gedichten - achtergronden- roerselen
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
denook,
was even weg naar mijn land...
Kom hier sinds enkele dagen terug lezen en bij jou
in het bijzonder verbleef ik lang en...
telde met jou het aantal lezers!......
DANK voor al het mooie!
Het gedicht "Stilte" is een pareltje denook !!!
Je weet, dat is m'n lievelingsthema,
daarmee begon ik m'n topic lang geleden!!!!
Ik wens je een mooi weekend en zalige Allerheiligendagen!
Met pijn en verdriet, maar ook met verwondering en
dankbaarheid denken we aan onze dierbaren!
En we houden ons vast aan wie zij waren en nog steeds zijn.
Pijn, verdriet ,
maar ook dankbaarheid en verwondering.....
dat is ALLERHEILIGEN en
ALLERZIELEN voor mij:
Een sliert van vogels in de lucht
geur van wierook,
pracht van bloemen,
smaak van asse en van afscheid….
Alleen achterblijven en
eenzaam dolen langs
graven…
namen lezen,
herkennen, verwonderd en
ook wel dankbaar zijn.
Golven van verdriet en pijn,
heimwee en
een onvoldaan verlangen,
tijd van vragen en twijfels,
mysterie,
leven en dood,
eeuwigheid,
onrust en
een vluchtig: "het leven gaat verder"
Weten dat de winter komt
koud en lang en donker.
Geloven dat het ooit weer lente wordt,
Hopen op leven…..
En plots weer zoveel witte vogels in de lucht,
die opstijgen boven het vredige paradijs.
Johana-maria
2 november 2006
Groetjes
johanamaria
was even weg naar mijn land...
Kom hier sinds enkele dagen terug lezen en bij jou
in het bijzonder verbleef ik lang en...
telde met jou het aantal lezers!......
DANK voor al het mooie!
Het gedicht "Stilte" is een pareltje denook !!!
Je weet, dat is m'n lievelingsthema,
daarmee begon ik m'n topic lang geleden!!!!
Ik wens je een mooi weekend en zalige Allerheiligendagen!
Met pijn en verdriet, maar ook met verwondering en
dankbaarheid denken we aan onze dierbaren!
En we houden ons vast aan wie zij waren en nog steeds zijn.
Pijn, verdriet ,
maar ook dankbaarheid en verwondering.....
dat is ALLERHEILIGEN en
ALLERZIELEN voor mij:
Een sliert van vogels in de lucht
geur van wierook,
pracht van bloemen,
smaak van asse en van afscheid….
Alleen achterblijven en
eenzaam dolen langs
graven…
namen lezen,
herkennen, verwonderd en
ook wel dankbaar zijn.
Golven van verdriet en pijn,
heimwee en
een onvoldaan verlangen,
tijd van vragen en twijfels,
mysterie,
leven en dood,
eeuwigheid,
onrust en
een vluchtig: "het leven gaat verder"
Weten dat de winter komt
koud en lang en donker.
Geloven dat het ooit weer lente wordt,
Hopen op leven…..
En plots weer zoveel witte vogels in de lucht,
die opstijgen boven het vredige paradijs.
Johana-maria
2 november 2006
Groetjes
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
... 592 lezers later ...
met dank aan Sunset, Robol, Bosrankje en Johana-Maria dit keer
vooral, voor haar lange interventie na haar nog langere afwezigheid.
Het is zaterdagavond; we volgden vandaag in Elingen de uitvaart van
Marieken Van Diest.
Ik weet niet of er lezers zijn die ooit in Elingen zijn geweest, laat staan
van het dorp al hebben gehoord. Toch vertelde Rick De Leeuw, dat
Elingen en omgeving, het mooiste was wat hij ooit zag. In een recente
T.V.-reportage omschreef hij de streek als 'niet te beschrijven' - je moet
ze zelf ontdekken en in je opnemen.
Ik zal je helpen: Elingen ligt in het wondermooie Pajottenland en is er
zelf een kleine parel van. Klein, want het telt slechts een 150-tal huizen.
Je rijdt er binnen vanuit Gaasbeek of Halle of Lennik of Pepingen.
