Samen dichten, samen schrijven...
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Nu lees ik hier van twee vrouwen dat ze
'de meerschuimen pijp' een prachtverhaal vinden!
Dat verbaast me toch enigzins.
Bij mij komt het over als een vrouw-onvriendelijk
verhaal,moest ik vrouw zijn dan bleef ik niet bij zo'n
vent,die eigenlijk tegen zijn goesting leeft,en die
geen vriendelijk woord over de lippen krijgt!
'k Weet het is geschreven in een andere tijdsgeest,
maar dat impliceert niet dat we NU dit verhaal 'prachtig'
moeten vinden.
Ik zou het eerder schrijnend noemen.
Het verhaal handelt naast het object van die pijp,in
feite over de man-vrouw verhouding binnen dat twee
persoonsgezin.
En daar is de mentaliteit echt erg bedroevend.
Groetjes in vrede en vriendschap,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Dat wil de schrijver ook naar voren brengen, Alter. De vinger op de wonde leggen. De rollen een beetje uitvergroten, waardoor het grappig wordt. Amelie is natuurlijk de heldin van het verhaal...ik vond dat de schrijver dat prachtig deed, als man, ik denk wel dat de vrouwelijke lezers de ballon (blaaskaak) wel doorprikken !
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
In 1996 was ons land in shock.
Vluchten naar Egypte
Pretlichtjes
in kinderogen
gedoofd door
beesten
zonder mededogen
De glimlach
van een kind geblust
to eer, tot glorie
van perverse lust.
Laat ons vluchten
vluchten, vlug
Laat ons vluchten
naar Egypte
Laat ons vluchten
vluchten, vlug
Want Herodes
kwam terug
De wijzen zijn
in duistere nacht
in stilte naar de oost gegaan
Ze staarden naar
de donkere hemel
Er was geen ster
die stil bleef staan
Robbe
1996
Vluchten naar Egypte
Pretlichtjes
in kinderogen
gedoofd door
beesten
zonder mededogen
De glimlach
van een kind geblust
to eer, tot glorie
van perverse lust.
Laat ons vluchten
vluchten, vlug
Laat ons vluchten
naar Egypte
Laat ons vluchten
vluchten, vlug
Want Herodes
kwam terug
De wijzen zijn
in duistere nacht
in stilte naar de oost gegaan
Ze staarden naar
de donkere hemel
Er was geen ster
die stil bleef staan
Robbe
1996
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
mandelzoon - Lid geworden op: 07 dec 2005, 18:59
Ik was op een kerstconcert. Een sopraan met een heldere, prachtige stem zong Suza Nina, maar vooral die vierde strofe vind ik zo mooi, zo hoopvol:
Nog steeds brengt het Kindje zijn boodschap van vree
voor alle goedwilligen onder ons mee
een boodschap van vrede, van heldere kracht
een boodschap van licht in de donkere nacht.
Nog steeds brengt het Kindje zijn boodschap van vree
voor alle goedwilligen onder ons mee
een boodschap van vrede, van heldere kracht
een boodschap van licht in de donkere nacht.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
een waar gebeurd kerstverhaal
In Lima leven ongeveer 9.000.000 mensen, elke dag komen er nog meer bij, ze komen van de hoge Andes afgezakt naar de stad in de hoop er werk te vinden, ze vinden er natuurlijk geen, kraken een stuk grrond in de Atacamawoestijn, zetten er vier palen recht en vier rieten matten en zo hebben ze een onderkomen. Zo staan er honderden en honderden hutten meestal zonder dak, het regent toch nooit (de droogste woestijn ter wereld). Geen water, geen electriciteit, geen straten, enkel zand en zand, dieren lopen in en uit enz.
Myriam, ontwikkelingshelpster maakt er kennis met een familie, geen werk, ze hebben twee kinderen waarvan een meisje, 7 jaar, zeer zwaar gehandicapt. Dit meisje was gezond geboren, heeft naar het gezin vertelt, waarschijnlijk hersenvliesontsteking gehad, geen geld voor een dokter, dat meisje is er door gekomen maar een zware handicap aan overgehouden, ze kan niet lopen, niet spreken, niet zelf eten, ze kan eigenlijk niets. Daarnaast is er nog een ouder zoontje.
