Verhalen uit de wereld
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
gustilpe...
Onbegrijpelijk , de reactie van die man !
Ziet hij dan niet hoe hoognodig de hulp is
voor zijn arme landgenoten ?
Weer een boeiende reportage met vele weetjes
over het leven ginder ,
Graag ben ik komen lezen
Dank en
lieve groetjes,
elisa
Onbegrijpelijk , de reactie van die man !
Ziet hij dan niet hoe hoognodig de hulp is
voor zijn arme landgenoten ?
Weer een boeiende reportage met vele weetjes
over het leven ginder ,
Graag ben ik komen lezen
Dank en
lieve groetjes,
elisa
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Elisa, en Nele, Norman,
fijn dat jullie kwamen lezen, en de mooie prenten,
elisa, ik denk dat die man de armoe van de anderen niet wil zien
Een lieve dankjewel!
.......vervolg
Vooraleer Roemenië te verlaten nog dit:
Spoorovergangen soms bewaakt, soms ook niet, met een stationnetje of in de meeste gevallen een opstapplaats bieden ook altijd iets apart, best altijd heel voorzichtig over rijden om de wagen niet te beschadigen maar het moet gezegd we stellen verbetering vast.
Toch biedt de aanblik ook hier een herinnering aan vervlogen tijden.
We verlaten Roemenië, een van mijn geliefde landen, met gemengde gevoelens, enerzijds komen we dichter bij huis, anderzijds knaagt alweer de heimwee.
Kort over de grens zien we in Hongarije, in feite ook nog een arm land, weer de grote landbouwmachines en de hooibalen in tegenstelling tot de hooioppers in Roemenië.
Hongarije 
Roemenië
De eerste stop is Debrecen, de tweede grootste stad in Hongarije, ook hier is het 38° zoals ook de volgende dagen in dat land.
Ondanks het inwoneraantal 200.000 heeft Debrecen toch de titel van een provinciale stad weten te behouden. Debrecen lijkt eigenlijk een groot dorp en toch omvat het drie universiteiten. Het is er heerlijk wandelen op de afgesloten boulevard waar je tal van terrasjes vindt.
In de loop van de geschiedenis is Debrecen, tot tweemaal toe hoofdstad van Hongarije geweest. Debrecen heet ook wel het "calvinistische Rome". Immers, al sinds in de zestiende eeuw de inwoners zich tot het nieuwe geloof bekeerden, is Debrecen het belangrijkste centrum van de Hongaarse Reformatie.
In het verleden was Debrecen een bolwerk van verzet tegen de Habsburgse katholieken en later als bolwerk van verzet tegen de Turkse overheersing.
Elk jaar gaan we hier onze overgebleven lei (al is dat altijd een klein bedrag) omwisselen in forint of €.
We rijden verder naar het huisje in Kömlö waar we nog een tweetal dagen verblijven. Door de hoge temperaturen doen we geen uitstappen meer, we genieten hier van de rust, de vogeltjes, de zonsondergang, het opkomen van de maan en de sterrenpracht.
We krijgen gezelschap van Boris, de kat van de vrienden in de straat, Boris is goed gekend bij de Vlamingen in Kömlö, hij gaat er overal bedelen.
Onze laatste avond hier nodigen we de vrienden uit voor een glaasje op het terras, ze zijn heel benieuwd naar ons Roemeniëverhaal. Als ik vertel over de man in het folklorepension en zijn scepticisme aangaande hulp zegt de dame (Roemeense) onmiddellijk ofwel is hij een snob ofwel is hij rijkaard zonder aandacht voor de medemensen van zijn land, net hetzelfde ik dacht. De dame woont nu in Hongarije maar gaat geregeld naar Roemenië waar haar familie verblijft, ze neemt pakken klederen mee, ook uit België, ik kan verzekeren dat alle hulp daar zeer welkom is en zeker gebruikt wordt zegt ze.
Van de man krijgen we al raadgevingen over een prachtige streek in Roemenië voor volgend jaar.
ondergaande zon
de volle maan
De volgende morgen geven we de sleutels af en nemen alweer afscheid, we wuiven naar het oude vrouwtje recht tegenover, zien we haar nog terug?