Ik sta nu vóór het plaatselijk kerkje, dat helemaal door het kerkhof is
omvangen. Het oogt fris vanbuiten, fraai vanbinnen; het heeft ook een
hemels klinkend pijporgel met twee klavieren en een voetklavier. Eén
zondag in de maand wordt het bespeeld door een bekend ... gynaeco-
loog uit Halle. Hij is een begenadigd amateur-organist die de rust op-
zoekt van het Pajottenland, welbepaald Elingen, welbepaald het orgel
van de plaatselijke kerk. Daar, bij zijn tweede liefde, haalt hij zijn vita-
minen voor de komende maand.
Ik schreef dat het kerkje fraai is vanbinnen. Dat komt omdat ze enkele
jaren geleden volledig en gratis werd herschilderd. Waarom? Een schil-
der wou dat zijn dochter in het kerkje trouwde; vandaar ...
Ik sta nu vóór de kist van Marieken, die 94 jaar is geworden. De dienst
wordt geleid door twee priesters: de plaatselijke pastoor en pater Pol.
Pater Pol is een 86-jarige Scheutist, en Marieken was zijn tante.
Tijdens zijn jeugd verbleef Pol dikwijls op de boerderij van zijn tante en
ook later is de band met zijn lievelingstante altijd intens gebleven.
In zijn homilie schetst hij het leven van Marieken van bij haar ouders,
over haar man en zijn familie, tot haar kinderen en kleinkinderen.
Heb jij ook al homilieën ondergaan, waarin van de overledene zó'n beeld
wordt opgehangen dat je onwillekeurig moet twijfelen of het wel moge-
lijk is dat zoveel deugden als wijsheid, offerzin, mildheid, altruïsme ... in
één persoon kunnen verenigd zijn?
De homilie van pater Pol ging die richting uit, doch voelde echt aan. De
bezieling waarmee hij sprak kon niet gefaked zijn.
Omdat dit voor mij ook allemaal nieuw was, vroeg ik achteraf aan ande-
re mensen om meer inzicht. Iederen kon allen maar beamen wat de
pater vertelde.
Ik zit nu in de zetel naast Martha. Ik weet reeds lang dat Martha vele
deugden in zich heeft. Vandaag weet ik ook waar ze die heeft gevonden.
Marieken was haar moeder.
Samen blijven we even stilstaan bij de uitvaartdienst. Martha zorgde
voor de begeleidende boekjes. Ze zocht en schreef gepaste teksten.
Het werd een kleinood om te bewaren en nu en dan nog eens ter hand
te nemen. Tijdens de dienst bracht ze zelf ook enkele teksten naar
voor: waardig en sereen.
Op het doksaal waren we met drie: Tim, een jonge klasse-organist; jef,
een 76-jarige neef van Marieken, met een volle, warme tenorstem; ik,
die het muzikale omlijstingsgedeelte opmaakte. Iedereen wist wat hem
te doen stond. We repereeden even, één uur voor de dienst. Het klikte
meteen: alles paste en klonk perfect.
Tot en met de offergang brachten we, naast het gregoriaanse proprium,
meerstemmig het 'nader bij U mijn God', 'Ave Maria' en het 'Ave Verum'
van Mozart.
Ook na de 'offer' bleven de meeste mensen in de kerk, waarvan velen
rechtstaande. Toen ik buiten vernam dat het ook hier de gewoonte was
dat na de offergang meer dan een halve kerk naar buiten ging, kreeg
ik het een beetje warm. Zou het kunnen dat de mensen bleven omdat
de ganse viering echt zo mooi en de moeite waard was.
En waarom niet?
Marieken werd geboren op 30 juni 1913 en overleed godvruchtig in het
rusthuis Mater Dei te Heikruis op 19 oktober 2007, gesterkt door de
H. Sacramenten. Ze werd begraven op zaterdag 27 oktober in haar
geboortedorp Elingen,waar ze werd bijgezet in de grafkelder, bij haar
man, Oscar Van Overstraeten.
Liefde is: van boven op het doksaal haar beneden, vooraan, bekijken en
een siddering door je heen voelen bij haar optreden.
Liefde is: vooraan in de kerk zitten en een siddering door je heen
voelen als je hem boven, achteraan hoort spelen en zingen.
