Poëzie en gedichten - Ria

[Robol]

Zen-Boedisten kunnen wijze woorden spreken...

Aan wijze mensen om er naar te leven.
Het doet er niet toe, welk pad je bewandelt, maar hoe je het bewandeld...

lieve groeten

Robbe

[ria]

foto: ergens gevonden, weet helaas niet meer waar, op het web.
Fotograaf ik dank je hartelijk, ria

Fiets~wandelend
door de nog groene dreven
van mijn gastvrij dorp,
kom ik vele kleine mensjes tegen...

Talrijk zijn ze onderweg,
aan pa of mama’s hand;
rapen beukennootjes
en kastanjes en zijn
op zoek naar elfen- en kabouterland

September loopt ten einde
een nieuw jaargetij breekt aan,
de HERFST heeft pas
zijn kleurrijke entree gedaan.

Knisperend knarsen beukennootjes
en eikels groen of bruin,
…fietswielen zingen een eender lied,
en beuken - groen nog - wuiven
met hun majestatische kruin.

Langs dreven, paden, weggetjes
natuur in vol ornaat,
zelfs cupido, gans verscholen
schiet met beukennootjes,
vastbesloten en kordaat.

Hij treft mij op mijn rechterborst
een schot recht in de roos,
hé makker laat dat,
of ik maak me boos.

Stilaan, nog verscholen in het bos,
peperkoekenhuisjes,
omringd door zacht-groen mos.

Er komt meer leven in de buurt,
auto’s toeteren maar…
de wind zoemt om mijn oren,
speelt gretig in mijn haar.

Wat een heerlijke
en prachtige herfstdag vandaag,
mijn hart vol dankbaarheid
roert een tevreden snaar.

ria 30.09.06

[Bosrankje]

Liefste Ria,

Eerst wil ik even terugkomen op je tekstje van HAN SAN
dat al lang in mijn "schatkaft" ligt (het tekstje he,
niet Han San , lachen is gezond,mag wel niet waar ? )
ALS(met de nadruk op als) wij het toepassen in ons leven,
kunnen wij de anderen waarderen,maar ook begrijpen,en
het is nog eens het bewijs dat wij een spiegel zijn voor elkaar !
De opmerking van Robol vind ik heel juist en het is ook
één van miin lievelingszinnen !

Lieve Ria, ik zei juist tegen Alter wat ik het liefst heb
en waardeer in jou : je bent een gevoelig en intelligent
persoon,met een open geest en een open hart ! Daarom ben je
ook zo dicht bij de natuur,die ons zoveel wijze levenslessen
geeft,als men er stil bij staat en kijkt, luistert en voelt !
Dat doe je allemaal,Ria,en daardoor schrijf je ook zo'n mooie echt
hechte gedichten,zoals je laatste,waarvan je mij vertelde
in mijn "Laar". Nogmaals bedankt ook voor
je medevoelen en medeleven, jij hebt altijd voor iedereen een
goed woord op het juiste moment !
Jouw herfstgedicht heeft mij meegenomen op je fietswandeling in
onze mooie groengemeente,je ontmoeting met Cupido
vond ik bijzonder leuk, en de peperkoekenhuisjes ook enz,enz.....


Veel liefs en een warme omhelzing van Bosrankje

[Alterego1]

Calvarie

In onbezochten hoek van nauwe,donkre steeg
staat grauw omschaduwd,groot,het zware,plompe kruis,
waarop de arme Christus stierf in stuipend smarten.

Van 't ruw geknakte hoofd dat moe,verwelkend neeg,
druipt traag het dikke bloed bij vochtig traangeruis
van regen,biddend vreemd door somber avondzwarten.

En diepe bukkend in de ruime mantelvouw
staan Moeder en Discipel,door het wee versteend,
nu zij de laatste snik zo snakkend hoorden scheuren.

Het vale lichtje schemert op de lieve vrouw
en op den lieveling,schuw wiggelend,of 't weent
in droeven avond om het ongetrooste treuren.

En 't wemelt tot de borste,waar de brede wond
een diepe,donkre weg naar 't bloedend harte mondt,
en 't duikt dan,bibberend voor wat het klaarde,neere.

