Poëzie en gedichten - Ria

[ria]

Lieve vrienden, Visje, Johana-Maria, Bibi, Bosrankje en Alter
Jullie maken mij zo blij, met jullie bezoeken, hartelijke woorden en mooie plaatjes. Om bij weg te dromen.

Omdat ik zelf een beetje 'droog' sta wil ik graag nog een gedicht plaatsen van de man in wiens pen en wiens hart/ziel ik mij thuis voel, nl. onze Fé.

De dauw straalt op de blaren!
O Godsweerspiegelend puur kristal!
Waar ik mij keer of draaie,
ik kan U overal
zo zuiver schoon zien blinken,
U met mijn ogen drinken!
Ik zie U in de sterren
die aan de hemel staan;
in d'ogen van de kindren
die spelen langs de baan;
in d'ogen van het meisje
dat in een donkre straat
met hoop en angst en zorge
naar 't lief te wachten staat.
Ik zie U in het leven
(o troost dat ik dit kan!)
verroeren en bewegen
door alle dingen heen,
door blijdschap en geween,
gelijk het glinsteren van
....een geslepen edelsteen.

Felix Timmermans

[denook]

Beste ria,

Ik las dit Fe-gedicht ook reeds bij uvi.
Ik schreef er bij dat ik de Fé een ondergewaardeerde dichter vind;
hij wordt inderdaad nog weinig vernoemd als het over onze grote
dichters gaat, en toch, hij verdient zeker beter.

Bij Bosrankje bekeek ik al enkele van de mooie foto's; vanavond
volgt de rest. Klein vraagje: bij de foto's mensen, de derde foto,
vrouw bij open venster - is dat ria?

Nog iets over de groene vingers. Vroeger had ik een tuin van 31 are,
woning inbegrepen. Nu woont mijn zoon met vrouw en twee kindjes
in de woning; de tuin is nog een beetje mijn terrein. Wat raar is, ik
haal meest voldoening uit het groenten-tuin gedeelte.
Radijsjes, ajuin, wortelen, prei, sla, aardappelen, boontjes, ... noem
maar op. Dat alles zien groeien en zo uit de hof in de kookpot - dat
heeft ook wel iets - al zijn het dan geen bloemen.

vriendelijke groeten - -denook - -

[ferry]

Ria : wat een recept .....het heeft gewerkt !!
Dit gedicht van Felix Timmermans kende ik nog niet .. dus goed het hier te kunnen lezen .
Die foto van die crocus is schitterend !!

Denook : ik kreeg van mijn schoonbroer ( die werkt nu in de hemel tuin ) eens aardbeien en salade vers uit de tuin ...mensenlief je weet niet wat je eet ....zoooooo lekker

[corry]

Ria ook van mij een lentegroet het is hier goed vertoeven.

Corry

[Bosrankje]

Beste Denook,

't Is niet dat ik nieuwsgierig ben maar
ik wil graag begrijpen wat men schrijft
Dus, zou je mij aub willen zeggen welke
foto's je daar bedoelt ?

En wat de moestuin betreft, heb ik ook
jarenlang onze eigen kleine productie
gebruikt om te kokkerellen......
Nu, op ons balkon, hoop ik dwergtomaten
en aardbeien te kunnen plukken. Hmmm !

Tot schrijfs en liefs van Alter en B srankje

[ferry]

Hallo Ria , hier je geliefkoosde winterkoningkje - uit eigen map-Liefs en bedankt. Fernanda

[Johana-Maria]

Voor Ria

IK HEB DE HELE WINTER NIET GEWETEN.

Ik heb de hele winter niet geweten
dat er van U,
diep in dit dode woud,
ergens wat goud
bedolven lag.

Met lege hand en hart
en tot geen offerande klaar
trad ik in't bos en vond
Uw eerste ktokus in de zon!
Hij stond zo schitterend
op het donkergroene mos,
zo enig licht
tussen 't koude naakte hout,
en iets
wat ik de ganse winter was vergeten
ging weer aan 't smeulen
met een teedre gloed.

Zo stond ik lang
gelukkig en verenigd
met die kleine krokus in de zon,
en wist opeens
hoe diep de kleinste dingen leven
en zei heel simpel:
God hoe mooi!