Liefde is: ver van elkaar, elkaar intens aanvoelen en weten dat de band
gestroomlijnd is gesmeed.
groeten in vriendschap - -denook- -
met dank aan Sunset, Robol, Bosrankje en Johana-Maria dit keer
vooral, voor haar lange interventie na haar nog langere afwezigheid.
Het is zaterdagavond; we volgden vandaag in Elingen de uitvaart van
Marieken Van Diest.
Ik weet niet of er lezers zijn die ooit in Elingen zijn geweest, laat staan
van het dorp al hebben gehoord. Toch vertelde Rick De Leeuw, dat
Elingen en omgeving, het mooiste was wat hij ooit zag. In een recente
T.V.-reportage omschreef hij de streek als 'niet te beschrijven' - je moet
ze zelf ontdekken en in je opnemen.
Ik zal je helpen: Elingen ligt in het wondermooie Pajottenland en is er
zelf een kleine parel van. Klein, want het telt slechts een 150-tal huizen.
Je rijdt er binnen vanuit Gaasbeek of Halle of Lennik of Pepingen.
Ik sta nu vóór het plaatselijk kerkje, dat helemaal door het kerkhof is
omvangen. Het oogt fris vanbuiten, fraai vanbinnen; het heeft ook een
hemels klinkend pijporgel met twee klavieren en een voetklavier. Eén
zondag in de maand wordt het bespeeld door een bekend ... gynaeco-
loog uit Halle. Hij is een begenadigd amateur-organist die de rust op-
zoekt van het Pajottenland, welbepaald Elingen, welbepaald het orgel
van de plaatselijke kerk. Daar, bij zijn tweede liefde, haalt hij zijn vita-
minen voor de komende maand.
Ik schreef dat het kerkje fraai is vanbinnen. Dat komt omdat ze enkele
jaren geleden volledig en gratis werd herschilderd. Waarom? Een schil-
der wou dat zijn dochter in het kerkje trouwde; vandaar ...
Ik sta nu vóór de kist van Marieken, die 94 jaar is geworden. De dienst
wordt geleid door twee priesters: de plaatselijke pastoor en pater Pol.
Pater Pol is een 86-jarige Scheutist, en Marieken was zijn tante.
Tijdens zijn jeugd verbleef Pol dikwijls op de boerderij van zijn tante en
ook later is de band met zijn lievelingstante altijd intens gebleven.
In zijn homilie schetst hij het leven van Marieken van bij haar ouders,
over haar man en zijn familie, tot haar kinderen en kleinkinderen.
Heb jij ook al homilieën ondergaan, waarin van de overledene zó'n beeld
wordt opgehangen dat je onwillekeurig moet twijfelen of het wel moge-
lijk is dat zoveel deugden als wijsheid, offerzin, mildheid, altruïsme ... in
één persoon kunnen verenigd zijn?
De homilie van pater Pol ging die richting uit, doch voelde echt aan. De
bezieling waarmee hij sprak kon niet gefaked zijn.
Omdat dit voor mij ook allemaal nieuw was, vroeg ik achteraf aan ande-
re mensen om meer inzicht. Iederen kon allen maar beamen wat de
pater vertelde.
Ik zit nu in de zetel naast Martha. Ik weet reeds lang dat Martha vele
deugden in zich heeft. Vandaag weet ik ook waar ze die heeft gevonden.
Marieken was haar moeder.
Samen blijven we even stilstaan bij de uitvaartdienst. Martha zorgde
voor de begeleidende boekjes. Ze zocht en schreef gepaste teksten.
Het werd een kleinood om te bewaren en nu en dan nog eens ter hand
te nemen. Tijdens de dienst bracht ze zelf ook enkele teksten naar
voor: waardig en sereen.
Op het doksaal waren we met drie: Tim, een jonge klasse-organist; jef,
een 76-jarige neef van Marieken, met een volle, warme tenorstem; ik,
die het muzikale omlijstingsgedeelte opmaakte. Iedereen wist wat hem
te doen stond. We repereeden even, één uur voor de dienst. Het klikte
meteen: alles paste en klonk perfect.
