de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN
-
ch - Lid geworden op: 30 jul 2006, 15:15
- Locatie: ermelo
Maltezer,
wij kennen elkaar dus ik kan ineens antwoord geven op de vraag of de foto's gelukt zijn. Ja, ze zijn goed door gekomen. Zo te zien was er nog niet gestoft !
Wat maakten die V 1's een herrie he? Bij ons thuis trilden de ruiten wanneer ze overvlogen. Het geleek op de motor van een zware vrachtauto. Wanneer deze vliegende bom neer kwam dan gaf dit een enorme ravage. Dit was goed te zien op de foto's. Gelukkig dat jullie niet thuis waren he? Londen kreeg ook heel wat te verduren. Ik heb op deze site mijn belevenissen beschreven uit de tweede wereld oorlog. Uiteraard heb ik dit gedaan zo kort mogelijk. Nu jij de foto's liet zien denk ik weer aan de V1 die bij ons in de buurt neerkwam (Hooidrift) zoals ik dit in mijn verhaal noemde. Daar zou ik nog een verhaaltje bij kunnen maken. Maar ja.! Zo weten we op dit site weer het een en ander en ga ik terug naar onze site. gr.ch
wij kennen elkaar dus ik kan ineens antwoord geven op de vraag of de foto's gelukt zijn. Ja, ze zijn goed door gekomen. Zo te zien was er nog niet gestoft !
Wat maakten die V 1's een herrie he? Bij ons thuis trilden de ruiten wanneer ze overvlogen. Het geleek op de motor van een zware vrachtauto. Wanneer deze vliegende bom neer kwam dan gaf dit een enorme ravage. Dit was goed te zien op de foto's. Gelukkig dat jullie niet thuis waren he? Londen kreeg ook heel wat te verduren. Ik heb op deze site mijn belevenissen beschreven uit de tweede wereld oorlog. Uiteraard heb ik dit gedaan zo kort mogelijk. Nu jij de foto's liet zien denk ik weer aan de V1 die bij ons in de buurt neerkwam (Hooidrift) zoals ik dit in mijn verhaal noemde. Daar zou ik nog een verhaaltje bij kunnen maken. Maar ja.! Zo weten we op dit site weer het een en ander en ga ik terug naar onze site. gr.ch
-
bertje - Lid geworden op: 05 sep 2003, 08:06
- Locatie: wevelgem
bertje
Geregistreerd op: 5-9-2003
Woonplaats: wevelgem
Geplaatst: Di 19 Sep 2006, 17:52 Onderwerp: de tijd van toen70plussers
--------------------------------------------------------------------------------
Hallo,
Ik ben geboren in 1929 dus voor den oorlog.
Op 10 mei 1940 zaten we in de klas ik weet nog goed het was dan 9,15uur en de juf kwam zeggen dat we naar huis mochten ; het was oorlog (en blij dat we waren we kenden dat niet)
Dezelfde dag om 16,10uur stonden we buiten met de buren en kwamen er duitse vliegers boven onze hoofden, we wisten gauw wat oorlog was want ze kwamen het vliegveld van wevelgem bombarderen (ik woonde daar 3 km vanaf) ik moet niet zeggen ik weende als een kind ,ik was nog een kind en mijn buur zegde ; je moet niet wenen, is maar in wevelgem.
wordt vervolgd; groetjes van bertje
Geregistreerd op: 5-9-2003
Woonplaats: wevelgem
Geplaatst: Di 19 Sep 2006, 17:52 Onderwerp: de tijd van toen70plussers
--------------------------------------------------------------------------------
Hallo,
Ik ben geboren in 1929 dus voor den oorlog.
