Samen dichten, samen schrijven...

[Maria-Christina]

GEDICHTEN VAN UIT MIJN EIGEN TOPIC GENOMEN,
MOGEN DIE ER OOK BIJ?
DANK U VOOR UW BELANGSTELLING
MARIA-CHRISTINA

Met engelen te zingen

Ik heb de stilte aangetikt,
Ik vroeg haar met weinig woorden of ik binnen rusten mocht,
Want ik was zo moe van het lawaai van alledag;
En de stilte liet me toe.

En in de stilte heb ik water horen zingen in de beken;
En langs rotsen floot de wind haar melodie;
En aan de bomen ruisten bladeren hun taal;
En heel de wereld leefde op in een biddend lied.

Ik heb het mogen horen
Toen ik daar te rusten zat in die genadetuin van God;
Want ik was zo moe van het lawaai van alledag,
Van het jachtige verkeer, de snelle tred;
Van de chaos, van de herrie, van de haast.

Maar dat is voorbij gegaan;
Verzaligd heb ik in Gods stilte zijn stem beluisterd
In het leven om me heen.
Zelfs de allerkleinste kelen trillen klanken naar de wereld;
Alle zielen, zelfs de bloemen zingen langzaamaan naar rust...

Het is het wonder van de schepping!
De godgegeven tonen van het leven,
Geheiligd tot een lied, een hemels gezang...
Ballades voor de engelen...

Uit de weldaad van Gods stilte ben ik verkwikt teruggekeerd.

Auteur onbekend.~




Het stille huisje,

Dwalend over heide
en door lage bosjes,
denkend aan geen enkel nuttig ding,
fluitend zacht en blijde,
blij en vrij en losjes,
kwam ik plotseling
bij een huisje, doodstil en verlaten,
dat in schaduw van wat dennenbossen sliep,
waar het lang geleden
scheen en heel tevreden,
want alleen een geitje blaatte
en een koekoek riep.



In die dagen zocht ik
al maar naar een kamer,
'k had al veel gewogen en gewikt.
Hier is stilte, docht ik,
en niets is voornamer,
niets is meer geschikt.
En wijl zwijgend kijken toch niet baat en
wijl ik graag in stille dingen mij verdiep
tikte ik toen van buiten
even op de ruiten;
maar alleen het geitje blaatte
en de koekoek riep.

Ja, mijn ontevreden
tikken mocht niet baten,
't maakte zelfs de stilte dubbel diep;
't scheen sinds lang geleden
gans en al verlaten,
't was of alles sliep.
't Is maar beter stille dingen stil te laten
dacht ik, wijl ik dwalende weer verder liep,
en ik hoorde achter
mij maar nu wat zachter
hoe het geitje blaatte
en de koekoek riep.

Adriaan Roland Holst


GELUKKIGE WEEKEND GROETEN VAN
MARIA-Christina

[Johana-Maria]

IN DE OCHTENDSCHEMERING

Ik ontmoette je in de stilte en
daar riep je mij.
Je riep mijn naam en zei:
kom,
kom we gaan.

Je riep mijn naam zo zacht en
ik volgde je.

We lieten ons dragen op
de golven van de stilte.
Ik hoorde de stilte
alleen maar de stilte.....
Die nam me op,
die riep mijn naam.

En ik werd weer geboren,
zoals ik was ,
zoals ik ben en
morgen zijn zal
in de "Ochtendschemering"
opnieuw geboren.

Johana-Maria
september 2003

"DUIK IN DE STILTE"

Duik in de stilte , zei je,
met z'n golven , ebbe en vloed.

Duik in de stilte,
laat je drijven op de stilte,
in de stilte , naar de stilte,
zodat de stilte de bedding van je leven wordt!

Daar zal je jezelf vinden.
Wie je bent.
Wat je waard bent.

Duik in de stilte , zei je,
daar is leven in overvloed,
daar vind je alles zevendvoud.

Daar zal er vrede zijn vrijheid en vreugde ,
voor jou en mij,
tot in Eeuwigheid. [/color]

Johana-Maria
september 2003


DE KRACHT VAN DE STILTE

Ik kwam uit een moeras,
met besmeurde vleugels.
ik kon niet meer vliegen en
wou het zó graag.

Ik wou terug vliegen.
Maar het lukte niet.
Mijn vleugels wogen zo zwaar aan
mislukkingen , ontgoochelingen,
twijfels, wanhoop en verdriet.