Tot en met de offergang brachten we, naast het gregoriaanse proprium,
meerstemmig het 'nader bij U mijn God', 'Ave Maria' en het 'Ave Verum'
van Mozart.
Ook na de 'offer' bleven de meeste mensen in de kerk, waarvan velen
rechtstaande. Toen ik buiten vernam dat het ook hier de gewoonte was
dat na de offergang meer dan een halve kerk naar buiten ging, kreeg
ik het een beetje warm. Zou het kunnen dat de mensen bleven omdat
de ganse viering echt zo mooi en de moeite waard was.
En waarom niet?
Marieken werd geboren op 30 juni 1913 en overleed godvruchtig in het
rusthuis Mater Dei te Heikruis op 19 oktober 2007, gesterkt door de
H. Sacramenten. Ze werd begraven op zaterdag 27 oktober in haar
geboortedorp Elingen,waar ze werd bijgezet in de grafkelder, bij haar
man, Oscar Van Overstraeten.
Liefde is: van boven op het doksaal haar beneden, vooraan, bekijken en
een siddering door je heen voelen bij haar optreden.
Liefde is: vooraan in de kerk zitten en een siddering door je heen
voelen als je hem boven, achteraan hoort spelen en zingen.
Liefde is: ver van elkaar, elkaar intens aanvoelen en weten dat de band
gestroomlijnd is gesmeed.
groeten in vriendschap - -denook- -
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
denook :
dank voor de beschrijving van deze uitvaartmis , ik heb het in één trek gelezen !!
Als dit niet geschreven is door een echte schrijver dan weet ik het niet meer !!
Ik heb altijd rillingen gekregen bij het lied " nader tot u mijn God "
en het "Avé Maria " zong een sopraan op onze trouw en ik hoop ook op mijn begrafenis
Wat ik ook mooi vind is " als God ons thuis brengt uit onze balingschap "
En nog zo een liefde in je leven vinden als een echt verbond !
Jij en Martha , het is jullie zo van harte gegund !!!
Liefs Fernanda
dank voor de beschrijving van deze uitvaartmis , ik heb het in één trek gelezen !!
Als dit niet geschreven is door een echte schrijver dan weet ik het niet meer !!
Ik heb altijd rillingen gekregen bij het lied " nader tot u mijn God "
en het "Avé Maria " zong een sopraan op onze trouw en ik hoop ook op mijn begrafenis
Wat ik ook mooi vind is " als God ons thuis brengt uit onze balingschap "
En nog zo een liefde in je leven vinden als een echt verbond !
Jij en Martha , het is jullie zo van harte gegund !!!
Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
beste denook,
je kan het allemaal zo mooi verwoorden, je beschrijving van de dienst voor Marieke is bijna alsof ik er zelf aanwezig was, het moet een prachtige uitvaart geweest zijn Marieke waardig, Uit je woorden blijkt ook je grote liefde voor Martha, ik hoop dat jullie nog heel lang van elkaar kunnen genieten, en wens jullie oprecht veel geluk! Ja, er zijn nog mooie dingen in het leven!
Gustilpe
je kan het allemaal zo mooi verwoorden, je beschrijving van de dienst voor Marieke is bijna alsof ik er zelf aanwezig was, het moet een prachtige uitvaart geweest zijn Marieke waardig, Uit je woorden blijkt ook je grote liefde voor Martha, ik hoop dat jullie nog heel lang van elkaar kunnen genieten, en wens jullie oprecht veel geluk! Ja, er zijn nog mooie dingen in het leven!
Gustilpe
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste denook,
Het is de fout van Internet dat ik pas nu bij jou kan
schrijven ! Ineens hadden wij geen verbinding meer.
Gelukkig is nu alles spontaan terug in orde gekomen.
Wat een emotie bij het lezen van je prachtig geschreven
beschrijving over de (om je woorden te gebruiken) serene
en waardige uitvaart van Martha's moeder met een goed
gekozen muzikale begeleiding.
Je narratietalent is hier evident en heeft al je lezers het
gevoel gegeven dat zij er bij waren in een bijna voelbare
sfeer.......