Nog verlaten we Hongarije niet, Budapest voorbij, al dichter bij de grens met Oostenrijk bezoeken we de abdij Pannonhalma.
Wordt vervolgd…
fijn dat jullie kwamen lezen, en de mooie prenten,
elisa, ik denk dat die man de armoe van de anderen niet wil zien
Een lieve dankjewel!
.......vervolg
Vooraleer Roemenië te verlaten nog dit:
Spoorovergangen soms bewaakt, soms ook niet, met een stationnetje of in de meeste gevallen een opstapplaats bieden ook altijd iets apart, best altijd heel voorzichtig over rijden om de wagen niet te beschadigen maar het moet gezegd we stellen verbetering vast.
Toch biedt de aanblik ook hier een herinnering aan vervlogen tijden.
We verlaten Roemenië, een van mijn geliefde landen, met gemengde gevoelens, enerzijds komen we dichter bij huis, anderzijds knaagt alweer de heimwee.
Kort over de grens zien we in Hongarije, in feite ook nog een arm land, weer de grote landbouwmachines en de hooibalen in tegenstelling tot de hooioppers in Roemenië.
Hongarije RoemeniëDe eerste stop is Debrecen, de tweede grootste stad in Hongarije, ook hier is het 38° zoals ook de volgende dagen in dat land.
Ondanks het inwoneraantal 200.000 heeft Debrecen toch de titel van een provinciale stad weten te behouden. Debrecen lijkt eigenlijk een groot dorp en toch omvat het drie universiteiten. Het is er heerlijk wandelen op de afgesloten boulevard waar je tal van terrasjes vindt.
In de loop van de geschiedenis is Debrecen, tot tweemaal toe hoofdstad van Hongarije geweest. Debrecen heet ook wel het "calvinistische Rome". Immers, al sinds in de zestiende eeuw de inwoners zich tot het nieuwe geloof bekeerden, is Debrecen het belangrijkste centrum van de Hongaarse Reformatie.
In het verleden was Debrecen een bolwerk van verzet tegen de Habsburgse katholieken en later als bolwerk van verzet tegen de Turkse overheersing.
Elk jaar gaan we hier onze overgebleven lei (al is dat altijd een klein bedrag) omwisselen in forint of €.
We rijden verder naar het huisje in Kömlö waar we nog een tweetal dagen verblijven. Door de hoge temperaturen doen we geen uitstappen meer, we genieten hier van de rust, de vogeltjes, de zonsondergang, het opkomen van de maan en de sterrenpracht.
We krijgen gezelschap van Boris, de kat van de vrienden in de straat, Boris is goed gekend bij de Vlamingen in Kömlö, hij gaat er overal bedelen.
Onze laatste avond hier nodigen we de vrienden uit voor een glaasje op het terras, ze zijn heel benieuwd naar ons Roemeniëverhaal. Als ik vertel over de man in het folklorepension en zijn scepticisme aangaande hulp zegt de dame (Roemeense) onmiddellijk ofwel is hij een snob ofwel is hij rijkaard zonder aandacht voor de medemensen van zijn land, net hetzelfde ik dacht. De dame woont nu in Hongarije maar gaat geregeld naar Roemenië waar haar familie verblijft, ze neemt pakken klederen mee, ook uit België, ik kan verzekeren dat alle hulp daar zeer welkom is en zeker gebruikt wordt zegt ze.
Van de man krijgen we al raadgevingen over een prachtige streek in Roemenië voor volgend jaar.
ondergaande zonde volle maanDe volgende morgen geven we de sleutels af en nemen alweer afscheid, we wuiven naar het oude vrouwtje recht tegenover, zien we haar nog terug?
Nog verlaten we Hongarije niet, Budapest voorbij, al dichter bij de grens met Oostenrijk bezoeken we de abdij Pannonhalma.
Wordt vervolgd…
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bo'ke, Assa, Yna,
bedankt dat ik jullie weer mag begroeten,
fijn wat ik mocht lezen en bekijken!
