rap
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
maar lotte toch,
natuurlijk vergeet ik dat niet. ik heb al een paar goede gedichtjes met niks als goed in.bijvoorbeeld :
Goed
't is goed om goed te zijn
zelfs als niet iedereen het goed ziet
staks een goed glaasje wijn
zo vergeet ik goed al mijn verdriet
ik voel me echt wel goed deze week
ik zal schrijven een keigoed gedicht
mijn goede kleren zitten al in de week
mijn bril ligt klaar voor een goed zicht
niet slecht he lotte, maar 't is nog niet goed genoeg voor de wedstrijd denk ik
natuurlijk vergeet ik dat niet. ik heb al een paar goede gedichtjes met niks als goed in.bijvoorbeeld :
Goed
't is goed om goed te zijn
zelfs als niet iedereen het goed ziet
staks een goed glaasje wijn
zo vergeet ik goed al mijn verdriet
ik voel me echt wel goed deze week
ik zal schrijven een keigoed gedicht
mijn goede kleren zitten al in de week
mijn bril ligt klaar voor een goed zicht
niet slecht he lotte, maar 't is nog niet goed genoeg voor de wedstrijd denk ik
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
Aan iedereen in 't algemeen en aan rapke en robol in 't bijzonder.
Zonet is mijn jongste zoon met zijn twee schatten van kinderen binnen-
gevallen; zes en vier jaar, Carsten en Lise.
Zoals steeds vlogen ze hun peter rond de hals, en peter wou als naar
gewoonte ook tonen dat hij met zijn vreugde geen blijf wist. Maar het
stokte - het was niet als naar gewoonte - de kinderen keken verbaasd
naar elkaar en ook hun vader en moeder fronsten de wenkbrauwen.
Ik kon er niet onderuit; enkele kleine ongemakken of tegenslagen hielpen
niet. Er moest een diepere reden zijn waarom mijn oogappels eerder schrikten dan blij waren met hun opa.
Ik heb het dan maar bekend: van rapke en robol - en hun geruzie hier -
en mijn poging voor een Pasenvredesopdracht - en het feit dat ze in plaats van naar elkaar toe te groeien, ze steeds verder uiteen drijven.
Ik liet mijn zoon het laatste robolgedicht lezen: 'de rapkesrap'.
De robolfans zullen lachen en gieren.
Dan komt rapke met zijn 'de robbeflop'.
Nu kan aan de overkant de pret weer niet op.
En dat allemaal op zes dagen van Pasen ...
Mijn zoon schat onmiddellijk in hoe erg ik er aan toe ben.
Hij gaat meteen tot de actie over.
Mijn laptop wordt gesloten: ik mag alleen nog lezen en schrijven als hij in
de buurt is. De 'poëzie en proza' gaat niet meer open.
Ik mag me wel nog uitleven bij spelletjes met als topic 'wiskundige stel-
lingen en vraagstukken'. Hij weet dat ik daar graag en regelmatig veschijn.
Maar de topic 'rapke' is tot nader order taboe.
Hij zal thuis blijven lezen bij 'rapke' en, mocht er toch nog een echt wie-
rook gedicht verschijnen, dan, en alleen dan mag ik gaan kijken.
Daarom lieve lezers, wat rapke en robol ook nog naar elkaar toegooien
van onfraais, ik zal het niet meer kunnen lezen en dus ook niet meer
kunnen reageren. Dat laatste kan alleen maar ten goede komen aan mijn gezondheid en dat is ook al veel.
Mocht Pasen voorbijgaan zonder dat in de hoofden van beider heren ook
maar een fractie van een goede inval naar de ander toe werd verwoord,
dan zal er geen jury nodig zijn. Ik zal dan voor mezelf de nodige lessen
trekken uit het ganse gebeuren en ooit ... misschien ... hier van mij
nog iets laten horen.
JA, ja, Filip, 't is goed - ik ga stoppen - hier, sluit maar af.
groeten in een droevige 'goede-week-stemming, denook
Zonet is mijn jongste zoon met zijn twee schatten van kinderen binnen-
gevallen; zes en vier jaar, Carsten en Lise.
Zoals steeds vlogen ze hun peter rond de hals, en peter wou als naar
gewoonte ook tonen dat hij met zijn vreugde geen blijf wist. Maar het
stokte - het was niet als naar gewoonte - de kinderen keken verbaasd
naar elkaar en ook hun vader en moeder fronsten de wenkbrauwen.
Ik kon er niet onderuit; enkele kleine ongemakken of tegenslagen hielpen
niet. Er moest een diepere reden zijn waarom mijn oogappels eerder schrikten dan blij waren met hun opa.
Ik heb het dan maar bekend: van rapke en robol - en hun geruzie hier -
en mijn poging voor een Pasenvredesopdracht - en het feit dat ze in plaats van naar elkaar toe te groeien, ze steeds verder uiteen drijven.
Ik liet mijn zoon het laatste robolgedicht lezen: 'de rapkesrap'.
De robolfans zullen lachen en gieren.
Dan komt rapke met zijn 'de robbeflop'.
Nu kan aan de overkant de pret weer niet op.
En dat allemaal op zes dagen van Pasen ...
