de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Ik herinner me ook nog van in de periode 40/45 dat we een val maakte om vogels te vangen door onder een houten bakje graantjes te strooien en dan met een stokje aan een koord dit op te stellen om voglels te vangen.
Ik geloof dat het vooral mussen en meeskes waren die we zo te pakken kregen en die dan s'avonds in een pan met reusel werden gebakken.
Elk beetje hielp om te overleven !!!
Ik geloof dat het vooral mussen en meeskes waren die we zo te pakken kregen en die dan s'avonds in een pan met reusel werden gebakken.
Elk beetje hielp om te overleven !!!
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Meeskens ? die waren toch te klein.
Wie ging er in het voorjaar niet op zoek langs hagen en struikgewas op zoek naar nesten van mussen,merels en lijsters. zelfs in de hoge populieren werden de nesten leeggehaald, ook de eiëren werden leeg geslurpt.
Wanneer het gesneeuwd was en de vogels op zoek waren naar eten was het zelfs een sport om mussen en merels te vangen. hiervoor waren er speciale klemmen ( musijzers) tot voor enkele jaren waren ze nog te koop maar werden verkocht onder de naam van rattevallen.
Wie ging er in het voorjaar niet op zoek langs hagen en struikgewas op zoek naar nesten van mussen,merels en lijsters. zelfs in de hoge populieren werden de nesten leeggehaald, ook de eiëren werden leeg geslurpt.
Wanneer het gesneeuwd was en de vogels op zoek waren naar eten was het zelfs een sport om mussen en merels te vangen. hiervoor waren er speciale klemmen ( musijzers) tot voor enkele jaren waren ze nog te koop maar werden verkocht onder de naam van rattevallen.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
Wout - Lid geworden op: 06 jul 2004, 18:06
- Locatie: 50,90 N- 5,50 E
Hallucinaties
Dit verhaal spookt al een hele tijd door mijn hoofd. Het laat mij niet los. Alleen de détails vervagen een beetje. Daarom wil ik het even vertellen . En natuurlijk is mijn nieuwsgierigheid naar jullie reacties groot.
Zo’n 40 jaar geleden stelde de dokter vast dat een van mijn hartkleppen niet goed afsloot. En iedere geneesheer die mij vanaf dat ogenblik voor een of andere oorzaak onderzocht vertelde mij hetzelfde. Iedere keer vroeg ik dan ook : “En?.... wat nu?” Telkens werd mij geantwoord dat het niet ernstig was en dat ik het een beetje moest in ’t oog houden. Tja…. Daar ik geen hinder ondervond schonk ik er ook niet veel aandacht aan …..tot ik weer eens bij een dokter terecht kwam. En weer hetzelfde verhaal hoorde.
Maar in de zomer van 2005 moest ik na een drukke en warme dag in allerijl naar het ziekenhuis vervoerd worden. Vanaf dat ogenblik herinner ik mij niets meer.
Alleen de rare dromen of waren het…..hallucinaties die ik “beleefde"?
Het begon met een cruise langs de kusten van India of Bengalen. Ik werd op de boot bijzonder verwend door vooral het mooie vrouwelijk en exotisch personeel. Terwijl wij langzaam langs de oevers vaarden zag ik tijgers, krokodillen, slangen, olifanten uit het oerwoud komen. Ik was angstig maar de vrouwtjes stelden mij gerust. Zij zagen er uit als verpleegsters in hun witte uniformen , hun donkere gelaatskleur en hun grote donkerbruine ogen. De reis eindigde in het centraal station va.n Antwerpen. “Kom” zei één van die donkere schoonheden “wij zullen uw kousen aandoen want het is fris om zo naar huis te gaan.”
Mijn verlof in Barcelona liep op zijn eind. Nog eventjes wat zonnebaden op het strand en dan zou het tijd zijn om het vliegtuig te nemen. Wij zouden landen in Zaventem. Daar zou mijn zoon mij komen ophalen met zijn boot.. In Zaventem evenwel werd ik naar het ziekenhuis overgebracht vlakbij het vliegveld. Op een draagberrie.. Vanuit mijn ziekenhuisbed keek ik tegen een hoge lichtgrijze muur aan . Dat was een vliegtuigloods. Op een verdieping daarboven waar overvloedig licht brandde werkten de bedienden. Geregeld informeerde ik naar de komst van mijn zoon met zijn boot. Een man in een wit kostuum met een zwarte snor en een zwarte haardos stelde mij gerust. “Uw zoon zal zo wel komen “ zei hij.
