Mijn gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Lieve vrienden(innen),
Eindelijk kom ik jullie bedanken voor de interesse,
mooie woorden en beelden.
Er is zoveel gebeurd in mijn privé de laatste tijd,
plus dat de koude mij weer parten speelt in mijn
gewrichten en zo méér bij dokters heeft gebracht
en dat heeft weer extra tijd gekost.
Wees gerust mentaal ben ik in orde,
Groetjes voor iedereen,
Bomi
- - - - - -
-
Lieve vrienden(innen),
Eindelijk kom ik jullie bedanken voor de interesse,
mooie woorden en beelden.
Er is zoveel gebeurd in mijn privé de laatste tijd,
plus dat de koude mij weer parten speelt in mijn
gewrichten en zo méér bij dokters heeft gebracht
en dat heeft weer extra tijd gekost.
Wees gerust mentaal ben ik in orde,
Groetjes voor iedereen,
Bomi
- - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Een ding.
Onder de grote boom
zeker was ze niet,
een eik, zo dacht ze,
toch nog kouwelijk
handen in de schoot
nadenkend stil, zo zat ze
wolletje omgeslagen,
handen en voeten
wijselijk ingestopt.
Zwaar, grauwe lucht
niet echt bekoorlijk,
prikte in haar gezicht,
zielig, een beetje triest
liet ze een diepe zucht.
Verbaasd volgden
haar ogen ‘ een ding ‘
dat geluidloos cirkelend
naar beneden viel.
Een kouwelijk lachje
speelde ‘ door herkenning ‘
rond haar versteven lippen,
een mooi klein veertje
nooit eerder zo gezien
bleef door de wind
dansend op en neer wippen,
glanzend wit en zacht.
Dat kleine vleugje wind
had het naar hier gebracht,
Haar geest, wakker nu,
speelde met vele fantasieën,
van waar, van wie, en hoe
kwam het hier terecht.
Misschien, o ja misschien,
was het een teken,
een voorbode van de lente,
wie weet, misschien?
Bomi.
- - - - - - - -
-
Een ding.
Onder de grote boom
zeker was ze niet,
een eik, zo dacht ze,
toch nog kouwelijk
handen in de schoot
nadenkend stil, zo zat ze
wolletje omgeslagen,
handen en voeten
wijselijk ingestopt.
Zwaar, grauwe lucht
niet echt bekoorlijk,
prikte in haar gezicht,
zielig, een beetje triest
liet ze een diepe zucht.
Verbaasd volgden
haar ogen ‘ een ding ‘
dat geluidloos cirkelend
naar beneden viel.
Een kouwelijk lachje
speelde ‘ door herkenning ‘
rond haar versteven lippen,
een mooi klein veertje
nooit eerder zo gezien
bleef door de wind
dansend op en neer wippen,
glanzend wit en zacht.
Dat kleine vleugje wind
had het naar hier gebracht,
Haar geest, wakker nu,
speelde met vele fantasieën,
van waar, van wie, en hoe
kwam het hier terecht.
Misschien, o ja misschien,
was het een teken,
een voorbode van de lente,
wie weet, misschien?
Bomi.
- - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bomike,
blij jou terug te zien, ja, we werden toch wat ongerust. Je hebt het druk gehad met van alles en nog wat.
Hopelijk zijn nu wat minder doktersbezoeken noodzakelijk!
Een ding, bomike, zo mooi geschreven over zoiets eenvoud als een veer, prachtig is dat, 'k heb daar echt van genoten!
lieve groetjes,
gustilpe
blij jou terug te zien, ja, we werden toch wat ongerust. Je hebt het druk gehad met van alles en nog wat.
Hopelijk zijn nu wat minder doktersbezoeken noodzakelijk!
Een ding, bomike, zo mooi geschreven over zoiets eenvoud als een veer, prachtig is dat, 'k heb daar echt van genoten!
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Een streepje licht.
Een streepje licht schijnt onder de brede kier van de tussendeur door. Het donker in de kamer ernaast wordt daardoor een beetje verbroken. Deze dagen mogen nog zo feestelijk verlicht zijn met ontelbare lichtjes, het donker zit binnen in je, het donkere gevoel geraak je nooit echt kwijt ook al branden er zoveel lichtjes. Het donkere overheerst diep in je wezen, je manier van beleven, je manier van zijn.