Ik was verkleumd van onmacht en pijn.
Toch bleef ik verlangen te vliegen:
te vliegen naar de overkant , naar de verre einder,
te vliegen naar het mooie , het goede , het geluk,
te vliegen naar het oneindige Schone!

Ik dacht : dat kan nooit meer!
En toch...
Ik ontdekte de kracht van de stilte: de heel diepe stilte,
waar ik mezelf weer ontplooien kon.
Door de kracht van de stilte voelde ik
mijn vleugels weer herleven,bewegen zo licht,
ontplooien als een wonder.

En na heel veel tijd,
heel stilaan,
gingen de vleugels open en gedragen door de stilte,
kon ik weer vliegen.
Weer mezelf zijn.

Johana-Maria
september 2003

Voor mij is de stilte niets kil en koud,
niets om bang voor te zijn,
het is een kracht, een grote kracht in
het diepste van onszelf!
Wondere , diepe kracht om de "Weg naar
binnen te vinden."

Heerlijk die te ontdekken !
En er naar te leren leven!
johanamaria

[Robol]

Beste Johanna Maria

fijn dat voor jou de stilte nooit kil is...
Al kan het op de stille noordpool wel behoorlijk kil zijn hoor
maar met de opwarming van de aarde
zal de stilte er wel te vaak verbroken worden
door krakend en vallend ijs.

Ik bedoel maar
je kan genieten van de stilte
maar voor eenzame mensen
kan de stilte ook kil zijn

Robbe

[Robol]

Stilte in paars en blauw

Ik heb op de heide
vaak vertoefd
Van de stille
geur geproefd

Golvend paars
het heideveld
Aan de indigo hemel
drie zil’vren wolkjes
welgeteld

Geen windgezucht
tot plots heel hoog
een leeuwerik in zijn vlucht
met z’n gezang
de stilte brak
’t Was alsof
hij tot me sprak

Ik luisterde
genietend van zijn solozang
’t Was alsof hij zeggen wou
Ik zing en breek
de stilte
enkel maar voor jou

Ik fluisterde
-niets of niemand
kon me horen-
Kleine lieve leeuwerik
Jij mag de stilte storen
Je stem
is hemelse muziek
Streel m’n
verwende oren

Robbe

[bo'ke]

Ik hoor je fluisteren,
en zie je stil in
de weerspiegeling
van mezelf.

Ik kom je tegen
in mijn dromen,
en kom je tegen
in mezelf.

Ik luister, voel je
kloppen en weet
dat ik in de stilte
mijn hart hoor.

bo

[ferry]

STILTE

Winter is een jaargetij
vol nevel kou en kilte
doch ik ervaar de stilte
die brengt rust in mij

Weg drukte en geluiden
van zomeravonden
kilte , doet ons de
ramen en deuren sluiten

In mijn bed weg is de kilte
droom ik mij met diepe geeuw
een wereld vol zachte sneeuw
en ein-de-lo-ze stilte

Fernanda

[Johana-Maria]

Al laat....
Maar ben toch nog even komen nalezen en......
heb echt genoten!!!

Blij en dankbaar voor hen die hier iets moois brengen,
gewoon in stilte!

Aangename zondag iedereen!
johanamaria

[Robol]

Breek de stilte

(Stef Bos / Bob Savenberg)

Hij is een kind als vele kinderen
Hij is niet meer en ook niet minder
Maar als je praat dan zegt hij bijna nooit iets terug
Hij kan de hele dag verdwijnen, in een wereld vol geheimen
Hij is rusteloos en altjd op de vlucht
Hij leeft alleen maar in gedachten
En hij lijkt op iets te wachten
maar de trein waarop hij wacht komt nooit voorbij
Er bestaan geen medicijnen die de stilte doen verdwijnen
en er zijn er nog zoveel kinderen zoals hij

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

Als we ze volgen in hun dromen,
en we ontdekken waar ze wonen
Misschien vinden we de weg dan naar hun hart,
Als we proberen mee te reizen, en we de weg naar buiten wijzen
Misschien vinden ze dan woorden op een dag

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

Ze zijn in oorlog met de wereld
Ze bouwen muren om zich heen,
oh, maar laat niet los, geef niet op,
laat ze nooit alleen!

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte, breek de stilte
Sloop de muren om ze heen, woord voor woord en steen voor steen

[hilde m]

In de stilte,
komt alles tot leven.
Flarden van het verleden,
dromen voor de toekomst.

In de stilte,
kan m'n alles herbeleven,
er een andere dimensie
aan geven.

