Vleugels van papier

[Robol]

Bedankt Schrijfster
voor het bezoekje !

Vandaag steeg de temperatuur tot 10° c.
Dat betekende wat wieden in de bloementuin, ik was er niet alleen...

mvg

Robbe

[ferry]

dag Robbe : scholl

ik kom een Leffe met je drinken
met een echte kenner klinken

je lovend en plagend
van je tijd afknagend

hélaas kunnen we
niet meer vragen

aan jouw moeder
noch aan de mijne

om voor ons
wat tijd te breien

dus
zeg ik vlug
dag
dan kun jij weer verder schrijven
en met sprookjes iedereen verblijden

Liefs Fernanda

[neske]

Robbe,

Een beetje tipsy of niet, mooi geschreven.
maar eerst schrijven en drink daarna.. met mate(n)

groetjes
neske

[brun]

Beste Robbe,

Telkens jij me kwam bezoeken,
bracht je de mooie sfeer van je tuintje mee.
Een kleurenpracht, waarin boodschappen van bijtjes en vlinders
mij op een speelse manier kwamen strelen.

Als dank schenk ik je een gedichtje dat ik schreef
toen ik even ging verpozen in deze kruidentuin in Frankrijk.

Ik ben niet helemaal weg Robbe.
Ik blijf je met veel plezier lezen!

Warme groetjes,

[ria]

Robbe,
ik breng de geuren en kleuren
van de lente voor je mee.
Vandaag is alles grijs,
maar gisteren kon ik deze
kleurrijke foto maken,
in onze tuin.

Ik kijk ook graag naar boven,
daar is altijd wel iets te bespeuren.

Alhoewel, als ik hier binnenspring,
de geuren en de kleuren ontwaar,
en dan daarbij gedichtjes als pareltjes,
zoals: "De tijd heeft liefde in mijn hart gegrift"
dan word ik heel stil...heeeel mooi.

Ik wens je nog veel inspiratie,
dat je pen nooit opdrogen, moge

ria

[gustilpe]

Robbe,

ik kan het niet meer bijhouden,
zoveel pareltjes schrijf jij.,
ze komen zo uit je pen gerold:

Vader tijd,
de tijd heeft liefde,
Biergedicht,
Op een dag,

dat verdient een 'leffe':lol:

alles graag gelezen,
gustilpe

[Bomi]

-
-

Robbe,


Een jonge knappe prins
kuste zijn slapende prinses
verwonderd niet in 't minst
neen, hij was snel bij de les
Hij deed het kasteel ontwaken
moest enkel zijn bruidje schaken
heeft haar menigmaal gekust
het zwijntje had even wat rust.

De Leffe met smaak gedronken.

Mvg.

Bomi

[Bosrankje]

Beste Robbe,

Niets kon me meer bekoren dan een sprookje...
En... is het een gedicht als een rollenspel of...
andersom ?
Maar ô zo mooi ! Je bent een echte' troubadour'
van de 21ste eeuw...

Heel graag slenteren we in je topic om zijn
schatten te ontdekken... nooit zijn we teleurgesteld
naar huis gegaan !

Een klein presentje voor de 'vlinderliefhebber'
of entomoloog : een prachtig liedje van Enya

http://www.youtube.com/watch?v=1-NpuegnAJI

Lieve warme groetjes van Alter en Rankje

[Alterego1]

De oudst gekende troubadoer-minnezanger uit
de vroege middeleeuwen,was de Limburger
Hendrik van Veldeke in de 12de eeuw.

Zovele eeuwen later is de ons best gekende
troubadoer opnieuw een Limburger,luisterend
naar de naam 'Robbe van Beringen',die met z'n
zwierig talent de traditie voortzet in de 21ste eeuw

Robbe,je verdient een plaats in de
Academie der Letteren.

Met felicitaties van,

Bosrankje en Alterego

[Robol]

Mag ik al mijn bezoekers een welgemeend dank U wel zeggen?

Ja ik mag !

Ferry met een nostalgisch gedicht
Neske, die wat tipsy is,
zo maak ik uit, uit haar bericht

Brun, met een mooie verpozing
die heerlijk naar lavendel geurt
Ria met een hazelaar
die zelfs al in de winter kleurt

Gustilpe die het niet meer kan bijbenen
ze mag natuurlijk van Klein Duimpje
z'n grote laarzen lenen
Bomi die met smaak
een Blonde Leffe drinkt
Ze lust het, wees gerust
Bosrankje die op tijd en stond
prins Alter den eerste kust

en last but not least
de prins himself met een pracht van een certificaat
om het geheel hier af te ronden...

