Poëzie en gedichten - Ria
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Een extra prachtige nazomerse zon-dag gewenst met al je dierbaren om je heen.
en ik blijf lieven
vandaag spin ik je woorden
van één vleugel naar de andere
en jij strooit wind daartussen
een wind uit dromen.
**********
sunset 22-09-2007
**********
Liefs, sunset
en ik blijf lieven
vandaag spin ik je woorden
van één vleugel naar de andere
en jij strooit wind daartussen
een wind uit dromen.
**********
sunset 22-09-2007
**********
Liefs, sunset
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Aan alle grootouders hier op bezoek hartelijk dank, Hilde, Sunset, Nele. Jullie bezoeken en berichtjes deden deugd.
ria
De dagen korten, niet alleen omwille van de herfst die begon,
maar omdat onze kinderen en kleinkinderen weldra terugkeren naar hun land.
Wat zullen wij hen weer missen.
Maar de band met Marieke is nu heel sterk en we kregen de kans om
bij te praten met onze dochter en schoonzoon.
Er kwam veel familie op bezoek om hen en ons nieuwe kleinkindje te begroeten.
We zullen Jan niet van dichtbij zien opgroeien, maar hopen op vele foto's, berichtjes
en af en toe een bezoek per webcam in papa's bureau.
Men moet leren leven met wat het leven biedt en aanvaarden wat men niet kan veranderen.
Daardoor wordt het samenzijn op zeldzame momenten des te kostbaarder.
Omdat Jan in zijn woonplaats wordt gedoopt en tantie Jo hier woont,
houden we reeds een kleine cermonie, waarin Jo, die meter is
en wij de grootouders onze kinderen willen verrassen.
Voor die gelegenheid schreef ik enkele teksten.
Hierna volgt de tekst ontstaan uit de inspiratie van meter Jo, onze oudste dochter..
Hoera, de natuur in volle expansie!
Zat het in de genen,
stond het in de sterren geschreven?
Ik geloof in het wonder van het leven,
de rijkdom van elk mensenkind;
geboren uit verlangen
en uit liefde,
Wetenschap ontdekte
menselijke genen en DNA
Maar ergens, Iets, Iemand
gaf het signaal
om dit kleine menskind
te laten ontstaan
en het
als een nieuw wonder
aan zijn ouders toe te vertrouwen.
Wij weten een beetje,
soms zelfs wat méér,
Wij kunnen naar beelden kijken
van een baby
in zijn moeders schoot,
In het begin is hij nauwelijks te zien,
twee cellen versmelten,
worden
vier, acht, zestien.
Dat gaat zo maar door,
miljoenen cellen en méér.
Een kindje wordt gevormd
tot een unieke mens
het is het grote mysterie,
het prachtige wonder
dat telkens weer geschiedt.
Lieve kleine Yan,
je meter is zo blij!
Zij dankt Hem
die jou deed ontstaan,
je mama, die je droeg,
je papa,
die om je vroeg.
Ik zal van je houden,
lief petekindje van mij,
mijn hele leven
en nog lang daarna!
met een lach
en
een traan van vreugde
Tantie Jo
26.09.07
lieve groeten van
ria
ria
De dagen korten, niet alleen omwille van de herfst die begon,
maar omdat onze kinderen en kleinkinderen weldra terugkeren naar hun land.
Wat zullen wij hen weer missen.
Maar de band met Marieke is nu heel sterk en we kregen de kans om
bij te praten met onze dochter en schoonzoon.
Er kwam veel familie op bezoek om hen en ons nieuwe kleinkindje te begroeten.
We zullen Jan niet van dichtbij zien opgroeien, maar hopen op vele foto's, berichtjes
en af en toe een bezoek per webcam in papa's bureau.
Men moet leren leven met wat het leven biedt en aanvaarden wat men niet kan veranderen.
Daardoor wordt het samenzijn op zeldzame momenten des te kostbaarder.
Omdat Jan in zijn woonplaats wordt gedoopt en tantie Jo hier woont,
houden we reeds een kleine cermonie, waarin Jo, die meter is
en wij de grootouders onze kinderen willen verrassen.
Voor die gelegenheid schreef ik enkele teksten.
Hierna volgt de tekst ontstaan uit de inspiratie van meter Jo, onze oudste dochter..
Hoera, de natuur in volle expansie!