Het Roemeniëverhaal loopt naar zijn einde
nog 2 afleveringen waarvan de eerste volgt:
...... vervolg
Pannonhalma
ligt hoog boven een vlakte aan het einde van uitgestrekte wijngaarden, machtsvertoon en kerstening waren ongetwijfeld de drijfveer tot de bouw ervan.
De abdij is historisch belangrijk en werd een symbool van het christendom en de westerse cultuur.
Het is een bijzonder indrukwekkende Benedictijnse abdij en een belangrijke toeristische attractie in deze regio. De indrukwekkende toren van Pannonhalma is bij helder weer vanaf de snelweg te zien, Het is de belangrijkste kerk van Hongarije. De Benedictijnse monniken werden in 996 uitgenodigd door prins Géza om de abdij te bouwen.
Pannonhalma staat op de Sint-Martinusberg. Prins Géza en zijn opvolger koning Istvàn waren er van overtuigd dat de bisschop Sint-Martinus, aan de voet van de berg geboren is. De abdij is gebouwd als eerbetoon aan Sint-Martinus en vormde het oostelijke bruggenhoofd van de middeleeuwse Europese cultuur.
Stilte heerst er al lang niet meer, al wonen er nog 30 benedictijnen in de abdij. Onderwijs, bejaardenzorg en groepstoerisme zijn de zaken waarmee zij en het lekenpersoneel zich bezighouden. De Benedictijnen-paters geven les aan het eigen gymnasium waarvan het eindexamen door de staat wordt erkend en daarnaast hebben ze de leiding over nog acht andere middelbare scholen. Ze zijn ook werkzaam in verscheidene parochies in de streek.
Pannonhalma wordt druk bezocht, omdat het zo'n prachtig voorbeeld is van de macht die de benedictijnen van hun abdijen wilden laten uitgaan en omdat de kloosterbibliotheek zo'n grote rol heeft gespeeld in de cultuurgeschiedenis van Hongarije.
In het archief van het klooster wordt in de bibliotheek de privilegeakte bewaard van Koning Istvàn, de eerste koning van Hongarije, hij kwam er regelmatig op bezoek, hij schonk de monniken landerijen en tienden.
Hiermee wilde hij uitdrukken dat de Benedictijnen dagelijks voor het voortbestaan van het land zouden bidden.
De schitterende bibliotheek alleen al is het bezoek waard, ze bevat een 400.000 boeken.
Tijdens het Ottomaanse Rijk werd de eerste generatie boeken vernietigd door de Turken.
De beroemde bibliotheek bezit ook het oudste document in de Hongaarse taal.
De abdij is enkel te bezichtigen met gids op vastgestelde uren per dag. We hadden geluk, kort na onze aankomst was er een gidsbeurt in het Engels (2 per dag) de andere beurten zijn in het Hongaars. Bij het duizendjarig bestaan in 1996 werd de abdij op de Wereld Erfgoedlijst van de Unesco geplaatst.
Ga je ooit naar Hongarije, de abdij gelegen op een halfuurtje rijden van de stad Györ, is zeker een bezoek waard. Wij hebben echter pech want de kerk zelf staat in volle restauratie, we moeten het houden bij een vluchtig bezoekje,
Een wandeling door de tuinen en het arboretum wordt beloond met schitterende vergezichten over het gevarieerde landschap, spijtig we lieten de wandeling aan ons voorbij gaan, maar we moeten altijd keuzes maken daarbij is het ook vandaag 38° en het wordt tijd om een slaapplaats te vinden.
zicht vanaf de abdij
Pannonhalma is ook de naam van het sterk glooiend stadje met 4.100 inwoners.
Het stadje bezit enkele gezellige pleinen en fraaie gebouwen, de sfeer doet gemoedelijk aan.
Het is een welvarende plaats en is ook vermaard om zijn wijn, welke verbouwd wordt op de heuvels.
Nog één nachtje in Hongarije, het is er broeierig heet van slapen komt niet veel in huis!
Wordt vervolgd….
bedankt dat ik jullie weer mag begroeten,
fijn wat ik mocht lezen en bekijken!
