Samen dichten, samen schrijven...
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
PLOOIEN
Uit de plooi van mijn schoot
werd je geboren
In de plooi van mijn arm
heb je gezogen
De plooi van mijn hand
stilde jouw verdriet
als het leven niet
altijd glad verliep
Want je moest leren
zo werd je groot
je gezicht te plooien
in de juiste plooi
Toen kwam er een meisje
en de plooi van haar lach
nestelde zich diep
in jouw jongenshart
Nu, is je kamer
veel te net
Ik mis de plooien
in je bed
Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Lore
ik heb gezwommen en gespeeld
met ons kleinkind van 4
werd bijna gevierendeeld
de beestjes hadden al teveel eten
maar niet getreurd
de speeltuin is ernaast gelegen
ze wil hierop dan daar
glijdt van de grote glijbaan
15 kilo is al een beetje zwaar
voor bomma om te tillen
wil jij de schommel duwen
ik zou niet anders willen
nadat bompa het gras maaide
en het kleintje met haar
plastic machientje
mee rondjes draaide
begon bomma aan het eten
mag ik de aardappeltjes
in het water gooien
bomma mag ik tekenen
bomma draai jij het cedeetje van K3
wij zingen mee , olé , olé
en als ik mijn bord leeg eet
wil jij dan voorlezen
lieve kleine meid
mama zei tot 8
weer het autostoeltje in ..
en thuis gebracht
met kleine broer en kleine zus
onder de kussens bijna versmacht
speelden we kiekeboe en piep
kusje , kusje , kusje , slaap zacht
nu ben ik moe …. en toch
zo vol van vreugde
Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
lieve Lars
heel lang hebben pappie en mammie
op jou gewacht
toen je eindelijk van jou liet horen
en na negen maanden werd geboren
kon het voor hen niet meer stuk
ze waren een en al geluk
na de vakantie ga je naar school
hopelijk raak je er niet op de dool
speelkameraadjes alom
treuren zal je er zeker niet om
want alleen is maar alleen
je hebt altijd het spek aan je been
oma en opa zullen je missen
je kwam elke woensdag
hun geheugen opfrissen
want ze waren al lang vergeten
dat kleine kindjes alles willen weten
wat is dit, wat is dat
als je het de volgende keer wist
ging je er op prat
je schoolcarriere gaat nu van start
en weet je het is voor heel lang
ik wens je een heerlijke mooie tijd
met spelen knutselen en tekenen
en binnen drie jaar
lezen, schrijven en rekenen
voor mijn kleinkind
gustilpe
heel lang hebben pappie en mammie
op jou gewacht
toen je eindelijk van jou liet horen
en na negen maanden werd geboren
kon het voor hen niet meer stuk
ze waren een en al geluk
na de vakantie ga je naar school
hopelijk raak je er niet op de dool
speelkameraadjes alom
treuren zal je er zeker niet om
want alleen is maar alleen
je hebt altijd het spek aan je been
oma en opa zullen je missen
je kwam elke woensdag
hun geheugen opfrissen
want ze waren al lang vergeten
dat kleine kindjes alles willen weten
wat is dit, wat is dat
als je het de volgende keer wist
ging je er op prat
je schoolcarriere gaat nu van start
en weet je het is voor heel lang
ik wens je een heerlijke mooie tijd
met spelen knutselen en tekenen
en binnen drie jaar
lezen, schrijven en rekenen
voor mijn kleinkind
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Aan Alterego,Bosrankje en anderen die de versjes over "Prutske "
mooi vonden , een hartelijk gemeende dank.
Wat kan ik beter doen dan er nog een paar te plaatsen
ALS DANK !
JAN - KLAAS
Jan- Klaas,
ken je hem?
Hij is matroos.
Mooi blauw marine kostuum,
grote witte muts,
witte kraag,
hij is mooi, groot en sterk
Jan- Klaas.
Prutske hield veel van Jan-Klaas.
Was zij verliefd op die mooie matroos?
Zij hield hem altijd stevig in haar armen,
hij mocht overal mee,
Jan-Klaas.
Nu, lange jaren later,
zit de mooie, witte matrozenmuts
scheef over zijn oor.
Nu is zijn beschilderd gezicht
met de blauwe ogen en de gulle lach
verbleekt en gerimpeld.
Hier en daar zie je wat stro
door zijn armen en benen.
Jan-Klaas de strooie matrozenpop
staart nog naar zijn Prutske met de
lichtblauwgrijze ogen als de zee,
de guitige lach en
het teder "Prutskes-hart”
zoals toen.
