Mijn gedachten en gevoelens.
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Bomi
knappe schrijfster en scchitterende illustrater
mag ik je in afwachtig van je knie operatie minder pijn wensen
en een zeer goede afloop
je moet er eerst door en dat valt helemaal niet mee
maar ik ken er verschillende met een kunstknie
die wandelen en fietsen weer , doen Yoga en gaan op reis
dus , dat wens ik je allemaal toe
sommige zeggen ik had het jaren eerder moeten doen
veel courage beste mens
Sorry voor het zo weinig schrijven hier maar mijn bewondering is er
niet minder om !! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Bomi,
er wachten je moeilijke dagen.
Hoop dat alles goed verloopt in
september,toch nog lang ook!
Mij nicht is maar 60 jaar en moet ook al
een tweede knie-prothese laten zetten.
je hoort er de laatste tijd inderdaad veel van.
Hier gaat de herstellingsperiode van de patient
tamelijk goed.De zomer brengt me ook niet veel,
maar gelukkig komen de kinderen
ons verblijden,vooral Yoran natuurlijk.
lieve groeten,nog veel moed
er wachten je moeilijke dagen.
Hoop dat alles goed verloopt in
september,toch nog lang ook!
Mij nicht is maar 60 jaar en moet ook al
een tweede knie-prothese laten zetten.
je hoort er de laatste tijd inderdaad veel van.
Hier gaat de herstellingsperiode van de patient
tamelijk goed.De zomer brengt me ook niet veel,
maar gelukkig komen de kinderen
ons verblijden,vooral Yoran natuurlijk.
lieve groeten,nog veel moed
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
ik knoei ook vaak hoor met water
je beleeft deugd aan schattige kindjes,
wel ik breng jou nog eentje,
Gust, 2,5 jaar op wandel met oma,
oma gaat neer om een foto van hem te nemen
en wat doet hij, hij doet hetzelfde,
schattig toch?
nog een fijne namiddag
lieve groetjes,
gustilpe
ik knoei ook vaak hoor met water
je beleeft deugd aan schattige kindjes,
wel ik breng jou nog eentje,
Gust, 2,5 jaar op wandel met oma,
oma gaat neer om een foto van hem te nemen
en wat doet hij, hij doet hetzelfde,
schattig toch?
nog een fijne namiddag
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Een verhaaltje voor alle oma's om voor te lezen.
Sprietje.
Sprietje is een elfje gelijk al de anderen, klein en fijn, je kunt het dragen in de palm van één hand. Een lief gezichtje met donkergroene ogen, die je een beetje brutaal aankijken, vrank en vrij. Toch voelt het kleine ding zich niet altijd even zeker van zichzelf, ze trekt zich wat terug, zondert zich wat af van de grote elfenwereld. Wat kan daar nu de oorzaak van zijn? Elfjes hebben toch altijd héél bijzondere gaven! Dat is ook zo, maar Sprietje voelt zich toch een buitenbeentje. Al de elfjes hebben lange blonde haren of toch minstens een lichte kleur, zij loopt rond met een grote rode krullenbol. Op haar voorhoofd rondom haar kleine gezichtje tot achter op haar rug, hangen lange grote dikke rode krullen.
De elfenkoningin vindt het prachtig, ook heel uitzonderlijk, de andere elfjes echter hebben er plezier in haar te plagen op allerlei manieren. Onder elkaar noemen ze haar ‘Rode Spriet’ of gewoon ‘Roodvonk’. Elfjes weerkaatsen immers s’nachts het maanlicht. Sprietje lijdt er onder, ze wil het de anderen niet tonen, vandaar haar af en toe té brutale houding. De koningin is er ook niet zo gelukkig mee, ze houdt niet van onrust in haar elfenland. Dagen lang loopt ze te piekeren hoe ze Sprietje zou kunnen helpen, de anderen duidelijk maken dat het een mooie kleur is, een kleur net zo goed als al de anderen, méér nog het is iets bijzonders! Ze had al haar plantenkennis overlopen, om te zien of er nu echt niets op te vinden was. Iets wat de kleur van Sprietjes haar zou verlichten ofwel helemaal donker maken. Maar helaas haar kennis schoot te kort!
