Vleugels van papier
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Ria, bedankt voor het bezoekje
de Paasklokjes gaan morgen open, denk ik...
Beste Elisa...ik schilder(de) gewoon in het klad...(dus een kladschilder). Mijn penselen hebben hun haartjes verloren en mijn tubes olieverf zijn verdroogd...
bedankt voor het bezoekje...
Beste Gustilpe, ik zag vandaag in de tuin een citroentje en een zelfde vlinder als jij zag...de gehakkelde aurelea. Mooie kleurtjes.
Lente was aanwezig, namiddag kwam de regen, de zon zal even passen vrees ik...
groetjes
Robbe
Laatst gewijzigd door Robol op 25 mar 2010, 22:01, 1 keer totaal gewijzigd.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Mijn naam is haas
In de klanken
van de klokken
die over mijn dorpje stromen
weerklinkt een zweem van stil verdriet
Is het omdat hun taak
door een haas werd overgenomen?
Daarom die tranen in hun lied?
Mijn naam is haas, ik weet het niet…
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Robbe, ik had vanavond heel wat in te halen!!!
Al was ik een tijd weg, het lijkt wel of ik weer thuiskom op jouw topic . Een hele verademing! Soms ontroerd, soms met een glimlach, soms met ook wel een flard melancholie , geniet ik van jouw gedichten , geschilderd, neergepend op, en gedragen door papieren vleugels.
Al was ik een tijd weg, het lijkt wel of ik weer thuiskom op jouw topic . Een hele verademing! Soms ontroerd, soms met een glimlach, soms met ook wel een flard melancholie , geniet ik van jouw gedichten , geschilderd, neergepend op, en gedragen door papieren vleugels.
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Robol,
kom je bedanken voor je bezoekje!!
al zingen we er soms nog over: "boven 't malse korenveld, 't lied des leeuweriks klinkt !" Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord...
Het mooie volkslied heb ik toevallig gisteravond luidkeels meegezongen.
Andre Rieu[ weet niet of ik de naam goed schrijf] was op tv, het was een optreden waar onze koningin bij was ( 100 jarig bestaat vvv ]
Heerlijk dit lied te zingen, mijn moeder was Limburgse, overleden na lang ziekbed
toen ik 12 jaar was.
Haar verleden en familie is altijd duister gebleven, maar de Liedjes uit Limburg
die ze altijd zong ken ik nog zo goed.
Ik zing ze zelf ook vaak,
hoewel ik vrees dat ik in de loop der jaren, enkelen tussen woorden kwijt ben!
Fijn weekend schrijfster
kom je bedanken voor je bezoekje!!
al zingen we er soms nog over: "boven 't malse korenveld, 't lied des leeuweriks klinkt !" Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord...
Het mooie volkslied heb ik toevallig gisteravond luidkeels meegezongen.
Andre Rieu[ weet niet of ik de naam goed schrijf] was op tv, het was een optreden waar onze koningin bij was ( 100 jarig bestaat vvv ]
Heerlijk dit lied te zingen, mijn moeder was Limburgse, overleden na lang ziekbed
toen ik 12 jaar was.
Haar verleden en familie is altijd duister gebleven, maar de Liedjes uit Limburg
die ze altijd zong ken ik nog zo goed.
Ik zing ze zelf ook vaak,
hoewel ik vrees dat ik in de loop der jaren, enkelen tussen woorden kwijt ben!
Fijn weekend schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
TOON
Ik ben in de ban
Van Hermans Antoine
Hij brengt met één gedicht
De vrede en het licht
Als het weer wat slecht is
Denk dan aan wat echt is
Een lied van Toon en morgen
En weg zijn al je zorgen
LENTE
Vergeet niet dat ook maart
Een kop heeft en een staart
Bedenk dan wat april
Je zoal brengen wil
Want mei komt dichterbij
En dat wordt koek en ei
.
Groeten van Norman
.