Prutske houdt nog steeds van Jan-Klaas
nog even verliefd als toen.
Eens zullen zij samen gaan varen,
naar de overzijde van de grote,wijde zee
de horizon tegemoet.
Johana-Maria
1955
-------------------------------------------
KON IK TOCH EENS DAT KIND WEER ZIJN....
O, kon ik eens dat kind weer zijn,
dat dromen kon in de zon en
lopen in het wijd,
de armen open.
O, kon ik maar eens dat kind weer zijn,
dat stil luisteren kon naar een vogel,
lachen om een bloem en
turen uren lang naar wolken,
die dreven als schepen ver weg
naar vreemde streken!
O, kon ik eens dat kind weer zijn,
dat Kerstmis vierde met heimwee
naar stil geluk,
de ogen verloren in Sterren en Engelen,
gelovend in het Wonder
van de Kerstnacht.
Er leeft een onvoldaan verlangen
naar geluk.
Geluk ...
O, voor één dag, één uur , één ogenblik.
Doch , o zo groot is nu de pijn,
omdat het nooit meer komt,
dat ik weer eens dat kind kan zijn,
dat kind eens van weleer!
Johana-maria
1955
----------------------------------------------------------------
Bijna als God…..”
Na een lange weg
van onrust en twijfel ,
bereikte ze de duinen, het strand.
De zee strekte zich onmetelijk voor haar uit!
Heerlijk die oneindigheid!
Het overweldigend gevoel van eeuwigheid,
Van vrijheid groter, ruimer dan de horizon.
En plots die rust,
die alle onrust en onzekerheid verdreef.
Het vertrouwen dat langzaamaan binnensijpelde.
“De zee is bijna als God “ had ze gelezen.*
Machtig, wijds, oneindig , eeuwig …
rechtvaardig en goed.
Ze begon te spreken met de zee,
Ze kon haar alles vertellen,en…
de zee luisterde,
luisterde op het diepe ritme van haar adem
van ver over de horizon.
want “de zee is bijna als God”
Ze stelde vragen aan de zee,
waar niemand op antwoorden kon,
wetende dat de zee haar zou antwoorden,
want de zee is wijs , rechtvaardig en goed
“ bijna als God is de zee”.
Ze wachtte en voelde een lange stilte ,
als de adem der eeuwigheid.
Want “de zee is bijna als God.”
Johana-Maria
1955
*Ik had toen juist het boek gelezen:
"HET VONNIS VAN DE ZEE" van G.v.Lefort.
mooi vonden , een hartelijk gemeende dank.
Wat kan ik beter doen dan er nog een paar te plaatsen
ALS DANK !
JAN - KLAAS
Jan- Klaas,
ken je hem?
Hij is matroos.
Mooi blauw marine kostuum,
grote witte muts,
witte kraag,
hij is mooi, groot en sterk
Jan- Klaas.
Prutske hield veel van Jan-Klaas.
Was zij verliefd op die mooie matroos?
Zij hield hem altijd stevig in haar armen,
hij mocht overal mee,
Jan-Klaas.
Nu, lange jaren later,
zit de mooie, witte matrozenmuts
scheef over zijn oor.
Nu is zijn beschilderd gezicht
met de blauwe ogen en de gulle lach
verbleekt en gerimpeld.
Hier en daar zie je wat stro
door zijn armen en benen.
Jan-Klaas de strooie matrozenpop
staart nog naar zijn Prutske met de
lichtblauwgrijze ogen als de zee,
de guitige lach en
het teder "Prutskes-hart”
zoals toen.
Prutske houdt nog steeds van Jan-Klaas
nog even verliefd als toen.
Eens zullen zij samen gaan varen,
naar de overzijde van de grote,wijde zee
de horizon tegemoet.
Johana-Maria
1955
-------------------------------------------
KON IK TOCH EENS DAT KIND WEER ZIJN....
O, kon ik eens dat kind weer zijn,
dat dromen kon in de zon en
lopen in het wijd,
de armen open.
O, kon ik maar eens dat kind weer zijn,
dat stil luisteren kon naar een vogel,
lachen om een bloem en
turen uren lang naar wolken,
die dreven als schepen ver weg
naar vreemde streken!
O, kon ik eens dat kind weer zijn,
dat Kerstmis vierde met heimwee
naar stil geluk,
de ogen verloren in Sterren en Engelen,
gelovend in het Wonder
van de Kerstnacht.