Op 10 mei 1940 zaten we in de klas ik weet nog goed het was dan 9,15uur en de juf kwam zeggen dat we naar huis mochten ; het was oorlog (en blij dat we waren we kenden dat niet)
Dezelfde dag om 16,10uur stonden we buiten met de buren en kwamen er duitse vliegers boven onze hoofden, we wisten gauw wat oorlog was want ze kwamen het vliegveld van wevelgem bombarderen (ik woonde daar 3 km vanaf) ik moet niet zeggen ik weende als een kind ,ik was nog een kind en mijn buur zegde ; je moet niet wenen, is maar in wevelgem.
wordt vervolgd; groetjes van bertje
-
ch - Lid geworden op: 30 jul 2006, 15:15
- Locatie: ermelo
Bertje,
Je bent hier al bezig zie ik, prachtig. Ik had inmiddels twee berichtjes voor je ingetypt wanneer je tijd hebt lees die dan even dan zijn we weer op elkaar ingefloten.
Jeronimo heeft zich ook weer ingemeld dus allen even recht gaan zitten dan kunnen we er tegen aan gaan.
tot de volgende keer. gr.ch
Je bent hier al bezig zie ik, prachtig. Ik had inmiddels twee berichtjes voor je ingetypt wanneer je tijd hebt lees die dan even dan zijn we weer op elkaar ingefloten.
Jeronimo heeft zich ook weer ingemeld dus allen even recht gaan zitten dan kunnen we er tegen aan gaan.
tot de volgende keer. gr.ch
-
bertje - Lid geworden op: 05 sep 2003, 08:06
- Locatie: wevelgem
Geregistreerd op: 5-9-2003
Woonplaats: wevelgem
Geplaatst: Di 19 Sep 2006, 19:08 Onderwerp: echt iets voor 70plussers
--------------------------------------------------------------------------------
De eerste duitse soldaten die ik zag waren te paard,ze kwamen van over het land naar ons huis en zegden dat we geschoten hadden en duwden een revolver op de borst van mijn oudere broer,op dat moment kwam mijn vader langs achter binnen mijn broer kreeg een duw dat hij tegen de muur vloog en ze plaatsten de revolver op de borst van mijn vader.
Mijn vader kon een beetje duits en legde hen uit dat hij schoten gehoord had verderop en gelukkig geloofden ze dat en vertrokken met het schuim op de lippen, verder.
Tot volgende keer groeten van bertje
Woonplaats: wevelgem
Geplaatst: Di 19 Sep 2006, 19:08 Onderwerp: echt iets voor 70plussers
--------------------------------------------------------------------------------
De eerste duitse soldaten die ik zag waren te paard,ze kwamen van over het land naar ons huis en zegden dat we geschoten hadden en duwden een revolver op de borst van mijn oudere broer,op dat moment kwam mijn vader langs achter binnen mijn broer kreeg een duw dat hij tegen de muur vloog en ze plaatsten de revolver op de borst van mijn vader.
Mijn vader kon een beetje duits en legde hen uit dat hij schoten gehoord had verderop en gelukkig geloofden ze dat en vertrokken met het schuim op de lippen, verder.
Tot volgende keer groeten van bertje
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Wel Bertje, de eerste duitsers die wij zagen waren ook geen vriendelijke klanten hoor,We woonden aan een steenweg die volledig bezet was met vluchtelingen die terug keerden, daartussen de eerste duitsers met moto en zijspan waarop een mitralleur gemonteerd was, toen een paar dagen later de duitsers richting de vlaanders trokken was het een echte "chaos"
Voor de vluchtelingen was er geen plaats meer en werden in de kant geduwd, toen was het leger nog uitgerust met kar en paard en de soldaten gingen te voet ofwel gingen ze ergens een fiets opeisen, zo zie ik er nog een paar het erf opkomen en eisten een "raait" ze deden teken met handen en voeten waarmee we konden verstaan dat ze een fiets wilden, vader was, lijk iedereen, op de vlucht met zijn fiets.
we hadden ook een damesfiets maar daar had vader vóór zijn vertrek nog een wiel uitgenomen, nadat ze alle gebouwen doorzocht hadden trokken ze kwaad verder.
Enkele dagen later kregen we een heel leger binnen, ze hadden ons erf, dat op de steenweg uitgaf, uitgekozen als basis. in stallen en schuur sliepen soldaten, de paarden stonden in het "karrekot" . In ons huis mocht er niemand binnenkomen; alle kamers waren bezet door ons gezin met zeven kinderen en een grootmoeder. Ja, we waren dat toch al gewoon, de belgen hadden ook bij ons "gelogeerd".