Op een dag kreeg ik een brochuurtje te lezen over het ontstaan van het ziekenhuis.
Op de grond waarop het hospitaal gebouwd was stond aanvankelijk een grote boerderij. De boer en eigenaar was een zekere Verdoodt. Door zijn huwelijk breidde hij zijn eigendommen nog uit. Hij had een dochter Olga. Na de nederlaag van Napoleon kwam hij in ’t bezit van landerijen die oorspronkelijk aan het bisdom hadden behoord. Hij werd de rijkste boer in de wijde omgeving. Zijn dochter trouwde uiteindelijk met een man die Verdoodt voor haar had gekozen. Maar schoonzoon was alles behalve een landbouwer en nogal werkschuw. Bij de dood van zijn schoonouders had hij de hoeve en de landerijen verkocht. Sindsdien leefde hij als rentenier. En nu stond hier een groot en modern ziekenhuis.
Nu woonde ik in een klein dorpje niet ver van de kust en de Franse grens. In het midden van het dorpje stond een kleine kroeg De waard was ook kunstschilder, beeldhouwer en dichter.
In het cafeetje waren de meeste van zijn kunstwerken tentoon gesteld. De klanten van het café, zowel vrouwen als mannen waren nogal eigenaardige wezens die van s’morgens tot s’nachts dronken en brasten. Het was een nare omgeving. De luidruchtige steeds dronken en rumoerige bende maakte mij bang en zenuwachtig. Toen, op een zondag, iedereen met de plaatselijke voetbalploeg naar een ander dorp reisde ben ik stilletjes vertrokken ….te voet..
De inkomhal van de opera in Keulen was een grote, ronde ruimte met een monumentale trap.
Opzij van de trap stond een sokkel met daarop het borstbeeld van Kaizer Wilhelm. Op zijn hoofd had hij een pinhelm. Ik lag op mijn rug in de hal. Tegen het plafond tekende zich de schaduw van de trapleuning en de kop van de keizer af. Van ver en gedempt klonk de muziek van de opvoering tot mij door. Ik hoorde een luid en langdurig applaus.Daarna flarden van enthousiaste gesprekken over de opvoering in de cafetaria. Toen werd het weer stil. Ver weg klonk weer het orkest en het zingen van een koor. .
Chris Lomme en Warre Borgmans waren op mijn kamer. Warre legde uit dat zij naar hier moesten komen en liedjes moesten instuderen en repeteren voor een optreden op een cruiseschip. Mijn mond en keel waren kurkdroog. Ik snakte naar een glas water. Dus vroeg ik Warre mij een glas water te gaan halen. Even later kwam hij er aan met een glas water. “Hier uw glas water” zei hij “ik zet het hier neer.” En hij ging weg. Toen ik het glas wilde nemen kon ik er niet bij hoever ik ook reikte.
Het decor nu was een soort radiokamer. Overal om mij heen toestellen met rode, groene en oranje flikkerlichtjes. Microfoons en luidsprekers. Ik heb vernomen dat mijn zoon door vier Albanezen gevraagd word hen naar Engeland te brengen met zijn boot. Iets zegt mij dat zij slechte bedoelingen hebben. Zij hadden hem voor die opdracht een grote som geld beloofd. Ik wilde hem weerhouden om die opdracht uit te voeren. Hem waarschuwen dat zij hem zouden doden en zijn boot kapen als hij zich met hen op zee waagde. Ik kon onmogelijk bij het telefoontoestel dat achter mij tegen de muur hing. Ik was bang en wanhopig..
De man met de getaande huid, de zwarte snor en de pikzwarte haardos kwam naar mij toe: “Stil maar” zei hij “uw zoon komt zo.”.