Gedicht van PAUL VERBRUGGEN.
Voor Jou Ria
Ik denk dat je het goed zal vinden!
Nog een lenteknuffel,
johanamaria

[ferry]

Hallo Ria : Dit is inderdaad een zeer zeer mooi gedicht dat Johanna- Maria doorstuurt . Ik kende het , want het had me getroffen toen ik het ooit voor de eerste maal gelezen heb!!
( Ik heb joanna -Maria niet gezien ginder , ik ben vergeten te gaan zoeken , spijtig)
Dank voor de links : bewegende beelden tof zeg !Liefs Fernanda

[ria]

EEN PRACHTIG GEDICHT, Johana-Maria. Ik kende het nog niet. Je hebt me er heel blij mee gemaakt. Hartelijk dank!
Liefs, ria

Ferry, ik denk niet dat je Johana-Maria in MM. kon vinden. Volgens mij was ze er niet. Maar ergens heeft ze beloofd (als ik me goed herinner) dat, indien het ooit in Leuven zou plaats vinden, ze er wel zou bij zijn.
Misschien ook een gelegenheid om uvi uit zijn huis te halen. Oei, mocht ik dat niet verklappen. Het is ook maar van horen zeggen...misschien vergis ik mij.

Aan ieder veel liefs.
Na de paasvakantie zal ik een beetje meer tijd hebben om hier te vertoeven.
Liefs, ria


bij ons in de tuin komen er al enkele piepen.

[ria]

foto: Sander King - met dank

Als jij voor mij
een koele bron wil zijn,
met helder water
om mij te laven,
dan zal ik
nooit meer dorstig zijn
en dank u voor die gave.

Als jij voor mij
het groene gras wil zijn,
het zachte mos, om
in neer te vleien
dan zal ik
zonder schroom
mijn droom laten gedijen

Als jij voor mij
het klare licht wil zijn,
de blauwe lucht
in grijze dagen,
dan zal ik
nooit meer droevig zijn
en om uw tederheid vragen.

Als jij voor mij
de zon wil zijn, de maan,
een heldere ster
in bange nachten
dan zal ik
nooit meer eenzaam zijn
en in vreugde u verwachten.

Als jij voor mij
die ene man wil zijn
die geeft en krijgt
in liefde en harmonie
dan zal ik,
als in een lentesymfonie
dankbaar en trouw,
uw vrouw en uw geliefde zijn

ria

[ria]

Tien jaar geleden

Gered van de ondergang
“overgrootvaders pioenen”

Ze waren de trots van zijn tuin,
de mooie roze “boerenpioenen”.
En toen hij verhuisde, overgrootvader,
- hoe herinner ik nog zijn sjikske -
nam hij twee dingen mee,
zijn rieten zetel en de prachtige pioenen.

Vele jaren daarna bloeiden ze uitbundig
in de tuin van vava en grootmoe,
die met liefde en zorg hun vader
hadden bijgestaan in zijn laatste levensfase.

En ieder jaar als de pioenen
hun mooie kleur en
zoete geur verspreidden,
herinnerden wij ons overgrootvader;
die zijn pioenen verzorgde, als waren
ze zijn achterkleinkinderen.

Hij praatte tegen hen, zoals hij ons,
heel af en toe nog een verhaaltje vertelde,
uit de tijd van toen.
Toen de Schelde was dichtgevroren
en de mensen ieder dag tien kilometer.
over en weer - en te voet -
naar hun werk moesten gaan.

Twintig maal duizend meter per dag;
wie doet hen dit vandaag na?
Bovendien, de nachten waren kort
en de dagen vermoeiend en lang.
Zes dagen wroeten, telkens 10 uren
voor een karige pree,
wie blijft dat verduren?
Echt, die mensen van toen, ze hadden
geen keuze - die deden het ermee!

Overgrootvader,
“grootva “ genaamd had geluk.
Hij werkte in “het Goed van Mijnheer de Baron”
en al was het loon maar dun,
hij was heel de dag onder Gods open hemel.
Dikwijls, na een lange dag
– of heel vroeg in de ochtend - stond
hij in zijn eigen tuintje, te zwoegen en te zweten,
want hun drie zonen en zijn vrouw
moesten toch ook eten.

En tussen de groenten in rechte rijen,
stonden goudsbloemen, stinkertjes
en margrieten te gedijen.
Maar zijn grootste trots waren de pioenen,
hij had ze in rood en in roze.

Na vele omzwervingen – vier generaties ver,
landden ze twintig jaar geleden in onze tuin.
Tussen de achterkleinkinderen
werden ze verdeeld, en wij
hebben toen voor de roze “gekozen.”