Zo vlug ze alles ingepalmd hadden, zo vlug waren ze weer verdwenen
en lieten van alles achter, zo herinner ik mij nog een kist met boeken waaronder het boek "die vögel des deutsches waldes", toen vader later thuiskwam heeft hij de inhoud van de kist verbrand maar ik had er toch mijn volgeltjesboek uitgehouden.
Ook was er een kist met iets dat zuur rook, en de varkens waren er verzot op, later toen er iemand kwam die duits kon lezen wisten we dat het eigelijk de voorloper was van ons "pakjessoep" en ja dat gaf een zeer goede smaak aan moeders soep.
Enkele dagen later kwam vader thuis, enkele kilos vermagerd maar gezond en wel, ze waren niet verder dan Menen geraakt maar hadden wel in de bombardementen gezeten.
Volgende keer weer iets anders als er anderen zijn die mij op het goede spoor brengen.
jeronimo
Voor de vluchtelingen was er geen plaats meer en werden in de kant geduwd, toen was het leger nog uitgerust met kar en paard en de soldaten gingen te voet ofwel gingen ze ergens een fiets opeisen, zo zie ik er nog een paar het erf opkomen en eisten een "raait" ze deden teken met handen en voeten waarmee we konden verstaan dat ze een fiets wilden, vader was, lijk iedereen, op de vlucht met zijn fiets.
we hadden ook een damesfiets maar daar had vader vóór zijn vertrek nog een wiel uitgenomen, nadat ze alle gebouwen doorzocht hadden trokken ze kwaad verder.
Enkele dagen later kregen we een heel leger binnen, ze hadden ons erf, dat op de steenweg uitgaf, uitgekozen als basis. in stallen en schuur sliepen soldaten, de paarden stonden in het "karrekot" . In ons huis mocht er niemand binnenkomen; alle kamers waren bezet door ons gezin met zeven kinderen en een grootmoeder. Ja, we waren dat toch al gewoon, de belgen hadden ook bij ons "gelogeerd".
Zo vlug ze alles ingepalmd hadden, zo vlug waren ze weer verdwenen
en lieten van alles achter, zo herinner ik mij nog een kist met boeken waaronder het boek "die vögel des deutsches waldes", toen vader later thuiskwam heeft hij de inhoud van de kist verbrand maar ik had er toch mijn volgeltjesboek uitgehouden.
Ook was er een kist met iets dat zuur rook, en de varkens waren er verzot op, later toen er iemand kwam die duits kon lezen wisten we dat het eigelijk de voorloper was van ons "pakjessoep" en ja dat gaf een zeer goede smaak aan moeders soep.
Enkele dagen later kwam vader thuis, enkele kilos vermagerd maar gezond en wel, ze waren niet verder dan Menen geraakt maar hadden wel in de bombardementen gezeten.
Volgende keer weer iets anders als er anderen zijn die mij op het goede spoor brengen.
jeronimo
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
bertje - Lid geworden op: 05 sep 2003, 08:06
- Locatie: wevelgem
en zo wisten we al rap wat oorlog betekende en moesten we elders naar school ook want de duitsers namen alle gebouwen in beslag zoals ook onze school,wij moesten dan naar scool in een soort zaaltje boven een huis, dat vonden we dan weer plezant.
