Bosrankje's Laar 5

_Nele_ · 28 sep 2010, 17:09

lief Rankje,

op leestoer kan ik niet nalaten mijn orchidee
aan jou te schenken!!
Hou er wel van,en als ze uigebloeid zijn,en je
knipt de stengels boven de derde of vierde knop
bloeien ze na een tijdje weer!!
Lukt niet bij iedereen,weet niet of het
aan roken ligt!

fijne namiddag

liefs

Nele

Bosrankje · 01 okt 2010, 14:59

Lieve Nele,

Hartelijk dank voor je bezoek met de prachtige orchidée
en je mooi gedicht !

Binnenkort komen we zeker bij jou langs...

Lieve warme oktobergroetjes van

Alter en Rankje

Bosrankje · 01 okt 2010, 15:12

Ardeense Herfstwandeling

Een herfstwandeling in de ardeense bossen
is een onvergetelijke prikkeling voor al onze
zintuigen...

Het gouden herfstpalet zo dikwijls beschreven,
bezongen en geschilderd blijft toch, ieder jaar
opnieuw, een wonderlijke streling voor het oog...

Het knarsen van droge bladeren onder onze tred
bij het wandelen, mengt zich overeenstemmend
met het ruisen en suizen van de herfstwind in
het lover, en de hoopvolle zang der vogels in de
bijna kale hoge bomen die genieten onder 'n
bleke oktoberzon...

Het zacht zingend gekabbel aan de oevers van
een riviertje wordt ineens weergalmd tegen de
uitgeslepen rotsen en klinkt, als een grandioos
ontstuimige symfonie bij de watervallen, om onze
oren te bekoren...

't Aroma van het najaar is herkenbaar maar
bijna ondefinieerbaar in zijn diversiteit.
Het is een bijzondere mengeling van bepaalde
geuren der natuur in haar afstervingsfase....
Het parfum van leven en dood in elkaar versmolten,
komt zoetelijk onze reukzin, bijna weelderig
stimuleren...

Onder struiken en bomen, op een zacht bed van
prachtig getinte bladeren, een assortiment van noten
lijkt op ons te wachten, als een uitnodiging van
Moeder Aarde op een eenvoudig en gezond festijn
om de smaak van de natuur te mogen proeven...

Terwijl we slenteren, gaan, wandelen of lopen, op smalle
kronkelende paadjes tussen het lof, altijd een beetje
vochtig in dit seizoen, worden wij gestreeld door allerlei
blaren, takken en spinnewebben die ons laten voelen
hoe we één zijn met de natuur...
Dauwdruppels en regentranen als hemelse parels dopen
ons onverwachts in de stille rustgevende eenzaamheid
der bossen...

Ik hou ontzettend van de herfst !

Bosrankje

Bosrankje · 02 okt 2010, 03:45

Met mijn vader in onze tuin...
Een boek... en planten rondom ons...
dat was geluk !

Ik mis je zo...

In de blauwe hemel
met zon en regenbogen
in de grijze lucht
met verontrustende wolken
in de firmament
met geheimzinnige sterren
in het heelal
waar je misschien ergens bent...

Maar ook in de natuur
in haar wonderbare eenvoud
in de seizoenen
zo verschillend en onvoorspelbaar
en in de mensen
waar wij in geloofden...

Weet je, papa,
ik mis je elke dag opnieuw !
Jouw evenwicht, je attent begrip en,
hoe je glimlachte met zoveel tederheid

Je begreep me zo goed...
en kon mij aanvaarden hoe ik was,
een beetje zonderling, origineel
maar zo vol liefde voor alles en iedereen

Ik mis je zo... Papa

Bosrankje

ria · 02 okt 2010, 12:04

Ik begrijp, Rankje, dat je in deze moeilijke dagen
graag terugkijkt naar vervlogen dagen
en naar de steun en toeverlaat, die je vader was.

sterkte,
ria

elisa20 · 02 okt 2010, 14:51

Lief bosrankje,

Overheerlijke teksten heb ik hier bij jou gelezen,
over de wonderlijke bloem, de orchidee,
over een deugddoende herfstwandeling - die ik in gedachten mee
wandelde
over je vader die je zo blijft missen... ik voel met je mee -

Nog een fijne herfst gewenst
elisa

Bosrankje · 03 okt 2010, 14:57

HET KINDEKE VAN DE DOOD

Hoe ligt de stille heide dáár
Gelijk een bloeiend graf!
Geen klank, geen lied breekt even maar
Het doodse zwijgen af;
't Is, of die nevel, koud en kil,
Het brede land begraven wil;
De zon schijnt vreemd en rood, -
En op de hei speelt bleek en stil
Het Kindeke van de Dood.

Er leefde een kind in 't heideland,
Een zwak en zieklijk wicht;
Dat had zijn vreugd aan elke plant,
Die bloeit bij warmte en licht;
Steeds wilde 't op de heide zijn
En huppelen in de zonneschijn,
Zijn liefste speelgenoot;
Men noemde 't om zijn stervenspijn
Het Kindeke van de Dood.

En eenmaal op een dag in Mei,
Was 't kind zo moe, zo loom;
Hem leek de brede, bruine heî
Wel 't landschap uit een droom;
De vogels zongen ginder ver,
Als zweefden ze op een gouden ster
Hoog boven zorg en nood,
En kweelden zoet en zongen er
Voor 't Kindeke van de Dood.

Het was hem, of de nacht begon,
De bange duistre nacht,
Al had nog niet de lieve zon
Haar halve loop volbracht;
Aan zon en bloesem hing zijn hart;
Het dacht niet aan zijn boze smart,
Aan bittre pijn en nood;
Te sterven was zelfs wreed en hard
Voor 't Kindeke van de Dood.

