"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

denook · 06 jun 2007, 18:47

Beste Johana-Maria en uvi,

Ook ik had een fantastisch leraar 'frans' in de humaniora.
Wat die man me allemaal bijgebracht heeft!
Ik was intern in het college. Hij was behalve priester
ook doctor in de romaanse talen en licentiaat geschiedenis.

In het vijfde jaar werd 'le petit prince' volledig 'voorgelezen',
met bijhorende commentaar om van te snoepen.

Intern zijn was toen nog echt intern zijn: éénmaal per maand
mochten we anderhalve dag naar huis. Ik maalde daar niet om;
de uren die ik met E.H. Vernaeve doorbracht zijn ontelbaar.
We beluisterden klassieke muziek, doorpluisden ettelijke
kunstboeken en vooral ... we speelden 'quatre-mains'.
Concerti voor orgel van Haendel, delen van symfonieën
van Mozart en Beethoven, duitse dansen van Schubert...
alles herschreven voor piano-vierhandig; we speelden
het allemaal en hadden er zóveel voldoening aan. Hij was
ook de leider van een leerlingenkoor, waar ik dan op het
orgel mocht begeleiden.
Tijdens het groot verlof mocht ik zijn platenspeler 'Ebner Perpetuum'
mee naar huis nemen, samen met twee volle tassen L.P.'s.

Ik word er even nostalgisch triest van. Met E.H. Vernaeve
ben ik ook na de humaniora nog lang contact blijven houden.
Hij was toen eerst nog leraar in Deinze en werd tenslotte pastoor
in een kleine parochie - wat altijd zijn droom was geweest.
We onderhielden nog een intense briefwisseling; sommige
brieven waren literair-geestelijke pareltjes; zo b.v. liet hij me in
een zesbladzijden lange zielsbeschijving tijdens een retraite
mee genieten van het schone in het Goddelijke, het menselijke,
het kind zijn in een wereld van liefde ... Ik heb deze brief nog
steeds bewaard en ook literair is hij 'af'.
De man ligt nu begraven op het kerkhofje van zijn parochie.
In de denkwereld en de ontwikkeling van vele leerlingen van
16 -18 jaar heeft hij zeker een positieve, beklijvende rol gespeeld.

Uvi, ik kan geen poëzie schrijven zoals jij; ik heb meer zinnen en
uitweidingen nodig om iets kenbaar te maken. Sorry.

groeten in vriendschap - -denook - -

uvi · 06 jun 2007, 20:13

Goedenavond denook,

J-M zal het ons zeker niet kwalijk nemen
dat we even in haar (begijn)hofje komen buurten.

(Leuven (J-M) heeft trouwens een schitterend begijnhof.)

Prachtig verhaal geef je ons daar cadeau.
Maar in een Klein Sem was het blijkbaar nog wat strenger
in the fifties.
Eind augustus binnen en pas de eerste november naar huis.

Dit terzijde.
Ik moet toegeven dat ik nooit een dergelijk leraar
ben tegengekomen.

Was of ben jij een gelukszak!

Uvi

Johana-Maria · 06 jun 2007, 20:28

Mijn"Forum- geluk"

kon niet op
toen ik zonet in de "ochtendschemering"
ging kijken!
En dààr
én Uvi ontmoette én denook!

Dank Uvi!
Dank Denook!

Vind het interessant dat jullie mekaar hier een antwoord geven
(en ook mij natuurlijk) en mekaar zo goed aanvullen!

Pp jij weet tenminste wie je bent!
Ik weet niet goed wie ik ben in dit verhaal:
of ik de P.P. ben of de roos of de vos of....
Of ....om beurt de één én de andere!

Zeker is het, dat het een boek is dat ik BLIJF LEZEN
en HERLEZEN.
Het is versleten....overal gaat het mee....
tot misschien ooit aan die muur......(je weet wel Uvi)
en dat het daar dan gebeurt en
een antwoord komt op alle vragen ?
???????????????????????????????????????????????????