Ten einde raad ging ze dan maar op bezoek bij Thomas de boskabouter! De wijze kleine man haalde er al zijn dikke plantenboeken bij, samen zochten en bladerden ze uren aan een stuk. ‘Eureka’ riep Thomas dát zou het kunnen zijn! Hij wees de koningin een recept, gemaakt met de bloempjes van kamille, gemengd met rozenwater, een koffielepeltje honing en een paar druppeltjes citroensap. Het moest worden gekookt, lang genoeg staan pruttelen tot je er een smeuïg papje aan over hield. In het oude boek stond geschreven: “het resultaat zou fel verblekend zijn,”. De oude kabouter had immers de slimste boeken die er ooit geschreven waren. Ja, nu snapte de koningin het ook, het was de bedoeling de haren van Sprietje er mee in te wrijven, een tijdje laten inwerken, zó zou het veel lichter worden. Meermaals met fris bronwater spoelen en klaar was kees! Bij thuiskomst riep ze Sprietje bij zich, vertelde haar het plan, samen gingen ze aan de slag. Het mengsel rook wel een klein beetje bitter maar dat had Sprietje er graag voor over. Ongeduldig wachtten ze beide op het resultaat, wel het was verbluffend, bijna een wonder.
De haren van het kleine elfje waren nog altijd lichtrood van kleur maar er lag een schijn over van puur goud. Het zonlicht in haar haren gaf nog eens een extra gouden glans. Sprietje was wel blij maar toch nog een beetje angstig. ‘Laat het maar aan mij over’: zei de koningin. Ze verstopte Sprietje onder een grote tros margrieten in het elfenpark. De grote witte bloemen met hun geelgouden hart leken haar dé perfecte schuilplaats.
Op haar wens verzamelden de andere elfjes zich om Hare Majesteit te vergezellen op een wandeling door het park. Langzaam en druk kwetterend liepen ze samen van het ene bloemenperk naar het andere. Ze naderden stilaan de margrieten, één van de elfjes riep ineens: ‘Majesteit kijk, ginder tussen die margrieten, daar ligt precies een gouden bal hij schittert in de zon.’ Iedereen zag het nu en ze riepen in koor: ‘Wat mooi, mogen we er mee spelen?’ In gedachten lachte de koningin, haar plannetje scheen te lukken. ‘Ja hoor jullie doen maar’: zei ze. Het hele groepje haastte zich om als eerste de bal te kunnen pakken, vele handen grepen ernaar. Groot was de verwondering toen ze dichterbij gekomen Sprietje herkenden. De oh’s en de ah’s vlogen in het rond.
Sprietje, blij dat ze eindelijk uit haar schuilplaats kon, stond een beetje beteuterd te kijken,
midden in het uitgelaten groepje. Wat is er gebeurd, wilden ze weten. Allemaal gaven ze toe dat het prachtig was en héél speciaal. De nu bijna gouden krullen dansten over en weer rond Sprietjes kleine gezichtje. Bij elke beweging zorgde de zon ervoor dat het net leek of er kleine lichtjes in haar krullen aan en uit sprongen, mooier nog dan die van de kerstboom. De koningin gaf uitleg, vertelde wat er gebeurd was en waarom ze het gedaan had! Nu was het de beurt aan de anderen om een beetje verlegen te zijn. Sprietje moest er echt om lachen, de spanning was dan vlug verbroken, als een grote zwerm bijtjes dwarrelden ze door elkaar.
Gedaan met plagen er werd gelachen en plezier gemaakt, dat was het nu net wat de koningin gewild had. Zó keerde de rust weer terug in Elfenland, van toen af was Sprietje opgenomen door de anderen, gewoon een elfje in de grote groep!
