Bosrankje's Laar 5
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Lieve bosrankje en alter,Alter, je boeiend verslag over de verjaardag van
de Dag van de Poëzie heb ik graag gelezen
Proficiat voor jullie en allen die aan de wieg stonden
en zich hebben ingezet voor dit mooie initiatief
Een mooi ppt'je bloem-lezing ...
Je Liefde , lief en teder, heel mooi !
De laatste week voor Kerstmis alweer...
Fijne Feestdagen !
Groetjes,
ellisa
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Lieve Betty
je beschrijving van de " Liefde" met een woord : wauaaaw !!!
ik ben zo blij te lezen dat je kleinzoon het goed steld in Australië !!
" de 4 kaarsen " dat je bij velen en bij mij plaatste, dankjewel , daar was ik ook ongelooflijk weg van , ik heb dat lang geleden ( of was dat nog maar verleden jaar misschien )
als een zeer mooie pps gekregen , opgeslagen en doorgestuurd o.a. naar jullie dat weet ik nog zeer goed
het is toch ongelooflijk hoe wij dikwijls door hetzelfde geraakt worden !
heeft nu Ria ook niet een van mijn echt favoriete gedichten geplaatst
" Winterstilte" van Jaqueline van der Waals , zit ook al jaren in mijn map !
Lieve groeten voor jullie beiden Fernanda
je beschrijving van de " Liefde" met een woord : wauaaaw !!!
ik ben zo blij te lezen dat je kleinzoon het goed steld in Australië !!
" de 4 kaarsen " dat je bij velen en bij mij plaatste, dankjewel , daar was ik ook ongelooflijk weg van , ik heb dat lang geleden ( of was dat nog maar verleden jaar misschien )
als een zeer mooie pps gekregen , opgeslagen en doorgestuurd o.a. naar jullie dat weet ik nog zeer goed
het is toch ongelooflijk hoe wij dikwijls door hetzelfde geraakt worden !
heeft nu Ria ook niet een van mijn echt favoriete gedichten geplaatst
" Winterstilte" van Jaqueline van der Waals , zit ook al jaren in mijn map !
Lieve groeten voor jullie beiden Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Behalve bij de dood van mijn vader, nooit heb ik mij zo
slecht gevoeld als nu !
Ik wou het hier niet over hebben omdat ik jullie al dikwijls
met mijn verdriet lastig gevallen heb, maar momenteel heb
ik het zo moeilijk dat ik het even kwijt wil !
Ik kan de aftakeling en de achteruitgang van mijn moeder
niet aanvaarden... het doet me zoveel pijn omdat ik er niets
aan kan veranderen !
Ik ga drie à vier keer per dag naar de home (wetend
dat het overdreven is voor mij, voor Alter die mij bijna niet
meer ziet in de dag) maar als ze mij ziet, stopt ze met roepen
en bang te zijn om te stikken of te sterven !
Sinds dinsdag is ze in de kliniek (bij de geriatrische dienst)
om een complete check up te laten doen want ik wou zeker zijn
dat haar klachten wel psychisch en niet fysisch zijn !
Sinds vrijdag avond weet ik dat ze bijzonder gezond is voor
iemand van 95 ! Dus, haar gevoel van stikken en moeilijk kunnen
slikken is alleen obsessioneel en ze krijgt nu een aangepaste
medicatie om haar angsten te verminderen. Ik hoop dat het zal
helpen... voor haar en ook voor mij...
Ik zou meer tijd voor mij (ons beiden) willen hebben en ik wil
proberen maar één keer per dag te gaan ipv drie of soms vier
keer.
Niemand wil me geloven als ik zeg dat ik mijn best zal doen en
dat maakt me heel triest, bijna moedeloos. Nu moet ik gesteund
worden om meer kracht te hebben maar ik heb al zo dikwijls gezegd
dat ik zou minderen met mijn bezoeken (zonder het te doen) dat,
zoals het geitje dat riep dat de wolf kwam (als 't niet waar was)....
ik niet meer geloofwaardig ben !
Vanaf morgen, zal ik toch proberen te bewijzen dat ik het wel kan !
Maar ik weet dat het moeilijk zal zijn omdat ik niet van 't leven kan
genieten als ik aan mijn moeder denk.... ze mist mij en wordt alleen
rustig en gelukkig als ik bij haar ben. Wat een dilemma !
Misschien zal ik dit tekstje straks verwijderen (ik schaam me wel een
beetje maar ik denk dat er hier genoeg 'vrienden' zijn die mij
kunnen begrijpen (misschien uit eigen ervaring of gewoon medeleven )
Ik zal nu proberen te slapen.... Sorry als ik fouten heb geschreven
maar mijn corrector ligt al in de armen van Morpheus.
Een droevig, twijfelend Rankje
slecht gevoeld als nu !
Ik wou het hier niet over hebben omdat ik jullie al dikwijls
met mijn verdriet lastig gevallen heb, maar momenteel heb
ik het zo moeilijk dat ik het even kwijt wil !
Ik kan de aftakeling en de achteruitgang van mijn moeder
niet aanvaarden... het doet me zoveel pijn omdat ik er niets
aan kan veranderen !