Tot dan blijft 'HOW" dus "HOW" ?

johanamaria
met dank en lieve groeten

Johana-Maria · 06 jun 2007, 23:00

ONTMOETING

Een geschenk is het,
een godsgeschenk,
als een diepe ontmoeting
je overkomt.

Als de andere voelt wat jij zegt
en begrijpt wat jij voelt.

Als jij voelt wat de andere zegt
en begrijpt wat de andere voelt.

Je hebt het
niet zelf in handen.
Het overkomt je als
een intens en onuitsprekelijk geluk.

Je weet zelf niet waarom
- waarom? -
zoals geliefden niet weten waarom.

Als een geschenk,
als een godsgeschenk!

Johana-Maria
maart 2003

hilde m · 07 jun 2007, 07:37

Johanamaria,
Las graag je gedichtje "Ontmoeting"
Ja, zo heerlijk als het je overkomt.
Communiceren zonder woorden,
voelen we zitten op dezelfde lijn,
weten, zonder praten, wat de andere denkt.
Bedankt ook, voor je lieve woorden
die bij me achterliet. Liefs Hilde m.

sunset · 07 jun 2007, 10:41

Beangstigend, bang

‘t lijkt mij alsof de bladeren reeds van bomen vallen
als waait er een nog zachte wind uit 't Noord
hier heerst in lente stralend mooi warm zomerweer
wijl in ‘Down Under’ zon natuur vermoordt

Het lachen dat de meiden in het land blij strooien
wordt opgespaard want duistere tijden breken aan
en willekeurig vallen al de eerste dooien
want mens bedreigt nu zelf zijn voortbestaan

Ik zie aan het banket slecht lachende gezichten
toch woedt in Rostock d’ oorlog bitter fel
en ‘k walg van d’ allerlaatste nieuwsberichten
die zeggen ‘Bush verkoopt heel duur zijn vel’

’t Is twee voor twaalf al mag je dat niet zeggen
en niet beperken d’ economische expansiedwang
als struisvogel je hoofd in ’t zand te leggen
dát is hun politiek en die maakt mij echt bang.
**********
sunset 07-06-2007
**********

Toch wens ik je een heerlijke dag.
Liefs en knuf, sunset

Johana-Maria · 07 jun 2007, 23:44

Sunset mooie tijd toegewenst in je geliefde Italië!
Dank voor dit mooie gedicht juist voor je vertrek.

Hilde m altijd even warm , lief en mild,
VANHARTE DANK voor je berichtje!

Ferry, jou voel ik aan, deze keer meer dan ooit,
als de moeder hier,
toch voor mij.
En dat geeft me wel een heel goed gevoel, Fernanda!

"Soulmates " schrijf je ,
en in het meervoud , ja,
want inderdaad er zijn er hier meer dan één
op dit forum poëzie!
En daar ben ik heel blij, gelukkig
en dankbaar om !

Mocht het zó blijven duren in vriendschap en
vertrouwen!

NOGMAALS DANK en
lieve groeten
johanamaria

Bosrankje · 08 jun 2007, 00:01

Denk erom dat je nooit geestelijk gezegend zult worden zonder te vergeven. Het goede kan enkel naar je toestromen indien het van je uitstraalt.
Norman Vincent Peale, Amerikaans predikant, 1898-1993

Wie zichzelf accepteert, is bereid anderen te vergeven.
J.L. Martin

en nog iets : soulmates steunen elkaar altijd.... enfin, dat dacht ik

Bosrankje

Johana-Maria · 08 jun 2007, 10:33

Zijn dit verwijten?

Dan begrijp ik ze niet.

