Het leven zoals het is...(vervolg)
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve hilde, voor jou
Ik laat je gaan.
De bladeren,ze vallen
de zomer legt haar vleugels neer
de lijster zingt haar laatste liedje
de weerstand heeft geen woorden meer.
De herfstwind laat haar tranen lopen
en blaast de twijfel van mijn huid
het najaar legt de waarheid open
en trekt haar oude kleren uit
Dit was het dan,ik laat je gaan
de dingen die we deden
ze zijn voorbij gegleden
en raken me nog even aan
Dit was het dan, ik laat je gaan
jouw handen door mijn haren
die dierbare gebaren
zullen in gedachten voorbestaan
De bladeren, ze vallen
de winter spreidt z'n loper uit
verloren trekt de zon haar jas aan
en schijn nog een keer door de ruit
Dit was het dan
ik laat je gaan
de innigste momenten
ik laat ze aan de lente
wat eens zo mooi was kan niet meer bestaan
wat eens zo goed was is vergoed vergaan
De zwaluwen, ze vluchten
de avondster staart wat verward
de beuk verliest haar laatste vruchten
de bladeren, ze vallen van mijn hart
lieve groet schrijfster.
Ik laat je gaan.
De bladeren,ze vallen
de zomer legt haar vleugels neer
de lijster zingt haar laatste liedje
de weerstand heeft geen woorden meer.
De herfstwind laat haar tranen lopen
en blaast de twijfel van mijn huid
het najaar legt de waarheid open
en trekt haar oude kleren uit
Dit was het dan,ik laat je gaan
de dingen die we deden
ze zijn voorbij gegleden
en raken me nog even aan
Dit was het dan, ik laat je gaan
jouw handen door mijn haren
die dierbare gebaren
zullen in gedachten voorbestaan
De bladeren, ze vallen
de winter spreidt z'n loper uit
verloren trekt de zon haar jas aan
en schijn nog een keer door de ruit
Dit was het dan
ik laat je gaan
de innigste momenten
ik laat ze aan de lente
wat eens zo mooi was kan niet meer bestaan
wat eens zo goed was is vergoed vergaan
De zwaluwen, ze vluchten
de avondster staart wat verward
de beuk verliest haar laatste vruchten
de bladeren, ze vallen van mijn hart
lieve groet schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Jij,
mijn vriend,
ontwart de knopen
in mij,
met jouw naakte visie
om de dingen te zien
zoals ze zijn.
Jij,
mijn vriend,
vindt de juiste woorden,
ze komen me toe
over regenbogen
benadrukken ons
vriendschapsverbond.
Jij,
mijn vriend,
bent als een baken,
als de storm in mij
gaat tekeer,
Jij,
mijn vriend,
hoort mijn stille bede,
als mijn hart doet zeer.
mijn vriend,
ontwart de knopen
in mij,
met jouw naakte visie
om de dingen te zien
zoals ze zijn.
Jij,
mijn vriend,
vindt de juiste woorden,
ze komen me toe
over regenbogen
benadrukken ons
vriendschapsverbond.
Jij,
mijn vriend,
bent als een baken,
als de storm in mij
gaat tekeer,
Jij,
mijn vriend,
hoort mijn stille bede,
als mijn hart doet zeer.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Michelly - Lid geworden op: 03 feb 2005, 19:05
- Locatie: Maaseik
Ik lees in je gedichten soms radeloosheid, onvermogen en verdriet, om alles wat je overvalt en meesleurt en waartegen je geen verweer hebt. Wens je veel sterkte en uitkomst.
Michelly
Michelly
De sterren zijn niet bang vuurvliegjes te lijken
(Rabindranath Tagore.)
________________________________________
(Rabindranath Tagore.)
________________________________________
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Om tien na vijf
zijn we opgestaan,
jij,
om naar je werk te gaan,
ik begon
aan de ochtendrituelen.
Zo zijn de uren voorbijgegaan
tot ik me neerzette in de zetel.
Toen kreeg ik bezoek
van de overledenen,
gekleed in melancholie
en weemoed
en ze waren met velen.
Zo is de tijd voorbijgegaan
tot de deurbel me terugbracht
naar het heden.
M'n dochters stem
deed alle schimmen
naarstig verdwijnen
in de nevelen
van het verleden.
zijn we opgestaan,
jij,
om naar je werk te gaan,
ik begon
aan de ochtendrituelen.
Zo zijn de uren voorbijgegaan
tot ik me neerzette in de zetel.
Toen kreeg ik bezoek
van de overledenen,
gekleed in melancholie
en weemoed
en ze waren met velen.
Zo is de tijd voorbijgegaan
tot de deurbel me terugbracht
naar het heden.
M'n dochters stem
deed alle schimmen
naarstig verdwijnen
in de nevelen
van het verleden.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Hilde,
Met veel interesse je gedichten gelezen, gedacht dat komt
recht uit het hart. Je voelt de dingen die je verwoordt,
recht van jouw hart naar het mijne.
