Poëzie en gedichten - Ria
-
Gast
bijn u in deze topic komt alle goedheid samen
zo voel ik het
dank daarvoor en ik wens u
VREDE EN ALLE GOEDS
ook voor uw familie en vrienden wens ik dit.
Vooral SALAAM= VREDE
tobias
zo voel ik het
dank daarvoor en ik wens u
VREDE EN ALLE GOEDS
ook voor uw familie en vrienden wens ik dit.
Vooral SALAAM= VREDE
tobias
-
Muiske - Lid geworden op: 29 mei 2005, 12:00
VANDAAG HOOP IK VOOR IEDEREEN EEN HEEL MOOI AFSCHEID
VAN HET JAAR 2006 EN MOGEN WE HOPEN DAT HET JAAR 2007
VREUGDEVOL EN GEZOND MAG ZIJN
ZONDER VERDRIET OF PIJN...........
DAT JULLIE STILLE DROMEN UIT MOGEN KOMEN
VOOR WIE ZICH EENZAAM OF VERDRIETIG VOELT
HOOP IK DAT ER LICHT KOMT IN DE DUISTERNIS
MUISKE
ZOMAAR VOOR IEMAND AARDIG ZIJN IS VOOR JE ZELF,
MAAR OOK VOOR DE ANDER FIJN
MAAR OOK VOOR DE ANDER FIJN
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dank U wel lieve bezoekers, dank U Johana-Maria, dank U Robbe en Alterego, dank U Tobias en dank ook aan Bosrankje en Muiske,
dank aan iedereen en dat 2007 voor ieder van U een gelukkig en voorspoedig jaar mag worden.
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
met draden van weemoed
en gensters van erkentelijkheid
een jaar voorbij
een nieuw jaar aangebreid
vrienden van ver of van dichtbij,
familie en kinderen
te samen, elkaar omarmen,
niemand zal verhinderen
dat wij elkaar verwarmen.
2007 het jaar van
méér medemenselijkheid
vreemden in nood,
ver weg of ook dichtbij
wens ik nu toe, dat
er telkens hier of daar
een lieve mens u wacht.
Maken wij de balans
over 365 dagen?
ria
en gensters van erkentelijkheid
een jaar voorbij
een nieuw jaar aangebreid
vrienden van ver of van dichtbij,
familie en kinderen
te samen, elkaar omarmen,
niemand zal verhinderen
dat wij elkaar verwarmen.
2007 het jaar van
méér medemenselijkheid
vreemden in nood,
ver weg of ook dichtbij
wens ik nu toe, dat
er telkens hier of daar
een lieve mens u wacht.
Maken wij de balans
over 365 dagen?
ria
-
Gast
ria ik houd van dit gedicht,ria schreef:met draden van weemoed
en gensters van erkentelijkheid
een jaar voorbij
een nieuw jaar aangebreid
vrienden van ver of van dichtbij,
familie en kinderen
te samen, elkaar omarmen,
niemand zal verhinderen
dat wij elkaar verwarmen.
2007 het jaar van
méér medemenselijkheid
vreemden in nood,
ver weg of ook dichtbij
wens ik nu toe, dat
er telkens hier of daar
een lieve mens u wacht.
Maken wij de balans
over 365 dagen?
ria
dank u wel!!
"vrienden van ver of van dichtbij....
meer menselijkheid.....
een lieve mens die op u wacht.....
vreemden in nood.....
niemand zal verhinderen dat wij elkaar verwarmen..."
ria dat is mooi
TE MOOI MISSCHIEN???
in ieder geval DANK
mijn hart is er warm van geworden
tobias
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Hallo Ria, ik dacht dat je al lang in Mali bent?
Wanneer vertrekken jullie nu eigenlijk?
Wens jullie in ieder geval ...
een fijne tijd ginder!
Kom veilig terug ...
liefs xxx *BiBi*
Wanneer vertrekken jullie nu eigenlijk?
Wens jullie in ieder geval ...
een fijne tijd ginder!
Kom veilig terug ...
liefs xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Bibi, Corry dank U wel voor de vriendelijke woorden
__________________________________________________________
Deze keer geen cultuur - maar een temperatuur-shock.
We wisten niet dat dit ook bestond.
Begrijpen nu beter onze kinderen als ze in de winter eens overwaaien.
Eergisteren nog 40 graden, gistermorgen in Parijs, wachtend op de Thalys, amper 1 graad, te licht gekleed natuurlijk, warme spullen in de valies, wie denkt er nu dat Europa zou koud is....dat het zo kan trekken in een station en dat we....zo moe zouden zijn.
Enfin, normen van Kyoto - of niet, de chauffage op 24 graden. Alle spleetjes en verluchtingen afgedekt, 2 paar kousen, warme lange broek, dikke truien - op het bed 2 donsdekens en de warmste pyama aan...
ronken tegen elkaar en de sterren op.