In de stilte,
is m'n nooit alleen,
kan je overal heen,
met iedereen mee.

In de stilte,
zijn er geen grenzen,
ze vervult alle wensen.

In de stilte,
komt er geen eind,
aan het denken,
over alles wat is misgegaan,
allen die zijn weggegaan.

In de stilte,
leven de doden,
wordt alles
voor de tweede maal geboren.

[Johana-Maria]

"In de stilte wordt
alles voor een
tweede maal geboren "

Zó schreef jij hilde m.

Wel,jaren geleden schreef ik iets dergelijks.
Ik voelde me toen dood,niets....
Door en in de stilte werd ik een
tweede maal geboren!

NIEUW GEBOREN UIT DE SCHOOT VAN DE STILTE

Die dag spoelde ik halfdood aan op het strand.
Ik wist niets meer, niets.
Ik kende niets, ik kende niemand.
Ik was doodeenzaam en
alles was vreemd.
Ik was ook een vreemde.
Daarom verborg ik me om te overleven.

Ik spoelde aan van de overkant,
van het warme, goede land
mijn huis, mijn thuis, mijn geborgenheid..

Ik zocht vriendschap, maar vond die niet.
Ik zocht goedheid, maar wist niet waar zoeken!
Daarom trok ik me terug in de stilte,
alleen in de eenzaamheid.

Daar voelde ik me goed.
Ik kon er schuilen als in een warme moederschoot.
De stilte....
Ze heelde vele, diepe wonden.

De tijd ging voorbij, zalige helende tijd
in de schoot van de stilte.
En stilaan voelde ik weer warmte en goedheid.
Ik begon weer te leven.
Ik durfde weer in de spiegel kijken:
daar zag ik mezelf,
nieuw geboren uit de schoot van de stilte.
Johana-Maria
September 2003


Nog een fijne week hilde m en
het ga je goed!
johanamaria

[ria]

De volmaakte stilte

Nooit is het nog echt stil,
alhoewel ik dat wel wens
en ook zo gaarne wil.
Al zeven lange jaren,
hoor ik mijn hartenklop
in het ruisen van mijn bloed.
Geloof me, soms
voelt dat echt niet goed.

Enkel de uren van mijn slaap,
besparen mij dat geruis.
Maar voor het zover is,
lig ik te draaien en te keren.
Blokkade van wervels in mijn nek
maken mij het lastig
soms zelfs te gek!

Hoe rustiger mijn hartenklop,
hoe zachter het geruis.
Toch mis ik die stille, stilte,
een zaligheid, zonder gedruis.

Osteopathie, kiné, medicijnen,
niets dat baat, slechts weinig helpt.
Pas als ik voor goed
mijn ogen sluiten zal, keert
volmaakte stilte voor mij weer.

ria
18.11.07

[Johana-Maria]

Dit schreef ik in diezelfde periode:

IS ER IEMAND DIE LUISTERT?

Het barst in mij van zoveel tegenstijdigheden.
En ik weet niet waarom!
Ik loop buiten, het bos in,
het pad af recht naar de beek.

De distels prikken en scheuren,
en ik roep.
Het doet pijn.
Ik grijp ze vast, mijn handen branden.
Weer roep ik boos.
Waarom?
Om m'n handen die branden en de distels die bijten,
of om wat anders?
Is het om de woede en pijn diep in mij?
Is het nog rechtvaardig ?
Is er nog iemand die luistert?

Ik sta stil : o God wat is't hier stil!
Mijn handen doen pijn,
mijn hart doet zó onzeglijk pijn!

Onder de hoge boom aan het riviertje zet ik me neer.
Ik ween, ik was nog nooit zo eenzaam!
Ik luister en sluit de ogen naar binnen,
ik ga de weg naar binnen....
een lange weg.

Het is stil.
De avond daalt,
en langzaam daalt in mij ook rust en vrede.
Dan kijk ik naarboven
"Is er iemand die luistert?"
"Hier ben ik zoals ik ben"

Johana-Maria
September 2003



IN EEN WOLK VAN STILTE

De stilte droomt van boom tot boom
en wiegt je weemoed ,
je heimwee en je stil verlangen.

De stilte droomt van boom tot boom
en heelt je pijn,
je verdriet en diepe wonden.

De stilte windelt je wonden
in een wolk van stilte,
roze-wit om je heen.

Je wacht en
houdt de adem in.
Beklemmend even maar
die stilte.....

Tot plots het ruisen van de wind begint
en alles zingt
en ruist in 't diepste van je zijn.

