tussen HEMEL en AARDE
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Welcome back, M.Christina
Je bent wel erg lang weggebleven.
Ik meen uit de tekst te begrijpen
dat je een goede vakantie hebt gehad.
In ieder geval ben je met een
heel mooi gedicht gestart.
Fijn om ons te laten meegenieten.
Ik begrijp wat je bedoelt met die stilte.
Soms kan een mens daar
echt naar verlangen.
Misschien is dat gewoon het gevolg
van het ouder worden,
voor mij in ieder geval.
Liefs, van
ria
Je bent wel erg lang weggebleven.
Ik meen uit de tekst te begrijpen
dat je een goede vakantie hebt gehad.
In ieder geval ben je met een
heel mooi gedicht gestart.
Fijn om ons te laten meegenieten.
Ik begrijp wat je bedoelt met die stilte.
Soms kan een mens daar
echt naar verlangen.
Misschien is dat gewoon het gevolg
van het ouder worden,
voor mij in ieder geval.
Liefs, van
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
De akker
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen
die aan vier kanten stonden, ingesloten, –
door varens een verwoestend spoor gestoten
dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren
met ritselingen rijpgestookt van boven
stond in de palle juli onbewogen
tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge
verdorde zoemgeluiden van insecten
onzichtbaar kevertjes en rode plekken
papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde
met ademing en aanvangen van klaarte
waarin ik wilde blijven en verblijven.
Anton van Wilderode
Dank U Ria, voor uw bezoek en de mooie roos.
Eigenlijk is het hier nogal stil aan bezoekers.
Spreken de gedichten niet aan?
Van Wilderode heeft mij wel iets te vertellen, en U?
MARIA-Christina
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen
die aan vier kanten stonden, ingesloten, –
door varens een verwoestend spoor gestoten
dan verend verder over vedermossen.
Wij vonden er een hof. Het hoge koren
met ritselingen rijpgestookt van boven
stond in de palle juli onbewogen
tegen mijn open ogen en mijn oren.
Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge
verdorde zoemgeluiden van insecten
onzichtbaar kevertjes en rode plekken
papavers door veel bijen aangevlogen.
Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde
met ademing en aanvangen van klaarte
waarin ik wilde blijven en verblijven.
Anton van Wilderode
Dank U Ria, voor uw bezoek en de mooie roos.
Eigenlijk is het hier nogal stil aan bezoekers.
Spreken de gedichten niet aan?
Van Wilderode heeft mij wel iets te vertellen, en U?
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Maria-Christina,
met vreugde en blijdschap zie ik dat je terug bent
met heel veel goede moed!!!
Ik kwam je tegen op verschillende topics.
Ook op die van ria en zo las ik dààr een berichtje
voor mij bestemd.
Je maakte me echt gelukkig met je boodschap,
Maria-christina.
Door een paar moeilijkheden verdween ik uit de
circulatie.Afstand nemen en zwijgen is soms het beste.
Mijn topic is nog gesloten , maar kan je nog terug vinden
op P.2 , indien je zou wensen nog iets te lezen.
En ....zeer zeker de gedichten van A.Van Wilderode
zijn zeer mooi en de moeite waard, Maria-Christina.
Blijven schrijven!
Nog veel liefs en dank voor je lieve boodschap!
Hartelijk en genegen
johanamaria
met vreugde en blijdschap zie ik dat je terug bent
met heel veel goede moed!!!
Ik kwam je tegen op verschillende topics.
Ook op die van ria en zo las ik dààr een berichtje
voor mij bestemd.
Je maakte me echt gelukkig met je boodschap,
Maria-christina.
Door een paar moeilijkheden verdween ik uit de
circulatie.Afstand nemen en zwijgen is soms het beste.
Mijn topic is nog gesloten , maar kan je nog terug vinden
op P.2 , indien je zou wensen nog iets te lezen.