Bomi
- - - - - - - - - -
. . . Paulus de boskabouter . . .
-
-
Een verhaaltje voor alle oma's om voor te lezen.
Sprietje.
Sprietje is een elfje gelijk al de anderen, klein en fijn, je kunt het dragen in de palm van één hand. Een lief gezichtje met donkergroene ogen, die je een beetje brutaal aankijken, vrank en vrij. Toch voelt het kleine ding zich niet altijd even zeker van zichzelf, ze trekt zich wat terug, zondert zich wat af van de grote elfenwereld. Wat kan daar nu de oorzaak van zijn? Elfjes hebben toch altijd héél bijzondere gaven! Dat is ook zo, maar Sprietje voelt zich toch een buitenbeentje. Al de elfjes hebben lange blonde haren of toch minstens een lichte kleur, zij loopt rond met een grote rode krullenbol. Op haar voorhoofd rondom haar kleine gezichtje tot achter op haar rug, hangen lange grote dikke rode krullen.
De elfenkoningin vindt het prachtig, ook heel uitzonderlijk, de andere elfjes echter hebben er plezier in haar te plagen op allerlei manieren. Onder elkaar noemen ze haar ‘Rode Spriet’ of gewoon ‘Roodvonk’. Elfjes weerkaatsen immers s’nachts het maanlicht. Sprietje lijdt er onder, ze wil het de anderen niet tonen, vandaar haar af en toe té brutale houding. De koningin is er ook niet zo gelukkig mee, ze houdt niet van onrust in haar elfenland. Dagen lang loopt ze te piekeren hoe ze Sprietje zou kunnen helpen, de anderen duidelijk maken dat het een mooie kleur is, een kleur net zo goed als al de anderen, méér nog het is iets bijzonders! Ze had al haar plantenkennis overlopen, om te zien of er nu echt niets op te vinden was. Iets wat de kleur van Sprietjes haar zou verlichten ofwel helemaal donker maken. Maar helaas haar kennis schoot te kort!
Ten einde raad ging ze dan maar op bezoek bij Thomas de boskabouter! De wijze kleine man haalde er al zijn dikke plantenboeken bij, samen zochten en bladerden ze uren aan een stuk. ‘Eureka’ riep Thomas dát zou het kunnen zijn! Hij wees de koningin een recept, gemaakt met de bloempjes van kamille, gemengd met rozenwater, een koffielepeltje honing en een paar druppeltjes citroensap. Het moest worden gekookt, lang genoeg staan pruttelen tot je er een smeuïg papje aan over hield. In het oude boek stond geschreven: “het resultaat zou fel verblekend zijn,”. De oude kabouter had immers de slimste boeken die er ooit geschreven waren. Ja, nu snapte de koningin het ook, het was de bedoeling de haren van Sprietje er mee in te wrijven, een tijdje laten inwerken, zó zou het veel lichter worden. Meermaals met fris bronwater spoelen en klaar was kees! Bij thuiskomst riep ze Sprietje bij zich, vertelde haar het plan, samen gingen ze aan de slag. Het mengsel rook wel een klein beetje bitter maar dat had Sprietje er graag voor over. Ongeduldig wachtten ze beide op het resultaat, wel het was verbluffend, bijna een wonder.
De haren van het kleine elfje waren nog altijd lichtrood van kleur maar er lag een schijn over van puur goud. Het zonlicht in haar haren gaf nog eens een extra gouden glans. Sprietje was wel blij maar toch nog een beetje angstig. ‘Laat het maar aan mij over’: zei de koningin. Ze verstopte Sprietje onder een grote tros margrieten in het elfenpark. De grote witte bloemen met hun geelgouden hart leken haar dé perfecte schuilplaats.