Er leeft een onvoldaan verlangen
naar geluk.
Geluk ...
O, voor één dag, één uur , één ogenblik.
Doch , o zo groot is nu de pijn,
omdat het nooit meer komt,
dat ik weer eens dat kind kan zijn,
dat kind eens van weleer!
Johana-maria
1955
----------------------------------------------------------------
Bijna als God…..”
Na een lange weg
van onrust en twijfel ,
bereikte ze de duinen, het strand.
De zee strekte zich onmetelijk voor haar uit!
Heerlijk die oneindigheid!
Het overweldigend gevoel van eeuwigheid,
Van vrijheid groter, ruimer dan de horizon.
En plots die rust,
die alle onrust en onzekerheid verdreef.
Het vertrouwen dat langzaamaan binnensijpelde.
“De zee is bijna als God “ had ze gelezen.*
Machtig, wijds, oneindig , eeuwig …
rechtvaardig en goed.
Ze begon te spreken met de zee,
Ze kon haar alles vertellen,en…
de zee luisterde,
luisterde op het diepe ritme van haar adem
van ver over de horizon.
want “de zee is bijna als God”
Ze stelde vragen aan de zee,
waar niemand op antwoorden kon,
wetende dat de zee haar zou antwoorden,
want de zee is wijs , rechtvaardig en goed
“ bijna als God is de zee”.
Ze wachtte en voelde een lange stilte ,
als de adem der eeuwigheid.
Want “de zee is bijna als God.”
Johana-Maria
1955
*Ik had toen juist het boek gelezen:
"HET VONNIS VAN DE ZEE" van G.v.Lefort.
Laatst gewijzigd door Johana-Maria op 16 dec 2007, 18:18, 1 keer totaal gewijzigd.
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Het kind in ieder van ons
Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen:
Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen?
En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden,
en zei: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en
wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen
voorzeker niet binnengaan.
Wie nu zichzelf gering zal achten als dit kind,
die is de grootste in het Koninkrijk der hemelen.
En een ieder, die zulk een kind opneemt in mijn naam, die neemt Mij op.
Matth. 18:1-5
Terwijl ik dit schrijf wordt in Afrika onze kleinzoon gedoopt.
Omwille van de duurte van de tickets, méér dan 1000 euro per persoon,
kunnen we er spijtig genoeg niet bij zijn.
Maar ons hart en onze gedachten zijn ginder.
ria
Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen:
Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen?
En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden,
en zei: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en
wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen
voorzeker niet binnengaan.
Wie nu zichzelf gering zal achten als dit kind,
die is de grootste in het Koninkrijk der hemelen.
En een ieder, die zulk een kind opneemt in mijn naam, die neemt Mij op.
Matth. 18:1-5
Terwijl ik dit schrijf wordt in Afrika onze kleinzoon gedoopt.
Omwille van de duurte van de tickets, méér dan 1000 euro per persoon,
kunnen we er spijtig genoeg niet bij zijn.
Maar ons hart en onze gedachten zijn ginder.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik had als kind een speelgoedtrein
Ik had als kind een speelgoedtrein
de grote kamer was mijn wereld
en al lagen er geen sporen
mijn trein, mijn speelgoedtrein
reed nooit of nooit verloren
Moeders stoel was mijn station
ze zat er aan haar naaimachine
ze keek me met een glimlach aan
als mijn trein, mijn speelgoedtrein
aan haar voeten stil bleef staan
Ze kocht een ticket, wou op reis
ze zei, breng mij maar naar Parijs
Ik zei: twee kwartjes kost de reis
met mijn trein, mijn speelgoedtrein
dat was steeds mijn vaste prijs
***
Mijn moeder is op reis gegaan
een reis zonder retour
ze is naar 't paradijs gegaan
en mijn trein, mijn speelgoedtrein
is voorgoed stil blijven staan
Robbe
Ik had als kind een speelgoedtrein
de grote kamer was mijn wereld
en al lagen er geen sporen
mijn trein, mijn speelgoedtrein
reed nooit of nooit verloren
Moeders stoel was mijn station
ze zat er aan haar naaimachine
ze keek me met een glimlach aan
als mijn trein, mijn speelgoedtrein
aan haar voeten stil bleef staan
Ze kocht een ticket, wou op reis
ze zei, breng mij maar naar Parijs
Ik zei: twee kwartjes kost de reis
met mijn trein, mijn speelgoedtrein
dat was steeds mijn vaste prijs
***
Mijn moeder is op reis gegaan
een reis zonder retour
ze is naar 't paradijs gegaan
en mijn trein, mijn speelgoedtrein
is voorgoed stil blijven staan
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Laat de kinderen
Laat de kinderen tot me komen
waren woorden van de Heer
Laat ze spelen, laat ze dromen
geef ze liefde, telkens weer
Laat de kinderen tot me komen
omdat de hemel hen behoort
Laat ze niet van onrecht dromen
vrede is is het sleutelwoord
Laat de kinderen tot me komen
heb met Mij geen mededogen
al ben ik moe, Ik heb geduld
ik lees de onschuld in hun ogen
Robbe
Laat de kinderen tot me komen
waren woorden van de Heer
Laat ze spelen, laat ze dromen
geef ze liefde, telkens weer
Laat de kinderen tot me komen
omdat de hemel hen behoort
Laat ze niet van onrecht dromen
vrede is is het sleutelwoord
Laat de kinderen tot me komen
heb met Mij geen mededogen
al ben ik moe, Ik heb geduld
ik lees de onschuld in hun ogen
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve vrienden,
paste zojuist m'n inleidend woordeke van zat. 15 dec
aan.