als ik 14 jaar was wilde ik naar de vakschool maar ik mocht niet van mijn moeder uit schrik voor de bombardementen op kortrijk, hier was dan de vlasstreek en ben ik maar aan het vlas gaan werken
ik stond aan de turbine om op te leggen bij 2 jonge gasten die voortvluchtig waren en op zekere dag kwam de bazin van de cafè daar vlakbij zeggen; dat de veldgendarmen zouden komen kijken naar ons die 2 jonge mannen de val open en in het stofkot gesprongen en rap de val er weer op en van plaats verwisseld met de uitpakkers om niet op te vallen dat er volk te kort was
en idd ze kwamen en bekeken alles, ik was nogal groot voor mijn ouderdom en je mag geloven , ik deed bijna in mijn broek van schrik maar ze zegden niets en vertrokken
zo ; dat was er weer eentje, ik wens nog een goei dag en tot volgende groeten van bertje
als ik 14 jaar was wilde ik naar de vakschool maar ik mocht niet van mijn moeder uit schrik voor de bombardementen op kortrijk, hier was dan de vlasstreek en ben ik maar aan het vlas gaan werken
ik stond aan de turbine om op te leggen bij 2 jonge gasten die voortvluchtig waren en op zekere dag kwam de bazin van de cafè daar vlakbij zeggen; dat de veldgendarmen zouden komen kijken naar ons die 2 jonge mannen de val open en in het stofkot gesprongen en rap de val er weer op en van plaats verwisseld met de uitpakkers om niet op te vallen dat er volk te kort was
en idd ze kwamen en bekeken alles, ik was nogal groot voor mijn ouderdom en je mag geloven , ik deed bijna in mijn broek van schrik maar ze zegden niets en vertrokken
zo ; dat was er weer eentje, ik wens nog een goei dag en tot volgende groeten van bertje
-
ch - Lid geworden op: 30 jul 2006, 15:15
- Locatie: ermelo
Bertje en Jeronimo,
ik zit mee te lezen op de achtergrond. Toch wil ik dit even bekend maken. Ik leef met jullie verhalen mee. Wanneer ik eventueel iets wil vragen dan horen jullie dat wel. In iedergeval loopt het lekker zou ik zo zeggen. Ik eindig dan kunnen jullie weer door gaan. De groetjes en tot horen, ch.
ik zit mee te lezen op de achtergrond. Toch wil ik dit even bekend maken. Ik leef met jullie verhalen mee. Wanneer ik eventueel iets wil vragen dan horen jullie dat wel. In iedergeval loopt het lekker zou ik zo zeggen. Ik eindig dan kunnen jullie weer door gaan. De groetjes en tot horen, ch.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Hallo 70+ers,
Toen op het einde van de oorlog de gealieerden de overmacht hadden in de lucht, werd er een oorlog van ontmoediging gespeeld en werden de grote duitse steden gebombardeerd waarbij er vooral burgerslachtoffers vielen. Toen ik mijn legerdienst in duitsland deed reden we door Keulen,
Wat ik toen gezien heb, met ganse straten stond er geen huis meer recht en er was met buldozers een weg vrijgemaakt .
Ik wil het eigenlijk hebben over de vliegers die richting duitsland vlogen,
We kenden de spitfires, de eenmotorige jachtvliegtuigen, dan waren er
de jachtbommenwerpers, ze hadden twee motoren en een dubbel lijf,
zij dienden om de bommenwerpers te beschermen. Deze vliegende forten( zo werden ze genoemd) waren zo talrijk dat het donker werd.
In het dorp naast ons was er een radarpost en afweergeschut, de radar werd gestoord door de bandjes zilverpapier, dat er niet meer vliegers beneden gehaald werden weet ik ook niet, van op de grond leek het of men kon er niet naast schieten. Af en toe werd er toch ene geraakt en kwam met brandende en huilende motoren naar beneden.
Diezelfde vliegers kwamen dan in de namiddag terug en weer dat lawaai
van huilende motoren en de ontploffingen van het afweergeschut.
Op een 1 km afstand van ons huis is er zo'n viermotorige bommenwerper gevallen, eenttje van de bemanning was er niet op tijd uitgraakt en was levend verbrand, ik ben gaan kijken maar mochten er niet dicht bijkomen, wel had ik een stuk van de vlieger gevonden,
het was een alluminium onderdeel hegeen ik lang als souvenir bewaard heb. We waren aan die toestand zo gewend geraakt dat we in de klas
zelfs niet meer onder de banken kropen.
tot hier een bijdrage over de vliegers.
Groetjes
Toen op het einde van de oorlog de gealieerden de overmacht hadden in de lucht, werd er een oorlog van ontmoediging gespeeld en werden de grote duitse steden gebombardeerd waarbij er vooral burgerslachtoffers vielen. Toen ik mijn legerdienst in duitsland deed reden we door Keulen,
Wat ik toen gezien heb, met ganse straten stond er geen huis meer recht en er was met buldozers een weg vrijgemaakt .