Op haar wens verzamelden de andere elfjes zich om Hare Majesteit te vergezellen op een wandeling door het park. Langzaam en druk kwetterend liepen ze samen van het ene bloemenperk naar het andere. Ze naderden stilaan de margrieten, één van de elfjes riep ineens: ‘Majesteit kijk, ginder tussen die margrieten, daar ligt precies een gouden bal hij schittert in de zon.’ Iedereen zag het nu en ze riepen in koor: ‘Wat mooi, mogen we er mee spelen?’ In gedachten lachte de koningin, haar plannetje scheen te lukken. ‘Ja hoor jullie doen maar’: zei ze. Het hele groepje haastte zich om als eerste de bal te kunnen pakken, vele handen grepen ernaar. Groot was de verwondering toen ze dichterbij gekomen Sprietje herkenden. De oh’s en de ah’s vlogen in het rond.
Sprietje, blij dat ze eindelijk uit haar schuilplaats kon, stond een beetje beteuterd te kijken,
midden in het uitgelaten groepje. Wat is er gebeurd, wilden ze weten. Allemaal gaven ze toe dat het prachtig was en héél speciaal. De nu bijna gouden krullen dansten over en weer rond Sprietjes kleine gezichtje. Bij elke beweging zorgde de zon ervoor dat het net leek of er kleine lichtjes in haar krullen aan en uit sprongen, mooier nog dan die van de kerstboom. De koningin gaf uitleg, vertelde wat er gebeurd was en waarom ze het gedaan had! Nu was het de beurt aan de anderen om een beetje verlegen te zijn. Sprietje moest er echt om lachen, de spanning was dan vlug verbroken, als een grote zwerm bijtjes dwarrelden ze door elkaar.
Gedaan met plagen er werd gelachen en plezier gemaakt, dat was het nu net wat de koningin gewild had. Zó keerde de rust weer terug in Elfenland, van toen af was Sprietje opgenomen door de anderen, gewoon een elfje in de grote groep!
Bomi
- - - - - - - - - -
. . . Paulus de boskabouter . . .
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Bomi,
Hier is de drukte van de logees bijna achter de rug.
De twee laatsten gaan zondag naar huis.
Ik las het vervolgverhaal van je knie.
Dus er komt toch een prothese.
Laten we er maar van uitgaan dat dit de beste oplossing is,
alhoewel de ingreep natuurlijk nooit leuk is.
Maar gelukkig is je andere kn ie nog voor lange tijd goedgekeurd.
Ik wacht tot de Mexicaanse griep terug het land uit is.
Met de spuiten die ik gekregen heb, heb ik zo goed als geen pijn meer.
En dat is al heel wat.
Ik ga het verhaaltje afdrukken om nog voor mijn kleinkinderen voor te lezen. Ze zullen er van genieten.
Zo, voor vandaag sluit ik hier het deurtje en vlieg naar mijn potten en pannen.
liefs en het beste toegewenst,
ria
Hier is de drukte van de logees bijna achter de rug.
De twee laatsten gaan zondag naar huis.
Ik las het vervolgverhaal van je knie.
Dus er komt toch een prothese.
Laten we er maar van uitgaan dat dit de beste oplossing is,
alhoewel de ingreep natuurlijk nooit leuk is.
Maar gelukkig is je andere kn ie nog voor lange tijd goedgekeurd.
Ik wacht tot de Mexicaanse griep terug het land uit is.
Met de spuiten die ik gekregen heb, heb ik zo goed als geen pijn meer.
En dat is al heel wat.
Ik ga het verhaaltje afdrukken om nog voor mijn kleinkinderen voor te lezen. Ze zullen er van genieten.
Zo, voor vandaag sluit ik hier het deurtje en vlieg naar mijn potten en pannen.
liefs en het beste toegewenst,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Alle schrijvers en lezers, mijn oprechte dank.
Ik probeer iedereen persoonlijk te bedanken,
doe regelmatig mijn rondgang.
Kakofonie.
Eenzaam wat verloren
zit ze op een terrasje, kijkend
naar de wereld die jachtig
verder draait, met onbekende
gehaaste, drukdoende mensen.
