de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN

[jadi]

<lieve Vic,ik heb gezegd dat ik dit toen niet wist hoe erg het was.Ik was een kind ochère van mss 4-5 jaar.
Nu heb ik zelf katten en die krijgen hier ook eten.Soms zijn er vijftien,en dan maar vijf.Nu voor het ogenblik heb ik één vaste kat en twee bezoekers.Zo noem ik die dan maar het zijn ook zwerfkatten.Die komen niet binnen,maar kunnen in de stallingen in het stro slapen.Ik heb ook een hond van 16jaar oud.Hij is blind,doof,artrose,suikerpatient,zijn kraantje sluit niet goed meer,maar toch zie ik hem heel graag.

[jadi]

<lieve Vic,ik heb gezegd dat ik dit toen niet wist hoe erg het was.Ik was een kind ochère van mss 4-5 jaar.
Nu heb ik zelf katten en die krijgen hier ook eten.Soms zijn er vijftien,en dan maar vijf.Nu voor het ogenblik heb ik één vaste kat en twee bezoekers.Zo noem ik die dan maar het zijn ook zwerfkatten.Die komen niet binnen,maar kunnen in de stallingen in het stro slapen.Ik heb ook een hond van 16jaar oud.Hij is blind,doof,artrose,suikerpatient,zijn kraantje sluit niet goed meer,maar toch zie ik hem heel graag.Ik ga naar het nieuws kijken nu

[Fikske]

Hallo de 'dierenvrienden' en anderen ... HaHa. Natuurlijk kon je dat niet weten als kind hé Jadi. Wie van ons heeft er in zijn jeugd geen dingen gedaan waar hij/zij later spijt van had?
Een mooi verhaal trouwens en... eerlijk verteld!
Wel Vic. Ik kan je volgen ook; als je van iemand de verzekering krijgt dat ze voor je dieren gaan zorgen en je hoort nadien dat ze het niet gedaan hebben, ja , dan zou ik ook kwaad zijn.

Voilà zie, we zijn weer terug van het zeetje. Het weer was nog heel lekker tot deze voormiddag en dan hebben we maar besloten om terug te keren. We moeten morgen toch thuis zijn, (een afspraak met één van de kleinkinderen) en we hebben drie dagen veel kunnen gaan wandelen. 't vouwtje is weer content!
(ik ook trouwens)

Het wordt tijd dat ik nog eens een verhaaltje schrijf hé?
Ik zal eens goed napeinzen en dan komt er wel weer wat.

De groetjes iedereen en tot binnenkort.

[jeronimo]

Hallo fikske, goei vacantie gehad?
ik dacht dat ik uitverteld was maar er schiet me nog iets te binnen.

De aardbeienmarkt.

Wie in ons dorp geen aardbeien staan had hoorde er niet bij, iedereen had wel een hoekje grond op een helling of beschermd van de gure noordenwind.
Wij hadden dan ook de bekendste markt van het land, alle dagen was het kermis.
Van voor de oorlog herinner ik me niet zoveel meer, onder de oorlog was er geen markt, toen moest alle fruit en groenten naar de coöperatie gevoerd worden en kreeg men een door de bezetter vastgestelde prijs, geen wonder dat men trachtte in ’t zwart te verkopen om een frankske meer te krijgen.
Men kreeg dan ook regelmatig controle om te zien of de geleverde waar wel overeen kwam met de aangegeven oppervlakte met eventuele straffen.
Na de oorlog kwam de markt weer in volle zwier, vele “ bezenboeren”
kwamen van kilometers in de ronde met fiets, kruiwagen, hondenkar of boerenkar hun waar verkopen, sommigen hadden wel een slechte faam omdat door het schokken de dikke ( grote) aardbeien naar boven gekomen waren, bij de augurken waren het de kleine die boven kwamen te liggen, anderen staken kleine aardappelen onderaan de kisten, de veldwachter moest dan ook dikwijls tussenbeide komen omde geschillen op te lossen. De markt was soms te klein om die massa tentoon te stellen zodat de naburige straten ook volzet waren, alle beschikbare ruimte rond de markt dienden dan ook als opslagplaats.
Van eenvormigheid van kisten was geen sprake, de zeepkisten van vigor tot persil , henco en sunlicht deden goede dienst, zij die bakjes van “ bruggeman” broodgist konden bemachtigen met een inhoud van 4 kg was wel het ideale.
Wij hadden onze eigen kisten op naam met een inhoud van zeven kg later overgeschakeld op pootjesbakken van 4 kg. Sommigen gebruikten nog kranten als inlegpapier, vooruitstrevende kwekers hadden reeds onbedrukt krantenpapier op rol en zelf op maat geknipt.
Reeds van vóór 12 uur kwamen de boeren op de markt om een goede standplaats te hebben, de goederen werden neergezet en afgedekt, paard en kar werden een eindje verder aan een boom gebonden en de boeren gingen in een van de 12 staminees” rond de markt enkele pinten lambik pakken.
Gedurende de middagpauze liep gans de jongensschool leeg om wat rond te hangen op de markt, ’t Was van die gelegenheid dat ik gebruik maakte om aan vader die het niet weigeren kon in het bijzijn van anderen te vragen, “paa, kraaik ne kreim”, waarop hij me 5 fr in mijn handen stopte en dan ’s avonds te horen kreeg,”mergen moeie ma giene kreim komme vraogen zé”.
De markt begon op klokslag 1 uur met belgerinkel van de champetter, toen eerst mocht de boer zijn zeil van de kisten leggen en kwamen de “marchands” tussen de rijen gestormd, bij slechte markt waren ze minder haastig en de kunst van een goede prijs te krijgen was het aanvoelen om vroeg of laat te verkopen.
Als het goei markt geweest was bleef men wel eens na de verkoop hangen en kwamen sommige paarden zonder hun baas naar huis. Soms mochten de vrouwen meekomen, gewoonlijk om van het nieuwe geld iets in de winkels te kopen die dan ook gouden zaken deden.
Volgende keer iets over een dagje bij een " bezenboer" tijdens de pluk.