Mijn zoon schat onmiddellijk in hoe erg ik er aan toe ben.
Hij gaat meteen tot de actie over.
Mijn laptop wordt gesloten: ik mag alleen nog lezen en schrijven als hij in
de buurt is. De 'poëzie en proza' gaat niet meer open.
Ik mag me wel nog uitleven bij spelletjes met als topic 'wiskundige stel-
lingen en vraagstukken'. Hij weet dat ik daar graag en regelmatig veschijn.
Maar de topic 'rapke' is tot nader order taboe.
Hij zal thuis blijven lezen bij 'rapke' en, mocht er toch nog een echt wie-
rook gedicht verschijnen, dan, en alleen dan mag ik gaan kijken.
Daarom lieve lezers, wat rapke en robol ook nog naar elkaar toegooien
van onfraais, ik zal het niet meer kunnen lezen en dus ook niet meer
kunnen reageren. Dat laatste kan alleen maar ten goede komen aan mijn gezondheid en dat is ook al veel.
Mocht Pasen voorbijgaan zonder dat in de hoofden van beider heren ook
maar een fractie van een goede inval naar de ander toe werd verwoord,
dan zal er geen jury nodig zijn. Ik zal dan voor mezelf de nodige lessen
trekken uit het ganse gebeuren en ooit ... misschien ... hier van mij
nog iets laten horen.
JA, ja, Filip, 't is goed - ik ga stoppen - hier, sluit maar af.
groeten in een droevige 'goede-week-stemming, denook
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Op weg naar kaap De Goede Hoop
niet met de fiets, gewoon : ik loop
en aan de rots van Gibraltar
speel ik een lied op mijn gitaar
Ik doorkruis ook de woestijn
daar doe ik water bij de wijn
en ergens aan de evenaar
speel ik een lied op mijn gitaar
Plots zie ik de doring boom
aan de Afrikaanse zoom
Ook al was de reis zo zwaar
ik speel een lied op mijn gitaar
Voor mijn West-Vlaamse kameraad
dat het hem altijd goed vergaat
een pad dat over rozen loopt
Ik slaap nu uit, in Goede Hoop
Robbe
niet met de fiets, gewoon : ik loop
en aan de rots van Gibraltar
speel ik een lied op mijn gitaar
Ik doorkruis ook de woestijn
daar doe ik water bij de wijn
en ergens aan de evenaar
speel ik een lied op mijn gitaar
Plots zie ik de doring boom
aan de Afrikaanse zoom
Ook al was de reis zo zwaar
ik speel een lied op mijn gitaar
Voor mijn West-Vlaamse kameraad
dat het hem altijd goed vergaat
een pad dat over rozen loopt
Ik slaap nu uit, in Goede Hoop
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat

just , ne kilo zout !!
wie had dat ooit gedacht , aha !!
ikke in ieder geval nie
maar ik heb goe gelachen , amaai
mannen , met alle drie
de leden van de v.z.w.
de R.R.D.!!
Toet deugd !! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
werkje van een onbekende dichter
raar gedoe
ik kwam eens op een regenavond
voorbij een heel sjiek restaurant
daar zag ik twee mannen zitten
ik dacht :"wat is hier aan de hand?"
ik stapte de taveerne binnen
en vroeg de baas : "wat is dat daar,
die kleine en die lange,
die doen toch echt wel raar?"
de waard trok zijn schouders op
"ik zou het ook niet weten,
al uren zitten die te schrijven,
zonder drank en zonder eten!"
ik bekeek die twee wat nader
en 'k zag het verschil van hier
de kleine schreef op perkament
de lange op een vel wc-papier
geen woord werd er gewisseld,
enkel een blik van tijd tot tijd
ze penden en schrapten en schreven
luid zuchtend in schoolse vlijt
toen kwam daar zo'n schoolmeester binnen
die liep recht op hun tafeltje af,
riep met strenge blik en op luide toon :
"zijn die gedichten nu nog niet af?!!"
verbaasd keek ik het drietal na
en dronk toen nog een glas
tot op heden weet ik niet
wat dat dat eigenlijk allemaal was
raar gedoe
ik kwam eens op een regenavond
voorbij een heel sjiek restaurant
daar zag ik twee mannen zitten
ik dacht :"wat is hier aan de hand?"
ik stapte de taveerne binnen
en vroeg de baas : "wat is dat daar,
die kleine en die lange,
die doen toch echt wel raar?"
de waard trok zijn schouders op
"ik zou het ook niet weten,
al uren zitten die te schrijven,
zonder drank en zonder eten!"
ik bekeek die twee wat nader
en 'k zag het verschil van hier
de kleine schreef op perkament
de lange op een vel wc-papier
geen woord werd er gewisseld,
enkel een blik van tijd tot tijd
ze penden en schrapten en schreven
luid zuchtend in schoolse vlijt
toen kwam daar zo'n schoolmeester binnen
die liep recht op hun tafeltje af,
riep met strenge blik en op luide toon :
"zijn die gedichten nu nog niet af?!!"
verbaasd keek ik het drietal na
en dronk toen nog een glas
tot op heden weet ik niet
wat dat dat eigenlijk allemaal was