Zat het in de genen,
stond het in de sterren geschreven?
Ik geloof in het wonder van het leven,
de rijkdom van elk mensenkind;
geboren uit verlangen
en uit liefde,
Wetenschap ontdekte
menselijke genen en DNA
Maar ergens, Iets, Iemand
gaf het signaal
om dit kleine menskind
te laten ontstaan
en het
als een nieuw wonder
aan zijn ouders toe te vertrouwen.
Wij weten een beetje,
soms zelfs wat méér,
Wij kunnen naar beelden kijken
van een baby
in zijn moeders schoot,
In het begin is hij nauwelijks te zien,
twee cellen versmelten,
worden
vier, acht, zestien.
Dat gaat zo maar door,
miljoenen cellen en méér.
Een kindje wordt gevormd
tot een unieke mens
het is het grote mysterie,
het prachtige wonder
dat telkens weer geschiedt.
Lieve kleine Yan,
je meter is zo blij!
Zij dankt Hem
die jou deed ontstaan,
je mama, die je droeg,
je papa,
die om je vroeg.
Ik zal van je houden,
lief petekindje van mij,
mijn hele leven
en nog lang daarna!
met een lach
en
een traan van vreugde
Tantie Jo
26.09.07
lieve groeten van
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
hilde, ferry, jelly-jeppo, jure, lizzy,
hartelijk dank voor jullie bezoeken, wensen en mooie prenten
ria
EEN NACHTMERRIE
“ Het leven zoals het is “
12 uren op de luchthaven te Zaventem.
27.09.07
De retourvluchten van vader, moeder en dochtertje werden 3 dagen op voorhand telefonisch bevestigd bij Air Maroc, de maatschappij die hen via Casablanca terug naar Mali zou brengen.
Tegelijkertijd werd telefonisch inlichtingen ingewonnen hoe men een ticket kon boeken voor de “new born baby” want dit was elektronisch niet mogelijk. Daarvoor moesten we aan de balie van Air Maroc op de lucht-haven zijn.
Na een zware nacht en veel inpakwerk komen we om 15 u. op Zaventem aan. Het vliegtuig zal iets na 20 uur vertrekken. We zijn dus goed op tijd.
Er is niemand aan de balie van Air Maroc. Er hangt ook niets aan over openinguren. Dus eerst langs de douane. Daar verloopt alles vlot. Terug naar de balie van A.M. nog steeds niemand.
We gaan dan maar iets drinken. We zetten de wagens met alle bagage naast ons, en de handbagage op de grond onder het tafeltje.
Een zakje in plastiek blijkt plots verdwenen. Hoe kan dat nu, we hebben zo goed opgelet en toch.
Papa gaat op zoek en vindt het zakje verder weggesmeten in één van de lege bagagekarren. Het bevat (maar) een emmertje en borsteltje van grote zus die haar mama mee wilt helpen in het huishouden. Onbruikbaar voor de dief, gelukkig maar.
We gaan ook regelmatig kijken aan de balie van A.M. nog steeds is die verlaten.
Als er dan toch uiteindelijk iemand opduikt zegt die doodleuk dat er geen tickets meer kunnen uitgeschreven worden, dat we daarvoor te laat zijn, want het kantoor sluit om 16.30u.
Heeft dit iets met de ramadan te maken? Ik weet het niet, maar de man is niet van zijn stuk te brengen, ook al maken we hem duidelijk dat we reeds sinds 15u. regelmatig aan de balie gingen kijken en die steeds gesloten vonden.
Ondertussen is de check-in begonnen. Wij schuiven aan. De kindjes hebben beiden een geldig paspoort, voor de baby pas 10 dagen oud werd dit allemaal geregeld. Foto’s laten nemen, naar het gemeentehuis, geboorteakte, paspoort laten maken.
Alles is picobello in orde. Alleen het ticket ontbreekt en zonder ticket mag hij niet reizen.
Dan is er nog het probleem van de bagage. De ouders mogen 40 kg meenemen, aan de telefoon zei een bediende van Air Maroc dat de kinderen 25 kg. ieder mochten hebben.
Bij de check-in zegt men, dat is fout, slechts 10 kg is toegestaan, dus 30 kg. overgewicht x 6 euro per kg.