De pioenen konden hun geluk niet op,
ze voelden zich direct thuis, opnieuw geplant
in de grond van grootva ’s geboortedorp.
Al was er meer dan vijftig jaar verstreken,
ze herkenden die aarde, al hadden
ze nooit naar iets anders gekeken.

Nu was het de aangetrouwde achterkleinzoon
die zich met hen ging bemoeien,
en al praatte hij niet met de planten
zoals grootva deed eertijds,
ze waren content en wilden goed groeien
en later ook heerlijk bloeien.

Maar de laatste jaren; wat een treurnis,
geen bloemen meer, alleen ruig blad.
Had hun leven, na bijna honderd jaar
dan toch het beste gehad.
Maar achterkleindochter, grootva gedenkend,
kon dit zo niet laten, ze zei:
“Ik ga eens met die pioenen praten.”

Niets was er te zien, geen enkele jonge scheut,
zevenblad, zoals altijd – onbeschaamd -
en gele dove netel
– wel mooi – maar veel te druk,
de pioenen hadden geen geluk.
Manlief die kwam erbij, met riek en spade,
met veel geduld en zacht hand,
zochten beiden naar de zo zeer gegeerde plant.

Hoera ze leven nog! Minstens tien
roze neuzen steken boven de aarde uit,
weg met het zevenblad – eruit –
Heel voorzichtig krijgen de pioenen-scheuten
een nieuw plaatske in de zon,
koeienmest aan hun voeten en verse grond.


live - 29.03.07

Het vervolg komen we U later wel vertellen,
ben ik het niet, dan wel misschien,
één van onze vele achterkleinkinderen,
…....we zullen wel zien.

ria

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Wat een mooi verhaal, bijna een bloemensprookje maar
echt gebeurd en zo prachtig verteld !
De parallellen tussen de pioenfamilie en jullie familie zijn
merkwaardig.
Wij hebben echt genoten bij het lezen van je verhaal over
grootvader's pioenen. Bedankt, lieve "tuindame" en tot ziens
of schrijfs.

Veel liefs van Alterego en B srankje

P.s. Voor zover ik kan zien op de foto van de scheuten,
zou het kunnen dat het aantal scheuten overeenstemt
met het aantal van je nakomelingen ?

[ferry]

ria :
Spijtig ik kan nog geen foto's sturen ( zijn geen digitale) .
ik heb de gewone enkelvoudige rode pioen , die staat al het hoogste en dan de dubbele hoge roze ( die vallen altijd om en moeten allemaal gestut worden )
Wel ,ik hoop te zeerste en durf bijna wedden dat gij nog dit jaar bloemen zult hebben

Ik zou nog graag vanalles van je willen leren hoor maar heb de scanner nog niet klaar .Liefs Fernanda!!!

[ferry]

de gewone enkelvoudige rode

een dubbele roze
Liefs Fernanda

[ria]

Dank je wel Bosrankje, Alter en Ferry,
voor de vriendelijke woorden en de mooie foto's.
Ferry, onze roze pioenen zijn ook dubbele,
ze zouden wel eens familie kunnen zijn van die bij jullie
in de tuin groeien.

Bosrankje, ik denk dat je goed geteld hebt,
voor ieder van de kleinkinderen een jonge scheut.
Ik hoop nu maar dat ze ook bloem dragen.
Ze staan in ieder geval op een zonniger plaats.

Vandaag nog wat foto's gemaakt in de tuin,
ik hou bijzonder van het ontwaken van de natuur
en als het dan nog tegen een helderblauwe hemel kan,
ben ik dubbel verheugd.
Voorlopig geen gedichtje maar wel enkele, naar mijn gevoel,
mooie foto's.


Het "krentenboompje" AMELANCHIER lamarckii



Perelaar - ongeveer 90 jaar oud - hij geeft het niet op en bloeit nog ieder jaar
- van vruchtbaarheid gesproken!



De Japanse kerselaar - iedere boom in onze tuin heeft een verhaal.


Eigenlijk hou ik even veel van het wonder
bij het ontwaken van iedere boom,
plant of bloem, als van het bloeien zelf.
Ik vind het heerlijk hen zo bijna
van uur tot uur, te zien ontluiken,
zeker als de zon volop schijnt.

De natuur is voor mij, samen met de mens,
die er deel van uitmaakt,
het grootse wonder van God's Schepping.
Het maakt mij blij en ontzettend dankbaar.



Bij voorbaat wens ik U allen een Zalig Paasfeest,
ria