gedichten - achtergronden- roerselen

[Robol]

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik jaren geleden ook een blog begonnen was...gedichtjes...foto's...bezoekers, maar veelal bezoekers die een tegenbezoek verwachtten...zo ging de teller omhoog.

Blograakte voller en voller en het duurde lang alvorens het geladen was. Nu is geduld wel een mooie deugd, maar mijn zin om er iets te plaatsen smolt als sneeuw in de lente.

Ik voelde er me een beetje verlaten...stille lezers vooral.
Ik zit ook liever in een praatcafé...gezellig achter een Leffe, praten over het leven...met vrienden. Onmiddellijk contact...
Mijn blog ligt er een beetje verlaten bij, een tuin waar ik niet meer snoei...laat hem maar verwilderen...ik laat hem aan de vogeltjes, de hazen, de konijnen en andere al dan niet zoogdieren...

Robbe

[bo'ke]

Denook,


blogs of forum

Ik vertoef reeds een gehele tijd op het seniorennet.
Begonnen op de 'chat' waar ik nog regelmatig binnenspring;
en zeker niet alleen om 'dag' en 'salut' te zeggen.
Eerst met de naam 'bo' maar toen men onverwijld vroeg
of ik een man of vrouw was, en ik niet wou dat ik aan mezelf
begon te twijfelen, verschijn ik er als bo_vr.

Af en toe ga ik zien bij 'blogs'. Maar een reactie geef ik er niet
meer omdat ik dan mijn e-mailadres moet doorgeven.

Ik heb me laten registeren in april jl. bij het forum. Een
bewuste keuze.
Hier bij 'poëzie en proza' kan ik zo'n twintig mensen volgen
Dat aantal past beter bij mij daar ik alles aandachtig wil lezen.

een blije groet
bo

[denook]

... 19 uur en 193 lezers later ...


met dank aan Robol en BO59VR, voor het
aangenaam duwtje in de rug.

Hiermee is de blog- versus - forum discussie afgesloten.

Ik beloofde gisteren enkele gedichten van Luc Huybrechts,
broer van ...

De actualiteit, de kleine, nostalgische actualiteit doet me
van dit plan afzien. Luc komt dus binnen enkele dagen.


Deze voormiddag, bij mijn wekelijks optreden als vrijwilliger
op de geriatrie in het Sint-Blasius ziekenhuis te Dendermonde,
kwam ik er midden in de 'seniorenweek' terecht. Elke dag een
andere activiteit en een ander gegeven.
Vandaag, een gezellige babbel over 'de goede oude tijd'.
Ik wipte even het lokaal binnen en hoorde er Simonne, 85 jaar,
stemvast, een oud liedje brengen.
Ik, noch iemand anders, kenden het liedje.
Op het einde van de voormiddag bezocht ik Simonne op haar
kamer. Toen kwamen ook bij mij weer scherp, taferelen uit
mijn kindertijd, uit mijn sluimerend geheugen naar boven.
Bij ons in Nijverseel, een gehucht van Opwijk, gebeurde precies
hetzelfde als wat Simonne wist te vertellen.
Bij elke kleine of grote gebeurtens, was er altijd iemand die,
binnen enkele uren, het gebeuren vastlegde in een rijm (-ik
wil bewust niet spreken van een 'gedicht'). Gewoonlijk kwam
en dan ook nog een melodie bij, en 's anderendaags was er
weer een plaatselijk lied geboren.
Bij ons was het 'parijken' die de rijmelaar was en mijn vader
de plaatselijke componist. Ik stop nu even met typen en zing
voor alle lezers nu een plaatselijke hit van toen ...

Wat vond je er van? Niet zo slecht hé!

Ik wil nu even Simonne eren en haar liedjestekst meegeven.
Nog even: het is allemaal waar gebeurd.
Uitleg van enkele dialectwoorden:
'steken' betekent hier 'voortduwen'
'scheiren' betekent 'vastgrijpen.
de 'meernen' waren plaatselijke waters
Er is ook sprake van 'twee snoeken'.
Dat waren twee broers die op snoek visten en dan de
vissen in't café gingen verkopen.