's avonds een lekkere biefstuk, was lang geleden, al deden ze daar hun uiterste best. Maar de biefstukken van Mali zijn niet de biefstukken van onze keurslager.
EN MARIEKE, daar waren we toch vooral voor gegaan. Marieke, ons kleinkindje, zowel Vlaams als Afrikaans. Dikke vrienden zijn we geworden en al is ze nog maar 13 maanden, ze zal ons nooit meer vergeten, daar ben ik zeker van.
Ik zou zo graag alle mooie foto's met haar lieve snuitje en gebaren publiceren, maar ik heb verbod gekregen van dochter en schoonzoon, die, alhoewel ze beroepshalve er elke dag mee werken, internet niet vertrouwen.
Maar haar gezichtje en de herinneringen staan in ons hart, dus kijk je maar even daarin en je zal een hoop aan informatie vinden.
Er volgt nog een gedichtje. morgen op mijn topic
ROBBE, JURE, zou dat er nog bij kunnen in Maasmechelen?
Na 12 uren slapen ben ik wel genoeg uitgerust om mijn huishoudelijke taken hier terug aan te kunnen.
Lezen kom ik later doen.
Naar 1 ding ben ik reeds op zoek gegaan, het nieuws over Raaike.
Raaike, ik ben zo blij voor jou, ik heb dikwijls aan je gedacht.
Houden zo en goed je medicatie opvolgen.
Dag lieve vrienden, 20 dagen zonder internet heeft mij een beetje genezen van mijn kwaal. Ik probeer het dus rustig te houden. Zal dus ook minder hier te vinden zijn.
Liefs, ria :
__________________________________________________________
Deze keer geen cultuur - maar een temperatuur-shock.
We wisten niet dat dit ook bestond.
Begrijpen nu beter onze kinderen als ze in de winter eens overwaaien.
Eergisteren nog 40 graden, gistermorgen in Parijs, wachtend op de Thalys, amper 1 graad, te licht gekleed natuurlijk, warme spullen in de valies, wie denkt er nu dat Europa zou koud is....dat het zo kan trekken in een station en dat we....zo moe zouden zijn.
Enfin, normen van Kyoto - of niet, de chauffage op 24 graden. Alle spleetjes en verluchtingen afgedekt, 2 paar kousen, warme lange broek, dikke truien - op het bed 2 donsdekens en de warmste pyama aan...
ronken tegen elkaar en de sterren op.
's avonds een lekkere biefstuk, was lang geleden, al deden ze daar hun uiterste best. Maar de biefstukken van Mali zijn niet de biefstukken van onze keurslager.
EN MARIEKE, daar waren we toch vooral voor gegaan. Marieke, ons kleinkindje, zowel Vlaams als Afrikaans. Dikke vrienden zijn we geworden en al is ze nog maar 13 maanden, ze zal ons nooit meer vergeten, daar ben ik zeker van.
Ik zou zo graag alle mooie foto's met haar lieve snuitje en gebaren publiceren, maar ik heb verbod gekregen van dochter en schoonzoon, die, alhoewel ze beroepshalve er elke dag mee werken, internet niet vertrouwen.
Maar haar gezichtje en de herinneringen staan in ons hart, dus kijk je maar even daarin en je zal een hoop aan informatie vinden.
Er volgt nog een gedichtje. morgen op mijn topic
ROBBE, JURE, zou dat er nog bij kunnen in Maasmechelen?
Na 12 uren slapen ben ik wel genoeg uitgerust om mijn huishoudelijke taken hier terug aan te kunnen.
Lezen kom ik later doen.
Naar 1 ding ben ik reeds op zoek gegaan, het nieuws over Raaike.
Raaike, ik ben zo blij voor jou, ik heb dikwijls aan je gedacht.
Houden zo en goed je medicatie opvolgen.
Dag lieve vrienden, 20 dagen zonder internet heeft mij een beetje genezen van mijn kwaal. Ik probeer het dus rustig te houden. Zal dus ook minder hier te vinden zijn.
Liefs, ria :
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Welkom thuis! Wij zijn zo blij je terug te zien
En dat jullie daar warme (letterlijk en figuurlijk) en mooie
momenten beleefd hebben doet ons plezier !
Tot schrijfs en liefs van Alterego en B
srankje Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
OH ZÖ blij Ria je hier teug te vinden!
het begon lang te worden
en mijn ogen
waren op jou terugkomst gericht!!!
Voor jou natuurlijk tékort!!!
In een oogwenk spijtig genoeg voorbij!!!
En het vertrek doet pijn..."Partir c'est un peu mourir!"
Maar Marieke zit diep in je hart
voor eeuwig en altijd!
HARTELIJK WELKOM RIA!