Ik ga drie à vier keer per dag naar de home (wetend
dat het overdreven is voor mij, voor Alter die mij bijna niet
meer ziet in de dag) maar als ze mij ziet, stopt ze met roepen
en bang te zijn om te stikken of te sterven !
Sinds dinsdag is ze in de kliniek (bij de geriatrische dienst)
om een complete check up te laten doen want ik wou zeker zijn
dat haar klachten wel psychisch en niet fysisch zijn !
Sinds vrijdag avond weet ik dat ze bijzonder gezond is voor
iemand van 95 ! Dus, haar gevoel van stikken en moeilijk kunnen
slikken is alleen obsessioneel en ze krijgt nu een aangepaste
medicatie om haar angsten te verminderen. Ik hoop dat het zal
helpen... voor haar en ook voor mij...
Ik zou meer tijd voor mij (ons beiden) willen hebben en ik wil
proberen maar één keer per dag te gaan ipv drie of soms vier
keer.
Niemand wil me geloven als ik zeg dat ik mijn best zal doen en
dat maakt me heel triest, bijna moedeloos. Nu moet ik gesteund
worden om meer kracht te hebben maar ik heb al zo dikwijls gezegd
dat ik zou minderen met mijn bezoeken (zonder het te doen) dat,
zoals het geitje dat riep dat de wolf kwam (als 't niet waar was)....
ik niet meer geloofwaardig ben !
Vanaf morgen, zal ik toch proberen te bewijzen dat ik het wel kan !
Maar ik weet dat het moeilijk zal zijn omdat ik niet van 't leven kan
genieten als ik aan mijn moeder denk.... ze mist mij en wordt alleen
rustig en gelukkig als ik bij haar ben. Wat een dilemma !
Misschien zal ik dit tekstje straks verwijderen (ik schaam me wel een
beetje maar ik denk dat er hier genoeg 'vrienden' zijn die mij
kunnen begrijpen (misschien uit eigen ervaring of gewoon medeleven )
Ik zal nu proberen te slapen.... Sorry als ik fouten heb geschreven
maar mijn corrector ligt al in de armen van Morpheus.
Een droevig, twijfelend Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve vriendinnen en vriend, bedankt voor jullie bezoek in ons laar
Morgenstern en Herman, Elisa, Ferry en Nele
Lieve warme groetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Wat een mooi koppeltje
zo verliefd en speels...
dicht bij elkaar
in de glinsterende sneeuw.
Ze kijkt zo lief naar hem
en met een zacht gekir,
komt ze schuilen
tegen zijn sterke borst...
Hij antwoordt heel teder
en komt nog dichter bij haar.
Ze sluiten hun ogen
en dromen van de lente
Tortelduifjes op een besneeuwde tak
Bosrankje - 19-12-2000
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bosrankje,
bedankt om het mooi verhaal van de kaarsen ook op mijn topic te komen plaatsen! Een overleden vriend pastoor zei vaak: 'waar mensen zijn wordt er gemensd' dat geldt ook virtueel!
bedankt om het mooi verhaal van de kaarsen ook op mijn topic te komen plaatsen! Een overleden vriend pastoor zei vaak: 'waar mensen zijn wordt er gemensd' dat geldt ook virtueel!
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Met vriendschap gebracht.
Bomi.
Rankje schaam je niet voor je gevoelens van tweestrijd,
het is heel normaal. Je wordt heen en weer geslingerd
tussen jouw leven en dat van je mama.
De enige oplossing is ' matigen ' en dan in alles, je aandacht
voor je mama en voor jezelf en je leven.
Denk eraan dat je na dit nog verder moet, dat was het wat
de verpleging tegen me zei toen mijn man gestorven is.
Ook al minder je wat, je hebt daarna wel het gevoel dat je
gedaan hebt wat nodig was.
Sterkte.
-
Met vriendschap gebracht.
Bomi.
Rankje schaam je niet voor je gevoelens van tweestrijd,
het is heel normaal. Je wordt heen en weer geslingerd
tussen jouw leven en dat van je mama.
De enige oplossing is ' matigen ' en dan in alles, je aandacht
voor je mama en voor jezelf en je leven.
Denk eraan dat je na dit nog verder moet, dat was het wat
de verpleging tegen me zei toen mijn man gestorven is.
Ook al minder je wat, je hebt daarna wel het gevoel dat je
gedaan hebt wat nodig was.
Sterkte.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Lieve bosrankje,
Ik lees vol medeleven je relaas
samen met het moeilijke dilemma
Ik begrijp je zo goed ...
Ik las het bericht van bomi...
volg haar wijze raad
Dit zijn ineens mijn speciale wensen voor
jou voor 2011:
moed, sterkte en hoop
Vriendelijke groetes,
elisa
Ik lees vol medeleven je relaas
samen met het moeilijke dilemma
Ik begrijp je zo goed ...
Ik las het bericht van bomi...
volg haar wijze raad
Dit zijn ineens mijn speciale wensen voor
jou voor 2011:
moed, sterkte en hoop
Vriendelijke groetes,
elisa