Een streepje licht dat door een niet volledig gesloten gordijn priemt verwarmt je hart, onbewust helpt het je de donkerte buiten te overleven. Zonder dat vonkje warmte zou je hart zo koud zijn. Je gevoelens en gedachten zouden als een kluwen in de knoop raken. Alleen dat lichtpuntje geeft je een stimulans om alles te ontwarren te ontrafelen. Het helpt je alles weer te zien in zijn juiste context, ’n onderscheid maken tussen goed en kwaad.
Een streepje licht, een smal randje tussen twee wolken, genoeg om ’n stroom van energie los te weken, eerst minnetjes, steeds méér en méér. Je inwendige lichtje geeft je ook geestelijk de nodige energie, stelt je in staat die warmte te delen met je familie, vrienden en mensen die het nodig hebben. Delen niet alleen met woorden ook met daden. Een paar woorden van vriendschap op de juiste plaats en op de juiste manier verwoord kunnen wonderen doen. Een uitgestoken hand is zo weinig maar betekent zo veel.
Een streepje licht van één fonkelend sterretje dat hoog aan de donkere hemel staat, doet in je binnenste het verlangen groeien naar het einde van de donkere dagen, naar méér licht. Ook al is juist in deze periode ons de boodschap gebracht van Het Licht, zijn we klaar het te aanvaarden? “ Het Licht scheen in de duisternis en de duisternis nam het niet aan! “ zo staat er geschreven. Blijft nog altijd de hoop dat we het licht laten schijnen in ons hart, onze ziel, ons hele lichaam. Hoop doet leven! Gelijk wij hopen dat de natuur meer licht zal geven en zich positief veranderen is er de hoop dat we in echte vrede, met alle volkeren kunnen leven, elk heeft zó z’n eigen streepje licht, hoeft het alleen maar te volgen.
Een streepje licht, een vlammetje van een kaars, wens ik iedereen die dit leest, laat ons proberen het vlammetje brandend te houden, ieder voor zich en toch allen samen. Daaruit putten we de moed en de energie om verder te doen, elk op zijn of haar eigen manier.
Bomi,
23-12-03
Een tekstje geschreven in 2003, aan ons nu om te vergellijken . . .
-
Een streepje licht.
Een streepje licht schijnt onder de brede kier van de tussendeur door. Het donker in de kamer ernaast wordt daardoor een beetje verbroken. Deze dagen mogen nog zo feestelijk verlicht zijn met ontelbare lichtjes, het donker zit binnen in je, het donkere gevoel geraak je nooit echt kwijt ook al branden er zoveel lichtjes. Het donkere overheerst diep in je wezen, je manier van beleven, je manier van zijn.
Een streepje licht dat door een niet volledig gesloten gordijn priemt verwarmt je hart, onbewust helpt het je de donkerte buiten te overleven. Zonder dat vonkje warmte zou je hart zo koud zijn. Je gevoelens en gedachten zouden als een kluwen in de knoop raken. Alleen dat lichtpuntje geeft je een stimulans om alles te ontwarren te ontrafelen. Het helpt je alles weer te zien in zijn juiste context, ’n onderscheid maken tussen goed en kwaad.
Een streepje licht, een smal randje tussen twee wolken, genoeg om ’n stroom van energie los te weken, eerst minnetjes, steeds méér en méér. Je inwendige lichtje geeft je ook geestelijk de nodige energie, stelt je in staat die warmte te delen met je familie, vrienden en mensen die het nodig hebben. Delen niet alleen met woorden ook met daden. Een paar woorden van vriendschap op de juiste plaats en op de juiste manier verwoord kunnen wonderen doen. Een uitgestoken hand is zo weinig maar betekent zo veel.
Een streepje licht van één fonkelend sterretje dat hoog aan de donkere hemel staat, doet in je binnenste het verlangen groeien naar het einde van de donkere dagen, naar méér licht. Ook al is juist in deze periode ons de boodschap gebracht van Het Licht, zijn we klaar het te aanvaarden? “ Het Licht scheen in de duisternis en de duisternis nam het niet aan! “ zo staat er geschreven. Blijft nog altijd de hoop dat we het licht laten schijnen in ons hart, onze ziel, ons hele lichaam. Hoop doet leven! Gelijk wij hopen dat de natuur meer licht zal geven en zich positief veranderen is er de hoop dat we in echte vrede, met alle volkeren kunnen leven, elk heeft zó z’n eigen streepje licht, hoeft het alleen maar te volgen.