Ik had niets te vergeven , alleen veel te leren!
Ik was niet kwaad alleen geschrokken ,erg geschrokken,
teleurgesteld en ontgoocheld niet in die persoon,
MAAR in het forum Poëzie waarvan ik dacht dat er alleen
vriendschap en goedheid was.....
Een illusie minder, maar zo leert men he Bosrankje

En dat heb ik gedaan ,
met veel humor.
Ik doe nu gewoon verder:
let wel wat meer op m'n woordkeuze
en op het minder bewieroken.
Ja ik ben wel voorzichtiger en pas wel op.
Dat mag toch?????

Toch bedankt voor je berichtje Bosrankje.
Ik voel er wat wrok en wreveligheid in en...
dat staat je echt niet!
Niet aan de goede fee van dit forum
zoals tobias schreef.
Die maakt alles goed en brengt alles weer tot leven!

Moge het zo wezen!
Groetjes in vrede en vriendschap Bosrankje!

johanamaria

hilde m · 08 jun 2007, 10:36

Las je bij Uvi....
Twijfelen aan alles en iedereen,
er zijn zo van die uren, dagen,
het overkomt ons allemaal,
Maar sta me toe
je te verzekeren,
je schrijft heel goed en ik lees je graag.
Hilde m.

Bosrankje · 08 jun 2007, 11:58

Johana-maria,

Verwijten ? Zeker niet !
Een beetje teleurstelling
omdat wij , sinds het begin
van onze virtuele vriendschap,
altijd daar voor elkaar waren
in moeilijke momenten en nu,
kreeg ik steun van iedereen
behalve van mijn "eerste
soulmate" bij Poëzie en dat
heb ik niet begrepen.
Maar wrok en wreveligheid
ken ik niet en ik vraag mij af
waarom het zo bij jou overkomt ?

Ik hoop dat dit misverstand daarmee
opgelost is en dat onze mooie en zuiver
vriendschap altijd zal blijven bestaan in
de geest van onze "Petit prince".

Ik wens je nog een prettige dag, Johana-maria
en misschien tot vanavond ?

Liefs

Bosrankje · 08 jun 2007, 15:23

Johanamaria,

Jij vermeldt een zin van Robert Browning
en mijn lievelingsgedicht over liefde is
geschreven door zijn vrouw Elisabeth Barrett.
Ik weet niet of je het kent. Daarom, plaats
ik het hieronder, als je wilt ?

Uit Sonnets from the Portugese (part 1)

Hoe ik je liefheb? Geef het woord aan mij.
Ik bemin je zo diep en hoog en wijd,
waar mijn ziel blindelings in slaagt, als zij
de kern van Zijn ervaart in Zaligheid.

Ik bemin je als ik dagelijks moet vechten
en zorgen heb bij kaarslicht en zonneschijn.
Ik bemin je open, met plichten en rechten.
Ik bemin je zuiver, zonder ijdel te zijn.

Ik bemin je met een hartstocht die niet week
en met kinderlijk geloof streed tegen oud verdriet.
Ik bemin je met een liefde die verloren leek

zoals mijn idolen, -- Ik bemin je met de nood
en lach en adem van mijn leven! -- Als God gebiedt,
zal ik je nog beter beminnen na de dood.

Liefs

Johana-Maria · 08 jun 2007, 23:34

Bosrankje ,
ik heb me vergist.....
en ben blij dat je me antwoordde.

Je weet ik kom van heel heel ver...
De ontreddering was groot...

¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨

<NIEUW GEBOREN UIT DE SCHOOT VAN DE STILTE>

Die dag spoelde ik halfdood aan op het strand.
Ik wist niets meer, niets.
Ik kende niets, ik kende niemand.
Ik was doodeenzaam en
alles was vreemd.
Ik was ook een vreemde.
Daarom verborg ik me om te overleven.

Ik spoelde aan van de overkant,
van het warme, goede land
mijn huis, mijn thuis, mijn geborgenheid..

Ik zocht vriendschap, maar waar waren m'n vrienden?
Ik zocht goedheid, maar wist niet waar zoeken!
Daarom trok ik me terug in de stilte,
alleen in de eenzaamheid.