En ....zeer zeker de gedichten van A.Van Wilderode
zijn zeer mooi en de moeite waard, Maria-Christina.
Blijven schrijven!
Nog veel liefs en dank voor je lieve boodschap!
Hartelijk en genegen
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
De Heer heeft mij gezien
De Heer heeft mij gezien en onverwacht
ben ik opnieuw geboren en getogen.
Hij heeft mijn licht ontstoken in de nacht,
gaf mij een levend hart en nieuwe ogen.
Zo komt hij steeds met stille overmacht.
en zo neemt hij voor lief mijn onvermogen.
Hij doet met ons, Hij gaat ons in en uit.
Heeft in zijn handen onze naam geschreven.
De Heer wil ons bewonen als zijn huis,
plant als een boom in ons zijn eigen leven.
Wil met ons spelen, neemt ons als zijn bruid
en wat wij zijn, Hij heeft het ons gegeven.
Gij geeft het uw beminden in de slaap.
Gij zaait uw naam in onze diepste dromen,
Gij hebt ons zelf ontvankelijk gemaakt.
Zoals de regen neerdaalt in de bomen,
zoals de wind, wie weet waarheen hij gaat.
Zo zult Gij uw beminden overkomen.
H. Oosterhuis
Johana-maria, steeds welkom.
MARIA-Christina
De Heer heeft mij gezien en onverwacht
ben ik opnieuw geboren en getogen.
Hij heeft mijn licht ontstoken in de nacht,
gaf mij een levend hart en nieuwe ogen.
Zo komt hij steeds met stille overmacht.
en zo neemt hij voor lief mijn onvermogen.
Hij doet met ons, Hij gaat ons in en uit.
Heeft in zijn handen onze naam geschreven.
De Heer wil ons bewonen als zijn huis,
plant als een boom in ons zijn eigen leven.
Wil met ons spelen, neemt ons als zijn bruid
en wat wij zijn, Hij heeft het ons gegeven.
Gij geeft het uw beminden in de slaap.
Gij zaait uw naam in onze diepste dromen,
Gij hebt ons zelf ontvankelijk gemaakt.
Zoals de regen neerdaalt in de bomen,
zoals de wind, wie weet waarheen hij gaat.
Zo zult Gij uw beminden overkomen.
H. Oosterhuis
Johana-maria, steeds welkom.
MARIA-Christina
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Met dit lied van Oosterhuis heb je me heel
blij gemaakt, Maria-christina.
Het is zéér mooi,
het gaat zo diep....
Dank je wel voor dit prachtige lied en
jou hartelijke welkom op je topic!
Nog ééntje , zomaar!
Volg elke weg,
klim over elke berg,
doorkruis elk dal,
volg elke rivier
tot je terecht komt
bij je droom.
Volg je droom
over bergen en dalen,
wegen en rivieren
tot je vindt...
jezelf,
want die droom ben jij.
Johana-Maria
14 september 2007
Lieve groeten en tot later,
johanamaria
blij gemaakt, Maria-christina.
Het is zéér mooi,
het gaat zo diep....
Dank je wel voor dit prachtige lied en
jou hartelijke welkom op je topic!
Nog ééntje , zomaar!
Volg elke weg,
klim over elke berg,
doorkruis elk dal,
volg elke rivier
tot je terecht komt
bij je droom.
Volg je droom
over bergen en dalen,
wegen en rivieren
tot je vindt...
jezelf,
want die droom ben jij.
Johana-Maria
14 september 2007
Lieve groeten en tot later,
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Hé, je bent terug *blije glimlach*. Toch?
tot op het eind
zo pelt zich rimpelig huid mij uit het leven
en bij ‘t ontwaken vriest de lucht in mij
omdat ‘k mezelf wel durf vergeven
maakt liefde jong en eeuwig vrij
de dalen die zich gapend op mij spannen
zijn als getuigen dood en zonder bloem noch geur
toch zal ik het verlangen nooit verbannen
en ‘k leg mijn ogen in de koude en vergeet
dat ‘t zout brandt in de kieren van een tijd
en boete past als een gegoten kleed
nu ik mijn naam schrijf met een laatste brokje krijt.