Ik wil het eigenlijk hebben over de vliegers die richting duitsland vlogen,
We kenden de spitfires, de eenmotorige jachtvliegtuigen, dan waren er
de jachtbommenwerpers, ze hadden twee motoren en een dubbel lijf,
zij dienden om de bommenwerpers te beschermen. Deze vliegende forten( zo werden ze genoemd) waren zo talrijk dat het donker werd.
In het dorp naast ons was er een radarpost en afweergeschut, de radar werd gestoord door de bandjes zilverpapier, dat er niet meer vliegers beneden gehaald werden weet ik ook niet, van op de grond leek het of men kon er niet naast schieten. Af en toe werd er toch ene geraakt en kwam met brandende en huilende motoren naar beneden.
Diezelfde vliegers kwamen dan in de namiddag terug en weer dat lawaai
van huilende motoren en de ontploffingen van het afweergeschut.
Op een 1 km afstand van ons huis is er zo'n viermotorige bommenwerper gevallen, eenttje van de bemanning was er niet op tijd uitgraakt en was levend verbrand, ik ben gaan kijken maar mochten er niet dicht bijkomen, wel had ik een stuk van de vlieger gevonden,
het was een alluminium onderdeel hegeen ik lang als souvenir bewaard heb. We waren aan die toestand zo gewend geraakt dat we in de klas
zelfs niet meer onder de banken kropen.
tot hier een bijdrage over de vliegers.
Groetjes
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
gegroet 70+ers,
Mischien zijn er mensen die geen herinneringen willen bovenhalen
van de triestigste tijd uit hun leven.
Naar school is toch iedereen geweest en het was in die tijd toch gans anders dan een tiental jaren later
Als vijfjarige gingen we naar de kleuterschool bij de nonnekens, onze kledij bestond uit een broekje, hemd ,gebreide pull en een zwarte voorschoot. We hadden een half uur te stappen, in de zomer ging het langs veldwegjes eens het dorp uit deden we onze kousen en klompen uit en barvoets trokken we een spoor van stof tot boven onze kop.
Bij regenweer en in de winter volgden we de steenweg,
maar dan moesten we een "groot" meisje een handje geven, ge kon nooit weten of er een auto passeerde. tegen de regen droegen we een "capuchong" zoiets dat moeder zelf genaaid had van een water afstotende stof. De helft van de voormiddag ging voorbij met " bidden", onze bezigheidsterapie bestond er in lappekes plukken en papiertjes knippen voor de procesie, soms mochten we zelfs matjes weven.
In de tweede kleuterklas stond er een zandbak met kabouters, huisjes en bomen,(om naar te kijken) natuurlijk mocht het telraam ook niet mankeren.
Op de speelplaats deden we spelletjes waaronder zakdoek leggen
(neusdoeksken achter 't gat) en kreupt deu, kreupt deu ,da voske go veu. Dat we tegen Brussel woonden kon ge op de speelplaats
horen aan onze liedjes in het "frans". Het ging van ; ron, ron makaron mé sesi a la mezon, mé sesi, mé sesa, achie!
Ook; kaa jaté daa ma chambrette, ma chambrette doe lahoe.
jé fumé an sigarette aa joua le piano, do, re, mi, fa, sol, enz
Achteraan in de klas stond er een pispotje en ,een kom water,wanneer er soms een "malleur" was voorgevallen kregen we een gebreide broek
aan getrokken van zuster Alfonsa.
Volgende keer gaat het over de jongensschool.
Cha, mischien zijn de " echte 70+ers "op hunne teen getrapt omdat we
in een andere topic werken, maar dat was echt niet mijne bedoeling.
Sorry.
Mischien zijn er mensen die geen herinneringen willen bovenhalen
van de triestigste tijd uit hun leven.