Dat is wat ik mij herinner van een veertiendaags verblijf op intensive care. Waren dat nu nare dromen of …hallucinaties?
Ik weet, het is een raar verhaal …..maar ik wilde het kwijt. Weet ook niet waarom.
Sorry. Wout.
Dit verhaal spookt al een hele tijd door mijn hoofd. Het laat mij niet los. Alleen de détails vervagen een beetje. Daarom wil ik het even vertellen . En natuurlijk is mijn nieuwsgierigheid naar jullie reacties groot.
Zo’n 40 jaar geleden stelde de dokter vast dat een van mijn hartkleppen niet goed afsloot. En iedere geneesheer die mij vanaf dat ogenblik voor een of andere oorzaak onderzocht vertelde mij hetzelfde. Iedere keer vroeg ik dan ook : “En?.... wat nu?” Telkens werd mij geantwoord dat het niet ernstig was en dat ik het een beetje moest in ’t oog houden. Tja…. Daar ik geen hinder ondervond schonk ik er ook niet veel aandacht aan …..tot ik weer eens bij een dokter terecht kwam. En weer hetzelfde verhaal hoorde.
Maar in de zomer van 2005 moest ik na een drukke en warme dag in allerijl naar het ziekenhuis vervoerd worden. Vanaf dat ogenblik herinner ik mij niets meer.
Alleen de rare dromen of waren het…..hallucinaties die ik “beleefde"?
Het begon met een cruise langs de kusten van India of Bengalen. Ik werd op de boot bijzonder verwend door vooral het mooie vrouwelijk en exotisch personeel. Terwijl wij langzaam langs de oevers vaarden zag ik tijgers, krokodillen, slangen, olifanten uit het oerwoud komen. Ik was angstig maar de vrouwtjes stelden mij gerust. Zij zagen er uit als verpleegsters in hun witte uniformen , hun donkere gelaatskleur en hun grote donkerbruine ogen. De reis eindigde in het centraal station va.n Antwerpen. “Kom” zei één van die donkere schoonheden “wij zullen uw kousen aandoen want het is fris om zo naar huis te gaan.”
Mijn verlof in Barcelona liep op zijn eind. Nog eventjes wat zonnebaden op het strand en dan zou het tijd zijn om het vliegtuig te nemen. Wij zouden landen in Zaventem. Daar zou mijn zoon mij komen ophalen met zijn boot.. In Zaventem evenwel werd ik naar het ziekenhuis overgebracht vlakbij het vliegveld. Op een draagberrie.. Vanuit mijn ziekenhuisbed keek ik tegen een hoge lichtgrijze muur aan . Dat was een vliegtuigloods. Op een verdieping daarboven waar overvloedig licht brandde werkten de bedienden. Geregeld informeerde ik naar de komst van mijn zoon met zijn boot. Een man in een wit kostuum met een zwarte snor en een zwarte haardos stelde mij gerust. “Uw zoon zal zo wel komen “ zei hij.
Op een dag kreeg ik een brochuurtje te lezen over het ontstaan van het ziekenhuis.
Op de grond waarop het hospitaal gebouwd was stond aanvankelijk een grote boerderij. De boer en eigenaar was een zekere Verdoodt. Door zijn huwelijk breidde hij zijn eigendommen nog uit. Hij had een dochter Olga. Na de nederlaag van Napoleon kwam hij in ’t bezit van landerijen die oorspronkelijk aan het bisdom hadden behoord. Hij werd de rijkste boer in de wijde omgeving. Zijn dochter trouwde uiteindelijk met een man die Verdoodt voor haar had gekozen. Maar schoonzoon was alles behalve een landbouwer en nogal werkschuw. Bij de dood van zijn schoonouders had hij de hoeve en de landerijen verkocht. Sindsdien leefde hij als rentenier. En nu stond hier een groot en modern ziekenhuis.
Nu woonde ik in een klein dorpje niet ver van de kust en de Franse grens. In het midden van het dorpje stond een kleine kroeg De waard was ook kunstschilder, beeldhouwer en dichter.