WIJ HEBBEN JOU GEMIST!!!!
Dikke welkomsknuffel
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Muiske - Lid geworden op: 29 mei 2005, 12:00
RIA
welkom terug hier
laat de mooie momenten die je had
met je kleinkind altijd bij je zijn
koester ze ...............
en put er je kracht uit om verder te gaan
kijk er al naar uit om u terug te zien in maasmechelen
MUISKE
welkom terug hier
laat de mooie momenten die je had
met je kleinkind altijd bij je zijn
koester ze ...............
en put er je kracht uit om verder te gaan
kijk er al naar uit om u terug te zien in maasmechelen
MUISKE
ZOMAAR VOOR IEMAND AARDIG ZIJN IS VOOR JE ZELF,
MAAR OOK VOOR DE ANDER FIJN
MAAR OOK VOOR DE ANDER FIJN
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dank U wel allemaal, Raaike, Johana-Maria, Kruimeltje,Give, Muiske en Robbe op topic snn.poëzie.
We hebben heel erg genoten, maar zijn toch ook weer blij thuis te zijn.
Toen we pas thuiswaren stond onze oudste dochter al klaar om ons een dikke knuffel te geven en onze zonen uit Engeland hebben ons ook al getelefoneerd. Verder waren er al bezoekjes en sms-jes van zussen en broers en ook van vrienden. Iedereen wil weten hoe het met ons gaat en vooral hoe het in Mali gaat. We zijn de temperatuur ondertussen al terug gewoon. Ja Give bij ons bloeien er ook (al) (nog) rozen. Omdat het weekend is hebben we rustig aan gedaan, maar morgen gaan we weer aan de slag. Ik heb nu ook een digitaal fototoestel, is dat een gemak zeg.
Ik ben dus al de wintertuin ingetrokken, mijn handen jeuken om er aan te beginnen.
Marieke kent ons nu goed genoeg om ons in de toekomst op de webcam te herkennen. We hopen zo onze kennismaking verder te zetten.
Nog veel liefs aan iederen en dank voor de fijne welkom!
ria
klimroos - begin januari 2007, het lijkt wel lente
We hebben heel erg genoten, maar zijn toch ook weer blij thuis te zijn.
Toen we pas thuiswaren stond onze oudste dochter al klaar om ons een dikke knuffel te geven en onze zonen uit Engeland hebben ons ook al getelefoneerd. Verder waren er al bezoekjes en sms-jes van zussen en broers en ook van vrienden. Iedereen wil weten hoe het met ons gaat en vooral hoe het in Mali gaat. We zijn de temperatuur ondertussen al terug gewoon. Ja Give bij ons bloeien er ook (al) (nog) rozen. Omdat het weekend is hebben we rustig aan gedaan, maar morgen gaan we weer aan de slag. Ik heb nu ook een digitaal fototoestel, is dat een gemak zeg.
Ik ben dus al de wintertuin ingetrokken, mijn handen jeuken om er aan te beginnen.
Marieke kent ons nu goed genoeg om ons in de toekomst op de webcam te herkennen. We hopen zo onze kennismaking verder te zetten.
Nog veel liefs aan iederen en dank voor de fijne welkom!
ria
klimroos - begin januari 2007, het lijkt wel lente
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Eenheid
Als ik aan je denk
klatert mijn hart als een fontein
het speelt een spel
een liefdesspel,
van twee, en toch ook één te zijn.
Het is alsof de lente
iedere dag nieuw openbreekt,
met vogelzang en bloesems fijn,
een liefdesspel,
van twee, en toch weer één te zijn.
En als dan ook de zomer
haar felle kleuren schiet,
helblauw en gouden zonneschijn,
een liefdesspel,
van twee, en toch ook één te zijn.
Rept zich dan de herfst,
met overvloed van kleuren,
vruchten overal en sprankelend'rode wijn,
een liefdesspel
van twee, en toch zó één te zijn.
De winter toegedekt,
met kou en sneeuw en ijs,
geborgenheid en warmte aan de haard,
een liefdesspel
van twee, en toch één wezen zijn.
Eén hart, één lichaam, één geest,
in harmonie; het grote goed,
zo diep gelukkig -
heel intens - te samen mogen zijn.
ria
lente 2006
Als ik aan je denk
klatert mijn hart als een fontein
het speelt een spel
een liefdesspel,
van twee, en toch ook één te zijn.
Het is alsof de lente
iedere dag nieuw openbreekt,
met vogelzang en bloesems fijn,
een liefdesspel,
van twee, en toch weer één te zijn.
En als dan ook de zomer
haar felle kleuren schiet,
helblauw en gouden zonneschijn,
een liefdesspel,
van twee, en toch ook één te zijn.
Rept zich dan de herfst,
met overvloed van kleuren,
vruchten overal en sprankelend'rode wijn,
een liefdesspel
van twee, en toch zó één te zijn.