Naar school is toch iedereen geweest en het was in die tijd toch gans anders dan een tiental jaren later
Als vijfjarige gingen we naar de kleuterschool bij de nonnekens, onze kledij bestond uit een broekje, hemd ,gebreide pull en een zwarte voorschoot. We hadden een half uur te stappen, in de zomer ging het langs veldwegjes eens het dorp uit deden we onze kousen en klompen uit en barvoets trokken we een spoor van stof tot boven onze kop.
Bij regenweer en in de winter volgden we de steenweg,
maar dan moesten we een "groot" meisje een handje geven, ge kon nooit weten of er een auto passeerde. tegen de regen droegen we een "capuchong" zoiets dat moeder zelf genaaid had van een water afstotende stof. De helft van de voormiddag ging voorbij met " bidden", onze bezigheidsterapie bestond er in lappekes plukken en papiertjes knippen voor de procesie, soms mochten we zelfs matjes weven.
In de tweede kleuterklas stond er een zandbak met kabouters, huisjes en bomen,(om naar te kijken) natuurlijk mocht het telraam ook niet mankeren.
Op de speelplaats deden we spelletjes waaronder zakdoek leggen
(neusdoeksken achter 't gat) en kreupt deu, kreupt deu ,da voske go veu. Dat we tegen Brussel woonden kon ge op de speelplaats
horen aan onze liedjes in het "frans". Het ging van ; ron, ron makaron mé sesi a la mezon, mé sesi, mé sesa, achie!
Ook; kaa jaté daa ma chambrette, ma chambrette doe lahoe.
jé fumé an sigarette aa joua le piano, do, re, mi, fa, sol, enz
Achteraan in de klas stond er een pispotje en ,een kom water,wanneer er soms een "malleur" was voorgevallen kregen we een gebreide broek
aan getrokken van zuster Alfonsa.
Volgende keer gaat het over de jongensschool.
Cha, mischien zijn de " echte 70+ers "op hunne teen getrapt omdat we
in een andere topic werken, maar dat was echt niet mijne bedoeling.
Sorry.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
ch - Lid geworden op: 30 jul 2006, 15:15
- Locatie: ermelo
Hallo Jeronimo en Bertje,
ook vandaag kom ik even langs om te kijken ofdat ik al kan aansluiten met een verhaal van mij. Uiteraard aansluitend op het verhaal dat ik al reeds heb ingestuurd. (het moet een beetje aansluiten niet waar). Dit is dus de reden dat ik wat op de achtergrong mee zit te lezen. Bertje komt natuurlijk ook nog met zijn verhaal.Dus nogmaals ik doe nog steeds mee!
Tot zolang wacht ik de achtergrond. Groetjes ch l
ook vandaag kom ik even langs om te kijken ofdat ik al kan aansluiten met een verhaal van mij. Uiteraard aansluitend op het verhaal dat ik al reeds heb ingestuurd. (het moet een beetje aansluiten niet waar). Dit is dus de reden dat ik wat op de achtergrong mee zit te lezen. Bertje komt natuurlijk ook nog met zijn verhaal.Dus nogmaals ik doe nog steeds mee!
Tot zolang wacht ik de achtergrond. Groetjes ch l
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
aan de 70+ers,
Spijtig dat er niemand meer reageerd, er waren toch nog onderwerpen genoeg uit de oude doos.
Ik hou van kaartspelen, maar patience ben ik moe gespeeld!
Tot er weer verteld wordt hou ik mij op de achtergrond.
groetjes
Spijtig dat er niemand meer reageerd, er waren toch nog onderwerpen genoeg uit de oude doos.
Ik hou van kaartspelen, maar patience ben ik moe gespeeld!