Waarvoor dank.
Groetjes,
Bomi
- - - - - - -
-
Hilde,
Met veel interesse je gedichten gelezen, gedacht dat komt
recht uit het hart. Je voelt de dingen die je verwoordt,
recht van jouw hart naar het mijne.
Waarvoor dank.
Groetjes,
Bomi
- - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve Hilde,
mag ik jou na zoveel maanden een bezoekje brengen?
Ik ben hier komen lezen en vond zoveel pijn en verdriet,.
Het lijkt me soms een schreeuw:"ik weet het niet meer!"
"Ik kan het niet meer aan, het leven is te hard".
Misschien vergis ik me Hilde?
Ja Hilde, ik kwam hier terug op het Forum een kijkje nemen
dank zij iemand die me na zoveel maanden een berichtje schreef.
Ik was zeer ontroerd en had het zeker niet verwacht.
Eigenlijk zit ik deze dagen ook met opstoten van verdriet en pijn.
Vanmorgen dacht ik:kwam er maar een telefoontje, gebeurde er maar iets...
Maar alles bleef doodstil.
Toen zei ik bij mezelf:" waarom wachten tot er iemand komt?!
Je kan toch zelf naarbuiten gaan"
Dat heb ik dan gedaan met m'n dagelijks trouwe vriend, m'n PC.
Zo kon ik wandelen in de tuintjes van Forum Poëzie en
tussen de naakte bomen en doornstruiken van deze sombere herfst,
zag ik anderen die ook op 'iemand' wachten.
Ik ontmoette er heel wat oude bekenden, vrienden zoals jij!
Hilde zo zie je maar......
Misschien moet ik weer wat gaan schrijven? Ik deed het niet meer sinds ik dit Forum verliet.Ik kon niet.
Maar op deze nieuwe 'leef-tijd' is er geen ongedurig streven meer,
maar een 'wakend-wachten'.
Hilde mocht het je goed gaan!
Lieve groet
johanamaria
mag ik jou na zoveel maanden een bezoekje brengen?
Ik ben hier komen lezen en vond zoveel pijn en verdriet,.
Het lijkt me soms een schreeuw:"ik weet het niet meer!"
"Ik kan het niet meer aan, het leven is te hard".
Misschien vergis ik me Hilde?
Ja Hilde, ik kwam hier terug op het Forum een kijkje nemen
dank zij iemand die me na zoveel maanden een berichtje schreef.
Ik was zeer ontroerd en had het zeker niet verwacht.
Eigenlijk zit ik deze dagen ook met opstoten van verdriet en pijn.
Vanmorgen dacht ik:kwam er maar een telefoontje, gebeurde er maar iets...
Maar alles bleef doodstil.
Toen zei ik bij mezelf:" waarom wachten tot er iemand komt?!
Je kan toch zelf naarbuiten gaan"
Dat heb ik dan gedaan met m'n dagelijks trouwe vriend, m'n PC.
Zo kon ik wandelen in de tuintjes van Forum Poëzie en
tussen de naakte bomen en doornstruiken van deze sombere herfst,
zag ik anderen die ook op 'iemand' wachten.
Ik ontmoette er heel wat oude bekenden, vrienden zoals jij!
Hilde zo zie je maar......
Misschien moet ik weer wat gaan schrijven? Ik deed het niet meer sinds ik dit Forum verliet.Ik kon niet.
Maar op deze nieuwe 'leef-tijd' is er geen ongedurig streven meer,
maar een 'wakend-wachten'.
Hilde mocht het je goed gaan!
Lieve groet
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Lieve Bomi,
dank je wel voor de tastbare woorden die je achterliet.
veel liefs van Hilde.
Johana-maria,
wat een blijde verrassing jou hier terug te vinden,
de weg naar binnen was lang,
maar nu je hier bent toegekomen wens ik vurig dat je blijft hangen,
tussen vrienden en grage lezers van jouw woorden.
Wie weet, misschien opent een poging tot schrijven de deur van een voorraadschuur vol gevoelens en indrukken die er naar snakken omgezet te worden in zwarte letters op wit scherm. Dan ben je hier, Johana-maria op de juiste plaats.
Met veel aanmoediging
en liefs van Hilde m.
dank je wel voor de tastbare woorden die je achterliet.
veel liefs van Hilde.
Johana-maria,
wat een blijde verrassing jou hier terug te vinden,
de weg naar binnen was lang,
maar nu je hier bent toegekomen wens ik vurig dat je blijft hangen,
tussen vrienden en grage lezers van jouw woorden.
Wie weet, misschien opent een poging tot schrijven de deur van een voorraadschuur vol gevoelens en indrukken die er naar snakken omgezet te worden in zwarte letters op wit scherm. Dan ben je hier, Johana-maria op de juiste plaats.