Dof suizend soest de wind.De troppelende regen
schreit op vervallen huisjes van verlaten steegen
het laatste snikken na van d'armen lieven Heere.

Constant Eeckels

[Alterego1]

Lieve Ria,

De Vlaamsche taal is wonderzoet,
voor wie haar geen geweld aandoet

Guido Gezelle

[ria]

Alterego, lieve bezoeker. Dank voor je bezoeken en je bijdrage.
Mooi! Ik wens je (jullie) een fijne dag)
ria

Bosrankje, lieve vriendin - wat ben jij optimist,
het werkt echt aanstekelijk.
Altijd welkom hier. Hoe gaat het op het nieuwe plekje?
Ik wens je veel vreugde toe, ria

[ria]

DE ROOS

Je mag,
als een kind,
dromen van een woning in
een witte roos.

Je mag er alle woorden
spreken en
stil en kwetsbaar zijn.
je mag er al je angst
vergeten.

In haar fluwelen kelk
kan je tasten naar
momenten van heling.

Laat haar de stille getuige
zijn van je zoeken
naar een nieuwe toekomst.



kent iemand de naam van de dichter aub.

ria

[visje70]

lieve ria,
wat mooi ,je gedicht van "de roos!"
ik heb al gezocht en gezocht ,maar spijtig de schrijver nog niet gevonden !
mag ik als dank hier een gedicht neerzetten?

De dag van Eden 2
In memoriam matris

Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.

Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.

De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.

Uit: "Onverwachts onderweg "
anton van wilderode

[ria]

VISJE, dank je wel. Je weet echt hoe je me blij kunt maken. Prachtig gedicht.
Weet je wat ik de laatste tijd heb vastgesteld dat zonen zo'n mooie gedichten kunnen schrijven over hun moeder. Die sterke band, nietwaar!


Ik wil jou en de andere bezoekers hier ook even verwennen, met enkele mooie foto's uit die schitterende maand september

Toen we arriveerden...



enige tijd later...



...en later...



....nog later...



...om uiteindelijk zacht te rusten te gaan

tijdens een prachtig weekendje in de polders aan zee
ria

[visje70]

bedankt lieve ria, voor die prachtfoto's !
wat hou ik héél véél van die mooie zonsondergangen...
nogmaals bedankt !

lieve groetjes van visje

[GIVE]

Dag Ria en al je trouwe fans hier..

De werkbroek en 't alaam
voor buiten en voor zomer,
maar weggeborgen nu
voor later nieuwe lente,
wordt ik nu weer de dromer.

Ik droeg met zorg
de huiverende plantjes
in veiligheid naar binnen,
knipte de laatste rozen
die zo uitbundig heel het jaar
te lachen stonden en te blozen.

De bomen slaan in vlam
zomaar in enkele dagen,
wat moe van groeien
en van overvloedig vruchten dragen
weten zij beter dan de mensen
voor alles is een tijd.

Een tijd om te ontluiken,
een tijd van lichtend bloeien,
een tijd om in de zomerzon
de vrucht te laten groeien
met veel geduld.. Nu staan ze
als een late ode
aan Schepper en aan leven
in volle pracht te gloeien
in d'avondzon,nog even..

Tijd nu voor warmte
en voor naar binnen keren
nu vroeg de avond komt.
Tijd dus om vrienden
die je zolang niet hoorde
te noden aan je tafel.
-De mand gevuld met geurig fruit-
te luisteren naar zachte woorden
en zomerse verhalen.

Aan 't ochtendraam
wuif ik de vogels uit
die voor de gure wind
en voor de koude vluchten
misschien als 't lot,
of is het God, het wil
zien wij hen wel terug
in blije lenteluchten.

Give 5okt. 2006

[ria]

GIVE, ik heb er geen woorden voor.

Ik ben je zo dankbaar!
Weerom een parel
aan jouw kroon,
en veilig weggeborgen
in de herinneringen
van mijn hart.