[Fikske]

Interessant en mooi verhaal Jeronimo. Zo leert een mens altijd iets bij.
Ja vakantie kan je die drie dagen niet noemen. We gaan waarschijnlijk eind augustus nog eens enkele weken weg met de caravan.

Tot binnenkort. Fijn dat het hier nu zo druk blijft op dit forum!

[VictorinaVdP]

Beste Jadi,ik weet wel dat kleine kindjes soms met hun onschuldige handjes soms iets verkeerd kunnen doen en ik was zeker niet beter

Op een keer wou ik zo eens met mijn 2 vingers in de oogjes van ons poesje steken
Gelukkig was papa in de buurt, hij vroeg of ik wou dat hij eens zijn vingers in mijn oogen wou steken natuurlijk wou ik dat niet want dat zou pijn zo zei papa bij u zou het pijn doen maar ook de diertjes voelen de pijn doe dat dus nooit meer
En zo geschiede
Zo ziet ge dat ik zeker niet beter was

Fiksken als gij ervan genoten hebt is het toch goed hé alwas het maar 3 dagen

Jeronimo, wat een verhaal zeg, waar is de tijd hé
Onze ouders hadden langs beide zijden een vishandel ik heb heel veel verse vis gegeten als ge nu ziet wat een rare vis er in de winkels ligt
Hier in Bastogne kan men bijna niks kopen van de vis VAN TOEN Pladijs komt hier nooit tongen zijn al 2 keer gestorven als ze hier in de winkel liggen kabeljauw haasjes (noemen ze dat en trekt op niks) enzv enzv.
voor zulke dingen wonen wij hier niet goed maar het is hiet wel goed wonen voor de gezondheid , zo is de keuze snel gemaakt

Mannen en vrouwen vind nog maar wat verhaaltjes hoor dat het niet stil valt
Knuffels van Vic

[VictorinaVdP]

Beste Jadi,ik weet wel dat kleine kindjes soms met hun onschuldige handjes soms iets verkeerd kunnen doen en ik was zeker niet beter

Op een keer wou ik zo eens met mijn 2 vingers in de oogjes van ons poesje steken
Gelukkig was papa in de buurt, hij vroeg of ik wou dat hij eens zijn vingers in mijn oogen wou steken natuurlijk wou ik dat niet want dat zou pijn zo zei papa bij u zou het pijn doen maar ook de diertjes voelen de pijn doe dat dus nooit meer
En zo geschiede
Zo ziet ge dat ik zeker niet beter was

Fiksken als gij ervan genoten hebt is het toch goed hé alwas het maar 3 dagen

Jeronimo, wat een verhaal zeg, waar is de tijd hé
Onze ouders hadden langs beide zijden een vishandel ik heb heel veel verse vis gegeten als ge nu ziet wat een rare vis er in de winkels ligt
Hier in Bastogne kan men bijna niks kopen van de vis VAN TOEN Pladijs komt hier nooit tongen zijn al 2 keer gestorven als ze hier in de winkel liggen kabeljauw haasjes (noemen ze dat en trekt op niks) enzv enzv.
voor zulke dingen wonen wij hier niet goed maar het is hiet wel goed wonen voor de gezondheid , zo is de keuze snel gemaakt