**********
sunset 18-09-2007
**********
Ik wens je een stralende (maar 't zal hoofdzakelijk innerlijk moeten) dag (en ben net terug van een heerlijke Italië-tiendaagse. Dus 't valt hier weermatig een weinig tegen).
Liefs en knuf, sunset
tot op het eind
zo pelt zich rimpelig huid mij uit het leven
en bij ‘t ontwaken vriest de lucht in mij
omdat ‘k mezelf wel durf vergeven
maakt liefde jong en eeuwig vrij
de dalen die zich gapend op mij spannen
zijn als getuigen dood en zonder bloem noch geur
toch zal ik het verlangen nooit verbannen
en ‘k leg mijn ogen in de koude en vergeet
dat ‘t zout brandt in de kieren van een tijd
en boete past als een gegoten kleed
nu ik mijn naam schrijf met een laatste brokje krijt.
**********
sunset 18-09-2007
**********
Ik wens je een stralende (maar 't zal hoofdzakelijk innerlijk moeten) dag (en ben net terug van een heerlijke Italië-tiendaagse. Dus 't valt hier weermatig een weinig tegen).
Liefs en knuf, sunset
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Vingerafdrukken op het venster
Ik denk dat poëzie iets is als vingerafdrukken
op het venster, waarachter een kind dat niet kan slapen
te wachten staat op de dag. Uit aarde komt nevel,
uit verdriet een soort ach. Wolken
zorgen voor vijfentwintig soorten licht.
Eigenlijk houden ze het tegen. Tegenlicht.
Het is nog te vroeg om nu te zijn. Maar de rivieren
vertrekken alvast. Ze hebben het geruis
uit de zilverfabriek van de zee gehoord.
Dochter naast me voor het raam. Van haar houden
is de gemakkelijkste manier om dit alles te onthouden.
Vogels vinden in de smidse van hun geluid
uit, uit, uit.
Herman de Coninck
Dank Sunset en J.Maria voor uw bezoeken en de geschreven wensen.
MARIA-Christina
Ik denk dat poëzie iets is als vingerafdrukken
op het venster, waarachter een kind dat niet kan slapen
te wachten staat op de dag. Uit aarde komt nevel,
uit verdriet een soort ach. Wolken
zorgen voor vijfentwintig soorten licht.
Eigenlijk houden ze het tegen. Tegenlicht.
Het is nog te vroeg om nu te zijn. Maar de rivieren
vertrekken alvast. Ze hebben het geruis
uit de zilverfabriek van de zee gehoord.
Dochter naast me voor het raam. Van haar houden
is de gemakkelijkste manier om dit alles te onthouden.
Vogels vinden in de smidse van hun geluid
uit, uit, uit.
Herman de Coninck
Dank Sunset en J.Maria voor uw bezoeken en de geschreven wensen.
MARIA-Christina
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Maria-Christina,
Sorry dat ik je zo laat antword maar......
beter laat dan nooit
Bedankt voor je bezoek en de mooie
gedichten die je hier regelmatig plaatst.
Het laatste, van Herman de Coninck,
vond ik vol fijnvoeligheid.
Voor jou dan, een tekstje van Toon
Hermans : Lieve kracht.
wie was het die de zon verzon
toen de allereerste dag begon
die sterren aanstak voor de nacht
het eerste vlokje sneeuw bedacht
wie blies de wind zijn adem in
gaf mens en dier hun wezen
wie schreef de teksten, welke pen
voor merels en voor mezen
je voelt als iemand huilt of lacht
of als de regens zingen
dat zich één grote lieve kracht
verbergt in alle dingen.
Wij wensen jou een prettig week-end.