Je anecdotes betreffend de gynaecoloog-organist uit Halle,
de herschilderingswerken, de details over pater Pol, de
repetitie juist voor de ceremonie en wat je vertelde over
het dorpje zelf, maakten dat wij ons nog dichterbij jullie
voelden. Bedankt.
Maar wat mij het meest getroffen heeft, is je liefde, waardering
en bewondering voor Martha !
Die schemert discreet maar zo intens door heel je verhaal....
De apothéose is je definitie van liefde die een bewijs is dat
jullie alles begrepen hebben en dat tweelingszielen elkaar
hebben mogen ontmoeten. Ik ben gelukkig voor jullie beiden !
Die zin krijgt een heel speciale plaats in mijn "schatkaft" :
Liefde is : ver van elkaar, elkaar intens aanvoelen en weten
dat de band gestroomlijnd is gesmeed.
Wij waren gisteren in gedachten bij jullie !
Veel liefs in vriendschap voor jullie beiden van ons beiden
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
denook,
alleen deze tekst van Kris gelaude
is m'n antwoord op jou schrijven,
want ikzelf werd heel heel stil.
"TWEE AAN TWEE LEVEN
WORDT EBBE EN VLOED
DIE OVERVLOEIEN
IN EEN EINDELOOS
TEDER GEBAAR
HET IS ZOALS
HET LAND EN HET WATER
STEEDS MEER
THUISHOREN BIJ ELKAAR "
kris gelaude
Mooi!
En veel liefs
johanamaria
alleen deze tekst van Kris gelaude
is m'n antwoord op jou schrijven,
want ikzelf werd heel heel stil.
"TWEE AAN TWEE LEVEN
WORDT EBBE EN VLOED
DIE OVERVLOEIEN
IN EEN EINDELOOS
TEDER GEBAAR
HET IS ZOALS
HET LAND EN HET WATER
STEEDS MEER
THUISHOREN BIJ ELKAAR "
kris gelaude
Mooi!
En veel liefs
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
... 4 dagen en 963 lezers later en
in alle stilte de 20.000 'gepasseerd' ...
met veel dank aan ferry, gustilpe, lotte,
bosrankje, johana-maria en ria
lieve mensen, laat me aub niet zweven;
dicht me geen eigenschappen toe die er niet zijn!
Op deze Allerheiligenavond overloop ik de voorbije twee dagen,
sta er even bij stil en laat je mee lezen, zonder commentaar.
Door omstandigheden heb ik tijdens deze twee dagen vijf kerk-
vieringen meegemaakt, zingend of spelend of gewoon meegevierd.
Het betrof vijf verschillende kerken of kapellen met vijf verschillende
voorgangers.
Ik kan dus vergelijken en dat doe ik nu bij mezelf.
Eerste vaststelling: in twee kerken is er nog de 'publieke' belangstelling
zoals vroeger; de andere kerken waren bedroevend qua opkomst op
deze toch 'grote Hoogdag'.
Tweede vaststelling: de grote diversiteit van de voorgangers wat inzet,
belangstelling voor het'vak', motiveren van de gelovigen, ... betreft.
Zonder kerken of namen te noemen; dit waren de uitersten:
- een priestervoorganger die zijn homilie aflas - niet door hemzelf
geschreven - was het maar al gedaan - luister naar mijn woorden doch
kijk niet naar mijn daden.
Ik bewonder de gelovigen die hier iedere week opnieuw komen luisteren
en meevieren.
- een priestervoorganger (-de oudste-) die bezield zijn 'waar' naar voor
brengt, met veel warmte en doorvoeld, begeesterend, de mensen mee-
voert.
En dan was er nog Elingen. Hier geef ik wel de naam. Ken je Elingen
nog? Zeker, als je de vorige bijdrage hier las.
Welnu, in het plaatselijke kerkje (-zie ook hoger-) had deze namiddag
de jaarlijkse Allerheiligen-dodenwake plaats, vooral voor de familie
van de overledenen van het voorbije jaar.
Hier was geen priestervoorganger. Hier waren Luc en Albert, twee
parochianen die deze dienst tot in de puntjes en fijn hadden voorbereid.
De manier waarop ze het geheel brachten alsook hun muzikale keuzes
voor de omlijsting kregen mijn volledige goedkeuring.