Mannen en vrouwen vind nog maar wat verhaaltjes hoor dat het niet stil valt
Knuffels van Vic

[VictorinaVdP]

Beste Jadi,ik weet wel dat kleine kindjes soms met hun onschuldige handjes soms iets verkeerd kunnen doen en ik was zeker niet beter

Op een keer wou ik zo eens met mijn 2 vingers in de oogjes van ons poesje steken
Gelukkig was papa in de buurt, hij vroeg of ik wou dat hij eens zijn vingers in mijn oogen wou steken natuurlijk wou ik dat niet want dat zou pijn zo zei papa bij u zou het pijn doen maar ook de diertjes voelen de pijn doe dat dus nooit meer
En zo geschiede
Zo ziet ge dat ik zeker niet beter was

Fiksken als gij ervan genoten hebt is het toch goed hé alwas het maar 3 dagen

Jeronimo, wat een verhaal zeg, waar is de tijd hé
Onze ouders hadden langs beide zijden een vishandel ik heb heel veel verse vis gegeten als ge nu ziet wat een rare vis er in de winkels ligt
Hier in Bastogne kan men bijna niks kopen van de vis VAN TOEN Pladijs komt hier nooit tongen zijn al 2 keer gestorven als ze hier in de winkel liggen kabeljauw haasjes (noemen ze dat en trekt op niks) enzv enzv.
voor zulke dingen wonen wij hier niet goed maar het is hiet wel goed wonen voor de gezondheid , zo is de keuze snel gemaakt

Mannen en vrouwen vind nog maar wat verhaaltjes hoor dat het niet stil valt
Knuffels van Vic

[jadi]

Jeronimo ik heb genoten van je verhaal,moest lachen dat jij ook het moment wist te kiezen om aan een ijskreem te geraken
Fikske blij je terug te zien.


princessebonen trekken

Maar door uw verhaal Jeronimo kwam ik ook nog op een idee.Als kind ging ik om wat zakgeld te verdienen princessebonen trekken,en ook om van straat te zijn,want telkens moest mijn moeder mij komen zoeken omdat ze niet wist waar ik zat.
Mijn mémé had princessebonen,staan waar ranken langs een stok groeiden.Mijn ma mocht bonen ,maar moest ze zelf trekken.Dus dat was dan een karweitje voor mij,het was grote vakantie en ik liep toch maar in de weg.Toen mijn mémé zag dat ik dit goed deed,vroeg ze aan mijn moeder,of ik geen bonen mocht gaan trekken bij de boeren bij ons rond de deur,mijn neef zou ook meegaan.En zo vertrokken wij met op onze fietsen een laag stoeltje en een emmer op de bagagedrager,ook nog een regenmantel en botten aan.Als het te warm was staken we onze regelmantel in de emmer.Ons metalen drinkbus gevuld met drank gemaakt van zoethout wat drop en ik vind dit trouwens nog lekker.Als kleine gasten van 9-10 jaar was dit natuurlijk niet de ganse dag,soms in de voormiddag,soms in de namiddag.De boeren zagen ons graag komen,er werd betaald per kgr getrokken bonen.Op het einde van het veld stond de baskul en iedereen had er zijn zak staan,net voor de rij,waaraan je bezig was,wanneer je emmer vol was moest je die dan in de jute zak gaan gieten.Als je dan stopte werd ieder zijn zak gewogen en dit werd dan in een klein boekje geschreven,en op het einde van week mochten we dan op zaterdag na 16u bij de boer in zijn keuken gaan.Hij zat daar aan de grote keukentafel met allemaal muntstukken voor zijn neus.Hij maakte de punt van zijn potlood nat en begon te tellen.Soms misrekende hij al eens maar eigenaardig genoeg was het altijd in zijn voordeel.Als ik het hoorde daar sprak ik op,hij keek me dan kwaad aan en herbegon.Maar velen durfden er niet over spreken omdat ze schrik hadden.Maar dan kwamen de moeders met hun haar recht tot bij de boer,ja en het duurde niet lang of er werd geroddeld en de boer verloor dan zijn werkvolk,wij trokken dan naar een andere plaats waar we tien centiem meer verdienden.Mijn papa had er iets op gevonden,voor ieder kgr dat ik trok zou hij me hetzelfde betalen.De reden was,dat ik zou gestimuleerd worden om te trekken,en of dit effect had ,je mag gerust zijn.Soms kwam ons mémé in de namiddag eens zien,en hielp dan wat trekken,de ene keer bij mijn neef,de andere keer bij mij.Met dat geld mochten we dan van ons ouders naar de kermis ,die doorging de eerste week van september.Ik weet nog goed dat mijn eerste uitstap naar de kermis mij zwaar ontgoochelde,ik had veel geld opgedaan.Al was dit niet waar,maar het verschil was,ik begon de waarde van het geld te kennen.De volgende keer had ik mijn lesje geleerd,en deed ik niet te veel geld mee naar de kermis.