Er komt een supervisor van Fly-care, een jonge kerel, waarschijnlijk zonder kinderen. Kan me niet inbeelden dat een jonge vader de boodschap op dergelijke onkiese manier zou overbrengen.
De dame aan de check-in, zij is heel fatsoenlijk en behulpzaam, geeft hem tekst en uitleg. Hij bekijkt de documenten en zegt:
“ Le bébé reste ici.”
Ik stond een beetje opzij en hield mij bezig met grote zus van 21 maanden.
Het was of een horzel mij gestoken had. Ik keek naar mijn dochter, pas 10 dagen voordien met een keizersnede bevallen. Ze hield haar zoontje in de armen.
Er welde zo’n groot verdriet in mij op om wat zij nu moest meemaken en tegelijkertijd zo’n woede voor die arrogante jonge man.
Mijn man snauwde hem toe: en ga jij dan voor de baby zorgen, hij haalde zijn schouders op en zei: “dat zijn mijn zaken niet.”
Toen haalde ik al mijn Frans boven en riep hem toe, moet de moeder zich dan in twee snijden, 1 helft hier om haar kindje te voeden en 1 helft om bij haar dochtertje te zijn in Afrika.
Maar hij haalde zijn schouders op. Zolang de man van Air Maroc geen ticket wou uitschrijven kon de baby niet mee en die man weigerde en bleef weigeren, regels zijn regels.
En ik die mij liet wijsmaken dat de ramadan een maand van grote solidariteit is. Misschien onder elkaar ja, maar wij ondervonden andere dingen.
De vlucht vertrok zonder onze kinderen, het vliegtuig was maar half gevuld. Er zaten slechts 60 mensen in.
Het duurde nog meer dan een uur vooraleer de bagage terug was. Om 22.30 u. waren we allemaal terug thuis.
Wordt vervolgd
ria
Vrijdagmorgen.
Dag 2 op de luchthaven. Nadat gisteren alles geannuleerd werd melden we ons vandaag vroeg 10 u om het ticket van kleine Y. af te halen.
De 3 uitgeschreven tickets voor gisteren, moeten voor nieuwe geruild worden. De bediende van vandaag heeft meer begrip.
Normaal zouden onze kinderen nog een boete moeten betalen van 150 euro, voor het aanpassen van de 3 tickets, maar hij annuleert die boete.
Gewapend met het ticket schuiven we aan bij de check-in.
De dame van vandaag is keihard. Ze zegt, dat kind kan niet mee want het heeft geen geldig visum. (hij heeft wel een geboortebewijs en een Belgisch paspoort en zal in Mali in het paspoort van zijn papa worden ingeschreven en krijgt daardoor
ook de Burkinabese nationaliteit
Onze dochter, die tot nu toen heel kalm en vooral verdrietig was, springt recht en zegt tegen die dame, U kunt doen wat u wilt, maar wij vertrekken vandaag naar Mali. Ze verheft daarbij enigszins haar stem.
Maar wat zouden jullie doen als je weer eens wordt afgewezen?
De dame roept terug, “ik ben van niemand bang, hou U maar kalm of seffens roep ik de politie.”
Ik zeg tegen die jonge vrouw, die zeker geen moeder is , anders zou ze met meer begrip reageren. Mevrouw, onze dochter is pas 11 dagen geleden bevallen. Gisteren stonden wij hier 8 uren om een ticket dat men niet wou afleveren. Probeer eens niet alleen de regels van uw scherm af te lezen, maar ook een beetje menselijk te zijn. Het scheen echter niet door te dringen. De sjieke dame hield haar hoofd en haar been stijf.
Toen onze kinderen in 2005 na de geboorte van het eerste kindje naar Mali terugkeerden, reisden zij met Air Burkina van uit Parijs. Er was toen geen vuiltje aan de lucht. Nu hebben zij alles hetzelfde gedaan als toen, en Air Maroc bleef maar problemen maken en documenten eisen.
Nadat een vervangend document voor het visum was opgesteld, kwam de Chef van Air Maroc op de proppen met het verbod, om een kind jonger dan 21 dagen te laten meereizen. Om gek van te worden.
Een verklaring van de vader, dat hij arts is en de volledige verantwoordelijkheid op zich nam, zorgde 10 minuten voor het einde van de chek-in ervoor dat ze nog net meekonden.
We moesten snel afscheid nemen. Het was droevig.