Hier gaan we

't was van de liefde op 't ijs
op een gekende wijs
zeg luister eens meneren
wij zijn wij geen komeren

de moernen lagen hard
en met veel moed in 't hart
met ijskot en met schaatsen
was 't jong gespan ter plaatse

de jongens vol van min
bij meisjes naar hun zin
de jongens vol met streken
die mochten hun wel steken

wat hadden ze plezier
ze reden zo vol zwier
maar 't waren vieze snaken
ze hoorden daar iets kraken

verenigd in de min
zo zakten zij daarin
wat was het koel aan 't buiksken
ze scheirden naar een struiksken

het minnen was gekoeld
en alles afgespoeld
zo kwamen zij naar boven
met hunnen kouden oven

de klok sloeg halver drei
en zag men op een rij
zes waterratten vluchten
al door die koude luchten

wat prijs de vis nu is
...............................( weg uit geheugen)
daarbij twee grote snoeken
wat wilde nog gaan zoeken


Dank je wel Simonne, je tekst
is nu vereeuwigd.
Volgende week pluk ik alles hier van het
forum, aangevuld met eventuele commentaar,
en bezorg het haar op haar ziekbed.
Het mens zal 'verschieten' ...


groeten in vriendschap - -denook- -

[troontje]

Met veel belangstelling gelezen denook,en schoon ,héél schoon gezongen


de moernen lagen hard.......zou dat de moervaart zijn?

[bo'ke]

met man en macht worden de straten schoongeveegd in Dendermonde : 1953


volksliedje

't Ros Beyaard doet zijn ronde
in de stad van Dendermonde
die van Aalst die zijn zo kwaad
omdat hier 't Ros Beyaard gaat.
De vier Aymonskinderen jent
met 't blanke zweerd in d'hand
ziet ze rijden, 't zijn de schoonste al van ons land.
't Ros Beyaard hoog verheven
hij is in het vuur gebleven.
zie 't Ros Beyaard hoog verheven
zie 't Ros Beyaard zeer charmant.

't Ros Beyaard's ogen fonk'len
zijne brede manen kronk'len
en hij wendt hem fraai en vlug
met vier broers op zijnen rug.
De vier Aymonskinderen jent
met 't blanke zweerd in 'd hand
ziet ze rijden, 't zijn de schoonste al van ons land.
Hun harnas, schild en lansen
blinken bij de zonneglanzen
een den beiaard 't vooisken geeft
daar het Ros zijn eer in heeft.

O Dendermondenaren
blijft altijd den roem bewaren
van het peerd zo wijd vermaard
als den grootsten man op aard.
De vier Aymonskinderen jent
met 't blanke zweerd in d'hand
ziet ze rijden, 't zijn de schoonste al van ons land.
't Ros Beyaard is ons glorie
en benijdt g' ons die victorie,
Aalst, gij hebt nog min verstand
als ons ridderros vaillant.

't Ros Beyaard is verheven
heeft hem in het vuur begeven
en het week op 't oorlogsveld
alles voor zijn groot geweld.
De vier Aymonskinderen jent
met 't blanke zweerd in d'hand
ziet ze rijden, 't zijn de schoonste al van ons land.
't Ros Beyaard doe zijn ronde
in de stad van Dendermonde
die van Aalst die zijn zo kwaad
omdat hier 't Ros Beyaard gaat.(jent = edel)

Dit lied is o.m. opgenomen in
Wytsman (1868)
Poliman en Tiggers (1977)



Simonneke, op jouw gezondheid
een blije groet
bo

[hilde m]

Beste denook,
vertel Simonneke maar,
dat ik heb genoten van haar lied.
"Het leven, zoals het toen was".
Liefs Hilde m.