Toen we buiten gingen en ik een opmerking maakte in de zin van:
"ik vond dit een mooie viering, ook al was er geen priester", kreeg ik
van iemand als antwoord "'t is toch niet 't zelfde".
Over dit alles dacht ik na en schreef het neer onder de rubriek
'proza'; gewoon als bedenking; zeker niet als start van een polemiek.
groeten in vriendschap - -denook- -
in alle stilte de 20.000 'gepasseerd' ...
met veel dank aan ferry, gustilpe, lotte,
bosrankje, johana-maria en ria
lieve mensen, laat me aub niet zweven;
dicht me geen eigenschappen toe die er niet zijn!
Op deze Allerheiligenavond overloop ik de voorbije twee dagen,
sta er even bij stil en laat je mee lezen, zonder commentaar.
Door omstandigheden heb ik tijdens deze twee dagen vijf kerk-
vieringen meegemaakt, zingend of spelend of gewoon meegevierd.
Het betrof vijf verschillende kerken of kapellen met vijf verschillende
voorgangers.
Ik kan dus vergelijken en dat doe ik nu bij mezelf.
Eerste vaststelling: in twee kerken is er nog de 'publieke' belangstelling
zoals vroeger; de andere kerken waren bedroevend qua opkomst op
deze toch 'grote Hoogdag'.
Tweede vaststelling: de grote diversiteit van de voorgangers wat inzet,
belangstelling voor het'vak', motiveren van de gelovigen, ... betreft.
Zonder kerken of namen te noemen; dit waren de uitersten:
- een priestervoorganger die zijn homilie aflas - niet door hemzelf
geschreven - was het maar al gedaan - luister naar mijn woorden doch
kijk niet naar mijn daden.
Ik bewonder de gelovigen die hier iedere week opnieuw komen luisteren
en meevieren.
- een priestervoorganger (-de oudste-) die bezield zijn 'waar' naar voor
brengt, met veel warmte en doorvoeld, begeesterend, de mensen mee-
voert.
En dan was er nog Elingen. Hier geef ik wel de naam. Ken je Elingen
nog? Zeker, als je de vorige bijdrage hier las.
Welnu, in het plaatselijke kerkje (-zie ook hoger-) had deze namiddag
de jaarlijkse Allerheiligen-dodenwake plaats, vooral voor de familie
van de overledenen van het voorbije jaar.
Hier was geen priestervoorganger. Hier waren Luc en Albert, twee
parochianen die deze dienst tot in de puntjes en fijn hadden voorbereid.
De manier waarop ze het geheel brachten alsook hun muzikale keuzes
voor de omlijsting kregen mijn volledige goedkeuring.
Toen we buiten gingen en ik een opmerking maakte in de zin van:
"ik vond dit een mooie viering, ook al was er geen priester", kreeg ik
van iemand als antwoord "'t is toch niet 't zelfde".
Over dit alles dacht ik na en schreef het neer onder de rubriek
'proza'; gewoon als bedenking; zeker niet als start van een polemiek.
groeten in vriendschap - -denook- -
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Ook al zie of hoor je ze - om welke reden - soms niet, vrienden leven altijd met je mee.
En weet je, en verre van mij eender welke polimiek te starten, de ware kerk (of beter nog, tempel) voor de Goddelijkheid, is de mens, jij. En waar mensen in geloof samen zijn, is de Goddelijkheid in alle serene pracht, praal en luister - en vooral in alle liefde - aanwezig. Zeker weten.
laat ons heel simpel lieven
en ‘k breek jou, elke dag
tot jij opnieuw oranje bloeit
bevlek mijn vingers
zoals ik lijvendiep mij graaf in jou
nadenkend zweef jij naar mijn lippen
afwachtend adem ik jouw geur
als ik je mond in glip
en openbarst zoet op jouw tong
elk stuk van jou smaakt weldra
enkel nog als een herinnering
en ik wil scherp onthouden
wat mijn hand bevolkt
jij kruipt onder mijn nagels, huid
en telkens roepen zintuigen
herhalingen, herhalingen
van jou
is het seizoen van bloemen
gesel van ’t grauw geraamte
in grijze hemelregen
gezichtsloos, pauzeloos
waar slechts jouw kleur en bloed
mij houdt in ’t leven
en heel jouw zijn
mij grenzeloos doordrenkt
met de contouren van jouw lijf
daar waar jouw lenden waren
met zinnen ooit gesproken
die mij verwondden, beten
verslind ik woordeloos
jouw stilte die mij drijft
verorber mij.