Wij gingen boven wachten, de vlucht stond nog steeds ongewijzigd op het bord, lang nadat ze moest vertrokken zijn. Toen ze ruim een uur na vertrek zonder boe of ba van het scherm verdween zijn wij teruggekeerd naar de balie van Air Maroc, waar men ons kon zeggen dat de vlucht met 65 min. vertraging was vertrokken.
Wij maakten ons zorgen omdat ze nog ruim 6 uren moesten wachten in Casablanca voor hun verbinding naar Mali.
Gelukkig verliep daar alles zonder problemen en zijn ze heden morgen om 4 uur onze tijd toegekomen.
Toen waren ze in totaal 16 uren onderweg + de 8 uren van de dag voordien, of 24 uren onderweg om thuis te kunnen komen.
Onze oudste dochter en meter van onze kleinzoon, zei:
“ het verhaal van de geboorte van Jezus, voor wie geen plaats was,
gebeurt nog elke dag. Nu hebben wij het zelf ondervonden.”
Tot besluit, de menselijkheid die wij vroeger bij Sabena ondervonden is, op enkele uitzonderingen na, ver te zoeken op onze luchthaven van vandaag. En bij sommige maatschappijen helemaal niet te vinden.
Wijzelf zullen nooit met Air Maroc vliegen, al geven ze hun tickets gratis. Ik heb teveel gezien de voorbije dagen.
ria
hartelijk dank voor jullie bezoeken, wensen en mooie prenten
ria
EEN NACHTMERRIE
“ Het leven zoals het is “
12 uren op de luchthaven te Zaventem.
27.09.07
De retourvluchten van vader, moeder en dochtertje werden 3 dagen op voorhand telefonisch bevestigd bij Air Maroc, de maatschappij die hen via Casablanca terug naar Mali zou brengen.
Tegelijkertijd werd telefonisch inlichtingen ingewonnen hoe men een ticket kon boeken voor de “new born baby” want dit was elektronisch niet mogelijk. Daarvoor moesten we aan de balie van Air Maroc op de lucht-haven zijn.
Na een zware nacht en veel inpakwerk komen we om 15 u. op Zaventem aan. Het vliegtuig zal iets na 20 uur vertrekken. We zijn dus goed op tijd.
Er is niemand aan de balie van Air Maroc. Er hangt ook niets aan over openinguren. Dus eerst langs de douane. Daar verloopt alles vlot. Terug naar de balie van A.M. nog steeds niemand.
We gaan dan maar iets drinken. We zetten de wagens met alle bagage naast ons, en de handbagage op de grond onder het tafeltje.
Een zakje in plastiek blijkt plots verdwenen. Hoe kan dat nu, we hebben zo goed opgelet en toch.
Papa gaat op zoek en vindt het zakje verder weggesmeten in één van de lege bagagekarren. Het bevat (maar) een emmertje en borsteltje van grote zus die haar mama mee wilt helpen in het huishouden. Onbruikbaar voor de dief, gelukkig maar.
We gaan ook regelmatig kijken aan de balie van A.M. nog steeds is die verlaten.
Als er dan toch uiteindelijk iemand opduikt zegt die doodleuk dat er geen tickets meer kunnen uitgeschreven worden, dat we daarvoor te laat zijn, want het kantoor sluit om 16.30u.
Heeft dit iets met de ramadan te maken? Ik weet het niet, maar de man is niet van zijn stuk te brengen, ook al maken we hem duidelijk dat we reeds sinds 15u. regelmatig aan de balie gingen kijken en die steeds gesloten vonden.
Ondertussen is de check-in begonnen. Wij schuiven aan. De kindjes hebben beiden een geldig paspoort, voor de baby pas 10 dagen oud werd dit allemaal geregeld. Foto’s laten nemen, naar het gemeentehuis, geboorteakte, paspoort laten maken.
Alles is picobello in orde. Alleen het ticket ontbreekt en zonder ticket mag hij niet reizen.
Dan is er nog het probleem van de bagage. De ouders mogen 40 kg meenemen, aan de telefoon zei een bediende van Air Maroc dat de kinderen 25 kg. ieder mochten hebben.
Bij de check-in zegt men, dat is fout, slechts 10 kg is toegestaan, dus 30 kg. overgewicht x 6 euro per kg.