TOON
Ik ben in de ban
Van Hermans Antoine
Hij brengt met één gedicht
De vrede en het licht
Als het weer wat slecht is
Denk dan aan wat echt is
Een lied van Toon en morgen
En weg zijn al je zorgen
LENTE
Vergeet niet dat ook maart
Een kop heeft en een staart
Bedenk dan wat april
Je zoal brengen wil
Want mei komt dichterbij
En dat wordt koek en ei
.
Groeten van Norman
.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Lezertjes,
(sinds mijn laatste post)
Neske, Janina, Schrijfster en Norman,
ik dank jullie voor de hartelijke woorden.
Straks neem ik jullie mee naar lang vervlogen dagen, naar de Vallei van de Sprookjes!
mvg
Robbe
(sinds mijn laatste post)
Neske, Janina, Schrijfster en Norman,
ik dank jullie voor de hartelijke woorden.
Straks neem ik jullie mee naar lang vervlogen dagen, naar de Vallei van de Sprookjes!
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Bovenste beste Robbe,
Ben in een vrolijke bui vandaag, ik las je vruchtenstukje
met het water in de mond,
ben meegeweest naar Brugge, dacht bij mezelf " op dit
schilderij wil ik een bod uitbrengen,
op mijn weg kwam ik ria, elisa en gustilpe tegen, het was
nog vroeg ergens rond kwart voor negen.
Toen ik ten lange leste de paashaas zag, wist ik dat het dat
was waar ik op te wachten zat.
Nog zes keer slapen en we kunnen eitjes rapen
een week nadien heeft iedereen een eierkater.
Dat was het voor vandaag, hoe het me morgen zint
dat is de vraag.
Groeten iedereen en veel plezier
hier bij de vleugels van papier.
Bomi.
-
Bovenste beste Robbe,
Ben in een vrolijke bui vandaag, ik las je vruchtenstukje
met het water in de mond,
ben meegeweest naar Brugge, dacht bij mezelf " op dit
schilderij wil ik een bod uitbrengen,
op mijn weg kwam ik ria, elisa en gustilpe tegen, het was
nog vroeg ergens rond kwart voor negen.
Toen ik ten lange leste de paashaas zag, wist ik dat het dat
was waar ik op te wachten zat.
Nog zes keer slapen en we kunnen eitjes rapen
een week nadien heeft iedereen een eierkater.
Dat was het voor vandaag, hoe het me morgen zint
dat is de vraag.
Groeten iedereen en veel plezier
hier bij de vleugels van papier.
Bomi.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
De gestolen regenboog
Dit verhaaltje speelt zich af in de tijd dat elfen en feeën hun taken verdeelden. Lichtfeeën gingen aan de hemel wonen om in de nacht de sterretjes aan te steken en de maanfee op de maan, om in de vroege morgen de zon wakker te maken.
De wolkenfee trok naar de wolken om op tijd en stond de dorstige planten en bloemen te voorzien van hemelwater, zodat deze konden groeien en bloeien en het landschap konden tooien met hun prachtige lentekleuren.
En dan was er nog het regenboogelfje.
De taak van het regenboogelfje bestond erin om de wolkenfee een sein te geven als de bloemen dorstig waren en een tweede sein als de regen mocht stoppen, want natuurlijk houden de plantjes ook van een heerlijk zonnebad, zeker na een fikse regenbui.
Ze had daarvoor twee potjes, een zilveren en een gouden. Moesten er regendruppels vallen, dan nam ze het zilveren potje, plaatste het op de open plek in het bos en draaide het deksel er af.
Het potje was gevuld met parels en zilveren steentjes en wanneer het zonlicht erop scheen ging er een straal hemelwaarts, het teken voor de wolkenfee om de hemelsluizen te openen. Ze bracht haar potje dan terug naar de holle boom, waar ze een geheime schuilplaats had.
Als alle bloemetjes en alle plantjes verzadigd waren, nam ze haar gouden potje, bracht het naar de open plek in het bos, schroefde het deksel los en opende het. Het potje was gevuld met diamantjes van alle kleuren. Er verscheen dan een pracht van een regenboog en de wolkenfee draaide alle wolkenkraantjes dicht. Dat ging een hele tijd goed…
In het diepe meer huisde een hongerig monster, het leek op een draak met een haaienkop. Zijn lange, messcherpe tanden flikkerden in het zonnelicht als hij bijwijlen zijn hoofd boven water stak. Hij was wel 16 meter lang, van kop tot staart. Geen vis was veilig voor hem. Ook kikkers, padden en salamanders stonden op zijn menu. Hij had het halve meer al leeg gegeten, maar hij snakte naar wat afwisseling.