Het Roemeniëverhaal loopt naar zijn einde
nog 2 afleveringen waarvan de eerste volgt:
...... vervolg
Pannonhalma
ligt hoog boven een vlakte aan het einde van uitgestrekte wijngaarden, machtsvertoon en kerstening waren ongetwijfeld de drijfveer tot de bouw ervan.
De abdij is historisch belangrijk en werd een symbool van het christendom en de westerse cultuur.
Het is een bijzonder indrukwekkende Benedictijnse abdij en een belangrijke toeristische attractie in deze regio. De indrukwekkende toren van Pannonhalma is bij helder weer vanaf de snelweg te zien, Het is de belangrijkste kerk van Hongarije. De Benedictijnse monniken werden in 996 uitgenodigd door prins Géza om de abdij te bouwen.
Pannonhalma staat op de Sint-Martinusberg. Prins Géza en zijn opvolger koning Istvàn waren er van overtuigd dat de bisschop Sint-Martinus, aan de voet van de berg geboren is. De abdij is gebouwd als eerbetoon aan Sint-Martinus en vormde het oostelijke bruggenhoofd van de middeleeuwse Europese cultuur.
Stilte heerst er al lang niet meer, al wonen er nog 30 benedictijnen in de abdij. Onderwijs, bejaardenzorg en groepstoerisme zijn de zaken waarmee zij en het lekenpersoneel zich bezighouden. De Benedictijnen-paters geven les aan het eigen gymnasium waarvan het eindexamen door de staat wordt erkend en daarnaast hebben ze de leiding over nog acht andere middelbare scholen. Ze zijn ook werkzaam in verscheidene parochies in de streek.
Pannonhalma wordt druk bezocht, omdat het zo'n prachtig voorbeeld is van de macht die de benedictijnen van hun abdijen wilden laten uitgaan en omdat de kloosterbibliotheek zo'n grote rol heeft gespeeld in de cultuurgeschiedenis van Hongarije.
In het archief van het klooster wordt in de bibliotheek de privilegeakte bewaard van Koning Istvàn, de eerste koning van Hongarije, hij kwam er regelmatig op bezoek, hij schonk de monniken landerijen en tienden.
Hiermee wilde hij uitdrukken dat de Benedictijnen dagelijks voor het voortbestaan van het land zouden bidden.
De schitterende bibliotheek alleen al is het bezoek waard, ze bevat een 400.000 boeken.
Tijdens het Ottomaanse Rijk werd de eerste generatie boeken vernietigd door de Turken.
De beroemde bibliotheek bezit ook het oudste document in de Hongaarse taal.
De abdij is enkel te bezichtigen met gids op vastgestelde uren per dag. We hadden geluk, kort na onze aankomst was er een gidsbeurt in het Engels (2 per dag) de andere beurten zijn in het Hongaars. Bij het duizendjarig bestaan in 1996 werd de abdij op de Wereld Erfgoedlijst van de Unesco geplaatst.
Ga je ooit naar Hongarije, de abdij gelegen op een halfuurtje rijden van de stad Györ, is zeker een bezoek waard. Wij hebben echter pech want de kerk zelf staat in volle restauratie, we moeten het houden bij een vluchtig bezoekje,
Een wandeling door de tuinen en het arboretum wordt beloond met schitterende vergezichten over het gevarieerde landschap, spijtig we lieten de wandeling aan ons voorbij gaan, maar we moeten altijd keuzes maken daarbij is het ook vandaag 38° en het wordt tijd om een slaapplaats te vinden.
zicht vanaf de abdijPannonhalma is ook de naam van het sterk glooiend stadje met 4.100 inwoners.
Het stadje bezit enkele gezellige pleinen en fraaie gebouwen, de sfeer doet gemoedelijk aan.
Het is een welvarende plaats en is ook vermaard om zijn wijn, welke verbouwd wordt op de heuvels.
Nog één nachtje in Hongarije, het is er broeierig heet van slapen komt niet veel in huis!
Wordt vervolgd….
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Assa'ke,
fijn de je er was, heel mooi!