Wil me vergeven als ik soms iets of iemand vergeet.
Ik word oud
Nog een fijne week en mooie dagen voor Kerstmis!
johanamaria
paste zojuist m'n inleidend woordeke van zat. 15 dec
aan.
Wil me vergeven als ik soms iets of iemand vergeet.
Ik word oud
Nog een fijne week en mooie dagen voor Kerstmis!
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Kinderen van de straat,
vergeten en verlaten,
Ze dwalen, soms gans alleen,
dan weer met velen.
Ze lijden honger, ze lijden kou,
en slapen in kartonnen dozen,.
Riolen zijn hun thuis
onder bruggen en tussen het afval
troepen zij samen.
Ze snuiven lijm, worden misbruikt,
verkracht, ontmenselijkt.
Ik heb vele beelden gezien,
van kinderen van de straat,
in alle delen van de wereld.
Telkens opnieuw ben ik geschokt,
telkens opnieuw verontwaardigd
omdat de wereld, omdat de leiders,
omdat wij dit laten gebeuren.
Maar het allerergste wat ik ooit zag
was een documentaire, illegaal gemaakt,
over straatkinderen in Noord-Korea.
Schrijnend, onmenselijk,
behandeld alsof ze afval zijn.
Niemand kijkt naar hen om.
Ze lopen tussen de kraampjes voedsel.
Hun huid is grauw van ellende,
tenen en voeten blauw-naakt bevroren.
Hun ogen zo dof als het stof op de grond;
lompen aan hun uitgemergelde lijfjes.
En in dat rode paradijs is er niemand
die het voor hen kan of mag opnemen.
Vrijwilligers, ngo’s, missionarissen
niemand wordt er toegelaten.
Want in het rode paradijs
heeft niemand iets tekort.
Maar deze kinderen, even waardig
als ieder van onze kinderen,
kruipen over de grond
voor één korreltje rijst.
Dan nog worden ze weggejaagd
als kwalijke vliegen.
Ik heb die ogen gezien,
zij laten mij nooit meer los.
Ooit zullen wij verantwoording afleggen
over wat we gedaan hebben,
maar vooral over wat we niet gedaan hebben..
De wereld kijkt toe, onverschillig,
niet bij machte iets te veranderen.
Ik voel me schuldig omdat ik
tot die wereld behoor
en ik bid, Heer kom ons ter hulp,
red ons uit onze onverschilligheid.
Hij alleen kan ons de weg wijzen
om kinderen te redden uit hun ellende.
Zijn wij, ben ik, bereid om aan
zijn appèl gehoor te geven?
Alleen liefde kan de wereld redden!
ria
ps. ik ben heel de dag afwezig geweest, kon deze tekst niet vroeger plaatsen, sorry.
vergeten en verlaten,
Ze dwalen, soms gans alleen,
dan weer met velen.
Ze lijden honger, ze lijden kou,
en slapen in kartonnen dozen,.
Riolen zijn hun thuis
onder bruggen en tussen het afval
troepen zij samen.
Ze snuiven lijm, worden misbruikt,
verkracht, ontmenselijkt.
Ik heb vele beelden gezien,
van kinderen van de straat,
in alle delen van de wereld.
Telkens opnieuw ben ik geschokt,
telkens opnieuw verontwaardigd
omdat de wereld, omdat de leiders,
omdat wij dit laten gebeuren.