Er komt een supervisor van Fly-care, een jonge kerel, waarschijnlijk zonder kinderen. Kan me niet inbeelden dat een jonge vader de boodschap op dergelijke onkiese manier zou overbrengen.
De dame aan de check-in, zij is heel fatsoenlijk en behulpzaam, geeft hem tekst en uitleg. Hij bekijkt de documenten en zegt:
“ Le bébé reste ici.”
Ik stond een beetje opzij en hield mij bezig met grote zus van 21 maanden.
Het was of een horzel mij gestoken had. Ik keek naar mijn dochter, pas 10 dagen voordien met een keizersnede bevallen. Ze hield haar zoontje in de armen.
Er welde zo’n groot verdriet in mij op om wat zij nu moest meemaken en tegelijkertijd zo’n woede voor die arrogante jonge man.
Mijn man snauwde hem toe: en ga jij dan voor de baby zorgen, hij haalde zijn schouders op en zei: “dat zijn mijn zaken niet.”
Toen haalde ik al mijn Frans boven en riep hem toe, moet de moeder zich dan in twee snijden, 1 helft hier om haar kindje te voeden en 1 helft om bij haar dochtertje te zijn in Afrika.
Maar hij haalde zijn schouders op. Zolang de man van Air Maroc geen ticket wou uitschrijven kon de baby niet mee en die man weigerde en bleef weigeren, regels zijn regels.
En ik die mij liet wijsmaken dat de ramadan een maand van grote solidariteit is. Misschien onder elkaar ja, maar wij ondervonden andere dingen.
De vlucht vertrok zonder onze kinderen, het vliegtuig was maar half gevuld. Er zaten slechts 60 mensen in.
Het duurde nog meer dan een uur vooraleer de bagage terug was. Om 22.30 u. waren we allemaal terug thuis.
Wordt vervolgd
ria
Vrijdagmorgen.
Dag 2 op de luchthaven. Nadat gisteren alles geannuleerd werd melden we ons vandaag vroeg 10 u om het ticket van kleine Y. af te halen.
De 3 uitgeschreven tickets voor gisteren, moeten voor nieuwe geruild worden. De bediende van vandaag heeft meer begrip.
Normaal zouden onze kinderen nog een boete moeten betalen van 150 euro, voor het aanpassen van de 3 tickets, maar hij annuleert die boete.
Gewapend met het ticket schuiven we aan bij de check-in.
De dame van vandaag is keihard. Ze zegt, dat kind kan niet mee want het heeft geen geldig visum. (hij heeft wel een geboortebewijs en een Belgisch paspoort en zal in Mali in het paspoort van zijn papa worden ingeschreven en krijgt daardoor
ook de Burkinabese nationaliteit
Onze dochter, die tot nu toen heel kalm en vooral verdrietig was, springt recht en zegt tegen die dame, U kunt doen wat u wilt, maar wij vertrekken vandaag naar Mali. Ze verheft daarbij enigszins haar stem.
Maar wat zouden jullie doen als je weer eens wordt afgewezen?
De dame roept terug, “ik ben van niemand bang, hou U maar kalm of seffens roep ik de politie.”
Ik zeg tegen die jonge vrouw, die zeker geen moeder is , anders zou ze met meer begrip reageren. Mevrouw, onze dochter is pas 11 dagen geleden bevallen. Gisteren stonden wij hier 8 uren om een ticket dat men niet wou afleveren. Probeer eens niet alleen de regels van uw scherm af te lezen, maar ook een beetje menselijk te zijn. Het scheen echter niet door te dringen. De sjieke dame hield haar hoofd en haar been stijf.
Toen onze kinderen in 2005 na de geboorte van het eerste kindje naar Mali terugkeerden, reisden zij met Air Burkina van uit Parijs. Er was toen geen vuiltje aan de lucht. Nu hebben zij alles hetzelfde gedaan als toen, en Air Maroc bleef maar problemen maken en documenten eisen.
Nadat een vervangend document voor het visum was opgesteld, kwam de Chef van Air Maroc op de proppen met het verbod, om een kind jonger dan 21 dagen te laten meereizen. Om gek van te worden.
Een verklaring van de vader, dat hij arts is en de volledige verantwoordelijkheid op zich nam, zorgde 10 minuten voor het einde van de chek-in ervoor dat ze nog net meekonden.
We moesten snel afscheid nemen. Het was droevig.