Myriam vindt dat dit gezin moet geholpen worden, de moeder moet dit meisje kunnen verzorgen, ze belooft de familie te zoeken naar een ander onderkomen in de stad, ze vindt een rijhuisje, vier rauwe muren, geen vloeren, wel een dak. Ze huurt het huisje voor de familie en belooft hen op haar eigen kosten (ze heeft nog geld in België) het huisje te voorzien van water, electriciteit en sanitair. Ze doet een aanvraag aan de nodige diensten.
Daar blijkt dat het huisje langsaan ook geen water of electriciteit heeft en dat daar eerst de nodige voorzieningen moeten komen vooraleer het huisje van bovengenoemde familie aan de beurt is.
Myriam zit met de handen in het haar, hoe kan ze dat nu bekostigen, ze heeft nu zoveel beloofd aan de familie, ze werkt zelf maar halftijds omdat ze ook halftijds vrijwilligerswerk doet, ze kan daarmee net overleven.
Ze piekert, kan de slaap niet vatten, ze heeft beloofd aan de familie hen te helpen, ze wil haar belofte nakomen maar hoe?
Tot ze enkele dagen later een mail krijgt van de school waar ze ooit les gaf in Hasselt, er was een actie ondernomen in deze school voor het goede doel, de opbrengst wordt integraal overgemaakt aan Myriam, nu kan ze beide huisjes laten voorzien van water, electriciteit en sanitair.
Myriam noemt dit: DE GODDELIJKE VOORZIENIGHEID
Nu heeft het gezin zijn intrek genomen in hun nieuw vertrek, de man nog steeds geen werk, heeft van het overgebleven geld enkele planken gekocht, een tafeltje gemaakt en er wieltjes onder gezet.
Rond 11u wordt het tafeltje buitengerold en op de stoep voor haar huisje bereidt de vrouw enkele gerechten die ze kan verkopen aan voorbijgangers.
Ze kan nu haar dochtertje verzorgen en heeft een inkomen, wat niet mogelijk was in de woestijn.
Ikzelf vind dit een ongelooflijk mooi verhaal, ik kreeg er rillingen van en werd er door geëmotioneerd.
Dat is voor mij kerstmis.
gustilpe
In Lima leven ongeveer 9.000.000 mensen, elke dag komen er nog meer bij, ze komen van de hoge Andes afgezakt naar de stad in de hoop er werk te vinden, ze vinden er natuurlijk geen, kraken een stuk grrond in de Atacamawoestijn, zetten er vier palen recht en vier rieten matten en zo hebben ze een onderkomen. Zo staan er honderden en honderden hutten meestal zonder dak, het regent toch nooit (de droogste woestijn ter wereld). Geen water, geen electriciteit, geen straten, enkel zand en zand, dieren lopen in en uit enz.
Myriam, ontwikkelingshelpster maakt er kennis met een familie, geen werk, ze hebben twee kinderen waarvan een meisje, 7 jaar, zeer zwaar gehandicapt. Dit meisje was gezond geboren, heeft naar het gezin vertelt, waarschijnlijk hersenvliesontsteking gehad, geen geld voor een dokter, dat meisje is er door gekomen maar een zware handicap aan overgehouden, ze kan niet lopen, niet spreken, niet zelf eten, ze kan eigenlijk niets. Daarnaast is er nog een ouder zoontje.
Myriam vindt dat dit gezin moet geholpen worden, de moeder moet dit meisje kunnen verzorgen, ze belooft de familie te zoeken naar een ander onderkomen in de stad, ze vindt een rijhuisje, vier rauwe muren, geen vloeren, wel een dak. Ze huurt het huisje voor de familie en belooft hen op haar eigen kosten (ze heeft nog geld in België) het huisje te voorzien van water, electriciteit en sanitair. Ze doet een aanvraag aan de nodige diensten.
Daar blijkt dat het huisje langsaan ook geen water of electriciteit heeft en dat daar eerst de nodige voorzieningen moeten komen vooraleer het huisje van bovengenoemde familie aan de beurt is.
Myriam zit met de handen in het haar, hoe kan ze dat nu bekostigen, ze heeft nu zoveel beloofd aan de familie, ze werkt zelf maar halftijds omdat ze ook halftijds vrijwilligerswerk doet, ze kan daarmee net overleven.