Lieve groetjes
van Alterego en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
ALTEREGO EN BOSRANKJE DANK U BEIDEN VOOR UW BEZOEK EN HET MOOIE GEDICHT VAN TOON HERMANS. IK ZAL HET AAN MIJN COLLECTIE TOEVOEGEN. IK KENDE HET NOG NIET. NOGMAALS BEDANKT, Maria-Christina
Als ik op vacantie ga, heb ik altijd veel plannen, wie niet?
Maar waar ik ook naartoe ga of hoeveel mensen ik ontmoet,
er moet ook tijd zijn voor stilte en bezinning.
Sommigen vinden dat in Yoga of in Zen, anderen door zich
alleen terug te trekken, in de natuur, in een verre berghut,
of zelfs in een kloostercel. Ieder doet dit op de wijze die
hem of haar het beste aanvoelt.
Voor mij blijft mijn geloof in God de basis, soms alleen,
soms met anderen, zoek ik de stilte op.
Al lezend en biddend vind ik boeiende gedachten,
die ik tot de mijne probeer te maken.
Kleine, eenvoudige kerkjes nodigen uit tot stilte en gebed.
Een oud kerkhof vertelt over de tijdelijkheid van ons aardse bestaan.
De natuur zelf spreekt over God.
Als de ziele luistert
Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft
'lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft
blaren van de bomen
kouten met elkaar gezwind
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken
wegelen van Gods
heiligen voet
talen en vertolken
'diep geloken woord zo zoet...
als de ziele luistert.
Guido Gezelle
"Ik ontdekte dat ik minder en minder te zeggen had,
tot ik uiteindelijk stil werd en
begon te luisteren.
En in die stilte
hoorde ik de stem
van God."
Sören Kierkegaard
MARIA-Christina wenst U een gelukkig weekend en een mooie zondag
Als ik op vacantie ga, heb ik altijd veel plannen, wie niet?
Maar waar ik ook naartoe ga of hoeveel mensen ik ontmoet,
er moet ook tijd zijn voor stilte en bezinning.
Sommigen vinden dat in Yoga of in Zen, anderen door zich
alleen terug te trekken, in de natuur, in een verre berghut,
of zelfs in een kloostercel. Ieder doet dit op de wijze die
hem of haar het beste aanvoelt.
Voor mij blijft mijn geloof in God de basis, soms alleen,
soms met anderen, zoek ik de stilte op.
Al lezend en biddend vind ik boeiende gedachten,
die ik tot de mijne probeer te maken.
Kleine, eenvoudige kerkjes nodigen uit tot stilte en gebed.
Een oud kerkhof vertelt over de tijdelijkheid van ons aardse bestaan.
De natuur zelf spreekt over God.
Als de ziele luistert
Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft
'lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft
blaren van de bomen
kouten met elkaar gezwind
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken
wegelen van Gods
heiligen voet
talen en vertolken
'diep geloken woord zo zoet...
als de ziele luistert.
Guido Gezelle
"Ik ontdekte dat ik minder en minder te zeggen had,
tot ik uiteindelijk stil werd en
begon te luisteren.
En in die stilte
hoorde ik de stem
van God."
Sören Kierkegaard
MARIA-Christina wenst U een gelukkig weekend en een mooie zondag
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Dank aan Ria. Ik ben verheugd om uw bezoek en de foto met tekst, dank U wel.
Omdat het bijna Allerheiligen en Allerzielen is, dagen waarop we onze overledenen gedenken, heb ik enkele gedichten daarover bij elkaar gebracht.
De kern van alle dingen
Is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed,
Van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.
F. Timmermans
Waar zal je zijn?
In het geheim van de sterren
waar we samen naar kijken
of misschien in het lied van de wind?
En als het lente wordt in die kwetsbare tint
van een kortstondige bloesem?