Verscholen in het riet zag hij reetjes en hertjes, die kwamen drinken op de ondiepe plaats, waar hij tot zijn grote spijt niet geraakte. Het water kwam hem o zo vaak in de mond, wat natuurlijk niet moeilijk is, als je in het water leeft..
Dicht bij het meer, onder een dikke boomwortel woonde een oude, lelijke trol. Zijn baard sleepte op de grond als hij zich naar het meer begaf om in de ondiepe plaats padden te gaan vangen of om er water te komen halen om paddensoep met distelmelk te koken. Hij haatte alles en iedereen en vloekte de hele dag, zo erg dat zelfs de duivel er van bloosde. Hij werd gemeden als de pest.
Op een dag was de trol water aan het scheppen, toen er vanuit het riet plots een barse stem weerklonk:
“Hé, trol…”
De trol keek geschrokken op…wie durfde hem aanspreken, tot hij in het riet het vervaarlijke hoofd van het monster ontwaarde. Hij deed drie stappen achteruit en viel met zijn dik achterwerk in de kleverige modder.
“Hé, trol…kan je niet eens een reetje voor me vangen, dan gooi ik voor jou vlezige meerpadden op de oever…”
De trol was wel even geschrokken, maar herstelde zich vlug. Die meerpadden waren een echte delicatesse. Slechts af en toe kon hij er eentje verschalken, maar meestal leefden die dieper in het meer. In het meer waagde hij zich niet, uit angst voor het monster en zwemmen had hij ook nooit geleerd.
“Ik zou wel willen, heu, monster, maar die dieren zijn razendsnel en ik ben niet meer van de jongste…”
“Bedenk dan maar een middel…een valstrik of zo…denk aan de lekkere meerpadden !”
“Ja, ik zal er over denken, “ antwoordde de trol “misschien een valkuil graven en deze bedekken met dunne twijgen…kan je al geen meerpad aan de kant gooien?”
“We zullen zien, kom morgen maar terug om je plan te bespreken.”
De trol trok naar zijn hol en pijnigde zijn schamele hersenen. De hele nacht dacht hij na.
“Een valkuil, “ mompelde hij “ en dan een greppel graven van de kuil naar het meer” .
De ree uit de kuil halen zag hij niet zitten. Maar die greppel moest natuurlijk groot genoeg zijn, zodat het monster er kon in zwemmen. Neen…niet te doen. …Kon hij het meer niet laten overstromen tot voorbij de valkuil? Dan moest het maanden aan een stuk regenen. Hij dacht aan het regenboogelfje met haar potjes…een duivels plan ontspon zich in zijn hoofd.
Het was al dagenlang droog en de bloemetjes waren dorstig.
Robbe
vervolgt
Laatst gewijzigd door Robol op 29 mar 2010, 20:48, 1 keer totaal gewijzigd.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
deel 2
De gestolen regenboog
Hoog gezeten in een boom bespiedde de trol de omgeving. Plots zag hij het regenboogelfje sierlijk met haar vleugeltjes van satijn, tussen de bomen fladderen. Zijn spichtige oogjes volgden haar tot ze in de holte van een boom verdween. Enkele minuten later verscheen ze weer, met in haar handen een zilveren potje. Ze vloog naar de open plek in het bos en de trol liet zich uit de hoge boom glijden. Dit was zijn kans. In de holle boom vond hij het gouden potje onder een laagje mos.
Hij klom weer in een boom en in een oud eksternest verstopte hij zijn buit. Men moest hem zo maar eens van de diefstal verdenken en zijn hol komen doorsnuffelen. Neen, in het nest zou niemand zoeken.
Het begon te druppen.
