezen had...
Hier dan voor jou (en iedereen natuurlijk
)eenzin uit een oude T.V.Express,geschreven door Marcel
Vanthilt :
" Je kan de mensen nu eenmaal bezighouden met
absoluut niks. Wat deed Toon Hermans ? Met een hoed
op zijn hoofd eet hij een pitvrucht en de zaal ligt plat.
Als iemand anders dat doet,is hij vulgair of flauw.
Het hangt ervan af hoe je dat doet."
Ik denk juist hetzelfde!
Prettige zondag nog, Maria- Christina en liefs van Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Calvarie
In onbezochten hoek van nauwe,donkre steeg
staat grauw omschaduwd,groot,het zware,plompe kruis,
waarop de arme Christus stierf in stuipend smarten.
Van 't ruw geknakte hoofd dat moe,verwelkend neeg,
druipt traag het dikke bloed bij vochtig traangeruis
van regen,biddend vreemd door somber avondzwarten.
En diepe bukkend in de ruime mantelvouw
staan Moeder en Discipel,door het wee versteend,
nu zij de laatste snik zo snakkend hoorden scheuren.
Het vale lichtje schemert op de lieve vrouw
en op den lieveling,schuw wiggelend,of 't weent
in droeven avond om het ongetrooste treuren.
En 't wemelt tot de borste,waar de brede wond
een diepe,donkre weg naar 't bloedend harte mondt,
en 't duikt dan,bibberend voor wat het klaarde,neere.
Dof suizend soest de wind.De troppelende regen
schreit op vervallen huisjes van verlaten steegen
het laatste snikken na van d'armen lieven Heere.
Constant Eeckels
In onbezochten hoek van nauwe,donkre steeg
staat grauw omschaduwd,groot,het zware,plompe kruis,
waarop de arme Christus stierf in stuipend smarten.
Van 't ruw geknakte hoofd dat moe,verwelkend neeg,
druipt traag het dikke bloed bij vochtig traangeruis
van regen,biddend vreemd door somber avondzwarten.
En diepe bukkend in de ruime mantelvouw
staan Moeder en Discipel,door het wee versteend,
nu zij de laatste snik zo snakkend hoorden scheuren.
Het vale lichtje schemert op de lieve vrouw
en op den lieveling,schuw wiggelend,of 't weent
in droeven avond om het ongetrooste treuren.
En 't wemelt tot de borste,waar de brede wond
een diepe,donkre weg naar 't bloedend harte mondt,
en 't duikt dan,bibberend voor wat het klaarde,neere.
Dof suizend soest de wind.De troppelende regen
schreit op vervallen huisjes van verlaten steegen
het laatste snikken na van d'armen lieven Heere.
Constant Eeckels
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Dank je wel Alterego. Ik ken dit gedicht niet, noch de dichter,
uit welke periode is het? Vriendelijke groeten, M.Ch
**********************************************************
O MARIA DIE DAAR STAAT
o Maria die daar staat,
gij zijt goed en ik ben kwaad:
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, gij die weet
dat mijn herte u is besteed;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, die mij ziet,
gij hebt alles, ik heb niets;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, in uw schoot
ligt mijn hert, van deugden bloot;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, overluid
spreek ik mijn beloften uit;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, in den strijd
toogt dat gij ons moeder zijt;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
GUIDO GEZELLE
(tussen 1865 en 1870)
************************************************************
Vele mensen, zelfs gelovigen denken dat Maria-devotie uit de tijd is,
ouderwets, voorbijgestreefd.
Toch houdt de Kerk er aan om de oktobermaand als rozenkransmaand
te behouden. Het is het gebed van de eenvoudigen van de kleinen. Grote voorbeelden voor ons zijn Moeder Theresa en Johannes Paulus II. Zij baden dagelijks de rozenkrans.
Ik heb hier het oude maar mooie gedicht van Gezelle geplaatst:
'O Maria die daar staat' Er werd muziek op gezet. Soms wordt het nog gezongen. Gezelle wist waar het om ging en nog om gaat
Ik wens ieder een blije week
MARIA-Christina
uit welke periode is het? Vriendelijke groeten, M.Ch
**********************************************************
O MARIA DIE DAAR STAAT
o Maria die daar staat,
gij zijt goed en ik ben kwaad:
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, gij die weet
dat mijn herte u is besteed;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, die mij ziet,
gij hebt alles, ik heb niets;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, in uw schoot
ligt mijn hert, van deugden bloot;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, overluid
spreek ik mijn beloften uit;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
o Maria, in den strijd
toogt dat gij ons moeder zijt;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
GUIDO GEZELLE
(tussen 1865 en 1870)
************************************************************
Vele mensen, zelfs gelovigen denken dat Maria-devotie uit de tijd is,
ouderwets, voorbijgestreefd.
