Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 16 Augustus 2012



Waar de zon schijnt

Regen, koud en wind
het is niet het weer dat ik leuk vind.
Maar in mijn hart schijnt de zon,
de glimlach op mijn gezicht is dat ik het verdriet overwon.

Het verleden heb ik kunnen loslaten
door er met anderen over te praten...
Zij die mij zijn ontvallen hebben een plek van binnen
zodat ik nu eindelijk opnieuw kan beginnen.

Ik neem ze mee
daar ben ik gelukkig en tevree
hier zal ik ze beminnen
ze zitten veilig van binnen.

Laat nu maar de zon schijnen
dan zal de kou buiten ook verdwijnen.

Morgenstern

[Bosrankje]

Op 17 augustus 2012




Mijn jeugd


Waar is mijn jeugd gebleven
wat had ik een fijn leven
wat was ik toen blij!
Was verwonderd over elk ding
van de schepping.
De hemel,de sterren van wachte,
mannetje maan die naar mij lachte!
Het gras,de bloemen ,de kinders,
het hooi,de poesjes,de vlinders..

Iedereen was toen zo lief
'k was iedereens hartendief!
Wist niet wat 't leven me zou bieden
want er zijn andere lieden..
'k Had zoveel verwachtingen
zoveel betrachtingen
en was zo naïef

Nele

[ria]

Uit dankbaarheid voor deze prachtige gedichten en ppt's.



Hier schrijven wolken een verhaal,
en schildert zomer in hemelse tinten.
Ook vogels houden de adem in,
en luisteren naar de stilte.

ria

[Bosrankje]

Lieve Ria, wat een leuke verrassing ! Blij je hier te zien

Bedankt voor de mooie foto waarmee je de natuur looft
met poëtische woorden...

Jullie tuin of Eden wou ik toch nog eens aan alle vrienden en
vriendinnen laten zien... voor ons, een mooie herinnering aan
gezellige momenten met jullie beiden, Ferry en Georges...

Lieve zonnige groetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Op 18 augustus 2012



Vaders handen


Ik herinner me nog goed vaders handen,
zachtjes gevouwen in gebed.
Steeds een hand naar mij uitreikend,
telkens ik hem een bezoekje bracht.

Je kon een verhaal lezen,
in de groeven en lijnen van zijn handen,
van jaren hard labeur en zorgen,
welke diepe sporen hadden achtergelaten.

Ik herinner me nog vaders handen,
hoe ze op mijn schouden klopten,
telkens ik iets goeds had gedaan,
de liefde herinneren die in zijn handen lag.

Zijn handen bloedden van het vele zware werk,
Hij offerde zich onbaatzuchtig op,
zodat wij, zijn kinderen,
nooit iets tekort zouden komen....

Bedankt vader!!

Ninjavincent

[Bosrankje]

Op 18 augustus 2012




Slaapliedje


Weet je nog hoe honing smaakt ?
Touwtje springen , meisjesdingen
Opdat je op tijd ontwaakt
Is het nodig dat je slaapt

Morgen komt een nieuwe dag
Vol met uren avonturen
Goed dat je weer spelen mag
Om je mond een blije lach

Dromen komen
Dromen gaan
Onze liefde blijft bestaan
Op ons huisje
Past de maan
En zij steekt de sterren aan


Norman

[Bosrankje]

[Alterego1]

op 20 Augustus 2012



Wonder der natuur

Goed gebekt en prachtig gevlerkt
kiest een vogel het ruime zwerk.
Ik volg hem in zijn vlucht omhoog
en krijg een druppel in mijn oog.

Op slag is dat beest zo mooi niet meer,
't prikt in mijn oog en het doet zeer.
Al zijt ge mooi tot in overdaad,
't is niet altijd proper wat ge achter laat.

Rapke

[Bosrankje]

Op 21 augustus 2012





Terugblik


De zandbak is geruimd
en opgeborgen, tot volgend jaar…!
Twee eenzame springballen
kijken elkaar verdrietig aan.
Gelukkig hebben ze nog mekaar
Lakens fris gewassen,
kamertjes aan kant…
Hier en daar nog een speeltje,
en tekeningen aan de wand.

Dag oma, dag vava,
het was zo leuk dit jaar,
naar Planckendael
en naar de zee,
kastelen bouwen
met ons twee.

Wij leerden zinnetjes
in het Vlaams,
en zonder Frans accent.
Marieke bijt de spits af,
en ik, Yan,
ben al een grote vent.

Het is weer wennen,
oma en vava,
alleen, zo met z’n twee…
Gelukkig namen Yan en Marieke
de zon niet terug mee…!
Eén van de eerste dagen
toen ze hier net waren,
maakte Marieke
een hartje voor mij.

Zes jaar en net het
eerste leerjaar voorbij
schreef zij:
“ Je vous aime tous ”.
Tot volgend jaar,
schatten van ons,
iedere dag
denken wij aan elkaar!
En Marieke,
die gaat binnenkort,
reeds naar het
tweede leerjaar.

Kusjes,
oma

Ria

[Alterego1]

op 22 Augustus 2012



Ik zucht samen

Ik zucht samen met de wind
die met fluwelen hand
de twijgen en de halmen streelt
tot het hem stierlijk verveelt

en hij als een woesteling
begint te tieren en te razen
om samen met de dondergod
het zonlicht uit te blazen

met bliksemschichten
heel kordaat
de zomerdag
aan scherven slaat

Dan zucht ik
samen met de wind
en wijl de wolken huilen
ga ik voor tranen schuilen

Robbe

[Bosrankje]

Op 23 augustus 2012



Vergeet me niet.


Wanneer je thuis komt,
laat het me weten.
Wil je niet nodeloos
weer laten gaan.
't is toch zo lang geleden,
ooit wel eens bij stil gestaan.

Vertrek naar den vreemde,
carrière in het verschiet.
Daar als een ster
aan de hemel gerezen,
een gouden toekomst te gemoed.

Mijn hart met je meegenomen,
toen jij ons voor een zo onzekere
toekomst verliet.
Ach lieve jongen,
blijf op een teken wachten
vergeet toch je oude moeder niet!


Schrijfster

[Alterego1]

op 24 Augustus 2012



Een stukje hemelblauw

Zilverig glanzend op de groene halmen
en ook op ‘t veld wat zachte morgendauw
ik zie de eerste schouwen walmen
de hemel geeft een heel klein stukje blauw

Langzaam mijn stap en in de bomen
verzamelen vogels zich in grote schaar
zij zingen opgewekt de mooiste dromen
voor hun vertrek iets later in het jaar

Zelf ben ik dikwijls hemelhoog gevlogen
als elf en ongezien
danste ik over regenbogen
en tussen sterren bovendien

Nu ga ik stil door ’t gras mijn pad
met open hart en grote blije ogen
enkel mijn ziel wordt nog een weinig nat
al kan niets mij nog van mijn rust beroven

- de hemel geeft een heel klein stukje blauw
en zacht val ik in morgendauw.

Sunset

[Bosrankje]

Op 25 augustus 2012



Laudate Dominum.


Zacht strijkt de zoele zomerwind
langs mijn gezicht.
En ik ga over nooit
gedroomde paden.
De stille heide in
het late zomerlicht
Het bos,geheimnis groen
Het licht gefilterd door
de bladeren.
t'ademt de geur van lang vervlogen dagen.
En in de verte zingt
een vogel
licht.
zijn t'aardse ontstegen lof gedicht


Tineke

[Bosrankje]

Op 26 augustus 2012




Een bank aan zee.


Mijn blik dwaalt naar de einder
verliest zich
in het niets
een kind raast voorbij
op een fiets.
Aan de rand van het water
klinkt gelach als geklater
en golven spoelen
het geluid
steeds verder
voor zich uit.
Op een bank,
gans verloren
in gedachten
en zee
drijf ik vol verlangen
met de branding
mee.


Michelly

[Bosrankje]

Op 27 augustus 2012


Vroeger.


We speelden steeds buiten
en konden zelfs fluiten
in bomen maakten we een kamp
en voelden ons nooit ambetant.

We gingen in beken visjes vangen
bleven soms in de modder hangen
ons voeten werden vuil en nat
dan vlug naar huis en in een emmerbad.

We speelden met plastieke popjes
toch waren we daarmee in ons nopjes
samen speelden we met één bal
soms waren we met een achttal.

Wij gingen naar school rond vier jaar
te voet, was redelijk zwaar
toch bleven we niet ineten
zo was de school een uurtje vergeten.

We maakten glijbanen op de weg
schoven achter mekaar als een heg
's anderendaags deden ons benen pijn
toch was het prettig om kind te zijn.

waren we nog maar jong.


Yna