Het regenboogelfje keerde met haar potje weer naar de holle boom en stak het zilveren potje onder het mos. Ze snoof…er hing zo’n rare geur. Een beetje ongerust voelde ze onder de moslaag naar het gouden potje. Niets! Ze doorzocht tevergeefs de ganse holte in de boom, maar het potje bleef onvindbaar. Ze had het vorige keer toch op de juiste plaats gezet?
Ze keek naar buiten, ondertussen was het flink beginnen regenen en het begon al wat te duisteren. Morgenvroeg zou ze verder zoeken, nu zocht ze haar bedje op.
In de vroege morgen werd ze wakker. De regen roffelde op de bladeren en de takken van de bomen. Het potje, dacht ze, het gouden potje…Ze doorzocht nogmaals de holle boom. Maar het attribuut bleef spoorloos. Het zou toch niet gestolen zijn? Wie heeft er nu baat bij zoiets. Ze herinnerde zich wel de rare geur van de vorige dag.
Ze toog op zoek, een boomblad als regenscherm gebruikend.
De bloemetjes knikten naar haar.
“Dank je wel voor de regen!” Ze dronken gulzig. Vogeltjes dronken uit de plassen. Ze durfde nog niet zeggen dat het gouden potje zoek was. Het regende de ganse dag en de ganse nacht.
Weer toog ze op zoek.
“We hebben genoeg gedronken hoor! “ zeiden de bloemen, “We willen nu een zonnebad!”
En de vogeltjes tjilpten: “Er is nu water genoeg hoor!”
De trol groef zijn val. Het water in het meer steeg…
Snikkend bekende het elfje aan de bloemen en de vogels dat het regenboogpotje verdwenen was.
“We helpen zoeken” tjilpten de vogeltjes en ze vlogen weg in alle richtingen.
Vanuit de lucht zagen ze de trol graven en later op de dag zagen ze een reetje in de valkuil sukkelen. De lach van de trol weerklonk hun akelig in de oortjes…
De ekster, doornat en moe gevlogen dacht, ik ga even schuilen in mijn oude nest. Verwonderd zag hij daar het gouden potje liggen. Maar het was te zwaar voor de vogel. In de onmiddellijke omgeving zag hij de trol bij een kuil staan, dicht bij het wassende meer.
“Hé trol, help me even, in mijn oude nest ligt het potje van het regenboogelfje, breng het even naar de open plek in het bos…”
Maar de trol lachte de ekster vierkant uit.
“Ha, ha, ha, dat potje ligt daar goed, dank zij dat potje krijg ik straks de heerlijkste padden voorgeschoteld !”
Daardoor besefte de ekster dat de trol de dief was.
Over het meer zweefde een visarend op zijn sterke vleugels en de ekster vloog er naar toe. Hij deed zijn verhaal. Zij aan zij vlogen ze naar het nest en de arend nam het potje in zijn stevige klauwen. Hij bracht het naar de open plek in het bos en alle vogeltjes gingen op zoek naar het regenboogelfje. Deze was dolgelukkig.
De arend vloog naar de trol, greep hem vast en dumpte hem in het midden van het meer. Het monster zag het gebeuren en opende zijn grote muil. Maar ach…hij stikte in de vieze hap en zonk naar de diepe bodem.
Plots verscheen boven de vallei een pracht van een regenboog !
Einde
Robbe
De gestolen regenboog
Hoog gezeten in een boom bespiedde de trol de omgeving. Plots zag hij het regenboogelfje sierlijk met haar vleugeltjes van satijn, tussen de bomen fladderen. Zijn spichtige oogjes volgden haar tot ze in de holte van een boom verdween. Enkele minuten later verscheen ze weer, met in haar handen een zilveren potje. Ze vloog naar de open plek in het bos en de trol liet zich uit de hoge boom glijden. Dit was zijn kans. In de holle boom vond hij het gouden potje onder een laagje mos.
Hij klom weer in een boom en in een oud eksternest verstopte hij zijn buit. Men moest hem zo maar eens van de diefstal verdenken en zijn hol komen doorsnuffelen. Neen, in het nest zou niemand zoeken.