Waar zal je zijn,
als we zwijgzaam van verdriet,
opnieuw je voetstappen horen
en hoe je zachtjes de deur sluit
zoals gewoonlijk?
En toch, wij vinden je niet.
Misschien heb je
ergens iets achtergelaten,
een briefje zomaar in een la,
met een voorzichtig bericht.
Dat je er straks wel zal zijn,
omringend op jouw manier,
maar onaantastbaar voor ziekte en pijn.
We zullen je, net als voorheen,
bij je naam blijven noemen.
Alleen wat zachter,
hoewel de stilte zelden zo hard valt.
De dingen staan roerloos
en jouw plaats aan tafel
bleef nimmer zo leeg.
Maar geef een teken.
Knipoog of leg een hand
op een schouder,
wanneer je een ogenblik
met ons meeloopt.
Zo ver kan je nooit van ons weggaan
dat er geen glimp van jou meer zou zijn.
Want dood is niet het laatste.
De liefde is sterker.
Kris Gelaude
Allerzielen
Niet dood, maar eeuwig leven
een reden tot bestaan
het rijk voor alle tijden
de weg die wij begaan
En ook als ik
niet meer zal wezen
tenzij in woorden
van dit gedicht
zien we
bloemen
op de graven
en een glimlach
op jouw gezicht
Want voorbij
de vele lijnen
die ons scheiden
in dit bestaan
is er
in wezen
slechts die Ene
waarin allen
eens opgaan
Maar zelfs dan
blijven we bestaan
als druppel in de zee
een sprankel eeuwig licht
spiegeling in jouw ogen
het geluid van vele klanken
fluistering in je oren
een toon
muziek allicht
Francis Leyssens
Wanneer het herfst is,
het blad verdort en uitgebloeid uit de takken valt
wanneer het herfst is en alle rek en groei uit de natuur verdwijnt,
dan rust het zaad stil onzichtbaar in de schoot van de aarde.
Wanneer het herfst is , het groen verkleurt en losgeraakt
verwaait naar ergens, wanneer het herfst is
en het leven toegedekt te wachten ligt
op de nieuwe morgen
dan vraagt een mens
naar wie hij is
wie zijn doden zijn geworden.
Wanneer het herfst is,
het kille duister aan de lijve ervaren
en sterven en vergaan
onomstotelijk allerwegen,
dan vieren mensen
zo goed als zij kunnen
het feest van allen samen
in leven en dood
bij God geborgen.
auteur onbekend
Omdat het bijna Allerheiligen en Allerzielen is, dagen waarop we onze overledenen gedenken, heb ik enkele gedichten daarover bij elkaar gebracht.
De kern van alle dingen
Is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed,
Van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.
F. Timmermans
Waar zal je zijn?
In het geheim van de sterren
waar we samen naar kijken
of misschien in het lied van de wind?
En als het lente wordt in die kwetsbare tint
van een kortstondige bloesem?
Waar zal je zijn,
als we zwijgzaam van verdriet,
opnieuw je voetstappen horen
en hoe je zachtjes de deur sluit
zoals gewoonlijk?
En toch, wij vinden je niet.
Misschien heb je
ergens iets achtergelaten,
een briefje zomaar in een la,
met een voorzichtig bericht.
Dat je er straks wel zal zijn,
omringend op jouw manier,
maar onaantastbaar voor ziekte en pijn.
We zullen je, net als voorheen,
bij je naam blijven noemen.
Alleen wat zachter,
hoewel de stilte zelden zo hard valt.
De dingen staan roerloos
en jouw plaats aan tafel
bleef nimmer zo leeg.
Maar geef een teken.
Knipoog of leg een hand
op een schouder,
wanneer je een ogenblik
met ons meeloopt.
Zo ver kan je nooit van ons weggaan
dat er geen glimp van jou meer zou zijn.
Want dood is niet het laatste.
De liefde is sterker.