Zo kwetsbaar ben je,
zo broos is je geluk.
Maar in deze stilte
word je weer geboren
in Gods oneindige Schepperschoot.

Johana-Maria
Oktober 2003


IN DE STILTE VAN DE NACHT

In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht
wordt rust geboren,
als dauw in je hukkerend hart.

In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vree geboren
in het diepste van jezelf.

In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt vreugd geboren
als een bron van warmte in je hart.

In de stilte van de nacht
en bij sterrenlicht,
wordt ikzelf weer nieuw geboren.
bij de eerste ochtendschemering .
Johana-Maria
Oktober 2003


Robbe, Robol....
Begint morgen de
"Week van de Vriendschap"?

Het beste er mee voor jou en alle
lieve schrijvers!!!
johanamaria

[Robol]

Beste Johana Maria

Misschien mag de stilte nog even duren...
Vriendschap kunnen we wel nemen als volgend thema...
Sinterklaas komt er ook al vlug aan...
Dan de Kerstperiode...met zijn stille nacht...
Het zal algauw weer nieuwjaar zijn...nieuwejaarke zoete...
De winter...

Jullie zeggen het maar..

groetjes in vriendschap en ja...distels kunnen stekelig zijn, dus oppassen
(ik vind de beeldspraak wel prachtig.) En deze zomer heb ik sinds lange tijd weer een distelvinkje gezien ! Prachtig vogeltje...De legende gaat, bij de schepping van de vogels, God had alle vogels al gekleurd, komt dat vinkje daar nog aan...Hij heeft toen de resten genomen van al zijn potjes...

Netelen daarentegen zou gezond zijn voor de bloeddruk (?)

Robbe

STILLE BEDE

Weet gij
mijn man
wat je met me kan
je kan mijn hart
veranderen van hard in zacht
je kan mijn ziel
veranderen van storm in glad
helaas alom
doe je het andersom
waarom

Je hebt het in je macht
maak mijn harde mond weer zacht
laat weer mijn ogen stralen
maak mijn zwaar gemoed weer licht
jij
bent mijn tegengewicht
en zijn wij uit balans
maakt het geluk
geen kans

Fernanda

[denook]

mensen toch,

wat een stilte-explosie,

Maria-Christina, Johana-Maria, Robol,
BO59VR, Ferry, Hilde M, Ria, ...

zoveel stemmen,
zoveel stiltebelevingen,

ik word er stil van


groeten in vriendschap - -denook- -

[ferry]

Ongelooflijk
wat een explosie van stilte !

De aangrijpende " Ongeboren Stilte " van Ria

dan " De Stilte doorbroken van Tinneke
aangrijppend verfijnd gevoelig neergeschreven

dan het gevoelige " De stilte schrijft zich " van Robbe

en toen Tinneke dacht dat stilte voorbij was
en ik het nog allemaal aan het verwerken was
kwam terug

Ria : met weer de aangrijpende "De stille schreeuw "

zalvend , de mooie mijmeringen van Gustilpe

door Ria geplaatst Ria : samen in de " Stilte " van Gabriel Smit

de " Stilte " van Bosrankje
in de abyssen van de ziel
en de Tao van de stilte

de Stilte aangetikt van Maria Christina 's topic auteur onbekend
en het Stille Huisje " van A. Roland Holst

en triptiek van innerlijke " Stilte " door Johanna Maria

Robbe : met de hemelse muziek van de leeuwerik in
" Stilte in paars en blauw "

Bo : die in de stilte , haar hart hoort

Ferry : " Stilte" alle geluid gedempt
in een met sneeuwtapijt overdekte wereld
wat hier eigenlijk niet paste daar al de anderen over het aangrijpende
-gevoel -van de " stilte" gingen

door Robbe geplaatst : het prachtige lied van Stef Bos en Bob van Savenberg over autisme
" Breek de stilte "

In de " Stilte "van Hilde wordt alles een 2de maal geboren

Nog een prachtige triptiek van de wonderen en genezing
door stilte teweeg gebracht van Johanna Maria

NOOIT , nooit gedacht ???
Explozie of ....implozie naar de ziel
Alles hier bij mekaar geschreven is het heel sterk en krachtig
de " Stilte"
En toch .... ik had het kunnen weten
ik houd ook ongelooflijk van stilte
kan diep geraakt worden door stilte

maar ben nog meer geraakt door al het het beklijvende aangrijpende mooie hier neergeschreven !!

Ik ben , samen met Denook ...... er stil van Fernanda