Wij gingen boven wachten, de vlucht stond nog steeds ongewijzigd op het bord, lang nadat ze moest vertrokken zijn. Toen ze ruim een uur na vertrek zonder boe of ba van het scherm verdween zijn wij teruggekeerd naar de balie van Air Maroc, waar men ons kon zeggen dat de vlucht met 65 min. vertraging was vertrokken.
Wij maakten ons zorgen omdat ze nog ruim 6 uren moesten wachten in Casablanca voor hun verbinding naar Mali.
Gelukkig verliep daar alles zonder problemen en zijn ze heden morgen om 4 uur onze tijd toegekomen.
Toen waren ze in totaal 16 uren onderweg + de 8 uren van de dag voordien, of 24 uren onderweg om thuis te kunnen komen.
Onze oudste dochter en meter van onze kleinzoon, zei:
“ het verhaal van de geboorte van Jezus, voor wie geen plaats was,
gebeurt nog elke dag. Nu hebben wij het zelf ondervonden.”
Tot besluit, de menselijkheid die wij vroeger bij Sabena ondervonden is, op enkele uitzonderingen na, ver te zoeken op onze luchthaven van vandaag. En bij sommige maatschappijen helemaal niet te vinden.
Wijzelf zullen nooit met Air Maroc vliegen, al geven ze hun tickets gratis. Ik heb teveel gezien de voorbije dagen.
ria
Laatst gewijzigd door ria op 29 sep 2007, 16:31, 1 keer totaal gewijzigd.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
lief - Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55
Dag Ria ,Ik wens jullie allen te feliciteren
met de geboorte van kleine Yan.
Minder is het verhaal wat je hierboven vertelt.
De mallemolen van paperrassen ontstaan
door allerhanden misbruiken van minder
goed bedoelende personen .Waardoor de
regels van veilgheid het menselijk handelen
onmenselijk maken....Dan stel ik me al eens
de vraag waar gaat het naar toe.
Hoop dat voor je dochter haar gezin alles
zo rap mogelijk in orde komt.
Ondertussen heb je haar een
beetje langer bij jou....
Groetjes
LIEF
met de geboorte van kleine Yan.
Minder is het verhaal wat je hierboven vertelt.
De mallemolen van paperrassen ontstaan
door allerhanden misbruiken van minder
goed bedoelende personen .Waardoor de
regels van veilgheid het menselijk handelen
onmenselijk maken....Dan stel ik me al eens
de vraag waar gaat het naar toe.
Hoop dat voor je dochter haar gezin alles
zo rap mogelijk in orde komt.
Ondertussen heb je haar een
beetje langer bij jou....
Groetjes
LIEF
-
corry - Lid geworden op: 08 mar 2005, 10:15
- Locatie: Wenduine
Ria, in een adem gelezen wat een tegenslag en een woede die in je opborrelde….zouden ze dit voorval in de relatiereeks “ Op de luchthaven “ uitzenden, ik denk het niet het is anders uit het leven gegrepen.
Gelukkig zijn ze goed aangekomen en kunnen verder bekomen in hun eigen omgeving.
Groetjes
Corry
Gelukkig zijn ze goed aangekomen en kunnen verder bekomen in hun eigen omgeving.
Groetjes
Corry
ik tel alleen de zonnige dagen.
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Ria :
mensenlief toch , je houd het niet voor mogelijk wat een mens kan tegenkomen , uit het leven gegrepen maar echt ellendig .
Ik had al veel langer mijn kalmte verloren hoor .
Sinds Raynair met goedkopere vluchten is begonnen is het altijd ten koste van de menselijkheid en het comfort geweest !
en die air Maroc , het is toch een andere wereld hé
Wij hopen echt dat met je dochter en de kleine alles goed is en ze geen
nadelige gevolgen ondervinden achteraf van die lange moeilijke reis !
En jouw moederhart kon niet helpen met alle liefde van de wereld niet .
Vreselijk , frustrerend en pijnlijk .
Wat hebben die volgende uren voor jullie eindeloos geduurd tot het verlossende bericht kwam en nu zijn ze weer zo ver !
Verzorg jullie goed, rust wat uit als je kunt want het zullen mooie maar ook zeer drukke weken voor jullie geweest zijn en jullie kunnen niet
gemist worden !!
