Gewoon, gedichten
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Italia, Toscana
op de rug van Toscane
groeien boompelzen
die ik met vingers
en ogen kam
fluistert wind
in tongen vreemd
van oude tijden
spreken luid de stenen
dragen zwaar
de stemmen van doden
tijdloos uitgezaaid
in pijnboombossen.
**********
sunset 16-01-2008
**********
op de rug van Toscane
groeien boompelzen
die ik met vingers
en ogen kam
fluistert wind
in tongen vreemd
van oude tijden
spreken luid de stenen
dragen zwaar
de stemmen van doden
tijdloos uitgezaaid
in pijnboombossen.
**********
sunset 16-01-2008
**********
Laatst gewijzigd door sunset op 16 jan 2008, 23:13, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Nele,
Mooi het door jou achtergelatene. Dank je wel hoor.
Liefs en knuf, sunset
PS: Al betwijfel ik of wij onze vrienden de vogels veel moeten bijvoeren met temperaturen buiten van ongeveer 10 graad overdag en 's nachts zelfs geen nachtvorst. Waar zijn die winters uit mijn jeugd?
Mooi het door jou achtergelatene. Dank je wel hoor.
Liefs en knuf, sunset
PS: Al betwijfel ik of wij onze vrienden de vogels veel moeten bijvoeren met temperaturen buiten van ongeveer 10 graad overdag en 's nachts zelfs geen nachtvorst. Waar zijn die winters uit mijn jeugd?
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
lieve Sunset,
ik kwam bij jou bijlezen, ik vond er:
"golven liefde", een teder liefdesgedicht
"ik had honger en jij gaf me te eten", schreinend maar echt
"Italie, Toscana"
drie totaal verschillende gedichten maar alles om ter mooist verwoord zoals enkel Sunset dichten kan!
groetjes,
gustilpe
ik kwam bij jou bijlezen, ik vond er:
"golven liefde", een teder liefdesgedicht
"ik had honger en jij gaf me te eten", schreinend maar echt
"Italie, Toscana"
drie totaal verschillende gedichten maar alles om ter mooist verwoord zoals enkel Sunset dichten kan!
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Goede morgen sunset,
Weer mooie gedichten
en Toscana bracht een
beetje zachtheid uit het
zonnige Italië......
Lieve groetjes in vrede en
en vriendschap van ons beiden
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
bo,
Heel Italië - maar door mijn liefde voor dat land ben ik misschien bevooroordeeld - is de moeite waard om te bezoeken. Ik ben er dan ook minstens enkele keren per jaar. En de eerstvolgende keer is de hele tweede helft van mei *glimlacht*.
Dank je voor je bezoekje en je reageren.
Liefs en knuf, sunset
Heel Italië - maar door mijn liefde voor dat land ben ik misschien bevooroordeeld - is de moeite waard om te bezoeken. Ik ben er dan ook minstens enkele keren per jaar. En de eerstvolgende keer is de hele tweede helft van mei *glimlacht*.
Dank je voor je bezoekje en je reageren.
Liefs en knuf, sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
meer en meer
in jouw armen vergeet ik het troostloze van dagen
werp kussen over wat was
trek op deinende kamelenruggen
door geurende woestenij
uit dromen bouw ik een oase
woestijnwind suist woorden
waaruit verhalen ontstaan
van vliegende vissen, dansende geesten
als warm zand strelen jouw vingers
een ademloze etude die lippen achterna rent
balancerend op een trapeze van liefdesgrepen
diep onder ons het gisteren
lange uren luisteren wij, de tijd onthoofd
naar het gesluip van wandelduinen
houden wij ons vaster
dan schorpioenen in zandstormen.