**********
sunset 02-11-2007
**********
De poëzie-avond gisteren in den Hopsack was voor mij genieten. En als alles loopt zoals verwacht, is voor de 24ste november de proefdruk van mijn 'op weg naar 01 november' gereed. Ik ben een begenadigd iemand.
Groetjes en mijn oprechte vriendschappelijke genegenheid, sunset
En weet je, en verre van mij eender welke polimiek te starten, de ware kerk (of beter nog, tempel) voor de Goddelijkheid, is de mens, jij. En waar mensen in geloof samen zijn, is de Goddelijkheid in alle serene pracht, praal en luister - en vooral in alle liefde - aanwezig. Zeker weten.
laat ons heel simpel lieven
en ‘k breek jou, elke dag
tot jij opnieuw oranje bloeit
bevlek mijn vingers
zoals ik lijvendiep mij graaf in jou
nadenkend zweef jij naar mijn lippen
afwachtend adem ik jouw geur
als ik je mond in glip
en openbarst zoet op jouw tong
elk stuk van jou smaakt weldra
enkel nog als een herinnering
en ik wil scherp onthouden
wat mijn hand bevolkt
jij kruipt onder mijn nagels, huid
en telkens roepen zintuigen
herhalingen, herhalingen
van jou
is het seizoen van bloemen
gesel van ’t grauw geraamte
in grijze hemelregen
gezichtsloos, pauzeloos
waar slechts jouw kleur en bloed
mij houdt in ’t leven
en heel jouw zijn
mij grenzeloos doordrenkt
met de contouren van jouw lijf
daar waar jouw lenden waren
met zinnen ooit gesproken
die mij verwondden, beten
verslind ik woordeloos
jouw stilte die mij drijft
verorber mij.
**********
sunset 02-11-2007
**********
De poëzie-avond gisteren in den Hopsack was voor mij genieten. En als alles loopt zoals verwacht, is voor de 24ste november de proefdruk van mijn 'op weg naar 01 november' gereed. Ik ben een begenadigd iemand.
Groetjes en mijn oprechte vriendschappelijke genegenheid, sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
nu mijn bezoek uit Duitsland weer weg is, het bundeltje 'op weg naar 01 november' gereed voor de drukproef, heb ik een beetje meer tijd (al smarten mij de beelden van de actualiteit).
Tabasco / Mexico
Het land verdwijnt
De laatste dromen
zijn vermoeide nachten
Verwilderd blaffen
honden onze tijd
naar ’t eeuwig wachten
Het water heeft herinnering
verloren vriest de koude
in de aderen
Om ’t blote hoofd objecten
verklaren dood aan ’t leven
en storten zich in ’t waterbed
Niemand weet wat komt
weet nog steeds niet
wie het red.
**********
sunset 05-11-2007
**********
Mijn oprecht warme vriendschappeljke groeten voor jou.
sunset
_________________
Tabasco / Mexico
Het land verdwijnt
De laatste dromen
zijn vermoeide nachten
Verwilderd blaffen
honden onze tijd
naar ’t eeuwig wachten
Het water heeft herinnering
verloren vriest de koude
in de aderen
Om ’t blote hoofd objecten
verklaren dood aan ’t leven
en storten zich in ’t waterbed
Niemand weet wat komt
weet nog steeds niet
wie het red.
**********
sunset 05-11-2007
**********
Mijn oprecht warme vriendschappeljke groeten voor jou.
sunset
_________________
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
... enkele dagen en 761 lezers later ...
met dank aan sunset (2 maal) en Hilde
Ben net terug van de boekenbeurs.
Heb een schat aan nieuw materiaal kunnen bemachtigen.
Dat is voor later, met misschien een sfeerbeeld van de boekenbeurs.
Vandaag krijg je nog 'oud' materiaal, dwz. van vóór mijn bezoek.