[jadi]

Oei Vic ik had je niet gezien,foei vingertjes in de oogjes steken (grapje hoor)

Hmm..daar zal Fikske ook wel van genoten hebben aan de zee.Er is daar vis genoeg

[Fikske]

Ja hoor Jadi er is nog verse vis aan zee. Al moet je wel uitkijken wáár je hem koopt. Kom gerust naar zee Vic er is daar nog genoeg!
Onze buurman in Bredene is een oude visser van Oostende en die gaf ons de raad om niet in de vismijn van Oostende te kopen maar beter naar Nieuwpoort of Sluis (NL) te gaan, als je tenminste een redelijke hoeveelheid nodig heb en zo vers mogelijk wil (om in te vriezen bvb).
Voor een paar pladijzen gaan we gewoon in de viswinkel in de buurt.
Wat oesters betreft (voor de liefhebbers) die zijn het best van al in ' de oesterput' aan de spuikom tussen Oostende en Bredene. Die mensen kweken ze daar zelf en halen ze vers voor je neus uit het water.
Mmmm, binnenkort is het weeral volop mossel en oesterseizoen!!!

[jeronimo]

neen fikske,
Wilt ge naar mijn begrafenis komen, doe mij dan mosselen of andere zeevruchten eten !!!! was er reeds van kinds af alergisch voor.
Enkele jaren terug at ik zo van die gevulde st jacobs schelpen, per toeval staken er een paar mosselen in en was binnen het uur klaar voor de kliniek. Dus is deze "lekkernij" ????? is niet voor mij.

[VictorinaVdP]

Ja Fikske daar gaan wij zeker naartoe , en mijn man die verzot is op oesters weet nog van toen wij in de viswinkel van mijn ouders werkten dat hij daar om zijn oesters ging in dien tijd noemde die zaak HALEWYCK
we hadden er een heelpak nodig (voor de zaak natuurlijk)

Toch hebben wij daar geen goede herinneringen want in de grote vismijn is mijn papa overleden toen hij de vis aan het kopen was voor de zaak (hij was amper 51 jaar)

Later moesten wij dan de vis kopen in zeebrugge omdat niet meer interessant was voor kleine vishandelaars zoals wij

Dit is geen fijn verhaal en ik voel mij terug triestig dus een plezierig is voor morgen

Ik kon heel moeielijk bij 70 plus geraken dat ding hier wil soms helemaal niet meewerken
Groetjes aan allen Victorina

[Fikske]

Om Victotina en Germain al een beetje in de stemming te brengen voor het feest van hun 60 ste huwelijksverjaardag op 13 september, wil ik nog graag vertellen over onze 'Mooiste Dag', nu al weer 48 jaar geleden.

- 16 mei 1959 - De Mooiste Dag

Het is zover!
De hele nacht heb ik liggen woelen in bed maar vanavond,... slaap ik bij haar,... en laat ik met plezier ons dubbelbed aan mijn broer die voortaan alléén zal moeten slapen.
Ik kijk op de wekker en zie dat het half vier is. Met een vlugge beweging spring ik uit bed en ga me aankleden. Daarna rijd ik met de auto van pa naar de vroege markt in Brussel om te halen wat Marie-van-de-consièrge - de kokkin - mij op een papiertje heeft geschreven.
Prinsessenboontjes, wortelen, erwten, tomaten, sla, etc. etc.
Ik moet zo vlug mogelijk alle koopwaar naar huis brengen want ze wil dadelijk al beginnen met koken. Daarna moet ik me wassen en scheren want om acht uur verwacht de pastoor ons in de kerk om te biechten zodat we 'vrij van zonden' in onze trouwmis de communie kunnen ontvangen.
Tweeënveertig genodigden zullen aan het feestmaal deelnemen, hoofdzakelijk familie van Tineke. Van mijn moeders kant komen haar drie zusters met hun man, maar van mijn vaders familie komt er niemand.
Nochtans zijn Tineke en ikzelf de twee broers en drie zussen van pa persoonlijk bij hen thuis gaan uitnodigen, maar ze vinden ons zeker niet belangrijk genoeg om naar het trouwfeest te komen.
'Ach, als ze niet komen kost het je minder.' Zeg ik luchtig tegen mijn schoonvader, maar ik weet dat hij het zich aantrekt en die weigering opvat als een affront.