Tot er weer verteld wordt hou ik mij op de achtergrond.
groetjes
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
Tilan - Lid geworden op: 16 apr 2006, 17:19
- Locatie: Scheldeland
Dag Jeronimo,
Neen, je mag niet stoppen met je verhalen van vroeger want er zijn zeker nog 70 en 80plussers die er ook kunnen over vertellen. Onze generatie heeft waarschijnlijk de grootste evolutie meegemaakt in een enkel mensenleven en dat op alle gebied. Als ik maar denk aan de beginjaren van mijn beroepsleven... Een oude schrijfmachine Remington met zo'n hoge trap en om daarmee een koninklijk besluit te maken met 10 carbons en 10 copies dan moest je wel hard kloppen! En nu met die computer, wat een verschil ! Maar ja, dat was tijdens de oorlog en de bezetter was met het beste materiaal weg en de rest was voor ons goed genoeg. Ik was bijna 16 op die stralende 10 mei 1940 en studeerde nog. Wij hadden Engels als 3e taal maar na 10 mei was dat rap veranderd in Duits. In 1942 ben ik beginnen te werken en dat was de moeilijkste periode! Volop rantsoenering, uiterst strenge winters en bijna geen verwarming, kleding alleen "van onder de toog". Om te gaan werken moest ik er wel wat treffelijk voorkomen en daarom had ons moeder een rode wollen deken bruin geverfd en daar een mantel uit gemaakt.
Ze had mij beloofd dat ik met mijn eerste wedde een nieuw kleed mocht kopen. Mijn maandwedde bedroeg toen 1200 fr. en mijn kleed kostte 1800 fr. We namen iedere dag de trein en dikwijls in bombardementen gezeten. Regelmatig waren er duitse controles in de stations van Brussel.
Eenmaal heb ik echt kippenvel gekregen toen ik het station buiten kwam na een controle. ik vond dat de kap van mijn regenjas zwaar op mijn rug woog. Toen ik ver genoeg van het station was vroeg ik aan mijn vriend om eens te kijken... Iemand in de massa had er een revolver in achtergelaten, waarschijnlijk een weerstander, maar ik zal het nooit weten.
Groetjes en tot volgende keer.
Tilan
Neen, je mag niet stoppen met je verhalen van vroeger want er zijn zeker nog 70 en 80plussers die er ook kunnen over vertellen. Onze generatie heeft waarschijnlijk de grootste evolutie meegemaakt in een enkel mensenleven en dat op alle gebied. Als ik maar denk aan de beginjaren van mijn beroepsleven... Een oude schrijfmachine Remington met zo'n hoge trap en om daarmee een koninklijk besluit te maken met 10 carbons en 10 copies dan moest je wel hard kloppen! En nu met die computer, wat een verschil ! Maar ja, dat was tijdens de oorlog en de bezetter was met het beste materiaal weg en de rest was voor ons goed genoeg. Ik was bijna 16 op die stralende 10 mei 1940 en studeerde nog. Wij hadden Engels als 3e taal maar na 10 mei was dat rap veranderd in Duits. In 1942 ben ik beginnen te werken en dat was de moeilijkste periode! Volop rantsoenering, uiterst strenge winters en bijna geen verwarming, kleding alleen "van onder de toog". Om te gaan werken moest ik er wel wat treffelijk voorkomen en daarom had ons moeder een rode wollen deken bruin geverfd en daar een mantel uit gemaakt.
Ze had mij beloofd dat ik met mijn eerste wedde een nieuw kleed mocht kopen. Mijn maandwedde bedroeg toen 1200 fr. en mijn kleed kostte 1800 fr. We namen iedere dag de trein en dikwijls in bombardementen gezeten. Regelmatig waren er duitse controles in de stations van Brussel.
Eenmaal heb ik echt kippenvel gekregen toen ik het station buiten kwam na een controle. ik vond dat de kap van mijn regenjas zwaar op mijn rug woog. Toen ik ver genoeg van het station was vroeg ik aan mijn vriend om eens te kijken... Iemand in de massa had er een revolver in achtergelaten, waarschijnlijk een weerstander, maar ik zal het nooit weten.
Groetjes en tot volgende keer.
Tilan
Bosuil
Waar blijven jullie nu met het vervolg? gr ch-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Op ons zeven jaar mochten we naar de jongensschool, ik had twee broers die mij konden verdedigen tegen de grote jongens die er op uit waren onze knikkers af te spelen. Onze speelplaats was geplaveid, 'n luxe die ze op een ander niet hadden, ja we hadden zelf" nen hangaar"
maar water was er op de koer niet te vinden. wel konden we terecht aan het gemeentehuis waar een openbare pomp stond.