Maar het allerergste wat ik ooit zag
was een documentaire, illegaal gemaakt,
over straatkinderen in Noord-Korea.
Schrijnend, onmenselijk,
behandeld alsof ze afval zijn.
Niemand kijkt naar hen om.
Ze lopen tussen de kraampjes voedsel.
Hun huid is grauw van ellende,
tenen en voeten blauw-naakt bevroren.
Hun ogen zo dof als het stof op de grond;
lompen aan hun uitgemergelde lijfjes.
En in dat rode paradijs is er niemand
die het voor hen kan of mag opnemen.
Vrijwilligers, ngo’s, missionarissen
niemand wordt er toegelaten.
Want in het rode paradijs
heeft niemand iets tekort.
Maar deze kinderen, even waardig
als ieder van onze kinderen,
kruipen over de grond
voor één korreltje rijst.
Dan nog worden ze weggejaagd
als kwalijke vliegen.
Ik heb die ogen gezien,
zij laten mij nooit meer los.
Ooit zullen wij verantwoording afleggen
over wat we gedaan hebben,
maar vooral over wat we niet gedaan hebben..
De wereld kijkt toe, onverschillig,
niet bij machte iets te veranderen.
Ik voel me schuldig omdat ik
tot die wereld behoor
en ik bid, Heer kom ons ter hulp,
red ons uit onze onverschilligheid.
Hij alleen kan ons de weg wijzen
om kinderen te redden uit hun ellende.
Zijn wij, ben ik, bereid om aan
zijn appèl gehoor te geven?
Alleen liefde kan de wereld redden!
ria
ps. ik ben heel de dag afwezig geweest, kon deze tekst niet vroeger plaatsen, sorry.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Johana-maria,
Maak je geen zorgen hoor, verstrooid zijn
en iets vergeten heeft niet altijd te maken
met de leeftijd
Blij je af en toe terug te zien op Forum, maar
ik zou liever hebben dat je jouw topic terug
zou openen ! En ik ben zeker niet de enige !
Rond Kerstmis gebeuren altijd mooie en
onverwacht leuke dingen....... dus.......
Lieve groetjes in vrede en vriendschap van
Alterego en Bosrankje
Ps. "Kon ik toch eens dat kind weer zijn....." een pareltje !
Laatst gewijzigd door Bosrankje op 17 dec 2007, 02:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Hanne staat te trappelen van ongeduld,
ze springt van 't ene beentje op 't andere
en klapt vol verwachting in haar handjes.
Haar twee tantes
hebben al het kerstgerief klaargezet
en nu mag ze meehelpen.
Onder veel oh's en ah's
worden al die schatten uitgepakt
en wordt versierd elke tak.
Schitterende kerstballen,
in rood en wit,
hartjes van goud,
muzikale engeltjes
wat een leuk werkje
voor ons bengeltje.
Maar dan gebeurd er een ongelukje,
er glibt er eentje tussen haar vingertjes
en gaat stuk.
Oogjes zo groot als schoteltjes
tot haar groot verdriet,
deze ballen stuiteren niet,
ze vallen in duizend stukjes uit elkaar.
Moeke, haal de stofzuiger maar
dan is dit onheil vlug vergeten.
Nu nog eventjes en de boom is af
in al zijn pracht.
Een schitterende ster in de top,
overal glinsterende sliertjes erop.
Wat een mooie kerstboom,
echt chique,
ook al is hij van plastiek.
ze springt van 't ene beentje op 't andere
en klapt vol verwachting in haar handjes.
Haar twee tantes
hebben al het kerstgerief klaargezet
en nu mag ze meehelpen.
Onder veel oh's en ah's
worden al die schatten uitgepakt
en wordt versierd elke tak.
Schitterende kerstballen,
in rood en wit,
hartjes van goud,
muzikale engeltjes
wat een leuk werkje
voor ons bengeltje.
Maar dan gebeurd er een ongelukje,
er glibt er eentje tussen haar vingertjes
en gaat stuk.
Oogjes zo groot als schoteltjes
tot haar groot verdriet,
deze ballen stuiteren niet,
ze vallen in duizend stukjes uit elkaar.
Moeke, haal de stofzuiger maar
dan is dit onheil vlug vergeten.
Nu nog eventjes en de boom is af
in al zijn pracht.
Een schitterende ster in de top,
overal glinsterende sliertjes erop.
Wat een mooie kerstboom,
echt chique,
ook al is hij van plastiek.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.