Een fijn weekend hé!
Ik blijf een tijd weg!
...... vervolg
We rijden verder westwaarts, houden een korte stop in Linz waar we het middagmaal gebruiken.
We blijven de Donau volgen met een halte in Passau, doch er steekt een onweer op
we vergeten de wandeling en rijden door tot Rathsmansdorf waar we zoals tijdens de heenreis verblijven voor de nacht.
Van Rathsmansdorf naar huis liggen 815 km voor, tijdens de heenreis vinden we die afstand geen probleem maar we hebben ondertussen ettelijke kilometers achter de rug. Na zo'n zware reis is 815 km teveel, een laatste overnachting in Traben-Trarbach aan de Moezel, daar vallen we midden de wijnfeesten, doch aan ons niet besteed. We maken een ontspannende wandeling aan de Moezel en genieten verder op ons terrasje van de mooie zichten op de wijnflanken, de boten en bootjes op de rivier.
De volgende dag door het Hertogdom Luxemburg naar Echternach, een laatste stop en naar huis.
Een korte terugblik en enkele weetjes:
Met dit ellenlang verslag kan ik nu de reis afsluiten.
Roemenië blijft een arm land, gaat amper of niet vooruit.
Nieuwe investeerders blijven weg, de economie slabakt, de mensen verdienen te weinig om te consumeren. Ook Carrefour zal binnenkort het land verlaten
“Westerse prijzen en Oosterse service” zo zegt onze gastheer in Sibiu, dat kunnen we beamen.
Universitairen trekken naar het buitenland, begrijpelijk als je in je eigen land geen werk vindt of slecht betaald wordt wat leidt tot een groot verlies aan potentieel en een verouderde bevolking.
Full-time werknemers in Roemenië kennen de langste werkweek in de EU: zij werken gemiddeld 41,3 uur per week. Aan de andere kant hebben Roemeense werknemers de minste vrije dagen op feestdagen en staan ze op de een-na-laatste plaats van het aantal dagen betaald verlof binnen de EU.
In september stijgen de gasprijzen met 5%.
Corruptie sleept aan, politieke leiders beschuldigen elkaar.
Zoals wij verwachtten heeft het referendum tot afzetting van de president het niet gehaald.
Overal hoorden wij het fatalisme van de Roemenen, ze geloven niet meer in verbetering, waarom zouden ze dan naar de stembus trekken, er verandert toch nooit iets.
Door de aanhoudende droogte en de hitte is de oogst mislukt van zowel zonnebloemen als mais, het hoofdbestanddeel van de voeding voor de meeste Roemenen.
De politieke onrust sleept aan, de economische situatie instabiel, volgens de financiële experts zal de Roemeense munt verder dalen tegenover de € .
Ongeveer 2200 dorpen zijn op dit moment nog niet voorzien van elektriciteit. De regering belooft dat deze dorpen in 2016 allemaal voorzien zijn van stroom. Eerst was de deadline 2009, dit werd 2012 en is nu uitgesteld naar 2016.
Roemenië heeft een schitterende natuur en een grote cultuur, het blijft ons aantrekken maar het merendeel van haar bevolking blijft arm tot zeer arm.
Wij hopen gezond te blijven en volgend jaar terug te keren en hopelijk met nog meer hulp, we zullen er alles aan doen.
Maar ook Peru staat op de agenda voor volgend jaar!
Bedankt aan iedereen die een woordje achterliet, aan iedereen die kwam lezen of de foto’s kwam bekijken.
gustilpe
fijn de je er was, heel mooi!
Een fijn weekend hé!
Ik blijf een tijd weg!
...... vervolg
We rijden verder westwaarts, houden een korte stop in Linz waar we het middagmaal gebruiken.
We blijven de Donau volgen met een halte in Passau, doch er steekt een onweer op
we vergeten de wandeling en rijden door tot Rathsmansdorf waar we zoals tijdens de heenreis verblijven voor de nacht.