Mijn hele moederhart gaat naar jullie uit !! Liefs Fernanda
mensenlief toch , je houd het niet voor mogelijk wat een mens kan tegenkomen , uit het leven gegrepen maar echt ellendig .
Ik had al veel langer mijn kalmte verloren hoor .
Sinds Raynair met goedkopere vluchten is begonnen is het altijd ten koste van de menselijkheid en het comfort geweest !
en die air Maroc , het is toch een andere wereld hé
Wij hopen echt dat met je dochter en de kleine alles goed is en ze geen
nadelige gevolgen ondervinden achteraf van die lange moeilijke reis !
En jouw moederhart kon niet helpen met alle liefde van de wereld niet .
Vreselijk , frustrerend en pijnlijk .
Wat hebben die volgende uren voor jullie eindeloos geduurd tot het verlossende bericht kwam en nu zijn ze weer zo ver !
Verzorg jullie goed, rust wat uit als je kunt want het zullen mooie maar ook zeer drukke weken voor jullie geweest zijn en jullie kunnen niet
gemist worden !!
Mijn hele moederhart gaat naar jullie uit !! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Wat kan ik er nog aan toevoegen ? Onze Ferry heeft precies
gezegd wat ik ook dacht en voelde dus......
Ik zal alleen zeggen : einde goed, alles goed !!! Gelukkig, Ria.
Tot ziens, lieve buurvrouw en vriendin ('t telt ook voor jou,
natuurlijk, Fernanda
) virtueel of in 't echt 
Lieve groetjes van Alter en Rankje voor jullie beiden (en ook
voor Leo en G. natuurlijk !)
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
NIEUW LEVEN
De herfst begon zo vroeg dit jaar
ik had het niet gemerkt,
want een kleinzoon zag het levenslicht
een paar dagen voordien
Zo verdween de zomer in de herfst
een late zomerzon,
zoende Jan's lieve gezichtje
toen hij met mama in de tuin genoot;
en ik schreef dit gedichtje.
Het leven gaat, het leven komt,
natuur die doet zijn werk,
bomen, planten, rozen,
beginnen dra een winterslaap
en kleine Janneman,
die zal groeien en wordt sterk.
Nu zijn ze weergekeerd,
naar hun thuisland, ergens in Afrika,
waar ze samen leven.
En waar drie mangobomen
in hun tuin,
naast lekkere vruchten,
altijd schaduw geven.
De natuur, die past zich aan,
mangobomen,
staan nooit kaal.
Ze vernieuwen met een regelmaat
hun lederachtige, lange bladeren,
Zo stromen er altijd sappen doorheen,
zoals het bloed in onze aderen.
Natuur, jij bent voor mij,
het werk van een Schepper,
die ik bedank
en die ik eer,
ik noem Hem, God
en Lieve Heer,
ria
1 oktober 2007
De herfst begon zo vroeg dit jaar
ik had het niet gemerkt,
want een kleinzoon zag het levenslicht
een paar dagen voordien
Zo verdween de zomer in de herfst
een late zomerzon,
zoende Jan's lieve gezichtje
toen hij met mama in de tuin genoot;
en ik schreef dit gedichtje.
Het leven gaat, het leven komt,
natuur die doet zijn werk,
bomen, planten, rozen,
beginnen dra een winterslaap
en kleine Janneman,
die zal groeien en wordt sterk.
Nu zijn ze weergekeerd,
naar hun thuisland, ergens in Afrika,
waar ze samen leven.
En waar drie mangobomen
in hun tuin,
naast lekkere vruchten,
altijd schaduw geven.
De natuur, die past zich aan,
mangobomen,
staan nooit kaal.
Ze vernieuwen met een regelmaat
hun lederachtige, lange bladeren,
Zo stromen er altijd sappen doorheen,
zoals het bloed in onze aderen.
Natuur, jij bent voor mij,
het werk van een Schepper,
die ik bedank
en die ik eer,
ik noem Hem, God
en Lieve Heer,
ria
1 oktober 2007
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Ria en Leo,
Bedankt voor je lieve woorden maar jullie hadden
hetzelfde gedaan, dat weten we zeker
Weer een heel mooi gedicht met drie "G"
Geloof, Gevoelens en Geluk !
Een kleine ppt over mangobomen (ik had spijtig te
weinig tijd om meer te doen)
Veel liefs, beste vrienden, van ons beiden
Alter en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....