Een streepje licht, een vlammetje van een kaars, wens ik iedereen die dit leest, laat ons proberen het vlammetje brandend te houden, ieder voor zich en toch allen samen. Daaruit putten we de moed en de energie om verder te doen, elk op zijn of haar eigen manier.
Bomi,
23-12-03
Een tekstje geschreven in 2003, aan ons nu om te vergellijken . . .
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
hé Bomi,
een elfje
een ding
een streepje licht
Ik hou van jouw 'manier van schrijven'
dat zijn teksten die moeten beklijven
ik wens jou een rustig weekend
dat het jou wat goed mag gaan
tevens een spoedig herstel voor jouw schoonzoon !!
een blije groet
bo
een elfje
een ding
een streepje licht
Ik hou van jouw 'manier van schrijven'
dat zijn teksten die moeten beklijven
ik wens jou een rustig weekend
dat het jou wat goed mag gaan
tevens een spoedig herstel voor jouw schoonzoon !!
een blije groet
bo
Laatst gewijzigd door bo'ke op 06 feb 2009, 19:06, 1 keer totaal gewijzigd.
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
wat je schreef over een streepje licht in 2003 geldt nog altijd hoor!
Een lichtpuntje zijn voor anderen,
warmte delen met je familie en vrienden.
Ik wens je van harte dat streepje licht toe!
Het beste met jouw schoonzoon, hopelijk gaat het gauw beter!
Maak je niet te veel zorgen!
ik wens je toch een fijn weekend,
lieve goretjes,
gustilpe
wat je schreef over een streepje licht in 2003 geldt nog altijd hoor!
Een lichtpuntje zijn voor anderen,
warmte delen met je familie en vrienden.
Ik wens je van harte dat streepje licht toe!
Het beste met jouw schoonzoon, hopelijk gaat het gauw beter!
Maak je niet te veel zorgen!
ik wens je toch een fijn weekend,
lieve goretjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Bomi,
ik ben weer eens komen bijlezen
en eventjes onder jouw lichtje
blijven staan. Heel mooi!
Ik hoop dat het inmiddels
beter met je gaat.
De dagen lengen,
de lente komt eraan,
dat hopen we
toch allemaal!
liefs van
ria
ik ben weer eens komen bijlezen
en eventjes onder jouw lichtje
blijven staan. Heel mooi!
Ik hoop dat het inmiddels
beter met je gaat.
De dagen lengen,
de lente komt eraan,
dat hopen we
toch allemaal!
liefs van
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Vriendjes allemaal,
Jullie komst, een groot plezier
namen ga ik niet meer noemen
ook al bleef je maar heel even
de herinnering aan je bezoekje
staat zwart op wit geschreven,
Op dagen dat het niet wil vlotten
kan ik bij jullie telkens weer
verlegen komen kloppen.
bij jullie vind ik elke keer
de moed om verder te knokken.
Gevoelens in mijn hart,
gezwollen van fierheid en trots
jullie te kennen, blije stemmen
cocktail van dankbaarheid
en nog zoveel dingen meer,
blijven zich voelbaar mengen.
Bomi.
- - - - - - - -
-
Vriendjes allemaal,
Jullie komst, een groot plezier
namen ga ik niet meer noemen
ook al bleef je maar heel even
de herinnering aan je bezoekje
staat zwart op wit geschreven,
Op dagen dat het niet wil vlotten
kan ik bij jullie telkens weer
verlegen komen kloppen.
bij jullie vind ik elke keer
de moed om verder te knokken.
Gevoelens in mijn hart,
gezwollen van fierheid en trots
jullie te kennen, blije stemmen
cocktail van dankbaarheid
en nog zoveel dingen meer,
blijven zich voelbaar mengen.
Bomi.
- - - - - - - -
Laatst gewijzigd door Bomi op 08 feb 2009, 11:29, 1 keer totaal gewijzigd.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