**********
sunset 17-01-2008
**********
in jouw armen vergeet ik het troostloze van dagen
werp kussen over wat was
trek op deinende kamelenruggen
door geurende woestenij
uit dromen bouw ik een oase
woestijnwind suist woorden
waaruit verhalen ontstaan
van vliegende vissen, dansende geesten
als warm zand strelen jouw vingers
een ademloze etude die lippen achterna rent
balancerend op een trapeze van liefdesgrepen
diep onder ons het gisteren
lange uren luisteren wij, de tijd onthoofd
naar het gesluip van wandelduinen
houden wij ons vaster
dan schorpioenen in zandstormen.
**********
sunset 17-01-2008
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Nele,
Het vijfde seizoen is begonnen - carnaval - en dus nog meer drukte voor mij als ex-Prins *glimlacht*.
Dank je voor het moois dat je plaatste hier en ook voor jou een heel prettig weekend.
Liefs, sunset
Het vijfde seizoen is begonnen - carnaval - en dus nog meer drukte voor mij als ex-Prins *glimlacht*.
Dank je voor het moois dat je plaatste hier en ook voor jou een heel prettig weekend.
Liefs, sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
apocalyps
in het gehuichel was een deel en één in tranen
in sommige uren heel veel schijn en meer
in deze droeve jaren van het hart en in de gene
waren stormen - welke stormen, wie? - maar
nooit echt het geluk zelden begeleiding
meestal versluierd omdat het heel diep zat
en alle stromen vloeiden wassend verder
het zichtbaar buiten was van binnen meestal nat
de ene zag me hard de andere milder
en hoe ik ordende, zelfs chaos van mijn hart,
maar wat men zien wou waren halve plaatjes
want veel te snel ging heel hun beeld op zwart
in het begin was alles echt veel lichter
ik had een doel en was ‘t geloof nabij
en toen ik eindelijk de wereld zag zoals hij was
bleek er slechts honger dorst en doodse woestenij
daar was geen glimp van glans, geen enkel zweem van vuur
meer in mijn ogen, de laatste die jouw blik ooit ving
en ook het bloedend hart een monsterwezen
als laatste traan die aan mijn wimper hing.
**********
sunset 19-01-2008
**********
in het gehuichel was een deel en één in tranen
in sommige uren heel veel schijn en meer
in deze droeve jaren van het hart en in de gene
waren stormen - welke stormen, wie? - maar
nooit echt het geluk zelden begeleiding
meestal versluierd omdat het heel diep zat
en alle stromen vloeiden wassend verder
het zichtbaar buiten was van binnen meestal nat
de ene zag me hard de andere milder
en hoe ik ordende, zelfs chaos van mijn hart,
maar wat men zien wou waren halve plaatjes
want veel te snel ging heel hun beeld op zwart
in het begin was alles echt veel lichter
ik had een doel en was ‘t geloof nabij
en toen ik eindelijk de wereld zag zoals hij was
bleek er slechts honger dorst en doodse woestenij
daar was geen glimp van glans, geen enkel zweem van vuur
meer in mijn ogen, de laatste die jouw blik ooit ving
en ook het bloedend hart een monsterwezen
als laatste traan die aan mijn wimper hing.
**********
sunset 19-01-2008
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Sunset
Veel plezier met de voorbereiding voor carnaval
Morgenstern & Herman
Veel plezier met de voorbereiding voor carnaval
Morgenstern & Herman-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
De Winter
de winter duurt lang
en ik ben bang
de toekomst is donker
als een tunnel zonder licht
bevolkt met schimmen
uit het verleden
maar het heden
is ook niet rooskleurig
maakt ons humeurig
waar blijft de lente
de zon, de bloemen
die ons opfleuren
weg met treuren
crocusjes wenken
een lach breekt open
doet ons weer hopen!
Nele
de winter duurt lang
en ik ben bang
de toekomst is donker
als een tunnel zonder licht
bevolkt met schimmen
uit het verleden
maar het heden
is ook niet rooskleurig
maakt ons humeurig
waar blijft de lente
de zon, de bloemen
die ons opfleuren
weg met treuren
crocusjes wenken
een lach breekt open
doet ons weer hopen!
Nele