Van Rathsmansdorf naar huis liggen 815 km voor, tijdens de heenreis vinden we die afstand geen probleem maar we hebben ondertussen ettelijke kilometers achter de rug. Na zo'n zware reis is 815 km teveel, een laatste overnachting in Traben-Trarbach aan de Moezel, daar vallen we midden de wijnfeesten, doch aan ons niet besteed. We maken een ontspannende wandeling aan de Moezel en genieten verder op ons terrasje van de mooie zichten op de wijnflanken, de boten en bootjes op de rivier.
De volgende dag door het Hertogdom Luxemburg naar Echternach, een laatste stop en naar huis.
Een korte terugblik en enkele weetjes:
Met dit ellenlang verslag kan ik nu de reis afsluiten.
Roemenië blijft een arm land, gaat amper of niet vooruit.
Nieuwe investeerders blijven weg, de economie slabakt, de mensen verdienen te weinig om te consumeren. Ook Carrefour zal binnenkort het land verlaten
“Westerse prijzen en Oosterse service” zo zegt onze gastheer in Sibiu, dat kunnen we beamen.
Universitairen trekken naar het buitenland, begrijpelijk als je in je eigen land geen werk vindt of slecht betaald wordt wat leidt tot een groot verlies aan potentieel en een verouderde bevolking.
Full-time werknemers in Roemenië kennen de langste werkweek in de EU: zij werken gemiddeld 41,3 uur per week. Aan de andere kant hebben Roemeense werknemers de minste vrije dagen op feestdagen en staan ze op de een-na-laatste plaats van het aantal dagen betaald verlof binnen de EU.
In september stijgen de gasprijzen met 5%.
Corruptie sleept aan, politieke leiders beschuldigen elkaar.
Zoals wij verwachtten heeft het referendum tot afzetting van de president het niet gehaald.
Overal hoorden wij het fatalisme van de Roemenen, ze geloven niet meer in verbetering, waarom zouden ze dan naar de stembus trekken, er verandert toch nooit iets.
Door de aanhoudende droogte en de hitte is de oogst mislukt van zowel zonnebloemen als mais, het hoofdbestanddeel van de voeding voor de meeste Roemenen.
De politieke onrust sleept aan, de economische situatie instabiel, volgens de financiële experts zal de Roemeense munt verder dalen tegenover de € .
Ongeveer 2200 dorpen zijn op dit moment nog niet voorzien van elektriciteit. De regering belooft dat deze dorpen in 2016 allemaal voorzien zijn van stroom. Eerst was de deadline 2009, dit werd 2012 en is nu uitgesteld naar 2016.
Roemenië heeft een schitterende natuur en een grote cultuur, het blijft ons aantrekken maar het merendeel van haar bevolking blijft arm tot zeer arm.
Wij hopen gezond te blijven en volgend jaar terug te keren en hopelijk met nog meer hulp, we zullen er alles aan doen.
Maar ook Peru staat op de agenda voor volgend jaar!
Bedankt aan iedereen die een woordje achterliet, aan iedereen die kwam lezen of de foto’s kwam bekijken.
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve Gustilpe,
jouw verhalen sla ik in mijn map op,
om alles wanneer ik thuis ben rustig na te lezen!
[Na het weekend gaan we weer naar huis]
Vandaag heb ik een mooie tip gekregen die misschien
ook jou interesse op wekt,
haar naam is Ingrid Jonker zij is een Zuid Afrikaanse schrijfster en dichteres
en heb een gedicht van haar voor je meegebracht.