In het cafeetje waren de meeste van zijn kunstwerken tentoon gesteld. De klanten van het café, zowel vrouwen als mannen waren nogal eigenaardige wezens die van s’morgens tot s’nachts dronken en brasten. Het was een nare omgeving. De luidruchtige steeds dronken en rumoerige bende maakte mij bang en zenuwachtig. Toen, op een zondag, iedereen met de plaatselijke voetbalploeg naar een ander dorp reisde ben ik stilletjes vertrokken ….te voet..
De inkomhal van de opera in Keulen was een grote, ronde ruimte met een monumentale trap.
Opzij van de trap stond een sokkel met daarop het borstbeeld van Kaizer Wilhelm. Op zijn hoofd had hij een pinhelm. Ik lag op mijn rug in de hal. Tegen het plafond tekende zich de schaduw van de trapleuning en de kop van de keizer af. Van ver en gedempt klonk de muziek van de opvoering tot mij door. Ik hoorde een luid en langdurig applaus.Daarna flarden van enthousiaste gesprekken over de opvoering in de cafetaria. Toen werd het weer stil. Ver weg klonk weer het orkest en het zingen van een koor. .
Chris Lomme en Warre Borgmans waren op mijn kamer. Warre legde uit dat zij naar hier moesten komen en liedjes moesten instuderen en repeteren voor een optreden op een cruiseschip. Mijn mond en keel waren kurkdroog. Ik snakte naar een glas water. Dus vroeg ik Warre mij een glas water te gaan halen. Even later kwam hij er aan met een glas water. “Hier uw glas water” zei hij “ik zet het hier neer.” En hij ging weg. Toen ik het glas wilde nemen kon ik er niet bij hoever ik ook reikte.
Het decor nu was een soort radiokamer. Overal om mij heen toestellen met rode, groene en oranje flikkerlichtjes. Microfoons en luidsprekers. Ik heb vernomen dat mijn zoon door vier Albanezen gevraagd word hen naar Engeland te brengen met zijn boot. Iets zegt mij dat zij slechte bedoelingen hebben. Zij hadden hem voor die opdracht een grote som geld beloofd. Ik wilde hem weerhouden om die opdracht uit te voeren. Hem waarschuwen dat zij hem zouden doden en zijn boot kapen als hij zich met hen op zee waagde. Ik kon onmogelijk bij het telefoontoestel dat achter mij tegen de muur hing. Ik was bang en wanhopig..
De man met de getaande huid, de zwarte snor en de pikzwarte haardos kwam naar mij toe: “Stil maar” zei hij “uw zoon komt zo.”.
Dat is wat ik mij herinner van een veertiendaags verblijf op intensive care. Waren dat nu nare dromen of …hallucinaties?
Ik weet, het is een raar verhaal …..maar ik wilde het kwijt. Weet ook niet waarom.
Sorry. Wout.
Het denken mag zich nooit onderwerpen!
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Wout,
Echt een fantastisch verhaal, dit verklaart hoe iemand die in de komma ligt , in een andere wereld " leeft ". Dit moet uit een diepe put komen, maar nog zó kunnen navertellen alsof het echt gebeurd was.!!
Echt een fantastisch verhaal, dit verklaart hoe iemand die in de komma ligt , in een andere wereld " leeft ". Dit moet uit een diepe put komen, maar nog zó kunnen navertellen alsof het echt gebeurd was.!!
Laatst gewijzigd door jeronimo op 30 dec 2007, 21:39, 1 keer totaal gewijzigd.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Hallo Wout. Ik heb je 'dromen of hallucinaties' gelezen en geloof echt dat je deze dingen als “echt beleefde” dingen ervaart.
Omdat het in het ziekenhuis was dat je die dromen (hallucinaties) had kan ik me voorstellen dat bepaalde medicatie die je daar kreeg een grote invloed daarop hebben gehad.
Als je meer wil weten daarover moet je eens deze link gebruiken
http://www.google.com/search?client=saf ... 8&oe=UTF-8
of tik op Google het woord : hallucinaties in dan krijg je enorm veel informatie.
Veel geluk en het zit zeker allemaal wel goed als je het zo mooi kan navertellen.