Kris Gelaude
Allerzielen
Niet dood, maar eeuwig leven
een reden tot bestaan
het rijk voor alle tijden
de weg die wij begaan
En ook als ik
niet meer zal wezen
tenzij in woorden
van dit gedicht
zien we
bloemen
op de graven
en een glimlach
op jouw gezicht
Want voorbij
de vele lijnen
die ons scheiden
in dit bestaan
is er
in wezen
slechts die Ene
waarin allen
eens opgaan
Maar zelfs dan
blijven we bestaan
als druppel in de zee
een sprankel eeuwig licht
spiegeling in jouw ogen
het geluid van vele klanken
fluistering in je oren
een toon
muziek allicht
Francis Leyssens
Wanneer het herfst is,
het blad verdort en uitgebloeid uit de takken valt
wanneer het herfst is en alle rek en groei uit de natuur verdwijnt,
dan rust het zaad stil onzichtbaar in de schoot van de aarde.
Wanneer het herfst is , het groen verkleurt en losgeraakt
verwaait naar ergens, wanneer het herfst is
en het leven toegedekt te wachten ligt
op de nieuwe morgen
dan vraagt een mens
naar wie hij is
wie zijn doden zijn geworden.
Wanneer het herfst is,
het kille duister aan de lijve ervaren
en sterven en vergaan
onomstotelijk allerwegen,
dan vieren mensen
zo goed als zij kunnen
het feest van allen samen
in leven en dood
bij God geborgen.
auteur onbekend
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Maria-Christina,
Prachtige gedichten heb je geplaatst !
Vooral de laatste van een onbekende auteur,
spreekt mij het meest aan.
Bedankt, en prettige week
Vriendelijke groetjes van
Alterego en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
MARIA-CHRISTINA,
Van ganser harte dank voor de
mooie gedichten die jij hier bracht! Zéér mooi !
Pijn, verdriet ,
maar ook dankbaarheid en verwondering.....
dat is ALLERHEILIGEN en
ALLERZIELEN voor mij:
Een sliert van vogels in de lucht
geur van wierook,
pracht van bloemen,
smaak van asse en van afscheid….
Alleen achterblijven en
eenzaam dolen langs
graven…
namen lezen,
herkennen, verwonderd en
ook wel dankbaar zijn.
Golven van verdriet en pijn,
heimwee en
een onvoldaan verlangen,
tijd van vragen en twijfels,
mysterie,
leven en dood,
eeuwigheid,
onrust en
een vluchtig: "het leven gaat verder"
Weten dat de winter komt
koud en lang en donker.
Geloven dat het ooit weer lente wordt,
Hopen op leven…..
En plots weer zoveel witte vogels in de lucht,
die opstijgen boven het vredige paradijs.
Johana-maria
2 november 2006
Met veel lieve groeten en
mooie zalige Allerheiligen dagen!
johanamaria
Van ganser harte dank voor de
mooie gedichten die jij hier bracht! Zéér mooi !
Pijn, verdriet ,
maar ook dankbaarheid en verwondering.....
dat is ALLERHEILIGEN en
ALLERZIELEN voor mij:
Een sliert van vogels in de lucht
geur van wierook,
pracht van bloemen,
smaak van asse en van afscheid….
Alleen achterblijven en
eenzaam dolen langs
graven…
namen lezen,
herkennen, verwonderd en
ook wel dankbaar zijn.
Golven van verdriet en pijn,
heimwee en
een onvoldaan verlangen,
tijd van vragen en twijfels,
mysterie,
leven en dood,
eeuwigheid,
onrust en
een vluchtig: "het leven gaat verder"
Weten dat de winter komt
koud en lang en donker.
Geloven dat het ooit weer lente wordt,
Hopen op leven…..
En plots weer zoveel witte vogels in de lucht,
die opstijgen boven het vredige paradijs.
Johana-maria
2 november 2006
Met veel lieve groeten en
mooie zalige Allerheiligen dagen!
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