In die tijd maakten we onze eigen drank ,"boerekalisch", was een zwarte
stek waarvan we een stukje in ons kruiksken deden en maar schudden,
lekker man! Van kruiksken gesproken, in de winter mochten we half voormiddag onze kruik op de stoof zetten waarbij het regelmatig voorviel dat er eentje overkookte en als het werkelijk te koud was mochten we onze boterhammekes in de klas opeten.
Over de toilletten moet ik toch ook wel iets vertellen.in het midden eentje voor de meesters waarvan de deur op slot ging. geflankeerd
langs beide zijden door vier voor de kinderen, ge weet wel hé, zo'n plank met een gat in, maar wat een stank gewoonlijk stond er een torentje op en als er echt geen haast bij was gingen we liever niet.
Zo zag er dus de koer uit , de spelen waren zowat seizoengebonden,
neen voetbal mocht niet, er waren al ruitengenoeg gesneuveld.
kent ge de "reep"?, een velg van een fiets waarbij we met een stok rond de koer liepen; de "dop" (tol) met een koord afwerpen in een cirkel.
Balbus schieten, een stuk vlierhoud waar we het merg uithaalden en dan met ballekens gekauwd papier naar mekaar schoten, men kon ook een geweer maken van een lat en een elastiek, er waren ook kampspelen
waarbij er regelmatig bloedneuzen vielen. brugje springen viel ook wel in de smaak en zelfs paardje spelen waarbij er twee met een koord een derde moesten voorttrekken.En natuutlijk "marbol "( knikker)spelen
Het ergste voor de kleinsten was "muisken" wanneer je een ander raakte moest hij u een knikker geven.
's Middags hadden we geen bewaking en gingen we buiten spelen
We hingen zowat overal rond om onze tijd door te krijgen, het plezantste was wanneer er een trouwer was , dan spanden we een koord en werd er geld geworpen waarna we er snoep mee gingen kopen.
'k zal maar stoppen zeker 'k moet nog iets houden voor ne volgende keer
maar water was er op de koer niet te vinden. wel konden we terecht aan het gemeentehuis waar een openbare pomp stond.
In die tijd maakten we onze eigen drank ,"boerekalisch", was een zwarte
stek waarvan we een stukje in ons kruiksken deden en maar schudden,
lekker man! Van kruiksken gesproken, in de winter mochten we half voormiddag onze kruik op de stoof zetten waarbij het regelmatig voorviel dat er eentje overkookte en als het werkelijk te koud was mochten we onze boterhammekes in de klas opeten.
Over de toilletten moet ik toch ook wel iets vertellen.in het midden eentje voor de meesters waarvan de deur op slot ging. geflankeerd
langs beide zijden door vier voor de kinderen, ge weet wel hé, zo'n plank met een gat in, maar wat een stank gewoonlijk stond er een torentje op en als er echt geen haast bij was gingen we liever niet.
Zo zag er dus de koer uit , de spelen waren zowat seizoengebonden,
neen voetbal mocht niet, er waren al ruitengenoeg gesneuveld.
kent ge de "reep"?, een velg van een fiets waarbij we met een stok rond de koer liepen; de "dop" (tol) met een koord afwerpen in een cirkel.
Balbus schieten, een stuk vlierhoud waar we het merg uithaalden en dan met ballekens gekauwd papier naar mekaar schoten, men kon ook een geweer maken van een lat en een elastiek, er waren ook kampspelen
waarbij er regelmatig bloedneuzen vielen. brugje springen viel ook wel in de smaak en zelfs paardje spelen waarbij er twee met een koord een derde moesten voorttrekken.En natuutlijk "marbol "( knikker)spelen
Het ergste voor de kleinsten was "muisken" wanneer je een ander raakte moest hij u een knikker geven.
's Middags hadden we geen bewaking en gingen we buiten spelen
We hingen zowat overal rond om onze tijd door te krijgen, het plezantste was wanneer er een trouwer was , dan spanden we een koord en werd er geld geworpen waarna we er snoep mee gingen kopen.
'k zal maar stoppen zeker 'k moet nog iets houden voor ne volgende keer
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.