Ze piekert, kan de slaap niet vatten, ze heeft beloofd aan de familie hen te helpen, ze wil haar belofte nakomen maar hoe?
Tot ze enkele dagen later een mail krijgt van de school waar ze ooit les gaf in Hasselt, er was een actie ondernomen in deze school voor het goede doel, de opbrengst wordt integraal overgemaakt aan Myriam, nu kan ze beide huisjes laten voorzien van water, electriciteit en sanitair.
Myriam noemt dit: DE GODDELIJKE VOORZIENIGHEID
Nu heeft het gezin zijn intrek genomen in hun nieuw vertrek, de man nog steeds geen werk, heeft van het overgebleven geld enkele planken gekocht, een tafeltje gemaakt en er wieltjes onder gezet.
Rond 11u wordt het tafeltje buitengerold en op de stoep voor haar huisje bereidt de vrouw enkele gerechten die ze kan verkopen aan voorbijgangers.
Ze kan nu haar dochtertje verzorgen en heeft een inkomen, wat niet mogelijk was in de woestijn.
Ikzelf vind dit een ongelooflijk mooi verhaal, ik kreeg er rillingen van en werd er door geëmotioneerd.
Dat is voor mij kerstmis.
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
December, feestmaand
December, feestmaand, overal lichtjes...
Ik zit alleen en schrijf gedichtjes,
heel alleen verdrijf ik tijd.
Ik schrijf en schrijf met stille vlijt...
Ik wil kwijt
mijn somberheid.
December, feestmaand, maand van wensen...
Vrede op aard aan alle mensen,
die van goede wille zijn...
Ook aan hen, die van hun lijn
zo moeilijk af te wijken zijn,
vredig zijn in aardse schijn
en kicken op 'n ander's pijn...
December, feestmaand, maand van vrede...
Vrede is mijn stille bede,
voor hen die zonder mededogen
vrede nemen met oorlogen,
o, mijn God, open hun ogen...
Robbe
December, feestmaand, overal lichtjes...
Ik zit alleen en schrijf gedichtjes,
heel alleen verdrijf ik tijd.
Ik schrijf en schrijf met stille vlijt...
Ik wil kwijt
mijn somberheid.
December, feestmaand, maand van wensen...
Vrede op aard aan alle mensen,
die van goede wille zijn...
Ook aan hen, die van hun lijn
zo moeilijk af te wijken zijn,
vredig zijn in aardse schijn
en kicken op 'n ander's pijn...
December, feestmaand, maand van vrede...
Vrede is mijn stille bede,
voor hen die zonder mededogen
vrede nemen met oorlogen,
o, mijn God, open hun ogen...
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
mandelzoon - Lid geworden op: 07 dec 2005, 18:59
Priester-dichter Karel Anneessens, de man die zei: 'Ik wil priester zijn in alles wat ik zeg of niet zeg, in alles wat ik doe of niet doe.' liet op zijn gedachtenisprentje volgende tekst plaatsen:
Licht
Ik wil
een kind zijn van het licht
en kleur en klaarte brengen
onder donkere gewelven
van de oude wereld...
al was het maar een zwakke schemer
voor stumperds en doolaards
die strompelen
als blinden in de nacht.
Ik wil warmte geven
aan menig mensenhart,
hoewel ik weet dat vuur verteert
en dat kaarsen die branden
langzaam sterven.
Wat geef ik om die kaars
als 't vuur maar brandt
en lichten blijft!
Daarbij,
het vuur en het licht
zijn aan de liefde gelijk:
zij minderen niet maar groeien
door zich
aan anderen mee te delen.
Och,
als ieder mens een lichtje was,
dan werd de nacht gevuld met zonneschijn!
Als ieder mens een vlamke was,
dan zou de wereld warmer zijn.
Licht
Ik wil
een kind zijn van het licht
en kleur en klaarte brengen
onder donkere gewelven
van de oude wereld...
al was het maar een zwakke schemer
voor stumperds en doolaards
die strompelen
als blinden in de nacht.
Ik wil warmte geven
aan menig mensenhart,
hoewel ik weet dat vuur verteert
en dat kaarsen die branden
langzaam sterven.