Met veel aanmoediging
en liefs van Hilde m.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Hilde dank voor je berichtje en je aanmoediging;
Hier krijg je dan m'n eerste (hopelijk niet m'n laatste)
schrijven op 11 november.
De eerste wereldoorlog,mijn peter in de loopgraven,
de modder, de dood....4 jaar lang.Hij kwam er levend uit.
Maar daarna was z'n leven kapot.
Hij behoorde tot de zielen van mensen die zoeken naar rust en vrede.
Daarom dit:
Flanders Field
Klaprozen, rood
Klaprozen, bloed
Klaprozen, rode vlinders
in ijle blauwe luchten.
Zielen van mensen op zoek naar rust en vrede
in de witte tuinen met de groene tapijten.
Getekende kruisen
doodse stilte
een gebed en
een rode vlinder die roodbloed
in een naam
zijn naam
mijn naam
Nacht die zwart valt op de witte graven,
eindlijk rust,
eindlijk vrede
in Flandres Field.
Johana-Maria
11november2009
Met nog een lieve groet
Hier krijg je dan m'n eerste (hopelijk niet m'n laatste)
schrijven op 11 november.
De eerste wereldoorlog,mijn peter in de loopgraven,
de modder, de dood....4 jaar lang.Hij kwam er levend uit.
Maar daarna was z'n leven kapot.
Hij behoorde tot de zielen van mensen die zoeken naar rust en vrede.
Daarom dit:
Flanders Field
Klaprozen, rood
Klaprozen, bloed
Klaprozen, rode vlinders
in ijle blauwe luchten.
Zielen van mensen op zoek naar rust en vrede
in de witte tuinen met de groene tapijten.
Getekende kruisen
doodse stilte
een gebed en
een rode vlinder die roodbloed
in een naam
zijn naam
mijn naam
Nacht die zwart valt op de witte graven,
eindlijk rust,
eindlijk vrede
in Flandres Field.
Johana-Maria
11november2009
Met nog een lieve groet
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Blauwe ogen,
kijken me in de spiegel aan,
hemelsblauw,
zo blauw als de lucht,
op een heldere, zonnige dag.
Ogen,
zoals mijn moeder
ze ook bezat.
Ik herinner me zo goed
die troostende ogen
toen ze over mijn kinderbed
stond gebogen.
Ook in mijn dochters gezichtjes
kom ik die jeugdige
sprankelende ogen tegen,
waarin je kunt verdrinken
als in diepblauwe meren.
Deugnieten oogjes glinsteren
als blauwe saffieren
in de guitige gezichtjes
van mijn kleinkinderen.
Ogen met dominante genen
die in elke volgende generatie
verder leven.
kijken me in de spiegel aan,
hemelsblauw,
zo blauw als de lucht,
op een heldere, zonnige dag.
Ogen,
zoals mijn moeder
ze ook bezat.
Ik herinner me zo goed
die troostende ogen
toen ze over mijn kinderbed
stond gebogen.
Ook in mijn dochters gezichtjes
kom ik die jeugdige
sprankelende ogen tegen,
waarin je kunt verdrinken
als in diepblauwe meren.
Deugnieten oogjes glinsteren
als blauwe saffieren
in de guitige gezichtjes
van mijn kleinkinderen.
Ogen met dominante genen
die in elke volgende generatie
verder leven.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Hilde,
Met genoegen en aandacht heb ik deze blz. doorgenomen
jouw teksten, ook die van anderen hebben me geraakt.
Jij praat met de overledenen, blij dat ik iemand ontmoet
figuurlijk dan, die dat ook doet. Het zijn tedere ogenblikken,
waar een mens gesterkt uitkomt.
Over de oorlog kan ik ook meepraten en begrijpen hoe het
aanvoelt. Zelf ben ik een oorlogskind van '35 weet dus wat
er op het thuisfront gebeurde.
En nog zien en horen we dagelijks beelden en verslagen
van wéér maar eens gevechten, bommen en doden.
Onbegrijpelijk.
Toch wens ik ieder een gezellig weekend.
Groetjes,
Bomi.
-- - - - - - - - -
-
Hilde,
Met genoegen en aandacht heb ik deze blz. doorgenomen
jouw teksten, ook die van anderen hebben me geraakt.
Jij praat met de overledenen, blij dat ik iemand ontmoet
figuurlijk dan, die dat ook doet. Het zijn tedere ogenblikken,
waar een mens gesterkt uitkomt.
Over de oorlog kan ik ook meepraten en begrijpen hoe het
aanvoelt. Zelf ben ik een oorlogskind van '35 weet dus wat
er op het thuisfront gebeurde.
En nog zien en horen we dagelijks beelden en verslagen
van wéér maar eens gevechten, bommen en doden.
Onbegrijpelijk.
Toch wens ik ieder een gezellig weekend.
Groetjes,
Bomi.
-- - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!