De winter toegedekt,
met kou en sneeuw en ijs,
geborgenheid en warmte aan de haard,
een liefdesspel
van twee, en toch één wezen zijn.
Eén hart, één lichaam, één geest,
in harmonie; het grote goed,
zo diep gelukkig -
heel intens - te samen mogen zijn.
ria
lente 2006
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
"tesamen mogen zijn"Ria wat kan jij het mooi uitdrukken,
zo intens!
Wat blij dat je terug bent hoor!
ER ONTBRAK HIER IEMAND!
Je plaats op dit Forum "was erg leeg" geloof me.
Zo hoop ik weer af en toe te komen snoepen
van al dat moois dat jij naar voren tovert!
RIA, DANKJEWEL
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Johana-Maria, Bosrankje, dank aan beiden voor jullie vriendschap en de trouwe bezoekjes op mijn topic.
Kunnen jullie mij vergeven dat ik nog niet op jullie topic kwam bijlezen, bij niemand trouwens. TIJD - TIJD - TIJD!!!!
Hoe ouder men wordt, hoe minder tijd men heeft, lijkt het wel.
Eerst de feestdagen, zonen die voor een tijdje naar huis kwamen, waar we natuurlijk heel blij mee waren. Kleinkinderen die kwamen logeren. En toen de laatste op 8 januari weer vertrokken waren, in een rush nog aankopen gaan doen voor onze tocht naar Afrika, valiezen bijkopen, en zwaar beladen dus naar Parijs, waar onze vlucht met Air France wachtte.
(vroeger mochten we maar 20 kg. per persoon meenemen, nu 46 kg per persoon. Daar moesten we natuurlijk van profiteren - hors saison)
Warme, heerlijke dagen ginder, veel te rap voorbij en op de ochtend van 1 februari, rillend van de kou terug in Parijs.
Terug thuis in België, een beetje proberen te slapen.
Valiezen uitpakken, wassen, schade opmeten in de tuin van de storm, fotos op de pc, + laten ontwikkelen, familie en vrienden die langskwamen enz.enz.
EN DAN SCHIJNT OPEENS DE ZON DOOR DE RAMEN, oie-oei, wat zijn die vuil. Jongens, hier moet duchtig gepoetst worden. Het hele (grote) huis, dat de laatste weken voor ons vertrek vol zat, lijkt in geen jaren meer gepoetst. Dus handen uit de mouwen, en ineens maar aan de grote kuis beginnen, dan loont het de moeite.
Zo, lieve vrienden, ik neem hier voor een tijdje afscheid, tot alles blinkt als spiegels en het huis geurt naar marseillezeep en boenwas.
Weet wel op 67 gaat dat niet meer zo vlug als op 47, dus een beetje geduld graag.
Bij leven en welzijn tot .......in de lente, ha-ha-ha
ria
Kunnen jullie mij vergeven dat ik nog niet op jullie topic kwam bijlezen, bij niemand trouwens. TIJD - TIJD - TIJD!!!!
Hoe ouder men wordt, hoe minder tijd men heeft, lijkt het wel.
Eerst de feestdagen, zonen die voor een tijdje naar huis kwamen, waar we natuurlijk heel blij mee waren. Kleinkinderen die kwamen logeren. En toen de laatste op 8 januari weer vertrokken waren, in een rush nog aankopen gaan doen voor onze tocht naar Afrika, valiezen bijkopen, en zwaar beladen dus naar Parijs, waar onze vlucht met Air France wachtte.
(vroeger mochten we maar 20 kg. per persoon meenemen, nu 46 kg per persoon. Daar moesten we natuurlijk van profiteren - hors saison)
Warme, heerlijke dagen ginder, veel te rap voorbij en op de ochtend van 1 februari, rillend van de kou terug in Parijs.
Terug thuis in België, een beetje proberen te slapen.
Valiezen uitpakken, wassen, schade opmeten in de tuin van de storm, fotos op de pc, + laten ontwikkelen, familie en vrienden die langskwamen enz.enz.
EN DAN SCHIJNT OPEENS DE ZON DOOR DE RAMEN, oie-oei, wat zijn die vuil. Jongens, hier moet duchtig gepoetst worden. Het hele (grote) huis, dat de laatste weken voor ons vertrek vol zat, lijkt in geen jaren meer gepoetst. Dus handen uit de mouwen, en ineens maar aan de grote kuis beginnen, dan loont het de moeite.
Zo, lieve vrienden, ik neem hier voor een tijdje afscheid, tot alles blinkt als spiegels en het huis geurt naar marseillezeep en boenwas.
Weet wel op 67 gaat dat niet meer zo vlug als op 47, dus een beetje geduld graag.
Bij leven en welzijn tot .......in de lente, ha-ha-ha
ria