Twaalf galmende slagen
deinend uit de hoge toren,
uitwaaierend over het marktplein
en zijn aanpalende straten,
laten de mensenmassa horen
dat het middag is, pauze.
Even rust voor iedereen,
snel zijn alle terrassen volzet,
obers hebben het druk,
nieuwkomers willen allemaal
vlug en gelijk bediend worden.
Toch, met alle drukte rondom
voelt ze zich vreemd alleen.
Ze hoort hier niet thuis, tussen
die haastig gevoerde gesprekken,
gretige monden die eten en drinken,
alles samen een grote kakofonie.
Ze slaakt een diepe zucht,
rekent af, ademt opgelucht,
op weg naar de bus, tevreden
waar zij woont is stilte een genot.
Bomi
( 2009 )
- - - - - - - -
. . . Zicht van op de grote markt op de Sint Quintinus-Kathedraal . . .
-
-
Alle schrijvers en lezers, mijn oprechte dank.
Ik probeer iedereen persoonlijk te bedanken,
doe regelmatig mijn rondgang.
Kakofonie.
Eenzaam wat verloren
zit ze op een terrasje, kijkend
naar de wereld die jachtig
verder draait, met onbekende
gehaaste, drukdoende mensen.
Twaalf galmende slagen
deinend uit de hoge toren,
uitwaaierend over het marktplein
en zijn aanpalende straten,
laten de mensenmassa horen
dat het middag is, pauze.
Even rust voor iedereen,
snel zijn alle terrassen volzet,
obers hebben het druk,
nieuwkomers willen allemaal
vlug en gelijk bediend worden.
Toch, met alle drukte rondom
voelt ze zich vreemd alleen.
Ze hoort hier niet thuis, tussen
die haastig gevoerde gesprekken,
gretige monden die eten en drinken,
alles samen een grote kakofonie.
Ze slaakt een diepe zucht,
rekent af, ademt opgelucht,
op weg naar de bus, tevreden
waar zij woont is stilte een genot.
Bomi
( 2009 )
- - - - - - - -
. . . Zicht van op de grote markt op de Sint Quintinus-Kathedraal . . .
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
kakofonie, mooi Bomi,
op één van die terrasjes heb ik ook al gezeten,
maar ik was niet alleen.
Dat scheelt een heel pak.
"stilte een genot"
zo denk ik er ook over.
mag ik je een blije zondag wensen,
wellicht de kinderen op bezoek?
ria
op één van die terrasjes heb ik ook al gezeten,
maar ik was niet alleen.
Dat scheelt een heel pak.
"stilte een genot"
zo denk ik er ook over.
mag ik je een blije zondag wensen,
wellicht de kinderen op bezoek?
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Bomi
Dank voor het bezoekje en het mooie gedichtje
dat u achter liet.
Ook ik ken veel mensen met een nieuwe knie
en nu kunnen ze terug alles doen wens je een
herstel toe
Morgenstern
Dank voor het bezoekje en het mooie gedichtje
dat u achter liet.
Ook ik ken veel mensen met een nieuwe knie
en nu kunnen ze terug alles doen wens je een
herstel toe
Morgenstern-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Bomi,
Ik dacht hier gauw een groetje te brengen en...wegwezen.
Maar ik heb hier veel moeten bijlezen hoor. Nu niet over pluizenbol maar over sprietje. Maar je hebt dat goed gedaan.
Nog een mooie avond
Neske
Ik dacht hier gauw een groetje te brengen en...wegwezen.
Maar ik heb hier veel moeten bijlezen hoor. Nu niet over pluizenbol maar over sprietje. Maar je hebt dat goed gedaan.