Het begon te druppen.
Het regenboogelfje keerde met haar potje weer naar de holle boom en stak het zilveren potje onder het mos. Ze snoof…er hing zo’n rare geur. Een beetje ongerust voelde ze onder de moslaag naar het gouden potje. Niets! Ze doorzocht tevergeefs de ganse holte in de boom, maar het potje bleef onvindbaar. Ze had het vorige keer toch op de juiste plaats gezet?
Ze keek naar buiten, ondertussen was het flink beginnen regenen en het begon al wat te duisteren. Morgenvroeg zou ze verder zoeken, nu zocht ze haar bedje op.
In de vroege morgen werd ze wakker. De regen roffelde op de bladeren en de takken van de bomen. Het potje, dacht ze, het gouden potje…Ze doorzocht nogmaals de holle boom. Maar het attribuut bleef spoorloos. Het zou toch niet gestolen zijn? Wie heeft er nu baat bij zoiets. Ze herinnerde zich wel de rare geur van de vorige dag.
Ze toog op zoek, een boomblad als regenscherm gebruikend.
De bloemetjes knikten naar haar.
“Dank je wel voor de regen!” Ze dronken gulzig. Vogeltjes dronken uit de plassen. Ze durfde nog niet zeggen dat het gouden potje zoek was. Het regende de ganse dag en de ganse nacht.
Weer toog ze op zoek.
“We hebben genoeg gedronken hoor! “ zeiden de bloemen, “We willen nu een zonnebad!”
En de vogeltjes tjilpten: “Er is nu water genoeg hoor!”
De trol groef zijn val. Het water in het meer steeg…
Snikkend bekende het elfje aan de bloemen en de vogels dat het regenboogpotje verdwenen was.
“We helpen zoeken” tjilpten de vogeltjes en ze vlogen weg in alle richtingen.
Vanuit de lucht zagen ze de trol graven en later op de dag zagen ze een reetje in de valkuil sukkelen. De lach van de trol weerklonk hun akelig in de oortjes…
De ekster, doornat en moe gevlogen dacht, ik ga even schuilen in mijn oude nest. Verwonderd zag hij daar het gouden potje liggen. Maar het was te zwaar voor de vogel. In de onmiddellijke omgeving zag hij de trol bij een kuil staan, dicht bij het wassende meer.
“Hé trol, help me even, in mijn oude nest ligt het potje van het regenboogelfje, breng het even naar de open plek in het bos…”
Maar de trol lachte de ekster vierkant uit.
“Ha, ha, ha, dat potje ligt daar goed, dank zij dat potje krijg ik straks de heerlijkste padden voorgeschoteld !”
Daardoor besefte de ekster dat de trol de dief was.
Over het meer zweefde een visarend op zijn sterke vleugels en de ekster vloog er naar toe. Hij deed zijn verhaal. Zij aan zij vlogen ze naar het nest en de arend nam het potje in zijn stevige klauwen. Hij bracht het naar de open plek in het bos en alle vogeltjes gingen op zoek naar het regenboogelfje. Deze was dolgelukkig.
De arend vloog naar de trol, greep hem vast en dumpte hem in het midden van het meer. Het monster zag het gebeuren en opende zijn grote muil. Maar ach…hij stikte in de vieze hap en zonk naar de diepe bodem.
Plots verscheen boven de vallei een pracht van een regenboog !
Einde
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Knap Robbe, heb me gehaast om het 2de deel te lezen,
heerlijk als je dieren en elfen kan laten spreken.
Mooi om voor te lezen!
Ook mensen met veel fantasie genieten van verhaaltjes.
Ga er eentje plaatsen over de paashaas en de klokken,
lang gelden geschreven.
Mvg.
Bomi
-
Knap Robbe, heb me gehaast om het 2de deel te lezen,
heerlijk als je dieren en elfen kan laten spreken.
Mooi om voor te lezen!
Ook mensen met veel fantasie genieten van verhaaltjes.
Ga er eentje plaatsen over de paashaas en de klokken,
lang gelden geschreven.
Mvg.
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!