Toch houdt de Kerk er aan om de oktobermaand als rozenkransmaand
te behouden. Het is het gebed van de eenvoudigen van de kleinen. Grote voorbeelden voor ons zijn Moeder Theresa en Johannes Paulus II. Zij baden dagelijks de rozenkrans.
Ik heb hier het oude maar mooie gedicht van Gezelle geplaatst:
'O Maria die daar staat' Er werd muziek op gezet. Soms wordt het nog gezongen. Gezelle wist waar het om ging en nog om gaat
Ik wens ieder een blije week
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Constant Eeckels werd geboren te Antwerpen op 5 september 1879.
Na de lagere school werd hij leerjongen in een drukkerij en daarna fabrieksklerk.
Gedreven door een nooit aflatende wilskracht werkte deze selfmade man zich op
en werd hij uiteindelijk directeur bij het Ministerie van Landbouw.
De poëzie van Constant Eeckels is melancholisch en zachtmoedig,
zonder diepe of heftige emoties.
Zijn novellen daarentegen getuigen van een scherpe opmerkingsgeest.
Hij schreef ook talrijke toneelwerken, waarvan er verscheidene werden bekroond.
Constant Eeckels was van 1905 tot 1930 redacteur bij "Vlaamsche Arbeid"
en schreef ook onder het pseudoniem "Koelie".
Hij overleed te Elsene op 19 september 1955.
Door en door katholiek dichter,schreef ondermeer ook:
Kruisbloemen en Een ruikertje voor de Lieve Vrouw
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Een kind van God
Een ongelovig echtpaar hadden een dochter van 5 jaar.
Ze hadden haar nooit iets verteld over God.
Op een nacht werd het meisje wakker omdat haar ouders ruzie maakten.
Ze was er getuige van dat haar vader haar moeder neerschoot en
daarna zichzelf.
Ze werd overgeplaatst naar een pleeggezin waar de ouders wel geloofden.
Ze namen het meisje mee naar de kerk en op de eerste dag op de zondagsschool zei de pleegmoeder tegen de lerares dat ze geduld
moest hebben met het meisje, omdat ze nog nooit van God had
gehoord.
De lerares hield een plaatje omhoog van Jezus en vroeg of iemand wist wie die Man was. Het meisje antwoordde:"Ik weet het, dat was de Man die mij vasthield in de nacht toen mijn ouders stierven."
Dit verhaal las ik op het web.
Of het nu echt gebeurd is of niet, doet niets ter zake.
Maar dat God zijn kinderen nabij is, in hun diepste lijden,
dat is de kern van dit verhaal.
MARIA-Christina
Een ongelovig echtpaar hadden een dochter van 5 jaar.
Ze hadden haar nooit iets verteld over God.
Op een nacht werd het meisje wakker omdat haar ouders ruzie maakten.
Ze was er getuige van dat haar vader haar moeder neerschoot en
daarna zichzelf.
Ze werd overgeplaatst naar een pleeggezin waar de ouders wel geloofden.
Ze namen het meisje mee naar de kerk en op de eerste dag op de zondagsschool zei de pleegmoeder tegen de lerares dat ze geduld
moest hebben met het meisje, omdat ze nog nooit van God had
gehoord.
De lerares hield een plaatje omhoog van Jezus en vroeg of iemand wist wie die Man was. Het meisje antwoordde:"Ik weet het, dat was de Man die mij vasthield in de nacht toen mijn ouders stierven."
Dit verhaal las ik op het web.
Of het nu echt gebeurd is of niet, doet niets ter zake.
Maar dat God zijn kinderen nabij is, in hun diepste lijden,
dat is de kern van dit verhaal.
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Romaans kerkje van Oene
Dit is, zegt God, mijn woonplaats onder u.
De stenen roepen het uit alle muren
de klinkers op het voorplein en de rijen
figuursgewijs gelegd van gladde keien.
Die mij dit huis gebouwd heeft, zegt de Heer,
met vaardigheid en kennis velerhande
beleed mij met de arbeid van zijn handen.
Ik zal hem zegenen zowaar ik leef.
ANTON VAN WILDERODE
(Habakuk 2:11 - Deut. 32:40)
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!