Drie werkjes van voor mij vrij onbekende dichters, die wel aanspreken.
1) van Fred de Swert
Ik gooi haar in de lucht en ze kraait
een kermisgezicht,
want ze weet dat vader nooit mis zal pakken.
Zo gaat het telkens weer.
Wat ze ook doet, het komt voor mekaar
want vader is er, vader grijpt nooit mis
Vader staat voortdurend mis te grijpen.
Misschien weet ze het nog niet wat het
zeggen wil te twijfelen.
Misschien weet vader niet wat het zeggen
wil: vertrouwen te hebben.
Misschien hebben we 't allebei verkeerd voor.
2) van Robert Leyssens
Niets droogt sneller dan een traan
Niets droogt sneller
dan een traan
Vergankelijk
is de mooiste roos
De dag verdooft
het licht der maan
Herinneringen begraaft
men in een doos
Een troostend woord,
dat staat geschreven
Blijft ongetwijfeld
langer leven
Langer dan een traan,
een bedroefd gezicht
Een troostend woord
in een gedicht
3) van Serge van Duijnhoven
DER DUFT DER FRAUEN IN NYLON
O zalige geur van vrouwen in nylon
O verrukkelijk leer met een slag om de arm
O dampende dij, malse heup, vaar langszij
O weegbree en wei en het ziltgroen van zomers
Ach vloed spoel het ruig met je buik in het schuim
Ach eb voel het zand met je rug en ontluik
Ach nimf en beschimp in je niks hier het puik
Ach schim ik die lik het verraderlijk zout van jouw lippen
Wee mij die verzaakt moedwillig mijn plicht en verziek
Wee mij die mijn plecht wendt halsstarrig naar jouw klippen
Wee mij die meer wil schenken dan er zit in de kruik
groeten in vriendschap - -denook- -
met dank aan sunset (2 maal) en Hilde
Ben net terug van de boekenbeurs.
Heb een schat aan nieuw materiaal kunnen bemachtigen.
Dat is voor later, met misschien een sfeerbeeld van de boekenbeurs.
Vandaag krijg je nog 'oud' materiaal, dwz. van vóór mijn bezoek.
Drie werkjes van voor mij vrij onbekende dichters, die wel aanspreken.
1) van Fred de Swert
Ik gooi haar in de lucht en ze kraait
een kermisgezicht,
want ze weet dat vader nooit mis zal pakken.
Zo gaat het telkens weer.
Wat ze ook doet, het komt voor mekaar
want vader is er, vader grijpt nooit mis
Vader staat voortdurend mis te grijpen.
Misschien weet ze het nog niet wat het
zeggen wil te twijfelen.
Misschien weet vader niet wat het zeggen
wil: vertrouwen te hebben.
Misschien hebben we 't allebei verkeerd voor.
2) van Robert Leyssens
Niets droogt sneller dan een traan
Niets droogt sneller
dan een traan
Vergankelijk
is de mooiste roos
De dag verdooft
het licht der maan
Herinneringen begraaft
men in een doos
Een troostend woord,
dat staat geschreven
Blijft ongetwijfeld
langer leven
Langer dan een traan,
een bedroefd gezicht
Een troostend woord
in een gedicht
3) van Serge van Duijnhoven
DER DUFT DER FRAUEN IN NYLON
O zalige geur van vrouwen in nylon
O verrukkelijk leer met een slag om de arm
O dampende dij, malse heup, vaar langszij
O weegbree en wei en het ziltgroen van zomers
Ach vloed spoel het ruig met je buik in het schuim
Ach eb voel het zand met je rug en ontluik
Ach nimf en beschimp in je niks hier het puik
Ach schim ik die lik het verraderlijk zout van jouw lippen
Wee mij die verzaakt moedwillig mijn plicht en verziek
Wee mij die mijn plecht wendt halsstarrig naar jouw klippen
Wee mij die meer wil schenken dan er zit in de kruik
groeten in vriendschap - -denook- -
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
denook,
Waar heb je dat gedicht van Robert Leyssens vandaan?
't Is maar dat hier op ons Poëzieforum ook een zekere
Robert Leyssens zit.
Nietwaar Robbe?!
Groetjes,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht