Verhalen uit de wereld
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Assa,ke
blij dat je er was, mooie de muisjes
Bedankt!
Een beetje achtergrond over Pol de Mont met dank aan het Davidsfonds Wambeek:
Alhoewel Pol de Mont, gedreven door een verbazende werklust en gediend door een schitterende aanleg op allerlei literaire gebieden (dichter, novellist, toneelschrijver, criticus, kunstkenner, volksredenaar, zanter (verzamelaar van vertelsels en volksverhalen), en folklorist), toch blijft hij vóór en in alles een dichter.
Zijn hele leven door is deze gave tot uiting gekomen, eerst met overstelpende vruchtbaarheid, nadien met rijke verscheidenheid en tenslotte met minder veelvuldig werk.
In zijn vele en soms lijvige bundels poëzie, is natuurlijk niet alles van even hoog gehalte; daarvoor dichtte hij te veel en te gemakkelijk.
Dat heeft ten onrechte geleid tot miskenning van de werkelijk mooie en waardevolle gedichten.
“ Men heeft te eenzijdig gewezen op het onkruid en het onvoldragene en men heeft bijna geen acht geslagen op de rijpe volle aren, die nochtans in iedere garve verscholen zaten.” aldus G. Meir.
Van Pol De Mont is een grote opvoedende en vernieuwende kracht uitgegaan. “ Zijn optreden was dat van de leider, de leeraar, de volksopvoeder die in zich de behoefte voelt anderen deelachtig te maken in hetgeen hij weet en denkt”.
Wij bezitten grotere dichters dan De Mont, maar wij hebben geen hartstochtelijker literair propagandist gehad dan Pol de Mont. Al zijn vernieuwende gaven heeft hij zonder berekening ten dienste gesteld van zijn volk en zijn literaire tijdgenoten.
Over zijn herkomst:
- Maria Polydoor Karel De Mont werd hier – in deze oude notariswoning uit de 16de eeuw - - op 15 april 1857 te 12.30u. ’s middags geboren (en niet op 21 april zoals op de nieuwe gedenksteen vermeld staat);
- zijn ouders waren Ivo de Mont en Jozefina Baudewijns.
- Zijn grootvader langs moederszijde is de Vonckist en Orangist Jozef Anton Baudewijns , 28 jaar burgemeester van Wambeek (1796-1834).
- Zijn vader Ivo was een hulpvaardig man, secretaris van de gemeente, verzekeringsagent en boer, maar niet het type van de echte boer… hij werkte met meiden en knechten … en werd om zijn geleerdheid “Meneerke “ genoemd.
- Zijn moeder Jozefina was het “toonbeeld van teedere, dichterlijke, voorvaderlijke Vlaamsche huisvrouw” naar Pol De Mont later getuigde, die hem de liefde voor de natuur bijbracht en vertelsels, raadsels en vooral Vlaamse liederen vertelde en voorzong.
- De oorspronkelijke gedenksteen van VTB dateert van 1939, en vermeldt het aanvangsvers uit het gedicht “De Payotten”, geschreven in 1924 voor de VNV’er Staf De Clercq.
Na de Wambeekse gemeenteschool gevolgd te hebben, verliet Pol De Mont de ouderlijke woning om bij zijn grootmoeder langs vaderszijde in Ninove te wonen, om aldaar in het ” pensionnat des gens” verder te studeren, een lelijk en oud verfranst kot, zoals hij het noemde..
In het gedicht “Alles” , gedateerd 1 november1981 – tien jaar na zijn vertrek - herinnert hij zich dit afscheid, dat een diepe indruk op hem heeft nagelaten. Pol De Mont heeft jarenlang in de stad gewoond, doch ondanks hij zo vroeg zijn geboortedorp verliet, is hij een dichter der Heimat gebleven. Hij heeft ook vele zomervakanties in zijn dorp doorgebracht.
Dit gedicht werd opgenomen in zijn bundel “Idyllen en andere gedichten”, uitgegeven in 1884.
ALLES
Het is de maan die spreekt.
“Ik schouwde, gisteren,
bij kriekend’ uchtend, op een needrig huis,
in ’t hert van Brabant. Gansch het dorpken zweeg,
en nauwliks had de haan, ter tweede maal
den dag gemeld, die naakte in rozen schijn.
Toch waren zij reeds op, de brave lieden,
en deur en vensters open.
… Een jonge man
stond tot de reize vaardig, naast het raam,
den wandelstok in hand. – Zijn kleeren , prachtloos
doch net en zindlik, deden den student
terstond herkennen. Naast hem, op een’ stoel, lag
een paksken boeken… Hij was bleek, en scheen
met moeite tranen te verkroppen.
Naast hem
zat, op den biezen stoel – de vader vast –
een vijftiger, nog sterk en gaaf, doch reeds
bekroond met zilver om zijn’ kalen schedel.
Dien zwom een traan in ’t oog, dat star, in ’t vuur
der haardstee nederblonk …
Toen kwam een vrouw van uit een zij-vertrek
de kamer binnen. Dat moest Moeder zijn:
ik zag het aan hare oogen, rood van ’t weenen.
Nu echter was zij sterk! – Zorgvuldig heeft zij
heur tranen weggevaagd, maar immer speelt
langs bleke wangen en bestorven mond,
nog de onbewuste trilling voort des weenens.
“Kom !” sprak zij stil… En de arme jongen volgde
haar tot de tafel. – “Kind !” zij zag hem diep,
o ! eindloos teer in ’t oog ! “Wees altijd braaf …
Hou vast aan eer, aan plicht … God moge u zegenen …
Daar … neem, mijn Zoon … ’t Is alles …”
En zij legde
drie zilverstukken op den blanken disch …
“’t Is alles !” – Neen … ik heb den zin diens woords
niet recht begrepen … Doch, de jongling raakte
slechts één der stukken aan, en zijne hand , -
ik zag ze beven … Toen bezagen zoon
en moeder plots malkaar; een trilling liep
door beider lijf, en snikkend borst de jongling
in tranen los … en lang … zeer lang nog schreide
hij op haar hert een wondre droefheid uit,
die ik niet vatten mocht.
Tot daar de maan !
En, dat zij waarheid sprak, dat zweert de dichter.
… betraande vrouw ! gij waart mijne eigen moeder !
____________________________________________________________
POL DE MONT - Uit “Idyllen en andere gedichten” (1884)
Pol De Mont verlaat in 1870 de ouderlijke woning om bij zijn grootmoeder langs vaderszijde te gaan wonen in Ninove, om aldaar te studeren in de privaat-middelbare school, het “Pensionnat de Jeunes gens”, ‘een verfranscht, wanordelijk, beestig kot’, schreef Pol De Mont later.
wordt vervolgd....
blij dat je er was, mooie de muisjes
Bedankt!
Een beetje achtergrond over Pol de Mont met dank aan het Davidsfonds Wambeek:
Alhoewel Pol de Mont, gedreven door een verbazende werklust en gediend door een schitterende aanleg op allerlei literaire gebieden (dichter, novellist, toneelschrijver, criticus, kunstkenner, volksredenaar, zanter (verzamelaar van vertelsels en volksverhalen), en folklorist), toch blijft hij vóór en in alles een dichter.
Zijn hele leven door is deze gave tot uiting gekomen, eerst met overstelpende vruchtbaarheid, nadien met rijke verscheidenheid en tenslotte met minder veelvuldig werk.
In zijn vele en soms lijvige bundels poëzie, is natuurlijk niet alles van even hoog gehalte; daarvoor dichtte hij te veel en te gemakkelijk.
Dat heeft ten onrechte geleid tot miskenning van de werkelijk mooie en waardevolle gedichten.
“ Men heeft te eenzijdig gewezen op het onkruid en het onvoldragene en men heeft bijna geen acht geslagen op de rijpe volle aren, die nochtans in iedere garve verscholen zaten.” aldus G. Meir.
Van Pol De Mont is een grote opvoedende en vernieuwende kracht uitgegaan. “ Zijn optreden was dat van de leider, de leeraar, de volksopvoeder die in zich de behoefte voelt anderen deelachtig te maken in hetgeen hij weet en denkt”.
Wij bezitten grotere dichters dan De Mont, maar wij hebben geen hartstochtelijker literair propagandist gehad dan Pol de Mont. Al zijn vernieuwende gaven heeft hij zonder berekening ten dienste gesteld van zijn volk en zijn literaire tijdgenoten.
Over zijn herkomst:
- Maria Polydoor Karel De Mont werd hier – in deze oude notariswoning uit de 16de eeuw - - op 15 april 1857 te 12.30u. ’s middags geboren (en niet op 21 april zoals op de nieuwe gedenksteen vermeld staat);
- zijn ouders waren Ivo de Mont en Jozefina Baudewijns.
- Zijn grootvader langs moederszijde is de Vonckist en Orangist Jozef Anton Baudewijns , 28 jaar burgemeester van Wambeek (1796-1834).
- Zijn vader Ivo was een hulpvaardig man, secretaris van de gemeente, verzekeringsagent en boer, maar niet het type van de echte boer… hij werkte met meiden en knechten … en werd om zijn geleerdheid “Meneerke “ genoemd.
- Zijn moeder Jozefina was het “toonbeeld van teedere, dichterlijke, voorvaderlijke Vlaamsche huisvrouw” naar Pol De Mont later getuigde, die hem de liefde voor de natuur bijbracht en vertelsels, raadsels en vooral Vlaamse liederen vertelde en voorzong.
- De oorspronkelijke gedenksteen van VTB dateert van 1939, en vermeldt het aanvangsvers uit het gedicht “De Payotten”, geschreven in 1924 voor de VNV’er Staf De Clercq.
Na de Wambeekse gemeenteschool gevolgd te hebben, verliet Pol De Mont de ouderlijke woning om bij zijn grootmoeder langs vaderszijde in Ninove te wonen, om aldaar in het ” pensionnat des gens” verder te studeren, een lelijk en oud verfranst kot, zoals hij het noemde..
In het gedicht “Alles” , gedateerd 1 november1981 – tien jaar na zijn vertrek - herinnert hij zich dit afscheid, dat een diepe indruk op hem heeft nagelaten. Pol De Mont heeft jarenlang in de stad gewoond, doch ondanks hij zo vroeg zijn geboortedorp verliet, is hij een dichter der Heimat gebleven. Hij heeft ook vele zomervakanties in zijn dorp doorgebracht.
Dit gedicht werd opgenomen in zijn bundel “Idyllen en andere gedichten”, uitgegeven in 1884.
ALLES
Het is de maan die spreekt.
“Ik schouwde, gisteren,
bij kriekend’ uchtend, op een needrig huis,
in ’t hert van Brabant. Gansch het dorpken zweeg,
en nauwliks had de haan, ter tweede maal
den dag gemeld, die naakte in rozen schijn.
Toch waren zij reeds op, de brave lieden,
en deur en vensters open.
… Een jonge man
stond tot de reize vaardig, naast het raam,
den wandelstok in hand. – Zijn kleeren , prachtloos
doch net en zindlik, deden den student
terstond herkennen. Naast hem, op een’ stoel, lag
een paksken boeken… Hij was bleek, en scheen
met moeite tranen te verkroppen.
Naast hem
zat, op den biezen stoel – de vader vast –
een vijftiger, nog sterk en gaaf, doch reeds
bekroond met zilver om zijn’ kalen schedel.
Dien zwom een traan in ’t oog, dat star, in ’t vuur
der haardstee nederblonk …
Toen kwam een vrouw van uit een zij-vertrek
de kamer binnen. Dat moest Moeder zijn:
ik zag het aan hare oogen, rood van ’t weenen.
Nu echter was zij sterk! – Zorgvuldig heeft zij
heur tranen weggevaagd, maar immer speelt
langs bleke wangen en bestorven mond,
nog de onbewuste trilling voort des weenens.
“Kom !” sprak zij stil… En de arme jongen volgde
haar tot de tafel. – “Kind !” zij zag hem diep,
o ! eindloos teer in ’t oog ! “Wees altijd braaf …
Hou vast aan eer, aan plicht … God moge u zegenen …
Daar … neem, mijn Zoon … ’t Is alles …”
En zij legde
drie zilverstukken op den blanken disch …
“’t Is alles !” – Neen … ik heb den zin diens woords
niet recht begrepen … Doch, de jongling raakte
slechts één der stukken aan, en zijne hand , -
ik zag ze beven … Toen bezagen zoon
en moeder plots malkaar; een trilling liep
door beider lijf, en snikkend borst de jongling
in tranen los … en lang … zeer lang nog schreide
hij op haar hert een wondre droefheid uit,
die ik niet vatten mocht.
Tot daar de maan !
En, dat zij waarheid sprak, dat zweert de dichter.
… betraande vrouw ! gij waart mijne eigen moeder !
____________________________________________________________
POL DE MONT - Uit “Idyllen en andere gedichten” (1884)
Pol De Mont verlaat in 1870 de ouderlijke woning om bij zijn grootmoeder langs vaderszijde te gaan wonen in Ninove, om aldaar te studeren in de privaat-middelbare school, het “Pensionnat de Jeunes gens”, ‘een verfranscht, wanordelijk, beestig kot’, schreef Pol De Mont later.
wordt vervolgd....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Pol de Mont had als leraar aan het Koninklijk Atheneum
te Antwerpen een grote invloed op zijn leerlingen.
Hij had niets van den stijven,drogen,pedanten schoolvos;
zijn kleding verried den kunstenaar,zijn breedgeranden hoed,
zijn fluwelen jas,en zijn lange zwarte das,deden aan een
kunstschilder denken.
Hij was een en al geestdrift in zijn lessen,en die geestdrift
wist hij over te planten bij zijn jeugdige toehoorders.
Wat de leerstof betrof,bekreunde hij zich weinig om de
voorschriften en programma's.
De Mont hield van zijn leerlingen,en zij van hem.
Zo schreef Lode Baeckelmans 'Als Pol de Mont in de klas
kwam zaten de jongens muisstil.Zijn optreden boezemde
ontzag in.Hij had fijne blanke handen,een sierlijke donkere
baard en golvend zwart haar.Zijn ogen,diepdonkere ogen,
flikkerden achter de pînce-nez-glazen.Hij sprak met groot
gemak.Pol de Mont ijverde sterk voor de invoering van het
Nederlands als voertaal in het onderwijs in heel Vlaanderen.
Hij had grote invloed op tal van zijn leerlingen,vele van hen
schaarden zich rond hem als echte flaminganten.
En uit die kring groeiden meerdere latere bekwame schrijvers,
zoals o.a. een Willem Elsschot.
Een kleine anekdote omtrent Pol de Mont.
Toen Pol de Mont,(Wambeek 15 April 1857 - Berlijn 29 Juni 1931)
hoofdredacteur werd van het Antwerpse Vlaams Nationalistische
dagblad 'De Schelde' stuurde Lode Zielens hem enkele bijdragen.
Onder een meisjesnaam zond Zielens een gedicht in dat Pol zodanig trof
dat hij de auteur op de redactie ontbood.Nochtans was de Mont,
die voorheen leraar was op het Kon.Atheneum te Antwerpen al wel een en
ander gewoon.Op de vraag van Pol "waarom de dichteres niet zelf was komen
opdagen" gaf Lode Zielens als antwoord "ik ben haar vrijer",en de Mont zou
nooit geweten hebben dat de begaafde teergevoelige dichteres niet bestond!
Lode Zielens schreef later o.a. het bekende boek 'Moeder waarom leven wij'.
te Antwerpen een grote invloed op zijn leerlingen.
Hij had niets van den stijven,drogen,pedanten schoolvos;
zijn kleding verried den kunstenaar,zijn breedgeranden hoed,
zijn fluwelen jas,en zijn lange zwarte das,deden aan een
kunstschilder denken.
Hij was een en al geestdrift in zijn lessen,en die geestdrift
wist hij over te planten bij zijn jeugdige toehoorders.
Wat de leerstof betrof,bekreunde hij zich weinig om de
voorschriften en programma's.
De Mont hield van zijn leerlingen,en zij van hem.
Zo schreef Lode Baeckelmans 'Als Pol de Mont in de klas
kwam zaten de jongens muisstil.Zijn optreden boezemde
ontzag in.Hij had fijne blanke handen,een sierlijke donkere
baard en golvend zwart haar.Zijn ogen,diepdonkere ogen,
flikkerden achter de pînce-nez-glazen.Hij sprak met groot
gemak.Pol de Mont ijverde sterk voor de invoering van het
Nederlands als voertaal in het onderwijs in heel Vlaanderen.
Hij had grote invloed op tal van zijn leerlingen,vele van hen
schaarden zich rond hem als echte flaminganten.
En uit die kring groeiden meerdere latere bekwame schrijvers,
zoals o.a. een Willem Elsschot.
Een kleine anekdote omtrent Pol de Mont.
Toen Pol de Mont,(Wambeek 15 April 1857 - Berlijn 29 Juni 1931)
hoofdredacteur werd van het Antwerpse Vlaams Nationalistische
dagblad 'De Schelde' stuurde Lode Zielens hem enkele bijdragen.
Onder een meisjesnaam zond Zielens een gedicht in dat Pol zodanig trof
dat hij de auteur op de redactie ontbood.Nochtans was de Mont,
die voorheen leraar was op het Kon.Atheneum te Antwerpen al wel een en
ander gewoon.Op de vraag van Pol "waarom de dichteres niet zelf was komen
opdagen" gaf Lode Zielens als antwoord "ik ben haar vrijer",en de Mont zou
nooit geweten hebben dat de begaafde teergevoelige dichteres niet bestond!
Lode Zielens schreef later o.a. het bekende boek 'Moeder waarom leven wij'.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Beste Gustilpe
Dank voor je lieve boodschap ivm mijn 3'de topic
Maar een ongeluk komt nooit alleen hé , naast het wegvallen van mijn inspiratie , zullen binnenkort ook de tips schaars worden ,omdat na zoveel overvloed nu niets interessants meer vind
Ook groetjes aan Elleke , Willow en Assa die geen of geen topic meer hebben
Zandsculptuur
Creativiteit met naaiwerk
Echte vriendschap
Mekaar efkens helpen als je alleen te kort komt
Beste Gustilpe
Dank voor je lieve boodschap ivm mijn 3'de topic
Maar een ongeluk komt nooit alleen hé , naast het wegvallen van mijn inspiratie , zullen binnenkort ook de tips schaars worden ,omdat na zoveel overvloed nu niets interessants meer vind
Ook groetjes aan Elleke , Willow en Assa die geen of geen topic meer hebben
Zandsculptuur
Creativiteit met naaiwerk
Echte vriendschap
Mekaar efkens helpen als je alleen te kort komt
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Norman,
bedankt voor jouw bezoek, hopelijk komt de inspiratie terug, ik wens het jou en iedereen zeker toe, je zou hier gemist worden hoor.
Alter,
je bracht een mooi stukje nieuws over Pol de Mont wat mij zeer bevallen is, ik wist zelfs niet dat hij leraar geweest is aan het Koninklijk Atheneum te Antwerpen. De anecdote ontlokte mij een glimlach.
Heel graag gelezen en blij met jouw bezoek, bedankt en hier gaan we verder....
Pol de Mont
Reeds in 1875 (toen leerling in het Klein Seminarie te Mechelen) schreef Pol De Mont het gedicht, “ De Geest der Schelde” waarin hij treurt over het verval van het Vlaamse volk, wiens liefde voor taal en eigen aard teloor ging.
Na W.O. I werd Pol De Mont – die zich tijdens de oorlog neutraal opstelde omtrent de bezetting en de taalkwestie – in de pers overladen met laster en bedreigingen, dermate dat hij wegens die “oorlogsneurose” aftrad als conservator van het Museum voor Schone Kunsten en een tijdlang uitweek naar Nederland – “een groote vergissing” zoals hij later schreef.
In het strijdvaardig gedicht “Houdt u fier” hoort u de fanatieke Vlaming Pol De Mont die in dit romantisch- vaderlands gedicht naar de stijl van “ De Leeuw van Vlaanderen” van Hendrik Conscience, een krachtdadig verzet betoogt.
HOUDT U FIER
Houdt u fier en ziet niet omme,
gij die kampt voor volk en recht ;
wat uw tegenstandren brommen,
zwaait de vuist en steunt ’t gevecht !
Stout der wrake zwaard ontglommen,
hoog gezwaaid de vrije vaan !
Houdt u fier en ziet niet omme,
“ Hou en rou, “ – en ’t moet wel gaan !
Houdt u recht, dan zijt gij mannen,
houdt u vrij, dan zijt gij groot !
gouden slaafsheid trouw gebannen
uit des landes vrijen schoot.
Vrije ziek, wat kan u deren ?
Vrij gemoed, wat kan daaraan ?
Volk en vrijheid stout te weren,
gaat uws weegs en blijft niet staan !
Houdt u recht en ziet niet omme,
’t is der vaadren schoonste lied.
Houdt u recht en ziet niet omme :
Volk, vergeet die leuze niet.
Geen bespotter kan u schelen.
Zet den dommen schreeuwer stom,
en, stond ’t mes al op uw kelen:
Houdt u recht, en ziet niet om !
POL DE MONT
Uit de bundel “Gedichten” (1880).
Dit gedicht werd op muziek gezet door componist Lode Mortelmans
wordt vervolgd....
bedankt voor jouw bezoek, hopelijk komt de inspiratie terug, ik wens het jou en iedereen zeker toe, je zou hier gemist worden hoor.
Alter,
je bracht een mooi stukje nieuws over Pol de Mont wat mij zeer bevallen is, ik wist zelfs niet dat hij leraar geweest is aan het Koninklijk Atheneum te Antwerpen. De anecdote ontlokte mij een glimlach.
Heel graag gelezen en blij met jouw bezoek, bedankt en hier gaan we verder....
Pol de Mont
Reeds in 1875 (toen leerling in het Klein Seminarie te Mechelen) schreef Pol De Mont het gedicht, “ De Geest der Schelde” waarin hij treurt over het verval van het Vlaamse volk, wiens liefde voor taal en eigen aard teloor ging.
Na W.O. I werd Pol De Mont – die zich tijdens de oorlog neutraal opstelde omtrent de bezetting en de taalkwestie – in de pers overladen met laster en bedreigingen, dermate dat hij wegens die “oorlogsneurose” aftrad als conservator van het Museum voor Schone Kunsten en een tijdlang uitweek naar Nederland – “een groote vergissing” zoals hij later schreef.
In het strijdvaardig gedicht “Houdt u fier” hoort u de fanatieke Vlaming Pol De Mont die in dit romantisch- vaderlands gedicht naar de stijl van “ De Leeuw van Vlaanderen” van Hendrik Conscience, een krachtdadig verzet betoogt.
HOUDT U FIER
Houdt u fier en ziet niet omme,
gij die kampt voor volk en recht ;
wat uw tegenstandren brommen,
zwaait de vuist en steunt ’t gevecht !
Stout der wrake zwaard ontglommen,
hoog gezwaaid de vrije vaan !
Houdt u fier en ziet niet omme,
“ Hou en rou, “ – en ’t moet wel gaan !
Houdt u recht, dan zijt gij mannen,
houdt u vrij, dan zijt gij groot !
gouden slaafsheid trouw gebannen
uit des landes vrijen schoot.
Vrije ziek, wat kan u deren ?
Vrij gemoed, wat kan daaraan ?
Volk en vrijheid stout te weren,
gaat uws weegs en blijft niet staan !
Houdt u recht en ziet niet omme,
’t is der vaadren schoonste lied.
Houdt u recht en ziet niet omme :
Volk, vergeet die leuze niet.
Geen bespotter kan u schelen.
Zet den dommen schreeuwer stom,
en, stond ’t mes al op uw kelen:
Houdt u recht, en ziet niet om !
POL DE MONT
Uit de bundel “Gedichten” (1880).
Dit gedicht werd op muziek gezet door componist Lode Mortelmans
wordt vervolgd....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Gustilpe,
Bij ons staan vanmiddag asperges op het menu.
Niks bijzonders zult u denken.
Asperge is een lentegroente.
Het seizoen van de vollegrondsasperges begint rond half april
en eindigt traditioneel op 24 juni, het feest van Sint-Jan.
En hoewel veel mensen denken dat Werchter en omstreken
het walhalla is van de asperges, komen veruit de meeste
uit Limburg en de streek rond Puurs.
Maar de asperges die wij nu gaan eten komen uit Peru.
Net zo goed als de inlandse,geen verschil merkbaar aan
de asperge zelf.
Alleen de prijs verschilt nogal.
Wij betaalden voor de Peruaanse 1 euro voor een bundeltje
van 500 gram(+- 15 stuks).
Hoe kunnen ze het leveren voor die prijs????
Terwijl voor de Belgische asperges tot 8 euro,en meer,
per bundel wordt gevraagd.
Groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
P.S. Bovenstaande stemt wel even tot nadenken in verband
met Peru.
Wat krijgt de teler daar voor zijn asperges?Een peulschil?!
Als je nagaat wat er aan te pas komt vooraleer ze in Belgie
op de markt komen,kwestie verpakking en transport,
en tussenpersonen!!!
Peru is inmiddels uitgegroeid tot de grootste exporteur
van asperges in de wereld.
Ongeveer 95% van die asperges komt van de Ica vallei.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Alter,
'asperges uit Peru'
dat neigt naar uitbuiting, of liever het is regelrechte uitbuiting en vermeerdert nog het waterprobleem.
Veel arbeidsters werken er zonder conctract, het minimumloon wordt niet nageleefd, asperges horen er niet thuis, de kweek leidt tot verarming van de landbouwgronden en de prijs is schandalig goedkoop!
Binnenkort schrijf ik over het waterprobleem in Peru.
Bedankt dat je er was!
Yna,
zelfs een oude creatie is hier zeer welkom, en heel mooi ook!
Neske,
het bijtje mooi ingekaderd, jullie zijn krakken, ik begrijp niet waar jullie steeds inspiratie vinden
Yna en Neske, jullie zijn ook goed op dreef om gedichtjes te schrijven,
als je eens de smaak te pakken hebt dan laat dat jou niet meer los hé!
bedankt dat jullie hier waren!
Een fijn weekend,
gustilpe
'asperges uit Peru'
dat neigt naar uitbuiting, of liever het is regelrechte uitbuiting en vermeerdert nog het waterprobleem.
Veel arbeidsters werken er zonder conctract, het minimumloon wordt niet nageleefd, asperges horen er niet thuis, de kweek leidt tot verarming van de landbouwgronden en de prijs is schandalig goedkoop!
Binnenkort schrijf ik over het waterprobleem in Peru.
Bedankt dat je er was!
Yna,
zelfs een oude creatie is hier zeer welkom, en heel mooi ook!
Neske,
het bijtje mooi ingekaderd, jullie zijn krakken, ik begrijp niet waar jullie steeds inspiratie vinden
Yna en Neske, jullie zijn ook goed op dreef om gedichtjes te schrijven,
als je eens de smaak te pakken hebt dan laat dat jou niet meer los hé!
bedankt dat jullie hier waren!
Een fijn weekend,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
vervolg Pol de Mont
Pol de Mont vond zijn liefdesgeluk in Leuven, bij de familie Van der Hulst, waar Albrecht Rodenbach als student verbleef. Op bezoek bij Albrecht leerde hij er ook dochter Maria Joanna Jozefina kennen en in februari 1878 schreef hij in zijn dagboek: “ de schoonste achternoen sedert ik te Loven ben. Ik wil een gedicht schrijven”.
Deze periode van verliefd-zijn kwam natuurlijk ten goede aan zijn poëtisch talent; weldra verscheen de bundel Jongelingsleven, opgedragen aan zijn vriend M.J.J.V. (Maria Joanna Jozefina ….)
De beste gedichten uit zijn eerste vier bundels werden verzameld in de dichtbundel “Gedichten” waarmee hij de vijfjaarlijkse Staatsprijs voor Nederlandse Letterkunde won (periode 1875-1880).
De cyclus Ophelia, zoals hij zijn verloofde noemde, is de dichterlijke weergave in 9 gedichten van het ontstaan en het verloop van de liefdesidylle met haar, met wie hij in 1880 trouwde. Het koppel kreeg vijf kinderen, zoon Frits(1883) en de dochters Greta (1882), Paula (1885), Rika (1887) en Veerle (1890).
Link met Albrecht Rodenbach:
Pol De Mont leerde Albrecht Rodenbacht kennen aan de Universiteit Leuven, alhoewel er vooraf al “schriftelijke pennenvriendschap” was geweest; gemeenschappelijk is hun streven om de idealen te promoten van een vernieuwd Vlaams bewustzijn met de stichting van de Algemene Vlaamse Studentenbond – naar de boodschap van G. Gezelle en H. Verriest “wees Vlaming dien God Vlaming schiep” . Vele generaties Vlamingen zagen in Rodenbach de dichtende supervlaming: poëzie van de katholieke, romantische Rodenbach.
IK BEN VAN U ZOO VERRE
Ik ben van u zoo verre,
ik waar bij u zoo graag,
en zeide u alle de liefde
die ‘k in de ziele draag !
Ik fluisterde u in de ooren
zoo geren een enkel woord !
- ik zong het reeds duizend keren !
nog hebt gij het nooit gehoord !
Ik zong het aan de rozen
wel honderd, honderd maal –
licht heeft het afgeluisterd
de wilde nachtegaal.
Ik zei het aan de oostwind
die ’t aan de wolken bracht –
ik zei het aan de sterre
in stillen, diepen nacht.
o Vogels, winden, bloemen,
zegt heur dat woord toch niet –
Wie weet of zij niet spotte,
niet lachte om mijn verdriet ? …
Pol de Mont
DICHTERLIEFDE
Dat der liefde
diepe pijl
mij het hert doorgriefde,
sinds zoo lang een wijl;
dat der wonde
zalig kwaad
mij geen enkele stonde
rust noch vrede laat;
dit, al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Zweeg om der boerden schroom,
Den verliefden verried zijn eeuwige droom.
Dat mij de edele
boven al,
tot een minnevedele
niet verwijven zal;
doch mijns levens
offerand
medevoerde tevens
zij mijn zieleband
dit al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Ziet gij wel, die arme man
mint maar één maal, doch leeft of stervet er van.
ALBRECHT RODENBACH (1856 – 1880)
Aan de Universiteit Leuven begon Albrecht Rodenbach samen met Pol De Mont de idealen te promoten van een vernieuwd Vlaams bewustzijn met de stichting van de Algemene Vlaamse Studentenbond – naar de boodschap van G. Gezelle en H. Verriest “wees Vlaming dien God Vlaming schiep” . Vele generaties Vlamingen zagen in hem de dichtende supervlaming Over het plan werd heel wat geredetwist tussen Rodenbach en De Mont, wellicht door het verschil in karakter: de nog opvliegende Pol De Mont tegenover de bedachtzame, dromerige Rodenbach. Later werd de vriendschap tussen beiden zelfs een tijdlang verbroken.
wordt vervolgd...
Pol de Mont vond zijn liefdesgeluk in Leuven, bij de familie Van der Hulst, waar Albrecht Rodenbach als student verbleef. Op bezoek bij Albrecht leerde hij er ook dochter Maria Joanna Jozefina kennen en in februari 1878 schreef hij in zijn dagboek: “ de schoonste achternoen sedert ik te Loven ben. Ik wil een gedicht schrijven”.
Deze periode van verliefd-zijn kwam natuurlijk ten goede aan zijn poëtisch talent; weldra verscheen de bundel Jongelingsleven, opgedragen aan zijn vriend M.J.J.V. (Maria Joanna Jozefina ….)
De beste gedichten uit zijn eerste vier bundels werden verzameld in de dichtbundel “Gedichten” waarmee hij de vijfjaarlijkse Staatsprijs voor Nederlandse Letterkunde won (periode 1875-1880).
De cyclus Ophelia, zoals hij zijn verloofde noemde, is de dichterlijke weergave in 9 gedichten van het ontstaan en het verloop van de liefdesidylle met haar, met wie hij in 1880 trouwde. Het koppel kreeg vijf kinderen, zoon Frits(1883) en de dochters Greta (1882), Paula (1885), Rika (1887) en Veerle (1890).
Link met Albrecht Rodenbach:
Pol De Mont leerde Albrecht Rodenbacht kennen aan de Universiteit Leuven, alhoewel er vooraf al “schriftelijke pennenvriendschap” was geweest; gemeenschappelijk is hun streven om de idealen te promoten van een vernieuwd Vlaams bewustzijn met de stichting van de Algemene Vlaamse Studentenbond – naar de boodschap van G. Gezelle en H. Verriest “wees Vlaming dien God Vlaming schiep” . Vele generaties Vlamingen zagen in Rodenbach de dichtende supervlaming: poëzie van de katholieke, romantische Rodenbach.
IK BEN VAN U ZOO VERRE
Ik ben van u zoo verre,
ik waar bij u zoo graag,
en zeide u alle de liefde
die ‘k in de ziele draag !
Ik fluisterde u in de ooren
zoo geren een enkel woord !
- ik zong het reeds duizend keren !
nog hebt gij het nooit gehoord !
Ik zong het aan de rozen
wel honderd, honderd maal –
licht heeft het afgeluisterd
de wilde nachtegaal.
Ik zei het aan de oostwind
die ’t aan de wolken bracht –
ik zei het aan de sterre
in stillen, diepen nacht.
o Vogels, winden, bloemen,
zegt heur dat woord toch niet –
Wie weet of zij niet spotte,
niet lachte om mijn verdriet ? …
Pol de Mont
DICHTERLIEFDE
Dat der liefde
diepe pijl
mij het hert doorgriefde,
sinds zoo lang een wijl;
dat der wonde
zalig kwaad
mij geen enkele stonde
rust noch vrede laat;
dit, al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Zweeg om der boerden schroom,
Den verliefden verried zijn eeuwige droom.
Dat mij de edele
boven al,
tot een minnevedele
niet verwijven zal;
doch mijns levens
offerand
medevoerde tevens
zij mijn zieleband
dit al reedt gij uw spottend tergen,
poogt de dichter u niet te bergen:
Ziet gij wel, die arme man
mint maar één maal, doch leeft of stervet er van.
ALBRECHT RODENBACH (1856 – 1880)
Aan de Universiteit Leuven begon Albrecht Rodenbach samen met Pol De Mont de idealen te promoten van een vernieuwd Vlaams bewustzijn met de stichting van de Algemene Vlaamse Studentenbond – naar de boodschap van G. Gezelle en H. Verriest “wees Vlaming dien God Vlaming schiep” . Vele generaties Vlamingen zagen in hem de dichtende supervlaming Over het plan werd heel wat geredetwist tussen Rodenbach en De Mont, wellicht door het verschil in karakter: de nog opvliegende Pol De Mont tegenover de bedachtzame, dromerige Rodenbach. Later werd de vriendschap tussen beiden zelfs een tijdlang verbroken.
wordt vervolgd...
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Gustilpe, ik wens je nog een fijne dag en bedankt !
Een vrouw die draagt kleren,
een vogel die heeft veren
zo voelen ze zich goed
en hebben dan de moed
om overal te gaan paraderen.
Een koe en een stier
die hadden veel plezier
een kat en een hond
liepen vrij op het erf rond
en ze gaven om de boer geen zier.
Vroeger droeg men blokken
en veel gestopte sokken
nu draagt men mooie schoenen
en kousen blauwe, rode of groene
die passen bij kleren en rokken.
Yna
Groetjes
Een vrouw die draagt kleren,
een vogel die heeft veren
zo voelen ze zich goed
en hebben dan de moed
om overal te gaan paraderen.
Een koe en een stier
die hadden veel plezier
een kat en een hond
liepen vrij op het erf rond
en ze gaven om de boer geen zier.
Vroeger droeg men blokken
en veel gestopte sokken
nu draagt men mooie schoenen
en kousen blauwe, rode of groene
die passen bij kleren en rokken.
Yna
Groetjes
Wees blij en geniet.