Nog een mooie avond
Neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
'sprietje' heb ik afgedrukt voor de kleintjes, leuk
'Kakofonie' weer zo levensecht geschreven,
wat kan je dat goed,
ik zie het zo voor mij gebeuren!
nog een fijne avond,
zomergroetjes,
gustilpe
'sprietje' heb ik afgedrukt voor de kleintjes, leuk
'Kakofonie' weer zo levensecht geschreven,
wat kan je dat goed,
ik zie het zo voor mij gebeuren!
nog een fijne avond,
zomergroetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Neske,
ik kom net van bij jou, je prenten zijn heel knap
de laatste tijd, ik zie je zo vooruitgaan, herrinner je nog
het eerste begin en maar sakkeren.
Morgenstern,
blij dat je hier even langs kwam en een knap plaatje
achterlietmijn dank daarvoor.
Gustilpe lieve,
Bedankt voor het bewaren van ons ' sprietje ' en ja kinderen
zijn er dol op. Je vraagt je af hoe ik het doe, als ik schrijf,
dan voel ik, ben ik, zie ik gewoon alles tot in detail.
Dat zal wel fantasie zijn zeker.
Misschien heeft de Heer gedacht het mens heeft al genoeg tegenslag gehad ze mag toch iets hebben.
Alhoewel ik moet zeggen dat de reuma in mijn vingers zich soms laat voelen en er niet gelukkig mee is.
Voor iedereen veel liefs.
Bomi.
- - - - - - - - -
-
Neske,
ik kom net van bij jou, je prenten zijn heel knap
de laatste tijd, ik zie je zo vooruitgaan, herrinner je nog
het eerste begin en maar sakkeren.
Morgenstern,
blij dat je hier even langs kwam en een knap plaatje
achterlietmijn dank daarvoor.
Gustilpe lieve,
Bedankt voor het bewaren van ons ' sprietje ' en ja kinderen
zijn er dol op. Je vraagt je af hoe ik het doe, als ik schrijf,
dan voel ik, ben ik, zie ik gewoon alles tot in detail.
Dat zal wel fantasie zijn zeker.
Misschien heeft de Heer gedacht het mens heeft al genoeg tegenslag gehad ze mag toch iets hebben.
Alhoewel ik moet zeggen dat de reuma in mijn vingers zich soms laat voelen en er niet gelukkig mee is.
Voor iedereen veel liefs.
Bomi.
- - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Herboren.
De eerste zonnestralen,
een warme zomer
wil ik voelen
de geuren
van een vroege bloem
wil ik ruiken,
hemel in mijn hoofd
wil ik denken
een strelend vleugje
zachte zeewind
wil ik ademen
Zachte omarming
van een nieuwe zomer
doet me weer leven
een hart vol rijkdom
onbetaalde aroma’s
alles is nieuw.
Bomi,
- - - - - - - - -
. . . Margriet met een lijntje narcissen . . .
-
-
Herboren.
De eerste zonnestralen,
een warme zomer
wil ik voelen
de geuren
van een vroege bloem
wil ik ruiken,
hemel in mijn hoofd
wil ik denken
een strelend vleugje
zachte zeewind
wil ik ademen
Zachte omarming
van een nieuwe zomer
doet me weer leven
een hart vol rijkdom
onbetaalde aroma’s
alles is nieuw.
Bomi,
- - - - - - - - -
. . . Margriet met een lijntje narcissen . . .
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Een verhaaltje voor alle oma's
kakofonie
herboren
Bomi,
Op een dinsdagmorgen van jouw schrijven mogen genieten, begeleidt mij om de dag blij te starten. Ik zou natuurlijk een hoofdstuk uit mijn wachtend boek kunnen lezen doch rond dit uur verkies ik om op een forum of blog iets te lezen.
ik wens jou een aangename dag
een lieve groet
bo'ke
kakofonie
herboren
Bomi,
Op een dinsdagmorgen van jouw schrijven mogen genieten, begeleidt mij om de dag blij te starten. Ik zou natuurlijk een hoofdstuk uit mijn wachtend boek kunnen lezen doch rond dit uur verkies ik om op een forum of blog iets te lezen.
ik wens jou een aangename dag
een lieve groet
bo'ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.