Ook ik ga Google om meer over haar te weten te komen,
wens je een fijn weekend met warme groet
Schrijfster
Die kind wat dood geskiet is deur soldate by Nyanga
Die kind is nie dood nie
die kind lig sy vuiste teen sy moeder
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van vryheid en heide
in die lokasies van die omsingelde hart
Die kind lig sy vuiste teen sy vader
in die optog van die generasies
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van geregtigheid en bloed
in die strate van sy gewapende trots
Die kind is nie dood nie
nòg by Langa nòg by Nyanga
nòg by Orlando nòg by Sharpville
nòg by die polisiestasie in Philippi
waar hy lê met 'n koeël deur sy kop
Die kind is die skaduwee van die soldate
op wag met gewere sarasene en knuppels
die kind is teenwoordig by alle vergaderings en wetgewings
die kind loer deur die vensters van huise en in die harte
van moeders
die kind wat net wou speel in die son by Nyanga is orals
die kind wat 'n man geword het trek deur die ganse Afrika
die kind wat 'n reus geword het reis deur die hele wêreld
Sonder 'n pas
Vertaling
Het kind dat doodgeschoten is door soldaten bij Nyanga
Het kind is niet dood
het kind heft zijn vuist naar zijn moeder
die Afrika schreeuwt de geur schreeuwt
van vrijheid en heide
in de townships van het omsingelde hart
het kind heft zijn vuist naar zijn vader
in de optocht van de generaties
die Afrika schreeuwen de geur schreeuwen
van gerechtigheid en bloed
in de straten van zijn gewapende trots
Het kind is niet dood
noch bij Langa noch bij Nyanga
noch bij Orlando noch bij Sharpville
noch bij het politiebureau van Philippi
waar het ligt met een kogel door zijn hoofd
Het kind is de schaduw van de soldaten
op wacht met geweren pantserwagens en knuppels
het kind is aanwezig bij alle vergaderingen en wetgevingen
het kind loert door de vensters van huizen en in de harten
van moeders
het kind dat alleen maar wilde spelen in de zon bij Nyanga is overal
het kind dat een man is geworden trekt door heel Afrika
het kind dat een reus is geworden trekt door de gehele wereld
zonder pas
jouw verhalen sla ik in mijn map op,
om alles wanneer ik thuis ben rustig na te lezen!
[Na het weekend gaan we weer naar huis]
Vandaag heb ik een mooie tip gekregen die misschien
ook jou interesse op wekt,
haar naam is Ingrid Jonker zij is een Zuid Afrikaanse schrijfster en dichteres
en heb een gedicht van haar voor je meegebracht.
Ook ik ga Google om meer over haar te weten te komen,
wens je een fijn weekend met warme groet
Schrijfster
Die kind wat dood geskiet is deur soldate by Nyanga
Die kind is nie dood nie
die kind lig sy vuiste teen sy moeder
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van vryheid en heide
in die lokasies van die omsingelde hart
Die kind lig sy vuiste teen sy vader
in die optog van die generasies
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van geregtigheid en bloed
in die strate van sy gewapende trots
Die kind is nie dood nie
nòg by Langa nòg by Nyanga
nòg by Orlando nòg by Sharpville
nòg by die polisiestasie in Philippi
waar hy lê met 'n koeël deur sy kop
Die kind is die skaduwee van die soldate
op wag met gewere sarasene en knuppels
die kind is teenwoordig by alle vergaderings en wetgewings
die kind loer deur die vensters van huise en in die harte
van moeders
die kind wat net wou speel in die son by Nyanga is orals
die kind wat 'n man geword het trek deur die ganse Afrika
die kind wat 'n reus geword het reis deur die hele wêreld
Sonder 'n pas
Vertaling
Het kind dat doodgeschoten is door soldaten bij Nyanga
Het kind is niet dood
het kind heft zijn vuist naar zijn moeder
die Afrika schreeuwt de geur schreeuwt
van vrijheid en heide
in de townships van het omsingelde hart
het kind heft zijn vuist naar zijn vader
in de optocht van de generaties
die Afrika schreeuwen de geur schreeuwen
van gerechtigheid en bloed
in de straten van zijn gewapende trots
Het kind is niet dood
noch bij Langa noch bij Nyanga
noch bij Orlando noch bij Sharpville
noch bij het politiebureau van Philippi
waar het ligt met een kogel door zijn hoofd
Het kind is de schaduw van de soldaten
op wacht met geweren pantserwagens en knuppels
het kind is aanwezig bij alle vergaderingen en wetgevingen
het kind loert door de vensters van huizen en in de harten
van moeders
het kind dat alleen maar wilde spelen in de zon bij Nyanga is overal
het kind dat een man is geworden trekt door heel Afrika
het kind dat een reus is geworden trekt door de gehele wereld
zonder pas
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