Wat geef ik om die kaars
als 't vuur maar brandt
en lichten blijft!
Daarbij,
het vuur en het licht
zijn aan de liefde gelijk:
zij minderen niet maar groeien
door zich
aan anderen mee te delen.
Och,
als ieder mens een lichtje was,
dan werd de nacht gevuld met zonneschijn!
Als ieder mens een vlamke was,
dan zou de wereld warmer zijn.
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Ik heb hier ook al veel komen lezen. Daarom wou ik Robbe eens bedanken voor zijn mooie gedichten. Soms grappig, soms ontroerend, doe zo maar voort, maar niet te snel, want ik moet je vorige topic nog verder lezen
groetjes
neske
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
28 december
O kerstnacht, schoner dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't licht verdragen,
Dat in uw duisternisse blinkt
En wordt gevierd en aangebeden?
Zijn hoogmoed luistert naar geen reden,
Hoe schel die in zijn oren klinkt.
Hij poogt de Onnoozle te vernielen
Door 't moorden van onnoozle zielen,
En wekt een stad- en landgeschrei
In Bethlehem en op den akker
En maakt de geest van Rachel wakker,
Die waren gaat door beemd en wei.
Dan naar het westen, dan naar 't oosten.
Wie zal die droeve moeder troosten,
Nu zij haar lieve kinderen derft?
Nu zij die ziet in't bloed versmoren,
Aleer ze nauwlijks zijn geboren,
En zoveel zwaarden rood geverfd?
Zo velt de zeis de korenaren,
Zo schudt een bui de groene blaren,
Wanneer het stormt in 't wilde woud.
Wat kan de wilde staatzucht brouwen,
Wanneer ze raast uit misvertrouwen!
Wat luidt zo schendig dat haar rouwt!
Bedrukte Rachel, schort dit waren:
Uw kinders sterven martelaren
En eerstelingen van het zaad,
Dat uit uw bloed begint te groeien
En heerlijk tot Gods eer zal bloeien
En door geen tirannie vergaat.
Joost van den Vondel
1637
O kerstnacht, schoner dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't licht verdragen,
Dat in uw duisternisse blinkt
En wordt gevierd en aangebeden?
Zijn hoogmoed luistert naar geen reden,
Hoe schel die in zijn oren klinkt.
Hij poogt de Onnoozle te vernielen
Door 't moorden van onnoozle zielen,
En wekt een stad- en landgeschrei
In Bethlehem en op den akker
En maakt de geest van Rachel wakker,
Die waren gaat door beemd en wei.
Dan naar het westen, dan naar 't oosten.
Wie zal die droeve moeder troosten,
Nu zij haar lieve kinderen derft?
Nu zij die ziet in't bloed versmoren,
Aleer ze nauwlijks zijn geboren,
En zoveel zwaarden rood geverfd?
Zo velt de zeis de korenaren,
Zo schudt een bui de groene blaren,
Wanneer het stormt in 't wilde woud.
Wat kan de wilde staatzucht brouwen,
Wanneer ze raast uit misvertrouwen!
Wat luidt zo schendig dat haar rouwt!
Bedrukte Rachel, schort dit waren:
Uw kinders sterven martelaren
En eerstelingen van het zaad,
Dat uit uw bloed begint te groeien
En heerlijk tot Gods eer zal bloeien
En door geen tirannie vergaat.
Joost van den Vondel
1637
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Alter,
ik zou ook bij zo geen norse vent blijven hoor, nooit een goed woord, nooit iets goeds kunnen doen, maar dat verhaal is toch goed beschreven en ik weet het past niet meer in deze tijd maar je moet het zien in de tijd waarin het geschreven werd, wie heeft nu nog een meerschuimen pijp en Amelie, proficiat voor haar, zij is de heldin!
groetjes,
gustilpe
ik zou ook bij zo geen norse vent blijven hoor, nooit een goed woord, nooit iets goeds kunnen doen, maar dat verhaal is toch goed beschreven en ik weet het past niet meer in deze tijd maar je moet het zien in de tijd waarin het geschreven werd, wie heeft nu nog een meerschuimen pijp en Amelie, proficiat voor haar, zij is de heldin!
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!