Ik weet het wel, het is een hele eer...
maar bv bij de Gouden Uil
is daar ook geen geldprijs aan verbonden?

Robbe

Ps ik wil jullie allemaal bedanken met wat lentebloemen, helaas zijn mijn kleurstiften al ingepakt voor de tentoonstelling morgen...

Zelf inkleuren dus !

[Robol]

Er was eens… zo beginnen alle sprookjes.

Er was eens, de diepere zin van deze drie kleine woordjes betekent toch dat er iets geweest moet zijn, in het verleden, en dat we alle sprookjes zomaar niet naar het land der fabelen mogen verwijzen. Anders waren die sprookjes toch begonnen met de woorden: Er zou eens ooit kunnen geweest zijn…

Neem nu Roodkapje en de wolf, vroeger leefden er wolven in de uitgestrekte heide en de bossen van het Kempenland en het meisje met het rode kapje was een Kempense, gezien haar zwaar accent. Roodkapje wandelde door een bos, op weg naar grootmoeder. Zeker, vroeger bestonden er ook bossen en die waren veel groter dan die van nu, al waren er in die tijd geen groene politieke partijen, zelfs helemaal geen partijen, de mensen wisten de bossen te waarderen, die waren dan ook de leveranciers van zuurstof, verkoeling in de zomer, sprokkelhout en stook in de winter. En af en toe een konijntje op grootmoeders wijze…
Roodkapje, wat zou er van haar geworden zijn?

Gelukkig had ik een vermoeden van de plaats waar ze ooit gewoond heeft en ook van de tijd, dank zij mijn glazen bol.
Met de teletijdmachine van professor Barabas togen we naar het verleden.Ja, ik moest kiezen tussen Barabas en de raketten van Adhemar,de zoon van Nero, maar naar het schijnt heeft eerstgenoemde wat meer ervaring met die tuigen en gezien mijn vliegangst….

We maakten er kennis met Roodkapje, ondertussen een volwassen vrouw geworden en gelukkig getrouwd. Haar man heette Hans Vermenigvuldiging. De zus van Hans, Grietje baatte een snoephuisje uit in het dorp, “het peperkoeken huisje” geheten, daar verkocht ze onder andere de lekkere wafels, gebakken door schoonzus Roodkapje.
Roodkapje had het recept van haar moeder meegekregen.
De dag dat ze een mandje met wafels naar haar grootmoeder bracht en de wolf ontmoette herinnerde ze zich, als de dag van gisteren.
De vacht van de wolf lag nu gezellig voor de open haard.

Hans, de man van Roodkapje, combineerde zijn stiel van houthakker, met die van meubelmaker, vooral zijn prachtige tafels, de tafels van Vermenigvuldiging, waren wijd en zijd bekend. Hij leverde zelfs aan het hof van koning Lorrau I en koningin Sneeuwwitje.
“Van de prins gin koad,” merkte Roodkapje op, “maor hij hit oewet een relaotie gehad, met een maske hier uit het dorp, Assepoester. Naar het schent hit ze een kind van hem, maar da zijn geruchten…Nu baot ze met heure man een schoenenwinkel uit, hier in het dorp: “De gelaorsde kat”, haar man is oewet met ne koater thuisgekomen en beweerde dat hij de markies van Carabas was, of zoiet. Ze hebben een opgezette kat, met loarzen, in de etalage stoan en ook één glaozen muiltje. Maar goed, hun zoak draoit goed, net als de onze.”

Ondertussen passeert de postbode, een klein mannetje met veel te grote laarzen, maar hij is verbazend snel, zo te zien. En dit in een tijd dat er nog geen priorzegels waren…

We nemen afscheid, met een zoen. Gelukkig verander ik niet in een kikker.

Op de thuisreis verorber ik twee wafels.
Lekker, die wafels van Vermenigvuldiging.


Robbe

[ria]

IN één WOORD!
SCHITTEREND, Robbe.

ria

[Robol]

Beste Ria

bedankt hoor

(je hebt het toch niet over het weer van vandaag, é?)

groetjes

Robbe

[schrijfster]

robol,

Er was eens......
Fijn om te lezen,
....even terug in de kindertijd!
groetjes schrijfster

[Robol]

Tentoonstelling: de Zwarte Beek


waar vlinders fladderen en elfjes thuis zijn...