[Robol]

Verenigd in de min
Zo zakten zij daarin
dat was dat koel aan 't buiksken
o scharden zij naar een struiksken

gevonden op het net!

maar niet de volledige tekst

wel prachtige uitleg over moernen, etc...
en foto's

Robbe

[Johana-Maria]

Mooi denook!
Heb er van genoten!

Ben ook vrijwilligster in een RVT, en ja
daar kom je naast
pijn en verdriet soms ook wel heerlijke mensen en
dingen tegen, zoals dat lied van Simone.

Dankjewel dat je dat bracht denook en

groetjes
johanamaria

[ria]

Aan Simone,

H. vertelde met veel plezier
over je mooie lied,
spijtig dat we je niet horen zingen.

Simone, ik wens je goede moed
en nog veel vreugde, elke dag,

met een vriendelijke lach,
ria

[denook]

... twee dagen en 490 lezers later ...

--troontje,
je vond mijn liedje mooi gezongen,
misschien zing ik ooit nog eens live voor jou
en dan liefst geen toontje lager

-- BO59VR,
- oude foto van het begijnhof; het begijnhof is nu nog
ouder, doch zeer mooi in ere gehouden
- de foto uit 1953!!!!
Ik was toen intern leerling in het college van Dendermonde.
De zware storm van de zaterdagnacht had de dijk doen
breken. We gingen 's anderendaags op de resterende dijk
richting Vlassenbroek. Van de lager gelegen huisjes zagen we
nog alleen de bovenste helft van de daken. Dieren allerhande
dreven dood op het water dat de dijk in alle richtingen omsloot.
Beelden die ik nu nog klaar kan oproepen.
- Over het Ros Beiaart-lied kan ik ook een drietal zelfbeleefde
anekdotes vertellen - gebeurt later wel eens.
Bedankt bo voor het uitgebreid inspelen op het lied van Simonneke.

-- hilde m,
ons kennen ons - zal Simonneke zeker van jou vertellen

-- robol,
fijn opzoekingswerk.
Is het lied dan niet van Simonneke of is het wel van haar en al
eens ergens op internet geraakt?
Waar vind ik dat?

-- johana-maria,
Ik wist vroeger niet dat vrijwilligerswerk zoveel voldoening kon
geven.
Jij zult dat zeker alleen maar kunnen beamen.
Dank je, en een warme groet

-- ria,
wat een prachtig schilderijtje, of is het toch een foto?
Men kan naar het gelaat van het vrouwtje kijken, blijven kijken,
en er in wegzinken.


Beste mensen, nu wordt alles geprint en niet volgende woensdag,
maar volgende, volgende woensdag krijgt Simonneke al ons
geschrijf.
Ik ben immers elke woensdag op post in Sint-Blasius, behalve de
laatste woensdag van iedere maand; dan zorg ik voor Carsten en
Lise, mijn lieve kleinkinderen van 6 en 4 jaar.

Ik heb nu genoeg getypt - zondag Luc Huybrechts, met alles erop
en eraan.

groeten in vriendschap - denook- -

[Bosrankje]

[gustilpe]

beste Denook,
ja vrijwilligerswerk geeft veel voldoening, ik kan er ook van meespreken, vijftien jaar werkte ik op een palliatieve afdeling.
Een meerwaarde kunnen bieden voor de patienten, luisterend oor zijn voor patient en familie, stille tedere aanwezigheid, een hand vasthouden, je krijgt er zelf zoveel voor terug.
Het was er meestal geen trieste bedoening, elk feest werd intens gevierd, een laatste verjaardag... een laatste kerstfeest... een laatste nieuwjaar enz.
Soms was het afscheid ook wel heel zwaar, ik herinner me een man, hij was afkomstig van mijn geboortestreek, het maakte hem zo gelukkig dat hij met mij zijn streektaal kon spreken, op onze laatste ontmoeting vroeg hij wanneer hij mij zou terugzien, met pijn in het hart nam ik van hem afscheid met een omarming en een kus, ik wist dat het nooit meer zou gebeuren... pijnlijke momenten... zo heb ik nog vele verhalen...
Na 11 jaar hield ik het voor bekeken, ik had al die jaren het beste van mij zelf gegeven en was uitgeblust, dan wordt het tijd voor iets anders.
Nog altijd kijk ik met vertedering terug naar vele van mijn toenmalige doodzieke mensen, ik heb hen graag gezien.
lieve groeten,
gustilpe

[Robol]

Beste vrienden van de poëzie...