Vier jaar nadat we mekaar voor het eerst hebben gekust gaan we uiteindelijk trouwen.
Mijn meisje is pas twintig en ik amper twee jaar ouder, maar het wachten heeft lang genoeg geduurd en we willen eindelijk, ... kindjes maken.

Het feest zal doorgaan in het huis van haar oudste broer Bert. Hij is de enige van de familie wiens woning groot genoeg is om alle genodigden te kunnen ontvangen. Bovendien is het een nieuw huis en de familie uit “de Vlaanderen” zullen hun oogjes nogal opentrekken.

Richard is in zijn nopjes.
Zijn enige dochter gaat trouwen met een kerel die hem wel aanstaat en waarmee hij goed kan opschieten. Aanvankelijk zal het jonge paar, net als zijn twee zonen eerder, bij hem komen inwonen en zodoende kunnen ze de huishuur uitsparen.
De dag voordien is hij al naar het gemeentehuis geweest om te gaan ‘tekenen’ voor zijn minderjarige dochter.
De ziekte van Parkinson belet hem om op de dag zelf, terwijl iedereen toekijkt, het trouwregister te ondertekenen.

Het is een drukke dag en ik ren van hier naar ginder, maar om 9u30 sta ik met mijn bruidsboeket in de hand aan de voordeur van mijn toekomstige schoonouders.
Met een brede glimlach komt Tineke opendoen.



Ze is gekleed in haar zelfgemaakt wit kleedje en mijn bruidje ziet er stralend uit.
Haar blauwe ogen schitteren zoals ik ze nog nooit heb weten schitteren en als ik haar een zoen wil geven trekt ze zich verschrikt terug.
'Pas toch op Roger, mijn lippen zijn pas geverfd!'
Maar het is al te laat, een rode streep ontsiert de kol van mijn wit hemd.
'Zie nu eens. Gij altijd met uw wild gedrag.' Zegt ze met een boze blik, maar dadelijk herpakt ze zich en roept haar moeder die me komt helpen om opnieuw toonbaar te worden.
Het euvel is vlug verholpen en in de allerbeste stemming stappen we in de gehuurde autocar en rijden naar het gemeentehuis voor het burgerlijk huwelijk. De burgemeester heeft zich laten vervangen door de eerste schepen en deze is blijkbaar gehaast om terug naar zijn paarden en koeien op de boerderij te gaan want de plechtigheid is zeer kort.
Hierdoor komen we veel te vroeg aan in de kerk en moeten nog wat wachten.
Het wordt een prachtige huwelijksmis en de kerk is mooi versierd met veel bloemen, kaarsen en witte linten. Het lijkt wel een sprookje.
Alles verloopt perfect en met een brede glimlach en een ring aan de vinger stappen we fier door de poort naar buiten waar enkele kinderen de weg afspannen met een dikke koord.
Hierop ben ik echter voorbereid en grijp in mijn vestzak naar een handvol éénfrankstukken en gooi ze kwistig over de hoofden van de bengels die uit elkaar stuiven om ze op te gaan rapen.
De weg is nu vrij en we rijden naar Jezus-Eik waar mijn vader nog absoluut een kriek wil betalen voordat we naar het feest afzakken.

Bij het binnenkomen stijgen de dampen al uit de keuken en ruiken we de verse tomatensoep met balletjes. Het is wel krap zitten aan de geïmproviseerde tafels maar uiteindelijk vindt iedereen zijn plaats. Er wordt gegeten en gedronken en vooral heel veel plezier gemaakt tot laat in de nacht...
De traditie wil dat het bruidspaar blijft tot de laatste feestgangers vertrokken zijn en speciaal daarom blijven enkele nonkels 'plakken' om ons een beetje te pesten.
Pas rond vier uur kunnen mijn kersvers bruidje en ik naar huis wandelen.
De nacht is mooi en onderweg maken we plannen voor de toekomst.
We zijn echter doodmoe en wanneer we uiteindelijk in ons bedje belanden besluiten we om met de uitvoering van die plannen maar te wachten tot de volgende ochtend …

[jeronimo]

Fikske,
om weemoedig van te worden !!!!!!!!!!!