Groetjes
Fikske
Omdat het in het ziekenhuis was dat je die dromen (hallucinaties) had kan ik me voorstellen dat bepaalde medicatie die je daar kreeg een grote invloed daarop hebben gehad.
Als je meer wil weten daarover moet je eens deze link gebruiken
http://www.google.com/search?client=saf ... 8&oe=UTF-8
of tik op Google het woord : hallucinaties in dan krijg je enorm veel informatie.
Veel geluk en het zit zeker allemaal wel goed als je het zo mooi kan navertellen.
Groetjes
Fikske
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
jadi - Lid geworden op: 25 mei 2006, 17:54
- Locatie: de boterstad
Op de laatste dag van het jaar kom ik hier ook nog een keer binnen.Ik wil jullie allemaal bedanken voor de mooie verhalen die ik hier mocht lezen.Ze waren één voor één boeiend,en hoop er volgend jaar er weer te kunnen lezen.
En nu ik er toch ben wil ik er van profiteren om een...............
...
En nu ik er toch ben wil ik er van profiteren om een...............
...
't Is goed in eigen hart te kijken nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan.
-
Wout - Lid geworden op: 06 jul 2004, 18:06
- Locatie: 50,90 N- 5,50 E
Fikske schreef:
Inderdaad Fikske de medicatie zal wel de oorzaakl geweest is van die nare "belevenissen". Mijn verblijf op de intensieve afdeling duurde ook ruim 14 dagen. Op 21 juni 2005 ben ik opgenomen en op 4 juli kwam ik weer tot bewustzijn en herkende ik mijn vrouwtje en kinderen.Omdat het in het ziekenhuis was dat je die dromen (hallucinaties) had kan ik me voorstellen dat bepaalde medicatie die je daar kreeg een grote invloed daarop hebben gehad.
Het denken mag zich nooit onderwerpen!
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Beste forumvrienden. Ik zal een tijdje niet meer komen lezen of schrijven want ik ga samen met het vrouwtje een beetje de zon opzoeken in Spanje.
Tot later dan en nog veel schrijf- en leesplezier.
Groetjes
Fikske
Tot later dan en nog veel schrijf- en leesplezier.
Groetjes
Fikske
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Tijdens ons verblijf in GEMUND in DEN EIFEL tijdens de 2007/2008 overgangs periode maakte wij kennis met een Nederlands koppel welk ook in ons hotel logeerde.
De dame vertelde mij dat zij dit hotel terug had uitgezocht omdat zij hier als kind in 1939 met haar ouders hier voor een week op verlof waren gekomen en dat haar ouders na twee nachten het hotel verlieten omdat zij hier de dreiging voelden ten opzichte van Nederlanders omdat de beide nachten er daar de ganse nacht troepenbewegingen waren van Duitse marchrernde troepen en voorbijdavernde tanks.
Als kind begreep zij er toen niet zeer veel van maar deze ervaring waren haar bijgebleven en na twee overnachtingen had haar ouders besloten terug naar Nederland te verdwijnen........ Later begreep zij de redenen !!!!
Nu was het er veel aangenamer verblijven, uit foto"s bleek het tevens dat het hotel nu een geheel ander uitzicht had omdat het in de WW II geheel was vernietigd enkel de naam was nog behouden
De dame vertelde mij dat zij dit hotel terug had uitgezocht omdat zij hier als kind in 1939 met haar ouders hier voor een week op verlof waren gekomen en dat haar ouders na twee nachten het hotel verlieten omdat zij hier de dreiging voelden ten opzichte van Nederlanders omdat de beide nachten er daar de ganse nacht troepenbewegingen waren van Duitse marchrernde troepen en voorbijdavernde tanks.
Als kind begreep zij er toen niet zeer veel van maar deze ervaring waren haar bijgebleven en na twee overnachtingen had haar ouders besloten terug naar Nederland te verdwijnen........ Later begreep zij de redenen !!!!
Nu was het er veel aangenamer verblijven, uit foto"s bleek het tevens dat het hotel nu een geheel ander uitzicht had omdat het in de WW II geheel was vernietigd enkel de naam was nog behouden
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE