de tijd van toen: 70 plussers - TE BEWAREN

[Wout]

Bacheke.

Ik weet niet wat zijn echte naam was; heb het ook nooit geweten . Bacheke was zo’n figuur die in heel de omgeving bekend was. Hij was de petrolboer. Op een kar, getrokken door een muilezel, had hij een grote ovale tank van 300 liter staan. Helemaal in ’t rood geschilderd. Aan de achterkant , een wit ovaal vlak, met twee blauwe gelijklopende strepen.. En daar stond in blauwe letters Standard Oil op. Standard Oil afgekort: S.O. Later zou dat ESSO worden. Een grote koperen bel, verbonden met het hoofdstel van zijn muilezel zorgde ervoor dat iedereen hoorde dat Bacheke in aantocht was.
Vermits het geduurd heeft tot 1942 eer wij over elektrische stroom konden beschikken moest het huis verlicht worden met petroleumlampen. In het woonhuis waren dat gewone petroleumlampen. De gelagzaal echter werd verlicht door 3 zogenoemde Aladinlampen.
Dat waren koperen petroleumlampen zonder wiek, maar uitgerust met een fijn netkousje dat eenmaal gloeiend wit, een mooi licht verspreidde. Het waren zeer breekbare spullen en mijn zussen hadden iedere dag hun handen vol met poetsen en vullen van de lampen en glazen. Daarbij moest vooral worden opgelet dat het netkousje niet werd aangeraakt; want door het gloeien waren die dingen erg fragiel en verpulverden bij de minste aanraking. Bovendien waren die netkousjes erg duur. Dus waren wij goede klanten van Bacheke. Het bijvullen gebeurde in een apart hok; want de klanten mochten vooral de geur van petroleum niet gewaar worden bij het nuttigen van hun pintjes.
Maar ook aan de commercie van Bacheke en zijn petrolkar maakte de oorlog een einde..
Er mocht weliswaar niet veel licht gemaakt worden onder de oorlog , en de rolluiken werden al vroeg naar beneden gelaten; maar je kon toch niet in het donker zitten. De eerste dagen brachten kaarsen een oplossing; het brandgevaar dat dit meebracht stelde er spoedig een eind aan.
Uiteindelijk kwam het licht van een carbidlamp. De fietsers die zich in de duisternis moesten verplaatsen hadden allemaal zo’n carbuurlamp op het stuur van hun fiets gemonteerd. Onder de oorlog moesten zij echter het glas van de lamp nog afschermen zodat nog amper een kleine rechthoekige opening nog wat schijnsel doorliet..
Zo’n carbidlamp bestond uit een pot waarin de carbuur, een grijs korrelig, stinkend goedje, werd gedaan. Daarbij werd wat water toegevoegd zodat er een gas ontstond. De pot werd op de kop van de lamp geschroefd en via een kleine bek kwam het gas vrij en werd ontstoken. Aan de binnenkant en achter de bek zat er een parabolisch spiegeltje dat op zijn beurt het licht verspreidde.
Mijn vader kocht een een viertal van die carbidlampen. De kop werd uit elkaar gehaald zodat nog enkel de pot met de kleine opening en het parabolische spiegeltje overbleef. Deze noodverlichting werd op verschillende plaatsen tegen de lambrisering in een ring gehangen. Het verspreidde een spookachtig licht. Maar de geur van de gistende carbuur was eigenlijk niet te harden. Ik kan mij niet herinneren hoe lang wij deze noodverlichting hebben gebruikt. In 1942 hadden wij eindelijk elektriciteit en kon ook bij ons de beschaving beginnen.
Op de fietsen werd de carbuurlamp daarna ook snel vervangen door een met een dynamo
op het voorwiel, aangedreven verlichting.
Carbuur werd daarna enkel nog gebruikt om op de vooravond van een huwelijk afscheid te nemen van het bruidspaar.Blikken bussen gevuld met carbuur en water zorgden voor een reeks luide knallen die tot laat in de nacht te horen waren. Maar dankzij de vuurwerkmakers verdween ook deze traditie.

[jeronimo]

hé fikske,
Van carbuur kan ik ook meespreken zulle,
Mijn vader had ook zo'n licht op zijne fiets
maar diene carbuur diende meer om dikke boenken te geven.
bij ons moest er daarom nog geen trouwfeest zijn.
Misschien hebt ge ook nog gehoord dat het niet zonder gevaar was; wanneer het deksel er te vast opgeklopt was kon die bus wel eens ontploffen

[jeronimo]

Bij de vijftigjarige feesten van de expo, wil ik wel enkele herinneringen bovenhalen.


Ook ik ben enkele keren naar de expo 58 geweest.
Kwestie was dat ik maar 50 fr zakgeld per week kreeg en daarmee moest ik het doen.
Op een klein uurtje en na twee trams waren we er, eens ons inkomkaartje gekocht was er toch zóveel te zien, neen, de” bollen “die men van bij ons thuis kon zien ben ik niet op geweest ik herinner mij nog het Russisch pavioen, zo’n grote grijze betonnen blok waar de spoetnik te bewonderen was.
Het gebouw van “philips” daarvan herinner ik mij nog de futuristische muziek.
Van het Amerikaans gebouw weet ik niet zoveel meer, maar Japans
pareltje viel wel in ieders smaak, ja, dat staat er nu nog, we noemen het verkeerdelijk “ de Chinese toren” wanneer ge langs de A 12 te Laken, Brussel binnenrijd ziet ge hem wel staan
Het pretpark van de “ meli ” juist buiten het heyselpark te Meise , de attracties waren er wel betaalbaar, maar was moeilijker bereikbaar met de tram.
Iedere jeugdorganisatie had wel zijn speciale dag,op vertoon van onze lidkaart en uniform mochten we dan gratis binnen en na ons optreden waren we ook vrij, met de BJB ( boeren jeugd bond)verzorgden we een massa optreden van vendelwaaiers.
Heb er verschillende keren rondgelopen maar heel weinig verteerd, mijn boeterhammekes kon ik wel met een Coca-cola ergens op een rustig plaatske opeten
Neen ik was niet alleen, op het grasperk naast de vijver met fontein moest men zelfs een plaatsje zoeken. Of met de voeten in ’t water wanneer het te warm was.
Van op het heyselpark kon men in het “ Vrolijk Belgie”, dat ging open om 7 uur,
Iedere brouwerij had er wel had er wel zijn “ café” en of er gedronken werd .
Ik herinner mij nog de “ koetjes” van la vache qui rit”, de meisjes mochten gratis binnen en moesten een brug op, de jongens stonden van opzij te kijken wanneer de wind onder de rokken blies, ja men was nog niet veel gewoon.Het was ook het begin van de “mini-mode” ik zie daar nog twee meisjes lopen met een rokje zo’n vuist boven de knie, en beziens dat díé hadden, volgens sommigen waren het schandalen.
Eens waren we met een groepje vrienden naar vrolijk België getrokken , een mijner vrienden was verliefd op een dorpsgenoot en dienster in” Cristal Alken”, maar ze wou van zijn liefde niet weten, na 12 uur ging alles dicht en daar zaten we dan, alle trams weg , geld voor een taxi hadden we niet, ’n geluk dat we mochten blijven slapen.( op de grond zulle, om 6 uur kwamen de meisjes uit de keuken om de eerste tram naar huis te nemen, wat men toch allemaal doet om aan een lief te geraken hé!
Tot toppunt van ramp, toen ik rond 8 uur thuiskwam dacht ik mijn bed in te kruipen maar mijn vader zei “ als ge kunt uitgaan dan kunt ge werken ook, hoe ik die dag doorgekomen ben weet ik zelf niet.!! Men is maar eenmaal jong hé, ja de expo, ik heb er nog veel herinneringen aan.
Ik hoop dat er nog mensen van deze periode nog iets te vertellen hebben.

[SDW]

Ik verbleef toen in het buitenland als militair en ben toen naar Belgie gekomen om drie dagen op de EXPO rond te kijken, had natuurlijk veel intresse in functie van mijn luchtvaart aktiviteiten voor de Russische ruimtevaart expo, er waren veel intresante paviljoenen hoor en zoals JERONIMO opmerkte veel mooie jonge dames met de nieuwe mode van de minirokjes

Dat zijn enkele herinneringen die nu snel terugkwamen hoor.

[Wout]

jeronimo voor iemand zoals ik die niet de gelegenheid heeft gehad om naar de Expo 58 te gaan zijn dit fijne verhaaltjes. Ook de herhalingen op Tv geniet ik met vole teugen. Mooie herinneringen die nog maar eens aantonen dat wij oud worden.

[dune]

Fikske Uw vrouwtje deed ok naaischool he? leerde ze nog iets anders later? ik ging later avond school volgen voorsteno volgen en kreeg dan bij en dierenarts een jobke om wat bureel werkjes te doen ,jammer van de artrose in mijn vingers want nu maak ik fouten aan de vleet. Wat nu die naaischool betreft ik heb er mooie knoopsgaten leren maken met de hand toen dat zal uw vrouw wel weten hoe fijn we die moesten afwerken , als er straf werdt gegeven bij ons waren dat b;v 50 knoopsgaten ik was zo een duiveltje DURF en ik vond er wel wat op ik maakte die op voorhand om dat ik wist dat ik wel weer een grap zou uithalen in de loop van de week. B.V De non zat vooraan gezicht naar ons de machines stonden eveneens vooraan ik kon zoaf en toe eens iets op de rug van de schort van het meisje voor me een tekeningetje zeten

als ze dan naar de machine moest za ze met de rug naar de non, eens tekende ik een non op de schort ik schreef een tekstje bij de non kan niet in de ton we steken ze in kanon eerste grote fout kreeg het potlood zwart er niet af zo zag de non wat er was gebeurd en dat waren geen 50 maar 200 knoopsgaten maar ja dat was niet zo erg al de meisjes hielpen er aaan werken ja meisjes streken k dacht dat dat nonnetje altijd op mij had voorzien , en ja ze was dik hoor en t was oorlog in die tijd kon je niet dik zijn dacht ik groetjes Dune

[dune]

Wie weet nog dat de duitsers bij hun vlucht veel dingen na lieten waar er iets kon mee aangevangen worden; daar ware onder andere van die grijze dekens bij, wel een nonkel van ons had er ook kunnen buit maken die werden geverft donker blauw of bordeau en we hadden elk een manteltje van grootmoe maakte die op zo noude pfaffmachine nog met canulle en met de voeten trappen Ik zat toen wel in de eerste jaar naailes maar voor mij had ze dat ze dat gedaan als was het een van goud gemaaktstuk zo blij was ik .dat was mijn eerste nieuw kledindgstuk na de oorlog al kreeg ik wel van een engelse soldate mijn eerste nylons na die mantel ja ik voelde me dan een jonge vrouw en keek ook al naar de uniform van zo een engels soldaatje , ja iniform bekoorde mij , ben dan ookmet een uniform man getrouwd en nu nog altijd met dezelfde groetjes Dune

[jeronimo]

hé meisjes, !!!!!!
Ook ik weet wat af van knoopsgaten.!!
In 1947 ging ik naar de vakschool in Brussel.
Na de oorlog was er nood aan kleding en volgens mijn ouders was kleermaker toch gene slechte stiel, 't is ne propere stiel en ge moet
niet in alle weer en wind werken.
Een onozel menneken dat ik was volgde de raad van mijn ouders op.
Na de eerste oefeningen van de verschillende steken was het de moment van de knoopsgaten, hoeveel ik er gemaakt heb weet ik niet meer
maar toch meer dan honderd, 't schijnt was een knoopsgat de spiegel van
van het vakmanschap van een kleermaker.
En zeggen dat ik tien jaar later tuinbouwer geworden ben .

[SDW]

Had hier gisteren avond een ervaring ingezet en zie deze niet verschijnen

WAAROM ??


SCHIJNBBAR WERKT ALLES NORMAAL , ik zal deze tekst later hier terug plaatsen

SORRY hier is nu het verloren bericht en ik hoop dat het er nu blijft staan ??








Toen ik gisteren op het nieuws de actie aan het station te leuven zag van de studenten welk zich wensten te gedragen voor een nacht als landloper kwam de volgende ervaring weer in mijn herinnering/

In de jaren 60 kreeg ik als opdracht om een week door te brengen in het midden van de CLOCHARDS.

De twee eerste dagen werdt ik begeleid door een ervaren franse politieman welk al 3 jaar in het midden der clochards in PARIJS aan de seine onder de bruggen leefde, hij gaf mij de nodige kleding en informatie over de gedragswijze en begeliede mij de twee eerste dagen en introduceerde mij in het midden.
De drie laatste dagen moest ik mij begeven in het midden van de clochards welk onder de brug aan de seine aan het palais de Chailot dat toen het NATO hoofdkwartier was.
Ik leerde daar ook een aantal clochards kennen waaronder mensen met een zeer hoge opleiding maar welk uit de samenleving waren verstoten voor allerlei redenen, tevens vond ik daar ook intresante informatie over de verbindingskanalen met Moskou.
Na vijf dagen onder de brug met een fles Pinard verliet ik deze omgeving met zeer nutige informatie maar ook met een levenservaring waar ik het bestaan niet vzn kende
Ik voelde me ten opzichte van de echte clochards een verader maar bleef ver weg uit dat midden wegens het veiligheidsaspect en ik vermoed dat er andere undercover in dit midden aanwezig waren hoor.

Hier in de omgeving van de EUROPEESE INSTELLINGEN zie ik ook een aantal landlopers en heb zelfs al eens een praatje met sommige gemaakt er zitten daar ook mensen met een hoge graad van opleiding welk in de goot zijn gesukkelt, tevens heb ik de indruk dat er daar sommige aanwezig zijn voor andere doeleinden??

[jeronimo]

ja,,,,,,,, SDW
Nog iets om in uwe C V te zetten.
Moet een ganse ervaring geweest zijn.

[Fikske]

Hé jongens en meisjes! Ik volg nog regelmatig jullie vertellingen over vroeger, maar ik heb de laatste tijd niet veel kans om zelf nog wat nieuwe verhalen te schrijven. Het is lente en er is zoveel werk te doen in de tuin en zaken op te knappen aan het huis. Later kom ik wel weer terug. Dank voor jullie mooie verhalen.
Groetjes aan iedereen.

Fikske

[jeronimo]

hé fikske,
Ook ik doe het met wat minder, zoals ge zegt er is zoveel te doen.
Voor de winter mijn serre afgebroken en eer alles in orde is zijt ge toch wel een tijdje bezig. Vroeger ging dat wel wat vlotter met de tractor
en machienen maar als men stopt moet het wel voledig gedaan zijn.
Nu kan ik kan ik alles met een klein machientje doen of met de hand.
Maar groene vingers heeft men voor het leven, zolang de gezondheid het toelaat ben ik een ganse dag aan de slag.
Binnen veertien dagen zijn we ( mijn vrouw en ik) weer eens op weg naar compostela, deze keer stappen we van Porto naar Santiago, en we moeten wel regelmatig oefenen want zonder geoefende benen moet men er niet aan beginnen.

[SDW]

Heden in de uitzending van VOLT op de TV gaf men een demonstratie van het gebruik van de LEUGENDETECTOR welk schijnbaar in Belgie in 1998 voor het EERST gebruik werdt.

Tijdens mijn aktiviteit in ondervragingen in 1960 herinner mij ik dat wij reeds in het militair midden via de USA-OSI cursus gebruik maakten van de LEUGENDETECTOR tijdens ondervragingen.

De resultaat waren geen bewijs maar gaven ons de nodige informatie om onze onderzoek methoden doelgericht aan te passen.

Het gebruik en interpretatie van de bekomen informatie werden voorafgegaan door een 30 uur cursus en daarna nog een 10 tal periodes van gebruik onder toezicht van een expert die ons begeleide.

[Tillie]

Van kleermaker naar tuinbouw. Wel een omschakeling.
'k Ben ook in de tuin bezig, eindelijk een paar mooie dagen (geweest). Tijd om het tuinmeubilair proper te maken.

[Wout]

SDW u hebt toch een boeiend en gevarieerd beroepsleven gehad getuigen uw postings hier. Uw hebt een enorme dosis kennis op vele vlakken. Het is fijn dat u dat met ons wil delen.