Gustilpe...ik kom ook geregeld in de RVT, van Beringen dan.
Het is een dorp op zich. Gemiddelde leeftijd van dat dorp ligt natuurlijk aan de hoge kant. Het sterfecijfer ook. Geen geboortecijfer. Wel inwijking, soms uitwijking. Mogen we de bezoekers toeristen noemen? Soms wel...Ik heb ook wel eens gedacht aan vrijwilligerswerk daar. Maar dat eeuwig afscheidnemen...Proficiat voor de offers die je er brengt. Ik duw wel eens een rolstoel bij één of andere uitstap. Maar om er constant mee bezig te zijn...dat is een roeping, een missie...

denook...wat het lied van Simonneke betreft...even een link...

http://www.zogge.be/zogge_heemkunde_moernen.htm


vriendelijke groetjes

Robbe

[ria]

[denook]

... 563 lezers later ...

met dank aan

- bosrankje: met mooie tekst in beeld en ... blij weerzien

- gustilpe: met beschouwend kroniekje over je vrijwilligerswerk

- robol: met bewonderende knipoog naar gustilpe en aangeven
van documentatiemateriaal voor mij

- ria: met je Engelse week-end wensen

Vandaag, een dag later dan voorzien: LUC HUYBRECHTS.

Luc is de jongere broer van Carl huybrechts.
Carl was de jonge blonde TV-God, een der eerste BV's.
Reeds meer dan dertig jaar verbonden aan de VRT.
In zijn beginperiode hing half Vlaanderen voor hem aan de buis.

Toen de veel jongere Luc met zijn broer op boodschappen mocht
zag hij ook de bewonderende blikken van de winkelende massa.
Van alle kassa's die open waren, was deze waar Carl en broertje
stonden, meest in trek.
"Zie je wel, et es em" hoorde de kleine fluisteren.

Grote Luc werd schrijver en wereldreiziger.
Na de romans 'De wijnmaker' en 'De Blauwe Ruiter', begon hij aan
een Middeleeuwse trilogie, HET VIJFDE TESTAMENT, waarvan
ondertussen reeds twee delen verschenen: 'Duisternis' en 'Arthur
van Avalon'.
Hij is een bezige bij. Zo is hij o.a. ook de stichter en bezieler van
'ZUIDERZINNEN', een jaarlijks groot litteratair festival in Antwerpen.

In 2004 verscheen een dichtbundel van zijn hand: 'Linkeroever'.
Hij was er jaren voordien in stilte mee bezig.

Uit deze bundel, vandaag twee werkjes.
Aan de lezer om het al of niet te apprecieren.


1) Weg

Moeder sprak met de rivier
en wees ook de golven
een weg naar zee. Ze
was ons zo nabij

als het water
dat haar nazong
en door haar handen
ook de vissen in een school dwong.

Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim
niet meer te spelevaren,
dragen bomen herfst,

en vluchten vogels
van de baren. Zo snel
gaan de getijden en scheidt
het zijn van waren.


2) Behalve oud

Zijn woorden verzonnen
hun eigen wereld en
scheurden beelden
uit een plakboek: daar
plukt een kind een

reuzenbloem en hier
sprak een man met
de maan. Zelfbewust
schildert de hand van
de dichter het leven

zoals het was: heel
handig met wat komen zal,
verloren als vandaag. Tot

hij verbaasd het blad
dichtvouwt. Dan
blijft alles achter.
Alles, behalve oud.


groeten in vriendschap - -denook- -