En 't bad, - dat als 't begraven lag
het ieder jaar in Mei,
Slechts éne blijde, lange dag
Mocht spelen op de hei,
En, als het middaguur begon,
Mocht hupplen in de warme zon,
Tot weêr het daglicht vlood -
Het kind dat niemand helen kon,
Het Kindeke van de Dood.

Wie kent de macht van 't schuldloos kind,
Dat stervend vraagt en hoopt?
Soms rijst, wanneer de Mei begint,
Eer 't middaguur verloopt,
Een nevel op, die koud en kil,
Het brede land begraven wil;
De zon schijnt vreemd en rood; -
Dan speelt op 't heiveld, bleek en stil
Het Kindeke van de Dood.

Dan leeft en zweeft het heel de dag
En speelt met bloem en plant;
Dan klinkt bij wijle een vreemde lach
Langs 't eenzaam heideland,
Maar als de zon in 't Westen scheidt,
En stervend nog een luister spreidt
Van glansrijk avondrood -
Dan klaagt een kinderstem, dan schreit
Het Kindeke van de Dood.

Schrijver: Frederik Hemkes

Frederik Leonardus Hemkes, Nederlandse
dichter (Noordwijk 3.5.1854-Jagersfontein,
Zuid-Afrika, 19.4.1887).
Hoofdthema van zijn poëzie is de dood;
bekend werden `Het kindeke van den dood’
en `Geuzenvendel op den thuismarsch’ uit
zijn enige bundel.

Lieve Ria,

Je mooie ppt over de heide herinnerde mij aan
een droevig gedicht
dat ik lang geleden had gelezen. Gelukkig heb ik
het teruggevonden
(misschien niet zo bekend ?)
Bedankt voor je bezoek en je steunende woorden.

Lieve warme oktobergroetjes van

Alter en Rankje

Bosrankje · 04 okt 2010, 02:24

Lieve Elisa,

Je bezoeken maken ons altijd heel blij !

Hartelijk dank en tot schrijfs...

Lieve herfstgroetjes van Alter en Rankje

Bosrankje · 06 okt 2010, 00:08

Beste vrienden,

Bij gebrek aan tijd en inspiratie, zal ik dan maar dit Herfstgedicht,
enkele jaren geleden geschreven, in ons Laar plaatsen, als eerbetoon
aan mijn lievelingsseizoen.

Lieve warme oktobergroetjes van

Alter en Rankje

gustilpe · 08 okt 2010, 20:09

Bosrankje en Alter,

na een drukke tijd kom ik graag langs
de volgende week wordt ook weer druk.

Een teder gedicht mocht ik lezen over het gemis van jouw vader,
een mooi herfstgedicht, de natuur op zijn best,
ook ik geniet daarvan en maakte tweemaal een herfstwandeling met
een kleinkind.

Bedankt voor jouw bezoekjes!

Afbeelding

Bosrankje · 10 okt 2010, 02:00

Lieve Gustilpe,

Jouw bezoeken maken ons steeds blij !

Mooi je schrijfsels over het herfstbos...

Bedankt en tot schrijfs hier of bij jou !

Lieve warme herfstgroetjes van

Alter en Rankje

Bosrankje · 10 okt 2010, 13:47

Rust en verzorgingstehuis

Wanneer ik dagelijks, drie keer
door de gangen van de home
-waar mijn moeder nu verblijft-
wandel, loop, soms ren, of ga...

Voel ik me als een verloren,
droevig en onmachtig wezen.
Want buiten haar angstige kreten,
hoor ik nog die andere stemmen !

Tweede verdiep, code 1013 A
'Topaze'...wat een mooie naam
voor dementie... verloren zielen...
De hel op aarde... 't vagevuur !

Ik schrik van hun blikken,verward
en leeg, van hun mimiek en gebaren,
van de schuifelend onzekere gang...
maar vooral van die ijlende geluiden...

En ik denk : waarom gebeurt zoiets ?
Een leven dat niet meer waardig is...
Angst, zelfs paniek, pijn en verdriet
en nog zoveel bangelijke ervaringen !

Verloren in een schrikwekkend labyrint,
denken ze enkel aan eten, slapen en ook...
aan de natuurlijke behoeften, o zo nodig !
Waar zijn hun mooiste gevoelens gebleven ?

Ik voel me zo leeg, moe, uitgeput, bijna ziek
en toch kan ik het niet laten om elke dag,
trouw aan mezelf en aan mijn bijzondere band
met mijn moeder,keer op keer naar haar te gaan...

Want ik denk: het is misschien de laatste maal !

Bosrankje

Alterego1 · 10 okt 2010, 18:46

Norman12 · 11 okt 2010, 16:36

Beste Rankje

Zelfs in de herfst zien geliefden elkaars gezicht in de bomen(Test het eens uit op Alter)

Afbeelding

Google ook eens naar Rassouli
Ik ben zeker dat je 't mooi vind
Groetjes

Bosrankje · 12 okt 2010, 01:44

Beste Norman,

Blij je bij ons te zien !

Prachtig hoor, dat aangezicht in de bomen (we zullen dit zeker
testen bij onze volgende wandeling in 't park )

Ik heb je raad gevolgd en ben gaan kijken bij Rassouli (ik had
al ooit een van zijn schilderijen gebruikt om een ppt te maken
zonder zijn naam te kennen) en inderdaad, ik vind het heel mooi !
Bedankt.

Lieve warme oktober groetjes van ons beiden

Alter en Rankje