Daar voelde ik me goed.
Ik kon er schuilen als in een warme moederschoot.
De stilte....
Ze heelde vele, diepe wonden.

De tijd ging voorbij, zalige helende tijd
in de schoot van de stilte.
En stilaan voelde ik weer warmte en goedheid.
Ik begon weer te leven.
leven!

Ik durfde stilaan te hopen en te verlangen.
Ik durfde weer in de spiegel kijken en...
daar zag ik mezelf,
nieuw geboren uit de schoot van de stilte

Johana-Maria
September 2003

¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨

Tot later en
gegroet met dankbaarheid,
johanamaria

Johana-Maria · 09 jun 2007, 10:59

Zoals ik schreef op 31 mei heeft de aanval
van Amerika op Iraq in maart 2003
heel veel indruk op mij gemaakt en verdriet en pijn
veroorzaakt.
Toen scheef ik ook dit:

DROMEN KAN NIET MEER

Dromen...
Dromen onbezonnen en onbegrensd,
dromen van zon en sterren
dromen van zee en wijdse horizonten
Dromen....

Dromen dat ergens op een ster
een roos bloeit
die wacht,
wacht op de Kleine Prins,
die van haar houdt en
naar haar verlangt.

Dromen van een bron
ergens verborgen in de woestijn
met water zuiver en klaar,
leven voor zoveel mensen.

Dromen van een zeldzame oester,
met een kostbare parel,
wachtend om gevonden te worden
en bewonderd.

Dromen van de krokus in het donkere woud,
geboren in het lentelicht,
met hoop op nieuw leven.

DOCH PLOTS
is daar het beeld van het kind
het gekwetste kind met ogen groot
van angst en pijn.

Het beeld van vernieling, puin
en huilende, roepende mensen,
omdat hun Thuis er niet meer is!
Geen wachten en verlangen meer,
geen geborgenheid en goedheid,
alleen een wanhopig niet meer weten waarheen.

Dat alles omdat
ver weg over de oceaan
een "President" lekker slaapt en
droomt van een "betere wereld
onder een bommentapijt."

Dromen kan dat nog?
Mag het nog?

Want misschien kwam de Kleine Prins niet op tijd
om zijn ene en enige Roos te beschermen?
En is ook zij dood?

Misschien schuilt er geen bron meer
ergens diep in de woestijn.
En zal de woestijn ook nooit meer bloeien,
omdat er geen mensen meer zijn
van Goede wil.

Misschien bevat de oester
geen kostbare parel meer en
is ze leeg...
Alleen nog lege oesters....

Dromen...
Dromen kan niet meer...
Nu toch niet...
Er is alleen maar pijn!

Johana-Maria
maart 2003

Een goed week-end aan alle lezers!
met lieve groeten
johanamaria

Gast · 09 jun 2007, 21:22

johana maria
ik was getroffen door uw laatste schrijven

ik wist niet dat mensen hier
het zo diep kunnen aanvoelen die
ONRECHTVAARDIGHEID van die oorlog in IRAQ

daar is die met drogredenen en leugens gevoerd

zoals u zegt
wij zijn onze dromen verloren
omdat een zekere president aan de
andere kant van de wereld
ergens ver en veilig in zijn rach in texas
DROOMT
van een betere wereld onder een
BOMMENTAPIJT

het is echt zo pijnlijk johana maria
ik heb er chaldese vrienden die zoveel lijden
omdat ze vervolgd worden omdat zij christen zijn
zoals de president die hen aanviel....

Onbeschrijflijk
ongelooflijk
iedere dag in het journaal zoveel doden...
terwijl elk van hen een vader of een moeder is
een zoon een dochter een kind van....
één voor één
enig
uniek

Moge er vrede komen
SALAAM zoals zij elkaar toewensen bij iedere begroeting

SALAAM aan u johana maria
tobias