Heel veel liefs en een
hartelijke omhelzing
ria

[ria]

Naar Siëna

Houden, als kind, van zachte lijnen,
van felle kleur: ultramarijnen,
oranje en rood, gelijk een zon;
van warme gelen, rijp als koren
van sluiers blauw, wolkenverloren
van helder wit; sneeuwwater; bron.

Twee eeuwen later, dieper houden
van warme tinten, donker gouden
gebarsten oker, schroeibruin brood.

En met de ogen willen meten,
en met de handen willen weten
de rijkdom van het Siënarood.

Frieda Verheeke


foto: Sandrio Santali

[ria]

GESNEUVELD OP HET VELD VAN EER

Kaarsrecht, de enige boom
een slanke zilverberk
in vol ornaat in buurman's tuin;
tijdens de lente frisgroen
en in de herfst gelig - bruin.

Ik hield ervan,
....in elk seizoen
hield hij zich recht
en groeide, groeide, er was
geen mens die
er zich mee bemoeide.

Jaar in, jaar uit,
was hij de toeverlaat
van vogels groot en klein,
concerten op hoog niveau,
wat klonken die prachtig
wat was dat "beau".

Hij trok zijn plan, reeds
vele jaren lang, tot
buurman plots is heengegaan;
toen werd de berk
toch wel wat bang.

Een jong gezin
maakte er een nieuwe thuis:
'hartelijke mensen' dat wel
maar weinig tijd
voor groen en tuin.

Eerst verdwenen struiken
en klimop, de berk
hij zag het allemaal,
hij keek er tegenop.

Zijn groene vrienden
verdwenen één na één,
hoe hij ook zocht
hij kon ze niet meer vinden.

Zijn armen reikten wijd
zeker wel over 't keukendak,
...en op een dag, gans onverwacht,
was hij er een paar kwijt.

Zilveren tranen
heeft hij toen geweend;
alleen een hemel van azuur
kon hem troosten
in dit moeilijk en onbegrepen uur.

Maar zoals het een gezonde berk betaamt
hij deed zijn uiterste best,
hoopte zo weer in de gunst te komen.
daarom had hij een plan beraamd:
'hij zou groeien, groeien'
ten slotte stond hij daar
ver weg van andere bomen.

maar...

Teveel katjes, teveel stuifmeel,
teveel zaden, teveel blad,
van alles teveel...
voor mensen met te weinig tijd.
Zijn lot was bezegeld:
'gezond, kaarsrecht, nog in de fleur'
maar toch had hij zijn tijd gehad...

want...

Op een mooie herfstdag, manlief en ik
te samen in onze herfstuin
snoeien, opruimen
van bladeren geel en bruin.

Rijst daar niet hoog een zilveren
ladder in een zilveren boom,
een man, een touw, een zaag...
verdorie, en ik vraag
'wat staat er te gebeuren?'

'Lieve mevrouw,
hier komt een mooi terras'
Ik slik...en denk aan
hoe het vroeger was.

'Buurman's zilverberk
ik zal nog lange tijd over U treuren.'
ria


08.10.06
Die dag niet alleen mijn stem uitgebracht
maar ook een gedichtje geschreven,
op een zonnig herfstterras bij een kofje koffie,
in een mooie hoekje van onze groene gemeente

[ria]

Ik kom nog even binnengewandeld
het is al een paar dagen geleden,
ik kon het toch niet laten
mijn deur dus even op een kier,
al is mijn liefste reeds gaan slapen.

Dag vrienden van de nacht,
die weer niet rusten kunnen,
ik wil jullie graag heel zacht,
een nachtzoen geven
en ook de nodige slaap nu gunnen.

Weet dat er iemand aan je denkt,
al ben je misschien verre,
kijken wij samen naar de maan
en naar al die lichtjes,
die miljoenen glanzende sterren.

Een stukje van ons gezin,
een dagreis ver van hier,
ooit maakten wij een afspraak
bij volle maan,
zouden wij wuiven wij naar elkaar.

Lieve vriend(in) voortaan
wuif ik ook naar jou
als ik naar de sterren kijk,
een beetje minder eenzaamheid,
misschien groet jij mij weer?...
zo schenken we elkaar vreugde,
vreugde die echt verblijdt...

ria



poolster in het midden